Αλέξανδρος Στεργιόπουλος
Ο ποιητής που βλέπει το τέλος του κόσμου πριν το τέλος του χρόνου. Ο ποιητής που ανακαλύπτει την αιτία πίσω από τη δημιουργία του. Ο ποιητής που αποκάλυψε τη δύναμη μιας γλώσσας παρεξηγημένης, αδίκως καταδικασμένης στην πομφόλυγα της σοβαροφάνειας. Η αγγλική γλώσσα βρήκε την οδό διαφυγής που ζητούσε και στο ξέφωτο που της έδωσε ο ποιητής έλαμψε και εξήγησε τις πιο όμορφες και δύσκολες εικόνες της ζωής. Ερμήνευσε τη ζωή. Στάθηκε στο κατώφλι αυτής, κοίταξε και η ματιά του διέτρεξε χρόνους, εποχές, συνάντησε άλλους ποιητές, λόγια άφθαρτα και μετά πάτησε στο κενό ανάμεσα στη σύλληψη και τη δημιουργία, ανάμεσα στην κίνηση και την πράξη. Απομόνωσε την παύση και συγκεντρώθηκε για να ακούσει τον λυγμό της, τον παλμό της, την ανάσα της... Έψαυσε τις ρίζες που άρχιζαν να μεγαλώνουν και να δένονται, για πάντα, με το τέλος του κόσμου για να ορίσουν την αρχή και πάλι το τέλος. Η Έρημη Χώρα ήταν μπροστά του, η χώρα ήταν νεκρή, η χώρα των κάκτων και των κούφιων-παραγεμισμένων ανθρώπων. Δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο δίψα για να ξεδιψάσει και αναμονή για το δροσερό αεράκι που φιλά το μαραμένο ρόδο και τα φύλλα σώματα κοκκινίζουν, τεντώνονται για να κρατήσουν μια στάλα νερό, ένα δάκρυ, ενώ τα αγκάθια σκοτώνουν τη φρίκη. Και ενώ όλα τελειώνουν σε αυτή τη Χώρα, αναγεννιούνται στα Κουαρτέτα που μόνο τέσσερα μπορεί να ναι. Σαν τις εφτά σφραγίδες της Αποκάλυψης. Ο ποιητής που μίλησε και στη γλώσσα μας ήταν ο Τόμας Στερν Έλιοτ. Σεβασμός και δέος...
ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ, Ο PRUFROCK, ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ
Ο Τόμας Στερνς Έλιοτ γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1888 στον Άγιο Λουδοβίκο του Μιζούρι. Η γενιά του κρατά από τον Ανδρέα Έλιοτ που μετανάστευσε γύρω στα 1670 από το East Coker του Somerset της Αγγλίας για να εγκατασταθεί στη Μασαχουσέτη της Αμερικής. Γενιά εμπόρων, κληρικών, νομομαθών και διανοουμένων.
