Αθήνα μου περιφρονημένη, ήσουν η πιο όμορφη, ασκήμηνες και ταπεινώθηκες και είσαι γεμάτη Αγίους παλιούς και σύγχρονους!

Ευχαριστία στην Αγιασμένη μου Αθήνα

Γράφει ο Ανδρέας Χριστοφόρου – συνεργάτης του Ι. Ν. Αγ. Θεράποντος

Αγαπημένη μου Αθήνα

Ευχαριστούμε που μας φιλοξενείς τόσα χρόνια και μας κάνεις μετόχους της Ζωής των Αγίων σου!Αθήνα του Αγίου Νεκταρίου!

Eκεί στο Αρεταίειο είναι ακόμα το κρεββάτι που άφησε η Αγιασμένη ψυχή του Αγίου Νεκταρίου το πονεμένο σώμα για να ανέβει στον Βασιλέα των Ουρανών! 

Εκεί κάπου στο Κουκάκι ήταν το φτωχικό σπίτι που έμενε κυνηγημένος από τους συκοφάντες, μη έχοντας να πληρώσει το νοίκι.

Εκεί τον είδε η αγανακτισμένη απλήρωτη σπιτονοικοκυρά όταν άνοιξε απότομα το δωμάτιό του, και έκπληκτη τον είδε αρπαγμένο στην προσευχή διάπυρο, με σηκωμένα τα χέρια στον Θεό!

Εκεί στη λεωφόρο Βουλιαγμένης ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς λειτούργαγε και μοίραζε « Ζωήν Αιώνιον»!

Εκεί στο «Λοιμωδών Νόσων» στο Αιγάλεω, δίπλα στην Ιερά Οδό ένας Λεπρός, ο Όσιος Νικηφόρος άφηνε με το Μαρτύριο της Λέπρας, «οσμήν ευωδίας Πνευματικής» και διάδοχο Μέγα τον π. Ευμένιο Σαριδάκη με τις ατέλειωτες ακολουθίες και την ατέρμονη Μετάνοια.

Εκεί στον τόπο της αποφυγής μια μυστική ομάδα ανωνύμων λεπρών σε αγίαζε καθημερινά Αθήνα μου!

Ενώ έφευγε ο γέρων Ευμένιος από το Λοιμωδών Νόσων για τον Ευαγγελισμό για την τελευταία νοσηλεία του, στο δρόμο ευλογούσε την Αθήνα κι έλεγε: «Ωραία που είναι η Αθήνα! Ευλογημένη Αθήνα!» Ευλογούσε τους δρόμους, την Ομόνοια, την Αγορά, την Μητρόπολη, την Βουλή, όλη τη πόλη!

Η Φαντασία στην πεζοπορία

 Ποντίκι 25.1.24

Γιάννης Σχίζας 

       Στη Σουηδία, στο σταθμό Οντενπλαν της Στοκχόλμης κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα  να τοποθετήσουν  πάνω στα σκαλοπάτια μιας σκάλας του μετρό για πεζούς    τα πλήκτρα ενός μουσικού οργάνου.  Στη συνέχεια,  αφού προνόησαν για τη τοποθέτηση   ενός ελαστικού υποστρώματος ,  παρακολούθησαν τις αντιδράσεις  των ανθρώπων με ένα βίντεο. Κάθε βήμα των πεζών παρήγαγε και μια νότα !  Το αποτέλεσμα έδειξε  ευχάριστη  έκπληξη , χαρά, παιχνίδισμα  μικρών και μεγάλων .

          Στην επιστημονική οικολογία  υπάρχουν οργανισμοί – δείκτες, που  επιτρέπουν την εύκολη ανάγνωση των συνθηκών ενός οικοσυστήματος.  Το 95-96, μετά το ξεκίνημα του  βιολογικού καθαρισμού  της Ψυττάλειας, η επιστροφή των  αχινών στον Σαρωνικό είχε  χαιρετηθεί σαν δείκτης  ανάκαμψης του θαλάσσιου περιβάλλοντος.  Οι πεζοί είναι επίσης  δείκτες  του βαθμού υγείας ή ασθένειας ενός αστικού οικοσυστήματος. Η παρουσία ή απουσία τους μιλάει  για την κατάσταση στην πόλη..

          «Η πόλη είναι ψυχότοπος» - έγραψε ο  ψυχαναλυτής Αλεξάντερ Μίτσιρλιχ  στη πολεοδομική (!) ανάλυσή του, που στα ελληνικά  εκδόθηκε από τον «Ηριδανό» και  «άκουγε» στον υπέροχο τίτλο:  «Το άξενο των πόλεων πρωτουργό στην ψυχική αποργάνωση του πολίτη».. Η πόλη που είναι εχθρική  για τους πεζούς,  απεργάζεται ανθρώπους διαταραγμένους,  επιθετικούς, αντιαισθητικούς, απολίτιστους. 

           Αυθαίρετα δένδρα

       Στην Αθήνα δεν είναι μόνο μικρή  η κατά κεφαλήν δοσολογία πρασίνου, αλλά και η δοσολογία πεζοδρόμων και πεζοδρομίων. Το χειρότερο όμως είναι ότι κοντά στη μικρή «ποσότητα» έρχεται και η χαμηλή «ποιότητα». Πεζοδρόμια και πεζόδρομοι συνυπάρχουν με παράνομα παρκαρίσματα, με λεβεντομ@λ@κες μοτοσυκλετιστές, με τραπεζοκαθίσματα, με «σπαστικές» καταστάσεις κάθε κατηγορίας. Από όλες αυτές, η «σπαστικότερη»  όλων σε περιοχές εκτός κέντρου,   είναι η κατάληψη  του πεζοδρομίου μέσω φυτεύσεων. Στου Παπάγου, στη Σαρωνίδα, στο Χολαργό, οι παρόδιοι ιδιοκτήτες  επεκτείνουν ουσιαστικά τον ιδιωτικό τους κήπο φυτεύοντας  το πεζοδρόμιο και υποχρεώνοντας τους πεζούς να πορεύονται  «σε φάλαγγα κατ’ άνδρα», σαν σε μονοπάτι. Πριν από καιρό  εντυπωσιάστηκα από την ευθυκρισία με την οποία αντιμετώπισε το θέμα    των «αυθαίρετων» δέντρων και θάμνων στα πεζοδρόμια  μια ομάδα μαθητών από τις Σέρρες. Τα παιδιά είχαν πραγματικά μιαλό – εγώ θα ευχόμουν να είχαν και κανένα αλυσσοπρίονο στα χέρια τους....     

Στον Άγιο Παύλο..εκεί που γεννήθηκα και μεγάλωσα, στο κέντρο της Αθήνας!!!

του Δημήτρη Γιαννάτου (Ναπ. Γ)

Όταν ο καταστατικό Γκύ Ντεμπόρ συναντά τα παιδιά της συνοικίας…

Γεννήθηκα το 1968 και μεγάλωσα στο κέντρο της Αθήνας, στην ιστορική γειτονιά του Αγίου Παύλου, πολύ κοντά στο Σταθμό Λαρίσης και την πλατεία Βάθη.

Σε αυτή τη μικρή γωνιά, γνώρισα την κοινότητα, η οποία αποτέλεσε – ανά τους αιώνες και κάτω από διαφορετικά πολιτικά και κοινωνικά συστήματα – συστατικό στοιχείο του ελληνικού πολιτισμού. Την αποκαλούσα- και την αποκαλώ- συχνά συνοικία, το…συν του οίκου μας. Η πραγματική και πνευματική διεύρυνση της ιδιωτικής μας ζωής, που μεταμορφωνόταν σε δημόσιο βίο.

Ήταν ο δημόσιος χώρος, που αγκάλιαζε το παιχνίδι, τη δημιουργία, τις μικροχαρές και τις μικρολύπες, την ευθύνη μας ως πρόσωπα, απέναντι στη μικρή κοινότητα, «τη λαχτάρα για τον έπαινο του Δήμου και των σοφιστών, για τα δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε», όπως μας λέει ο Χρήστος Γιανναράς.

Η συνοικία μας, συνδεόταν, παράδοξα και ομόδοξα με όλες εκείνες τις συνοικίες μιας μαγικής πολύβουης πόλης, που απλωνόταν, λίγο πιο πέρα. Η Αθήνα, παρά τις διαφορές της, έμοιαζε μια συνεκτική κοινότητα των συνοικιών και των Προσώπων και όχι η «μοντέρνα» απρόσωπη μεγάπολη, η «α-πολίτιστη» μητρόπολη, όπως κακοποιείται και διαμορφώνεται εδώ και χρόνια, τόσο από το σφυρί ενός κεφαλαιοκρατικού «εκσυγχρονιστικού» παρασιτισμού, όσο και από το αμόνι, ενός αριστερού μηδενιστικού κοσμοπολιτισμού, χωρίς πνευματικό κέντρο.

Επειδή ακόμα και τότε που οι άσχημες πολυκατοικίες της εργολαβίας του Καραμανλή και της χούντας, μας είχαν περικυκλώσει, το καντηλάκι ενός υπαρξιακού πνευματικού «κέντρου», άναβε με ισχυρή φλόγα. Η εκκλησία του Αγίου Παύλου, όριζε και την ομώνυμη Ενορία μας. Εντέλει, «Εν-ορία», δεν ήταν μόνο η πολεοδομική διαίρεση μέσα από τις τοπικές εκκλησίες. Ήταν κάτι περισσότερο και πολύ πιο συμβολικό, σχεδόν «μεταφυσικό».

Ελληνικός πολιτισμός 1955 - 2020

Ένας δήμαρχος που κατάντησε μηδενικό

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣ

Συμπαθούσα το νέο δήμαρχο της Αθήνας, το έχω ξαναπεί, κυρίως λόγω της τραγικής δολοφονίας του πατέρα του, του δράματος δηλαδή που τον στιγμάτισε από την παιδική του ηλικία. Πίστευα πώς αυτός τουλάχιστον θα ξέφευγε από τον κανόνα της ασημαντότητας των πορφυρογένητων της πολιτικής μας σκηνής. Δηλαδή πώς εκτός από το βαρύ επώνυμο και την επικοινωνιακά προκατασκευασμένη επιτυχία θα διέθετε και στοιχειώδεις διαχειριστικές αρετές.

Έφτασε όμως μόνο ο Μεγάλος Περίδρομος για να καταφανούν όχι μόνο η ανικανότητα αλλά και η αλαζονεία, το πείσμα και η απόλυτη άγνοια της πραγματικότητας που διακρίνουν δυστυχώς τον κύριο Μπακογιάννη. 

Και δεν είναι μόνο η εκτός τόπου και χρόνου και χωρίς σοβαρό σχεδιασμό - εν μέσω δε κορωνοϊού - συγκεκριμένη πρωτοβουλία, ούτε η άθλια επικοινωνιακή της διαχείριση και το δυσανάλογα τεράστιο κόστος της, είναι πρωτίστως ο τρόπος και το ήθος με το οποίο δήμαρχος αποδέχτηκε την αποτυχία του! Σαν να μην συνέβη τίποτε, να μην πληγώθηκε ανεπανόρθωτα το κέντρο της πόλης αλλά και οι πολυδοκιμαζόμενοι κάτοικοι της, ο ίδιος ηλίθια αθώος δήλωσε πάνω κάτω πως ό τι έγινε, έγινε πάμε για άλλα!

Φωτογράφησα χτες, Σάββατο απόγευμα, μ' έναν πολύ γλυκό καιρό και αρκετή δροσιά, την πεζοδρόμηση της λεωφόρου Όλγας. Μου έκανε εντύπωση η απόλυτη ερημιά του τοπίου, ούτε ένας περιπατητής, ούτε ένας ποδηλάτης αλλά και η φθορά του πρόσφατου έργου. Για να μη θίξω το γενικότερο κιτς της αστυνόμευσης του όλου εγχειρήματος από δύο βαριεστημένους, δημοτικούς υπαλλήλους. 

Ο βιασμός του Αττικού τοπίου

Του Αντώνη Χ. Λαμπίδη

21 Ιουλίου 2020

«Θα είναι ένα έργο σύγχρονο, οικολογικό, φιλικό προς το περιβάλλον, ένα έργο που θα συμβολίζει τη νέα Ελλάδα όπως πιστεύω ότι όλοι την οραματιζόμαστε». (Κυριάκος Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της Ελλάδας).

«Ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς έχοντας γνώση όχι μόνο του μεγέθους, αλλά και του οραματικού χαρακτήρα του έργου…». «Έχουμε σχεδιάσει εκεί το integrated resort (sic) 1.200 δωματίων, καζίνο, συνεδριακούς χώρους…» (Οδυσσέας Αθανασίου, Διευθύνων Σύμβουλος της Lamda Development, χαρακτηρίζοντας «τεχνητή φυτεία» τη δασική έκταση των 37 στρεμμάτων στο χώρο του πρώην Κολεγίου Θηλέων).

«Το Ελληνικό θα μετατραπεί σε μια έξυπνη πράσινη πόλη», (Ρεπορτάζ)

«Ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά καταλύματα της Ευρώπης», (Reuters).

«Η Ελλάδα ποντάρει στην ανάκαμψη από τον κορωνοϊό (sic) μέσω ενός πολυαναμενόμενου έργου 9 δισ. δολαρίων», (Bloomberg).

Είμαστε μάρτυρες ενός καταιγισμού διθυραμβικών δημοσιευμάτων στα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ για την σχεδιαζόμενη περίφημη ανάπλαση του Ελληνικού. Φυσικά και δεν θα κάνουμε εδώ κριτική σε αυτό των φαραωνικών διαστάσεων έργο. Όμως, για να μη τρέφει κανείς αυταπάτες και να μη σαγηνεύεται από τις ελκυστικές μακέτες, επισημαίνουμε ότι και μόνο η ανέγερση παραθαλάσσιου πύργου με χρήσεις αμιγούς κατοικίας,  με ύψος έως 200 μέτρα (!) από την επιφάνεια της θάλασσας, θα τραυματίσει ανεπανόρθωτα το φυσικό κάλλος με την ήπια ακτογραμμή. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές, αυτός ο θηριώδης ουρανοξύστης θα αποτελέσει τοπόσημο (landmark) της περιοχής, κατά τα πρότυπα του Marina Bay Sands της Σιγκαπούρης, του Ντουμπάι και του Μπιλμπάο! Τα πάντα, δηλαδή, για εντυπωσιασμό στο βωμό μιας αμφιλεγόμενης τουριστικής ανάπτυξης, ξένης προς τα ελληνικά πρότυπα φιλοξενίας.

Η «επένδυση» του Ελληνικού, με τη δημιουργία μιας τεχνητής πόλης των 35.000 και πλέον κατοίκων,  σφετερίζεται τη δημόσια γη θεωρώντας την ανταλλάξιμο αγαθό. Χωρίς συζήτηση, ολόκληρη η ακτογραμμή από το Νέο Φάληρο μέχρι και το Σούνιο επιβάλλεται να λειτουργήσει, με ήπιες παρεμβάσεις, ως χώρος ανάδειξης του φυσικού κάλλους και του απαράμιλλου πολιτισμού που δημιούργησε η Αττική.  

Παρέμβαση Καραμπελιά στο δημοτικό συμβούλιο Αθηνών 13/7/2020: Για έναν δημοκρατικό πατριωτισμό

Ψήφισμα Άρδην για την Αγία Σοφία στο δημοτικό συμβούλιο 13/7/2020

Ψήφισμα της δημοτικής παράταξης “Αθήνας για την Ελλάδα” που καταδικάζει την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος (13-7-20). Περισσότερα εδώ.

Κάτοικοι πλατείας Βικτωρίας διαμαρτύρονται για τον ισλαμικό αποικισμό της γειτονιάς τους

Πρόταση Ψηφίσματος στον Δήμο Αθηναίων: Για την καταδίκη της καταστροφής της Αγίας Σοφίας από τον μισαλλόδοξο νεο-οθωμανισμό

Ακολουθεί η πρόταση ψηφίσματος της Δημοτικής Κίνησης «Αθήνα για την Ελλάδα» που κατατίθεται στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων (Δευτέρα 13 Ιουλίου 2020).

Η απόφαση για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αποτελεί κατ’ αρχάς πρόκληση για τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία καθώς και μια άμεση υπόμνηση του επεκτατικού και μισαλλόδοξου χαρακτήρα του νεο-οθωμανισμού του Ερντογάν. Εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική των επιθετικών κινήσεων ενάντια στην Ελλάδα που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Διότι οι Τούρκοι επεκτατιστές γνωρίζουν πολύ καλά τη συμβολική αξία που έχει η Αγία Σοφία για όλους τους Έλληνες.

Επομένως αυτή η δεύτερη συμβολική Άλωση της Πόλης, όπως προσφυώς την αποκάλεσε η Ελένη Αρβελέρ, αποτελεί μια ευθεία επιθετική κίνηση ενάντια στον ελληνικό λαό, αμέσως μετά τη μεθόδευση των γεγονότων του Έβρου και τις ευθείες απειλές στην υφαλοκρηπίδα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Αποτελεί μάλιστα μια συμβολική απάντηση στους εορτασμούς των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Ο Ερντογάν θέλει να υπογραμμίσει το γεγονός ότι η επιθετική νεοθωμανική Τουρκία επανέρχεται και οι Έλληνες θα πρέπει να «ξεχάσουν» τα διακόσια χρόνια της ανεξαρτησίας τους.

Παράλληλα επειδή αποτελεί ένα οικουμενικό σύμβολο του χριστιανισμού συνολικά, μία τέτοια ιταμή κίνηση εντάσσεται στα πλαίσια της στρατηγικής του επιθετικού νέο-οθωμανισμού για έναν νέο πόλεμο των πολιτισμών. Δηλαδή την εργαλειοποίηση της μουσουλμανικής θρησκείας και τη μετατροπή της σε όπλο του επιθετικού ισλαμισμού. Και αυτό το κάνει ο Ερντογάν αγνοώντας ακόμα και την πλειοψηφία της τουρκικής κοινής γνώμης που ακριβώς επειδή φοβάται τον επιθετικό ισλαμισμό, σε πρόσφατη δημοσκόπηση αποδοκίμασε την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος κατά 50% με μόλις 44% υπέρ.

Τέλος, επειδή η Αγία Σοφία αποτελεί ένα μνημείο με οικουμενικό και παγκόσμιο χαρακτήρα, μια τέτοια κίνηση στρέφεται και ενάντια στην προστασία όλων των μνημείων της παγκόσμιας ιστορίας και του πολιτισμού. Αν το καθοδηγούμενο από τη νέο-οθωμανική Τουρκία ισλαμικό κράτος, κατέστρεψε την Παλμύρα και οι Ταλιμπάν τα ελληνιστικά και βουδιστικά μνημεία του Αφγανιστάν, ο Ερντογάν συνεχίζει το έργο του προκατόχου του, Μωάμεθ Β΄, που είχε καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των ψηφιδωτών της Αγίας Σοφίας.

Η μεθόδευση της Τουρκίας ώστε να καταλήξει στη συγκεκριμένη απόφαση, δείχνει, για ακόμη μία φορά, την επιλογή της να αγνοεί επιδεικτικά τη διεθνή κοινότητα, χρησιμοποιώντας επιδέξια τις χλιαρές ή ανύπαρκτες αντιδράσεις των εκπροσώπων αυτής της κοινότητας. Και αυτό παρά την έκφραση αγανάκτησης μεγάλου μέρους του διεθνούς Τύπου και της κοινής γνώμης των λαών της Δύσης και όχι μόνο.

Η Αθήνα και η Κωνσταντινούπολη αποτελούν τις δύο ιστορικές πρωτεύουσες του διαχρονικού και ταυτόχρονα οικουμενικού ελληνικού πολιτισμού, ενώ ο Παρθενώνας και η Αγία Σοφία εκπροσωπούν τα κατ’ εξοχήν σύμβολά τους. Μέσα λοιπόν από την καταδικαστική του απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου της Αθήνας μεταβάλλεται σε οιονεί «φωνή» του Παρθενώνα. Μια φωνή που καλεί όλους τους Έλληνες και τη διεθνή κοινότητα να βάλουν φραγμό στην ουσιαστική καταστροφή της Αγίας Σοφίας, κιβωτού του ελληνισμού, της Ορθοδοξίας του οικουμενικού χριστιανισμού και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Στην συνέχεια διαβάστε και το απαράδεκτο Ψήφισμα που έφερε ο δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης στο ίδιο δημοτικό συμβούλιο.

Για τη διαφύλαξη του μνημείου της Αγία Σοφία

Η απόφαση για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αποτελεί πλήγμα και προσβολή, όχι μόνο ενός οικουμενικού συμβόλου του χριστιανισμού, αλλά και όλων των μνημείων της παγκόσμιας ιστορίας και του πολιτισμού γενικότερα.

Το πέρασμά της στους αιώνες, αποδεικνύει τον εμβληματικό χαρακτήρα της και την παρουσία της σαν θησαυροφυλάκιο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η μεθόδευση της Τουρκίας για να καταλήξει στην συγκεκριμένη απόφαση, δείχνει, για ακόμη μία φορά, την επιλογή της να βρίσκεται απέναντι στη διεθνή κοινότητα, απέναντι στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και απέναντι στην παγκόσμια ειρήνη.

Ένας Μεγάλος Περίπατος ή πολλοί μικροί;

Του Τάσου Αναστασίου

Η εκκίνηση του πρόσφατου έργου του Μεγάλου Περίπατου μας εξαναγκάζει σε σκέψεις για το σε ποια πόλη επιθυμούμε να ζούμε, όλοι εμείς οι ταλαίπωροι κάτοικοί της. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, τι Αθήνα θέλουμε;

        Θέλουμε μια Αθήνα με μια μεγάλη επένδυση στο κέντρο της, που θα την χαίρονται οι Γερμανοί τουρίστες, οι Κινέζοι και άλλοι; Ή θέλουμε αποκέντρωση των παρεμβάσεων στις γειτονιές με πολλούς μικρούς χώρους αναψυχής και πολιτισμού για να εισπράξει πραγματικά το όφελος ο κάθε Πατησιώτης, Κυψελιώτης, Γκυζιώτης κ.τ.λ.;

        Θέλουμε την περαιτέρω αύξηση της αξίας γης στις φημισμένες κεντρικές οδούς για να δύνανται μόνο οι πολυεθνικές και τα πολυκαταστήματα να επενδύουν ή μια βελτίωση της ποιότητας ζωής στις συνοικίες των Αθηνών που θα διασφαλίζει τις περιουσίες και τους μόχθους μιας ζωής όσων τις δημιούργησαν;

        Τι προτιμάμε; Να ξεπηδάνε «ευκαιρίες απασχόλησης» στην εστίαση για σερβιτόρους, μπουφετζήδες και σεκιούριτι; Ή να εισέλθουμε στην –δύσκολη αλλά γοητευτική- νοοτροπία της δημιουργίας νέου προϊόντος με ενδογενή παραγωγή και τη διατήρηση της υπεραξίας αυτού;

        Τι πραγματικά είναι καλύτερο; Μια πόλη μεταλλαγμένη σε γραφικό εστιατόριο με θέα την Ακρόπολη, ένα φιλόξενο μπαράκι για το ξεσάλωμα των δυτικών αποίκων που επισκέπτονται το εξοχικό τους; Ή έναν τόπο αυτόνομης παραγωγής αλλά και ανάπτυξης ανθρώπινων σχέσεων έξω από την σφαίρα της οικονομίας;

        Θέλουμε μια κατακερματισμένη σε ζώνες Αθήνα – όπως επιχειρείται στο σχέδιο που τρέχει εδώ και χρόνια, μία ζώνη τουριστών, μία μεταναστών και μία κατοίκων; Ή μια Αθήνα όπου προτεραιότητα θα έχουν οι ντόπιοι κάτοικοι με μετανάστες μόνο όσους πραγματικά θέλουν και μπορούν να ενταχθούν και τουρίστες που δεν θα διαταράσσουν την κανονικότητα της πόλης;

        Τι απαιτούμε; Μια δημοτική αρχή που θα ξοδεύει για τη μόστρα; Ή θα παρέχει για την κάλυψη πραγματικών αναγκών;

        Θέλουμε μόνο την ανάδειξη των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων που υφίστανται ήδη; Σίγουρα τη θέλουμε. Αλλά παράλληλα θέλουμε και την ενθάρρυνση και χρηματοδότηση ενός πολιτιστικού «αντάρτικου» σε όλες τις γειτονιές των Αθηναίων.

        Και εν τέλει, για να μην διερωτόμαστε μόνο, τι μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε , αντί να αποφασίζουν άλλοι για εμάς, με τα δημοτικά τέλη και φόρους που εμείς πληρώνουμε και να λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς δημόσιο διάλογο εν μέσω καραντίνας, μπορούμε να αποσπάσουμε τη λήψη των αποφάσεων του περιβάλλοντος που ζούμε σε μας τους ίδιους;

«ΗΡΘΑΝ ΣΤ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ (ΤΟ ΧΡΕΟΣ)

«ΗΡΘΑΝ ΣΤ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ (ΤΟ ΧΡΕΟΣ)

Stefanos Pantos

Ήμουν στο Ζόναρς, στην αρχή της Πανεπιστημίου.

Ήρθαν στο τραπέζι μου και κάθισαν απέναντι. Με κοίταζαν με αυστηρό ύφος, σαν εξεταστική επιτροπή: 

Ο Πικιώνης, ο Κωνσταντινίδης, ο Ζενέτος κι ο Προβελέγγιος.

"Τι είναι αυτοί οι φοίνικες στις γλάστρες ;;;" με ρώτησε ο Τάκης (ο Ζενέτος)

"Τι είναι αυτές οι μπογιές στην άσφαλτο ;;;" πήρε το λόγο ο Δημήτρης (ο Πικιώνης)

"Γιατί έχουν βάλει την στάση του λεωφορείου στη μέση του δρόμου ;;;" είπε ο Άρης (ο Κωνσταντινίδης).

"Κι αυτοί γιατί περπατάνε στην κίτρινη άσφαλτο αντί στο πεζοδρόμιο;;;" πετάχτηκε ο Αριστομένης (ο Προβελέγγιος).

"Ο καινούργιος Δήμαρχος κάνει ανάπλαση στο ιστορικό κέντρο" είπα συνεσταλμένα.

"Ανάπλαση το λες αυτό, αρχιτεκτονάκο ;;;" με χλεύασε ο Ζενέτος.

"Δεν έχω συμμετοχή στο έργο, κύριε Τάκη, μην τα βάζετε μαζί μου" αντέταξα.

"Δεν έχεις συμμετοχή ;;;. Η πολιτεία σε όρισε Πρόεδρο του Αρχιτεκτονικού Συμβουλίου της πόλης των Αθηνών και αφήνεις να γίνονται αυτά τα αίσχη ;;;" άστραψε και βρόντηξε ο Κωνσταντινίδης. 

"Μα κύριε Άρη δε μου έφεραν καμία μελέτη να εγκρίνω" ψέλλισα. 

"Εννοείς ότι το έργο γίνεται χωρίς μελέτη ;;;"

"Μάλιστα, γίνεται σαν προμήθεια, δηλαδή αγόρασαν πεντακόσιες γλάστρες, τρακόσια παγκάκια και εφτά χιλιάδες λίτρα χρώμα και είναι κάποιος που καθοδηγεί τους εργάτες: "Βάλε μια γλάστρα εδώ, ένα παγκάκι εκεί - βάψε κόκκινη την άσφαλτο απ αυτή τη γραμμή μέχρι εκείνη"

"Πώς τον λένε αυτόν τον αγράμματο που διέταξε το έργο ;;;"

"ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, κύριε Άρη".

Ο «Μεγάλος Περίπατος» και οι πολιτικές που θα κάνουν όλες τις πόλεις να δείχνουν ίδιες

Που θα οδηγηθούμε άραγε με αυτήν την μανία διεθνοποίησης και εμπορευματοποιημένου εξωραϊσμού; Σε μια πόλη «περαστικών», δίχως πολίτες;

.

Του Γιώργου Ρακκά από την huffingtonpost.gr

Η πόλη, ιδίως οι δρόμοι της στο κέντρο, είναι πεδία της παραγωγής. Ιδίως όταν μιλάμε για το διοικητικό κέντρο, πολιτικά και οικονομικά, όλης της χώρας. Το καθημερινό μποτιλιάρισμα, οφείλεται πολύ περισσότερο στις εφοδιαστικές αλυσίδες, και τις μεταφορικές ανάγκες που κάθε εργασία απαιτεί καθημερινά, παρά στο ότι οι άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν “βόλτα” με τα ΙΧ τους στο κέντρο τις ώρες αιχμής. Αξίζει να κοιτάξουμε γύρω μας την στιγμή που μποτιλιάρουμε στην Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη, και θα δούμε κάθε λογής επαγγελματικό όχημα, βανάκια, φορτοταξί. 

Αυτήν ακριβώς την διάσταση υποτιμάει η ανάπλαση του Μεγάλου Περιπάτου, και γενικότερα όλο το σκεπτικό υπέρ της απόσυρσης του ΙΧ από το κέντρο, που υπηρετείται πλέον σε όλη την Ευρώπη. Οι παρεμβάσεις αυτής της λογικής – ακατάσχετες πεζοδρομήσεις, ποδηλατόδρομοι που δεν σχεδιάζονται για να υπηρετήσουν μια μεταφορική ανάγκη, αλλά την αναψυχή, μιαν αντίληψη για το πράσινο ακόμα που το χρησιμοποιεί σαν ντεκόρ για τις τουριστικές καρτ ποστάλ. Τα κέντρα των πόλεων στην Ελλάδα υπήρξαν πάντοτε «εκδημοκρατισμένα» στο ότι φιλοξενούσαν στους κόλπους τους κάθε δυνατή δραστηριότητα από χρηματιστές μέχρι μαραγκούς.

Αυτές οι παρεμβάσεις αλλάζουν βίαια και από τα πάνω τις χρήσεις στην πόλη, επιβάλλοντας σε αυτήν μια την μονοκαλλιέργεια του «φεστιβισμού»: Το κέντρο ως τόπος αναψυχής. Στον αντίποδα, δυσκολεύει η ζωή για τους κατοίκους και τους επαγγελματίες, ιδίως τις βιοτεχνίες και το λοιπό παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας. 

Αλλάζοντας όψη, το κέντρο αλλάζει και κοινωνική φυσιογνωμία. Χάνει όμως έτσι και το ιδιαίτερο πρόσωπό του ως πόλη.Τα κέντρα των πόλεων στην Ελλάδα υπήρξαν πάντοτε «εκδημοκρατισμένα» στο ότι φιλοξενούσαν στους κόλπους τους κάθε δυνατή δραστηριότητα από χρηματιστές μέχρι μαραγκούς. Η ταξική και επαγγελματική ποικιλομορφία των πόλεων πλέκει το υφάδι της φυσιογνωμίας τους. Αντιπροσωπεύει γι’ αυτήν ό,τι η βιοποικιλότητα για τα οικοσυστήματα. 

Η τουριστικοποίηση, αντίθετα, έρχεται να ομογενοποιήσει τα ιστορικά κέντρα των πόλεων. Όπου και να πάει κανείς σήμερα στην Ευρώπη θα συναντήσει παντού τις ίδιες τάσεις, και τα αποτελέσματά τους είναι τα ίδια. Το αποτύπωμα της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας περιορίζεται με όλο το ιστορικό φορτίο που κουβαλάει μαζί του και στην θέση της εξαπλώνεται η εστίαση, η διασκέδαση, τα ξενοδοχεία και οι βραχυχρόνιες μισθώσεις. Από κοντά έρχεται και η μετανάστευση. Δεν είναι τυχαίο, μιας και το πολυεθνικό εργατικό δυναμικό της καλύπτει την πλειοψηφία των αθέατων, ή των απρόσωπων θέσεων αυτής της οικονομίας. Υπάρχει, επομένως, μια συμβιωτική σχέση μεταξύ των δυο φαινομένων.  

Έχω ένα όνειρο...

 

Έχω ένα όνειρο...Παρέλαβα Πόλη
θα παραδώσω ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ!!!
https://youtu.be/vktKupnHDqw

Μεγάλος Περίπατος” και οι εγκαταλελειμμένες γειτονιές

Το Σύνταγμα του Μεγάλου Περιπάτου

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Εκτός από το πολύχρωμο κέντρο της Αθήνας υπάρχουν και οι εγκαταλελειμμένες γειτονιές της.

Μια και ο μεγαλεπήβολος «ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ» στο κέντρο της πρωτεύουσας τείνει να μετατραπεί για τον κ. Μπακογιάννη σε φιάσκο ολκής προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις, από τη χλεύη και την οργή ως τον κλαυσίγελο και την αγανάκτηση. Αλλά και ν΄ αναδειχτεί σ΄ ένα απρόσμενο επικοινωνιακό βατερλώ – παρά την απόλυτη στήριξη από τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ – καλό θα ήταν ν΄ ασχοληθεί και με κάπως πιο «πεζά» πράγματα. Και ας είναι και λίγο πιο απόμερα από την βιτρίνα του κέντρου, κι ας κοστίζουν πολύ λιγότερο.

και οι γειτονιές της εγκατάλειψης

Για παράδειγμα, το εγκαταλελειμμένο στη τύχη του πανέμορφο άλσος δίπλα στη Σχολή Ευελπίδων στη Κυψέλη (φωτό). Σκουπίδια παντού, νεκρά δέντρα, «γεφυράκια» από κόντρα πλακέ, ξεχασμένοι άστεγοι, ρημαγμένα ποτιστικά λάστιχα, ξεραμένα κουκουνάρια και πευκοβελόνες σκορπισμένες παντού, νεροφαγωμένα δρομάκια, κατεστραμμένη περίφραξη, τάφροι όμβριων γεμισμένοι με φερτά υλικά, νεροφαγωμένα δρομάκια, κανένας λειτουργικός φωτισμός, κλπ. Κι ένα λοισμονημένο μνημείο μιας Ελληνίδας ηρωίδας, της 17χρονης επονίτισσας Παναγιώτας Σταθοπούλου, που μόνο θλίψη προκαλεί.

Η παρέμβαση του Γ. Καραμπελιά για τις δυσμενείς συνέπειες του Μεγάλου Περίπατου (βίντεο)

Η παρέμβαση του Γ. Καραμπελιά για τις δυσμενείς συνέπειες του Μεγάλου Περίπατου σε καταστηματάρχες και εργαζόμενους του Κέντρου, για διερχόμενους οδηγούς κ.λπ. Από το δημοτικό συμβούλιο της Δευτέρας 29 Ιουνίου 2020.

Παρουσιάστηκε το σχέδιο κυκλοφοριακών ρυθμίσεων για τον «Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας»

Ο Συγκοινωνιολόγος Καθηγητής του ΕΜΠ Γιώργος Γιαννής παρουσίασε το σχέδιο.

Την παρουσίαση των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων για τον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας στο Δημοτικό Συμβούλιο έκανε ο Συγκοινωνιολόγος Καθηγητής του ΕΜΠ Γιώργος Γιαννής.

Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας -και μάλιστα με ευρύτατη πλειοψηφία- για τη δημιουργία του Μεγάλου Περίπατου της πόλης έγινε μετά την λεπτομερή παρουσίαση των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων από τον Συγκοινωνιολόγο Καθηγητή Γιώργο Γιαννή, επικεφαλής της ομάδας Συγκοινωνιολόγων που έχει συσταθεί στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο για τον συγκεκριμένο σκοπό, στο πλαίσιο της συνεργασίας με τον Δήμο Αθηναίων.

Στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου παρουσιάστηκαν αναλυτικά και δόθηκαν απαντήσεις σε μια σειρά από θέματα σχετικά με:

-Τους στόχους και το πλαίσιο της επέμβασης

-Τις συνθήκες κυκλοφορίας σήμερα στην Αθήνα και διεθνώς

-Τις κυκλοφοριακές επεμβάσεις για την υλοποίηση του Μεγάλου Περιπάτου

-Την εκτίμηση των κυκλοφοριακών επιπτώσεων

Ο Καθηγητής Γιώργος Γιάννης αναφέρθηκε τέλος, διεξοδικά στα συμπεράσματα από τα οποία προκύπτουν σημαντικά οφέλη για όλους από τις επεμβάσεις στην κινητικότητα στην πόλη, τα οποία περιγράφονται αναλυτικά στην παρουσίαση η οποία επισυνάπτεται.

Το σχέδιο του Μεγάλου Περιπάτου από τoν Δήμο Αθηναίων:

Ο «Μεγάλος Περίπατος» είναι λάθος

Bίβιαν Ευθυμιοπούλου

Καμία έκπληξη και μάλιστα θετική, δεν μας προκαλεί η είδηση ότι η απόφαση για το «Μεγάλο Περίπατο» ελήφθη από το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, ομόφωνα. Και δεν πρέπει να κάνει εντύπωση γιατί οι Δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια της Αθήνας, έχουν αποδειχθεί διαχρονικά ανίκανοι  να υπερασπιστούν το δημόσιο χώρο στην πόλη και ειδικά τα πεζοδρόμια και τους πεζόδρομους της Αθήνας.

Αφού λοιπόν έχουν αποτύχει διαχρονικά να διαφυλάξουν τη χρήση των πεζοδρομίων για τους πεζούς, τώρα θεωρούν καλή ιδέα να καταλάβουν τα οδοστρώματα κι αυτό στο όνομα των πεζών τα δικαιώματα των οποίων έχουν αποτύχει να υπερασπιστούν. Δεν μας πείθουν.
Δεν απαιτείται εκτενής επιχειρηματολογία γιατί ο «Μεγάλος Περίπατος» είναι μια ρηχή σαχλαμάρα αφού τα βιώματα στην πόλη της Αθήνας είναι κοινά. Δείτε όσα συμβαίνουν στον πεζοδρομημένο χώρο μεταξύ των κτιρίων της Ακαδημίας και του Πανεπιστημίου: όλες τις ώρες της ημέρας και ειδικά μετά τη δύση του ηλίου, ο πεζός το σκέφτεται δέκα φορές για να τον διασχίσει για να μην του επιτεθεί κάποιος τοξικομανής. Για τον πεζοδρομημένο χώρο μεταξύ του κτιρίου της Νομικής και του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων δεν χρειάζεται να πούμε κάτι: σε ληστεύουν μέρα-μεσημέρι γιατί το πανεπιστημιακό άσυλο μπορεί να καταργήθηκε αλλά η ασφάλεια στους χώρους γύρω από τα  ΑΕΙ δεν αποκαταστάθηκε.
Αυτή θα είναι η πραγματικότητα σε όλο το Κέντρο της Αθήνας, αν υλοποιηθεί ο «Μεγάλος Περίπατος».
Πως γίνεται να μην πανικοβάλλει η σκέψη ενός ημιφωτισμένου και επικίνδυνου για τους πεζούς Κέντρου της πόλης; Γιατί αυτό θα συμβεί. Το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας αντί να ζητήσει μια δραστική αναθεώρηση του νομικού πλαισίου ζητώντας να ξεκαθαρίσουν, πλέον, οι αρμοδιότητες με το κεντρικό κράτος στη διαχείριση των δημόσιων χώρων, επιλέγει τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Διακομματική ρηχότητα, σαχλαμάρα και πάνω απ’όλα χαζοχαρούμενη αντίληψη του δημόσιου χώρου.

Ο Μεγάλος περίπατος της Αθήνας

• Δρ. Νίκος Ντάσιος

  Στέλεχος Μονάδας Οργάνωσης της Διαχείρισης Προγραμμάτων του ΕΚΤ_Υπ. Ανάπτυξης
• 

Εκμεταλλευόμενες την ακινησία της περιόδου των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας,  πολλές πόλεις προωθούν αυτό τον καιρό αστικές παρεμβάσεις και αναπλάσεις αλλάζοντας τα δεδομένα της ζωής των κατοίκων τους από την επόμενη μέρα.

Ο Δήμαρχος της Αθήνας, με την στήριξη σχεδόν του συνόλου των παρατάξεων που εκπροσωπούνται στο Δημοτικό Συμβούλιο, ενέκρινε το μεγαλόπνοο έργο του «Μεγάλου περιπάτου της Αθήνας», συνολικού μήκους 6,8 χλμ. To σχέδιο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: νέες λεωφορειο-λωρίδες μήκους 1,9 χλμ, χάραξη ποδηλατόδρομου στην οδό Παν/μιου, απόδοση περί των 50 χιλ. τμ δημόσιου χώρου με αναπλάσεις καθώς και διαπλατύνσεις και διαμορφώσεις πεζοδρομίων  συνολικού μήκους 6,3 χλμ. Το σχέδιο καθιστά το εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας  όπως και την ευρύτερη περιοχή της Πλάκας, ελεύθερα από ΙΧ. Εντός των περιοχών αυτών  θα επιτρέπονται μόνο δημόσια οχήματα, απορριμματοφόρα και οχήματα τροφοδοσίας ξενοδοχείων και οργανισμών κοινής ωφέλειας καθώς και ταξί κατόπιν κλήσης. Το έργο έχει τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος και θα ξεκινήσει με μια πιλοτική φάση ήπιων διαμορφώσεων οδών, διαγραμμίσεων, φυτεύσεων κ.λπ. -κατά την οποία ο δήμος προσβλέπει στην ενεργοποίηση των πολιτών και στην συναίνεση τους-, για να ακολουθήσει η έναρξη των έργων τον Ιούνιο, συνολικής διάρκειας τεσσάρων χρόνων. Το συνολικό κόστος θα ανέλθει στα 50 εκατ. €.

Την ίδια ακριβώς περίοδο στην πόλη της Μποκοτά μετατρέπονται 100 χλμ κεντρικών δρόμων σε γραμμές ποδηλάτου, στο Βερολίνο επεκτείνονται οι διάδρομοι που κινούνται τα ποδήλατα έναντι των αυτοκινήτων ενώ η πόλη του Μεξικού σχεδιάζει τον τετραπλασιασμό των ποδηλατοδρόμων  για το αμέσως επόμενο διάστημα.

Το επικοινωνιακό άγχος του Κώστα Μπακογιάννη

Από την χθεσινή φιέστα στην Ομόνοια

Του Γιάννη Ξένου

Ο δήμαρχος Αθηναίων μέσα σε είκοσι μέρες έχει υποπέσει σε δύο σημαντικότατα ατοπήματα που αντιστρατεύονται ανοιχτά τις προσπάθειες πολιτών και Πολιτείας να περιοριστεί η πανδημία του κορωνοϊού. Το άγχος να τον παρουσιάζουν τα συστημικά ΜΜΕ ως «υπερδραστήριο» και «αναμορφωτή» της Αθήνας τον οδηγεί στο ένα επικοινωνιακό λάθος μετά το άλλο. Στις 25 Απριλίου, μια εβδομάδα μετά το Πάσχα που λόγω περιοριστικών μέτρων δεν επετράπη η περιφορά του Επιταφίου και οι Θείες Λειτουργίες πραγματοποιήθηκαν κεκλεισμένων των θυρών, ο Κ. Μπακογιάννης έβγαλε σε «λιτανεία» την Αλ. Πρωτοψάλτη προκαλώντας την οργή όλου του κόσμου. Είχε τέτοιο αρνητικό αντίκτυπο αυτή η υπόθεση, κυρίως στο προφίλ του Κ. Μητσοτάκη, λόγω των στιγμιότυπων που δημοσιεύτηκαν να συνωστίζονται δεκάδες δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ και καμεραμέν που το πρωθυπουργικό περιβάλλον ένιωσε την ανάγκη να διαρρεύσει στο Κυριακάτικο Βήμα ότι η πρωτοβουλία για την «περιοδεία» Πρωτοψάλτη στην Ηρώδου Αττικού ήταν πρωτοβουλία του ανιψιού.

Χθες το βράδυ ο Κ. Μπακογιάννης υπέπεσε σε νέο ατόπημα, ίσως και βαρύτερο. Πριν μια εβδομάδα είχαμε την διαμάχη για τις πλατείες όπου συνωστίζονταν εκατοντάδες, κυρίως νεαροί-ες, σε πλατείες της Αττικής (Αγ. Παρασκευή, Κυψέλη, Παγκράτι κ.λπ.). Πριν ξεχαστεί αυτή η υπόθεση ο Κ. Μπακογιάννης έστησε πρωτοφανή φιέστα στην πλατεία Ομονοίας για να εγκαινιάσει το νέο σιντριβάνι της, χορηγίας της τεχνικής εταιρείας Ηλέκτωρ, του Ιδρύματος Λασκαρίδη και της Fontana Fountains. Εκατοντάδες επίσημοι και μη, τηλεοπτικά συνεργεία, δημοσιογράφοι κ.λπ. συνωστίσθηκαν σε ένα μικρό χώρο. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν είναι χαρακτηριστικές, ενώ από χθες υπάρχει ένα εντεινόμενο κλίμα δυσφορίας για τον δήμαρχο και τις επικοινωνιακές τακτικές του.