Και τώρα, φθινόπωρο πλέον, η διαβόητη αξιολόγηση είναι εδώ...

Αρθρογράφος: 

Μαρία Καζάντη

Είναι γνωστό τοις πάσι: παλιά, πολύ παλιά, στο κέντρο της Αθήνας, υπήρχε μια πλατεία που δεν είχε όνομα. Εκεί κατέφευγαν, πολλάκις, υπάλληλοι του πρωτολείου ελληνικού κράτους, οι οποίοι απολύονταν κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση και η καινούργια προσλάμβανε άλλα «δικά της παιδιά». Οι απολυμένοι, τα άχρηστα και ξένα παιδιά, μαζεύονταν στην πλατεία και έκλαιγαν, παρ’ ότι ενήλικες, δίχως αιδώ, γοερά. Έτσι, ως γνωστόν η πλατεία ονομάστηκε Κλαυθμώνος ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι απέκτησαν εργασιακή μονιμότητα, καθώς η δουλειά στις δημόσιες υπηρεσίες, με τις απανωτές ανακατατάξεις του ανθρώπινου δυναμικού, γινόταν λειψή.

Έκτοτε, το κράτος καλείται, ως εργοδότης, να δίνει το καλό παράδειγμα: να καταβάλλει τις εργασιακές εισφορές, να τηρεί το 8ωρο, να δίνει άδειες, να σέβεται συλλογικές συμβάσεις και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αυτά παλιά, πολύ παλιά.

Μερικούς μήνες πριν, υπάλληλοι του υπ. Παιδείας κατέφυγαν έξω από το κτίριο του υπουργείο, στη Νερατζιώτισσα, εκεί παραδίπλα σε γνωστό, ημιπαράνομα, χτισμένο, εμπορικό κέντρο. Η κοινότητα δασκάλων και καθηγητών χωρισμένη σε δυο ομάδες, με ξεχωριστά συμφέροντα και διαφορετικό ενδυματολογικό κώδικα. Στελέχη και παράγοντες της εκπαίδευσης οι μεν, εργάτες στα σχολεία οι δε. Πολίτικαλ κορέκτ οι μεν, αιώνιοι έφηβοι οι δε και –ουαί τοις ηττημένοις- συνδικαλιστές και επίδοξοι απολυμένοι, πάλι οι δε. Ποιοι είναι οι καλοί, οι μεν ή οι δε; Ποιοι υπηρετούν το δημόσιο σχολείο οι μεν ή οι δε; Ποιοι είναι χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία οι μεν ή οι δε; Ποιοι είναι εναντίον του λαού οι μεν ή οι δε; Ποιοι διέπονται από έλλειμμα δημοκρατίας στη συμπεριφορά τους, οι μεν ή οι δε; Στην τελική, ποιοι είναι με το μέρος των μαθητών της κατώτερης κοινωνικοοικονομικής τάξης οι μεν ή οι δε; Ανήκει, όμως, αλήθεια, κανείς είτε από τους μεν είτε από τους δε στην λεγόμενη αστική τάξη, με το υψηλό στάτους; Ευκολάκι η απάντηση: όχι, φυσικά! Άλλωστε, οι ανδρικές γραβάτες και οι γυναικείες τσάντες δεν φαίνονταν αγορασμένες από τα παρακείμενα, πανάκριβα, καταστήματα, του εμπορικού κέντρου. Ενδοταξική και ενδοεργασιακή διαμάχη οσμίζεται ένας εξασκημένος σε κοινωνικές συγκρούσεις παρατηρητής. Οι δε, λοιπόν, οι δάσκαλοι της σχολικής τάξης, έχουν μπει μπροστά από τις εισόδους του Υπ. Παιδείας και δεν αφήνουν τους μεν, τα στελέχη της εκπαίδευσης εισέλθουν για να παρακολουθήσουν σεμινάρια που θα τους βοηθήσουν να αξιολογήσουν, με στόχο έωλο, τα σχολεία και τους δασκάλους.

Ατομική αξιολόγηση και σχολικοί σύμβουλοι: Η έννοια της προσωπικής στάσης, του Γιάννη Σταύρου

Σχολικός Σύμβουλος Δασκάλων Θεσπρωτίας

Οποιοδήποτε σύστημα αξιολόγησης – ή και άλλων εκπαιδευτικών αλλαγών – εντάσσεται και ερμηνεύεται στο συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο για το οποίο θεσπίστηκε και το οποίο καλείται να υπηρετήσει. Κατά γενική ομολογία το πλαίσιο που διαμορφώνεται στην κοινωνία μας και στην εκπαίδευση είναι ιδιαίτερα αρνητικό (αφαίρεση δικαιωμάτων, περικοπές προσωπικού, υποχρηματοδότηση, συμπτύξεις σχολείων-τμημάτων, ανταγωνισμός, διαρκείς εξετάσεις, αριστεία κλπ.). Αυτό το νέο περιβάλλον καλείται το σχολείο και ο εκπαιδευτικός να υπηρετήσει και επομένως η αξιολόγηση εντασσόμενη σε αυτό το πλαίσιο λειτουργεί επικουρικά και ενισχυτικά ως προς αυτό.

Ο ρόλος των σχολικών συμβούλων σε ένα τέτοιο περιβάλλον μεταλλάσσεται ραγδαία καθώς αυτοί μετατρέπονται από επιστημονικοί συνεργάτες-σύμβουλοι των εκπαιδευτικών σε ελεγκτές-αξιολογητές-επιθεωρητές. Γι’ αυτό και στις τάξεις των σχ. συμβούλων καταγράφεται έντονος προβληματισμός ο οποίος εκφράζεται με επιφυλάξεις, αντιρρήσεις ή/και αντιδράσεις, άλλοτε ανοιχτά (δημοσιεύσεις) άλλοτε ζωντανά σε διάφορες συναντήσεις. Ωστόσο δεν βρήκε συλλογική έκφραση από τα επιστημονικά και συνδικαλιστικά όργανα καθώς ούτε η Πανελλήνια Ένωση Σχολικών Συμβούλων (ΠΕΣΣ) ούτε οι συνδικαλιστικές ομοσπονδίες (ΔΟΕ-ΟΛΜΕ) είχαν ξεκάθαρη θέση ως προς τη στάση που έπρεπε να κρατήσουν οι σχολικοί σύμβουλοι. Η ΠΕΣΣ, εξάλλου, πριν λίγες μέρες με απόφαση του Δ.Σ. τάχθηκε κατ’ αρχήν θετικά για την αξιολόγηση, προτείνοντας γενικά βελτιώσεις στο Π.Δ.152. Το πώς και κάτω από ποιες συνθήκες πάρθηκε αυτή η απόφαση όπως και το αν και πόσο αυτή αντιστοιχεί με τις διαθέσεις των σχολικών συμβούλων είναι μερικά από τα ερωτήματα που περιμένουν απάντηση.

Όταν η Πανελλήνια Ένωση Σχολικών Συμβούλων συνάντησε το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής

Μελιόπουλος Γιάννης
Μέλος ΔΣ εκπ/κών Π.Ε Ημαθίας
Μέλος Εκπαιδευτικού Όμιλου Ημαθίας


Σχόλια για τη συνάντηση του Δ.Σ. της ΠΕΣΣ με τον πρόεδρο και το Δ.Σ του ΙΕΠ

Διαβάζοντας κανείς το δελτίο τύπου-ανακοίνωση (5-6-2014) του ΔΣ της ΠΕΣΣ(Πανελλήνιας Ένωσης Σχολικών Συμβούλων) για τη συνάντηση που πραγματοποίησε την Τρίτη,3-6-2014 στα γραφεία του ΙΕΠ(Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής),όπου ΙΕΠ το όργανο που αντικατέστησε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας την προώθηση σε κάθε επίπεδο της αντιεκπαιδευτικής, αντιδραστικής πολιτικής της κυβέρνησης υπό τις οδηγίες ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ, δεν μπορεί παρά να σταθεί σε ορισμένα σημεία του και να τα σχολιάσει.


§ Το πρώτο που οφείλει κάποιος να τονίσει και να παρατηρήσει είναι η χρονική περίοδος κατά την οποία πραγματοποιήθηκε αυτή η συνάντηση, ο χρόνος κατά τον οποίο λέγονται όσα λέγονται και διαπιστώνονται στην ανακοίνωση.

Παρέμβαση 52 Σχολικών Συμβούλων στη συζήτηση περί αξιολόγησης των εκπαιδευτικών:Η εφαρμογή του Π.Δ. 152/2013 θα επιδεινώσει την κατάσταση στα σχολεία

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

 

Στα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου θεωρείται αναπόσπαστο μέρος της βελτίωσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και αποτελεί σημαντικό ζήτημα που αφορά τη δημόσια εκπαίδευση στο σύνολό της. Το ΠΔ 152/2013 για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν κινείται προς αυτή την κατεύθυνση για λόγους που αναφέρονται στη συνέχεια. Ως Σχολικοί Σύμβουλοι, με καθημερινή στενή επαφή με την πραγματικότητα των σχολείων, θεωρούμε χρέος μας να καταθέσουμε με κριτική σκέψη τον προβληματισμό μας και τις ενστάσεις μας αναφορικά με το περιεχόμενο και την εφαρμογή του Π.Δ.:
α. Συνδέεται με τις ποσοστώσεις του Ν. 4024/2011, οι οποίες οδηγούν σε ανταγωνισμό, διατάραξη των σχέσεων εμπιστοσύνης στο σχολείο, φόβο και αγωνία για μισθολογικές καθηλώσεις – σε αντιδιαστολή με το πνεύμα συλλογικότητας, αναστοχασμού, ανατροφοδότησης και αμοιβαίας βελτίωσης που αποτελούν αναμφίβολα τη βάση όπου θα στηριχθεί η αναβάθμιση των σχολικών μονάδων και η βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου.

«…και τότε ρίξαμε τον κλήρο να δούμε ποιος θα φαγωθεί…» του Γιώργου Τασιόπουλου

«Ενάντια σε όλο τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σε όλον τον κόσμο… δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω… Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος… και μέχρι να ‘ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δεν θα συνθηκολογήσω»[1]! 

Ο Ευγένιος Ιονέσκο στο αντιναζιστικό, όπως ο ίδιος χαρακτήρισε, θεατρικό του «ο Ρινόκερος», στον επίλογό του δίνει το σύνθημα για το τι πρέπει να κάνομε! Σε πρώτο ενικό πρόσωπο, έστω και μόνος…ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Συνειδητά παραλείψαμε έξι μικρές λέξεις γραμμένες με ΚΕΦΑΛΑΙΑ γράμματα. Ελπίζουμε να μη χρειαστεί να σας τις θυμίσουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, εσάς που ίσως κληθείτε να λερώσετε το παιδαγωγικό σας λειτούργημα με την απανθρωπιά, την κτηνωδία του ΦΟΒΟΥ που σας ζητούν να επιβάλλετε.

Θυμηθείτε εκείνο το τραγουδάκι που μικροί τραγουδούσαμε «…και τότε ρίξαμε τον κλήρο να δούμε ποιος θα φαγωθεί…». Το καραβάκι λέγεται ΕΛΛΑΔΑ και δεν υπάρχουν άλλοι Έλληνες για τον Μινώταυρο του νεοφιλευθερισμού και της Νέας Τάξης.

Η Γερμανοεβραία, φιλόσοφος Χάννα Άρεντ[2], καλύπτοντας τη δίκη του εγκληματία Άιχμαν κατέρριψε την πίστη των πολλών ότι επρόκειτο για ένα διεστραμμένο σαδιστή, ένα ανθρωπόμορφο τέρας. Ο Άιχμαν είναι ένας μαζικός δολοφόνος για τον οποίο ο φόνος δεν έχει κάτι σατανικό, είναι ζήτημα απρόσωπο και αδιάφορο, είναι ζήτημα υπακοής στους νόμους και εκτέλεσης εντολών που εκτελεί με αξιοθαύμαστη αφοσίωση και σχολαστικότητα. Εκτελεί αυτά που θεωρούσε καθήκοντα ενός νομοταγούς πολίτη, σύμφωνα με τις διαταγές των ανωτέρων του. Ας μη τον μιμηθούμε στον 21ο αιώνα.

Το Υπουργείο, με την ιδεολογική συνδρομή της «παιδαγωγικής του Μνημονίου», έχει εκδηλώσει τις πολιτικές του προθέσεις, που δεν είναι άλλες από την πειθάρχηση του κόσμου της εκπαίδευσης, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τις απολύσεις και την αποδόμηση του δημόσιου σχολείου. Ο κόσμος της εκπαίδευσης δε μπορεί ούτε να συνομιλήσει, ούτε να διαπραγματευτεί τη σφαγή του. Δεν μπορεί να παζαρέψει τα μορφωτικά δικαιώματα μιας ολόκληρης γενιάς.

Συνάδελφοι, ας μιμηθούμε τον Κώστα Βάρναλη, όταν του ζήτησαν να υπογράψει δήλωση μετανοίας. ΑΠΑΝΤΗΣΕ:

«Ο άνθρωπος έκανε χιλιάδες χρόνια για να στηθεί στα δυο του πόδια, δεν θα πέσω εγώ στα τέσσερα!»

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε για να αποτελέσει ανακοίνωση του Συλλόγου Εκπ/κών Π.Ε. Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, ανήκουμε σ’ αυτούς που βιώνουν τη θλίψη των ολοκληρωτικά απελπισμένων συνανθρώπων μας που τα όρια αντοχής και ανοχής τους έχουν εξαντληθεί. Των ανθρώπων που ζουν στο σκοτάδι και στην παγωνιά επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τη ΔEH και ο αριθμός τους αυξάνεται καταιγιστικά. Πόσοι άραγε απ’ αυτούς περιμένουν να βγει το σπίτι τους στον πλειστηριασμό; Γείτονές μας, γνώριμοι, ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών για αποφάγια… Ηλικιωμένοι, νοικοκυραίοι πριν λίγα χρόνια, σταματούν στον δρόμο τούς περαστικούς ζητώντας λίγα λεπτά… Πόσο ατάραχος, με ακηλίδωτο ψυχισμό, μπορείς να συναντηθείς με το βλέμμα τους; Συνάδελφοι, η απανθρωπιά του ληστρικού ξεσπιτωμού, δεν αντέχεται.

«Πυρά» Σχολικών Συμβούλων κατά της πολιτικής ηγεσίας για το νέο τοπίο στην εκπαίδευση

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
Με μια δισέλιδη ανακοίνωση το κορυφαίο όργανο των Σχολικών Συμβούλων , η ΠΕΣΣ, εξαπολύει "σφοδρή" επίθεση κατά της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας την οποία κατηγορεί ότι:
Α.Το νέο Λύκειο και όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας θα μετατρέψουν την Εκπαίδευση από ενοποιητικό σε διαφοροποιητικό στοιχείο της κοινωνίας. Η ιδιωτική πρωτοβουλία ήδη τρίβει τα χέρια της και προτείνει στο Υ.ΠΑΙ.Θ την ανάληψη της πρόσθετης διδακτικής στήριξης με vouchers που θα παρέχει το κράτος.
Β.Αν συνυπολογίσουμε , την αύξηση του ωραρίου των Εκπαιδευτικών και τις συγχωνεύσεις Σχολικών Μονάδων, οδηγούμαστε σε μια πρωτόγνωρης έντασης βίαιη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων που βαφτίζονται ρυθμίσεις για το καλό της Εκπαίδευσης.
Γ.Η Πανελλήνια Ένωση Σχολικών Συμβούλων ουδέποτε συμμετείχε σε αυτούς τους σχεδιασμούς για τους οποίους εκφράζει την αντίθεσή της και καλεί την Πολιτική Ηγεσία να ανατρέψει την κρυμμένη υπόθεση ότι οι Εκπαιδευτικοί τους οποίους η Πολιτεία διόρισε και οι εκάστοτε Κυβερνήσεις με τις πολιτικές τους προέτρεπαν σε διορισμό, είναι μια μεγάλη δεξαμενή απ’ όπου πρέπει να λιπανθούν τα γρανάζια του «χρέους» και η αδηφαγία των ιδιωτικών κεφαλαίων.
Δ. Τα κάθε λογής μέτρα που αφορούν την επαγγελματική μας υπόσταση, δεν μπορεί να σχεδιάζονται με κλειστές διαδικασίες από άγνωστους παράγοντες και πρέπει να επανεξεταστούν με ρεαλισμό, ειλικρίνεια και τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων.
Ε.Με απειλούμενους και συκοφαντημένους Εκπαιδευτικούς Νέο Σχολείο δεν γίνεται.
Ζ.Το πλήθος των ρυθμίσεων που δεν φαίνεται να έχουν τέλος, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κλίμα στην Εκπαίδευση