Herman Hesse - "ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ"

Έρμαν Έσσε (2 Ιουλίου 1877 – 9 Αυγούστου 1962)

«Κάθε βιβλίο που διαβάζουμε, θέτει σε κίνηση την εσωτερική μας πυξίδα. Κάθε ξένο πνεύμα μας φανερώνει από ποιες πλευρές τόσο διαφορετικές μπορεί να αντικρύσει κανείς τον κόσμο. 

Σιγά – σιγά αρχίζει κατόπι, σοδειάζοντας την ανησυχία, η πυξίδα να στρέφεται στην παλιά κατεύθυνση, αυτή που ανήκει στον καθένα, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του. 

Έτσι συνέβη και σ’ εμένα σε μια παύση της ανάγνωσης. Μπορεί κανείς να διαβάζει πολύ, και ένας μανιώδης της ανάγνωσης και περιθωριοποιημένος της ζωής, καταναλώνει τα βιβλία και τις γνώμες καθώς ο κοινωνικός άνθρωπος καταναλώνει ανθρώπους… 

Και θαυμάζει κανείς συχνά την ποσότητα που μπορεί να ανεχθεί. Αλλά κατόπι, χρειάζεται να τα πετάξει όλα πέρα και να περιδιαβάσει λίγο στο δάσος, να παρατηρήσει τον καιρό και τα φυτά, τις ομίχλες και τους ανέμους για να ξαναβρεί στον εαυτό του το γαλήνιο σημείο από όπου ο κόσμος κερδίζει την ενότητά του.

Έρμαν Έσσε: «Κάποιοι λιγοστοί άνθρωποι είναι σαν τα αστέρια...»

Κάποτε, της είπε:

Είσαι σαν και εμένα, είσαι αλλιώτικη από όλους τους ανθρώπους.

Είσαι η Καμάλα, τίποτα άλλο, και υπάρχει μέσα σου γαλήνη, ένα καταφύγιο όπου μπορείς να αποσυρθείς κάθε στιγμή και νοιώσεις ζεστασιά, το ίδιο και εγώ.

Λίγοι άνθρωποι έχουν αυτή την ικανότητα, και όμως θα μπορούσαν να την αποκτήσουν όλοι.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έξυπνοι, είπε η Καμάλα.

Όχι, είπε ο Σιντάρτα δεν είναι αυτό.

Ο Καμασβάμι είναι το ίδιο έξυπνος με μένα, αλλά δεν μπορεί να βρει καταφύγιο στον εαυτό του.

Άλλοι μπορούν και ας είναι στο μυαλό μικρά παιδιά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι Καμάλα είναι σαν το φύλλο που πέφτει, που ο αέρας το παίρνει, το στροβιλίζει για λίγο και ύστερα μετεωρίζεται και σωριάζεται στο χώμα.

Άλλοι όμως λιγοστοί είναι σαν τα αστέρια που ακολουθούν μια σταθερή τροχιά και δεν τα φτάνει ο άνεμος γιατί η τροχιά και ο νόμος που ακολουθούν βρίσκεται μέσα τους.

Έρμαν Έσσε, «Σιντάρτα»

Έρμαν Έσσε στην αιωνιότητα 9/8/1962

Ντέμιαν Έρμαν Έσσε

Art: "Exist" Hulya Ozdemir

"..Δεν μπορώ να ονομάσω τον εαυτό μου παντογνώστη. Υπήρξα ερευνητής και είμαι ακόμα, μόνο που δεν ψάχνω πια στ' αστέρια, ούτε στα βιβλία• σκύβω κι ακούω αυτό που βουίζει μέσα στο αίμα μου. Η ιστορία μου δεν είναι ευχάριστη, ούτε γλυκειά και αρμονική όπως είναι οι ιστορίες που διαβάζουμε στα μυθιστορήματα. Ο χαρακτήρας της είναι άλογος, έχει κάτι από την τρέλα, την σύγχυση και τον κόσμο των ονείρων, όπως η ζωή κάθε ανθρώπου που δεν θέλει να λέει ψέματα στον εαυτό του.

Η ζωή του ανθρώπου είναι ο δρόμος για τον εαυτό του, η αναζήτηση ενός δρόμου, το σκαρίφημα ενός μονοπατιού. Κανείς ποτέ δεν κατόρθωσε να είναι εντελώς ο εαυτός του, μ' όλο που ο καθένας μας τείνει να φθάσει εκεί, ο ένας ψαχουλευτά, ο άλλος πιο χειροπιαστά, καθένας στα μέτρα του. Όλοι κουβαλάμε μέσα μας τα υπολείμματα από τη γέννησή μας, τον πηλό, το κέλυφος του αυγού και τις μεμβράνες ενός αρχέτυπου κόσμου. Πολλοί δεν κατορθώνουν να γίνουν ποτέ άνθρωποι, εξακολουθούν και μένουν βατράχια, σαύρες και μυρμήγκια. 

Άλλοι πάλι είναι από τη μέση και πάνω άνθρωποι κ' έχουν ουρά ψαριού. Όμως ο καθένας από μας είναι ένα πείραμα της φύσης που σκοπός του είναι ο άνθρωπος. Σε όλους μας οι ρίζες και οι μάνες είναι κοινές. Όλοι βγαίνουμε μέσα από το ίδιο στήθος και όλοι προσπαθούμε να βγούμε από τα σκοτάδια, αλλά ο καθένας επιδιώκει ένα δικό του σκοπό. Μπορούμε και καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, αλλά καθένας μπορεί να δώσει εξήγηση μονάχα για τον εαυτό του"