Ὦ ξεῖν᾿, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

Ὦ ξεῖν᾿, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε
κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

Μια απο τις πολλές επιγραφές που δημιουργήθηκαν για τους Μηδικούς πολέμους και την ανδρεία των Ελλήνων. Πολλοί όμως την αποδίδουν λανθασμένα. Διότι απαιτούνται φιλολογικές γνώσεις και μια εκτεταμένη μελέτη των αρχαίων συγγραφικών εργών ώστε να κατανοήσει κάποιος το βαθύτερο νόημα.

Ο Σιμωνίδης εδώ χρησιμοποιεί το "αγγέλλειν". Απαρέμφατο ενεστώτα του ἀγγέλλω δηλαδή χρόνος στο διηνεκές. Θα εξηγήσω.

Ο τύπος "ρήμασι" δηλώνει την ρητή διαταγή, τους λακωνικούς νόμους όπως λέμε, η οποία είχε δοθεί δια στόματος. Στην Σπάρτη απαγορευόταν η γραφή με νόμο του Λυκούργου ώστε να εξασκείται η μνήμη. Έτσι λοιπόν οι νόμοι δίνονταν δια λόγου και για τους Σπαρτιάτες η διαταγές ήταν "προαιώνιος Νόμος".

“ὣς δὲ καὶ Λακεδαιμόνιοι κατὰ μὲν ἕνα μαχόμενοι οὐδαμῶν εἰσι κακίονες ἀνδρῶν, ἀλέες δὲ ἄριστοι ἀνδρῶν ἁπάντων. ἐλεύθεροι γὰρ ἐόντες οὐ πάντα ἐλεύθεροί εἰσι· ἔπεστι γάρ σφι δεσπότης νόμος, τὸν ὑποδειμαίνουσι πολλῷ ἔτι μᾶλλον ἢ οἱ σοὶ σέ. [7.104.5] ποιεῦσι γῶν τὰ ἂν ἐκεῖνος ἀνώγῃ· ἀνώγει δὲ τὠυτὸ αἰεί, οὐκ ἐῶν φεύγειν οὐδὲν πλῆθος ἀνθρώπων ἐκ μάχης, ἀλλὰ μένοντας ἐν τῇ τάξι ἐπικρατέειν ἢ ἀπόλλυσθαι. σοὶ δὲ εἰ φαίνομαι ταῦτα λέγων φλυηρέειν, ἀλλὰ σιγᾶν θέλω τὸ λοιπόν· νῦν δὲ ἀναγκασθεὶς ἔλεξα. γένοιτο μέντοι κατὰ νόον τοι, βασιλεῦ.”. 
~ Ηροδότου Ιστορία, 7, 104, 16-24

Δηλαδή :

Η Μάχη των Θερμοπυλών.

Περίπου τέτοιες ημέρες, 7-10 Αυγούστου ή Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ., συμβαίνει η Μάχη των Θερμοπυλών. Εκείνη την περίοδο διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες για όλους τους Έλληνες (75η Ολυμπιάδα) αλλά οι Σπαρτιάτες ταυτόχρονα εόρταζαν και τα Κάρνεια. Μια σύγκρουση εκείνη την περίοδο την θεωρούσαν ιεροσυλία. Οι Έφοροι της Σπάρτης όμως, θεώρησαν επείγουσα την κατάσταση και σοβαρή δικαιολογία για να στείλουν τον Λεωνίδα με τον στρατό του να υπερασπιστεί τις Θερμοπύλες. Παρακαλώ να διαβάσετε μέχρι τέλους. Το οφείλετε στους προγόνους σας κι ας είναι μεγάλο το κείμενο ή κουραστικό. Να τους μνημονεύετε διότι κάποιοι Έλληνες σήμερα ξεχάσατε τις θυσίες τους ..

Ας τα πάρουμε απο την αρχή. Λαμβάνει χώρα στον Ισθμό της Κορίνθου το Πανελλήνιο Συνέδριο. Το σχέδιο είχε ως εξής. Οι Θεσσαλοί γνωστοποιούν πως θα πρέπει να υπερασπισθούν την διάβαση του Ολύμπου, εάν θέλουν να σωθεί η Ελλάδα και η Θεσσαλία. Εάν αρνούνταν το αίτημα στο συνέδριο, να στείλουν ισχυρές δυνάμεις, τότε αυτοί θα αναγκάζονταν να συμβιβασθούν με τους εισβολείς, διότι θα έμεναν εκτεθειμένοι. 

Το αρχικό σχέδιο λοιπόν ήταν άλλο απο αυτό που γνωρίζετε οι περισσότεροι και αφορούσε την διάβαση του Ολύμπου. Οι Έλληνες απέστειλαν στα Τέμπη δέκα χιλιάδες οπλίτες, που μαζί με το περίφημο και πανελληνίως γνωστό θεσσαλικό ιππικό στρατοπεύδεσαν εκεί για να αντιμετωπίσουν τον κοινό εχθρό. Αρχηγός των Σπαρτιατών ήταν ο Ευαίνετος, ο υιός του Καρήνου και των Αθηναίων ο Θεμιστοκλής, υιός του Νεοκλέους. Το στράτευμα των Ελλήνων παρέμεινε στην περιοχή λίγες ημέρες. Οι Έλληνες πληροφορήθηκαν, απο την κατασκοπεία τους , ότι οι Πέρσες θα διέρχονταν απο άλλη δίοδο προς τη Θεσσαλία. Συγκεκριμένα απο την πάνω πλευρά της Μακεδονίας μέσω της χώρας των Περραιβών, κοντά της πόλεως "Γόνοι". Η πληροφορία ήταν σωστή. Έτσι για να μην αποκοπεί το στράτευμα , επιβιβάστηκε στα πλοία και επέστρεψε στον Ισθμό. Στην σύσκεψη αξιολόγησαν τις πληροφορίες και αποφάσισαν να υπερασπισθούν ένα άλλο στενό , νοτιότερα των Τεμπών, τις Θερμοπύλες διότι ο Ξέρξης ακόμη βρισκόταν στην Άβυδο.

Η καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Όμηρος 

Βλέπω αρκετούς να μην γνωρίζουν την καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου απο μεριάς του πατέρα του, του Φιλίππου. Δέχομαι πως το σχολείο δεν σας τα μαθαίνει, όμως γιατί οι Έλληνες απο μόνοι τους δεν ενδιαφέρονται για την μόρφωση, την γνώση και την ιστορία τους;

Ο Αλέξανδρος κατάγεται απο τον οίκο(γένεια-γένος) (Δυναστεία) των Αργεαδών οι οποίοι κατάγονται απο τους Ηρακλείδες (=Τημενίδες του Άργους).

Αυτά τώρα που θα αναλύσουμε είναι καταγεγραμμένη ιστορία που εκτός του ότι αναφέρεται στον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη και τον Διόδωρο Σικελιώτη, έχει αποδειχθεί και απο τις ανασκαφές του Παλατιού στην Βεργίνα απο τον Μανόλη Ανδρόνικο που ανακάλυψε τις επιγραφές του γεναλογικού δέντρου στην αίθουσα του «θόλου». Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια.

Ο Ηρακλής έκανε έναν υιό με την Ιόλη, τον Ύλλο. Ο δισέγγονος του Υλλέου και τρισέγγονος του Ηρακλέως, ο Τήμενος, βασιλιάς  του Άργους έκανε ένα παιδί , τον Κάρανο. Αυτός ο Κάρανος ήταν ο γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας.

Η κατασκευή του Παρθενώνα σε τριδιάστατη απεικόνιση -ΒΙΝΤΕΟ (Περιήγηση στην Ακρόπολη)

 

Η κάθοδος των Μυρίων ως προάγγελος της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου

skal 

Γράφει ο Γιώργος Πήλιουρας

Το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου το 404 π.Χ. βρίσκει τη Σπάρτη νικήτρια και την Αθήνα ηττημένη να συνθηκολογεί με δυσβάσταχτους όρους. Την περίοδο εκείνη Έλληνες από τις πόλεις – κράτη ξεκινούν σταδιακά να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως μισθοφόροι. Χιλιάδες Έλληνες πολεμιστές εκπαιδευμένοι και καταρτισμένοι σε πολεμικές επιχειρήσεις και στρατηγικές μάχης προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε βασιλιάδες, διεκδικητές θρόνων και σατράπες του περσικού βασιλείου.

Οι μηχανορραφίες που λάμβαναν χώρα στην περσική αυλή προσέφεραν ευκαιρίες ανάμιξης των Ελλήνων στρατιωτών σε επαναστάσεις για την ανατροπή της εξουσίας. Τα πλούτη του Μεγάλου Βασιλιά αποτελούσαν ισχυρό δέλεαρ για τους Έλληνες στρατιώτες, οι δυνατότητες των οποίων στη μάχη αναγνωρίζονταν και θαυμάζονταν ιδιαιτέρως στον αρχαίο κόσμο.

Στην «Κύρου Ανάβαση» ο Ξενοφών καταγράφει βήμα προς βήμα την πορεία του μισθοφορικού στρατού των Ελλήνων, ο οποίος συγκροτούνταν από οπλίτες προερχόμενους από διαφορετικές πόλεις – κράτη, από τα Μικρασιατικά παράλια έως τη μάχη στα Κούναξα στις 5 Σεπτεμβρίου του 401 π.Χ. και την επιστροφή τους από τα Κούναξα έως την Τραπεζούντα και από εκεί στην Πέργαμο.

 Η σημασία και ο ρόλος της Αναβάσεως των Μυρίων ήταν ιδιαίτερα σημαντικός για την αρχαιότητα και δη για την Ελλάδα. Το έργο του Ξενοφώντα ήταν γνωστό στον αρχαίο κόσμο και αποτελεί προάγγελο της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου μισό και πλέον αιώνα αργότερα. Ο Έλληνας ιστορικός προσέφερε σημαντικές πληροφορίες σε ζητήματα στρατιωτικού, διοικητικού, ψυχολογικού, ηθικού, οικονομικού, πολιτισμικού και γεωγραφικού ενδιαφέροντος:

Σεμινάρια ιστορίας από τον Γ. Καραμπελιά: Η ιστορική συνέχεια του ελληνισμού μέσα από τις ασυνέχειες της τριμερούς διαδρομής του (βίντεο)

Σεμινάρια Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας από τον Γ. Καραμπελιά 

Ο Γιώργος Καραμπελιάς, ορμώμενος από την έκδοση του βιβλίου του, “1821: Η δυναμική της Παλιγγενεσίας“, πραγματοποίησε 2015-2016,  σειρά σεμιναρίων για τη νεώτερη ελληνική ιστορία.

Εισαγωγικό σεμινάριο: Η ιστορική συνέχεια του ελληνισμού μέσα από τις ασυνέχειες της τριμερούς διαδρομής του: Από τον Όμηρο στον Διγενή Ακρίτα και στον… Διον. Σολωμό. Από τον Αχιλλέα στον Κορκόνδειλο Κλαδά, από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στον Άρη Βελουχιώτη και τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Από τον Περικλή, στον Αλέξανδρο, από τον Βασίλειο Βουλγαροκτόνο στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, από τον Ιωάννη Καποδίστρια στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Από τον πολεοκρατικό και φυλετικό ελληνισμό της αρχαιότητας, στον οικουμενικό των ελληνιστικών χρόνων και του Βυζαντίου, για να φθάσουμε στον νεώτερο ελληνισμό του ύστερου Βυζαντίου, της Τουρκοκρατίας/Φραγκοκρατίας και του ελληνικού κράτους.

Κώστας Παπαϊωάννου: Η κληρονομιά του Αλέξανδρου

Απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο του Κώστα Παπαϊωάννου, (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2014)

Από το Άρδην τ. 97, Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2014

Έξι αιώνες μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, ένας Έλληνας από την Αίγυπτο, παίρνοντας το όνομα του Καλλισθένη, του συντρόφου του μεγάλου Μακεδόνα, συγκέντρωσε σε μια ενιαία αφήγηση όλους τους θρύλους που το όνομα του Αλεξάνδρου είχε απελευθερώσει στην ελληνιστική Ανατολή, μεταμορφώνοντας τον κατακτητή της Ασίας σε ένα είδος μάγου που έβγαινε από τις Χίλιες και μια νύχτες.

Η χωρίς προηγούμενο διάδοση του μυθιστορήματος του ψευδο-Καλλισθένη δείχνει καθαρά την τεράστια εντύπωση που προκάλεσε σε όλο τον κόσμο η μορφή του Αλεξάνδρου. Μέσω της λατινικής μετάφρασης του Ιούλιου Βαλέριου (4ος αι.) και εκείνης του αρχιερέα Λέοντα (Νάπολη, 10ος αι.), το Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου, συμπληρωμένο με τις μυθοπλασίες της Historia de Proeliis και της Επιστολής του Αλέξανδρου στον Αριστοτέλη, έγινε γνωστό σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και αναπαράχθηκε σε πολλές γλώσσες, φτάνοντας μέχρι την Ισλανδία. Παρομοίως, και οι ανατολικοί λαοί μετέγραψαν στις γλώσσες τους την αφήγηση του ψευδο-Καλλισθένη, εμπλουτίζοντάς την με παραλλαγές που ο αλεξανδρινός μύθος είχε γεννήσει στην Ανατολή. Έτσι, για τους Αιγυπτίους, ο Αλέξανδρος υπήρξε ο γιος του τελευταίου Φαραώ, Νεκτανεβώ Β΄, ενώ οι Πέρσες Φιρντουζί (10ος αι.) και Νιζαμί (12ος αι.) τον είχαν μεταβάλει σε απόγονο του οίκου των Αχαιμενιδών, δηλαδή σε εθνικό ήρωα του Ιράν. Υιοθετημένος από την εσχατολογική ιουδαϊκή φιλολογία, ο Αλέξανδρος είναι επίσης παρών στο Κοράνι, όπου αναφέρεται ως Ισκαντέρ Δουλ-Καρνεΐν («Αλέξανδρος Δικέρατος»), σε ανάμνηση του γιου του θεού Άμμωνα, που ήταν στολισμένος με τα δύο κέρατα του πατέρα του. Ανάλογα χαρακτηριστικά βρίσκουμε στις αναρίθμητες μεταφράσεις του Μυθιστορήματος του Αλέξανδρου, στη συριακή, αρμενική, κοπτική, αιθιοπική, τουρκική, μαλαϊκή, σιαμέζικη και λοιπές γλώσσες. Ακόμα και σήμερα, οι οικογένειες των ευγενών του Μπαντακσάν, στις υπώρειες του Ιντοκούς, ισχυρίζονται πως κατάγονται από τον Αλέξανδρο, ενώ οι Καφίρ των ορέων του Νουριστάν θεωρούν πως είναι πρόγονοι των στρατηγών και των στρατιωτών του. Παρομοίως, ο πρόεδρος Σοεκάρνο –αλλά και οι παλαιοί Ολλανδοί κυβερνήτες– είχαν μεταμορφωθεί από τους κατοίκους της Ιάβας σε απογόνους του μεγάλου Ισκαντέρ Αγκούνγκ…

Άγαλμα του Βούδα, ελληνο-βουδιστικής τεχνοτροπίας, από το Βασίλειο της Ghandara, στο σημερινό Πακιστάν (1ος-2ος αι. μ.Χ.).

Ένα άγαλμα για την Άρτεμη

Ο νέος βρέθηκε στην αρχαία αγορά της Αθήνας, μπροστά στον ναό του Ηφαίστου. Εκεί θα συναντιόταν με έναν αντιπρόσωπο της Κρήτης. Από την προηγούμενη μέρα σκεφτόταν τον σκοπό αυτής της συνάντησης. Σίγουρα για κάποια δουλειά θα ήτανε. 

Του πήγαιναν πολύ καλά οι δουλειές εκείνον τον καιρό, όχι μόνο σε αυτόν, αλλά και σε όλους τους γλύπτες και τους τεχνίτες. 

Και λογικό ήταν, αφού εκείνη την εποχή, τον 6ο π. Χ. αιώνα η Ελλάδα γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση.

Λες να του ζητούσαν να φτιάξει κάποιον κούρο ή κάποια κόρη; Πολλοί του ζητούσαν τέτοιου είδους αγάλματα εκείνη την περίοδο. Ο νέος είχε μάθει πολύ γρήγορα να φτιάχνει τέτοια έργα: ήξερε ότι για να δημιουργήσει έναν κούρο, έπρεπε να σκαλίσει το μάρμαρο με τέτοιον τρόπο, ώστε να δημιουργήσει έναν γυμνό νεαρό άνδρα, με τα χέρια κολλημένα στα πλάγια του σώματος, με το ένα πόδι λίγο πιο μπροστά από το άλλο. Αντίστοιχα, στις κόρες, το μάρμαρο έπρεπε να σκαλιστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε η γυναίκα που θα σχηματιστεί να φαίνεται ντυμένη με ελαφριά ρούχα και καλοχτενισμένη. Όλοι οι τεχνίτες είχαν μάθει αυτές τις τεχνικές, καθώς έβλεπαν ότι τέτοιου είδους έργα γίνονταν όλο και πιο δημοφιλή.

Έτσι κι αυτός ο νέος, που ονομαζόταν Βούπαλος, είχε έρθει από τη Χίο, τη γενέτειρά του, για να δραστηριοποιηθεί περισσότερο με το πάθος του, την γλυπτική. Ήταν γιος του Αρχέρμου, πολύ γνωστού γλύπτη της εποχής, και είχε μάθει άριστα την τέχνη από τον πατέρα του.

Ο ξένος αργούσε να έρθει. Ο Βούπαλος χάζεψε τον ναό του Ηφαίστου. Πάντα τον εντυπωσίαζαν οι ναοί που ήταν αφιερωμένοι στους θεούς και του άρεσε να τους παρατηρεί. Προσπαθούσε, κοιτώντας τους κίονες, τις κολόνες τους δηλαδή, να μαντέψει με τι ρυθμό χτίστηκε ο κάθε ναός, με δωρικό, ιωνικό ή κορινθιακό. Κοιτώντας τις κολόνες του ναού εκείνου, διαπίστωσε ότι ήταν χτισμένος σε δωρικό ρυθμό.

ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΗ ΡΩΜΑΪΚΉ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΟΛΗ

Για να διαβάσετε ΚΛΙΚ στην εικόνα...

ΒΙΝΤΕΟ: Η γένεση της πολιτικής στην αρχαία Ελλάδα

Εκτύπωση PDF

Από τον πλανήτη μας έχουν περάσει χιλιάδες διαφορετικοί πολιτισμοί. Άλλοι επιβίωσαν, άλλοι εξαφανίστηκαν αφήνοντας πίσω τους ανεξίτηλο το σημάδι τους, κι άλλοι απλώς χάθηκαν στη λήθη, αδυναντώντας να αφήσουν τη σφραγίδα τους.

Ο Ελληνικός κόσμος είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση πολιτισμού, ο οποίος επιβιώνει πάνω από 3 χιλιετίες. Σε αντίθεση με άλλους πολιτισμούς που πέρασαν, είχε βαθιά πολιτική ανάπτυξη, την οποία κανένας μέχρι και σήμερα δεν έχει καταφέρει να πλησιάσει, ενώ έχει και βαθιά θρησκευτικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο.

Τη δημιουργία και εξέλιξη του ιδιαίτερου και μοναδικού αυτού κόσμου θα παρουσιάσουμε στο παρακάτω βίντεο, ξεκινώντας από την εποχή των προ-ελλήνων, διασχίζοντας τον Κυκλαδικό και Κρητο-μυκηναϊκό πολιτισμό και φτάνοντας μέχρι και την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή όπως ονομάζεται σήμερα, το Βυζάντιο.

Ο Ελληνικός κόσμος είναι ο πρώτος πολιτισμός στον πλανήτη, τουλάχιστον από τα όσα γνωρίζουμε σήμερα, που δημιούργησε κοινωνίες εν ελευθερία. Ο γεωγραφικός χώρος στον οποίο άνηκε, για αιώνες ήταν κομμάτι της Αφροασιατικής δεσποτείας.

Για τους Έλληνες όλα άλλαξαν την εποχή του Κυκλαδικού και στη συνέχεια του Μινωικού πολιτισμού.

ΟΙ ΘΟΛΩΤΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΜΑΛΘΗΣ

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ 

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟhttps://aristomenismessinios.blogspot.gr/2017/09/blog-post_28.html

Α. Αντωνάκος: Ναυμαχία Σαλαμίνος, η Ελληνική Αρετή

Σήκω Έλληνα

Η ιστορική Ναυμαχία της Σαλαμίνος. Αγώνας για Ελευθερία και Αρετή , όπως την εννοούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες , ενάντια στο κόσμο και τη νοοτροπία της υποταγής της Ανατολής.

Καλεσμένος : Αντώνης Αντωνάκος, φιλόλογος - ιστορικός – συγγραφέας

Η Μάχη των Γαυγαμήλων

Φλαμανδική ταπισερί, πρώτο μισό του 18ου αιώνα

Η πλέον αποφασιστική μάχη που έδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος εναντίον των Περσών. Συνήφθη την 1η Οκτωβρίου 331 π.Χ. στα Γαυγάμηλα, μία πεδινή περιοχή, την οποία μπορούμε να την προσδιορίσουμε σήμερα μεταξύ Μοσούλης και Αρμπίλ στο Ιράκ.

Μετά τη νίκη του επί του Δαρείου στην Ισσό (333 μ.Χ.), ο Αλέξανδρος δεν επεδίωξε να καταδιώξει τον πέρση βασιλιά. Αντ' αυτού, πορεύθηκε προς το Νότο, κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, και στη συνέχεια προς τη Συρία. Τότε έστειλε τον Παρμενίωνα να καταλάβει τη Δαμασκό, όπου εφυλάσσοντο οι θησαυροί της Αυτοκρατορίας. Οι θησαυροί αυτοί ήταν απολύτως αναγκαίοι στους Μακεδόνες, καθώς θα έλυναν τα οικονομικά προβλήματα της εκστρατείας.

Ο Δαρείος, από την πλευρά του, έστειλε απεσταλμένους στον Αλέξανδρο, με σκοπό να τον πείσουν να αφήσει ελεύθερη τη βασιλική οικογένεια, η οποία είχε συλληφθεί μετά τη Μάχη της Ισσού και να συναφθεί ειρήνη. Ο Αλέξανδρος τους υπενθύμισε ότι είχε έλθει στην Ασία για να τους τιμωρήσει για τα αδικήματα που είχαν διαπράξει οι πρόγονοί τους κατά των Ελλήνων και τους επισήμανε ότι αν ο Δαρείος ήθελε κάτι, καλά θα έκανε να έλθει αυτοπροσώπως και να το ζητήσει από τον «Βασιλιά της Ασίας», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του.

ΕΛΛΑΔΑ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

(αντίστοιχο κεφάλαιο στο έργο του πανεπιστημίου της ΟΞΦΟΡΔΗΣ

«Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»

Λήψη του αρχείου

SIMON HORNBLOWER

Περίληψη των γεγονότων (479-431)

ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΙΔΡΥΣΑΝ μια ναυτική αυτοκρατορία το 478, αντικαθιστώντας έτσι τους Σπαρτιάτες ως επικεφαλής των Ελλήνων. Η δύναμή τους μεγάλωσε τις δεκαετίες του 470 και του 460, όταν πέρασαν στην αντεπίθεση εναντίον των Περσών που πρόσφατα είχαν αποχωρήσει από την Ελλάδα. Το ύψιστο σημείο αυτής της αντεπίθεσης ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 460, όταν ο Αθηναίος ναύαρχος Κίμων νίκησε στη ναυμαχία του Ευρυμέδοντα ποταμού, στις ακτές της Παμφυλίας της νότιας Μικράς Ασίας. Η καταστολή μιας εξέγερσης κατά των Αθηνών στο βορειο-αιγαιοπελαγίτικο νησί της Θάσου στα μέσα του 460, ήταν άλλος ένας σταθμός: οδήγησε στην επιδείνωση των σχέσεων με τη Σπάρτη και την Πελοποννησιακή συμμαχία. Έτσι από το 460 περίπου έως το 446 έχουμε πόλεμο μεταξύ Αθηνών και Πελοποννησιακής συμμαχίας, γνωστό πλέον ως Πρώτο Πελοποννησιακό πόλεμο. Στις πρώτες φάσεις του πολέμου, μολονότι οι Σπαρτιάτες εισέβαλαν στην Αττική τον τελευταίο του χρόνο, η Κόρινθος και όχι η Σπάρτη ήταν πιο φανερά στο μέτωπο των συγκρούσεων. Η ασυνήθιστη έχθρα της Κορίνθου προς την Αθήνα ήταν το αποτέλεσμα της προσάρτησης των Μεγάρων, της μικρής πόλης που τη χώριζε γεωγραφικά από την Κόρινθο, από την Αθήνα, αλλά που το μίσος γι’ αυτά ένωνε ώς τότε πολιτικά την Αθήνα και την Κόρινθο. Στη δεκαετία του 450 η Αθήνα, παρά τον πόλεμο που διεξήγε στην Ελλάδα, πολέμησε στο πλευρό των επαναστατών της Αιγύπτου εναντίον των Περσών (μια εξέγερση που απέτυχε ολοσχερώς και στοίχισε πολλές αθηναϊκές ζωές) και ανέπτυξε τις διπλωματικές της σχέσεις με τις κοινότητες της Σικελίας. Επισήμως, οι εχθροπραξίες με την Περσία έληξαν το 449 με την ειρήνη του Καλλίου. Η συνθήκη ειρήνης του Πρώτου Πελοποννησιακού πολέμου το 446 αναγνώρισε την αθηναϊκή ναυτική ηγεμονία, αποτελώντας έτσι νίκη για την Αθήνα, μολονότι αυτή έπρεπε να εγκαταλείψει τις περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας που είχε αποκτήσει πολεμώντας, με πρώτη τη Βοιωτία.

Θουκυδίδης - Ιστορίαι (3)-http://www.projethomere.com

Kemiktsi Helene

Όλα τα αρχαία κείμενα των βιβλίων του Θουκυδίδη και τις αποδόσεις θα τα βρείτε στην Ιστοσελίδα μου Projet Homère 

http://www.projethomere.com/travaux/a...

Η Ιστορία του Θουκυδίδη εξιστορεί τα πρώτα 20 χρόνια του πολέμου μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης, που κράτησε από το 431 μέχρι το 404 π.Χ. και είναι γνωστός ως Πελοποννησιακός Πόλεμος. Είναι έργο ζωής ενός καλλιεργημένου, ευσυνείδητου και δραστήριου ανθρώπου, που προσφέρει μια διεισδυτική ματιά στα γεγονότα της εποχής του και την ανθρώπινη φύση.

Το αρχαίο κείμενο διαβασμένο με σύγχρονη νεοελληνική προφορά. Βιβλίο 1 από τα 8.

Δύο εκπληκτικά βίντεο για το Μινωικό πολιτισμό που έδειξε μόνο το BBC…

Μία εντυπωσιακή αναπαράσταση ετοίμασε το BBC σαν αφιέρωμα στην Κρήτη και τον Μινωικό πολιτισμό, κάτι που δεν έχει καταφέρει ακόμα να κάνει η Ελλάδα…

Το βίντεο εξυμνεί τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό μας και κάνει το γύρο του κόσμου…

3ος Μεσσηνιακός πόλεμος: μια τελευταία προσπάθεια

Οι Μεσσήνιοι πάντα είχαν όνειρο να δουν τα εδάφη της πατρίδας τους ελεύθερα, να γίνουν κύριοι και αφέντες των περιοχών των προγόνων τους, να ξεφύγουν από τον ζυγό των Σπαρτιατών. Όμως κάτι τέτοιο φάνταζε πια εξωπραγματικό. Μετά τον 2οΜεσσηνιακό Πόλεμο, ολόκληρη η Μεσσηνία, ακόμα και το φρούριο της Είρας, το οποίο οι Μεσσήνιοι το είχαν υπερασπιστεί τόσο γενναία όλα αυτά τα χρόνια, είχε πέσει στα χέρια των Σπαρτιατών.

Κάποιοι Μεσσήνιοι έγιναν είλωτες, σκλάβοι των Σπαρτιατών. Άλλοι εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και κατέφυγαν στην Ηλεία και από κει σε μια παραθαλάσσια πόλη της Σικελίας, τη Ζάγκλη. Εκεί κατάφεραν να εγκατασταθούν για πολλά χρόνια χάρη στον άρχοντα Αναξίλα, ο οποίος καταγόταν από τη Μεσσηνία.

Και ο Αριστομένης, ο Μεσσήνιος ήρωας και ηγέτης που είχε κατορθώσει τόσα πολλά και θεωρούνταν ο γενναιότερος όλων; Αυτός, μετά τον 2ο Μεσσηνιακό Πόλεμο ζήτησε τη βοήθεια του βασιλιά των Αρκάδων, Αριστοκράτη. Μάταια όμως τον παρακάλεσε. Ο Αριστοκράτης είχε ήδη συμμαχήσει με τους Σπαρτιάτες. Απογοητευμένος και καταπτοημένος ο Αριστομένης, κατέφυγε και εγκαταστάθηκε στη Ρόδο. Η κόρη του είχε παντρευτεί τον βασιλιά του νησιού, Δαμάγητο, και έτσι μπόρεσε να ζήσει εκεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αναπολώντας το όνειρο του, την απελευθέρωση της αγαπημένης του πατρίδας.

Η ταφή του έγινε με πολλές τιμές. Η φήμη του θανάτου του διαδόθηκε σε όλο τον τότε ελλαδικό χώρο. Το όνομα του και η ιστορία του έγιναν θρύλος. Τα κατορθώματά του συγκρίνονταν με αυτά του Αχιλλέα στην Τροία. Και το όνειρο του για μια ελεύθερη Μεσσηνία δεν πέθανε ποτέ, αλλά συνέχεια στριφογύριζε στο μυαλό των ειλώτων Μεσσηνίων.

Ώσπου μια μέρα, το 464 π. Χ. ένας σεισμός τράνταξε ολόκληρη τη Λακωνία. Τα όμορφα κτίρια της Σπάρτης μετατράπηκαν σε ερείπια. Και τότε η ελπίδα φώτισε τις καρδιές των σκλάβων. Έπρεπε να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους για μια ακόμα φορά. Η επανάσταση και η μάχη για την απελευθέρωση της Μεσσηνίας είχε αρχίσει.

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com