ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: "ΑΓΡΙΑ ΦΟΙΝΙΚΟΔΕΝΤΡΑ", Ο. Φώκνερ

ΑΠΟ  Νίκος Σταθόπουλος

"ΑΓΡΙΑ ΦΟΙΝΙΚΟΔΕΝΤΡΑ"..του "τεράστιου" Ο. Φώκνερ...συγκλονισμένος, μαγεμένος, αλλοπαρμένος, το διαβάζω, αργά αργά, σαν απίθανη μέθεξη στο πάθος, στην επιθυμία σαν ουρλιαχτό και μεταμόρφωση, στην ακροβασία στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου...με μια έκφραση αντισυμβατική, με μια σύνθεση πρωτότυπη καθώς δυο διαφορετικές αφηγήσεις συμπλέουν σε μια παραλληλία βαθύτατης συνάντησης, τα 'Αγρια Φοινικόδεντρα πιστοποιούν καθαυτά το διακριτό της μεγάλης λογοτεχνίας, και κάνουν τον ελεύθερο αναγνώστη να τεστάρει τις αντοχές του στη μελέτη και στη συνείδηση των εσωτερικών ροών...η Κάρολ και ο Μπιλ, μια διττή έκρηξη χωρίς ένδοση στα προφανή, με έναν "κυνισμό" εντελώς της "πρωτόγονης" επανεύρεσης του ιδρυτικού μας μύθου..και δίπλα οι κατάδικοι, η σκοτεινιά του εγκλεισμού, το πάθος για ζωή...υπέροχο βιβλίο...σε μια εποχή άνυδρης επιδερμικότητας, η ανθρώπινη τραγωδία σε μια επαναλογικοποίηση εντός των λασπωμένων καλοκαιριών του ακίνητου Νότου...με κίνηση μόνη τα συμβατικά γεγονότα που κρύβουν καλά την ουσιώδη κίνηση των τυραννισμένων ψυχών...ένας συναρπαστικός ερωτισμός που σε κάθε του σκίρτημα, τα πάντα όλα επανεξετάζονται μέσα στο αίμα που βράζει...κανείς δε μπορεί να κοιμάται ήσυχος ούτε για τον ίδιο του τον εαυτό...η αμαρτία καραδοκεί για τις διαθέσιμες ψυχές, διαθέσιμες για την αλήθεια..διαβάστε μόνο την πρώτη επίσκεψη σε ξενοδοχείο του "αλλόκοτου" ζευγαριού, και θα με θυμηθείτε....

Ζαν-Πωλ Σαρτρ – Ο χρόνος στο έργο του Φώκνερ

Το πρώτο πράγμα που εντυπωσιάζει κάποιον όταν διαβάζει το «Η Βουή και η Μανία» είναι η τεχνική του ιδιορρυθμία. Για ποιο λόγο ο Φώκνερ έχει κατακερματίσει το χρόνο της ιστορίας του ανακατεύοντας τα κομμάτια; Για ποιο λόγο το πρώτο παράθυρο με θέα σε αυτόν τον μυθιστορηματικό κόσμο είναι της συνείδησης ενός χαζού; Ο αναγνώστης μπαίνει σε πειρασμό να αναζητήσει σημεία-οδηγούς και να επανακαθορίσει ο ίδιος τη χρονολογική σειρά:

«Ο Τζέισον και η Κάρολαϊν Κόμπσον απέκτησαν τρεις γιους και μία κόρη. Η κόρη, η Κάνπ, δόθηκε στον ΝτάλτονΈιμις κι έμεινε έγκυος. Αναγκασμένη να βρει άμεσα σύζυγο…»

Εδώ ο αναγνώστης σταματά αφού συνειδητοποιεί ότι ο συγγραφέας διηγείται μία άλλη ιστορία. Ο Φώκνερ δεν συνέλαβε αρχικά μία γραμμική υπόθεση για να την ανακατέψει εκ των υστέρων σαν τράπουλα· δεν υπήρχε άλλος τρόπος να την πει. Στο κλασικό μυθιστόρημα, η δράση προϋποθέτει μία κεντρική επιπλοκή· για παράδειγμα, η δολοφονία του γέρου Καραμαζόφ. Όμως αναζητούμε μάταια μία τέτοια επιπλοκή στο «Η Βουή και η Μανία». Είναι ο ευνουχισμός του Μπέντζι ή η οικτρή ερωτική περιπέτεια της Κάντι ή η αυτοκτονία του Κουέντιν ή το μίσος του Τζέισον για την ανιψιό του; Μόλις αρχίζουμε να κοιτάμε ένα επεισόδιο, αυτό ανοίγει αποκαλύπτοντας άλλα επεισόδια, όλα τα άλλα επεισόδια. Τίποτα δεν συμβαίνει· η ιστορία δεν ξεδιπλώνεται· την ανακαλύπτουμε κάτω από κάθε λέξη, σαν άσεμνη και εμφρακτική παρουσία, περισσότερο ή λιγότερο συμπυκνωμένη, ανάλογα την περίπτωση, θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε αυτές τις ασυμμετρίες ως αναίτιες ασκήσεις δεξιοτεχνίας. Η μυθιστορηματική τεχνική συνδέεται πάντοτε με τη μεταφυσική του συγγραφέα. Σκοπός του κριτικού είναι να ορίσει τη δεύτερη πριν αξιολογήσει την πρώτη.