Του φτωχού τ’ αρνί – του Θεόδωρου Ε. Παντούλα

Του φτωχού τ’ αρνί

Όσα τραγούδια κι αν σου πω ο πόνος δεν γλυκαίνει
μαράζι έχεις στην ψυχή που όλο κοντανασαίνει

Κι ας σε γελούν οι άνθρωποι μέσα στην αγορά
αγρίμι ζυγωμένο μου στην τόση ερημιά

Εσύ είσαι αρνάκι του Θεού, είσαι σφαχτό του κόσμου
έχεις το Πάσχα μέσα σου κι απ’ εκείνο δωσ’ μου

Να γιοματίσω παιδεμούς που έχεις σοδιασμένους
να κεραστώ και τους καημούς που ‘χεις σιγουρεμένους

Παράδες όσους κι αν βαστούν, όποια τιμή κι αν δώσουν,
αυτοί που δεν επόνεσαν ποτέ δεν θα μερώσουν.

Σ’ εμάς στραγγίξαν τα νερά και χλόισε ο τόπος,
τα ψυχοκέρια γίνηκαν ο πιο δικός μας τρόπος.

Λίγο ψωμί, πολύ κρασί και η ευχή σου σώνει.

* Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την παραπάνω φωτογραφία του Κώστα Μπαλάφα. 

Όσες φορές κλήθηκε ν’ απαντήσει ποια απ’ τις χιλιάδες φωτογραφίες του είναι η καλύτερη, η απάντησή του είναι κατηγορηματική και πάντα ίδια:

Δεκεμβριανά: Μοναδικές «έγχρωμες» φωτογραφίες από τον «μαύρο» Δεκέμβρη του 1944

Τα Δεκεμβριανά ήταν από τις πιο μελανές ιστορίες του ελληνικού έθνους. Διήρκεσαν σχεδόν έναν μήνα και στοίχισαν τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους.

Στις 3 Δεκεμβρίου 1944 λίγο μετά το τέλος της κατοχής ξέσπασαν αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα στον ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και τις κυβερνητικές και βρετανικές με στόχο την ανάληψη της εξουσίας. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ο οποίος είχε αναλάβει την εξουσία μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων ανακοίνωσε την αποστράτευση του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ ως τις 10 Δεκεμβρίου 1944. 

Αθήνα, Δεκέμβριος 1944. Ένοπλη ομάδα σε οδομαχία

Η συγκεκριμένη απόφαση προκάλεσε την οργή του ΚΚΕ με αποτέλεσμα οι Υπουργοί του ΕΑΜ να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Οργανώθηκε ένα μεγάλο συλλαλητήριο στην Πλατεία Συντάγματος, στο οποίο πήραν μέρος περισσότεροι από 100.000 πολίτες και"πνίγηκε" στο αίμα, καθώς οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ κατά του πλήθους με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 30 άτομα. 

Ευθύς αμέσως η πρωτεύουσα μετατράπηκε σε πεδίο μάχης και αιματηρές συγκρούσεις έλαβαν χώρα σε κεντρικούς δρόμους. Οι φωτογραφίες της εποχής αποτυπώνουν τις τραγικές στιγμές που βίωσαν οι πολίτες της Αθήνας τον "μαύρο" Δεκέμβρη του 1944. Ο γραφίστας Χρήστος Καπλάνης έδωσε χρώμα σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τα Δεκεμβριανά και τις δημοσίευσε στη σελίδα του στο Facebook Past in Color. 

 Δείτε τα συγκλονιστικά στιγμιότυπα:

ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - Φωτογραφικά ντοκουμέντα από τον «μαύρο» Δεκέμβρη του 1944 - Δείτε συγκλονιστικές φωτογραφίες του Dmitri Kessel

Στις 3 Δεκεμβρίου 1944 έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί εναντίον των διαδηλωτών του ΕΑΜ που βρίσκονταν στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα. Ήταν η αρχή των ένοπλων συγκρούσεων ανάμεσα στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τις Βρετανικές και Κυβερνητικές δυνάμεις που έγιναν γνωστές ως «Δεκεμβριανά

Η πρωτεύουσα μετατράπηκε σε πεδίο μάχης και βυθίστηκε στο σκοτάδι. Βρετανικά τανκς κινούνταν στους δρόμους και πτώματα κείτονταν σε πλατείες. Οι μάχες διήρκεσαν 33 μέρες και χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

 Υπολογίζεται ότι 17.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, αριθμός ο οποίος υπερβαίνει τις απώλειες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου. 

Μοναδικά είναι τα στιγμιότυπα που κατέγραψε ο πολύπειρος Ουκρανός φωτορεπόρτερ Dmitri Kessel από τις οδομαχίες στην Αθήνα την περίοδο των Δεκεμβριανών. Πρόκειται για φωτογραφικά-ντοκουμέντα της εποχής που παρέμειναν ανέκδοτα επί σειρά ετών και ήρθαν στο φως της δημοσιότητας το 1994 από τον Ντέηβιντ Ντάνκαν, ο οποίος ανέφερε. 

«Ο Ντμίτρ Κέσελ ήταν εδώ, κάτω από την Ακρόπολη, στις 3 Δεκεμβρίου 1944. Τότε που πολλά όνειρα έγιναν εφιάλτες και ο ηρωισμός, η αγωνία και το πάθος μάτωσαν αυτή την όμορφη χώρα. Σας στέλνει, μέσα απ’ την καρδιά του, όσα θραύσματα μάζεψε από εκείνα τα γεγονότα. Τη δική του φωτογραφική μαρτυρία». 

O Kessel πέθανε το 1995 στη Νέα Υόρκη, αφήνοντας πίσω του μοναδικά στιγμιότυπα- μαρτυρίες από τα Δεκεμβριανά. 

Δείτε τις φωτογραφίες: 

Γεώργιος Παπανδρέου Γιώργης Σιάντος Τσώρτσιλ και αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός *Πηγή φωτογραφιών: "DMITRI KESSEL, ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ‘44", Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ

Μία Καρυάτιδα ατενίζει τον λόφο του Φιλοπάππου το 1930...

Φωτογράφος Walter Hege.

Του φτωχού τ' αρνί

Του φτωχού τ' αρνί

Γιάννενα, 1963

Φωτ.: Κώστας Μπαλάφας

Όσες φορές κλήθηκε ν’ απαντήσει ποια απ’ τις χιλιάδες φωτογραφίες του είναι η καλύτερη, η απάντησή του είναι κατηγορηματική και πάντα ίδια:

«Το ’χω πει κι άλλες φορές, ως τέτοια φωτογραφία μου θεωρώ αυτή με του φτωχού τ’ αρνί. Την τράβηξα στο παζάρι των Ιωαννίνων τη Μεγάλη Εβδομάδα, το 1963. Αυτές τις μέρες κατέβαιναν οι χωρικοί απ’ τα χωριά τους κάνοντας και πέντε ώρες δρόμο, μ’ ένα αρνί στην πλάτη, για να το πουλήσουν και με τα χρήματα να πάρουν κάτι για τα παιδιά τους. Οι αστοί κάτω, τους άφηναν και κατέρρεαν απ’ την πείνα και την κούραση και κοίταζαν να τους τα πάρουν στο τέλος όσο όσο. Πέτυχα αυτόν τον αποκαμωμένο άνθρωπο, ακριβώς την ώρα που το παζάρευε. Του ’δωσε ένα κατοστάρικο ο αγοραστής, “έλα και πολλά σού δίνω, δώσε μου ρέστα ένα τάλιρο” και η απάντηση του δυστυχή: “Πού να το βρω, άνθρωπέ μου” και αποχωρίζεται με τόσο πόνο το αρνί του, κοντεύοντας να κλάψει…»

Κώστας Μπαλάφας

ΠΗΓΗ: Παλαιά Ηπειρώτικα Τραγουδια

Αναδημοσίευση από:Anna Staikou

Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΓΝΩΡΊΖΕΙ ΑΠΟ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΆΣΤΑΣΗ! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

"Αυτή η γυναίκα κατεβαίνει απ’ τ’ Άγραφα για να δουλέψει τον χειμώνα στα πορτοκάλια και τις ελιές κάτω στον κάμπο έχοντας το παιδάκι της και το γουρούνι της και παλεύοντας με την πέτρινη μοίρα τους. Αυτή η γυναίκα είχε να περπατήσει κάπου 80-90 χιλιόμετρα. Φανταστείτε πού θα έμενε το βράδυ, πού θα ζούσε, τί θα έτρωγε… Για μια στιγμή την είδα να γυρίζει πίσω στο παιδάκι και να του λέει: Μαργώνεις, καμάρι μου;, δηλαδή κρυώνεις; Κι όμως είναι αυτός ο κόσμος που κράτησε με πείσμα στον τόπο τη ζωή”. 

Σχόλιο του Έλληνα φωτογράφου Κώστα Μπαλάφα, για την φωτογραφία που φαίνεται στ᾽οπτικοακουστικό.

Αυτές είναι οι φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα!!!

ΚΛΙΚ εδώ ή στην εικόνα για να τις δείτε:...

Η Σμύρνη μάνα καίγεται… (με συγκλονιστικές φωτογραφίες)- Γιώργος Τζεδάκις

Για τη Μικρασιατική Καταστροφή, ακόμα και η πλούσια ελληνική γλώσσα αποδεικνύεται φτωχή για να αποδώσει το μέγεθος της ανθρώπινης και εθνικής συμφοράς. Η γενοκτονία και ο ξεριζωμός του Μικρασιατικού Ελληνισμού είναι η μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε ποτέ ο τόπος και οι πληγές της ακόμα δεν έχουν κλείσει.

Τέτοιες μέρες, το 1922, το όνειρο της «Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», που είχε διαρκέσει μόλις 39 μήνες, θα γινόταν εφιάλτης. Η καταστροφή της Σμύρνης θα σήμαινε και το τέλος του Ελληνισμού της Μικρασίας. Ένα τέλος, που πολλοί το έβλεπαν και ελάχιστοι έκαναν κάτι για να το αποτρέψουν. Ένα τέλος, που ακόμα κι αν δεν μπορούσε να αποφευχθεί, θα μπορούσε να μην σφραγιστεί με τον αφανισμό της Σμύρνης και των κατοίκων της! Ένα τέλος, για το οποίο οι ευθύνες είχαν ονοματεπώνυμα, αλλά δεν αποδόθηκαν σε όλους…

Η ειρωνεία της ιστορίας τα έφερε έτσι, ώστε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που διπλασίασε την Ελλάδα, απελευθέρωσε τη Σμύρνη και θριάμβευσε με τη Συνθήκη των Σεβρών, να είναι και αυτός που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας με τις μη αναγκαίες εκλογές του 1920. Τις έχασε από ένα λαό, που ξέχασε σε μια νύχτα τη βενιζέλειο εθνική εποποιία. Αλλά και από ένα λαό εξουθενωμένο, μετά από μία δεκαετία πολέμων, που πίστεψε τις υποσχέσεις των βασιλικών για επιστροφή των στρατευμάτων στην πατρίδα.

Οι υποσχέσεις, όμως, έμειναν στις καλένδες. Η Μικρασιατική Εκστρατεία όχι μόνο συνεχίστηκε, αλλά σχεδιαζόταν μέχρι και η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Οι άφρονες αυτές επιλογές, σε συνδυασμό και με την ανερμάτιστη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, έγειραν την πλάστιγγα της ιστορίας εις βάρος της Ελλάδας.

Στο μεταξύ, η επιστροφή τού ανίκανου και επικίνδυνου, όπως αποδείχτηκε, για τη χώρα Βασιλιά Κωνσταντίνου, έδωσε το πρόσχημα στους συμμάχους να επαναχαράξουν τη στρατηγική τους στην ευρύτερη περιοχή (κυρίως λόγω των πετρελαίων της Μοσούλης, όπως και σήμερα) και να στραφούν προς τον Κεμάλ, ο οποίος και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Με αποκομμένο τον ελληνικό στρατό στα βάθη της Μικρασίας και με ανοχύρωτες τις πόλεις, ήταν απλά θέμα χρόνου να μπουν οι Νεότουρκοι και στη Σμύρνη. Και όταν μπήκαν, τα όσα επακολούθησαν δεν μπορούσε να τα χωρέσει ο ανθρώπινος νους…

Η προσφορά των Χόρτον-Πάουελ

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΒΓΗΚΑΜΕ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ!!!

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!!!

Και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να ευχαριστήσουμε

τον φωτογράφο του Κυριακου Μητσοτακη

για τις απίστευτες στιγμές γέλιου που μας χάρισε 

...Δείτε περισσότερα

ΠΗΓΗ: Η ΣΦΗΚΑ

19 φωτογραφίες με θύρες και παράθυρα από κτήρια του Αγίου Όρους

Ο φωτογράφος Δημήτρης Λουζικιώτης παρουσιάζει στο LIFO.gr εικόνες απ’ το λεύκωμά του «Άθως Θύραυλοι Στώμεν» και περιγράφει τη δημιουργία του 

Το φωτογραφικό λεύκωμα «Άθως θύραυλοι στώμεν» παρουσιάζει μια συλλογή με φωτογραφίες θυρών και παραθύρων από κτήρια του Αγίου Όρους.

Πρόκειται μια τρίγλωσση έκδοση (ελληνικά, αγγλικά, ρωσικά) 168 σελίδων σε μεγάλο σχήμα, όπου εκτός από το φωτογραφικό υλικό παρατίθενται και πρωτότυπα ποιητικά σχόλια που έχουν γραφτεί ειδικά για τις συγκεκριμένες φωτογραφίες από τη συγγραφέα Αγαθή Δημητρούκα (σύντροφο του ποιητή Νίκου Γκάτσου), τον ψυχίατρο-δραματοθεραπευτή και συγγραφέα Ντέμη Κυριάκου και τον αρχιτέκτονα και διακεκριμένο ζωγράφο Κωνσταντίνο Παλιάν.

Την εισαγωγή έγραψε ο Φαίδων Χατζηαντωνίου, αρχιτέκτων και επί πολλά χρόνια αναστηλωτής στο Άγιον Όρος ενώ το υλικό τεκμηρίωσε ο αρχαιολόγος Δρ Νίκος Μερτζιμέκης. Την έκδοση επιμελήθηκε η σύμβουλος πολιτιστικής διαχείρισης Στέλλα Τσιαρβούλα.

Η Ελλάδα του 1920 έγχρωμη [φώτο+βίντεο]

Ίσως ένα ταξίδι προς το παρελθόν, 

να μας φωτίσει!!! 

Φωτογραφία και ποίηση 

είναι αμφότερες τέχνες του ελάχιστου.

Οι φωτογραφίες μέσα από τη σιωπή 

έχουν τους πιο δυνατούς «ήχους»

και η ποίηση μέσα σε μια χούφτα λέξεις 

χορταίνει τις γωνιές της ψυχής.

Σοφία Ντρέκου

Η Ελλάδα του 1920 ...έγχρωμη!

Έγχρωμες φωτογραφίες της Ελλάδας του 1920(+βίντεο) όπως την είδε 

το National Geographic από τα μάτια του Maynard Owen Williams

Μια διαφορετική Ελλάδα πριν περίπου έναν αιώνα από τον φακό των Maynard Owen Williams / Wilhelm Tobien. Τοιχογραφία μιας εποχής που χάθηκε οριστικά. Οι φωτογραφίες (που φυσικά είναι ασπρόμαυρες) επεξεργάσθηκαν και «καθαρίστηκαν» μεταγενέστερα.

O Maynard Owen Williams ήταν ένας ανταποκριτής του National Geographic από το 1919. Είχε γυρίσει τον κόσμο όταν ήταν νεαρός, εξερεύνησε την Ασία και ήταν εκεί στην Ρωσική Επανάσταση, ανάμεσα σε πολλές άλλες περιπέτειες. Ο Williams ήταν ο πρώτος ξένος ανταποκριτής του Geographic και οι περιγραφές του περιλαμβάνουν ακόμη και το άνοιγμα του τάφου του Τουταγχαμόν το 1923. Ήταν άριστος φωτογράφος και από τους πρώτους που φωτογράφισαν τόπους. Απολαύστε σπάνιες φωτογραφίες από την Ελλάδα όπως τις αποθανάτισε ο φακός του Maynard Owen Williams στα 1920. www.sophia-ntrekou.gr

Νεαρή γυναίκα σε κήπο στην Κέρκυρα

Γυναίκες φιλτράρουν νερό για να το χρησιμοποιήσουν 
σαν πόσιμο νερό, στην άκρη ποταμού 
στα γιουγκοσλαβικά σύνορα.

Ο Αρης Βελουχιώτης με τον Μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιο στη Μεσσηνία

Στη φωτογραφία ο Αρης Βελουχιώτης με τον Μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιο Πρόεδρο της Διοικητικής Επιτροπής Πελοποννήσου της ΠΕΑΕΑ, τις πρώτες ημέρες της απελευθέρωσης κάπου στη Μεσσηνία, σε αδιευκρίνιστο τόπο και χρόνο. Από των λεύκωμα των ΓΑΚ Μεσσηνίας "Η Μεσσηνία μέσα από το φακό του Χρήστου Αλειφέρη 1937-1974.

Το νερό στα σπίτια…Μέσα από 40 σπάνιες φωτογραφίες

Το νερό στα σπίτια…Μέσα από 40 σπάνιες φωτογραφίες

Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά
που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.

Οι κινηματογραφιστές του ΕΛΑΣ – Ολα τα φιλμ-ντοκουμέντα

Πρόκειται για το σύνολο της παραγωγής σε φιλμ από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ, (ή ορθότερα, το φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ), που έχει διασωθεί. Κάτι λιγότερο από 11 λεπτά. Δόθηκαν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας από την Ολυμπία και τον Κώστα Παπαδούκα, αδερφό του Θανάση Παπαδούκα, του οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ, από το φθινόπωρο του 1944 μέχρι λίγο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Πριν από τον Θανάση Παπαδούκα, την δουλειά αυτή έκανε ο οπερατέρ Ιωάννης Νισυρίου, με μία μηχανή που είχαν βρει «σε κάτι κιβώτια γερμανικά μαζί με φιλμ, τραβηγμένα και ατράβηχτα», όπως διηγείται ο Θανάσης Παπαδούκας.

Ισως η πιο κλασική φωτογραφία με αντάρτες του ΕΛΑΣ. Οκτώβριος 1944, στα βουνά κοντά στην Αθήνα. Ο πρώτος άνδρας δεξιά είναι ο Σαλβατόρ Μπακόλας, 1922-2012, ή ‘Σωτήρης’, ο μοναδικός από την οικογένειά του που επέζησε από το Ολοκαύτωμα.

Το συνεργείο, υπό την εποπτεία του ζωγράφου Δημήτρη Μεγαλίδη, και με τη συμμετοχή του Κώστα Μακρή, γύρισε αρκετά μέτρα φιλμ, από τα οποία έχουν διασωθεί αυτά τα αποσπάσματα που μπορείτε να δείτε παρακάτω στο βίντεο.

Τα μέλη του συνεργείου:

• Δημήτρης Μεγαλίδης, προϊστάμενος
• Ιωάννης Νισυρίου, οπερατέρ
• Θανάσης Παπαδούκας, οπερατέρ
• Κώστας Μακρής

Περιγραφή των σκηνών:

• Συνεδρίαση της ΠΕΕΑ στην Ευρυτανία, άνοιξη του 1944. Διακρίνεται ο Σπύρος Μελετζής, φωτογράφος του αγώνα [Οι φωτογραφίες των μελών του συνεργείου, στους τίτλους στην αρχή είναι του Σπύρου Μελετζή].
• Ο Αρης Βελουχιώτης και οι Μαυροσκούφηδες, έφιπποι, τέλη του 1944 ή αρχές του 1945
• Η Ταξιαρχία Ιππικού στη Λάρισα, με τα άλογα που ο ΕΛΑΣ είχε πάρει λάφυρα από τους Ιταλούς, τέλη του 1944 ή αρχές του 1945, επίσης.
• Ο Στέφανος Σαράφης και ο Αρης Βελουχιώτης με τους Μαυροσκούφηδες του, όλοι έφιπποι, πιθανόν στα Ιωάννινα, φθινόπωρο του 1944.
• Ο Στέφανος Σαράφης και ο Αρης Βελουχιώτης με τα στελέχη του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ποζάρουν στην έδρα του ΓΣ.

Οταν η Βέρμαχτ ήταν στην Καλαμάτα (φωτογραφίες)

Του Ηλία Μπιτσάνη

Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες της Βέρμαχτ (και πιλότοι της Λουφτβάφε), τρώνε, πίνουν, γλεντάνε και γενικώς κάνουν τουρισμό στην Καλαμάτα, όταν δεν κυνηγούν να συλλάβουν, να βασανίζουν και να εκτελέσουν πατριώτες της αντίστασης.

Πλήθος φωτογραφιών από Γερμανικό αρχείο, έχει αναρτηθεί στις τελευταίες ημέρες στο ebay. Ορισμένες φωτογραφίες είναι από τη μετακίνηση των δυνάμεων κατοχής από την Αθήνα στην Καλαμάτα οδικώς ή σιδηροδρομικώς, η ποδοσφαιρική ομάδα είναι σε αγώνα με τους Ιταλούς, ενώ το αρχείο περιλαμβάνει και πλάνα από την πόλη.

Οι αριστουργηματικές φωτογραφίες του Αντρέι Ταρκόφσκι

«Ποτέ μην προσπαθείτε να μετατρέψετε την ιδέα σας για το κοινό », είχε πει ο ρώσος σκηνοθέτης Αντρέι Ταρκόφσκι,» -είναι μια άχαρη και παράλογη διαδικασία. Δείξτε τους τη ζωή, και θα βρουν μέσα τους τα μέσα για να το αξιολογήσουν και να το εκτιμήσουν «

Ο Αντρέι Ταρκόφσκι είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου. Κατά τον Ινγκμαρ Μπέργκμαν, «ο Ταρκόφσκι είναι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης, αυτός που εφήυρε μια καινούρια γλώσσα, πιστή στη φύση του κινηματογραφικού μέσου, καθώς καταγράφει τη ζωή σαν μια αντανάκλαση, τη ζωή σαν ένα όνειρο.»

Μια εκπληκτική φωτογραφία για ένα τρομερό κοινωνικό φαινόμενο.

Juliette Georgiades

Η πρώτη εικόνα αναφέρεται στα φαινόμενα παιδεραστίας στο Βατικανό.

Η δεύτερη εικόνα αναφέρεται στη σεξουαλικό τουρισμό με θύματα μικρά παιδιά στην Ταϊλάνδη.

Η τρίτη εικόνα αναφέρεται στον πόλεμο στη Συρία(αλλα και στο Ιρακ στην Παλαιστινη,στην Υεμενη κ.αλλου )

Η τέταρτη εικόνα αναφέρεται στην εμπορία οργάνων στη μαύρη αγορά, όπου τα περισσότερα από τα θύματα είναι παιδιά φτωχών χωρών.

Η πέμπτη εικόνα αναφέρεται στο δικαίωμα της ελεύθερης οπλοκατοχής στις ΗΠΑ.

Η έκτη εικόνα αναφέρεται στην παχυσαρκία, κατηγορώντας τις μεγάλες εταιρείες fast food.

Βενεζουέλα: Διδάγματα για ένα ΜΕΚΕΑ στην Ελλάδα

Στις Εθνικές Εκλογές της Βενεζουέλας που διεξήχθησαν στις αρχές του Δεκέμβρη αναδείχθηκε νικητής ο δεξιός φιλοαμερικάνικος συνασπισμός κομμάτων, γνωστός ως MUD(Democratic Unity Roundtable), τερματίζοντας την επί 17 χρόνια κυριαρχία του Τσαβισμού. Η ήττα αυτή, την οποία παραδέχτηκε άμεσα ο Πρόεδρος της χώρας Νίκολας Μαδούρο, αναμένεται να φέρει μία αντεπανάσταση μέτρων ανοίγματος και απελευθέρωσης των αγορών, που σκοπό έχουν να εντάξουν τη Βενεζουέλα στη Νέα Διεθνή Τάξη(ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.  Αυτό σημαίνει ότι τα φτωχά λαϊκά στρώματα αλλά και η όποια μεσαία τάξη θα συντριβεί άμεσα, με την φτώχεια και την ανέχεια να εξαπλώνεται μαζικά σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. κάνοντας έτσι το βίο…αβίωτο για πολλούς Βενεζουελάνους.. Το μπολιβαριανό καθεστώς και η κυβέρνηση του φέρουν, ωστόσο, ιδιαίτερα σημαντικές ευθύνες για αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, που αποτύπωσε την υπαρκτή απογοήτευση του λαού για την κατάσταση στη χώρα. Το καθεστώς δεν ήταν προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει τον σκληρό οικονομικό πόλεμο που του ασκήθηκε (όπως θα δούμε παρακάτω δεν έκανε τα απαραίτητα βήματα για την απεξάρτηση του από την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και την δημιουργία των βάσεων για μια αυτοδύναμη οικονομία), ο οποίος δεν ήταν, βέβαια, έκπληξη αλλά κάτι δεδομένο και αναμενόμενο. Καθώς η αντίδραση της Υπερεθνικής Ελίτ είναι αναπόφευκτη σε κάθε καθεστώς που παρεκκλίνει έστω και στο ελάχιστο από την πολιτική των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών που επιβάλουν οι πολυεθνικές εταιρείες και η ίδια.Η πραγματικότητα στη Βενεζουέλα είναι αρκετά σύνθετη, ωστόσο παρακάτω δίνονται ορισμένες εξηγήσεις για την πραγματική κατάσταση και τις αιτίες της, μακριά από την προπαγάνδα των δυτικών ΜΜΕ που δεν μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους για την ήττα του Τσαβισμού.