ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Greek text follows (Sermon on "Palm Sunday").

Ακολουθεί ελληνικό κείμενο:

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Η Κυριακή των Βαΐων είναι η τελευταία Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής. Τώρα πια, θα ξεκινήσει η Μεγάλη Βδομάδα, δηλαδή η τελική ευθεία για την Ανάσταση. Έτσι, αυτή η Κυριακή μας ζητά έντονα (πολύ έντονα) να στραφούμε στο πρόσωπο του Χριστού και στο έργο του. 

Κυριακή των Βαΐων σημαίνει στην πραγματικότητα Κυριακή της υποδοχής. Κλαδιά φοινικιάς ήταν αυτά που κρατούσε στα χέρια ένα ενθουσιασμένο πλήθος που υποδέχτηκε τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Έτσι λοιπόν καθαυτήν η ονομασία της εορτής συνοψίζει ένα βασικό μήνυμα: Όλοι μας καλούμαστε α) να αναγνωρίσουμε τον Ιησού ως Κύριό μας, και β) να τον υποδεχτούμε ως τον Κύριό μας. 

Όμως, για να αναγνωρίσουμε τον Ιησού ω0ς Κύριο μας και να τον υποδεχτούμε ως Κύριό μας, χρειάζεται να καταλάβουμε τι λογής Κύριος είναι. Χρειάζεται δηλαδή να δούμε πώς ο ίδιος ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό του. Αν δεν προσέξουμε πώς ο ίδιος αποκαλύπτει τον εαυτό του (σύμφωνα με τα ευαγγέλια), τότε υπάρχει κίνδυνος, να δεχτούμε στη ζωή μας όχι πραγματικά τον Κύριο, αλλά κάτι άλλο: ένα φάντασμα, το οποίο έχουμε κατασκευάσει εμείς. Άρα, ένα είδωλο.

Ας δούμε λοιπόν πώς ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό του με την είσοδο στα Ιεροσόλυμα: 

1. 

Ο Χριστός φανερώνει τον εαυτό του ως βασιλιά. 

Πριν μπει στα Ιεροσόλυμα ο Χριστός ετοιμάζει την είσοδό του. Στέλνει σε ένα χωριό δύο μαθητές, με την εξής οδηγία: Θα βρεθείτε μπροστά σε δύο δεμένα ζώα: ένα θηλυκό γαϊδούρι και το μικρό της. Λύστε τα και τα δύο, και φέρτε τα σε μένα. Αν ο ιδιοκτήτης τους σας ρωτήσει με ποιο δικαίωμα τα παίρνετε, να πείτε ότι τα χρειάζεται ο Κύριος. 

Κυριακή των Βαΐων: π. Μιλτιάδης Zέρβας

από π. Μιλτιάδης Ζέρβας

Αφιέρωμα του Αντιφώνου στην Μεγάλη Εβδομάδα.

Ο π. Μιλτιάδης Ζέρβας μιλάει τον εορτασμό της Κυριακής των Βαΐων.

Όλες οι αναρτήσεις του Γερομοριά για την Κυριακή των Βαΐων ΕΔΩ

Κυριακή των Βαΐων, Σάββατο του Λαζάρου, διήμερο θριάμβου...

π. Κώστας Λαγός 

Η Κυριακή των Βαΐων, μαζί με το Σάββατο του Λαζάρου, συγκροτούν ένα διήμερο θριάμβου. 

Ο Ιησούς, ο αγαπημένος δάσκαλος — αυτό νόμιζαν τότε — έχει νικήσει τον θάνατο· τον έχει μάλλον ξεγελάσει. Ανέστησε τον Λάζαρο και σήμερα, κάνει τη θριαμβευτική του είσοδο στην Ιερουσαλήμ. Οι Εβραίοι στρώνουν με βάγια τον δρόμο Του και Τον υποδέχονται ως Μεσσία. Κι όλα αυτά συνθέτουν το προοίμιο της Εβδομάδας των Παθών.

Οι προσδοκίες όμως διαψεύδονται. Ο Ιησούς δεν είναι ένας εθνικός ή κοινωνικός επαναστάτης. Δεν φέρνει μια βασιλεία όπως την έχουμε στο μυαλό μας οι άνθρωποι. Ο Χριστός φέρνει μια πλήρη επανάσταση· μια επανάσταση που ξεκινά από το πνεύμα. Που ελευθερώνει πρώτα την ψυχή και αφήνει τα υπόλοιπα — εθνικά και κοινωνικά — να ακολουθήσουν. Η Βασιλεία Του δεν είναι μια τυραννική ούτε έστω μια "πεφωτισμένη" κυριαρχία. Είναι η Βασιλεία της ελευθερίας. Ο Βασιλιάς αυτός ήρθε να μας λυτρώσει από τα δεσμά της αμαρτίας, από τις αλυσίδες των παθών, από την κακία που φωλιάζει μέσα μας. Και όποιος αποδεχτεί Αυτόν τον Βασιλιά, βλέπει τις εθνικές διαφορές να σβήνουν, τις κοινωνικές ανισότητες να καταργούνται, τη μοχθηρία και τις συγκρούσεις να εξαφανίζονται.

Αυτό όμως δεν είναι επιθυμητό από τους περισσότερους. Η ελευθερία και η ευθύνη που τη συνοδεύει δεν είναι πάντα θελκτικές. Η δίψα για εξουσία πάνω στους άλλους παραμένει άσβεστη. Κι έτσι, όταν αυτός ο Βασιλιάς που υποδεχόμαστε σήμερα δεν μας προσφέρει κυριαρχία ή προνόμια εις βάρος των άλλων, όχι μόνο τον απορρίπτουμε, αλλά τον σταυρώνουμε. Τα «ωσαννά» γίνονται «σταυρωθήτω».

ΜΙΚΡΟ ΤΡΙΩΔΙΟ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Του Παναγιώτη Μπούρδαλα

Καλημέρα και χρόνια μας πολλά.

ΜΙΚΡΟ ΤΡΙΩΔΙΟ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Σε όλες τις εποχές και όπου γης η ανθρωπότητα ποτέ δεν ήταν, ούτε ακόμα είναι ενιαία και ομογενοποιημένη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ταξική κυριαρχία ή και στην οικονομική και εργασιακή διαστρωμάτωση. Αναφέρομαι ιδίως στην ευρύτερη πολιτισμική, που για τις δικές μου θεωρήσεις στο εσωτερικό της περιλαμβάνονται οι οικονομικοκοινωνικές και θρησκευτικές.

Μια μερίδα που κάνει πολύ θόρυβο είναι η αυτή που κάνει χρήση της συστημικής βίας: ιδεολογικής, επικοινωνιακής - δημοσιογραφικής, εκπαιδευτικής, οικονομικής, αστυνομικής και στρατιωτικής. Μαζί τους συχνά συμπλέει πολύ μεγάλο μερίδιο μιας κοινωνίας, κυρίως λόγω πλύσης εγκεφάλου και φόβου.

Μια δεύτερη μερίδα αποτελούν οι στενάζουσες τάξεις και στρώματα, οι οποίες προσδοκούν την αποτίναξη του ζυγού. Συχνά με ανώριμες εξεγέρσεις ή οργανωμένες επαναστάσεις. Και οι δύο όμως κατά το πλείστον περιλαμβάνουν και πρωταγωνιστές που δεν πιστεύουν στον πολιτισμό, δηλαδή στο βάθος των ανθρωπίνων σχέσεων ως ιδανικό που μπορεί και οφείλει να εκφράζεται στο ιστορικό παρόν. Γι’ αυτό αποζητούν συχνά ένα γενναίο ηγέτη που θα λύσει στο εδώ και τώρα το γόρδιο δεσμό.

Μια τρίτη μερίδα αποτελείται από όσους θέλουν να δημιουργήσουν τις συνθήκες μιας εξέγερσης που να έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Γι' αυτό δίνουν μεγάλη σημασία στο οργανωτικό κομμάτι και την προετοιμασία, αλλά και σε ένα ισχυρό ταμείο για όπλα, συναλλαγές κλπ.

Κυριακή των Βαΐων

Της Λένη Ζάχαρη

Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η λεγόμενη Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών.

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.

Κατά τους συγγραφείς των Ιερών Ευαγγελίων, ο λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.