Κατερίνα Γκαράνη
Δεν αφήνετε τις εικονικές ευαισθησίες σας μέσω αναρτήσεων για την φρίκη που ζουν άγνωστοι σε σας που γίνονται θέματα ειδήσεων για το πόσο σκατένιος έγινε ο κόσμος;
Άντε πηγαίνετε να δείτε τους εύθραυστους γνωστούς σας ή που τραβάνε Γολγοθά (από γείτονες, φίλους μέχρι αδέλφια και γονείς), φτιάξτε κανά πιάτο φαγητό να τους πάτε, κάντε ένα τσεκάρισμα στην φιάλη νερού του οξυγόνου τους για να μην πεθάνουν σαν ψάρια έξω από νερό, βάλτε τους κανένα πλυντήριο και απλώστε τα ρούχα γιατί ίσως και μόνο η κίνηση να απλώσουν ένα βρακί στο σύρμα είναι τόσο επώδυνη που δεν φαντάζεστε, ρωτήστε μήπως θέλουν να τους αγοράσετε κάτι από το μπακάλικο ή το φαρμακείο μιας που πηγαίνετε για καφέ. Ξοδέψτε δύο ώρες από την τόσο σημαντική ζωή σας να συνοδέψετε μέχρι την πόρτα του νοσοκομείου έναν δικό σας άνθρωπο για μία από τις πολλές χημειοθεραπείες που πρέπει να κάνει ή απλά μείνετε μισή ώρα στο τηλέφωνο μαζί του κάνοντας τον κλόουν για να ξεχάσει για λίγο την μάχη που δίνει.
Όχι, δεν αναφέρομαι σε σας προσωπικά. Σε κάτι εξωγήινους αναφέρομαι που ζουν στον τρίτο γαλαξία αριστερά. Εσείς, ξέρω, είστε οι καλύτεροι άνθρωποι. Το βλέπω άλλωστε από τα "σεντόνια" που γράφετε ή τα ποιητικά τσιτάτα που ανεβάζετε με ταχύτατα ροής κανονικής διαδικτυακής εφημερίδας.
