Ντροπή προκαλεί η παρουσία του Έλληνα ανώτατου αξιωματικού στις εκδηλώσεις της Τούρκικης Πρεσβείας.

👉Σε μια εποχή, όπου η πολιτική ευθιξία ακούγεται περισσότερο σαν ανέκδοτο, η πρόσφατη παρουσία Έλληνα ανώτατου αξιωματικού στις εκδηλώσεις της Τούρκικης Πρεσβείας με αφορμή τον εορτασμό της επετείου της 30ης Αυγούστου, Ημέρα της Νίκης για τους Τούρκους, προκαλεί σοκ και οργή. Στη σχετική ανακοίνωση η Τούρκικη Πρεσβεία αναφέρει: «Με ευγνωμοσύνη και σεβασμό τιμούμε τον ιδρυτή της Δημοκρατίας μας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, τους συντρόφους του, τους αγαπημένους μας μάρτυρες και βετεράνους». Αναφέρονται δηλαδή, στην ολοκλήρωση του σχεδίου Γενοκτονίας των Ελλήνων και όλων των χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας. Οι ατιμώρητοι ακόμη Κεμαλικοί, γιορτάζουν τη Γενοκτονία, υμνούν τον εμπνευστή και εκτελεστή εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών (Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων) και σε αυτές τις εκδηλώσεις μίσους, παρίσταται Έλληνας υποστράτηγος.

👉Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος καταδικάζει με αγανάκτηση αυτήν και κάθε παρόμοια ενέργεια εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας, που θίγει και προσβάλλει βάναυσα τη μνήμη των 353.000 αδικοχαμένων προγόνων μας, αλλά και των συνολικά άνω των δύο εκατομμυρίων γενοκτονηθέντων χριστιανών της καθ’ ημάς Ανατολής. Καλεί κάθε ενδιαφερόμενο φορέα, αλλά και κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη να συμπορευτούμε στον αγώνα για τη Διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας και να μπούμε ανάχωμα σε τέτοιες ιστορικά και πολιτικά επικίνδυνες “αβροφροσύνες”.

👉Απευθύνουμε ερώτηση προς κάθε αρμόδιο και περιμένουμε απάντηση. Ποιος έδωσε την εντολή για την παρουσία Έλληνα αξιωματικού σε αυτήν την εκδήλωση; Το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας; Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας; Το Υπουργείο Εξωτερικών; Το Γραφείο του Πρωθυπουργού; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για μία ακόμη ύβρι στη μνήμη των γενοκτονηθέντων προγόνων μας; Ποιος επιτρέπει τέτοιες ενέργειες, που εμμέσως, νομιμοποιούν τη Γενοκτονία;

Δε δεχόμαστε τις προφάσεις περί διπλωματικού πρωτοκόλλου. Αυτά τα επιχειρήματα μπορεί να γοητεύουν όσους επιλέγουν την πολιτική του κατευνασμού και των συμβιβασμών. Εμείς, επιλέγουμε το δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης, τιμώντας τη μνήμη των προγόνων μας και διασφαλίζοντας, ότι η ιστορική αλήθεια δε θα παραγραφεί.

"Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης".

Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Όπως ορίζει ο Γιούνγκ, η ψυχή μας διαμορφώνεται σημαντικά από το ιστορικό πλαίσιο, την γονεϊκή επιρροή και τους κοινωνικούς κανόνες που είναι βαθιά ριζωμένοι και επηρεάζουν την ψυχολογική μας ανάπτυξη.  

Στον ελληνικό χώρο, στο συλλογικό μας ασυνείδητο, ιδιαίτερα μετά τη συλλογική εμπειρία της ηττημένης Εθνικής αντίστασης και της ματαίωσης που βίωσαν οι άνθρωποι που συμμετείχαν σ' αυτήν, ένα νέο αρχέτυπο θρονιάστηκε για τα καλά στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Το αρχέτυπο του Φρόνιμου, του συμμορφωμένου, του "Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης". 

Βασικός κινητήρας αυτής της συμμόρφωσης, "υπαρξιακό" κίνητρο, έγινε έκτοτε ο Φόβος και, ως εκ τούτου, συνήθης συμπεριφορά η υποταγή, η με κάθε τρόπο αποφυγή της σύγκρουσης-ακόμη και στις περιπτώσεις υπεράσπισης των θεμελιακών αναγκών του εαυτού.

Το Αρχέτυπο του Φρόνιμου διατρέχει, επηρεάζει καθοριστικά, αλλά και αναπαράγεται και στους τρείς γιουνγκιανούς παράγοντες διαμόρφωσης της "ελληνικής ψυχής": στο ιστορικό πλαίσιο, στην γονεϊκή επιρροή και στους κοινωνικούς κανόνες. 

Απανωτά εγκεφαλικά δημοσιογράφου...

Είναι να μη σου τύχει:

Να είσαι πεμπτοφαλαγγίτης, επαγγελματίας ανθέλληνας δημοσιογράφος, να θες να βάλεις έναν ξένο να διασύρει διεθνώς την Ελλάδα και να μην σου κάθεται με τίποτα!

Πήραν συνέντευξη (από το ντοκουμέντο) από τη Γαλλίδα Κοκό Γκοζλάν, την κοπέλα που έσωσε το γατάκι από πνιγμό στις Σπέτσες, ένα συμβάν που υπερπροβάλλαν τα συστημικά media, με κατάληξη να εύχεται όλη η φιλόζωη φασιστερά αργό θάνατο στον λιμενικό που δεν βούτηξε για το γατάκι.

Ρωτάει ο Έλληνας (;):

«Η κίνηση σας, ξέρετε, είχε έναν συμβολισμό. Το Αιγαίο δυστυχώς έβριθε μέχρι πρότινος από πτώματα πνιγμένων μεταναστών. Εσείς πάλι βουτήξατε στα νερά και σώσατε ένα γατάκι. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε» 

(που σημαίνει: δεν ξέρω αν κατάλαβες ότι ήρθες σε μια χώρα ένστολων φασιστοειδών που τολμάνε να περιφρουρούν ένα Αιγαίο που ανήκει στα ψάρια του, κάνουν το λουτρό τους δίπλα από πτώματα, πίνουν αίμα μεταναστών και εξιτάρονται να βλέπουν γατάκια να βγάζουν μπουρμπουλήθρες)

Απαντάει η Κοκό: «Νομίζω πως δεν θα πάρω θέση σ’ αυτή την παρατήρηση σας. Εγώ είδα ένα γατάκι να πνίγεται και θεώρησα πως έπρεπε να πέσω και να το πιάσω. Είναι το μόνο που μπορώ να πω». 

Πρώτο εγκεφαλικό ο ντοκουμέντος. 

Που θα πάει, θα το πιάσω το λαβράκι, σου λέει. 

Ξαναρωτάει:

«Θεωρήσατε για μια στιγμή πως ήταν δουλειά του λιμενικού να πέσει στη θάλασσα και όχι δική σας;» 

(που σημαίνει: ρε κοπελιά ρίξε έστω μια γατίσια κατάρα στον λιμενικό να κάνει γκελ η συνέντευξη. Εφτά ζωές έχει η γάτα, μία ο λιμενικός. Να του τη φάμε κι αυτή. Έχουμε κι ένα πρόσωπο στην κοινωνία. Παρακολουθούν γατομάνες, μεταναστοπατέρες. Τι θα δείξουμε στον κόσμο;)

Εθνικισμός είναι να μισείς τις πατρίδες των Άλλων. 

Αυτο-αποικισμός είναι να μισείς τη δικιά σου πατρίδα, που σημαίνει να υιοθετείς την ελιτίστικη άποψη του αποικιοκράτη για σένα και τον τόπο σου.

Και αυτό δεν είναι αντι-φασισμός, αυτοηττώμενος μαζοχισμός είναι.

Αντώνης Ανδρουλιδάκης 

Έργα και ημέρες πρακτόρων από την "αριστερή" πτέρυγα του πολιτικού προσωπικού του Ευρώ Ατλαντικού άξονα το 2015

 

ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ: 

1. ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΠΟΙΚΙΑΣ ΧΡΕΟΥΣ-ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΞΟΝΑ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ &

 2. ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΑΡΙΣΤΕΡΑ", ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ!

 Από #Νέος_Θερσίτης, [7/7/2024 5:20 μμ]

 «Μα, τι πάει και θυμάται κι αυτός ο Πούτιν για την Ελλάδα;

(… και μαζί, τι πάει και θυμίζει και σε μας!)

Έβλεπα πιο προσεκτικά τη συνέντευξη του Вλανтιμiр Поύтiν μετά τη Διάσκεψη Κορυφής του Οργανισμού της Σαγκάης,

στις 4 Ιούλη 2024, με αφορμή ερώτηση περί της προοπτικής ενιαίου νομίσματος Ρωσίας-Λευκορωσίας:

“Θα προχωρήσουμε με προσεκτικά βήματα στην οικονομική ολοκλήρωση με την Λευκορωσία με βάση και τη διεθνή, θετική κι αρνητική εμπειρία.

…Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ξέρετε, όταν δημιουργήθηκε το ενιαίο νόμισμα, πολλές χώρες με αδύναμες οικονομίες υπέφεραν, επειδή δεν είναι δυνατόν να ρυθμιστεί τίποτα με βάση τον πληθωρισμό, επειδή τα πάντα είναι συνδεδεμένα με το ευρώ.

Δεν υπάρχει δραχμή, φέρ' ειπείν, και η Ελλάδα δεν μπορούσε να ρυθμίσει τις εσωτερικές οικονομικές της διαδικασίες με τη βοήθεια του εθνικού της νομίσματος…»

👉 Η αλήθεια είναι ότι ο Πούτιν το πρώτο εξάμηνο του 2015 έζησε από πολύ κοντά και πολύ ενεργά την “ελληνική κρίση χρέους” προσπαθώντας πραγματικά και ειλικρινά να βοηθήσει την Ελλάδα “να τα βγάλει πέρα” με την Τρόικα!

Στο τέλος, έπαθε όμως κι αυτός … “Τσίπρα” -όπως κι ο Ελληνικός λαός!

Έμειναν όμως, απ’ αυτή την εποχή κάποιες ιστορίες που θα διηγηθώ παρακάτω

(😉 Α, και για να μην έχουμε … διαψεύσεις, να θυμίσω ότι για ΟΛΑ αυτά υπάρχουν ΚΑΙ μάρτυρες ΚΑΙ ντοκουμέντα κι αλληλογραφία ΚΑΙ ηχογραφημένα πρακτικά!)

Ελληνική εξωτερική πολιτική: Γιατί τόση απαξίωση;

Προβλήματα στην εξωτερική πολιτική

Του Παντελή Σαββίδη

Αντιλαμβανόμενος πως η κλεψύδρα του στην ελληνική πολιτική αδειάζει ο κ Μητσοτάκης, παρά τα όσα δηλώνει, αναζητά έναν ευρωπαϊκό ή διεθνή πολιτικό ρόλο. Περιβάλλεται, άλλωστε, από άτομα των οποίων οι φιλοδοξίες είναι αμέτρητες.

Η εμπλοκή του στις διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ερμηνεύθηκε από τους υποστηρικτές του ως αναγνώριση του ευρωπαϊκού του ρόλου. Στην ουσία ενέπλεξε την χώρα σε αντιπαραθέσεις πέραν του εκτοπίσματός της και αναλυτές θεωρούν πως η προσβλητική για την Ελλάδα υπόθεση του αποκλεισμού Μπελέρη από την ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος έχει σχέση με τις ενοχλήσεις που προκάλεσε η ανάμειξη Μητσοτάκη στις εσωτερικές διενέξεις του ΕΛΚ.

Οι εξελίξεις που αφορούν στην εξωτερική πολιτική και την επιρροή της χώρας είναι σοβαρά προβληματικές.

Το Εφετείο των Τιράνων επέβαλε στον Μπελέρη ποινή φυλάκισης δύο ετών και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αφεθεί ελεύθερος από τις φυλακές για να ασκήσει τα καθήκοντά του ως ευρωβουλευτής. Πρόκειται για ευτελές αδίκημα με δυσανάλογη ποινή που δείχνει την σκοπιμότητα με την οποία διαχειρίζεται την υπόθεση η αλβανική κυβέρνηση και  για το οποίο το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών εκλιπαρεί ένα αίσιο τέλος. Φαίνεται πως ο κ. Ράμα έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση στην ευρωπαϊκή και αμερικανική διπλωματία αφού ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από την Ουάσιγκτον ακούστηκε κάτι υπέρ του Μπελέρη. Η Αλβανία διαχειρίζεται έξυπνα τις ελληνοαλβανικές σχέσεις με την Αθήνα να μην μπορεί να αντιδράσει. Είναι εντυπωσιακό πόσο αδύναμη είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική.

 Η ανακοίνωση που εκδόθηκε από το υπουργείο εξωτερικών δείχνει παντελή αδυναμία διαχείρισης της υπόθεσης Μελέρη. Αλλά, κυρίως, δείχνει την απομόνωση της Ελλάδας στην βαλκανική της πολιτική. Καλύτερα, δείχνει ότι η Αθήνα δεν έχει βαλκανική πολιτική, δεν μπορεί να διαμορφώσει και με μια εντελώς μετέωρη αλαζονική νοοτροπία  δείχνει να μην θέλει να ασχοληθεί.   Η αιδήμων σιωπή Βρυξελλών και Ουάσιγκτον στέλνει σαφές μήνυμα στην δεδομένη Αθήνα. 

Στα  Σκόπια, εκτός του ότι παγιώνεται η θέση της νέας κυβέρνησης περί χρήσης του συνταγματικού ονόματος μόνο διεθνώς και σε επίσημες εκδηλώσεις, η πρόεδρος αμφισβήτησε και το άρθρο 7 της Συμφωνίας που διευκρινίζει τι εννοεί το κάθε μέρος στις ιστορικές του αναφορές.

Σύμφωνα με ανάρτησή της στο Χ η κ. Σιλιάνοφσκα δέχθηκε αντιπροσωπεία παιδιών των Αιγαιατών για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες εορτασμού της επετείου των 75 χρόνων από τον διωγμό των Αιγαιατών και όσων υπέστησαν στην Ελλάδα.

Πρόκειται για όσους συμμετείχαν στα αυτονομιστικά σλαβικά τάγματα με τα οποία συνεργάστηκε ο Ζαχαριάδης και ο Δημοκρατικός Στρατός στα τελευταία χρόνια του Εμφυλίου και τα οποία, μετά την ήττα, κατέφυγαν στη γειτονική χώρα. Πολλοί από αυτούς συμμετείχαν στην διαμόρφωση του αφηγήματος του μακεδονισμού και τα παιδιά τους σήμερα, τα οποία δεν έχουν καμιά εμπειρία από την Ελλάδα πρωταγωνιστούν στις αναμνήσεις για τους προγόνους τους. Είναι εμφανής η κρατική καθοδήγηση της προσπάθειας.

Όταν το δίδυμο Σιλιάνοφσκα-Μίτσκοσκι, πρόεδρος, δηλαδή, και πρωθυπουργός αμφισβητούν συνταγματικά κατοχυρωμένη διάταξη περί του ονόματος της γειτονικής χώρας θα δείξουν ευαισθησία στις ιστορικές διευκρινήσεις;

Πολλαπλασιάζοντας τους εχθρούς

Την ώρα που προχωρά το μπαράζ «μεταρρυθμίσεων» για τον «πολυδύναμο εκσυγχρονισμό» που προωθεί η κυβέρνηση, και στήνονται γέφυρες με τα υπόλοιπα συστημικά κόμματα για να περάσουν νομοσχέδια που θα τον υλοποιήσουν (κάτι σαν πρόβες μελλοντικών συνεργασιών και αναδιατάξεων του πολιτικού σκηνικού), ξετυλίγεται ένα crash test απέναντι στην κοινωνία – η οποία βλέπει όλες οι πλευρές της ζωής είναι επί ξύλου κρεμάμενες, αβέβαιες, και ο αγώνας για την επιβίωση συνεχής, διαρκής, αγχωτικός.

Αυτό το crash test έχει τη σημασία του: δείχνει ότι δεν είναι «περίπατος», ούτε φτάνει ένα «41%». Αγρότες, φοιτητές, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, αλλά και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που δεν συμφωνούν με τον «γάμο» (δηλαδή τεκνοθεσία, παρενθεσία, εμπορευματοποίηση κ.λπ.), δηλώνουν ένα ρήγμα στην προώθηση της συστημικής ατζέντας. Αυτό θα εκφραστεί μέσα από τις χαραμάδες ή τις αντιθέσεις που διαπερνούν το πολιτικό σκηνικό.

Όμως πέρα από αυτήν την πλευρά –που είναι σημαντική επειδή αφορά το «κοινωνικό»– υπάρχει και μια άλλη, πολύ επικίνδυνη πτυχή που εφαρμόζεται, χωρίς να συγκεντρώνει την απαραίτητη προσοχή: μέσα σε πολύ λίγο διάστημα η εξωτερική πολιτική και η στρατιωτική πολιτική έχουν κάνει άλματα στην πιο ενεργή και δεσμευτική ΝΑΤΟϊκή και στρατιωτική ευρωενωσιακή εκστρατεία.

Ο 5ος γύρος «Στρατηγικού διαλόγου ΗΠΑ-Ελλάδας» που έγινε στην Ουάσιγκτον «δένει» ακόμα περισσότερο τη χώρα σε πολεμικές εξαρτήσεις και υποχρεώσεις τόσο στον πόλεμο της Ουκρανίας, όσο και στη Μέση Ανατολή και την Ερυθρά θάλασσα. Η συμμετοχή της χώρας στην πολεμική αρμάδα που αποφάσισε και συγκρότησε –για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα– η Ε.Ε. με ονομασία «EUNAVFOR ASPIDES» έχει επικεφαλής Έλληνα αρχιπλοίαρχο. Η επιχειρησιακή έδρα της αρμάδας είναι το στρατηγείο της Λάρισας και η αποστολή της είναι η αντιμετώπιση των Χούθι. Έτσι έχουμε άμεση στρατιωτική εμπλοκή της χώρας ενάντια στην Υεμένη, σε έναν πόλεμο που πιθανόν να κλιμακωθεί επικίνδυνα.

"Σύμφωνο Φιλίας", γιατί;

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

"Σύμφωνο Φιλίας", γιατί;

Αυτή δεν είναι υπόκλιση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών προς αυτόν που απειλεί κάθε τόσο ότι "θα έλθει νύχτα" στα νησιά μας..

Είναι η δουλική στάση ενός προσκυνημένου δουλοπρεπή που ετοιμάζεται να φέρει εις πέρας μια αποστολή σαν αυτή των Τεμπών, όταν τσιμέντωσε το χώρο για να χαθούν τα πειστήρια του εγκλήματος απέναντι στα δολοφονημένα παιδιά μας.

"Σύμφωνο Φιλίας", γιατί;

-Μήπως καταργήθηκε το Τουρκο - Λιβυκό μνημόνιο και η υφαρπαγή ελληνικής ΑΟΖ;

- Ή το Casus belli σε περίπτωση άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο 

-Θα πάψουν τα τουρκικά αεροσκάφη να παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο;

-Θα συνεχιστεί η απαίτηση για αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου;

-Επαψε  η κατοχή στην Κύπρο και η μη αναγνώριση της Κυπριακής δημοκρατίας

-- Θα συνεχιστεί ο εκβιασμός με την παράνομη μεταφορά μεταναστών στα νησιά και στον Έβρο;

-- Θα συνεχίσει να εξαγγέλλει τον αποικισμό της Αμμοχώστου στην Κύπρο και τη δημιουργία τουρκικού ναυστάθμου εκεί;

- Θα συνεχιστεί η προκλητική μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί;

Για να υπογραφεί "Σύμφωνο Φιλίας" θα έπρεπε πρώτα η Τουρκία να αποδεχτεί τα εγκλήματα που έπραξε έναντι των λαών της Ανατολικής Μεσογείου και να υποκλιθεί ο Πρόεδρός της στο μνημείο των θυμάτων της, μιμούμενος τη γονυκλισία του Βίλι Μπραντ*.

*H γονυκλισία του Β. Μπραντ στις 7 Δεκεμβρίου 1970 στη Βαρσοβία άνοιξε το δρόμο για τη συμφιλίωση Πολωνίας-Γερμανίας.

Το 1970 ο Μπραντ κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο για την εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας, τιμώντας τους Εβραίους που έχασαν ηρωικά τη ζωή τους δείχνοντας θάρρος μέσα στην απελπισία τους ενάντια στους Γερμανούς βασανιστές τους.

 Αφού κατέθεσε το στεφάνι ο Βίλι Μπραντ έκανε μερικά βήματα πίσω και έπεσε στα γόνατα.

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Βρε, πως αλλάζουν οι καιροί....

Ε.Δ.Α 1957...

Τελικός στόχος της επίθεσης αυτής ο συντάκτης εκτιμούσε πως ήταν η «εξουδετέρωση της αυξημένης αντίδρασης των λαϊκών στρωμάτων», και η αποτροπή της συσπείρωσης «πατριωτικών δυνάμεων» ικανών να παλέψουν για την υλοποίηση της «Εθνικής Δημοκρατικής Αλλαγής».

Σε ό,τι αφορά τη νεολαία, ο συντάκτης του πλάνου επεσήμαινε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των «δυνάμεων της υποτέλειας», οι οποίες, αξιοποιώντας το εύπλαστο της νεανικής ηλικίας, αποσκοπούσαν με τη διάδοση του «αμερικάνικου τρόπου ζωής» να θέσουν φραγμό στην πατριωτική της δράση η οποία είχε αναδειχθεί με αφορμή τις κινητοποιήσεις για το Κυπριακό, καθιστώντας έτσι εφικτό τον έλεγχο της!!!!!

«Αυτή η αμερικανική "πνευματική βοήθεια" που είναι το φυσικό επακόλουθο της άλλης "βοήθειας" δυο σκοπούς επιδιώκει», έγραφε η Αυγή σε σχετικό αφιέρωμα της το 1956:

 «ο ένας είναι η προπαγάνδα του περιλάλητου "αμερικάνικου τρόπου ζωής", να μας αποδείξει δηλαδή πως ο τρόπος ζωής και σκέψεως της σημερινής Αμερικής και ο πολιτισμός του δολαρίου είναι τα καλύτερα φρούτα του ανθρώπινου πολιτισμού. 

Ο δεύτερος σκοπός που επιδιώκεται είναι να διαφθείρη συνειδήσεις, να πλάση τους Έλληνες κατ' εικόνα και ομοίωσιν των δούλων [...], έτσι που να μην μπορούν να σκέφτονται ελεύθερα".

"...«προσπάθειες για τη διάβρωση της νεολαίας», κατονομάζονταν φορείς οι οποίοι (κατά την εκτίμηση του συντάκτη του κειμένου) ασκούσαν προπαγανδιστική υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών δράση, όπως τα κολέγια, οι σχολές που λειτουργούσαν στην Ελλάδα με αμερικανική χρηματοδότηση, η Φωνή της Αμερικής, δηλαδή ο ραδιοφωνικός σταθμός της αμερικανικής βάσης

στην Αθήνα, τα ινστιτούτα με τους χιλιάδες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Επιτροπής Διαφώτισης, σπουδαστές κλπ.

«Στη δίψα της Νεολαίας για ψυχαγωγία», επεσήμαινε ένα έγγραφο της Διαφώτισης, «της προσφέρουν τον γκαγκστερικό κινηματογράφο, τα ηλίθια χολυγουντιανά κατασκευάσματα, το στριπ-τιζ και τα πορνογραφικά θεάματα του θεάτρου και του σινεμά. [...]

Στη λαχτάρα για χορό και μουσική της σερβίρουν ξένα αηδιαστικά "ελαφρά" τραγούδια και εξίσου κακής ποιότητας δικά μας. Αντί για λέσχες νεολαίας και τόπους εκπολιτισμού προσφέρουν τα πορνεία, τα σφαιριστήρια, τους ντεκέδες, τα "κλαμπς", και τα κάθε λογής καταγώγια που ξεφυτρώνουν κατά χιλιάδες σε όλη τη χώρα». (ΑΣΚΙ, Αρχείο Νεολαίας ΕΔΑ,

Κουτί 270: Η σημερινή κατάσταση της Νεολαίας στην Ελλάδα, δακτυλόγραφο, χ.χρ).

 «Οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα. Η πνευματική "βοήθεια", μια άλλη πλευρά υποδουλώσεως του λαού μας. Κόμικς, μίκυ-μάους, "σορτς" βιβλία, πολυτελή "κέντρα πληροφοριών" και ινστιτούτα», Αυγή, 22.03.1956.

Πηγή: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid021pXV4qCoHPL1k3iGvDLWio6BuThDXyofZoEi6z3CCthAPcm1hsDCiT8sGNfeFZUGl&id=1572263489

Ανάρτηση: Γερομοριάς 

Ό,τι αντιλαμβανόμαστε σήμερα σαν νεοελληνικό πολιτισμό -με την έννοια του τρόπου να υπάρχει κανείς- δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις αντανακλάσεις του συλλογικού μας τραύματος, που προκάλεσε η μακροχρόνια αποικιοκρατία.

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Το ψυχικό τραύμα συνέβη στον πυρήνα της επίγνωσης του λαού μας. Αυτός ο πυρήνας είναι η βαθιά ουσία της συλλογικής ψυχής, από την οποία αναδύονται η μυθολογία, τα όνειρα, ο πολιτισμός και η δημιουργικότητα κάθε λαού.  

Ο πυρήνας αυτός του "ποιοι είμαστε" τραυματίστηκε βαρύτατα από την κυρίαρχη αποικιοκρατική αφήγηση, που λεηλάτησε όχι μόνο τους πόρους μας, αλλά και την ίδια την ψυχή μας.  

Η αποικιοκρατία μας έπεισε ότι είμαστε κάτι άλλο απ' αυτό που είμαστε, εμβολιάζοντας μας με μιαν πυρηνική αίσθηση αναξιότητας, ανεπάρκειας και αβοηθησίας.  

Η αίσθηση αυτή εσωτερικεύτηκε ως πεποίθηση και από τις κυρίαρχες ντόπιες μεταπρατικές ελιτ της πολιτικής, της οικονομίας, της διανόησης και του πολιτισμού.

Ως εκ τούτου βέβαια, η αποδοχή της ξένης εξάρτησης προέβαλλε ως η μοναδική λύση επιβίωσης, διαιωνίζοντας το συλλογικό τραύμα.  

Όταν ο ψυχικός πυρήνας τραυματιστεί τότε όλη η μυθολογία, τα όνειρα, ο πολιτισμός και η δημιουργία του λαού αντανακλούν αυτή τη συλλογική πληγή. 

Συνεπώς, ό,τι αντιλαμβανόμαστε σήμερα σαν νεοελληνικό πολιτισμό -με την έννοια του τρόπου να υπάρχει κανείς-  δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις αντανακλάσεις του συλλογικού μας τραύματος, που προκάλεσε η μακροχρόνια αποικιοκρατία.

Θα γίνουμε δουλοπάροικοι, κκ Μητσοτάκη, Τσίπρα κ.λπ.;

του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Ζόφος δυσοίωνος βαρύς καλύπτει την ελληνική πραγματικότητα μετά τις δύο εκλογές και την αυτάρεσκη εθελοτυφλία που τρομάζει και προαναγγέλλει το μέλλον μας: Αν δεν αντισταθούμε μεθαύριο στην Τουρκία, θα καταντήσουμε δουλοπάροικοί της, με την  παθητική στάση, απέναντί της, του πολιτικού κόσμου και την συγκατάθεση του ένοχου λαού, που άλλα άλλοθι δεν δικαιούται.

Στην δουλοπαροικία εντάσσεται φυσικά κι η παράδοση της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς απ’ τον κ Τσίπρα, η μείζων πράξη της πολιτικής του διαδρομής που τον κατατάσσει στην χορεία όλων όσοι έβλαψαν, με ενδεχόμενο δόλο ή με δόλο, τον ελληνισμό τον τελευταίο αιώνα: Βασιλοδεξιά το ’22, ΚΚΕ στον εμφύλιο, Καραμανλής-Αβέρωφ στο Κυπριακό, Μητσοτάκης, αποστάτες,  Γλύξμπουργκ  για την χούντα, χούντα για την τελική προδοσία στην Κύπρο. Το αν ο Τσίπρας μειοδότησε λόγω ιδεοληψίας και πίστης στις εντολές της Γ΄ Διεθνούς για την Μακεδονία, δεν ενδιαφέρει. Στις πράξεις δουλοπαροικίας, ας προστεθούν οι δηλώσεις Κοτζιά – Κατρούγκαλου για τα δήθεν όρια της Τουρκίας στην θάλασσα (δεν παραγράφονται βέβαια η ανατροπή του δημοψηφίσματος και όλα τ’ άλλα).

Ο Μητσοτάκης, απ’ την πλευρά του, χάνει, όπως όλα δείχνουν, την ευκαιρία να αναδειχθεί σε εθνικό ηγέτη. Συζητάει μεθαύριο με την Τουρκία χωρίς  κι αυτός, όπως όλοι οι προηγούμενοι, να θέσει κανέναν όρο: άρση του κάζους μπέλλι για τα 12 μίλια, αναγνώριση του Διεθνούς δικαίου για την θάλασσα, εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για την Κύπρο, αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, διακοπή επιθετικών δηλώσεων. Δεν προβαίνει σε ανακήρυξη των 12 μιλίων, είμαστε η μόνη χώρα που δεν έχει ανακηρύξει παγκοσμίως, δεν ανακηρύσσει όλη μας την ΑΟΖ, δεν οριοθετεί, ούτε πρόκειται, ΑΟΖ με την Κύπρο. Αντίθετα, συμφώνησε ΑΟΖ σε βάρος των δικαιωμάτων μας, με Ιταλία και Αίγυπτο. Αν οριοθετήσουμε συνολικώς την ΑΟΖ, αφοπλίζουμε και την Αλβανία, στην οποία δεν επιβάλλουμε, δυο μήνες τώρα, κανένα αντίμετρο για την παράνομη φυλάκιση του δημάρχου Φρέντυ  Μπελέρη και τις επιθέσεις κατά  της εθνικής μας μειονότητας. Όλος ο πολιτικός κόσμος συμφωνεί  να πάμε με την Τουρκία στην Χάγη, ενώ από το 1982 έχει συσταθεί το ειδικό δικαστήριο θαλάσσης του Αμβούργου. Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει το Δ.Δ. της θάλασσας και είναι εκτός δικαιοδοσίας του Αμβούργου (αν ισχύει αυτό, όπως διάβασα). Γιατί, λοιπόν, δεν αναβάλλουμε κάθε συζήτηση απαιτώντας και καταγγέλλοντάς την για την άρνηση να δεχτεί το Δ.Δ.Θ; Μεγάλο όπλο, αχρησιμοποίητο. Ενώ  σε κάθε  δήλωσή της για αποστρατικοποίηση των νησιών,  θα πρέπει να αντιτάσσουμε το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ που επιβάλλει το δικαίωμα αυτοάμυνας και υπερισχύει κάθε συνθήκης.

    Δεν αντιδράσαμε πρόσφατα στην απαίτηση της Τουρκίας να αναφέρεται η Κύπρος στο ΝΑΤΟ με συντεταγμένες, εξευτελιστική ήττα όλης της Δύσης. Δεν ζητάμε η Κύπρος να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ενώ σχετικές συζητήσεις γίνονται από το 1964. Δεν αρνηθήκαμε την μετονομασία των Δαρδανελλίων σε τούρκικα στενά, κατά παράβαση της συνθήκης του Μοντρέ, δεν είπαμε όχι σε διπλή τους ονομασία. Στην Κύπρο ο  Άγγλος πρέσβυς μίλησε στα  κατεχόμενα για νόμιμη (!) τουρκική επέμβαση το 1974 και δεν απαιτήσαμε  να  κηρυχθεί ανεπιθύμητα πρόσωπο και να φύγει, αν και το δικαιούμαστε ως τριτεγγυήτρια δύναμη. Δεν θέτουμε στόχο, με την Κύπρο, να διώξουμε την Βρετανία  από το κυπριακό έδαφος, εκμεταλλευόμενοι την έξοδό της από την ΕΕ, ώστε να την εκβιάσουμε υπέρ των συμφερόντων μας και να την ταπεινώσουμε για  όσα έκανε σε βάρος του ελληνισμού. Με βαρειά καρδιά κάνουμε  καθυστερημένες ενέργειες για την εξόρυξη του φυσικού μας αερίου. Αδρανούμε, δηλ. το παραχωρούμε εμμέσως σε άλλους, δηλ. στην Τουρκία αλλά και την Αίγυπτο και την Λιβύη (που αμφότερες  έχουν κι  ελληνικό όνομα).

Βιβλίο "ψεκασμένων" και "συνωμοσιολόγων"....

Του Δημήτρη Γιαννάτου 

Βιβλίο "ψεκασμένων" και "συνωμοσιολόγων"....

😄 τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο πρώτος στην "σωστή πλευρά της Ιστορίας;;; 

όχι η Οικογένεια; ή η σκυτάλη είναι άτιμο παλούκι 😅 

Μακεδονομάχοι πριν, κουφάλες μετά και άλλα πολλά και φαιδρά!!! 

 Ο σχολιασμός είναι σκόπιμα δεικτικός για όσους/ες κάνουν γαργάρα και έχουν επιλεκτική γραφή και μνήμη...

Ο Τζ. Πάιατ, λέει ότι αποστολή του, ήταν να πάει ένα βήμα πιο πέρα την ελληνοαμερικανική στρατιωτική συνεργασία και να «επιστρέψουν» οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή της Β. Ελλάδας. "«ήταν όλα ενταγμένα σε ένα σχέδιο αναβίωσης της ιδέας της αμερικανικής παρουσίας. Να μη ζητάμε πια συγγνώμη για τη Σούδα, όπως είχαμε συνηθίσει, αλλά να ενισχύουμε τις στρατιωτικές συνεργασίες μας. Είμαι πολύ περήφανος τόσο για το πώς δουλέψαμε πολλές ελληνικές κυβερνήσεις πάνω σε αυτό, όσο και για το πώς αναβαθμίσαμε τη διευρυμένη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας, ώστε να συμπεριλάβει διευρυμένες ασκήσεις, κυλιόμενες μεταθέσεις στο Στεφανοβίκειο και επιχειρήσεις που κάνουμε στη Λάρισα».(...)

"Με αυτή λοιπόν την αφετηρία και σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησε η στρατιωτική και επιχειρηματική …«ανάκαμψη» των ΗΠΑ στη Β. Ελλάδα, που «σφραγίστηκε» με το ΝΑΤΟικό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τη μετατροπή της Θεσσαλονίκης σε στρατιωτικό κόμβο και βέβαια με τις ενεργειακές υποδομές αμερικανικών συμφερόντων που γίνονται στην περιοχή, βάζοντας τον λαό στο επίκεντρο τεράστιων ανταγωνισμών και κινδύνων"(...)

"«Συμ­φω­νία των Πρε­σπών». Εδώ ο πρέ­σβης απο­θε­ώ­νει τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδι­κά τον τότε πρω­θυ­πουρ­γό, Αλ. Τσί­πρα. Γρά­φει: «Νομί­ζω, ξανα­κοι­τώ­ντας την, πως η Συμ­φω­νία των Πρε­σπών ήταν επα­να­στα­τι­κή πρά­ξη στην ελλη­νι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή (…) Αυτό απέ­δει­ξαν οι Πρέ­σπες και η προ­θυ­μία του πρω­θυ­πουρ­γού να ανα­λά­βει το πολι­τι­κό κόστος για τη συμ­φω­νία. Ο Τσί­πρας προς μεγά­λη του τιμή ανα­γνώ­ρι­σε πως ήταν θέμα ιστο­ρι­κής κλη­ρο­νο­μιάς και πως έβα­ζε την Ελλά­δα στο σωστό δρό­μο μακρο­πρό­θε­σμα. Δεν είχε απή­χη­ση αυτή η συμ­φω­νία στη Νέα Δημο­κρα­τία και είχα κάποιες πολύ έντο­νες συζη­τή­σεις με ανθρώ­πους που κατέ­χουν μεγά­λη εξου­σία σήμε­ρα, αλλά ξέρω πως σχε­δόν όλοι αυτοί οι άνθρω­ποι είναι και αρκε­τά ικα­νο­ποι­η­μέ­νοι που το έλυ­σαν άλλοι το θέμα για αυτούς».

Για τον Κοτζιά: "...να βρεθεί άλλος Έλληνας πολιτικός να κάνει όλη τη βρομοδουλειά..."

Ο Αριστοτέλης γιά την τυραννίδα.

Του Γεράσιμου Σκλαβούνου 

Η τυραννίδα  τρεις  στόχους  έχει : 

1. Να  εξουδετερώσει το  φρόνημα των πολιτών ( γιατί οι  μικρόψυχοι  δεν  μπορούν  να  της  αντισταθούν ). 

2. Οι  πολίτες να  μην εμπιστεύονται  ο ένας τον  άλλο. 

3. Η  εξασθένηση των  πολιτών ( γιατί  κανείς δεν  επιχειρεί άρα  ούτε την  κατάλυση  της τυραννίδας , αφού δεν  έχει την  απαιτούμενη  δύναμη.

 ( Γι'αυτό)  μία μέθοδος  των τυράννων  είναι να  φτωχαίνουν  τους  αρχόμενους  επιβάλοντας  φόρους  και να μη  διαθέτουν  χρόνους  γιά  συνωμοσίες εναντίον  τους , αφού  γιά  να συντηρήσουν  τις  οικογένειες  τους  πρέπει  να  δουλέψουν.

Άλλο χαρακτηριστικό  του  τυράννου είναι  να τρώει και  να βρίσκεται  με  ξένους  και όχι  με  συμπατριώτες  του , γιατί  νομίζει ότι  οι  συμπατριώτες του  είναι  εχθροί.

Συμφέρει περισσότερο  να στέλνουν οι  τύραννοι  τα χρήματα  τους  έξω  από την  πόλη , παρά  να τα  κρατούν  στην  πατρίδα. Πρέπει  επίσης  να δείχνει  ότι  εκτελεί  τα θρησκευτικά  του  καθήκοντα. Η  ευλάβεια  όμως  δεν  πρέπει να  καταντά  θρησκοληψία.

Οταν μιλούν οι πρέσβεις...

Οι πρέσβεις μίλησαν. Και είναι αποκαλυπτικοί. Οχι τόσο για το παρελθόν, όσο για το παρόν και το μέλλον. Αναφερόμαστε στις μαρτυρίες Αμερικανών πρέσβεων που πέρασαν από την Αθήνα τα τελευταία 80 χρόνια και καταγράφονται στο βιβλίο ενός διπλωμάτη των ΗΠΑ (αποσπάσματα δημοσιεύτηκαν στα ΝΕΑ).

* * *

Ο Τζ. Πάιατ, που θήτευσε σε όλη σχεδόν τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, «στάζει μέλι» για εκείνη την περίοδο (πριν ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στο Κίεβο). Η αποστολή του - όπως την περιγράφει - ήταν να πάει ένα βήμα πιο πέρα την ελληνοαμερικανική στρατιωτική συνεργασία και να «επιστρέψουν» οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή της Β. Ελλάδας.

Οπως γράφει, «ήταν όλα ενταγμένα σε ένα σχέδιο αναβίωσης της ιδέας της αμερικανικής παρουσίας. Να μη ζητάμε πια συγγνώμη για τη Σούδα, όπως είχαμε συνηθίσει, αλλά να ενισχύουμε τις στρατιωτικές συνεργασίες μας. Είμαι πολύ περήφανος τόσο για το πώς δουλέψαμε πολλές ελληνικές κυβερνήσεις πάνω σε αυτό, όσο και για το πώς αναβαθμίσαμε τη διευρυμένη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας, ώστε να συμπεριλάβει διευρυμένες ασκήσεις, κυλιόμενες μεταθέσεις στο Στεφανοβίκειο και επιχειρήσεις που κάνουμε στη Λάρισα».

Ο πρέσβης ανακαλεί στη μνήμη την επίσκεψή του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης το 2016. Επιστρέφοντας στην Αθήνα «είπα στον Εβαν Καλπαδάκη, στο γραφείο πρωθυπουργού: Θέλω να προσκληθούν οι ΗΠΑ ως τιμώμενη χώρα το 2018. Πήγα στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο και είπα, τι αηδίες είναι αυτές, είναι δυνατόν η Κίνα και η Ρωσία να τη βγαίνουν στις ΗΠΑ στη Βόρεια Ελλάδα; Θέλω τη βοήθειά σας, θέλω να έρθουν οι καλύτερες εταιρείες μας στην έκθεση του 2018».

Με αυτή λοιπόν την αφετηρία και σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησε η στρατιωτική και επιχειρηματική ...«ανάκαμψη» των ΗΠΑ στη Β. Ελλάδα, που «σφραγίστηκε» με το ΝΑΤΟικό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τη μετατροπή της Θεσσαλονίκης σε στρατιωτικό κόμβο και βέβαια με τις ενεργειακές υποδομές αμερικανικών συμφερόντων που γίνονται στην περιοχή, βάζοντας τον λαό στο επίκεντρο τεράστιων ανταγωνισμών και κινδύνων.

* * *

Το δεύτερο μεγάλο επεισόδιο της θητείας Πάιατ στην Ελλάδα έχει τον τίτλο «Συμφωνία των Πρεσπών». Εδώ ο πρέσβης αποθεώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά τον τότε πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα. Γράφει: «Νομίζω, ξανακοιτώντας την, πως η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν επαναστατική πράξη στην ελληνική εξωτερική πολιτική (...) Αυτό απέδειξαν οι Πρέσπες και η προθυμία του πρωθυπουργού να αναλάβει το πολιτικό κόστος για τη συμφωνία. Ο Τσίπρας προς μεγάλη του τιμή αναγνώρισε πως ήταν θέμα ιστορικής κληρονομιάς και πως έβαζε την Ελλάδα στο σωστό δρόμο μακροπρόθεσμα. Δεν είχε απήχηση αυτή η συμφωνία στη Νέα Δημοκρατία και είχα κάποιες πολύ έντονες συζητήσεις με ανθρώπους που κατέχουν μεγάλη εξουσία σήμερα, αλλά ξέρω πως σχεδόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι και αρκετά ικανοποιημένοι που το έλυσαν άλλοι το θέμα για αυτούς».

Η πηγή του κακού

Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ...

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Για το πρόβλημα της διεθνούς"προστασίας" , της εξάρτησης απέφυγαν να μιλήσουν κατά την προεκλογική περίοδο.

Κι όμως, όπως φαίνεται από τα εδάφια του βιβλίου του Τάσου Λιγνάδη που ακολουθούν,

 200 χρόνια μετά, 

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ

___________

"...Τό ελληνικόν κρατίδιον από τής Επαναστάσεως τού 1821 μέχρι τών ημερών μας έζησε βίον "νομικώς" μέν ανεξάρτητον, πραγματικώς δέ αποικιακού ή νεοαποικιακού τύπου...

Εις τά προτεκτοράτα καί τάς αποικίας καί αι κυβερνήσεις καί οι λαοί ουδέν άλλο εκφράζουν τελικώς ή την φωνή τού κυρίου των...

Η καθυστέρησις εις τήν εξέλιξιν, ως εφάνη εκ τού όλου βιβλίου, θά πρέπει νά ερμηνευθή εκ τής δανειοδοτήσεως, η οποία επέτρεψεν εις τούς ξένους τελικώς ή νά αξιοποιούν διά λογαριασμόν των τάς πλουτοπαραγωγικάς δυνατότητας τής Ελλάδος, αι οποίαι είναι άκρως σημαντικαί, ή νά εμποδίζουν τήν αξιοποίησίν των από ελληνικής πλευράς, διά νά διατηρούν την εθνικήν οικονομίαν εις επίπεδον επαιτούσης αγοράς.  Ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος θά επιθέση την σφραγίδα της απροσχηματίστου εξαρτήσεως καί εις τόν οικονομικόν και εις τόν πολιτικόν τομέα.

Ο "κεφαλικός" φόρος τού αίματος τών δανείων, αι πτωχεύσεις, η μετανάστευσις, η βρεφική θνησιμότης, ο υποσιτισμός, η έλλειψις υγειονομικής περιθάλψεως, ο αναλφαβητισμός και όλα τά ανάλογα πλάσματα της εθνικής υποδουλώεως, θά είναι τά εμπόδια, τά οποία είχε νά αντιμετωπίση εις τήν πορεία του διά τήν απόκτησιν τής πραγματικής του ανεξαρτησίας το ελληνικόν κράτος...

Η δυσπιστία καί η απραγμοσύνη διά τήν απόκτησιν τής ανεξαρτησίας μία και μόνην βεβαίαν συνέπειαν έχει, τήν διατήρησιν τής εξαρτήσεως..."

______

Του Τάσου Λιγνάδη,

"Η ΞΕΝΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (1821-1945)"

 Εναλλακτικές εκδόσεις 2020

-------------

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ελληνικός Εμφύλιος: Πολλοί Νικητές – Ένας Ηττημένος

Χρήστος Τσοπόκης

Η πιο πολύπλοκη και επίπονη διαδικασία μετά το τέλος ενός πολέμου είναι να αποτιμήσει κανείς τους νικητές και τους ηττημένους· και αυτό όχι λόγω ιδεοληψίας αλλά γιατί μια τέτοια αξιολόγηση προϋποθέτει μια έγκυρη θεωρία περί νίκης.

Στην Ελλάδα κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αναπτύχθηκε ένα ιδιαίτερα ευρύ σε μέγεθος ένοπλο δίκτυο αντίστασης και πληροφόρησης με δεκάδες οργανώσεις, χωρίς αυτό να έχει ουσιαστική έξωθεν υλική, οικονομική και τεχνική βοήθεια (σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το παρτιζάνικο κίνημα των Γιουγκοσλάβων). Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του δικτύου ήταν άμεσα ή έμμεσα επηρεαζόμενο από το Κ.Κ.Ε. (Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ.). Η επί τόπου κατάσταση δημιουργούσε μια εξαντλητική αντίφαση με τη διεθνή πραγματικότητα: στη χώρα που σε επίπεδο ηγετών κρατών ήταν συμφωνημένα υπό «δυτική επιρροή», είχε αναπτυχθεί ένα μαζικότατο ένοπλο κίνημα «αντιδυτικής υφής». Μια προσεκτική ματιά μπορεί να διακρίνει ότι αυτή η αντίφαση μετατράπηκε σε κομβική λαβίδα μόχλευσης. 

Αναπόφευκτα, μια αποκεντρωμένη ματιά μελέτης του Ψυχρού Πολέμου και των «προεόρτιών» του παρατηρεί πολλές συμπτώσεις. Οι μεγάλες ενδο-αντιστασιακές συγκρούσεις και οι περιστασιακές εκεχειρίες μεταξύ τους (κυρίως μεταξύ Ε.Λ.Α.Σ. και Ε.Δ.Ε.Σ.) κατά την περίοδο 1943-1944 συχνά συμπίπτουν με τις διπλωματικές αντιθέσεις και συμβιβασμούς μεταξύ Μεγάλης Βρετανία και Σοβιετικής Ένωσης για τις ζώνες επιρροής στον ευρωπαϊκό χώρο. Ταυτόχρονα, χάρη στην μαχητική δύναμη των Ελλήνων Ανταρτών του Ε.Α.Μ., οι Σοβιετικοί κατάφεραν να ανασχέσουν τις βρετανικές αντιδράσεις για την εγκατάσταση φιλο-σοβιετικής κυβέρνησης στην Πολωνία πριν τη διάσκεψη της Γιάλτας. Γενικότερα, οι πολιτικοί βίοι των δύο χωρών (Ελλάδας και Πολωνίας) ήταν παράλληλοι για ένα μεγάλο διάστημα, αφού η Σοβιετική Ένωση κατάφερε να χρησιμοποιήσει τη δυναμική του Ε.Α.Μ. για να επιβάλλει τους όρους της στην Πολωνία (και για μια μεταβατική περίοδο και στη Ρουμανία) [1, 2][1]. Η κάμψη της δυτικής πίεσης στα βαλκανικά μέτωπα απαιτούσε την κατ’ εξακολούθηση μόχλευση της ελληνικής κατάστασης με κλιμακούμενους μηχανισμούς. Βέβαια η μαζικότητα και δυναμική του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν μεγάλη και διαρκής, και μέσα στην ιδιαίτερη πορεία του απέκτησε πολλαπλά σημεία επαφής με την ευρωπαϊκή-βαλκανική πολιτική.

Έτσι και η στερέωση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο στη Γιουγκοσλαβία θα ήταν σαφώς δυσκολότερη χωρίς το ελληνικό αντάρτικο, ενώ η μετέπειτα ρήξη του με το Στάλιν θα ήταν αδύνατη. Ο Τίτο φρόντιζε πολύ περίτεχνα να μεγιστοποιεί τα οικονομικά κέρδη και να σταθεροποιεί πολιτικά τη θέση της Γιουγκοσλαβίας, πιέζοντας τους δυτικούς στα βουνά της Μακεδονίας και λειτουργώντας ως ο παραμετροποιήσιμος βηματοδότης του ελληνικού αντάρτικου [3]. Προκειμένου σταδιακά να κλείνει την κάνουλα των ελληνο-γιουγκοσλαβικών συνόρων για τους Έλληνες αντάρτες, ελάμβανε προμήθειες σε πρώτες ύλες και δανειακές διευκολύνσεις από τις Η.Π.Α., οι οποίες με συστηματικό τρόπο εργάζονταν τόσο για τη σταθεροποίηση φιλο-δυτικού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας, όσο και για τη διάσπαση του ανατολικού μπλοκ, μέσω της απόσχισης της Γιουγκοσλαβίας από την Cominform. Η ελληνική εμφύλια σύγκρουση συνεισέφερε καθοριστικά στην επιτυχή αποκόλληση της Γιουγκοσλαβίας από το ανατολικό μπλοκ.

Αντίστοιχα το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα χρησιμοποιήθηκε σε πολλές περιπτώσεις. Όπως εξαιρετικά επισημαίνεται σε σχετικό πόνημα: «Το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα ήταν ένα πιόνι, πολύ ισχυρό, στη σκακιέρα. Εχρησιμοποιείτο ανάλογα με την περίσταση για να προστατέψει ένα άλλο πιόνι  (Αλβανία), έναν πύργο (Πολωνία) ή έναν αξιωματικό (Ρουμανία) ή ένα άλογο (Βουλγαρία), την ίδια τη βασίλισσα (Γιουγκοσλαβία) και σε τελευταία ανάλυση το βασιλιά (ΕΣΣΔ)». [4]

Halloween και ελληνική παράδοση: ολίγα τινά βασικά από

Γιώργος Νεκτάριος Παναγιωτίδης

7

Ο  Γιώργος Θεοτοκάς έγραφε κάπου εκεί το 1931, στην προσωπική τους αλληλογραφία, στο Σεφέρη για τη νέα του συλλογή, την περίφημη «Στροφή», ότι είναι κάπως «εξαϋλωμένη μέσα στο fog» και ότι βρίσκει ότι προσφέρει κάτι νέο στην ελληνική ποίηση. Ο Σεφέρης πράγματι γνώρισε το λονδρέζικο fog, λόγω των σπουδών του. Εντούτοις, αυτό δεν υπάρχει μόνο στη Λόνδρα (Λονδίνο), αλλά και στη συμβασιλεύουσα. Όπως έγραφε ο Γιώργος Ιωάννου («Θεσσαλονίκη-Αθήνα, μία ερωτική σύγκριση», 1984):

«Αχ, πολύ μου λείπουνε τέτοιες ομίχλες στην Αθήνα εδώ (…) Οι εικόνες των δρόμων της Αθήνας μέσα απ’ τη βροχή με έχουν δέσει με διάφορες γωνίες και θέσεις, μα η ομίχλη και το πούσι με ζαλίζει, όταν το σκέφτομαι». Και, επεξηγηματικά, ο Ιωάννου γράφει, το ’64: «Κάθε φορά που πέφτει ομίχλη ή είναι πολύ σκοτεινά, κατεβαίνω και γυρίζω σαν τρελός στις πιο σκοτεινές πλατείες». Λέγοντας «σαν τρελός», στο θεσσαλονικιώτικο ιδίωμα, σημαίνει παράφορα, με ζέση, εμμανώς. 

Ο Ιωάννου άλλοτε είχε γράψει, επί τη αφορμή του θανάτου του Σεφέρη το 1971, ότι σε αντίθεση με αλλού, ο θάνατος στην Ελλάδα συχνά πέφτει σαν μια αιφνιδιαστική μπαταριά. Με άλλα λόγια, λείπει η μνήμη θανάτου. Εντούτοις, η μνήμη θανάτου δεν είναι μια καταθλιπτική μελέτη που μας στερεί τις χαρές (ή/και τις μικροχαρές) της ζωής αυτής (σε όποιον δε θέλει να τις στερηθεί), αλλά αντίθετα επιδρά τελικά με τρόπο που αυξάνει το βάθος και την ένταση αυτής της βίωσης.

Αυτή η μνήμη θανάτου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα αντικείμενα της γιορτής του Halloween, όπως προκύπτει από την εκκλησιαστική της ρίζα. Η γιορτή αυτή προέρχεται από την Παραμονής των Αγίων Πάντων (All Hallows Eve), που αρχικά υπήρχε στην Ενωμένη Εκκλησία της Ευρώπης. Είχε καθιερωθεί να γιορτάζεται την 31η Οκτωβρίου από τον ορθόδοξο Πάπα Γρηγόριο τον 3ο (731-741). Η παραμονή λοιπόν των Αγίων Πάντων ήταν η Μέρα των νεκρών ή η Μέρα των ψυχών. 

Απόφθεγμα : Πόσα οφείλουμε σαν λαός στην Ρωσία ; (Για τον αμερικανόδουλο δοσιλογισμό και τον νοσηρό αντιρωσισμό)

“When the Greeks revolted, who decided the contest? Not the plots and rebellions of Ali Pasha of Janina, not the Battle of Navarino, not the French army in the Morea, not the conferences and protocols of London, but the march of Diebitcsch's Russians across the Balkan into the valley of Maritza.

Του Ηλία Παπαναστασίου

Όπως τουλάχιστον συνειδητοποιήσαμε το τελευταίο διάστημα, θα περάσει πολύς καιρός περισυλλογών και αυτοκριτικής για όλες τις απίστευτες –παρανοϊκά απίστευτες– καταστάσεις παραμυθολόγια, ψεμάτων και κίτρινης/μαύρης προπαγάνδας των Μέσων Ενημέρωσης, ελληνικών και διεθνών, όσον αφορά τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας–Ουκρανίας. Περιττό φυσικά να αναφερθούμε στη σιγή ιχθύος που τηρούν τα λεγόμενα «σοβαρά» Μέσα Ενημέρωσης και οι φωστήρες του Πανεπιστημιακού Μανδαρινάτου και των αγράμματων σχολιαστών και «αναλυτών» της κακιάς ώρας σχετικά με την δολοφονία της Δάρειας Ντούγκινα από Ουκρανούς και Αμερικανο/Ευρωπαίους πράκτορες. Γιατί είναι σίγουρο πως πίσω από τις Ουκρανικές Μυστικές Υπηρεσίες και τους δολοφόνους τους κρύβονται οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι μέντορες που έχουν δημιουργήσει σχολή Πρακτόρων/Δολοφόνων για όσους «ξεφεύγουν από τις αμερικάνικες προδιαγραφές» και εντολές.

Όμως το εντυπωσιακότερο είναι η σιγή ιχθύος των Αμερικανο/Ευρωπαίων για τη δολοφονία και για την οποία δεν διαβάσαμε αλλά ούτε και ακούσαμε την παραμικρή καταδίκη! Έτσι, οι Αμερικανοί και οι υποτακτικοί τους που κόπτονται κατά τα άλλα για τα «δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα» όπως η ελευθερία του τύπου και της έκφρασης, η καταδίκη της τρομοκρατίας και άλλα πολλά, όμορφα και εύπεπτα, δεν έβγαλαν άχνα, δεν βρήκαν ούτε μισή λέξη για να καταδικάσουν την αποτρόπαιη πράξη! Εάν είχε δολοφονηθεί δημοσιογράφος –η Δάρεια Ντούγκινα ήταν δημοσιογράφος– Αμερικανόφιλος, Ουκρανός, Ευρωπαίος, γενικά εάν είχε δολοφονηθεί ένας «δημοσιογράφος, παιδί των Αμερικάνων» αυτή την στιγμή θα είχαμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ενημέρωση και «κατάρες» εναντίον της Ρωσίας, του «δικτάτορα» Πούτιν και της «Ρωσικής ανελευθερίας». Δεν θα ακούγαμε τίποτα άλλο 25 ώρες το εικοσιτετράωρο από καταδίκες εναντίον της Ρωσίας, απειλές και ασύστολα υβρεολόγια, συκοφαντίες και εμπρηστικά άρθρα ! Εδώ αντίθετα οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι παριστάνουν τον Κινέζο, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα !

O Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία τί;

O Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία τί;: Το βιβλίο του Θέμη Τζήμα, "Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός στη μετα-αμερικανική εποχή – Μετά την Ουκρανία, τι;" έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΕΙΚΟΝΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΞΕΝΟΣΠΟΥΔΑΓΜΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΑΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ

(Ένα εξαίρετο άρθρο)

Το δικαίωμα στη διαφορά

Του Διονύση Χαριτόπουλου

 

 

 

 

 

Μόλις πρωτοανοίξαμε τα μάτια μας ως ξαναγεννημένο ελληνικό κράτος, μας δείξανε το είδωλο της Δύσης. Εκεί ήταν οι κυρίαρχοι του σύγχρονου κόσμου και, αν θέλαμε να προοδεύσουμε, στα δυτικά κράτη έπρεπε να προσκολληθούμε και σ' αυτά να μοιάσουμε.

 
Η Δύση έγινε ο μόνος προορισμός μας.

 
Έκτοτε, από το 1830 μέχρι σήμερα, οι ξένοι και οι ντόπιοι παιδονόμοι μάς επιτηρούν σχολαστικά. Και, κάθε φορά που προσπαθούμε να ξεφύγουμε και να κάνουμε το δικό μας, μας μαλώνουν· δεν αρκεί να "ανήκομεν στη Δύση", πρέπει να αντιγράψουμε τους Δυτικούς σε όλα τα σουσούμια τους.

 
Ιδίως τελευταία, με τη φούσκα της παγκοσμιοποίησης, κάποιοι ντόπιοι κράχτες του ολοσχερούς εκδυτικισμού κατάντησαν υστερικοί.

Πολιτικοί ταγοί και δημοσιολογούντες συγχύζονται υπέρμετρα με κάθε γηγενές έθος που επιβιώνει ακόμη. Αν στον Λαγκαδά αμολάγαμε ταύρους στους δρόμους όπως στην Παμπλόνα, θα ήταν περισσότερο ανεκτό από τα Αναστενάρια. Αν φοράγαμε σκοτσέζικο κιλτ σαν τον Σον Κόνερι στις επίσημες στιγμές, θα ήταν πιο αποδεκτό από τη φουστανέλα.

 
Κι αν γίνει καμιά στραβή --ζωντανή χώρα είμαστε--, οι ετερόφωτοι ψαλιδόκωλοι μας επισείουν περιδεείς το φόβητρο των άλλων· οι γνωστοί σαχλαμαράκηδες ξεσπαθώνουν στα κανάλια: "πάλι γελάνε μαζί μας" και "τι θα πουν οι ξένοι". Μας εθίζουν να τρέμουμε το CNN όπως παλιά την κουτσομπόλα της γειτονιάς μη μας πιάσει στο στόμα της.

 
Είναι φανερό πως οι άνθρωποι πάσχουν.

 
Η πολιτισμική διαφορά και η εθνική ιδιαιτερότητα εκλαμβάνονται από το συρρικνωμένο Εγώ τους σαν μειονέκτημα. Όπως ο σπουδαγμένος σκερβελές που ντρέπεται για το τσεμπέρι της μάνας που τον σπούδασε.

 
Μάλλον δεν έχουν επίγνωση πού φύτρωσαν.

 
Εδώ είναι Ελλάδα.