Η ΑΤΤΙΚΗ ΚΑΤΑΚΑΗΚΕ... Τι να κάνουμε....

Γιάννης Παναγιωτόπουλος 

Αφού η κυβέρνηση δεν δέχεται κριτική (αυτά κρίθηκαν στις εκλογές μας είπε πάλι χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος) αλλά μόνον προτάσεις, ας αναφέρουμε κάποιες από αυτές που έχουν τεθεί στο τραπέζι εδώ και πολλά χρόνια:

1) Αγορά δεκάδων πυροσβεστικών ελικοπτέρων ή σχετικός μετασχηματισμός ελικοπτέρων του στρατού, τα οποία θα σταθμεύουν δίπλα ή εντός των εθνικών δρυμών και δασών (σε γήπεδα, ελικοδρόμια, οροπέδια), με δυνατότητα επέμβασης εντός 15 λεπτών από την πρόκληση πυρκαγιάς. Η αγορά ενός νέου Erikson κοστίζει περίπου 20 εκατομμύρια. Ο μετασχηματισμός ελικοπτέρων του στρατού πολύ λιγότερο. Με τα τρία δις που δεν έχουν απορροφηθεί από το πρόγραμμα "αιγιής" θα μπορούσαν να αγοραστούν/μετασχηματιστούν κοντά στα 100 ελικόπτερα. Να κατασκευαστούν ελικοδρόμια και δεξαμενές. Να εκπαιδευτούν πιλότοι.

2) Καμία νομιμοποίηση αυθαιρέτων σε πρώην καμμένα. Κατεδάφιση όσων έχουν νομιμοποιηθεί την τελευταία δεκαετία.

3) Υποχρεωτική κατασκευή πυροσβεστικής εγκατάστασης (δεξαμενή, αντλία, μάνικες που να φτάνουν έως 100 μέτρα έξω από την περίφραξη), για κάθε σπίτι που βρίσκεται δίπλα ή μέσα σε δάσος.

4) Εκπαίδευση των πολιτών στην δασοπροστασία και την δασοπυρόσβεση. Άσκηση στις αρχές κάθε αντιπυρικής περιόδου σε όλες τις κοινότητες που βρίσκονται μέσα ή δίπλα σε δάση.

5)Υποχρεωτικός καθαρισμός οικοπέδων και δασών από ιδιοκτήτες και δημοτικές αρχές, στις αρχές Μαΐου. Βαριά πρόστιμα και αυτόφωρο για πολίτες και δημοτικούς άρχοντες που το αμελούν.

ΤΟ ΚΟΙΝΌ ΜΑΣ ΒΊΩΜΑ

Του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου

Ὅσα βιώνουμε ὅλοι μαζί εἶναι κοινές μνῆμες πού μᾶς δένουν. Δέν εἶναι ἡ ἰδεολογία αὐτή πού συγκροτεῖ κοινότητα. Εἶναι τό κοινό μας βίωμα. Πού ὅσο πιό βαθύ εἶναι, τόσο πιό ἄρρηκτος εἶναι ὁ δεσμός μας.

Τά ὅσα ζοῦμε κάθε χρόνο τό Πάσχα, τόν δεκαπευνταύγουστο, τά Χριστούγεννα, περισσότερο ἤ λιγότερο βαθιά, μᾶς συγκροτοῦν ὥς κοινότητα. Αὐτές τίς μέρες θά πᾶμε ὅλοι μαζί στήν ἐκκλησία, θά νηστέψουμε, θά ψάλουμε, θά συντριβοῦμε ἀκούγοντας τά πάθη τοῦ Θεανθρώπου, θάά ἀκολουθήσουμε τόν ἐπιτάφιο ψέλνοντας σάν νά 'μαστε ὅλοι ἡ Παναγιά τό "ὦ γλυκύ μου ἔαρ", θά βάψουμε τά αὐγά μας, θά ἑτοιμάσουμε τό ἀρνί μας, θά λάβουμε τό ἅγιο φῶς, θά φωνάξουμε τή νίκη τῆς ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου: "Χριστός Ἀνέστη"! Θά ἀγκαλιαστοῦμε, θά φιληθοῦμε μέ γνωστούς καί ἀγνώστους, θά μεταλάβουμε ἀπό τήν ἴδια λαβίδα! Θά ξεκινήσουμε τό γλέντι πού θὰ κρατήσει ὅλη τήν ἑπόμενη μέρα...

Αὐτό περίπου ἔκαναν οἱ παπποῦδες μας γιά αἰώνες, αὐτό περίπου ἐλπίζουμε νά κάνουν καί τά ἐγγόνια μας. Εἶναι φυσικά σεβαστή κάθε ἄλλη ἀτομική ἐπιλογή. Ὅμως οἱ ἀτομικές ἐπιλογές ποτέ δέν συγκρότησαν κοινότητα πολιτισμού...

ΠΕΡΊ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Γιάννης Παναγιωτακόπουλος

Η Νέα Δημοκρατία έχει αποδειχθεί ο βασικός και σταθερότερος πυλώνας του καθεστώτος της μεταπολίτευσης. Ως διάδοχος της ΕΡΕ, εκπροσωπεί την παράταξη που με την βοήθεια των Αμερικανών έχτισε αυτό το κράτος μεταπολεμικά, και το αισθάνεται - αλλά και επί το πλείστον είναι- δικό της μαγαζί...

Η προχθεσινή νίκη Μητσοτάκη, κατέδειξε για άλλη μια φορά ότι η παράταξη ελέγχει το μαγαζί. Δεν θα σταθώ στις θεωρίες περί νοθείας, που σε μικρή κλίμακα έχουν κάποια αξία (καλό είναι τα κόμματα που βρίσκονται στο όριο της εισόδου να δουν πως θα διασφαλίσουν τα πραγματικά ποσοστά τους), αλλά στο γεγονός πως η Ν. Δ. τα τελευταία 15 χρόνια δείχνει να διατηρεί μία δύναμη περίπου 2 εκατομμυρίων ψήφων.

Ο Μητσοτάκης προχθές πήρε 1 εκατομμύριο λιγότερες ψήφους από τον θρίαμβο του Καραμανλή το 2003. Πήρε τις ψήφους που έλαβε ο Καραμανλής στην ήττα του 2009.  Το 2012 ο Σαμαράς βγήκε με 1.7 εκατομμύρια ψήφους, το 2019 ο Μητσοτάκης με 2.15 εκατομμύρια και προχθές με 2.4 εκατ. Η ΝΔ λοιπόν έχει μια εκλογική βάση μπετόν, που κατά μέσον όρο αριθμεί περίπου 2 εκατομμύρια ψήφους.

Ας αποφασίσουμε προς το παρόν ότι αυτό δεν θα αλλάξει. Διότι από αυτούς τους ανθρώπους το ένα εκατομμύριο έχει άμεση σχέση και εξάρτηση από τό κόμμα. Άνθρωποι που έφτιαξαν την ζωή τους ως κομματόσκυλα, που διορίστηκαν στο δημόσιο, σε ΔΕΚΟ, σε ΟΤΑ, που ζουν τις επιχειρήσεις τους από τις απευθείας αναθέσεις, από τις συμβάσεις με το δημόσιο από τις επιδοτήσεις κ. ο. κ. Τό υπόλοιπο ένα εκατομμύριο είναι άνθρωποι που επηρεάζονται άμεσα από αυτούς. Συγγενείς, εργαζόμενοι, φίλοι που θέλουν να κάνουν κι αυτοί καμία δουλίτσα, αφελείς κ. ο. κ.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ VS ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ (μέρος Ά)

Γιάννης Παναγιωτακόπουλος

Ἀπό πλῆθος πρωτογενῶν καί δευτερογενῶν πηγῶν (βλέπε ἐνδεικτικά στό τέλος), μποροῦν εὔκολα νά ἐξαχθοῦν οἱ λόγοι γιά τούς οποίους τό κοινοβουλευτικό πολίτευμα δέν μπορεῖ σέ καμία περίπτωση νά χαρακτηριστεῖ "Δημοκρατία". Ἄν λάβουμε ὑπόψην μας ὄτι στήν Ἑλλάδα ἐφαρμόζεται καί ἡ πιό τριτοκοσμική μορφή του (καθεστώς κοτζαμπάσιδων - φυλάρχων πού μετεβλήθησαν σέ κομματάρχες),, μποροῦμε νά δοῦμε καθαρά τίς διαφορές μεταξύ Δημοκρατίας καί σύγχρονης ἑλλαδικῆς κοινοβουλευτικῆς Ὀλιγαρχίας: 

-Στήν Δημοκρατία ὁ πολίτης ἀποφάσιζε ἄμεσα γιά τά θέματα πού τόν ἀφοροῦν. Στήν κοινοβουλευτική ὀλιγαρχία ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια, προκειμένου νά προκύψει ἀπό ἀλχημεῖες μία κυβέρνηση πού ἔχει λευκή ἐπιταγή νά κάνει ὄ,τι θέλει. 

-Στήν Δημοκρατία ἡ ἐξαπάτηση τοῦ λαοῦ ἀπό τούς ἄρχοντες διωκόταν ποινικά. Στήν κοινοβουλευτική ὀλιγαρχία τό κόμμα πού κυβερνᾶ μπορεῖ νά ἐφαρμόσει ἐντελῶς ἀντίθετο πρόγραμμα ἀπό αὐτό γιά τό ὁποῖο ἐξελέγη, χωρίς καμία συνέπεια.  

-Στήν Δημοκρατία ἡ πολιτική εὐθύνη ἑνός δημόσιου λειτουργοῦ γιά κάποια ἀποτυχία, εἶχε ποινικές συνέπειες (δήμευση περιουσίας, ἐξοστρακισμός ἤ κώνειο). Στήν κοινοβουλευτική ὀλιγαρχία ἡ πολιτική εὐθύνη δέν σημαίνει  ἀπολύτως τίποτα. 

-Στήν Δημοκρατία ἡ ἰσότητα τῶν πολιτῶν ἐπιβεβαιωνόταν μέσῳ τῆς κλήρωσης τους (καί ὄχι τῆς ἐκλογῆς τους), στά περισσότερα δημόσια ἀξιώματα. Στήν κοινοβουλευτική ὀλιγαρχία τά δημόσια ἀξιώματα δίδονται μόνο σέ πιστά στελέχη τῶν κομμάτων πού ἐπιπλέον πρέπει νά  ἔχουν καί τήν στήριξη τῆς ξένης ἤ ντόπιας οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας. 

-Στήν Δημοκρατία ὁ κάθε πολίτης ἐκτός τῆς ἄμεσης μετοχῆς του στήν ἀρχή, μετεῖχε ἄμεσα καί στήν κρίση. Ἦταν δηλαδή καί δικαστής πού κατόπιν κληρώσεως μποροῦσε νά μετέχει καί νά δικάζει ἰσότιμα στό δικαστήριο τῆς Ἠλιαίας. Στήν κοινοβουλευτική ὀλιγαρχία τό δικαστικό σῶμα ἀποτελεῖται ἀπό ἕνα κλειστό κύκλο νομικῶν, τῶν ὁποῖων οἱ προϊστάμενοι ἐπιλέγονται ἀπό τό κυβερνῶν κόμμα. 

Ἐνδεικτικές πηγές: