Ουκρανία: Ειρήνευση δεν γίνεται χωρίς να λογαριάζουν τον ξενοδόχο, τη Ρωσία

ΕΔΩ η στην φωτογραφία 

Περιγραφή

Ουκρανία: Ειρήνευση δεν γίνεται χωρίς να λογαριάζουν τον ξενοδόχο, τη Ρωσία 

Καλεσμένος του Δημήτρη Λιάτσου στον «Ιδεοχώρο», ο αρθρογράφος, Νίκος Σίμος. Πλούσια η ατζέντα της συζήτησης στην εκπομπή, με έμφαση στα σενάρια που ολοένα περισσότερο βλέπουν το φως της δημοσιότητας στις «ναυαρχίδες» του Δυτικού Τύπου, σύμφωνα με τα οποία ο Ζελένσκι «πιέζεται» από τους πάτρωνές του να πάει σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση.

  0:00 Έναρξη εκπομπής. 

Πότε θα ξανάρθει άραγε η παλιότερη ανεμελιά; Άρχισαν ήδη τα… όργανα και κάποιοι σπεύδουν να βγάλουν την ουρά τους απ´ έξω; 

3:16 

Λαβρόφ, όλα θα κριθούν μόνο επι του εδάφους…. Η στρατηγική ήττα της Ρωσίας δεν… ήρθε! Μπάιντεν και Μπλίνκεν δεν πήγαν στο Ραμστάιν, κρύφτηκαν πίσω απ´ τον… τυφώνα!

Μπορεί η Δύση να αποτρέψει την ήττα της Ουκρανίας;

EPA/UKRAINIAN PRESIDENTIAL PRESS

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Οι ειδήσεις που εκπορεύονται από την ουκρανική πλευρά αλλά και από δυτικές πηγές ποικίλης αξιοπιστίας είναι θριαμβευτικές. Η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα όμως στις δύο χώρες όπως και στο πεδίο του πολέμου δεν συνηγορεί με την θριαμβολογία.

Με την δηλωμένη “ανοχή” της Δύσης στην χρήση στρατηγικών όπλων από την Ουκρανία, ενάντια σε στρατιωτικές υποδομές βαθιά στο εσωτερικό της Ρωσίας, επιτεύχθηκαν καταλυτικά πλήγματα στην ρωσική στρατιωτική μηχανή. Το κτύπημα της 20ης Σεπτεμβρίου σε ρωσική αποθήκη πυρομαχικών εκτιμάται, από τους ίδιους δυτικούς κύκλους, ότι κατέστρεψε 30.000 τόνους πυρομαχικών (η ατομική βόμβα στην Χιροσίμα ισοδυναμούσε με 16.000 τόνους εκρηκτικών), δηλαδή το ισοδύναμο 750.000 οβίδων πυροβολικού, δηλαδή δύο με τρεις μήνες κατανάλωσης του ρωσικού πυροβολικού.

Σε συνδυασμό με τα ανάλογα κτυπήματα σε άλλους αποθηκευτικούς χώρους ο ρωσικός στρατός, εκτιμάται, ότι σε μερικές ημέρες θα βρεθεί χωρίς πυρομαχικά στα μέτωπα του πολέμου. Οι δε όποιες επιτυχίες έχει ως τώρα πετύχει με κόπο και αίμα θα ακυρωθούν. Το δε τελικό πλήγμα στην Ρωσία εξαρτάται πλέον από το ύψος και το είδος της βοήθειας που η Δύση θα δώσει στις δυνάμεις του Κιέβου.

Το ύψος και το είδος αυτής της βοήθειας παραμένει ζητούμενο. Η Δύση επιδεικνύει μια κάποια αυτοσυγκράτηση λαμβάνοντας υπόψη και τις πυρηνικές απειλές της Μόσχας. Σε αυτό το σημείο έχει ανοίξει μια άλλη συζήτηση. Ολοένα και περισσότεροι –ανώνυμοι συνήθως– πολιτικοί ή στρατιωτικοί αξιωματούχοι στην Δύση, υποστηρίζουν ότι οι ρωσικές απειλές είναι απλώς “μπλόφα” και ότι, ως τώρα, πλείστες όσες “κόκκινες γραμμές” της Μόσχας έχουν παραβιαστεί χωρίς συνέπειες.

Το άμεσο συμπέρασμα αυτών των “διαπιστώσεων” είναι ότι το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούν να εμπλακούν πιο ενεργά στον πόλεμο, χωρίς να ανησυχούν για πυρηνικούς κινδύνους. Κάτι τέτοιο – μια απαγόρευση πτήσεων λόγου χάρη πάνω από την Ουκρανία που θα συμπεριλάμβανε κάθε είδους βλήματα – θα τοποθετούσε την Ρωσία σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Θα υποχρεωνόταν έτσι να διαπραγματευθεί με τους όρους της Δύσης – του Κιέβου.

Η αισιόδοξη όσο και φιλοπόλεμη διάθεση που επικρατεί στο Κίεβο, στις δυτικές πρωτεύουσες ή στο Ευρωκοινοβούλιο, αποτελεί αντεστραμμένη εικόνα ως προς την κατάσταση στα πεδία των μαχών. Στο μέτωπο του Κουρσκ, σε ρωσικό έδαφος, όπου εξακολουθούν να εμπλέκονται σημαντικές και αξιόμαχες δυνάμεις του ουκρανικού στρατού, οι Ρώσοι ανακατέλαβαν 260 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή το 25% όσων είχαν καταλάβει οι Ουκρανοί με τον αρχικό αιφνιδιασμό.

Στην ζώνη του Ντονμπάς η ρωσική προέλαση δείχνει εμφανή σημεία προόδου. Τις τρεις τελευταίες εβδομάδες ο ρωσικός στρατός κατέλαβε 73 τετραγωνικά χιλιόμετρα την πρώτη εβδομάδα, 109 την δεύτερη και 125 την τρίτη. Πριν από ένα χρόνο, όταν ξεκίνησε η τρέχουσα ρωσική επίθεση, οι ημερήσιοι πρόοδοι των ρωσικών δυνάμεων ήταν αμελητέες, μόλις 1 ως 1,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα κατά μέσο όρο. Σήμερα ο ίδιος δείκτης έχει ανέβει στα 15 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Επιπλέον έχουν ολοκληρωθεί σημαντικοί στρατηγικοί στόχοι. Η μεγάλη πόλη του Ντονέτσκ έχει απαλλαγεί από τον κίνδυνο των καθημερινών βομβαρδισμών καθώς το μέτωπο έχει μεταφερθεί 25-30 χιλιόμετρα μακριά από αυτήν.
Ρωσική υπεροχή

Πέρα από τις εξελίξεις στο μέτωπο η συνολική εικόνα της Ρωσίας παρουσιάζεται διαρκώς βελτιούμενη και οπωσδήποτε πολύ μακριά από τις δυσοίωνες εκτιμήσεις της Δύσης. Οι τελευταίες βασίστηκαν στην δυναμική των πολυδιαφημισμένων “κυρώσεων” οι οποίες όμως αποδείχθηκαν απρόσμενα άσφαιρες. Το 2023 το ΑΕΠ της χώρας ενισχύθηκε κατά 3,6% (σε σταθερές τιμές 2021) ενώ, “κατά κεφαλή” έφτασε τα 40.000 δολάρια – 10% περισσότερο από το αντίστοιχο της Ελλάδας.

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ....

Η παραδοσιακή Ορθοδοξία εκτός νόμου, η Ουκρανία αυτοακρωτηριάζεται

Βασίλης Ξυδιάς

O διωγμός κατά της ΟΟΕ είναι η έκφραση ενός ιδιότυπου εμφυλίου πολέμου μεταξύ δύο διαφορετικών «εθνικών ταυτοτήτων» εντός του σύγχρονου Ουκρανικού έθνους.

Με το σύνθημα «Η Μοσχοβίτικη Εκκλησία Σκοτώνει» (Московська Церква Вбиває) το ουκρανικό κοινοβούλιο υπερψήφισε στις 20 Αυγούστου τον νόμο 8371, βάσει του οποίου η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (ΟΟΕ) μέσα στο επόμενο εννεάμηνο θα κηρυχθεί παράνομη, σαν εξάρτημα, υποτίθεται, της Ρωσικής Εκκλησίας. Η ουκρανική ορθοδοξία «κάνει σήμερα ένα βήμα προς την απελευθέρωση από τους διαβόλους της Μόσχας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ζελένσκι. Κι αυτό, παρόλο που η συγκεκριμένη Εκκλησία έχει από την πρώτη στιγμή καταγγείλει τη ρωσική εισβολή ως «αδελφοκτόνο πόλεμο» (τον παρομοίασε με το έγκλημα του Κάιν), και από τον Μάιο του 2022 έχει αποκοπεί πλήρως από το Πατριαρχείο Μόσχας (βλ. εδώ και εδώ) με το οποίο ήταν συνδεδεμένη επί αιώνες.

Πρόκειται για καταφανή παραβίαση κάθε έννοιας θρησκευτικής ελευθερίας. Το επισημαίνουν με διάφορους τρόπους διεθνείς οργανισμοί και προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και ο Πάπας. Το καταγγέλλουνεπίσης οι ανά τον κόσμο ορθόδοξες Εκκλησίες, που στην πλειονότητά τους αναγνωρίζουν την ΟΟΕ ως την «κανονική» Εκκλησία της Ουκρανίας. Σχετικές ανακοινώσεις έχουν γίνει από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το Πατριαρχείο Αντιοχείας, το Πατριαρχείο Σερβίας, το Πατριαρχείο Βουλγαρίας, την Εκκλησία Αλβανίας, την Εκκλησία Αρμενίας, και βέβαια από το Πατριαρχείο Μόσχας, ενώ στις 26 Αυγούστου διοργανώθηκε στη Βουλγαρία διεθνής συνάντηση εκπροσώπων Ορθοδόξων Εκκλησιών με σκοπό την αποτροπή της εφαρμογής του συγκεκριμένου νόμου. Εκεί ήταν παρών και ο γνωστός από τη θαρραλέα στάση του στο παλαιστινιακό Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας Θεοδόσιος (Atallah Hanna).

Δεν θα επιμείνω στα γεγονότα, που τα συνοψίζει πολύ ωραία στο πρόσφατο άρθρο του ο Διονύσης Σκλήρης και μπορεί κανείς να βρει αναλυτικά στην τρέχουσα ειδησεογραφία (π.χ. στο Κοσμοδρόμιο και στον ιστοχώρο της Ένωσης Ορθοδόξων Δημοσιογράφων που πρόσκειται φιλικά προς τη διωκόμενη ουκρανική εκκλησία). Θα ήθελα να σταθούμε στις βαθύτερες αιτίες και στις βαθύτερες συνέπειες αυτού του διωγμού, που όπως θα προσπαθήσω να δείξω αποτελεί ένα ισχυρό αυτοκτονικό πλήγμα στην ίδια την υπόσταση της σύγχρονης Ουκρανίας, και απέναντι στον οποίο υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις ακόμα και μέσα στους κόλπους του ίδιου του καθεστώτος του Κιέβου.

Διεθνείς αντιδράσεις για την απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

Διονύσιος Σκλήρης

Μπορούμε εν έτει 2024 να έχουμε θρησκευτικούς διωγμούς και πολίτες με δημοκρατική και φιλελεύθερη συνείδηση να ανέχονται διώξεις της θρησκευτικής ελευθερίας;

Έντονη παγκόσμια ανησυχία για διώξεις εναντίον της θρησκευτικής ελευθερίας και της ελευθερίας της συνειδήσεως έχει προκαλέσει η έγκριση από το κοινοβούλιο της Ουκρανίας του σχεδίου νόμου υπ’ αριθμόν 8371 «Περί της Προστασίας της Συνταγματικής Τάξης στη Σφαίρα των Θρησκευτικών Οργανώσεων» με το οποίο απαγορεύεται η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο. Στον νόμο προβλέπεται επίσης η απαγόρευση των θρησκευτικών οργανώσεων που συνδέονται με την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία με την απαγόρευση αυτή να επίκειται να εγκριθεί με δικαστική απόφαση. Το νομοσχέδιο καταψήφισαν 29 βουλευτές, ενώ υπήρχαν και 4 αποχές.

Το νομοσχέδιο είχε εγκριθεί σε πρώτη ανάγνωση τον Οκτώβριο του 2023. Στις 23 Ιουλίου 2024 βουλευτές αντιστάθηκαν στο νομοσχέδιο και αρνήθηκαν να το εξετάσουν, με αποτέλεσμα μια μείζονα ταραχή στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ουκρανικού Κοινοβουλίου, ενώ στις 16 Αυγούστου, η Επιτροπή Ανθρωπιστικής Πολιτικής και Πολιτικής Πληροφόρησης ενέκρινε τροπολογίες στο νομοσχέδιο και συνέστησε την πλήρη έγκρισή του σε δεύτερη ανάγνωση. Το Πανουκρανικό Συμβούλιο Εκκλησιών και Θρησκευτικών Οργανώσεων υποστήριξε επίσης το νομοσχέδιο σε σύγκλησή του χωρίς μέλη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαρακτήρισε το ζήτημα ως θέμα «πνευματικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας», τασσόμενος υπέρ του νομοσχεδίου. Η απαγόρευση ήλθε ως κορύφωση διώξεων και καταπατήσεων των χώρων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από το ουκρανικό καθεστώς, με πιο χαρακτηριστικές τις εισβολές στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, που αποτελεί το λίκνο της πίστης των ανατολικών Σλάβων.

Γιάννης Μάζης: Γεωπολιτικές προβλέψεις

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/WRUVYI8c94o?si=g624IV8Najasu9B0

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Για το μέλλον της Ευρώπης

από Ευάγγελος Κοροβίνης

Αρκετοί στρατιωτικοί αναλυτές αλλά και ορισμένοι υπουργοί Άμυνας των ευρωπαϊκών χωρών άλλαξαν πρόσφατα τις προβλέψεις τους για την κατάληξη του πολέμου στην Ουκρανία. Μέχρι την αποτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης, πολλοί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ ισχυρίζονταν ότι η Ουκρανία θα νικήσει και θα επανακτήσει τα προσαρτημένα από την Ρωσία εδάφη της και ότι το καθεστώς του Πούτιν θα καταρρεύσει. Σήμερα το αφήγημα έχει αλλάξει. Θεωρείται βέβαιο ότι, μετά την επικείμενη ήττα της Ουκρανίας, η Ρωσία θα εισβάλει σε κάποια νατοϊκή χώρα. Η Ευρώπη πρέπει να προετοιμασθεί από τώρα γι’ αυτό το ενδεχόμενο και να επανεξοπλιστεί δραστικά λένε πολλοί.

Πόσο βάσιμο είναι, όμως, το σενάριο μιας ρωσικής εισβολής σε νατοϊκή χώρα; Η Ρωσία, έχοντας πικρή πείρα από το δυσβάστακτο οικονομικό κόστος που επωμίσθηκε για να συντηρεί τους δορυφόρους της στην διάρκεια του ψυχρού πολέμου, κάθε άλλο παρά ονειρεύεται εισβολές σε νατοϊκές χώρες. Ούτε καν την υπόλοιπη Ουκρανία, πέραν των ενσωματωμένων ήδη ρωσόφωνων ανατολικών επαρχιών, δεν θέλει να προσαρτήσει .Η οικονομική αιμορραγία στην οποία θα υποχρεώνονταν για να καλύψει την ουκρανική «μαύρη τρύπα» θα ήταν ιδιαίτερα εξαντλητική.

Με την στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία η Ρωσία ήθελε κατά κύριο λόγο να προστατεύσει τους ρωσόφωνους πληθυσμούς από τις επιθετικές ενέργειες του Κίεβου, που χρονολογούνταν από το 2014. Στόχος της Ρωσίας στη Ουκρανία είναι επιπλέον να διασφαλίσει την ουδετερότητα αυτής της χώρας καθώς και να οικοδομήσει από κοινού με την Ευρώπη μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην γηραιά ήπειρο που θα σέβεται τις εκατέρωθεν ανησυχίες και φόβους.

Β.Πούτιν: «Η παιδοφιλία στη δύση γίνεται η νέα κανονικότητα».

Ο Ρώσος πρόεδρος σε μια ομιλία του αναφερόμενος στη δύση γενικά αλλα όπως φαίνεται και στην Ελλάδα ειδικότερα, καθώς μίλησε για την ορθοδοξία και τις παραδόσεις τις:

«Δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί στα πεδία των μαχών. Γι’ αυτό και προχωρούν σε επιθέσεις πληροφοριακής παραπλάνησης.

Πρώτα απ’ολα λένε ψέματα στις νέες γενιές. Διαβάλουν τα ιστορικά γεγονότα, δεν σταματάνε ποτέ τις επιθέσεις κατά της κουλτούρα μας, της Ορθοδοξίας ή άλλων θρησκειών.

Δείτε τι κάνουν με τους δικούς τους ανθρώπους. Καταστρέφουν τον θεσμό της οικογένειας, την δική τους ιστορική ταυτότητα και τις παραδόσεις.

Σε ότι αφορά τα παιδιά, η παιδοφιλία γίνεται αποδεκτή ως η νέα κανονικότητα (αναφερόμενος στην Ελλάδα και θα τους επιτρέπει να υιοθετούν ανήλικα παιδιά).

Οι ιερείς αναγκάζονται να αναγνωρίσουν και να πραγματοποιούν γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ζουν όπως θέλουν, κανείς δεν επεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή κάποιου, κανείς δεν το θέλει αυτό, αλλά θα έλεγα να ρίξουν μία ματιά στις Γραφές, οποιασδήποτε θρησκείας. Λένε ότι η οικογένεια είναι η ένωση ενός άντρα και μίας γυναίκας».

https://x.com/JackStr42679640/status/1760892187985023251?s=20

Οι δύο σχολές στην Ουάσιγκτον για την Ρωσία και ο πόλεμος στην Ουκρανία

Συμπληρώνεται ακριβώς ενάμισης χρόνος από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία (24 Φεβρουαρίου 2022). Ενός πολέμου που εντάσσεται στον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων στη διεθνή σκακιέρα στο υπό διαμόρφωση, ρευστό και συγκρουσιακό πολυπολικό κόσμο. Στο ανταγωνιστικό αυτό πλαίσιο η πρωταρχική πρόκληση είναι η διαχείριση των σχέσεων ανάμεσα στα κέντρα ισχύος. Κυρίως της γεωστρατηγικής τριάδας ΗΠΑ-Κίνας-Ρωσίας που αποτελεί το πιο σημαντικό τρίγωνο ισχύος στην Ευρασία.

Με τη Ρωσία και την Κίνα να εντείνουν τις προσπάθειες τους υπέρ της δραστικής ανακατανομής της παγκόσμιας επιρροής, η αντιμετώπιση των δυο εν λόγω αναθεωρητικών δυνάμεων είναι ο βασικός άξονας της αμερικανικής υψηλής στρατηγικής. Στην στρατηγική έναντι της Ρωσίας υπάρχουν δύο θεωρήσεις στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η πρώτη εδράζεται στην θεμελιακή αφετηρία ότι η Ρωσία, ανεξάρτητα από το πολιτικό σύστημα, τον εκδημοκρατισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του παγκόσμιου συστήματος ασφάλειας.

Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα και ειρήνη στην Ευρασία και γι’ αυτό απαιτείται ένα επίπεδο συνεννόησης, όπου οι ανησυχίες της θα λαμβάνονται υπόψη. Ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός της Ρωσίας από την Ευρώπη, βλάπτει περισσότερο την Δύση από την Ρωσία. Δεδομένης της γεωμετρικής ανόδου της Κίνας, που αποτελεί τον πιο σημαντικό στρατηγικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ, η Ρωσία χρειάζεται σε πρώτη φάση να αδρανοποιηθεί στο πλαίσιο του σινοαμερικανικού ανταγωνισμού ισχύος.

Η συνέχεια ΕΔΩ...
Οι δύο σχολές στην Ουάσιγκτον για την Ρωσία και ο πόλεμος στην Ουκρανία

Η συζήτηση Λαφαζάνη-π.Βολουδάκη-με A.Dugin(video)

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης συνομιλεί με τον καθηγητή Dr Alexandr Dugin και τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη

π. Βασίλειος Βολουδάκης, Alexandr Dugin, Παν. Λαφαζάνης - Οι ομιλίες αναρτώνται στο https://www.ypakoh.gr (Κυριακή 7/5/2023, 12:30) 

Επιπλέον υλικό στο κανάλι @"Εκδόσεις Υπακοή". Ο πόλεμος της Ρωσίας με την Ουκρανία είναι εναντίον του οικουμενισμού, της πανδημίας, και της δυτικής ελίτ. Η " τέταρτη πολιτική θεωρία" είναι στην πραγματικότητα η επαναφορά του μόνου πετυχημένου πολιτικού μοντέλου, αυτού της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Βόμβα από Ρώσους αναλυτές-Καράβι ανοήτων που σέρνεται από ύαινες η Ευρώπη

Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει το 2030

Μέχρι σήμερα κανείς δεν απαντά στο πώς και γιατί εξακολουθεί να μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ποια είναι τα αντιμαχόμενα μέρη και τι ακριβώς επιδιώκουν.
Για ποιους σκοπούς και για ποιους στόχους θυσιάζονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Και κυρίως πόσο θα διαρκέσει… ο πόλεμος.

Σε αυτό ερώτημα απάντησαν δύο διακεκριμένοι Ρώσοι αναλυτές, o στρατηγός Andrei Gurulyov και Andrei Bezrukov… που ομονοούν στο ότι θα πρέπει να περιμένουμε… μέχρι το 2030.

Πιο συγκεκριμένα, όπως λένε, «η συλλογική γνωστική ασυμφωνία που επιδεικνύεται από το πλήθος των ύαινων που ορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Και όμως, αυτοί νεο-συντηρητικοί ψυχασθενείς κατάφεραν μια τακτική επιτυχία.
Η Ευρώπη είναι ένα καράβι ανόητων που κατευθύνεται προς τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη – με προδότες όπως ο Le Petit Roi (μικρός βασιλιάς) της Γαλλίας και ο κ. γεμιστό λουκάνικο καγκελάριος της Γερμανίας, οι οποίοι συνεργάζονται για την καταστροφή, ενώ τα κράτη πνίγονται….
Αυτοί καθοδηγούν τους Ηγεμόνες που επιδιώκουν να καταστρέψουν την Ευρώπη. Όχι η Ρωσία».

Η μεγάλη εικόνα του νέου μεγάλου παιχνιδιού…

Σε αυτό το πλαίσιο, οι δύο Ρώσοι αναλυτές, με διαφορετικά μέσα, κατέληξαν σε έναν εκπληκτικό και συνάμα αρκετά ρεαλιστικό οδικό χάρτη.
Ο στρατηγός Andrei Gurulyov, συνταξιούχος, πλέον μέλος της Δούμας, θεωρεί ότι ο πόλεμος του ΝΑΤΟ εναντίον Ρωσίας επί ουκρανικού εδάφους θα τελειώσει μέχρι το 2030 – όταν η Ουκρανία θα είχε βασικά πάψει να υπάρχει.
Η προθεσμία που δίνει είναι μέχρι… 2027-2030 – κάτι που κανείς μέχρι στιγμής δεν έχει τολμήσει να προβλέψει.
Και το «παύω να υπάρχει», σύμφωνα με τον Gurulyov, σημαίνει στην πραγματικότητα εξαφάνιση από οποιονδήποτε χάρτη.

Τι έλεγε η Λούξεμπουργκ για την ουκρανική εθνική ταυτότητα

Στοϊλόπουλος Βασίλης

Στις 21 Φεβρουαρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στο τότε διάγγελμά του ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, προκειμένου να τεκμηριώσει την παράνομη εισβολή, είχε αναφερθεί εκτενώς και στα επαναστατικά γεγονότα του 1917/18 και στον ρόλο που αυτά διαδραμάτισαν για την ουκρανική εθνική ταυτότητα. Γεγονότα, τα οποία, ως γνωστόν, οδήγησαν στην κατάρρευση του πολυεθνικού τσαρικού καθεστώτος και στην οικοδόμηση της Σοβιετικής Ένωσης, στο πλαίσιο των λενινιστικών αρχών για την αυτοδιάθεση των εθνών.

Σε αντίθεση με τον Στάλιν, που επιδίωκε την οικοδόμηση της Σοβιετικής Ένωσης με βάση την εθνική αυτονομία μέσα στο ισχυρό ενιαίο κράτος, ο Λένιν κατάφερε τελικά να επιβάλλει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών της τσαρικής Ρωσίας. Λίγο μετά το θάνατό του, το 1924, η λύση της εθνικής αυτοδιάθεσης κατοχυρώθηκε και στο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ, με τη δημιουργία 15 Σοβιετικών Δημοκρατιών, μεταξύ των οποίων και η Ουκρανία.


Αυτή ακριβώς η πολιτική των Μπολσεβίκων, που σημειωτέον για αρκετό διάστημα δεν ήταν και τόσο σαφής, θεωρείται από τον Πούτιν «όχι μόνο λάθος, αλλά πολύ χειρότερο από λάθος». Συνοπτικά, η θέση του Πούτιν, όπως είχε στο διάγγελμά του και σε άλλες δημόσιες ομιλίες του, είναι πως «η σημερινή Ουκρανία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου και χωρίς κανέναν περιορισμό από τη Ρωσία, πιο συγκεκριμένα: από τη Μπολσεβίκικη, κομμουνιστική Ρωσία. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε ουσιαστικά αμέσως μετά την επανάσταση του 1917. Ο Λένιν και οι συμπολεμιστές του έδρασαν εξαιρετικά ανελέητα εναντίον της ίδιας της Ρωσίας».

Στη συνέχεια, αμέσως πριν και μετά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ο Στάλιν προσάρτησε ορισμένες περιοχές που προηγουμένως ανήκαν στην Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία στη Σοβιετική Ένωση και τις παρέδωσε στην Ουκρανία. Ως ένα είδος αποζημίωσης, η Πολωνία έλαβε μέρος των παραδοσιακά γερμανικών εδαφών. Και τότε το 1954, για κάποιο λόγο, ο Χρουστσόφ πήρε την Κριμαία από τη Ρωσία και την παρέδωσε και στην Ουκρανία. Έτσι προέκυψε, το έδαφος της Σοβιετικής Ουκρανίας και μάλιστα με δομές εθνικού κράτους (1).

Οι αναγωγές στο παρελθόν της ΕΣΣΔ

 Η συνέχεια ΕΔΩ:....

ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/idees/ti-elege-i-loyxempoyrgk-gia-tin-oykraniki-ethniki-taytotita/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Εµείς και η Ρωσία…

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 12 Απριλίου 2018. 

Δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα γιατί ο άκριτος αντιρωσισμός έχει πάρει διαστάσεις ανησυχητικές στις ημέρες μας.

Οι άκριτοι αντίπαλοι και οι πρόθυµοι υποτακτικοί

του Γιώργου Καραµπελιά

O ελληνισμός διατηρεί μια πολύ παλιά σχέση με τη Ρωσία, πάνω από χίλια χρόνια, από την εποχή του εκχριστιανισμού των Ρώσων από τον Βλαδίμηρο, το 988. Έκτοτε οι τύχες των δύο λαών συνδέθηκαν στενά, για το καλύτερο ή το χειρότερο. Και οι δύο αντιμετώπισαν τις εισβολές και την επιθετικότητα τόσο των δυτικών, όσο και, κατ’ εξοχήν, των «ανατολικών» τους αντιπάλων: Στην Ελλάδα, τους σταυροφόρους, από τα δυτικά, και τα τουρκικά φύλα στα ανατολικά, που μετά από απόπειρες τετρακοσίων χρόνων, με αφετηρία το Ματζικέρτ το 1071, θα επιτύχουν την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης. Οι Ρώσοι θα αντιμετωπίσουν και αυτοί μια ανάλογη διττή επιβουλή. Από τους Τεύτονες ιππότες και τους Σουηδούς στα δυτικά και τους τουρκικής καταγωγής Μογγόλους στα ανατολικά. Και τόσο οι Έλληνες, όσο και οι Ρώσοι, δέθηκαν στενά με την Ορθοδοξία, που ταυτίστηκε οιονεί με την εθνική τους ταυτότητα, ενώ η κοινότητα των αντιπάλων τους διαμόρφωσε μία εθνική ευαισθησία ταυτόχρονα αντιδυτική και αντίισλαμική ή αντιτουρκική.

Όμως, οι ιστορικές τύχες των δύο λαών υπήρξαν εντελώς διαφορετικές. Οι Ρώσοι, στο κέντρο μίας αχανούς πεδιάδας ηπειρωτικών διαστάσεων, θα συγκροτήσουν ένα ανάλογων διαστάσεων κράτος, το οποίο, από τον Ιβάν τον Τρομερό και στο εξής, θα επεκτείνεται, τόσο προς τα δυτικά, όσο και, κυρίως, προς τα νότια και τα ανατολικά, υποτάσσοντας και έναν μεγάλο αριθμό τουρκόφωνων και ισλαμικών πληθυσμών γενικότερα. Για πολλούς αιώνες, θα βρεθεί σε ανοικτή αντιπαράθεση με τις δύο μεγάλες ισλαμικές αυτοκρατορίες στα νότια σύνορά της, το Ιράν και κυρίως την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία, τη στιγμή της μεγαλύτερης εξάπλωσής της, έφτανε μέχρι τα νότια σύνορα της τότε Πολωνίας. Από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου και της Μεγάλης Αικατερίνης, στους πολέμους που ξέσπασαν η Ρωσία θα εκδιώξει την Οθωμανική Αυτοκρατορία από τη νότια Ρωσία και τα βόρεια και βορειοανατολικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας.

Την ίδια στιγμή, οι Έλληνες, ζώντας σε μια εντελώς διαφορετική γεωγραφική πραγματικότητα, στον διάσπαρτο χώρο του Αιγαίου και της ελλαδικής χερσονήσου, θα χάσουν, από τον ενδέκατο μέχρι τον δέκατο τρίτο αιώνα, το μόνο ηπειρωτικό βάθος που διέθεταν, δηλαδή τη Μικρά Ασία, και το επίκεντρο του ελληνισμού θα μεταφερθεί στα στενά όρια της ελλαδικής χερσονήσου, δηλαδή της αρχέγονης κοιτίδας του ελληνικού πολιτισμού. Έτσι κατέστη σχεδόν αναπόφευκτη η υποταγή των Ελλήνων, αρχικώς στους Δυτικούς (μετά το 1204), και στους Οθωμανούς (μετά το 1453). Πλέον, η σχέση Ρώσων και Ελλήνων θα αντιστραφεί και οι τελευταίοι, μετά τον 18ο αιώνα, θα προσβλέπουν σχεδόν αποκλειστικά στους πρώτους για την απελευθέρωση τους. Οι Δυτικοί, αντίθετα, που συγκρούονταν με τους Τούρκους –αρχικώς η Ισπανία και κυρίως η Βενετία–, θα πάψουν να αποτελούν αντίπαλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και, μπροστά στον «ρωσικό κίνδυνο», από τον 18ο αιώνα και μετά, θα στηρίζουν την ακεραιότητα της τελευταίας. Εξάλλου, η οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων, από τα μέσα του 18ου αιώνα, θα τους μεταβάλει σε άμεσους ανταγωνιστές των Άγγλων και Γάλλων στην Ανατολική Μεσόγειο.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ

Το «Κοσμοδρόμιο» μετέφρασε και δημοσιεύει πλήρη την (όπως και αν το δει κανείς, ιστορική) ομιλία την οποία εκφώνησε χθες Παρασκευή ο Βλαντίμιρ Πούτιν στην τελετή για την επικύρωση της ενσωμάτωσης στη Ρωσική Ομοσπονδία, μετά από δημοψηφίσματα, τεσσάρων νέων «συνιστωσών οντοτήτων», άλλοτε ουκρανικών επαρχιών.

Κρίναμε σκόπιμη αυτή την δημοσίευση, διότι η εξαιρετικά αποσπασματική ή και στρεβλή μεταφορά των λόγων του Ρώσου προέδρου στα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν βοηθά το κοινό να διαμορφώσει άποψη για τις πολιτικές, ιδεολογικές και ιστορικές παραμέτρους των επιλογών της ρωσικής ηγεσίας σε τόσο κρίσιμους καιρούς.

<<Αξιότιμοι πολίτες της Ρωσίας, πολίτες των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, κάτοικοι των περιοχών Ζαπορόζιε και Χερσώνας, βουλευτές της Κρατικής Δούμας, γερουσιαστές της Ρωσικής Ομοσπονδίας,

Όπως γνωρίζετε, στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ και στις περιφέρειες Ζαπορόζιε και Χερσώνας διεξήχθησαν δημοψηφίσματα. Τα ψηφοδέλτια έχουν καταμετρηθεί και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ο λαός έκανε την επιλογή του, μια ξεκάθαρη επιλογή.

Σήμερα θα υπογράψουμε τα Σύμφωνα για την προσχώρηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, της Περιφέρειας Ζαπορόζιε και της Περιφέρειας της Χερσώνας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ομοσπονδιακή Συνέλευση θα υποστηρίξει τους συνταγματικούς νόμους για την προσχώρηση στη Ρωσία και τη δημιουργία τεσσάρων νέων περιφερειών, τεσσάρων νέων συνιστωσών οντοτήτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, διότι αυτή είναι η βούληση εκατομμυρίων ανθρώπων.

Και αυτό αναμφίβολα είναι δικαίωμά τους, ένα εγγενές δικαίωμα, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όπου αναφέρεται ευθέως η αρχή των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών.

Επαναλαμβάνω, είναι ένα εγγενές δικαίωμα των ανθρώπων. Βασίζεται στην ιστορική μας ενότητα, στο όνομα της οποίας οδηγούνταν στις νίκη γενιές προγόνων μας, εκείνων που έχτισαν και υπερασπίστηκαν τη Ρωσία για αιώνες με αφετηρία την αρχαία Γη των Ρως.

Τη Δύση δεν τη σκιάζει φοβέρα, αλλά η Ρωσία λίγο καιρό ξαποσταίνει…

Αποστολόπουλος Απόστολος

Όταν ο Πούτιν απειλεί με προσφυγή σε πυρηνικά όπλα υπονοείται ότι η δουλειά κάπου έχει στραβώσει και ρίχνει στο τραπέζι τα βαριά χαρτιά για να σώσει την παρτίδα. Αλλά να μην εκπλαγεί κανείς αν μαθευτεί ότι η αστραπιαία ουκρανική επίθεση σχεδιάστηκε σε κατάλληλη χρονική στιγμή από τη Δύση, για την ακρίβεια από τα επιτελεία της Ουάσιγκτον για να κάνει μια ένεση θάρρους και αισιοδοξίας στους ανήσυχους Ευρωπαίους ενόψει σκληρού χειμώνα. Με το υπονοούμενο επιμύθιο: παιδιά υπομονή, η νίκη έρχεται, στο μεταξύ βάλτε κανένα πουλόβερ και σκάστε!

Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, μάστορες στην προπαγάνδα, φιλοτεχνούν το προφίλ μιας καταρρέουσας Ρωσίας και ενός ετοιμόρροπου Πούτιν. Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μυστικές υπηρεσίες δεν κερδίζουν τους πολέμους. Χρειάζεται στρατός και λαός σε έξαρση. Οι Ρώσοι κάνουν γκάφες και οι Δυτικοί κατασκευάζουν σενάρια που μοιάζουν με πύργους στην άμμο. Ωστόσο η ρωσική αεροπορία απουσιάζει λες και αφήνει ελεύθερο το πεδίο για τελική ανακατανομή εδαφών, ώστε όλοι να σώσουν την τιμή τους εν μέσω κραυγών αδιαλλαξίας και σιωπηλών συμβιβασμών.

Οι συσχετισμοί Δύσης-Ανατολής στη ρίζα τους είναι απλοί: Η Δύση, πρωτίστως οι ΗΠΑ, μπορούν και δεν διστάζουν να επιβάλλουν κυρώσεις. Οι αντίπαλοι δεν μπορούν να ανταποδώσουν τα ίσα. Αλλιώς θα το έκαναν. Οι ΗΠΑ έβαλαν τους Ευρωπαίους να επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία που τους κοστίζουν “ο κούκος αηδόνι”. Αυτά το καλοκαίρι. Αλλά το διαγώνισμα θα κριθεί το χειμώνα. Οι Βρυξέλλες μπορούν άραγε να προσφέρουν τους Ευρωπαίους σαν “κατεψυγμένο κρέας για τον Ζελένσκι”; “Το χιόνι που τ΄ αρνάκια παγώνει” έρχεται. Θα τα ξαναπούμε, τουρτουρίζοντας…

Θερμό επεισόδιο ή πόλεμος;

Όλη η ανάρτηση:Τη Δύση δεν τη σκιάζει φοβέρα, αλλά η Ρωσία λίγο καιρό ξαποσταίνει…

Απόφθεγμα : Πόσα οφείλουμε σαν λαός στην Ρωσία ; (Για τον αμερικανόδουλο δοσιλογισμό και τον νοσηρό αντιρωσισμό)

“When the Greeks revolted, who decided the contest? Not the plots and rebellions of Ali Pasha of Janina, not the Battle of Navarino, not the French army in the Morea, not the conferences and protocols of London, but the march of Diebitcsch's Russians across the Balkan into the valley of Maritza.

Του Ηλία Παπαναστασίου

Όπως τουλάχιστον συνειδητοποιήσαμε το τελευταίο διάστημα, θα περάσει πολύς καιρός περισυλλογών και αυτοκριτικής για όλες τις απίστευτες –παρανοϊκά απίστευτες– καταστάσεις παραμυθολόγια, ψεμάτων και κίτρινης/μαύρης προπαγάνδας των Μέσων Ενημέρωσης, ελληνικών και διεθνών, όσον αφορά τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας–Ουκρανίας. Περιττό φυσικά να αναφερθούμε στη σιγή ιχθύος που τηρούν τα λεγόμενα «σοβαρά» Μέσα Ενημέρωσης και οι φωστήρες του Πανεπιστημιακού Μανδαρινάτου και των αγράμματων σχολιαστών και «αναλυτών» της κακιάς ώρας σχετικά με την δολοφονία της Δάρειας Ντούγκινα από Ουκρανούς και Αμερικανο/Ευρωπαίους πράκτορες. Γιατί είναι σίγουρο πως πίσω από τις Ουκρανικές Μυστικές Υπηρεσίες και τους δολοφόνους τους κρύβονται οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι μέντορες που έχουν δημιουργήσει σχολή Πρακτόρων/Δολοφόνων για όσους «ξεφεύγουν από τις αμερικάνικες προδιαγραφές» και εντολές.

Όμως το εντυπωσιακότερο είναι η σιγή ιχθύος των Αμερικανο/Ευρωπαίων για τη δολοφονία και για την οποία δεν διαβάσαμε αλλά ούτε και ακούσαμε την παραμικρή καταδίκη! Έτσι, οι Αμερικανοί και οι υποτακτικοί τους που κόπτονται κατά τα άλλα για τα «δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα» όπως η ελευθερία του τύπου και της έκφρασης, η καταδίκη της τρομοκρατίας και άλλα πολλά, όμορφα και εύπεπτα, δεν έβγαλαν άχνα, δεν βρήκαν ούτε μισή λέξη για να καταδικάσουν την αποτρόπαιη πράξη! Εάν είχε δολοφονηθεί δημοσιογράφος –η Δάρεια Ντούγκινα ήταν δημοσιογράφος– Αμερικανόφιλος, Ουκρανός, Ευρωπαίος, γενικά εάν είχε δολοφονηθεί ένας «δημοσιογράφος, παιδί των Αμερικάνων» αυτή την στιγμή θα είχαμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ενημέρωση και «κατάρες» εναντίον της Ρωσίας, του «δικτάτορα» Πούτιν και της «Ρωσικής ανελευθερίας». Δεν θα ακούγαμε τίποτα άλλο 25 ώρες το εικοσιτετράωρο από καταδίκες εναντίον της Ρωσίας, απειλές και ασύστολα υβρεολόγια, συκοφαντίες και εμπρηστικά άρθρα ! Εδώ αντίθετα οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι παριστάνουν τον Κινέζο, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα !

Ο φιλοτουρκισμός του Ντούγκιν

Γερομοριάς 

Ο Α. Ντούγκιν μπορεί να δηλώνει φανατικός Ορθόδοξος, αλλά μάλλον η στρατηγική του για την δημουργια της Ευρασιατικής Ένωσης υποτάσσει το θρησκευτικό ιδεολογικό του υπόβαθρο στην  ανάγκη για επιστροφή στη σοβιετική ισχύ και σε ανίερες συμμαχίες που δεν συνάδουν με το θρησκευτικό υπόβαθρο του Πνεύματος της Ορθοδοξίας. 

Ο Πανρωσισμός τον οδηγεί στον  εθνικομπολσεβικισμό και τη συμμαχία με τον ισλαμοκεμαλισμό και μας ξυπνά σκοτεινές μνήμες.

Ας το προσέξει...

* Στην 3η φωτογραφία γενοκτονημένοι χριστιανικοί λαοί, θύματα του ισλαμοκεμαλισμού.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο φόνος μιας δημοσιογράφου. Ντάρια Ντούγκινα Πλατόνοβα (1992-2022)

Η δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου, πολιτικής επιστήμονος και ακτιβίστριας είναι, χωρίς αμφιβολία, μια τρομοκρατική ενέργεια. Είναι πιθανότατα και κάτι ακόμα. Μια μεγάλη προβοκάτσια.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Όταν διάβασα την είδηση για τη δολοφονία της Ντάρια στην οθόνη του υπολογιστή μου, το πρωί της Κυριακής, μου φάνηκε τόσο απίστευτη, που θα ήθελα, αν μπορούσα, να την πάρω τηλέφωνο και να τη ρωτήσω: «Μα πώς έγινε αυτό; Ποιοι σε σκότωσαν;»

Μου φάνηκε απίστευτη η είδηση γιατί η Ντάρια ήταν η ενσάρκωση της ζωής, το αντίθετο ακριβώς του θανάτου. Μια πολύ δυναμική νέα γυναίκα, πολύ έξυπνη, πολύ όμορφη, πολύ μορφωμένη και κυρίως αποφασισμένη αγωνίστρια για τις ιδέες της – είτε συμφωνεί κανείς, είτε διαφωνεί μαζί τους – και για την πατρίδα της. Ιδέες και πατρίδα στις οποίες θυσίασε τη ζωή της, τόσο πρόωρα.

Η δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου, πολιτικής επιστήμονος και ακτιβίστριας Ντάρια Ντούγκινα-Πλατόνοβα και η παρολίγον δολοφονία του πατέρα της, Αλεξάντρ Ντούγκιν, φιλόσοφου με σημαντική επιρροή στη ρωσική κοινή γνώμη και τις ένοπλες δυνάμεις της, στα περίχωρα της Μόσχας, στην ίδια την καρδιά της Ρωσίας είναι, χωρίς αμφιβολία, μια τρομοκρατική ενέργεια, ένα πολιτικό έγκλημα εναντίον δύο προσώπων όχι για δράση που είχαν, ή για αποφάσεις που αυτοί έλαβαν, αλλά για τις ιδέες τους. Μια πράξη δηλαδή εντελώς καταδικαστέα από την άποψη του «δυτικού πολιτισμού» και όσων τον επικαλούνται.

Η συνέχεια της ανάρτησης....ΕΔΩ...

Νεκρή η κόρη του Ντούγκιν στη Μόσχα – Έκρηξη βόμβας στο ΙΧ της

 Βόμβα στο αυτοκίνητο της Ντάρια Ντούγκιν, κόρης του θεωρητικού και συμβούλου του Βλαντιμίρ Πούτιν, Αλεξάντερ Ντούγκιν

Όλη η ανάρτηση...

Νεκρή η κόρη του Ντούγκιν στη Μόσχα – Έκρηξη βόμβας στο ΙΧ της:

Mπορεί να είναι εχθρός μας ο Μόσκοβος;

Δεν μπορώ ούτε να το πιστέψω πως μπορεί να είναι εχθρός μας ο Μόσκοβος;

.

Όλη η ανάρτηση Mπορεί να είναι εχθρός μας ο Μόσκοβος;