Βασίλης Λύκος:Ο συστηματοποιημένος αφανισμός των αγροτών

Δίνουν χρήματα στους κτηνοτρόφους… για να μην παράγουν - Παναγιώτης Κορισιάνος

Στα σκαριά βρίσκεται ένα κοινοτικό πρόγραμμα που θα δίνει πριμοδοτήσεις ή αποζημιώσεις ως πριμ εξόδου από το επάγγελμα του κτηνοτρόφου.

Ξεδιάντροπα το ευρωιερατείο  των Βρυξελλών, η ευρωχούντα της Ε.Ε. σχεδιάζει να αφανίσειτην κτηνοτροφία μας, δηλαδή με λίγα λόγια για να μην παράγουμε, και τα περίφημα γαλακτοκομικά προϊόντα μας με κυρίαρχη την φέτα, να αντικατασταθούν από τα αμφίβολης ποιότητας προϊόντα των πλουσίων χωρών του Βορρά.

Λύσσαξαν τα διάφορα πολιτικά- εμπορικά συμφέροντα με τις συμφωνίες CETA – Νότιας Αφρικής, Καναδά, να σαμποτάρουν πάση θυσία την Ελληνική φέτα καθώς και τις ελιές Καλαμών.

Πριν λίγα χρόνια μας ζάλισαν οι περίφημες τεχνοκρατικές προτάσεις του ΟΟΣΑ του κ. Γκουρία για τον πρωτογενή τομέα και μάλιστα πρότειναν 2 ελαιουργεία, ένα στην Κόρινθο και ένα στην Λαμία.

Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερον ότι θέλουν να συρρικνώσουν την παραγωγική μας βάση, να διαλύσουν την παραγωγή και να κατακλυσθεί η χώρα μας από εισαγόμενα προϊόντα. Και εμείς τι κάνουμε;

«Ελληνική γεωργία: Μια ολοκληρωμένη θεώρηση στην συνεχιζόμενη κρίση» (βίντεο)

Το Κίνημα Άρδην διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της χώρας. Η τέταρτη συζήτηση πραγματοποιήθηκε  την Πέμπτη 22 Μαρτίου με θέμα:

 «Ελληνική γεωργία:
Μια ολοκληρωμένη θεώρηση στην συνεχιζόμενη κρίση»

ομιλητής:

Παύλος Καρανικόλας,
Επίκουρος καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα

ΠΗΓΗ: http://ardin-rixi.gr/archives/207589
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η διαφορά ανάμεσα σε υβρίδια και σε παραδοσιακές ποικιλίες, από τον καθηγητή του ΤΕΙ Πελοποννήσου, Κώστα Δελή

Επικίνδυνος περιορισμός της γενετικής βάσης παρατηρείται τα τελευταία 30 χρόνια σε όλες σχεδόν τις σημαντικές καλλιέργειες. Για πολλές από αυτές δεν χρησιμοποιούνται στη βελτίωση περισσότερο από το 5-10% της διαθέσιμης παραλλακτικότητας. Και όμως, στην Ελλάδα μόνο, καλλιεργούνταν μέχρι πρόσφατα 111 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί μαλακού σιταριού, 139 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί σκληρού, 99 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί κριθαριού, 294 καλαμποκιού και 39 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί βρώμης και 605 ποικιλίες φασουλιού, που έπαψαν πλέον να καλλιεργούνται.

Επίσης, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 1927, η καλλιέργεια του σιταριού περιελάμβανε 100% ντόπιες ποικιλίες, το 1969 μόνο 10%, ενώ σήμερα κυριολεκτικά έχει εκτοπιστεί από την καλλιέργεια το σύνολο των παλιών ποικιλιών.

Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι μόνο το 1% των ντόπιων ποικιλιών σταριού και το 2-3% των ποικιλιών λαχανικών που υπήρχαν πριν 50 χρόνια στην Ελλάδα έχει διασωθεί υπό καλλιέργεια μέχρι τις μέρες μας.Όλα αυτά και χιλιάδες άλλα γίνονται όχι μόνο γιατί τα αποφάσισαν τα "κέντρα εξουσίας", ή γιατί είναι η πολιτική των κρατών. Έγιναν και γιατί ο καθένας μας τα στήριξε και συνεχίζουμε να τα στηρίζουμε. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς σε αυτό το πρωτοφανές ολοκαύτωμα; Θα μείνουμε απαθείς ή θα πάρουμε την ευθύνη που μας αναλογεί; Οι ντόπιες ποικιλίες είναι η ελπίδα μας και η πρότασή μας.

Τα παραπάνω συνέβαιναν στον 20ο αιώνα, τον 21ο αιώνα όμως συντελείται μια πρωτοφανής αφύπνιση της ανθρωπότητας και αυτή η αρνητική κατάσταση τείνει να ανατραπεί.

Nομίζεις ότι θα έχεις τον κήπο σου με τα ζαρζαβατικά για να επιβιώσεις; Σε γελάσανε! ΔΕΣ ΓΙΑΤΙ…

Κάποιοι το έλεγαν εδώ και χρόνια και άλλοι γελούσαν. Και όμως, σε λίγο καιρό θα είναι γεγονός παγκοσμίως.

Αμερικανική οικογένεια στην πολιτεία του Μισούρι διατάχθηκε από την αστυνομία να καταστρέψει τον λαχανόκηπο που είχε δημιουργήσει στην οικία που διατηρεί , διότι είναι παράνομη η καλλιέργεια λαχανικών με νόμο, αναφέρει σχετικό αμερικανικό δημοσίευμα.

Η οικογένεια που αναγκάστηκε να προβεί στην καταστροφή του λαχανόκηπου της, έμεινε άναυδη από τον νόμο που απαγορεύει αυστηρά την καλλιέργεια οποιουδήποτε οικόσιτου λαχανικού.

Ο Nathan Athans αναγκάστηκε ή να καταστρέψει το λαχανόκηπο του , ή να διωχθεί ποινικά με νόμο που θυμίζει Όργουελ. Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε χωρίς να ανακοινωθεί στους κατοίκους της πόλης με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να τρέχουν τώρα και να μην φτάνουν.

Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΠΛΟΚΑ (τα σύμβολα και το Νέο Αγροδομικό Σχέδιο)

1. Η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΥ

Είναι ο μήνας της αγροτικής εξόδου, κίνησης των τρακτέρ. Η σημερινή είναι η συσσωρευμένη αγανάκτηση ετών. Είναι ένας νέος «κοινωνικός ριζοσπαστισμός» ή μήπως υποκίνηση και υπονόμευση από την παλαιοκομματική φαυλοκρατία; Η αντιπολίτευση κρατά αποστάσεις ευμενούς ουδετερότητας, ενώ πρώτη φορά κατανόηση εκδηλώνει το μιντιακό κατεστημένο. Ένα όμως είναι σίγουρο: η αυθόρμητη κινησιουργία φθείρει την κυβέρνηση, την απονομιμοποιεί, ταυτόχρονα ευνοεί άλλες δυνάμεις εντός του υπαρκτού πολιτικού συστήματος.

Όταν νομοθετούν οι βάρβαροι ή νομοθετούν βάρβαρα μέτρα, στην δίκαιη λαϊκή απάντηση συντονίζεται η ανεύθυνη αντιπολιτευτική δημαγωγία ή η παθητική συγκαταβατικότητα. Στο αυθόρμητο δικαιοπρακτικό ένστικτο ανατίθεται το έργο του φθοροποιητικού μηχανισμού προς όφελος αυτών που λυμαίνονταν τον πολιτειακό πλούτο, δηλαδή τον κόπο των αγροτών και όλων των Ελλήνων. 

Στην φωτογραφία η PENELOPE CRUZ στο "VOLVER"

Σε τέτοιες στιγμές εσωτερικού ανορθολογισμού επαναπροβάλλεται το πολιτικό σύστημα ως ικανό να δράσει με όρους βιωσιμότητας της κοινωνίας. Να θυμηθούμε μόνο τα λόγια του Παναγιώτη Κονδύλη: όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς προπαγανδίζουν οι αφελείς.

Τα κινήματα διεκδίκησης πρέπει να προφυλάσσονται από οποιαδήποτε πλάνη που αφορούν τις δυνατότητές τους. Χωρίς στρατηγική εκφυλίζονται σε ένα αποστεωμένο οικονομισμό. Αυτός όμως, ο μονομερής διεκδικητικός λόγος και πράξη είναι άρνηση της πολιτικής ως προγραμματικό σχέδιο, ως πρόταση ενός νέου συλλογικού μέλλοντος. Μία τέτοια πολιτική οριζόντων είναι ταυτόχρονα αξίωση ηθικοποίησης της πολιτικής και τιμωρίας των ενόχων που μας έφεραν ως εδώ, απαίτηση δημοκρατίας και προβολή μίας στρατηγικής αναπτυξιακής πρότασης.

 2. ΤΡΑΚΤΕΡ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΤΗΤΑΣ 

Τα τρακτέρ ως σύμβολα ανάγουν σε μία μηχανική γεωργία που καμία σχέση δεν έχει με την Ελληνική πραγματικότητα. Τα πολλά τρακτέρ είναι και ένα μέρος της παθολογίας. Εάν σήμερα είναι το πρώτο εργαλείο επικοινωνιακής αναφοράς είναι γιατί αναδεικνύει δύναμη. Οι αγρότες όμως, στοιχείο επικοινωνιακής ταυτότητας έπρεπε να έχουν τα προϊόντα τους.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ :Πως 4 εταιρείες θα ελέγχουν την αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα

Αναγκαζόμαστε να επανερχόμαστε συνέχεια σε κείμενα για την ελληνική γεωργία, την παραδοσιακή μας διατροφή, το επερχόμενο εφιάλτη του ελέγχου της παγκόσμιας διατροφικής αγοράς από λίγες πολυεθνικές, που θα επιβάλλουν τη βιομηχανοποίηση της γεωργίας και την προλεταριοποίηση του Έλληνα παραγωγού-αγρότη ώστε να τον καταστήσουν εργάτη γης στα χωράφια του.

Το κάνουμε μήπως και αντιληφθούμε εκεί που πίνουμε καφέ στο ΦΙΛΙΟΝ και στο DA CAPO με τη παρεούλα μας, καθηγητές, πολιτικούς μηχανικούς, οικονομολόγους, δικηγόρους, μεγαλογιατρούς, κηφήνες της δημοσιουπαλληλίας,  που για χρόνια ασέλγησαν πάνω στην ελληνική παιδεία, την αρχιτεκτονική της πόλης μας, την οικονομία της χώρας, τη δικαιοσύνη, την υγεία των πολιτών, ότι το ζήτημα της ελληνικής γεωργίας δεν αφορά το μπάρμπα Μήτσο που έκλεψε τις επιδοτήσεις και τις έφαγε στο σκυλάδικο, ενώ ο παρακαθήμενός μας τα τοκίζει στην Ελβετία ή στις νήσους Κέιμαν.   

Αφορά τη διατροφή του παιδιού μας και την ιδιαίτερη διατροφική παράδοση του λαού μας που είναι μαζί με τη γλώσσα μας, και την κλασική γραμματεία μας οι ισχυρότερες πολιτιστικές μας κληρονομιές προς την ανθρωπότητα!!!

Δεν είναι εχθρός μας ο ρυπαρός, άξεστος, αγρότης, ξάδερφός μας για να τον κάνομε ανέκδοτο, αλλά οι παγκόσμιοι παίκτες (ΔΝΤ-ΟΟΣΑ-Ε.Ε.-ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ) που ξεπουλούν έναντι πινακίου φακής τον πλούτο της πατρίδας μας και εμείς νομίζουμε ότι κάνουν τουρισμό στη χώρα μας.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

Το σχέδιο McKinsey ψηφίστηκε στο Eurogroup το Μάη του 2014

Πάντα είχα την απορία γιατί τον Ιούλιο του 2015 η κυβέρνηση «έδωσε» τον αγροτικό τομέα. Το ρεπορτάζ με οδηγούσε στη μελέτη της McKinsey, αλλά και τη μελέτη της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Οι εμπορικοί μας ακόλουθοι στις πρεσβείες θεωρούν πως το επόμενο succes story για την Ελλάδα, είναι η αντιγραφή του μοντέλου της Ιταλίας. Δηλαδή μπορούμε να εξάγουμε ελληνικό γιαούρτι τώρα που έχει γίνει της μόδας και κάνει θραύση στις δυτικές αγορές, αλλά όχι με ελληνικό γάλα, αγελαδινό, αυτό είναι πλέον ακριβό, όπως εκτοξεύθηκε το κόστος παραγωγής παντού στα χρόνια των μνημονίων, αλλά με εισαγόμενο φθηνό, από γειτονικές βαλκανικές χώρες, ή ακόμη και από την Αυστρία, όπου αρμέγεται το βράδυ και το μεθεπόμενο πρωί είναι στην πόρτα του ελληνικού εργοστασίοιυ, με 33 λεπτά το κιλό, όταν το κόστος στον Έλληνα αγελαδοτρόφο είναι 38 λεπτά! Αποκτούμε λοιπόν ελληνικό branding, άρα καιρός να το εκμταλλευτούμε με τη βιομηχανοποίηση της γεωργίας. Κι όσο για τους Έλληνες γεωργούς και κτηνοτρόφους, ας πρόσεχαν, ας είχαν φροντίσει να συνεταιριστούν σωστά και να αναλάβουν αυτοί το ρόλο της.. ιδιωτικής βιομηχανίας τροφίμων.

Έτσι δεν κάνουν και οι Ιταλοί, παίρνουν το θεσσαλικό σιμιγδάλι και φτιάχνουνε σπαγγέτι ή το ελληνικό λάδι και το συσκευάζουν σε ωραία μπουκαλάκια, ενώ οι Ισπανοί μας πήραν και την πανάρχαια ποικιλία της κορωνέϊκης λαδοελιάς, την πατεντάρισαν, την εξέλιξαν και την παρουσιάζουν και σε κοντή ελιά…Μόνο που σε Ιταλία και Ισπανία, οι συνεταιρισμοί καθορίζουν την παραγωγή και την κουλτούρα της διατροφής και για αυτό διατηρούν κάποιες προδιαγραφές κι έχουν και σημαντική εγχώρια αγροτο-κτηνοτροφική παραγωγή, όχι για «βιτρίνα», αλλά ως παραγωγή αιχμής…

Ετσι θα γίνει και με τη φέτα, αφού θα αντικαθίσταται το ελληνικό πρόβειο γάλα, από Βουλγάρικο ή Ρουμάνικο. Ήδη αυτά γίνονται από τις μεγάλες εταιρείες, που λόγω του ανταγωνισμού οδηγούνται σε αθρόες εισαγωγές, όχι μόνο φρέσκου – νωπού γαλακτος αλλά και σκονόγαλα. Έτσι εξηγείται πως φθάνει να πουλιέται ελληνική φέτα στα 5,5 ευρώ το κιλό στα Γερμανικά σούπερ- μάρκετ, όταν το κόστος της δεν μπορεί να πέσει κάτω από τα 6 ευρώ, αν φτιάχνεται με 4,5 κιλά πρόβειο γάλα, προς 1 ευρώ το λίτρο στον παραγωγό.Φέτα η οποία υποτίθεται ότι είναι ακόμη ΠΟΠ, με γεωγραφική προέλευση, αλλά σε λίγα χρόνια θα πάψει, με «δούρειο ίππο» τη συμφωνία της Ε.Ε. με τον Καναδά, αν δεν μας ζητήσουν – που το κάνουν ήδη – τα royalties οι Βούλγαροι…

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΕΚΑΠ: ΑΠΑΞΙΩΣΤΕ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΣΤΕ, ΞΕΠΟΥΛΗΣΤΕ, ΤΕΛΕΙΩΣΤΕ, ΜΕ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ

Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟΥ*

“O Ιβάν ο τρομερός θέλει στη συλλογή του τη ΣΕΚΑΠ” μας πληροφορούσε πριν δύο μήνες το "Έθνος". Ο Ιβάν Σαββίδης εμπλούτισε τελικά τη συλλογή του την προηγούμενη Παρασκευή. Ο Ρώσος μεγιστάνας, ιδιοκτήτης της ρωσικής καπνοβιομηχανίας Donskoy Tabak JNC, πρώην βουλευτής στηΡωσική Δούμα με το κόμμα του Πούτιν και νυν μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, είχε συμφωνήσει πριν λίγο καιρό ν' αγοράσει το 34,18% της ΣΕΚΑΠαπό τη Συνεταιριστική Ένωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδος (ΣΕΚΕ Α.Ε.). Στις 30/3 η Αγροτική Τράπεζα ανακοίνωσε την μεταβίβαση 1.849.171 κοινών ονομαστικών μετοχών της, δηλαδή το 50,36% της εταιρείας, στον επιχειρηματία. Μετά βέβαια από διαγωνισμό. Η τιμή της εξαγοράς; Περίπου όσο τα συμβόλαια του Κατσουράνη και του Σαλπιγγίδη στον ΠΑΟΚ, δηλαδή 3,3 εκ ευρώ. Τόσο κοστολογήθηκε από τον κ. Σαββίδη. Η επιτροπή αξιολόγησης της υπό ειδική εκκαθάριση ΑΤΕ ΑΕ (του κακού τμήματος!) έκρινε συμφέρουσα την τιμή για μια επιχείρηση που πριν δέκα χρόνια κατείχε το 20% της αγοράς των τσιγάρων στην Ελλάδα, απασχολώντας 415 εργαζόμενους, με ετήσιο τζίρο πάνω από 50 εκ ευρώ, με πρότυπες εγκαταστάσεις και με τεράστια συνεισφορά και ενίσχυση εκατοντάδων καπνοπαραγωγών στην περιοχή της Θράκης για τριανταπέντε χρόνια.

Κατ’ αρχήν να πούμε λίγα λόγια για τη ΣΕΚΑΠ, (με έδρα την Ξάνθη), καθώς πολλοί μπορεί να μην την γνωρίζουν, αλλά αποτελούσε μέχρι πρότινος την μοναδική συνεταιριστική καπνοβιομηχανία και μια από τις ισχυρότερες συνεταιριστικές βιομηχανικές μονάδες στη χώρα. Ιδρύθηκε το 1975 από τη ΣΕΚΕ με κύριο σκοπό τη στήριξη του εισοδήματος των μικρών και μεσαίων καπνοπαραγωγών κυρίως στην περιοχή της Θράκης, απορροφώντας σε μόνιμη βάση τα καπνά τους με τις καλύτερες τιμές και κοντράροντας επάξια τα ντόπια και ξένα ολιγοπώλια του Παπαστράτου, του Καρέλια, της Philip Morris κλπ. Τα γνωστά τσιγάρα της δε, τα Cooper ,από το cooperative που σημαίνει συνεργατική, μαζί με τα GR αλλά και με τα καινοτόμα BF (τα οποία ήταν τα πρώτα τσιγάρα διεθνώς με βιολογικό φίλτρο) εξάγονταν σε 5 ηπείρους με την εταιρία να είναι άκρως κερδοφόρα με όλα τα θετικά επακόλουθα για την οικονομία της χώρας, την τοπική οικονομία της Θράκης, τον πρωτογενή τομέα και το συνεταιριστικό κίνημα.

Επιστροφή στη βιολογική γεωργία

John Reganold -Jonathan Wachter

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

Eνώ οι Ελληνες αγρότες κόβουν τη χώρα στα δύο προκειμένου να προστατεύσουν το εισόδημά τους από φόρους και εισφορές, μια νέα μελέτη που έρχεται από τις ΗΠΑ υπόσχεται μεγαλύτερη κερδοφορία και εισόδημα γι’ αυτούς αρκεί να δουν το αντικείμενο της ενασχόλησης από μια άλλη πλευρά.

Ενα από τα βασικά επιχειρήματα των οπαδών της συμβατικής γεωργίας εδώ και χρόνια είναι ότι προσφέρει καλύτερες αποδόσεις σε σχέση με την οργανική καλλιέργεια της γης, υψηλότερα κέρδη στους αγρότες και αποτελεί τον μοναδικό τρόπο για μπορέσουν να τραφούν τα 9 δισεκατομμύρια άνθρωποι που θα κατοικούν τη Γη ώς το 2050.

Ο μύθος αυτός καλλιεργήθηκε επί δεκαετίες από τις μεγάλες εταιρείες τροφίμων, τους αγροχημικούς και βιοτεχνολογικούς επιχειρηματικούς κολοσσούς ωθώντας όλο και περισσότερους καλλιεργητές στη χρήση φυτοφαρμάκων, χημικών λιπασμάτων και «πειραγμένων» σπόρων. Απώτερος στόχος ήταν βέβαια ο έλεγχος της παγκόσμιας αλυσίδας παραγωγής τροφίμων και η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών κολοσσών.

Τον μύθο αυτόν γκρεμίζει έρευνα («Βιολογική γεωργία στον 21ο αιώνα») που δημοσιοποίησαν νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό «Nature Plants» ο John Reganold -καθηγητής της επιστήμης του εδάφους και της αγροοικολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Ουάσινγκτον- και ο επιστημονικός συνεργάτης του και υποψήφιος διδάκτορας Jonathan Wachter.

Οι δύο ερευνητές διαπίστωσαν ότι η σίτιση του αυξανόμενου πληθυσμού της Γης με βιώσιμο τρόπο είναι δυνατή.

Εξετάζοντας εκατοντάδες επιστημονικές μελέτες που δημοσιεύθηκαν τα τελευταία 40 χρόνια, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η βιολογική γεωργία μπορεί να αποφέρει ικανοποιητικές αποδόσεις, να είναι κερδοφόρα για τους αγρότες, να προστατεύσει και να βελτιώσει το περιβάλλον, ενώ είναι ασφαλέστερη για την υγεία των εργατών της γης. Η μελέτη τους συνέκρινε την οργανική και συμβατική καλλιέργεια της γης εξετάζοντας 4 παράγοντες βιωσιμότητας: την παραγωγικότητα, την οικονομική διάσταση, το περιβάλλον, την ευημερία της κοινότητας.

Τέλος οι καλλιέργειες από τους αγρότες με απόφαση Eurogroup

Σκλάβοι για πάντα λόγω έλλειψης τροφίμων και…τα μεταλλαγμένα έρχονται

Με απόφαση Eurogrop και με πρωταγωνιστές από την Ελληνική πλευρά τον σημερινό πρόεδρο της ΤτΕ και τότε υπουργό οικονομικών και τον συνήθη ύποπτο, Γερμανό

Υπουργό οικονομικών και πρόεδρο της Γερμανικής τράπεζας WfW Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Σε εννέα χρόνια από τώρα θα υπάρχουν μόνο τέσσερις εταιρείες, που θα αναλαμβάνουν την καλλιέργεια, παραγωγή, επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων, τα οποία θα διοχετεύουν σε μία μόνο εταιρεία, με σκοπό να τα εξάγει, εξουδετερώνοντας κάθε παραγωγό ή αγρότη.

Παραθέταμε τη σχετική μελέτη, που εγκρίθηκε στο Eurogroup της 5ης Μαΐου 2014, με υπουργό τον Στουρνάρα.

Για την υλοποίηση του σχεδίου, θα αντληθούν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο, στο οποίο θα συμμετάσχει και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW. 

Η Γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW, με πρόεδρο τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε 

Πριν λίγο καιρό οι παραγωγοί των λαϊκών απήργησαν. Κάθε φορά, που ένας κλάδος αντιδρά, θεωρείται, ότι το κάνει για να μη χάσει τη βολή του. Έτσι επικρατεί ο απαραίτητος για τη διακυβέρνηση των Ελλήνων εσωτερικός διχασμός. «Αιτία της απεργίας δεν ήταν μόνο οι θέσεις στις λαϊκές, όπως όλα τα συστημικά Μέσα δείξανε»,εξηγεί ο Λεωνίδας, παραγωγός που πουλάει τα προϊόντα του σε λαϊκές της Αθήνας, «αλλά η εξαφάνιση των παραγωγών», προσθέτει.

«Mέχρι τις αρχές του ‘90, όταν έβγαινες από σταθμούς του ΗΣΑΠ ή του Μετρό, έβλεπες κάποιους πλανόδιους πωλητές, που είχαν στους πάγκους διάφορα φρούτα. Αυτοί εξαφανίστηκαν. Τώρα μάλλον θέλουν να κάνουν το ίδιο.

Αυτή τη φορά όμως τον έλεγχο θα έχουν μεγάλες αλυσίδες, για παράδειγμα… αρτοποιείων. Ούτως ή άλλως όλο και περισσότερες αλυσίδες τέτοιων ξεφυτρώνουν κοντά σε σταθμούς του ηλεκτρικού ή του μετρό, γιατί να μην επεκταθούν και στον τομέα αυτό; Και ποιος θα τους ελέγχει εκείνους; Εμάς τους «μικρούς» εύκολα μας γραπώνουν και μας «βγάζουν απ” τη μέση», διαπιστώνει εξαγριωμένος ο Λεωνίδας.

«Αυτοί θέλουν να μας εξοντώσουν», φωνάζουν κι άλλοι παραγωγοί σε διπλανούς πάγκους, που άκουσαν τη συζήτηση. Εν ολίγοις «λαϊκές στο στόχαστρο», είναι το πόρισμα των παραγωγών.

Είναι όμως μόνο οι λαϊκές; Ή το σχέδιο είναι μεγαλύτερων βλέψεων από ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε; Το μεγαλόπνοο σχέδιο και ο δρόμος για την «Ανάπτυξη» στα χέρια τεσσάρων εταιρειών

Να τα ξεριζώσουμε ή όχι ….τ’ αμπέλια;

Tου Βαγγέλη Πισσία*

Δεκαετία του 1970, σε μια από τις λεγόμενες Μεγάλες Σχολές της Γαλλίας, η έδρα της οποίας ακόμη βρίσκεται επί της λεωφόρου Maine, κοντά στην πλατεία Μontparnas έφθασαν οι προδιαγραφές ενός προγράμματος, τμήμα του οποίου ομάδα καθηγητών, ερευνητών και μεταπτυχιακών σπουδαστών κλήθηκε να εκπονήσει άμεσα.

Το πρόγραμμα δεν έφθασε από τις… Βρυξέλλες (άλλες εποχές τότε, προ αλώσεως δηλαδή…), αλλά από την Αλγερία. Αντικείμενο του προγράμματος η ανάλυση ενός καίριου ερωτήματος, τότε καθοριστικού για το νεαρό αυτό κράτος: «να ξεριζώσουμε ή να μην ξεριζώσουμε τ’ αμπέλια;»…

Το πρόγραμμα αφορούσε στα μεγέθη και στους συντελεστές της πραγματικής της οικονομίας, στην αποτίμηση της δυναμικής των παραγωγικών κλάδων, στις συναρτώμενες-παρελκόμενες δράσεις συναφών τομέων, στην ανάλυση των επιρροών και των τάσεων της εσωτερικής και διεθνούς αγοράς. Το πρόγραμμα εξέτασε ακόμη και τις επιπτώσεις -εκπεφρασμένες σε ποσοτικά οικονομικά μεγέθη- από βαθμιαίες μεταβολές στο γεωπολιτικό πλαίσιο.

Κοντολογίς, η απελευθερωμένη χτεσινή αποικία, υπό πραγματικά νέα -κι όχι επιτηδείως νεάζουσα- πολιτική και οικονομική ηγεσία, αναζητούσε τότε τα ριζικά ανατρεπτικά, αλλά συνάμα ρεαλιστικά, αναπτυξιακά της πλάνα. Αυτά που λέμε όλοι μας σήμερα εδώ Plan B, C, κλπ. Σκοπός της να βρει απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούσαν στην απο-αποικιοποίηση της οικονομίας της, να σχεδιάσει και προγραμματίσει την αυτοδύναμη (ενδογενή θα πρέπει να την πούμε σήμερα) ανάπτυξή της, με τρόπο που σύντομα θα της επέτρεπε να σηκώσει κεφάλι και ορθοποδήσει… Κι ας υπήρχε, κάπου στο βάθος, και η μεγάλη εφεδρεία των υδρογονανθράκων…

Ολιγοπωλιακή βιομηχανική γεωργία αποφασίστηκε στο Eurogroup για την Ελλάδα

Αν σας έλεγαν, ότι σε δέκα χρόνια από τώρα θα υπάρχουν μόνο τέσσερις εταιρείες, που θα αναλαμβάνουν την καλλιέργεια, παραγωγή, επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων, τα οποία θα διοχετεύουν σε μία μόνο εταιρεία, με σκοπό να τα εξάγει, εξουδετερώνοντας κάθε παραγωγό ή αγρότη, που δεν συνεργαζόταν, θα λέγατε, ότι συνωμοσιολογούμε. Αν σας παραθέταμε τη σχετική μελέτη, που εγκρίθηκε (εκτός από την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους) στο Eurogroup της 5ης Μαΐου 2014;

Για την υλοποίηση του σχεδίου, θα αντληθούν κεφάλαια από το ΕΣΠΑ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο, στο οποίο θα συμμετάσχει και η γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW

Πριν λίγο καιρό οι παραγωγοί των λαϊκών απήργησαν. Κάθε φορά, που ένας κλάδος αντιδρά, θεωρείται, ότι το κάνει για να μη χάσει τη βολή του. Έτσι επικρατεί ο απαραίτητος για τη διακυβέρνηση των Ελλήνων εσωτερικός διχασμός. «Αιτία της απεργίας δεν ήταν μόνο οι θέσεις στις λαϊκές, όπως όλα τα συστημικά Μέσα δείξανε», εξηγεί ο Λεωνίδας, παραγωγός που πουλάει τα προϊόντα του σε λαϊκές της Αθήνας, «αλλά η εξαφάνιση των παραγωγών», προσθέτει.

Φεουδαρχική Δημοκρατία

Ιουνίου 2, 2014 από seisaxthiablog

Γιάννης Λαζάρου

Συρρίκνωση. Αυτή είναι η μαγική λέξη που κρύβεται τόσο πίσω από την πολιτική σκηνή όσο και στον όρο «ανάπτυξη» που χρησιμοποιούν όλοι οι πολιτικοί σωτήρες της πλειοψηφικής διακυβέρνησης και αντιπολίτευσης όταν αναφέρονται στην οικονομία της χώρας. Συρρίκνωση ιδεολογικών γραμμών με το προπέτασμα καπνού πολλών κόμματων και κυβερνήσεις συνασπισμού. Μία είναι η πολιτική γραμμή όλων η οποία συρρικνώνει την ελπίδα για την οποιαδήποτε οικονομοπολιτική θεωρία που θα μπορούσε ως αντίθετη γραμμή να κρατάει την παλάντζα της πρωτοφανούς στα χρονικά γραμμής «ολιγαρχικής πλειοψηφίας» που κυβερνά τον τόπο αλλά και όλη την Ε. Ε.

Έφεραν την κατάσταση πανευρωπαϊκά αλλά και εθνικά σε σημείο που για να μπορεί να διακυβερνηθούν οι λαοί θα πρέπει να υπάρχει η αποτροπιαστική λύση των Συμμαχιών. Παντού ακούμε πλέον πολιτικές συμμαχίες και φθάσαμε στο σημείο να το θεωρούμε μέσα στην απόγνωση ως τη μόνη λύση για την επίλυση των προβλημάτων. Συρρίκνωση μέχρι εξαφανίσεως γραμμών μεταξύ των άκρων σημαίνει μονόδρομος. Μόνο που ο μονόδρομος είναι φτιαγμένος από αυτούς που σχεδίασαν την «κρίση», που κατάφεραν να καταρρίψουν μέσα σε λίγα χρόνια οικονομοπολιτικές γραμμές και την εθνική ανεξαρτησία του κάθε κράτους. Οι γραμμές σημαίνουν αντίσταση, ελπίδα, διαφορετικότητα . Αυτές οι γραμμές, με τη μαγική εφεύρεση του πολιτικού και οικονομικού αδιεξόδου τείνουν να εξαφανισθούν. Πανηγυρίσαμε άλλωστε το ενιαίο νόμισμα χωρίς να σκεφτούμε ούτε στιγμή ότι εξαφανίζοντας το εθνικό νόμισμα εξαφανίζεις και την εθνική οικονομική ανεξαρτησία. Το ευρώ έγινε μονόδρομος πριν 12 χρόνια και φθάσαμε να το προτιμούμε ακόμα και αν μάς έχει φυλακίσει δια παντός στα κρατητήρια των παγκοσμίων χρηματιστηρίων παραδίδοντας την εθνικής μας ανεξαρτησία μόνο και μόνο για να αυτοκοροϊδεύομαστε ότι είμαστε Ευρωπαίοι και αναπτυγμένοι. 

Η Agenda 21 και τα Μεταλλαγμένα Τρόφιμα (Ντοκιμαντέρ που δεν πρέπει να χάσετε)-ΒΙΝΤΕΟ

Στο βίντεο θα δείτε το τεράστιο διατροφικό σκάνδαλο στην Αμερική και πως με την ανέχεια των τελευταίων κυβερνήσεών της οι πολυεθνικές θέλουν να ελέγχουν τη διατροφή. Οι ενότητες του βίντεο είναι:

1) Πως παρασκευάζονται τα έτοιμα φαγητά και ποιους κινδύνους κρύβει η κατανάλωσή τους

2) Με ποιο τρόπο οι κολοσσοί στην Αμερική θέλουν να ελέγχουν τους κτηνοτρόφους και τους πτηνοτρόφους.

3) Πως η Monsanto απειλή και εξολοθρεύει τους Αμερικανούς αγρότες, όταν αυτοί αντιστέκονται στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων σπόρων.

Δείτε το ντοκιμαντέρ:

Αγρότες και ΕΕ

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

1) Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασμα στο γεωργικό της ισοζύγιο. Η δραματική επιδείνωση στο ισοζύγιο των γεωργικών προϊόντων, συνέπεια της ένταξης στην ΕΟΚ και της αντιαγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων στην εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, φάνηκε από την πρώτη στιγμή:

Το 1980 η Ελλάδα είχε πλεόνασμα 763 εκατ. δολαρίων στο γεωργικό εμπορικό ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης, παρουσιάστηκε έλλειμμα ύψους 377 εκατ. δολαρίων. Με βάση τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα, η εικόνα καταγράφεται πλέον παραπάνω από δραματική:

Το έλλειμμα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε το 2008 στα 3 δισ. ευρώ, το 2009 στα 2,4 δισ. ευρώ, το 2010 και 2011 στα 2 δισ. ευρώ.

Δηλαδή: Από το 1981 το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο αυξήθηκε μέχρι και πάνω από 900%!