Για τους αγνοούμενους της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974

Θεοφάνης Μαλκίδης

Πενήντα χρόνια πέρασαν από την τουρκική θηριωδία στην Κύπρο και από ότι φαίνεται ο χρόνος κυλάει υπέρ του θύτη και το θράσος του εισβολέα δικαιώνεται από τον συσχετισμό συμφερόντων, ενώ η λεγόμενη διεθνής κοινότητα απαθέστατη δείχνει επιλεκτική μνήμη και ευαισθησία.

Επιπλέον υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα, αυτό των αγνοουμένων, το οποίο εκτός από την ηθική του διάσταση έχει σαφώς και την πολιτική. Πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή και ακόμη ταυτοποιούνται τα ηρωικά οστά όσων θυσιάστηκαν. Και μπορεί ο ανθρώπινος νόμος να μην επιδίκασε ακόμη τα νόμιμα, ο πνευματικός όμως νόμος άνοιξε το πρώτο του κεφάλαιο. Τα οστά και ομαδικοί τάφοι βοούν.

Τα στόματα και οι συνειδήσεις πολλών δολοφόνων λίγο πριν πεθάνουν άνοιξαν και υπέδειξαν κρυφούς και μυστικούς ομαδικούς τάφους και έτσι Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι αναγνωρίσθηκαν και αποδίδονται έστω και τώρα ύστερα από πενήντα χρόνια οι δέουσες τιμές.

Παρακολουθώ για πολλούς λόγους και για πολλά χρόνια το ζήτημα των αγνοουμένων συμπατριωτών μας μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974. Μεταξύ των άλλων γιατί συνδέομαι με αγνοούμενο του 1974, ο οποίος δεν έχει ταυτοποιηθεί ακόμη, γιατί η γιαγιά μου το 1922 είχε και αυτή αγνοούμενη (από τον ίδιο ατιμώρητο θύτη) την αδελφή της η οποία δυστυχώς δεν βρέθηκε ποτέ, γιατί το ζήτημα των αγνοουμένων της Κύπρου συνιστά τον τύπο και την ουσία της εισβολής και της κατοχής που συνεχίζονται για μισό αιώνα.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Οι εκλογές στις ΗΠΑ, η Ελλάδα και η Τουρκία

Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΛΦΑ του Θεοφάνη Μαλκίδη

για την επίσκεψη του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα,  

Για το τουρκικό πρόβλημα και για τον Ελληνισμό

Θεοφάνης Μαλκίδης

Για το τουρκικό πρόβλημα και για τον Ελληνισμό

Η συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά

«Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος»

Μαλκίδης Θεοφάνης 

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, εκδήλωση η οποία αφορούσε την παρουσίαση του βιβλίου "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" καθώς και την Ποντιακή και Κωακή κουζίνα.

Στο βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" αποτυπώνονται πλήρως οι αγώνες του ξεχωριστού διανοούμενου για το Ποντιακό ζήτημα, η αγάπη του για την Κω , η αγάπη του για την πολιτική και η προσέγγιση του σε όλα τα ζητήματα που δεν σταματάνε να απασχολούν την Πατρίδα μας.

Η ιδέα για το βιβλίο που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την σύνδεση του Πόντου και της αγαπημένης μας Κω ήταν του Θεοφάνη Μαλκίδη, της Αστικής Εταιρείας "Ιπποκράτης", της Προέδρου κας Τελλή Διονυσίας και του επιστημονικού Διευθυντή κ.Γερούκαλη Δημήτρη και του Συλλόγου Ποντίων Κω "Ξενιτέας".

Η Ποντιακή και η Κωακή κουζίνα συνόδευσε την εκδήλωση και η οικοδέσποινα Μαίρη Τριανταφυλλοπούλου και το οινοποιείο της οικογένειάς της "Ακράνι" με την φιλοξενία της μας άφησε υποχρεωμένους.


Ολόκληρη η εκδήλωση στη συνέχεια

Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος

Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος

Έκδοση της Αστικής Εταιρείας «Ιπποκράτης». Κέντρου πρόληψης των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας.

ISBN: 978-960-9714-19-8. Κως 2024.

Μαλκίδης Θεοφάνης 

Η παρούσα έκδοση, με εισαγωγή και επιμέλεια του Θεοφάνη Μαλκίδη, περιλαμβάνει την αποτύπωση των πεπραγμένων του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη για τον Πόντο και την Κω, τους δύο ελληνικούς τόπους με τους οποίους συνδέθηκε ποικιλοτρόπως ο σπουδαίος διανοούμενος, προβάλλοντας την ιστορία, τον πολιτισμό, τη γαστρονομία, το βίο των Ποντίων και των Κώων.

Όπως επισημαίνει στο εισαγωγικό της σημείωμα η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κω και της Ἀστικῆς Ἑταιρείας «Ιπποκράτης» Διονυσία Τελλή-Τσιμισίρη, «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης της Αστικής Εταιρείας ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ. Οι σκέψεις και το έργο του επηρέασαν και διαμόρφωσαν, εν πολλοίς, τον χαρακτήρα της. Διανοητής που συνδύαζε την σκέψη, την φιλοσοφία με την δράση. Οραματιστής που άνοιγε δρόμους σκέψης. Αγαπούσε την Ελλάδα και αφιέρωσε την ζωή του στον σκοπό αυτό».

Με τη σειρά του ο Χαράλαμπος Ναβροζίδης, Αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου και πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Κω ο «Ξενιτέας, γράφει σχετικά ότι «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024) υπήρξε ένας βαθιά στοχαστικός Έλληνας. Αντιλήφθηκε νωρίς ότι τα γεγονότα που οδήγησαν στη συρρίκνωση του Ελληνισμού, όχι μόνο του Ποντιακού, αλλά και του Μικρασιατικού γενικότερα και του Κυπριακού αργότερα, είχαν μία κοινή αιτία, που ονομαζόταν τουρκικός εθνικισμός. Για τον λόγο αυτό έκανε τα προβλήματα του Ποντιακού Ελληνισμού προβλήματα του Ελληνισμού συνολικά: έφερε το θέμα της Γενοκτονίας στο προσκήνιο, πρότεινε λύσεις για τα προβλήματα που βασάνισαν τον Ελληνισμό συνολικά, από την εξωτερική πολιτική και την αποκέντρωση μέχρι τη γεωργία και την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Για αυτά και για τόσα άλλα ακόμη, νοερά υποκλινόμαστε σε ένα μεγάλο Έλληνα Πόντιο, που δεν δίστασε ποτέ να δει την αλήθεια, να πει την αλήθεια και να φροντίσει με τον λόγο και το έργο να μην επαναληφθούν ξανά τα λάθη του παρελθόντος».

Ενώ ο Δημήτριος Γερούκαλης Ἐπιστημονικός Διευθυντής τῆς Ἀστικῆς Ἑταιρείας «Ιπποκράτης», στο πρόλογό του, τονίζει ότι «ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ὑπῆρξε μία μεγάλη μορφή τῆς συγχρόνου Ἑλλάδος. Πολιτικό ὄν, ἀσυμβίβαστος, μέ δημιουργική καί παραγωγική σκέψι, μέ ὄραμα διά τήν Ἑλλάδα, εἰς τήν ὁποίαν ἀφιέρωσε τήν ζωήν του, ἡ ὁποία ὑπῆρξε συνεπής μέ τήν φιλοσοφία του καί τά πιστεύω του. Ἀσκητικός, λάτρης τοῦ κάλλους καί τῆς αἰσθητικῆς. Ἡ Ἀστική Ἑταιρεία ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ὑπῆρξε συνέκδημος, ἐπί μακράν σειρά ἐτῶν καί ὠφελήθη τά μάλα. Στόχος του ἦτο ἡ ἀνάκτησις τοῦ Ἑλληνικοῦ τρόπου τοῦ βίου, τόν ὁποῖον μεταλαμπάδευσε εἰς τήν Ἀστικήν Ἑταιρείαν ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ καί διά τοῦτο τοῦ ὀφείλομεν χάριτας πολλάς. Γνήσιος Πόντιος, ἀγωνιστής, πρωτεργάτης τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Γενοκτονίας τῶν Ποντίων. Ἡγωνίσθη διά τό ὄραμα τῆς Ρωμανίας, τό ὁποῖον τό μικρόψυχον πολιτικό σύστημα, ἐγκατέλειψε. Ἡ παροῦσα ἔκδοσις ἀποτελεῖ ἐλάχιστον φόρον τιμῆς πρός Αὐτόν».

Ο πολιτικός που δεν έβαλε το δάχτυλο στο... μέλι!

Το βιβλίο, με την επιμέλεια του Βασίλη Αϊβαλιώτη και του Θεοφάνη Μαλκίδη, για τον πολιτικό, συγγραφέα, διανοούμενο και άνθρωπο Μιχάλη Χαραλαμπίδη αποτελεί την πρώτη συμβολή αποτίμησης της προσωπικότητάς του και ένας από τους στόχους του είναι να αποτελέσει την απαρχή αντίστοιχων εκδόσεων καθώς και συζητήσεων, εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών, όπως είναι το Ίδρυμα που θα φέρει το όνομά του και γενικώς η ανάδειξη του έργου ενός ξεχωριστού Έλληνα, ενός μοναδικού φίλου, ενός εξαιρετικού ανθρώπου. 

Στο συλλογικό αυτό τόμο περιλαμβάνονται πάνω από διακόσια κείμενα, τα οποία ήταν οι επικήδειοι αλλά και άρθρα σε έντυπα και το διαδίκτυο και συνιστούν ένα (μικρό μόνο) δείγμα της απήχησης που είχε ο εκλιπών στον εθνικό, δημόσιο, συλλογικό βίο. 

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας ενεργός διανοούμενος ακόμη και λίγες ώρες πριν περάσει στην αιωνιότητα. Ήταν πολυγραφότατος και τα πάνω από τριάντα βιβλία του, τα οποία μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες, κοσμούν σήμερα δημόσιες βιβλιοθήκες και ιδιωτικές συλλογές. Οργάνωνε εκδηλώσεις, συζητήσεις, ομιλίες, εντός και εκτός Ελλάδος και έθετε τα ζητήματα του Ελληνισμού, των λαών της Μικράς Ασίας και της ανατολικής Μεσογείου με θάρρος και παρρησία, γνώση και σκέψη, ανάλυση και βαθιά πολιτική συγκρότηση, με ευγένεια και εντιμότητα, δημιουργικό και παραγωγικό λόγο. 

Η Αθήνα παραδίδει τη Θράκη

Πριν από τις σκέψεις για το συλλογικό, θα πρέπει να αναφέρω κάτι προσωπικό: Γεννήθηκα στον Έβρο, από γονείς πρόσφυγες που κατέφυγαν στη δυτική πλευρά του ποταμού (και στη συνέχεια του ομώνυμου νομού) μετά τη Γενοκτονία.

Του ΘΕΟΦΑΝΗ ΜΑΛΚΙΔΗ* HELLAS JOURNAL

Μαζικό έγκλημα το οποίο στοίχισε τη ζωή σε πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες και προσφυγοποίησε πάνω από ενάμιση. Και από τον καιρό που η οικογένειά μου πέρασε το ποτάμι και τα μαχαίρια των δολοφόνων της Τουρκίας, της Ναζιστικής Γερμανίας και Φασιστικής Βουλγαρίας, ζω στον Έβρο. Με λίγα λόγια και το 2020 ήμουν εκεί, όταν ο Ερντογάν εισέβαλλε στην Ελλάδα και η Ελλάδα αντέδρασε όπως όφειλε και όπως ήταν υποχρεωμένη στην εισβολή και την ευθεία αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας…..

Ας προχωρήσω τώρα στη γενική εικόνα και στην πραγματικότητα: Η φράση «θα σε στείλω στον Έβρο» ως απειλή των προϊσταμένων προς τους υφιστάμενους, ως «λόγος» και πράξη εξορίας των ανεπιθύμητων δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών και άλλων που τα έβαλαν με τα θηρία της κομματοκρατίας, της οικογενειοκρατίας και αναξιοκρατίας, καταγράφει με περιεκτικό τρόπο την αντίληψη για τη Θράκη και ειδικότερα για τον Έβρο, αντίληψη η οποία διαμορφώθηκε μετά την απελευθέρωσή της και την ένωσή της με τον εθνικό κορμό.

Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για την Κύπρο, για το Αιγαίο και τη Θράκη, για τον Ελληνισμό

Εξαιρετική συνέντευξη, αποκαλυπτική για την εσκεμμένη αδράνεια της ελληνικής και κυπριακής πολιτείας στην ανάδειξη και αναζήτηση της τύχης των μαρτύρων - αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας!

Γερομοριας 

Θεοφάνης Μαλκίδης

Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για την Κύπρο, για το Αιγαίο και τη Θράκη, για τον Ελληνισμό

Η συνέντευξη στην εκπομπή του Αλέξανδρου Τσίγκου στον ραδιοφωνικό σταθμό Focus fm αμέσως παρακάτω.

17 Οκτωβρίου 1941: Το ατιμώρητο έγκλημα στα Κερδύλια Σερρών (κατάλογος με τα ονόματα των αθώων θυμάτων)

Θεοφάνης Μαλκίδης

17 Οκτωβρίου 1941: Το ατιμώρητο ολοκαύτωμα των Ναζί στα Κερδύλια Σερρών

Ξημερώματα της 17 Οκτωβρίου 1941 δύο λόχοι του 220ου Τάγματος Σκαπανέων της Βέρμαχτ με δύναμη 250 ανδρών υπό τις διαταγές των λοχαγών Βέντλερ και Σράινερ ξεκίνησαν από τον Σταυρό Θεσσαλονίκης για τα Κερδύλια Σερρών έχοντας μαζί τους κρατούμενους Κερδυλλιώτες. Φτάνοντας κοντά στα χωριά άφησαν τα αυτοκίνητα, άρχισαν να ανεβαίνουν από τρία σημεία και περικύκλωσαν τα Άνω Κερδύλια από την θέση Στρόβολο και τα Κάτω Κερδύλια από την θέση Λειβάδια.

Οι στρατιώτες της Βέρμαχτ συγκέντρωσαν τους άρρενες κατοίκους μεταξύ 16 και 60 χρόνων στις θέσεις Αλώνια και Κούτρες. Οι γυναίκες και τα παιδιά αρχικώς συγκεντρώθηκαν στα σχολεία και στη συνέχεια, αφού είχαν απομακρυνθεί οι άντρες, τους επιτράπηκε να πάρουν μαζί τους όσα πράγματα μπορούσαν και να φύγουν προς το Καστρί και την Ευκαρπία ενώ κλείδωσαν σε κοινοτικό κατάστημα 23 υπερήλικες, οι οποίοι αργότερα κινδύνεψαν από την πυρπόληση του χωριού.

Στις 9 το πρωί δόθηκε το σήμα με μια φωτοβολίδα και οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να εκτελούν άρρενες κατοίκους ηλικίας από 16 μέχρι 60 ετών. Από την εκτέλεση εξαιρέθηκαν στα Άνω Κερδύλια δεκαεπτά άτομα άνω των εξήντα ετών, μεταξύ των οποίων ο ιερέας, ο δάσκαλος και ο δασοφύλακας και στα Κάτω Κερδύλια δέκα γέροντες. Οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν μετά το τέλος των εκτελέσεων για την ταφή των νεκρών. Τα κτίρια των χωριών κάηκαν εκτός από τις εκκλησίες και μετά την καταστροφή, οι κάτοικοι κατέφυγαν στα χωριά Καστρί και Ευκαρπία.

Τι δεν συζητήθηκε (για άλλη μια φορά) με την κατοχική Τουρκία

Θεοφάνης Μαλκίδης *

Για όσες και όσους λησμόνησαν, τον περασμένο Φεβρουάριο συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων μας από τη Βουλή των Ελλήνων και το μήνα Σεπτέμβριο συμπληρώθηκαν 102 έτη από το συμβολικό τέλος του μαζικού εγκλήματος με την καταστροφή της Σμύρνης. Καταστροφή, Έγκλημα, Γενοκτονία, που αφαίρεσε τη ζωή σε πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στη Θράκη και Καππαδοκία, και προσφυγοποίησε πάνω από ενάμιση!

Η αναγνώριση ήταν μία σημαντική στιγμή, μία ομολογουμένως ιστορική πράξη τιμής και μνήμης, αποκατάστασης της ιστορίας και της αλήθειας, την οποία οφείλουμε στον αείμνηστο διανοούμενο και συγγραφέα, ανιδιοτελή πολιτικό και αγωνιστή Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Η Γενοκτονία, το έγκλημα της Τουρκίας, η οποία από το 1908 έως το 1922 αποτελεί τη συμπύκνωση όλων των μεθόδων που ακολουθήθηκαν στην πορεία του πλανήτη προς τη βαρβαρότητα, στην ιστορία της Ανθρωπότητας προς την καταστροφή. 

 Μάλιστα επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε και επαναλαμβάνεται συνεχώς. 

Ως το πρώτο έγκλημα του 21ου αιώνα μαζί με αυτό εναντίον των Αρμενίων, ήταν η απαρχή για την τέλεση και άλλων. Από το Ολοκαύτωμα, μέχρι τις σφαγές στην κατεχόμενη Ελλάδα από το 1941 έως το 1944 και τα τουρκικά εγκλήματα στην Κύπρο το 1974 και την αμφισβήτηση της κυριαρχίας στο Αιγαίο, τη Θράκη.

Κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας από την Τραπεζούντα, μέχρι την Αδριανούπολη, την Καισάρεια και τη Σμύρνη, υπήρξαν μαζικές δολοφονίες, καταναγκαστικά έργα, εξοντωτικές πορείες, τάγματα εργασίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης, βιασμοί, μεταφορά γυναικών και παιδιών από την ελληνική στην τουρκική ομάδα και μία σειρά από άλλες πράξεις, οι οποίες συνιστούν το έγκλημα της Γενοκτονίας, όπως αυτό αποτυπώνεται στη σχετική Σύμβαση του ΟΗΕ (1948) .

Μάλιστα ο πρώτος συστηματικός μελετητής της υπόθεσης της Γενοκτονίας, αυτός που εισήγαγε στο διεθνές λεξιλόγιο την όρο Γενοκτονία, ο διασωθέντας του Ολοκαυτώματος καθηγητής στο Γέηλ των ΗΠΑ Ραφαήλ Λέμκιν, θεμελίωσε την πρότασή του και στη συνέχεια τη Σύμβαση, πάνω στο μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων και των Αρμενίων.

Παρόλη όμως την τεκμηρίωση, την ιστορική έρευνα, ακόμη και τις αναγνωρίσεις που έχουν επιτευχθεί με τη δική μας συνεχή και αγωνιστική προσπάθεια σε όλον τον πλανήτη (Κύπρος, ΗΠΑ, Καναδάς, Ιταλία, Αυστραλία, Σουηδία, Αρμενία, Ιταλία, Κουρδιστάν κ.ά), η κοινή παραδοχή είναι ότι η αναγνώριση της Γενοκτονίας απουσιάζει από τις διμερείς επαφές με την Τουρκία και βεβαίως από την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, απουσιάζει δηλαδή παντελώς από τις σχέσεις της με κράτη και υπερεθνικούς οργανισμούς.

Δηλαδή δεν υφίσταται ο λόγος και η πολιτική πράξη για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων, με άλλα λόγια πρέπει (επιτέλους) να τεθεί η αναγνώριση της Γενοκτονίας σε όλες τις επίσημες συναντήσεις με τους θεσμικούς ομολόγους της Ελλάδας με την κατοχική Τουρκίας και βεβαίως και με τον καθ΄ύλην αρμόδιο Ερντογάν (κάτι που δεν έγινε όμως για ακόμη μία φορά στην πρόσφατη συνάντηση στον ΟΗΕ….).

Και βεβαίως θα πρέπει να τεθούν τα συναφή με την αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος ζητήματα, όπως να σταματήσει η κάθε μορφής δίωξη των σκεπτόμενων πολιτών της Τουρκίας, οι οποίοι μάχονται για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και τη δημοκρατία, δηλαδή για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Σεπτέμβριος 1921: Η τραγική θυσία των βρεφών στη μαρτυρική Σάντα του Πόντου

Η τραγική θυσία των βρεφών στη μαρτυρική Σάντα του Πόντου. Σεπτέμβριος 1921…

Του Θεοφάνη Μαλκίδη 

Ήταν εκατόν τρία χρόνια πριν, το Σεπτέμβριο του 1921, όταν πάνω από 500 Ελληνίδες και Έλληνες της Σάντας του Πόντου, κυνηγημένοι από τους Γενοκτόνους Τούρκους, και για να μην προδοθούν, αποφάσισαν να θυσιάσουν επτά νήπια, των οποίων το κλάμα αποκάλυπτε τη θέση τους.

Τα βρέφη της Σάντας έσωσαν τους γονείς τους, τα αδέλφια τους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους και αποτελούν την κορυφαία ίσως στιγμή του Ελληνικού Ολοκαυτώματος, τραγική και επώδυνη πράξη που σημάδεψε τις επτά μητέρες που αποχωρίστηκαν τα σπλάχνα των σπλάχνων τους.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος, αποτέλεσε την τραγικότερη σελίδα της ζωής του Ελληνισμού και στοίχισε τη ζωή σε 1.000.000 Έλληνες.

Ιδιαίτερη θέση σε αυτήν την περίοδο κρατά η γυναίκα και το μικρό παιδί, τα οποία αποτέλεσαν αφενός συγκεκριμένο στόχο του προμελετημένου εγκλήματος, λόγω του ειδικού τους βάρους στην κοινωνία και την οικογένεια, αφετέρου ήταν αποδέκτες όλων των επιπτώσεων της γενοκτονίας (χηρεία, προσφυγιά, βιασμός, ορφάνια κ.ά).

Μετά τη δολοφονία των ανδρών, οι γυναίκες απετέλεσαν το μέρος εκείνο του πληθυσμού, πάνω στο οποίο κάθε χτύπημα θα επέφερε σημαντικό πλήγμα συνολικά στην εθνική ομάδα. Η γυναίκα είναι η πηγή της ζωής, κάθε δολοφονία στερούσε από τον Ελληνισμό τη βιολογική του συνέχεια. Όπου δεν μπορούσε να γίνει αυτό, υπήρχε ο βιασμός και ο καρπός της αγάπης, του έρωτα, των πιο ωραίων ανθρώπινων συναισθημάτων, η μητρότητα και η οικογένεια, μετατρεπόταν σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σε παντοτινή υπενθύμιση του εγκλήματος. Παράλληλα υπήρχε ο βιασμός των εγκύων και μετέπειτα η δολοφονία μητέρας και εμβρύου, υπήρχε ο εγκλεισμός χιλιάδων γυναικών σε τουρκικά σπίτια. Άλλες γυναίκες αναγκάστηκαν να παραδώσουν τα βρέφη τους στους αντάρτες, ώστε το κλάμα τους να μη τους προδώσει στους διώκτες τους.

Παράλληλα υπήρξε μία ομάδα γυναικών και παιδιών η οποία κάτω από ιδιαίτερα πιεστικές συνθήκες, έχασε τη θρησκευτική και εθνική της ταυτότητα και οδηγήθηκε για πάντα στο σκοτάδι της άγνοιας της καταγωγής και της προέλευσης. Ενδεικτικές καταγραφές Ελληνόφωνων, μουσουλμάνων ή /και κρυπτοχριστιανών γυναικών και παιδιών υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Ελληνισμός και Ελλαδισμός

Η συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: "Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την ερήμωση ενός κινήματος δεν μπορούν να το αναγεννήσουν"

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

"Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την ερήμωση ενός κινήματος δεν μπορούν να το αναγεννήσουν"

Γιώργος Τασιόπουλος 

Χθες  στα 50 χρόνια από την ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη του 1974 στην εορταστική εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο Μέγαρο είχαμε παρέλαση των ενόχων!

Οι πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου και Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν παρόντες, οι ολετήρες του ιστορικού κινήματος, ξεχνώντας ότι η ιστορία πρέπει να επιστρέψει σε αυτούς που οι ιδέες τους δικαιώθηκαν.

Στο ηχητικό η συζήτηση για ένα από τους συγγραφείς της ιστορικής Διακήρυξης, το Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Συμμετέχουν ο Στέλιος Βικόπουλος

και ο Θεοφάνης Μαλκίδης, στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ "Η Φωνή της Ελλάδας" / "The Voice of Greece", στην εκπομπή "Έλληνες παντού", με τον Θανάση Χούπη

Συζήτηση για τον άνθρωπο που το 1996 στο ιστορικό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είχε προφητικά προβλέψει τα δεινά που θα επέρχοντο στον τόπο καθώς είχε πει στην ιστορική ομιλία του:

 "...γι αυτό λοιπόν είμαι πολύ ανήσυχος και πρέπει να σας το πω εδώ... Η Ελλάδα έχει δυσκολίες να βαδίσει προχωρώντας μπροστά με τους ρυθμούς που προκαλεί η ιστορία στο νέο μεγάλο το Ραντεβού.  Φοβάμαι ότι στο τέλος του κύκλου, το 2004, το 2010 θα έχουμε μία Ελλάδα που θα μοιάζει με αυτό που ονομάζω μία Ελλάδα "τουρκουμπαρόκ".

Θα είναι δηλαδή η Ελλάδα ένα φτωχό και ίσως συρρικνωμένο βιλαέτι ή γερμανικό λαντ"*1.

Θα ξανα- έλεγε ο Μιχάλης που έφυγε από κοντά μας τον Μάρτιο.

"Σήμερα ΠΑΣΟΚ ως πολιτικό κόμμα δεν υπάρχει. Αυτό που έμεινε, είναι μία γραφειοκρατία, μία νομενκλατούρα,  μία ολιγαρχία, ανάμεσα στο κράτος, τα λόμπι, και τα ΜΜΕ. Το ΠΑΣΟΚ δεν το δημιουργήσαμε γι' αυτά. Του ζήτησα εδώ και καιρό ν' αλλάξουν όνομα.

Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την ερήμωση ενός κινήματος δεν μπορούν να το αναγεννήσουν"*2.

*1. Μιχάλης Χαραλαμπίδης, "Το σχέδιό μας για την Ελλάδα - Ελάτε στην πολιτική", Γόρδιος 2000

*2. Μιχάλης Χαραλαμπίδης, "Ελληνική πολιτική παιδεία - Η πολιτική ανώτερη τέχνη", Στράβων 2012

_______________

Θανάσης Χούπης - Έλληνες παντού

Ο κ. Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ. Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών και ο Φαρμακοποιός κ. Στέλιος Βικόπουλος, στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ "Η Φωνή της Ελλάδας" / "The Voice of Greece", στην εκπομπή "Έλληνες παντού", με τον Θανάση Χούπη. Ο πρώτος, από το οικογενειακό και ο δεύτερος από το συντροφικό περιβάλλον του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη, μιλούν για την ίδρυση του φορέα που έχει ως σκοπό να διασώσει, να διαδώσει, να μεταλαμπαδεύσει, την κληρονομιά του μεγάλου στοχαστή, πολιτικού, κοινωνιολόγου και συγγραφέα, που απεβίωσε φέτος ( 27 Μαρτίου 2024), σε ηλικία 73ών ετών.

ΚΛΙΚ στην φωτογραφία ή ΕΔΩ

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Για το " Ίδρυμα Μιχάλης Χαραλαμπίδης"

Θεοφάνης Μαλκίδης

Για το "Ίδρυμα Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, και ο Στέλιος Βικόπουλος, στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ "Η Φωνή της Ελλάδας" / "The Voice of Greece", στην εκπομπή "Έλληνες παντού", με τον Θανάση Χούπη, την Τετάρτη, 4 Σεπτεμβρίου 2024, περί ώρα Ελλάδος 13:10.

Οι προαναφερθέντες θα ανακοινώσουν, από το βήμα της εκπομπής, προς τον όπου γης Ελληνισμό, την ίδρυση του φορέα που έχει ως σκοπό να διασώσει, να διαδώσει, να μεταλαμπαδεύσει, την κληρονομιά και την προσφορά του μεγάλου στοχαστή, πολιτικού, κοινωνιολόγου και συγγραφέα, που απεβίωσε φέτος ( 27 Μαρτίου 2024), σε ηλικία 73ών ετών.

Μένοντας στην Ιστορία, μεταξύ πολλών άλλων, από την ομιλία του στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το 1996, όταν προέβλεψε ότι «στο τέλος του κύκλου, το 2004 ή το 2010 η Ελλάδα θα γίνει ¨Τουρκομπαρόκ¨ και ¨Βιλαέτι ή Γερμανικό Λάντερ¨, καθώς κι από την υιοθέτηση, το 1994, από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, της πρότασής του για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας.

Ο φορέας αυτός θα είναι το «Ίδρυμα Μιχάλης Χαραλαμπίδης», για την ολοκλήρωση της ίδρυσης του οποίου θα μιλήσουν, για πρώτη φορά, οι δύο προσκεκλημένοι της εκπομπής.

Σκοποί, μεταξύ των άλλων, του Ιδρύματος θα είναι:

1. Η έρευνα, μελέτη και προβληματισμός σε κοινωνικά θέματα που ανέπτυξε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και ιδίως σε αυτά που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις κοινωνικές σχέσεις, την οικονομία, την ανάπτυξη, την οικολογία, τα εθνικά και τον πολιτισμό, με ιδιαίτερη έμφαση στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Το πεδίο αναφοράς είναι το εθνικό και το υπερεθνικό με ιδιαίτερη έμφαση στο ευρωπαϊκό και στο ελληνικό. Ειδικότερα:

α) Η μελέτη των σχέσεων, δυνάμεων, δράσεων και ιδεών που συγκροτούν την κοινωνία σε όλες τις διαστάσεις της: οικονομική, κοινωνική, πολιτική, οικολογική, πολιτισμική και πνευματική.

β) Η μελέτη των κοινωνικών συστημάτων και της ιστορικής τους δυναμικής.

γ) Η μελέτη των κοινωνικών θεωριών και της ιστορικής τους εξέλιξης.

δ) Η μελέτη των αντιθέσεων και αντιφάσεων, των προβλημάτων, της κοινωνικής δυναμικής που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα στη σύγχρονη περίοδο.

2. Η υποστήριξη των κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων της κοινωνίας μας και των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων ( συνδικάτα, κοινωνικά κινήματα, πνευματικοί φορείς) με τη συνδρομή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στη μελέτη για τα ειδικότερα προβλήματα που αφορούν τους αγώνες τους και τη διαμόρφωση των στρατηγικών τους στόχων.

3. Ο σχεδιασμός και επεξεργασία επιστημονικά τεκμηριωμένων προτάσεων για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων κοινωνικών ζητημάτων και ιδιαίτερα αυτών που αντιμετωπίζει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

4. Η αρχειακή τεκμηρίωση και η μελέτη των πολιτικών ιδεών

5.Η με όλα τα πρόσφορα μέσα λειτουργική σχέση και συνεργασία με αντίστοιχους φορείς της χώρας μας και του εξωτερικού με σκοπό το συντονισμό ερευνητικών προγραμμάτων και την από κοινού αξιοποίηση των πορισμάτων τους.

Το "Ίδρυμα Μιχάλης Χαραλαμπίδης" επιδιώκει το διάλογο και τη συνεργασία με φορείς, ιδεολογικά ρεύματα, κοινωνικές πρωτοβουλίες και κινήματα, που εκφράζουν στη χώρα μας, στην Ευρώπη, στον κόσμο και την Ελλάδα .

Οι σκοποί του Ιδρύματος μπορούν να επιτευχθούν μεταξύ άλλων, ιδίως μέσω των κάτωθι δραστηριοτήτων:

1. Με την οργάνωση εκδηλώσεων, συνεδρίων, σεμιναρίων, διαλέξεων.

2. Με την οργάνωση επιμορφωτικών σεμιναρίων.

3. Με την σύσταση ομάδων εργασίας και προβληματισμού, πάνω σε ειδικά θέματα σχετικά με τους σκοπούς του Ιδρύματος.

4. Με την εκπόνηση μελετών σχετικών με τους σκοπούς της Εταιρείας, αυτοτελώς είτε σε συνεργασία με άλλους φορείς, πχ πολιτικά, πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα του εσωτερικού και του εξωτερικού.

5. Με την παραγωγή και επιμέλεια εκδόσεων, περιοδικών ή μη, καθώς και άλλων επικοινωνιακών λειτουργιών σχετικών με τους σκοπούς του Ιδρύματος.

6. Με τη λειτουργία ιστοσελίδας του Ιδρύματος.

Τους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να συντονιστείτε, για να παρακολουθήσετε την εκπομπή, τους γνωρίζετε. Ο πιο απλός εξ αυτών είναι, να πληκτρολογήσετε "Η Φωνή της Ελλάδας" και να συνδεθείτε με ένα "κλικ" πάνω στην εν λόγω ονομασία.

Πρακτικά Ημερίδας. Κύπρος 1974

Πρακτικά Ημερίδας. Κύπρος 1974

Χαράλαμπος Μηνάογλου (επιμέλεια).

 Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο: 50 χρόνια μετά. 

 Πρακτικά Ημερίδας .

Με κείμενα των Κωνσταντίνου Γρίβα, Σταύρου Καλεντερίδη, Θεοφάνη Μαλκίδη, Τάσου Χατζηαναστασίου και Χαράλαμπου Μηνάογλου.

Αθήνα 2024.

Το βιβλίο περιλαμβάνει τις εισηγήσεις της ημερίδας που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2024, με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, ημερίδα η οποία είχε πραγματοποιηθεί με μεικτό τρόπο (δια ζώσης και με τηλεδιάσκεψη), στο 2ο Γυμνάσιο Γαλατσίου.

Στην ημερίδα η οποία είχε ως σκοπό την ενημέρωση της εκπαιδευτικής κοινότητας, πραγματοποιήθηκαν πέντε ανακοινώσεις από πανεπιστημιακούς δασκάλους και διδάκτορες νεώτερης ιστορίας και πολιτικών επιστημών, οι οποίοι συνομίλησαν με τους συμμετέχοντες, προκαλώντας μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Η πρώτη εισήγηση η οποία περιλαμβάνεται στα πρακτικά είναι από τον Κωνσταντίνο Γρίβα, ο οποίος αναφέρεται στην διαρκή επίθεση κατά του Ελληνισμού από το 1974 έως σήμερα και στην ανάγκη για μία εθνική στρατηγική αποκατάστασης της εθνικής κυριαρχίας, ενώ ακολουθεί ο Σταύρος Καλεντερίδης που πραγματεύεται τον ρόλο των Η.Π.Α. στο Κυπριακό.

Στην συνέχεια, ο Θεοφάνης Μαλκίδης ασχολείται με το ζήτημα των αγνοουμένων της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στην ανθρωπιστική και πολιτική διάστασή του, για να ακολουθήσει η ανακοίνωση του Χαράλαμπου Μηνάογλου για τις πολλαπλές και συχνά δυσδιάκριτες αλληλοεπιδράσεις, συσχετίσεις και ομοιότητες ανάμεσα στο Κυπριακό και το Παλαιστινιακό Ζήτημα, στο παράρτημα της οποίας δημοσιεύονται πλειάδα σχετικών ψηφισμάτων του Ο.Η.Ε. μεταφρασμένα στα ελληνικά.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Έφυγε από την ζωή ένας Έλληνας 

Θεοφάνης Μαλκίδης 04.04.2024

Η εκπομπή - αφιέρωμα της Δέλτα Τηλεόρασης με το Θεοφάνη Μαλκίδη για το σπουδαίο διανοούμενο και μοναδικό Έλληνα Μιχάλη Χαραλαμπίδη στον παρακάτω σύνδεσμο. 

ΠΗΓΗ: http://malkidis.blogspot.com/2024/07/blog-post_36.html?m=1

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Για τον Άγιο Ευγένιο και για την πόλη Ρωμανία στη Θράκη

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2024

Για τον Άγιο Ευγένιο και για την πόλη Ρωμανία στη Θράκη

Θεοφάνης Μαλκίδης

Ο Άγιος Ευγένιος στην Τραπεζούντα ως πολιούχος της αλλά και σε ολόκληρο τον Πόντο, τιμούνταν δύο φορές κάθε έτος. Η πρώτη ήταν η 21η Ιανουαρίου, η ημέρα δηλαδή που μαρτύρησε, μαζί με τους συναθλητές του Ουαλλεριανό, Κάνδιδο και Ακύλα.

Η δεύτερη ήταν στις 24 Ιουνίου, όταν τιμούνταν η ημέρα γέννησής του, όταν συγκεντρωνόταν στην πρωτεύουσα του Πόντου, Έλληνες και Ελληνίδες αλλά και πολλοί άλλοι λαοί από όλην την περιοχή.

Ο ελληνικός πολιτισμός, η Ορθοδοξία, ο Πόντος, η Ρωμανία της φιλοκαλίας, πανηγύριζε τον Άγιο Ευγένιο.

Ο πολιτισμός όμως και η Ορθοδοξία συνάντησαν τη βαρβαρότητα και η φιλοκαλία την καταστροφή, η ζωή την ιδεολογία του θανάτου και ο Άγιος Ευγένιος, έμεινε μόνος του στην Τραπεζούντα της Ρωμανίας…..

Αυτά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ο Άγιος Ευγένιος ξαναέγινε σύμβολο στον τόπο που κατέφυγαν πολλοί διασωθέντες της βαρβαρότητας και ειδικότερα στη Θράκη και την νέα πόλη, τη Ρωμανία.

Στην εορτή του Αγίου Ευγενίου, το καλοκαίρι του 1995 βρεθήκαμε σε μία ιστορική στιγμή όταν εδώ δίπλα στην αρχαία Μαρώνεια, θεμελιώθηκε η εκκλησία του Αγίου Ευγενίου και ξεκίνησε η υλοποίηση της ιδέας του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη για την οικοδόμηση της Ρωμανίας.

Μετά ήρθε η σημαντική πρωτοβουλία, ιστορική μπορεί να χαρακτηριστεί, των 204 τότε μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου που υπέγραψαν την πρόταση νόμου για τη δημιουργία του οργανισμού για την υλοποίηση του εγχειρήματος, εγχείρημα όμως το οποίο υπονομεύτηκε από τους γνωστούς μηχανισμούς που οδήγησαν τον Ελληνισμό στην πνευματική και οικονομική χρεοκοπία.

Το ειδικό τεύχος για την Κύπρο του περιοδικού Τετράδια στην Λευκωσία

Εκδήλωση παρουσίασης του αφιερωματικού τεύχους των "Τετραδίων 85-87" για τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο που θα πραγματοποιηθεί στην Λευκωσία στις 19 Ιουνίου 2024.

Για να μη γίνει «συνήθεια» η βάρβαρη εισβολή και η κατοχή του τουρκικού Αττίλα: 

Το εξαιρετικό αφιέρωμα των «Τετραδίων» για την πολύπαθη Κύπρο μας…

Του ΘΕΟΦΑΝΗ ΜΑΛΚΙΔΗΤο περιοδικό «Τετράδια πολιτικού διαλόγου, έρευνας και κριτικής», αφιερώνει το νέο τεύχος του (85-87, Άνοιξη-Φθινόπωρο 2024) στην Κύπρο, με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα ετών από την τουρκική εισβολή του 1974.


Γράφει σχετικά, μεταξύ των άλλων, ο εκδότης των «Τετραδίων», συγγραφέας και διδάκτορας του ΕΚΠΑ Λουκάς Αξελός:

«Όταν μέσα του 2022 κάναμε τις πρώτες συζητήσεις για την προετοιμασία του τεύχους με αφορμή τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αυτό που δέσποζε στην σκέψη μας είναι ότι θα έπρεπε να καταβάλουμε όλες τις προσπάθειες για την έκδοση ενός αφιερώματος που θα στέκονταν με προσήλωση και σεβασμό στο τραγικό γεγονός, ένα αφιέρωμα στο οποίο δεν θα είχε θέση η ιδεολογική χρήση της ιστορίας, αλλά που η παρουσίαση του Κυπριακού θα γινόταν στο πεδίο των πραγματικών του διαστάσεων, δηλαδή αυτού του υπ’ αρ. 1 εθνικού μας ζητήματος. Δύο και πλέον χρόνια κράτησε η περιπέτεια αυτή και τολμώ να πω (….) ότι είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα.

Πρώτον γιατί τα σχεδιασθέντα και συμφωνηθέντα επετεύχθησαν πλήρως και στον καθορισμένο χρόνο(…)

Δεύτερον, γιατί στο εγχείρημα αυτό ανταποκρίθηκαν, όλοι οι προσκληθέντες (…) με κείμενα κριτικού στοχασμού που –κατά την γνώμη μας- φωτίζουν με επάρκεια και σε ικανοποιητικό βαθμό, πλείστες όσες πλευρές του Κυπριακού και δη από ποικίλες και διαφορετικές πτυχές, γεγονός που δίνει την δυνατότητα για μια σφαιρικότερη αποτίμηση της δεύτερης, μετά την Μικρασιατική, μείζονος Εθνικής Καταστροφής.

Τρίτον γιατί η συμμετοχή στο παρόν εγχείρημα, η συγκέντρωση δυνάμεων και πυρός, δείχνει, χωρίς όμως αυταπάτες, ότι «ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει» και πολλά θα κριθούν από την περαιτέρω ενίσχυση αυτού που θα μπορέσουμε να θεωρήσουμε ως σοβαρή επιστημονική και συνεκτική πολιτισμική εθνικό-λαϊκή παρέμβαση/αντίσταση απέναντι στον επελαύνοντα και υπερκχυλίζοντα τον δημόσιο βίο ιστορικό και πολιτικό αναθεωρητισμό(….)»


Τα κείμενα τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο αφιέρωμα των «Τετραδίων» είναι τα εξής:

Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης: Η Τουρκία αντιμετωπίζει ενιαία Ελλάδα και Κύπρο

Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Γεώργιος: Αν πέσει η Κύπρος θα αρχίσει και η αποδόμηση της Ελλάδος

Λουκάς Αξελός: Κύπρος, Ελλάδα, Ελληνισμός. Ο Ελληνικός Κόσμος μπροστά στα επίδικα του 21ου αιώνα

Περικλής Νεάρχου: Το έλλειμμα στρατηγικής θανάσιμη απειλή για την Κύπρο

Λαοκράτης Βάσσης: Η αποκυπροποίηση του «εθνικού αισθήματος» και η βαθύτερη αιτιότητά της

Κώστας Βενιζέλος: Κυπριακό 1974-2024. 50 χρόνια χωρίς αφήγημα και διεκδίκηση του αυτονόητου

Γιώργος Κοντογιώργης: Το Κυπριακό πενήντα χρόνια μετά την καταστροφή. Η γεωπολιτική διάσταση και η ελλαδική δυστοπία

Ρούντι Ρινάλντι: «Σκάβοντας» για το θέμα της κρατικότητας της Κύπρου

Παναγιώτης Ήφαιστος: Κύπρος: Συμπλεκόμενα στρατηγικά, πολιτικά, νομικά, θεσμικά και διπλωματικά κριτήρια και παράγοντες

Κώστας Μαυρίδης: Ο τουρκικός επεκτατισμός, οι εγχώριες ελίτ του κατευνασμού και η ώρα του ορθολογισμού για Ελλάδα-Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Το ειδικό τεύχος για την Κύπρο του περιοδικού Τετράδια

Σταύρος Λυγερός: Ανάγκη αναθεώρησης της στρατηγικής στο Κυπριακό από μηδενική βάση

Πέτρος Παπαπολυβίου: Το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο (Ιούλιος-Αύγουστος 1974)

Δημήτρης Αλευρομάγειρος: Κύπρος 1974-2024. Τα δικά μας διαχρονικά λάθη και η πολιτική των ισχυρών της Γης συνέτειναν στην καταστροφή της Κύπρου

Το ατιμώρητο, μέχρι σήμερα, έγκλημα-ολοκαύτωμα των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους, στους Πύργους Εορδαίας

Θεοφάνης Μαλκίδης

Το ατιμώρητο, μέχρι σήμερα, έγκλημα-ολοκαύτωμα των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους, στους Πύργους Εορδαίας.

Από την ομιλία στην εκδήλωση μνήμης για την 80η επέτειο από το Ολοκαύτωμα στους Πύργους. Εορδαία, Μακεδονία, 2 Ιουνίου 2024.

"Λέγεται και είναι ορθό ότι το έγκλημα που δεν τιμωρείται, επαναλαμβάνεται. Αναφέρεται επίσης ότι ενώ για το έγκλημα υπάρχουν ακλόνητες αποδείξεις, υπάρχουν μάρτυρες, αυτήκοοι και αυτόπτες, εντούτοις ο δολοφόνος συνεχίζει να το αρνείται και να συνεχίζει την στάση ύβρεως έναντι των θυμάτων, των τραυματιών, των διασωθέντων. Ότι κάνει δηλαδή η Γερμανία οκτώ δεκαετίες….

Οι δύο παραπάνω παραδοχές ισχύουν για το έγκλημα των Γερμανών κατακτητών και των συνεργατών τους στους Πύργους Εορδαίας, ογδόντα ακριβώς χρόνια πριν την άνοιξη του 1944. Η πρώτη αφορά το έγκλημα το οποίο δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε. Όχι μόνο γιατί οι κατακτητές, εκτός από τους Πύργους δολοφόνησαν αθώους συμπατριώτες μας και στην Κλεισούρα, στην Ερμακιά, στο Σέλι, στο Άνω και Κάτω Γραμματικό, στη Μεταμόρφωση, στον Άγιο Παύλο, στο Ροδοχώρι, στην Αγία Φωτεινή, στο Δίστομο. Αλλά γιατί πριν από αυτά τα εγκλήματα ο «δάσκαλος» Κεμάλ είχε διαπράξει τα ίδια τα οποία τα αντέγραψε ο «μαθητής» Χίτλερ. Τα περισσότερα θύματα στους Πύργους ήταν Πόντιοι που είχαν γλυτώσει από τη Γενοκτονία το 1919, αλλά δυστυχώς δολοφονήθηκαν το 1944 !

Το Ολοκαύτωμα στους Πύργων Εορδαίας είναι το μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα στην κατεχόμενη Ελλάδα μετά απ' αυτό των Καλαβρύτων, έγκλημα το οποίο διαπράχθηκε με βαρβαρότητα από τους κατακτητές και τους πρόθυμους συνεργάτες τους.

Οι Πύργοι είναι ένας ημιορεινός οικισμός στις πλαγιές του Βερμίου. Το 1530 υπαγόταν στον καζά της Φλώρινας διαθέτοντας 444 χριστιανικές εστίες. Οι οικογένειες που ζούσαν στο χωριό μειώθηκαν σε 130 στα τέλη του 19ου αιώνα εξαιτίας της τουρκικής πίεσης και της μετανάστευσης στο εξωτερικό. Στο χωριό εγκαταστάθηκαν την άνοιξη του 1924 πρόσφυγες από τον Πόντο (Τραπεζούντα, Νικόπολη και Γαλίαινα ) ενώ οι πρόσφυγες από τη Βιθυνία κατάγονται από την περιοχή της Νικομήδειας και την Απολλωνιάδα.

Θεοφάνης Μαλκίδης. Η Γενοκτονία: ένα συντονισμένο σχέδιο για την εξαφάνιση του Ελληνισμού

Γυναικόπαιδα σε πορεία στην έρημο της Συρίας.

Θεοφάνης Μαλκίδης

Συνέντευξη στην Γιάννα Κατσαγεώργη

Εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας Νέα Υόρκη, Μάιος 2024

Κύριε Μαλκίδη, έχετε αφιερώσει σημαντικό μέρος της ζωής και της δράσης σας για τη μελέτη και κυρίως για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων σε Πόντο, Θράκη και Μικρά Ασία. Αρχικά θα σας παρακαλούσα να μας ορίσετε την έννοια της γενοκτονίας. Τι είναι λοιπόν γενοκτονία και πότε θεωρείται ότι αυτή έχει διαπραχθεί;

Η έννοια «γενοκτονία», από τον ελληνικό όρο «γένος» και το λατινικό «cide», εκφράζεται το 1944 από τον διασωθέντα του Ολοκαυτώματος καθηγητή του Yale, Ραφαήλ Λέμκιν. O Λέμκιν για να στηρίξει τα επιχειρήματά του αναφέρθηκε στην εξόντωση των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους, εξόντωση η οποία είχε απασχολήσει τις Μεγάλες Δυνάμεις κατά τη διάρκειά τέλεσής της, αλλά τα συμφέροντα και οι αλλαγές που συντελέστηκαν οδήγησαν στην αποσιώπησή της.

Το σχέδιο σύμβασης για τη Γενοκτονία που επεξεργάστηκε ομάδα στην οποία συμμετείχε και ο Λέμκιν, ήταν έτοιμο το 1948 και ο ΟΗΕ ψηφίζει στη Γενική Συνέλευσή του την ίδια χρονιά, τη συνθήκη για την πρόληψη και τιμωρία του εγκλήματος της Γενοκτονίας, η οποία αποτελείται από 19 άρθρα. Τα βασικά σημεία της συνθήκης για τη γενοκτονία έχουν ως εξής: «Τα συμβαλλόμενα μέρη επιβεβαιούν ότι η γενοκτονία, συντελουμένη είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου, τυγχάνει έγκλημα Διεθνούς Δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να προλαμβάνουν και να τιμωρούν τούτο». (Αρθρο 1) «Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας α) ανθρωποκτονία μελών της ομάδας, β) πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας γ) με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει, δ) επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας ε) δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα». (Αρθρο 2).