του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Ο σιδεράς του χωριού Πρεδάππιο στην επαρχία Εμίλια Ρομάνα της Ιταλίας και φλογερός επαναστάτης Alessandro, όταν γεννήθηκε ο γιος του, στις 23 Ιουλίου του 1883, του έδωσε τρία ονόματα σοσιαλιστών επαναστατών : Benito, Amilcare, Andrea. Το πρώτο ήταν το όνομα του μεγάλου μεταρρυθμιστή προέδρου του Μεξικού Benito Juarez, το δεύτερο ήταν ενός από τους πιο γνωστούς αναρχικούς εκείνης της εποχής, του Amilcare Cipriani και το τρίτο ήταν από τον πρώτο σοσιαλιστή βουλευτή της Ιταλίας, τον Andrea Costa. Όταν ο νεαρός μεγάλωσε θεωρούσε τον Καρλ Μαρξ σαν «τον μεγαλύτερο όλων των θεωρητικών του σοσιαλισμού», υποστήριζε τις «προοδευτικές» θέσεις του Γάλλου φιλοσόφου Τζωρτζ Σορέλ και ο ίδιος ανήγαγε την επαναστατική βία σε υψηλότερη μορφή πολιτικής. Πολύ γρήγορα οι σύντροφοί του τον χαρακτήριζαν «νέο Μαρά», που θέλει με ορμή ν΄ ανάψει «τον ιερό πόλεμο του προλεταριάτου»
Όταν το καλοκαίρι του 1914 ξεκινούσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ο Benito Amilcare Andrea ήταν ήδη διευθυντής του επίσημου οργάνου του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιταλίας «Αβάντι», που προωθούσε την «προλεταριακή ενότητα» και ήταν υπέρ της ιταλικής ουδετερότητας και κατά του Μεγάλου Πολέμου – όταν όλα τα άλλα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης είχαν πιο «πατριωτική άποψη». Όταν μάλιστα κατελήφθη το Βέλγιο από τους Γερμανούς έγραφε στο «Αβάντι» : «Μας προσκαλούν να χύσουμε τα δάκρυά μας για το μαρτυρικό Βέλγιο. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αισθηματική φάρσα σκηνοθετημένη από τη Γαλλία και το Βέλγιο. Αυτές οι δύο καμόρες θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν την παγκόσμια ευπιστία. (…) Εμείς έχουμε καθήκον να εξεγείρουμε την εργατική τάξη εναντίον αυτών όλων.»
