~ Η "ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ" : "Κύριε, εύραμεν μία γυναίκα" !
⦁ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΘΕΟΤΗΤΑ "ΝΙΚΗ" : Η "Νίκη τής Σαμοθράκης" είναι γλυπτό Ρόδιου καλλιτέχνη τής Ελληνιστικής Εποχής (323 πΧ, θάνατος Μ. Αλεξάνδρου - 31 πΧ, ναυμαχία στο Άκτιο). Βρέθηκε στο ιερό των "Μεγάλων Θεών" στη Σαμοθράκη.
Εκεί λατρεύονταν θεότητες διαφορετικές από αυτές των Ολύμπιων Θεών, σχετιζόμενες με τις χθόνιες θεότητες των Καβείρων. Το άγαλμα παριστάνει φτερωτή τη Νίκη (1η εικ).
Ήταν θεά τής μυθολογίας που προσωποποιούσε την νίκη. Απεικονιζόταν ως γυναίκα με φτερούγες που κατέβαινε, με εντολή τού Δία, στο πεδίο τής μάχης, ή στο στάδιο, για να στεφανώσει τους νικητές. Πάντα ιπτάμενη, γεμάτη κίνηση και δυναμισμό. Εξυμνούσε μία νίκη, ή έστεφε έναν κερδισμένο. Ήταν κόρη τής Στύγας (χθόνια θεότητα τού ομώνυμου ποταμού τού Άδη) και τού Πάλλαντα (γιος Τιτάνα). Αδέλφια της ήταν το Κράτος (η ωμή εξουσία), ο Ζήλος (η αφοσίωση, η άμιλλα, η επιθυμία για υπεροχή) και η Βία.
⦁ Η ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ : Τον Απρίλιο τού 1863, γαλλική αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής τον Σαμπουαζό, Γάλλο πρόξενο στην Αδριανούπολη, έσκαβε σε μια χαράδρα τού αρχαιολογικού χώρου. Στις 15 Απριλίου, ένας Έλληνας εργάτης φώναξε: 'Κύριε, εύραμεν μία γυναίκα"! Είχαν βρεθεί τα πόδια και ο κορμός τής "Νίκης". Οι Γάλλοι, μετά από έγκριση τής Υψηλής Πύλης, την φόρτωσαν σε πολεμικό τους πλοίο με προορισμό τη Γαλλία. Το άγαλμα υπέστη φθορές κατά τη μετακίνησή του. 11 Μαΐου 1864 έφτασε στο Λούβρο. Μετά από δύο χρόνια εκτέθηκε για πρώτη φορά, δίχως τα φτερά της και δίχως την πλώρη. Τα κομμάτια τής πλώρης οι Γάλλοι τα είχαν αφήσει στη Σαμοθράκη νομίζοντας ότι ανήκαν σε τύμβο . Δεν γνώριζαν ακόμη πως το γλυπτό ακουμπούσε πάνω σε πλώρη καραβιού....
⦁ ΙΣΟΖΥΓΊΑ ΠΛΩΡΗΣ και ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ : Το άγαλμα από μόνο του είχε πρόβλημα ισορροπίας, γιατί τα μεγάλα μαρμάρινα φτερά του, ήταν μεν συνδεδεμένα στην πλάτη, αλλά χωρίς άλλη εξωτερική σύνδεση. Ο γλύπτης το έλυσε χρησιμοποιώντας την πλώρη ως αντίβαρο. Έτσι άγαλμα και πλοίο ισοζυγίζονταν. Το δε κέντρο βάρους τής Νίκης, είχε σταθμιστεί έτσι ώστε να πέφτει στο σημείο που ανασηκωνόταν η πλώρη. Το όλο σύμπλεγμα θεωρείται όχι μόνον αριστουργηματικό από καλλιτεχνικής άποψης, αλλά και ιδιοφυές. Για τα μάρμαρα τής πλώρης ο Σαμπουαζό έμαθε 15 χρόνια αργότερα, το 1879. Κατάφερε να τα πάρει κι αυτά στο Λούβρο.
⦁ Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ :
