Καταρρίπτοντας τις ανοησίες για την Επανάσταση του 1822- Μελέτης Μελετόπουλος

​
Δρ. Μελέτης Μελετόπουλος,
Δρ. Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Δρ. Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
Πρόγραμμα της Εκδήλωσης:

*Χαιρετισμός από τον Πρόεδρο του Τμήματος HJ10, κύριο Βαρδή Γωνιωτάκη Κορδερά

Μ. Μελετόπουλος: Η αποδόμηση της ναυμαχίας του Ναυαρίνου

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/BPF3UrFs9_s?si=W0E2gq2rDyKOgOgm

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η ελληνική εκπαίδευση στην Τουρκοκρατία – Υπήρχε κρυφό σχολειό;

ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Το παρόν, είναι μια “μικρή αναφορά” στον τίτλο που προσπαθεί να διαπραγματευτεί και είναι λιγότερο ένα εξαντλητικό κείμενο της ιστορικής καταγραφής του θέματος. Η αφορμή να ενταχθεί στο παρόν, σχετίζεται με τις υπερβολές αναφορικά με το εάν υπήρξε ή όχι κρυφό σχολειό. Μάλλον, η συζήτηση εδράζεται σε λάθος βάση. Το εκπαιδευτικό σύστημα των Οθωμανών, ποικίλει ανά αιώνα (σχεδόν) και ανά Σουλτάνο.

Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα χωρίζονταν σε μουσουλμανικά, χριστιανικά (ορθόδοξα, καθολικά, αρμένικα) και εβραϊκά, ενώ ανήκαν καθ’ ολοκληρίαν στις αντίστοιχες εκκλησιαστικές τους Αρχές, οι οποίες τα επόπτευαν. Είχαν ιδρυματική μορφή και συντηρούντο από ίδια κεφάλαια, τα οποία εάν δεν είχαν, έκλειναν. Οι δάσκαλοι μάθαιναν ιερατικά κυρίως γράμματα στους σπουδαστές και πληρώνονταν απ’ αυτούς. Δεν υπήρχε ενιαίο, ούτε υποχρεωτικό πρόγραμμα σπουδών, ούτε η μαθητεία ήταν υποχρεωτική για τους μαθητές, με αποτέλεσμα να φοιτά σ΄ αυτά ελάχιστο ποσοστό του νεανικού πληθυσμού. Το υπόλοιπο ποσοστό του πληθυσμού ήταν αναλφάβητο. Η παιδεία (εκπαίδευση) ήταν προνόμιο και όχι δικαίωμαΑυτό σημαίνει ότι, όποτε ήθελε ο εκάστοτε σουλτάνος, ή τοπικός αξιωματούχος αφαιρούσε το προνόμιο της εκπαίδευσης (παιδείας) και όποτε ήθελε, το επανέφερε. Αυτό δημιουργούσε, πλέον των άλλων, και μια ασυνέχεια στην εκπαίδευση και ο μαθητής που τυχόν μπορούσε να φοιτήσει, συνήθως τα παρατούσε.

Το κρυφό σχολειό

Συχνά όμως, σε περιοχές που είχαν το προνόμιο και τα οικονομικά μέσα να πληρώνουν δάσκαλο και να συντηρούν ένα οίκημα – σχολείο με μια βιβλιοθήκη (συνήθως κληροδότημα), τούτο τους αφαιρείτο και τα παιδιά (μαθητές) αναγκαζόντουσαν να βλέπουν το δάσκαλό τους “στα κρυφά” και μάλιστα σε όποιο “μυστικό/ κρυφό” χώρο μπορούσαν. Αυτό συνέβαινε γιατί παραβίαζαν διοικητική εντολή και εάν ανακαλύπτονταν, θα είχαν βαριές συνέπειες. Ο δάσκαλος ίσως και σε θάνατο.

Όταν επί Όθωνα φυλάκιζαν όποιον γιόρταζε την 25η Μαρτίου25/03/2024

ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Ο Όθων, πιεζόμενος και αναγκαζόμενος από τους ζώντες Φιλικούς, Ιερολοχίτες, Αγωνιστές και το Λαό, με τη συνδρομή της Εκκλησίας, κατόπιν εισηγήσεως του Γ. Γλαράκη (βλ. τις δύο φωτό εξώφυλλου και στο τέλος του κειμένου*), υπογράφει το Βασιλικό Διάταγμα με το οποίο ορίστηκε ως Εθνική Εορτή η 25η Μαρτίου 1821 (αρχικά).

Μόλις επί Γεωργίου του Α’ η 25η Μαρτίου ορίστηκε ως Εθνική Επέτειος, μετά το 1865, όπως και “ο ύμνος στην Ελευθερία” του Διονυσίου Σολωμού (σε μελοποίηση Ν. Μάντζαρου, ως Εθνικός ύμνος). Δηλαδή το βασιλικό διάταγμα όρισε ως Εθνική Εορτή, την ημερομηνία που είχε ορίσει ο Υψηλάντης και η Φιλική Εταιρεία ήδη από το 1820 και επικυρώθηκε στη Συνέλευση της Βοστίτσας/ Αιγίου στις 26-30 Ιανουαρίου 1821.

Ο Όθων και πιο πριν, η Αντιβασιλεία του, όχι μόνον δεν ήθελαν να ακούν για μυστικές εταιρείες (Φιλική), Υψηλάντηδες, Καποδίστρια, Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη κ.α. και επαναστάσεις με τη συνδρομή των παπάδων και των μοναστηριών, αλλά αντιθέτως, οι Βαυαροί, τους κυνήγησαν όλους απηνώς – δίκες, φυλακίσεις, δολοφονίες, εκτελέσεις αγωνιστών, κλείσιμο περίπου 400 Μονών και δήμευση εκκλησιαστικής περιουσίας. Από το 1832 μέχρι το 1838, ως Εθνική Εορτή, οι Βαυαροί τιμούσαν την Πρωτοχρονιά και τα γενέθλια του Όθωνα την 1η Ιουνίου!

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ: "Η ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ"

Η αγιασμένη επανάσταση.  

Η ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στον κόσμο. Είναι αγιασμένη.

Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και για αυτή χύνει το αίμα του. Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν την μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα. Κοντά στην υλική ζωή έρχεται και η πνευματική, μα τις περισσότερες φορές ως πνευματική ζωή θεωρούν οι άνθρωποι κάποιες απολαύσεις που είναι και αυτές υλικές, και ας φαίνονται σαν πνευματικές. Ένας επαναστάτης της Γαλλικής Επανάστασης, για παράδειγμα, θεωρούσε ως πνευματικά, πράγματα που, στην πραγματικότητα δεν ήταν πνευματικά. Αυτός ήθελε να αποχτήσει τη λευτεριά, για να κάνει αυτά που νόμιζε πως είναι σωστά και δίκαια για τη ζωή των ανθρώπων σε τούτον τον κόσμο μονάχα, δηλαδή για την υλική ζωή τους, μην πιστεύοντας πως υπάρχει τίποτα άλλο για να επιδιώξει ο άνθρωπος. Για αυτό λέγω πως, για τις περισσότερες επαναστάσεις, οι αιτίες που τις κάνανε να ξεσπάσουν σταθήκανε υλικές, και η ελευθερία που επιδιώξαμε ήτανε προορισμένη να ικανοποιήσει μονάχα υλικές ανάγκες.

Η ελληνική όμως Επανάσταση είχε μεν για αιτία και τις υλικές στερήσεις και την κακοπάθηση του κορμιού, όπως η κάθε επανάσταση, αλλά πάνω από αυτές τις αιτίες, είχε και κάποιες που είναι καθαρά πνευματικές. Και πνευματικό, κατά τη γνώμη μου, αληθινά πνευματικό, είναι ό,τι έχει σχέση με το πνευματικό μέρος του ανθρώπου, με την  ψυχή του, δηλαδή με τη θρησκεία.

Η σκλαβιά που έσπρωξε τους Έλληνες να ξεσηκωθούν καταπάνω στον Τούρκο δεν ήταν μονάχα η στέρηση και η κακοπάθηση του κόσμου, αλλά, πάνω από όλα, το ότι ο τύραννος ήθελε να χαλάσει την πίστη τους για να γίνουν μωχαμετάνοι. Για τούτο πίστη και πατρίδα είχαν γίνει ένα και το ίδιο πράγμα, και η λευτεριά που ποθούσαν δεν ήταν μονάχα η λευτεριά που ποθούν όλοι οι επαναστάτες, αλλά η λευτεριά να φυλάξουν την αγιασμένη πίστη τους, που με αυτήν ελπίζανε να σώσουν την ψυχή τους. Για αυτούς, κοντά στο κορμί, που έχει τόσες ανάγκες και που με τόσα βάσανα γίνεται η συντήρησή του, υπήρχε και η ψυχή, που είπε ο Χριστός πως αξίζει περισσότερο το ρούχο από αυτό.

Εκείνες οι απλές ψυχές, που ζούσαν στα βουνά και στα ρημοτόπια, ήταν διδαγμένες από τους πατεράδες τους στην πίστη του Χριστού, και γνωρίζανε, παρόλο που ήταν αγράμματες, κάποια από τα λόγια του, όπως είναι τούτα: «Τι θα ωφελήσει άραγε τον άνθρωπο, αν κερδίσει τον κόσμο όλο, και ζημειωθεί την ψυχή του;». Ή: «Τι θα δώσει άνθρωπος για πληρωμή της ψυχής του;» , «Η ψυχή είναι πιο πολύτιμη από τη θροφή, όπως το κορμί από το φόρεμα!», κ.ά.

Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας

Του Ανδρέα Σταλίδη

Το 2012 εκδόθηκε το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου για το Κρυφό Σχολειό με πάρα πολλές πηγές, οι οποίες εξέπληξαν όχι μόνο τους αποδομητές (διότι δεν είχαν ποτέ τους ασχοληθεί σοβαρά, αλλά μόνο οι ιδεοληψίες τους απετέλεσαν τη βάση των απόψεών τους), αλλά και τους σοβαρούς Ιστορικούς, διότι ένα τμήμα πηγών εμφανιζόταν για πρώτη φορά στο βιβλίο.

Επειδή είχα δημοσιεύσει στο Αντίβαρο από το 2008 τα πρώτα κείμενα του Κεκαυμένου για το θέμα και έψαχνα να βρω εκδότη για το έργο του, έγραψα και τον πρόλογο στο βιβλίο. Το βιβλίο εκδόθηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις του Καραμπελιά και αποτελεί σταθμό.

https://www.antibaro.gr/article/6553

Ανατροπή στην «αποδόμηση μύθων». Ο πρόλογος του βιβλίου: «Το Κρυφό Σχολειό. Το χρονικό μιας Ιστορίας»

28 November 2012

Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας

Το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου, παλαιού συνεργάτη του Αντίβαρου, «Το Κρυφό Σχολείο, το χρονικό μιας ιστορίας» αποτελεί μία ανατρεπτική παρέμβαση στην καρδιά του άξονα σκέψης της σχολής των αναθεωρητών. Πλέον, δεν μπορούν να ακροβατούν και να συνεχίσουν να καλλιεργούν μία στερεοτυπική ανάγνωση της Ιστορίας με μοναδικό θεμέλιο ένα βιβλίο χωρίς πηγές (Άλκης Αγγέλου: «Το Κρυφό Σχολειό, το χρονικό ενός μύθου»). Παραπέμπονται λοιπόν στις εκατοντάδες πηγές, τις οποίες αγνοούν και τις οποίες ανασύρει στο προσκήνιο ο Γιώργος Κεκαυμένος στην εξαιρετική του μελέτη. Η έκδοση του βιβλίου από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις του Γ. Καραμπελιά, είναι το επιστέγασμα προσπαθειών ετών από την πλευρά μας. Ακολουθεί ο πρόλογος του βιβλίου.

Πρόλογος του Ανδρέα Σταλίδη στο βιβλίο του Γ. Κεκαυμένου, Το Κρυφό Σχολείο, το χρονικό μιας ιστορίας, που θα κυκλοφορήσει από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012.

Οι πηγές της μελέτης του Κεκαυμένου

Μία από τις φράσεις που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, όταν την άκουγα μικρός, ήταν «μα εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;» Δικαίως, νομίζω, αναρωτιόμουν: «και γιατί όχι;» Από τότε λοιπόν απαντούσα στους γύρω μου ότι «η σωστή απάντηση στην ερώτηση “εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;” είναι “ναι”». Ανεξάρτητα, βέβαια, από το τι θα πετύχει κανείς στο τέλος.

Η ανά χείρας μελέτη είναι όντως ανατρεπτική! Ο Γιώργος Κεκαυμένος, τον οποίο ποτέ δεν γνώρισα εκ του σύνεγγυς, όμως μου στέλνει τα τελευταία χρόνια ορισμένα άρθρα του σε ηλεκτρονική μορφή για δημοσίευση στο «Αντίβαρο», επιχειρεί «να αλλάξει τον κόσμο». Να αλλάξει τα δεδομένα. Η αλλαγή είναι μία λέξη. Όμως να επιτύχει κανείς την αλλαγή είναι άθλος.

Το θέμα του μελετητή είναι το κρυφό σχολειό (πρώτη του δημοσίευση http://www.antibaro.gr/article/436 και δεύτερη http://www.antibaro.gr/article/3441).

 Ο τίτλος, «Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας», είναι παράφραση ενός παλαιότερου συγγράμματος, της μίας και μοναδικής πηγής στην οποία παραπέμπουν όλοι ανεξαιρέτως οι θιασώτες της άποψης ότι το κρυφό σχολειό είναι απλά ένας μύθος και τίποτα παραπάνω. Το σύγγραμμα εκείνο είχε μόνο μία ιστορική πηγή προ του 1821. Από αυτήν, χρησιμοποιήθηκε μόνο ο τίτλος. Η ραχοκοκαλιά της σχολής σκέψης, την οποία παρήγαγε εκείνο το βιβλίο και τελικά κυριάρχησε οριζόντια σε όλες τις γωνιές της κοινής γνώμης, είναι περίπου η εξής:

«Κρυφό σχολειό δεν υπήρξε ποτέ, διότι δεν υπήρξε ποτέ η ανάγκη του κρυφού σχολειού. Δεν υπήρξε η ανάγκη του κρυφού σχολειού, διότι ποτέ δεν διώχθηκε η παιδεία των υπόδουλων Ελλήνων. Δεν διώχθηκε ποτέ η παιδεία διότι αυτός ο τομέας δεν βρισκόταν στο ενδιαφέρον των Οθωμανών κατακτητών. Το ενδιαφέρον τους εστιάζονταν μόνο στη φορολογία. Επίσης, δεν υπάρχει καμία πηγή για το κρυφό σχολειό, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουμε ορισμένα ονομαστά σχολεία της εποχής. Το ότι ήταν λιγοστά είναι αποτέλεσμα έλλειψης χρημάτων και όχι αποτέλεσμα διωγμών. Παρόλο λοιπόν που δεν υπήρξε ποτέ κρυφό σχολειό, βόλευε να πλάσουμε τον μύθο του, διότι έτσι εμφανίζεται η Εκκλησία ως ευεργέτιδα του έθνους. Συνεπώς, συντελεί ο μύθος στη δημιουργία της εθνικής μας ταυτότητας. Ήρθε όμως η ώρα να τον αποδομήσουμε. Μπορούμε σήμερα να ζούμε και χωρίς μύθους».

Αυτά λένε λίγο-πολύ, με διάφορες παραλλαγές, ανάλογα με τον βαθμό αντικληρικαλισμού, αναθεωρητισμού, μεταμοντερνισμού ή, έστω, αδιαφορίας, του καθενός.

Η απάντηση του Γιώργου Κεκαυμένου, στην παρούσα μελέτη του, είναι εν περιλήψει η εξής:

«Υπάρχει πληθώρα πρωτότυπων ιστορικών πηγών, σύμφωνα με τις οποίες η παιδεία των υποδούλων πράγματι διώκονταν και αυτό συνέβαινε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια των αιώνων της Τουρκοκρατίας. Συνεπώς, ανάγκη πράγματι υπήρξε, και μάλιστα ανάγκη μεγάλη και επιτακτική σε όλη τη γεωγραφική έκταση της οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι μεμονωμένα ή αποσπασματικά. Επίσης, υπάρχουν δεκάδες γραπτές μαρτυρίες αμερόληπτων ιστορικών και ξένων περιηγητών της εποχής που συνηγορούν σε αυτό. Υπάρχουν μαρτυρίες για κρυφά σχολειά, ακόμα και για κρυφές εκκλησιές. Η αγριότητα των Τούρκων ήταν πασιφανής για τους ανθρώπους της εποχής».

Πριν δώσω μία σύνοψη των πηγών της παρούσης μελέτης, θα δώσω ένα τεκμήριο της έλλειψης αυτοπεποίθησης της λεγόμενης αναθεωρητικής σχολής. Σε μία εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, ο Αλέξης Παπαχελάς ρώτησε τον Θάνο Βερέμη για το κρυφό σχολειό. Στο πάνελ βρισκόταν και ο Χρήστος Γιανναράς, ενώ σε τηλεοπτικό «λινκ» βρισκόταν και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Απαντώντας λοιπόν ο Θάνος Βερέμης, παραδέχτηκε ότι «το κρυφό σχολειό υπήρξε σε περιόδους συγχρονισμένων εξισλαμισμών, όπως για παράδειγμα στην Ήπειρο κατά την περίοδο του Κοσμά του Αιτωλού». Προσέξτε τον πληθυντικό αριθμό των «περιόδων». («Νέοι Φάκελοι», ΣΚΑΙ 28.02.2011 http://www.youtube.com/watch?v=tV05BClVfoY ).

Ακολουθεί κατά χρονολογική σειρά μία ενδεικτική λίστα των μαρτυριών, οι οποίες παρουσιάζονται στο βιβλίο. Οι μαρτυρίες είναι πολυάριθμες και έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και βαρύτητα.

Περί απαγόρευσης της παιδείας και της θρησκευτικής ελευθερίας από τους Τούρκους

• 1460, Πατριάρχης Γεννάδιος. Επιστολή του παραθέτει ο Θεοδόσιος Ζυγομαλάς προς τον Μαρτίνο Κρούσιο, περίπου 100 χρόνια αργότερα.

Οι Μαρξ και Ένγκελς για την επανάσταση του 182127/03/2018

ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Γράφει η Βασιλική Σιούτη –

Πώς αντιμετώπιζαν οι Κάρολος Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς το Ανατολικό Ζήτημα πριν την ελληνική επανάσταση και ποιος, κατά τους ίδιους, υποκίνησε τους Έλληνες να εξεγερθούν; Μια σειρά από δημοσιογραφικά άρθρα και ένα μέρος από την αλληλογραφία των δύο πολιτικών φιλοσόφων, είναι αρκετά ώστε να προσεγγίσουμε τις θέσεις τους, αλλά και για να αποκαλυφθεί ότι το πιο πάνω ζήτημα βασάνιζε αρκετά τον Μαρξ, ώστε να ζητάει τη βοήθεια του Ένγκελς.

«Μέχρι την Ελληνική εξέγερση, η Τουρκία ήταν από όλες τις απόψεις terra incognita και οι συνήθεις ιδέες του κόσμου γι’ αυτή στηρίζονταν περισσότερο στα παραμύθια από τις “Χίλιες και μία νύχτες” παρά στα οποιαδήποτε ιστορικά γεγονότα…» έγραφε τον Απρίλιο του 1853 στη New York Daily Tribune ο Ένγκελς με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα.

Μερικά χρόνια νωρίτερα, αναφερόμενος και πάλι στην ελληνική επανάσταση του 1821, στην εφημερίδα The Northern Star, έγραφε για την Ιερή Συμμαχία ότι υποστήριζε «ακόμα και το δικαίωμα του μεγάλου Τούρκου να κρεμάει και να κομματιάζει τους Έλληνες υπηκόους, αλλά η περίπτωση αυτή ήταν πολύ χτυπητή και οι Έλληνες πήραν την άδεια να ξεγλιστρήσουν από τον τουρκικό ζυγό».

40 χρόνια άρθρα για την Ελλάδα

Τα άγνωστα σε πολλούς κείμενα του Μαρξ και του Ένγκελς για την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα, γράφτηκαν σε ένα διάστημα περίπου 40 ετών. Πρόκειται κυρίως για δημοσιογραφικά άρθρα του Μαρξ, τα οποία δημοσιεύθηκαν σε διάφορες εφημερίδες της Δύσης. Επίσης πρόκειται και για κείμενα αλληλογραφίας με τον Ένγκελς).

ΑΝΤΙΒΑΡΟ - Φάκελος: Επανάσταση 1821

Φάκελος: Επανάσταση 1821

Περιεχόμενα του αφιερώματος στην Ελληνική Επανάσταση 1821 – 25 Μαρτίου 1821Βίντεο αντίκρουσης με πληθώρα στοιχείων και παραπομπών σε ιστορικές πηγές

Άρθρα στο Αντίβαρο κάτω από το θέμα της Ελληνικής Επανάστασης 1821

Άρθρα από το «παλιό Αντίβαρο»

Άρθρα – απαντήσεις στη σειρά εκπομπών του ΣΚΑΙ «1821»

Πλούσιος κατάλογος με ντοκουμέντα, φωτογραφίες, πίνακες, σημαίες, μνημεία, αρχειακό υλικό από τη βιβλιοθήκη του Αντίβαρου

Δωρεάν βιβλία και απομνημονεύματα Αγωνιστών του 1821 και άλλα σχετικά βιβλία

Ειδικό αφιέρωμα στο Κρυφό Σχολειό (ιστοχώρος, ετικέτα άρθρων)
45 πηγές για την 25η Μαρτίου, την σύνδεση με τον Ευαγγελισμό και τον π.Π. Γερμανό

Δωρεάν βιβλία για την Επανάσταση του 1821

Απομνημονεύματα Αγωνιστών

Στέφανος Στεφανόπουλος, 1864

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (από υπαγόρευση), 1846

Σούτσος, ποιητικά, 1857

Σπυρίδων Τρικούπης – τόμος Α 1860, τόμος Β 1861, τόμος Γ 1862, τόμος Δ 1862

Η σχέση μας με τη Ρωσία.... Ένας αμ

Ας δώσω πρώτα την είδηση.

Ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας, Γιώργος Γεραπετρίτης, απαγόρευσε την συμμετοχή της Ρωσικής αντιπροσωπίας, στον  εορτασμό της εθνικής μας ανεξαρτησίας, που έγινε πράξη, μετά την Επανάσταση του 1821.

https://www.matrix24.gr/2024/03/ekopse-tous-rosous-o-gerapetritis/

Βεβαίως, ένας ιστορικά λοβοτομημένος υπουργός δεν μπορεί να εκπροσωπεί ένα έθνος, έναν λαό, μία εθνική συνείδηση. Μπορεί μόνο να εκπροσωπεί τον εαυτό του, τους εξωτερικούς εργοδότες του και τον ξεπουλημένο πρωθυπουργό του με αποφάσεις που γελοιοποιούν τα ιστορικά γεγονότα και την υπόσταση της χώρας μας.

Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται, ανάλογα με τις επιθυμίες των ξένων κυρίαρχων, που πολέμησαν και την Ελληνική Επανάσταση και την νεότερη ανεξαρτησία της χώρας μας. Υπάρχουν ντοκουμέντα που φωνάζουν, για τις ενέργειες και της μίας και της άλλης πλευράς.

Προφανώς, Κούλης και Γεραπετρίτης δεν τα έχουν διαβάσει ποτέ.

Αλλιώς θα ντρέπονταν, αν είχαν λίγη τσίπα, να προσβάλουν την ΜΟΝΑΔΙΚΗ παγκόσμια δύναμη, που μας χάρισε την εθνική μας ανεξαρτησία με την Συνθήκη της Ανδριανούπολης.

Ηταν ακριβώς εκεί, που οι Ρώσοι υποχρέωσαν τον Σουλτάνο με το πιστόλι στον κρόταφο να υπογράψει την ανεξαρτησία της Ελλάδας!

Ακόμα και οι φιλότουρκοι Άγγλοι πολιτικοί, που εμπόδισαν τους Ρώσους να φτάσουν, τότε, μέχρι την Κωνσταντινούπολη, παραδέχθηκαν ότι η συνθήκη της Ανδριανούπολης υπήρξε “το διεθνές συμβόλαιο της πολιτικής υπόστασης και αυτοτέλειας του Ελληνικού κράτους”.

Ακόμη και ο Καρλ Μάρξ, που είχε πολλά προηγούμενα με τον τσάρο έγραψε, το 1853, σε άρθρο του στη "New York Tribune": 

“Ποιος έκρινε τελικά τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες; Όχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή Πασά, ούτε η μάχη στο Ναυαρίνο, ούτε ο Γαλλικός στρατός στο Μωριά, ούτε τα συνέδρια και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου. Αλλά ήταν ο Ντίμπιτς που προέλασε μέσω των Βαλκανίων στην πεδιάδα του Έβρου.”

 Ο Ντίμπιτς στον οποίο αναφέρθηκε ο Μαρξ ήταν ο στρατάρχης τότε του ρωσικού στρατού που νίκησε τους Οθωμανούς στην Ανδριανούπολη.

Δεν θα αναφερθώ καν στην ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας, στον ρόλο του ΥΠΕΞ του τσάρου Καποδίστρια, στον ρόλο του υπασπιστή του τσάρου Αλέξανδρου Υψηλάντη και στην Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή.

Μου αρκεί μόνο η Συνθήκη της Ανδριανούπολης, που την έχουν ξωπετάξει και από το μάθημα της Ιστορίας, στα σχολεία.

Όπως ξωπετάνε όλους τους αγωνιστές για την Ελευθερία σ΄ αυτήν την χώρα!

Ντροπή και οργή μόνο!

(Αυτή η σημαία που βλέπετε να σηκώνουν οι Έλληνες επαναστάτες, είναι η σημαία του πολεμικού Ναυτικού της τσαρικής Ρωσίας)

Από Ioanna Ypsilanti

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/ZqW4jK2YsxKgv1SM/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Οι αρνητές του Κρυφού Σχολειού και ο εξωραϊσμός της Τουρκοκρατίας

από Γιώργος Καραμπελιάς 

Μια σειρά κειμένων του Γιώργου Καραμπελιά για την ελληνική ιστορία.

Είναι γνωστές οι δυσκολίες που συναντούσαν οι Έλληνες για να δημιουργήσουν και να στερεώσουν τα σχολεία τους κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των Οθωμανών. Γι’ αυτό και η εκπαίδευση των Ελλήνων αποτελούσε ένα διαρκές άθλημα. Εξ ου και η σύνδεσή της, συμβολικά, με το «κρυφό σχολειό».

Βέβαια, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, λειτουργούσαν σχολεία και με αυτή την έννοια δεν υπήρχε, για ολόκληρη την ιστορική περίοδο και όλες τις περιοχές, κάποια γενικευμένη και μόνιμη «απαγόρευση». Ταυτόχρονα, όμως, οι Τούρκοι κατεδίωκαν, για πολλές δεκαετίες μετά την Άλωση, την εκπαίδευση των Ελλήνων, έκλειναν σχολεία, απαγόρευαν ακόμα και τη χρήση της ελληνικής γλώσσας και δεν επέτρεπαν επί αιώνες την ίδρυση σχολείων στη Μ. Ασία. Άλλωστε, τον μεγάλο ιδρυτή σχολείων, τον Κοσμά Αιτωλό, εν τέλει τον απαγχόνισαν.

Κατά συνέπεια, η αναφορά στο «κρυφό σχολειό» ενέχει τη μορφή συμβόλου για τις διώξεις που αντιμετώπιζε η παιδεία στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Άλλωστε, αυτό θέλουν εν τέλει να αμφισβητήσουν οι αποδομητές, ιστορικοί και μη, αρνούμενοι την ύπαρξη του κρυφού σχολειού: τον καταπιεστικό και «φωτοσβεστικό» χαρακτήρα της οθωμανικής εξουσίας.

Από τον Κωνσταντίνο Κούμα στον Αδαμάντιο Κοραή

Οι Οθωμανοί με δυσκολία έδιναν άδειες για την ίδρυση σχολείων, ακόμα και κατά τον 18ο αι. –σχεδόν πάντοτε κατόπιν δωροδοκίας–, ή τα έκλειναν σε πολλές περιοχές, όπως συνέβη μετά τα Ορλωφικά, το 1770.

Διαθέτουμε μάλιστα τη σχετική μαρτυρία του Κούμα. Ο Κωνσταντίνος Κούμας, γεννημένος στη Λάρισα το 1777, κοραϊστής, εχθρικά διακείμενος προς τη Φιλική Εταιρεία, αναφέρει πως έγινε «δεκαετὴς χωρὶς νὰ ἴδῃ οὔτε ἐκκλησίαν (διότι τὴν εἶχαν κρημνίσει οἱ Τοῦρκοι ), οὔτε κοινὸν σχολεῖον, διότι ἐφυλάττετο ἔγκλειστος, διὰ τὸν φόβον τῶν Γιανιτσάρων», ως συνέπεια του κλίματος των διώξεων που επικρατούσε μετά τα Ορλωφικά: «Ἕνα μόνον ναὸν εἶχαν, τιμώμενον εἰς ὄ­νο­μα τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­χιλ­λί­ου­­­­­, καὶ τοῦ­τον τὸν ἐ­κρή­μνι­σαν. Με­τὰ πα­ρέ­λευ­σιν εἰ­κο­σι­τεσ­σά­ρων ἐ­τῶν, [ ] ἀ­νε­κτί­σθη ὁ να­ὸς οὗ­τος … διὰ φρον­τί­δος τοῦ ἀ­ξι­ε­παί­νου μη­τρο­πο­λί­του Λα­ρίσ­σης Διονυσίου Καλλιάρχου κα­τὰ τὸ 1794 ἔ­τος, ὁ­πό­τε ὁ κα­λὸς οὗ­τος ποι­μὴν ἀ­νή­γει­ρε καὶ τὸ πα­λαι­ὸν Ἑλ­λη­νι­κὸν σχο­λεῖ­ον»[1].

Η ελληνική συνείδηση των αγωνιστών του 1821

Η έννοια «Έλληνας» από τα ύστερα βυζαντινά ως τα προεπαναστατικά χρόνια – Τα πρότυπα των ηρώων του 1821

Το θέμα της ελληνικής συνείδησης των ηρώων του 1821 είναι κάτι που όπως έχουμε παρατηρήσει, απασχολεί ιδιαίτερα τους αναγνώστες του protothema.gr. Σκεφτήκαμε λοιπόν να γράψουμε ένα άρθρο στο οποίο θα παρουσιάσουμε στοιχεία που δείχνουν σε μεγάλο βαθμό ότι οι ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης είχαν συνείδηση (και συναίσθηση…), ότι είναι απόγονοι των ηρώων της αρχαίας Ελλάδας.

Ο όρος «Έλλην» στο ύστερο Βυζάντιο

Υπάρχουν πολλοί νεότεροι ιστορικοί που θεωρούν ότι ο όρος «Έλλην» είχε εξαφανιστεί στα βυζαντινά χρόνια και δεν είχε αφήσει μνήμες στον υπόδουλο λαό. Επίσης θεωρούν ότι επανήλθε στο προσκήνιο χάρη στον Διαφωτισμό. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Χαρακτηριστικό είναι το υπόμνημα που έστειλε ο Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων στον αυτοκράτορα Μανουήλ Β’ (1391-1425): «Εσμέν μεν γαρ ουν ων ηγείσθε τε και βασιλεύετε, Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» (=Εμείς λοιπόν απ’ όσους ανθρώπους κυβερνάτε και στους οποίους βασιλεύετε είμαστε Έλληνες όπως το επιβεβαιώνει η γλώσσα που μιλάμε και η πατροπαράδοτη παιδεία μας»). Αλλά και ο μαθητής του Γεμιστού Βησσαρίων έγραψε το παρακάτω επίγραμμα για τον δάσκαλό του: «Πολλές μεν φύσεν θεοειδέας ανέρας (=θεόμορφους άνδρες) Ελλάς αλλά Γεμιστός όσον Φαέθων…».

Η Διεθνής Ακτινοβολία του 1821 - Πώς επηρέασε η Ελληνική Επανάσταση τους λαούς της Ευρώπης και όλον τον κόσμο

Η Διεθνής Ακτινοβολία του 1821

Το προβάδισμα στην διάλυση των Αυτοκρατοριών το είχαν οι «αφυπνισμένοι» Έλληνες με κύρια οργάνωσή τους την Φιλική Εταιρεία. Στο πρότυπο αυτής δημιουργήθηκαν μια σειρά Εθνικές Εταιρείες που συσπείρωσαν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες στην Ευρώπη και ήταν πιο αποτελεσματικές από τις ολιγάριθμες επαναστατικές σέχτες.

Πώς επηρέασε η Ελληνική Επανάσταση τους λαούς της Ευρώπης και όλον τον κόσμο

«Ο αντίκτυπος των αρχών που έχουν τεθεί σε εφαρμογή στην Ελλάδα θα φανεί σταδιακά, εδώ αλλά και σε άλλες χώρες… Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσο ψηλά θα φτάσει η Ελλάδα. Μέχρι σήμερα ήταν το υλικό για τους ύμνους και τις ελεγείες που έγραφαν οι φανατικοί λάτρεις της• τώρα όμως θα στραφεί πάνω της η προσοχή των πολιτικών».

Λόρδος Βύρων

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η Ελληνική Επανάσταση κράτησε από τον Φεβρουάριο του 1821 (όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μπήκε στην Μολδοβλαχία) έως τον Φεβρουάριο του 1830 που υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου. Εννέα, δηλαδή, χρόνια κατά τα οποία οι Έλληνες έδειξαν μια απίστευτη ηθική αντοχή μέχρι να πετύχουν την επίσημη αναγνώριση της Ελλάδας ως κράτους στην διεθνή πολιτική σκηνή. Με άσβεστη επαναστατική φλόγα και επιθυμία για ελευθερία αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας για ένα τόλμημα, το οποίο δεν ήταν μόνο σταθμός για την ελληνική ιστορία, αλλά επηρέασε καταλυτικά και την ευρωπαϊκή ιστορική πορεία.

Το εθνικό κράτος που συγκροτήθηκε την κρίσιμη εκείνη δεκαετία στην Ελλάδα, γύρω από το Ναύπλιο, ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο τόσο για τους Έλληνες, όσο και για την υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρο των αρχών του 19ου αιώνα.

Έτσι, η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε η εμπροσθοφυλακή σε έναν δρόμο που ακολούθησαν όλα, σχεδόν, τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη αλλά και πολλά ακόμα στον υπόλοιπο κόσμο.

Οι δύο Βρετανοί ποιητές, εκ των κορυφαίων στο φιλελληνικό κίνημα, ο Σέλλεϋ και ο Βύρων, προέβλεψαν με εντυπωσιακή ακρίβεια την πραγματική σημασία και την παγκόσμια διάσταση του ‘21. Στον Πρόλογο του ποιήματος Ελλάς, σε ένα απόσπασμα που γράφτηκε το φθινόπωρο του 1821, ο Σέλλεϋ έγραφε:

«Είναι η εποχή του πολέμου των καταπιεσμένων εναντίον των καταπιεστών. …

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε'

                ( Μια απάντηση...) 

       του  Βασίλης Στοϊλόπουλος 

"«Ὂλοι κλάψτε• 

ἀποθαμένος   ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιάς»

Μια απάντηση... σε διάφορους λασπολόγους και ιδεοληπτικούς αντικληρικαλιστές, που αναίσχυντα αναγορεύουν τον Πατριάρχη Άγιο Γρηγόριο Ε΄ σε στενό συνεργάτη του Σουλτάνου επειδή εξαναγκάστηκε και αφόρισε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη είναι και το γεγονός ότι ... 

o εθνικός μας ποιητής Διονύσιος ΣΟΛΩΜΟΣ αφιερώνει επτά τετράστιχες στροφές (αρ. 132 – 138) του ΥΜΝΟΥ εις την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στον Πατριάρχη που απαγχονίστηκε από τους Τούρκους σαν σήμερα, στις 10 Απριλίου 1821.  

« (…)

Πνίγοντ' ὅλοι οἱ πολεμάρχοι / καὶ δὲν μνέσκει ἕνα κορμί•

χαίρου, σκιὰ τοῦ Πατριάρχη, / ποὺ σὲ πέταξαν ἐκεῖ.

Ἐκρυφόσμιγαν οἱ φίλοι / μὲ τσ' ἐχθρούς τους τὴ Λαμπρή,

καὶ τοὺς ἔτρεμαν τὰ χείλη / δίνοντάς τα εἰς τὸ φιλί.

Κειες τὲς δάφνες ποὺ ἐσκορπίστε / τώρα πλέον δὲν τὲς πατεῖ,

καὶ τὸ χέρι ὀποῦ ἐφιλῆστε / πλέον, ἅ, πλέον δὲν εὐλογεῖ.

Ὂλοι κλάψτε• ἀποθαμένος / ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιάς•

κλάψτε, κλάψτε• κρεμασμένος / ὠσὰν νὰ 'τανε φονιάς!

Έχει ὀλάνοικτο τὸ στόμα / π' ὧρες πρῶτα εἶχε γευθεῖ

τ' Ἅγιον Αἷμα, τ' Ἅγιον Σῶμα• / λὲς πὼς θὲ νὰ ξαναβγῇ

ἡ κατάρα ποὺ εἶχε ἀφήσει, / λίγο πρὶν νὰ ἀδικηθῇ,

εἰς ὁποῖον δὲν πολεμήσει / καὶ ἠμπορεῖ νὰ πολεμῇ.

Τὴν ἀκούω, βροντάει, δὲν παύει / εἰς τὸ πέλαγο, εἰς τὴ γῆ,

καὶ μουγκρίζοντας ἀνάβει / τὴν αἰώνιαν ἀστραπή.

(…)»

Άλλωστε,

και  ο ίδιος

ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ , απευθυνόμενος στους Σουλιώτες, είπε :

«Ο Πατριάρχης βιαζόμενος υπό της Πόρτας σας στέλνει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς, όμως, να τα θεωρείται αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου»."

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ

________________________________

 ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε'

      «Πώς μας θωρείς ακίνητος;

        Πού τρέχει ο λογισμός σου,

        τα φτερωτά σου τα όνειρα;»  

του Κώστα Χατζηαντωνίου 

"ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΛΕΙΣΤΗ ΠΟΡΤΑ

«Πώς μας θωρείς ακίνητος; Πού τρέχει ο λογισμός σου,/ τα φτερωτά σου τα όνειρα;»  

Όταν στις 25 Μαρτίου 1872 ο Αριστοτέλης ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ άρχιζε έτσι το κατόπιν προσκλήσεως του Πανεπιστημίου Αθηνών περίφημο ποίημά του για τον « του αοιδίμου Γρηγορίου του Ε΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως» (έργο του Γ. Φυτάλη, δαπάναις του Γ. Αβέρωφ),

 ΖΟΥΣΑΝ ακόμη πολλοί αγωνιστές

και ΔΕΝ μπορούσαν ανόητοι λιμπερτίνοι να αμφισβητούν το μεγαλείο της θυσίας του πατριάρχη.

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 : Ένα μεγάλο Ιστορικό γεγονός ή το Μεγαλύτερο του 19ου αιώνα ;

Στις "Αντιθέσεις" , μια μεγάλη συζήτηση παραμονή της 25ης Μαρτίου για την Ελληνική Επανάσταση του 1821, τα σημεία καμπής της και την διαδρομή του Ελληνικού Έθνους ως σύγχρονη κρατική οντότητα σε μια ιστορική διαδρομή 202 χρόνων . 

-Ήταν η Ελληνική Εθνεγερσία ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός της εποχής ή το μεγαλύτερο της ιστορίας του 19ου αιώνα ; 

-Πόσο μακριά είμαστε από το 1821 και την "κακοτυχία" της δολοφονίας του Καποδίστρια;

 -Μήπως μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την "Οδύσσεια" δύο αιώνων ξενοκρατίας, κυριαρχίας υπό επιτροπεία των Παγκόσιων δρώντων , εμφυλίων , το πελατειακό και κομματοκρατικό σύστημα την κλεπτοκρατία και την σύγχρονη χρεοκρατία τελικά, είμαστε στην περίοδο της "χαριστικής βολής"κατά του νεοελληνικού κράτους ; 

- Kατά πόσο η τροχιά εξάρτησης και κυριαρχίας των ελίτ της εξουσίας ως παρακολούθημα των ισχυρών ξένων "ελεγκτών" μπορεί να αντιστραφεί για να τεθούν ξανά στο πολιτικό τραπέζι τα αιτήματα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821; 

Στο στούντιο των "Αντιθέσεων", ο Ιστορικός Ερευνητής - συγγραφέας Θεόδωρος Παναγόπουλος, άλλοτε δικαστής.

 Στην εκπομπή παρεμβαίνουν και καταθέτουν την οπτική τους οι : 

- Παναγιώτης Ήφαιστος Ομότιμος Καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά - Πολιτική Θεωρία του Διεθνούς Συστήματος///Κρατική Θεωρία – Στρατηγική Θεωρία

 - Γεώργιος Κοντογιώργης Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης - Πρώην Πρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Χάρτης που δείχνει πόσα χρόνια έμεινε η κάθε περιοχή της Ελλάδος υπό οθωμανικό ζυγό

Ένας ενδιαφέροντας χάρτης που δείχνει πόσα χρόνια έμεινε η κάθε περιοχή της Ελλάδος υπό οθωμανικό ζυγό. Ευτυχώς στα Ιόνια Νησιά (δυστυχώς για τον ηπειρωτικό μας κορμό) με εξαίρεση ίσως την Λευκάδα υπήρξε μηδενική ώσμωση με τους εξ ανατολων βαρβάρους πράγμα που αντανακλάται στον πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, τα τοπωνύμια κλπ.

Η Κέρκυρα, η αδούλωτη Μάνη και τα Σφακιά οι μόνες περιοχές που δεν πάρθηκαν ποτέ από τους Οθωμανούς.

ΤA ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε ΑΠΟ ΡΩΣΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

Στην αρχή της Ελληνικής Εθνεγερσίας του 1821-1829 ο σουλτάνος έστειλε ειδική αμνηστία στους Έλληνες, αν παρέμεναν πιστοί στην Πύλη και τους έδινε ψυχική ηρεμία, διατάσσοντας τους επισκόπους της επισκοπής να είναι υπεύθυνοι γι' αυτό, να απαλλάξουν από τον όρκο τους τους υπογράφοντες τη Φιλική Εταιρεία και να τους κάνουν να μετανοήσουν, και να αφορίσουν τον Α. Υψηλάντη, τον Μολδαβό άρχοντα Mihai Sutsu και όλους τους συνεργούς τους. 

Το φιρμάνι αυτό διαβάστηκε στις 3 Μαρτίου 1821 από τον Constantin Murusi, Μεγάλο Δραγουμάνο της Πύλης, παρουσία του Γ., μητροπολιτών και εκπροσώπων του λαού. Η χάρτα διαβάστηκε από έναν από τους επισκόπους την Κυριακή 11(23) Μαρτίου μετά τη Θεία Λειτουργία στον πατριαρχικό ναό. 

Εκτός από το έγγραφο αυτό, ο πατριάρχης και η Σύνοδος, κατόπιν αιτήματος της Πύλης ενώπιον των ξένων πρεσβειών στην Κωνσταντινούπολη, εξέδωσαν ειδική επιστολή αφορισμού κατά του Υψηλάντη και του Σούτσου και των υποστηρικτών τους, η οποία κυκλοφόρησε στη Μολδαβία και τη Βλαχία. Και οι δύο επιστολές, ωστόσο, δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Έτσι, ο σουλτάνος Μαχμούτ άρχισε τις καταστολές κατά των Ελλήνων, κυρίως μεταξύ των φανατικών και του κλήρου. 

Έτσι, στις 24 Μαρτίου απαγχονίστηκε ο μητροπολίτης Εφέσου Διονύσιος (Καλλίαρχης), μέλος της Συνόδου, ο οποίος είχε σχέση με τους Φαναριώτες. Στη συνέχεια φυλακίστηκαν οι μητροπολίτες Νικομήδειας Αθανάσιος, Δέρκων Γρηγόριος και Αγχιάλου Ευγένιος. Οι επιζώντες Φαναριώτες εκδιώχθηκαν από το Φανάρι προς τον Βόσπορο και τέθηκαν υπό αυστηρή αστυνομική επιτήρηση, ενώ το Φανάρι έγινε μετωπικός τόπος όπου γίνονταν καθημερινά εκτελέσεις. Ο Γρηγόριος όφειλε να εγγυάται προσωπικά για την τάξη και την πολιτική υπακοή όλων των Ελλήνων της αυτοκρατορίας. 

Ορισμένοι Φαναριώτες και επίσκοποι αποφάσισαν να προτείνουν μια γενική εγγύηση της τάξης στην πρωτεύουσα για να κατευνάσουν τον σουλτάνο. Όταν ο Γρηγόριος ενημέρωσε σχετικά τον Μεγάλο Βεζίρη, εκείνος όχι μόνο αρνήθηκε την προσφορά, αλλά απαίτησε να σταλούν στην Πύλη τρεις ακόμη επίσκοποι, ο Ιωσήφ της Θεσσαλονίκης, ο Δωρόθεος της Αδριανούπολης και ο Ιωαννίκιος του Ταρνόβου.

 Στις 4 Απριλίου εκτελέστηκε ο Μέγας Δραγουμάνος της Πύλης Κ. Μουρούζης. Ο Γρηγόριος διηύθυνε τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία το Πάσχα με 12 Μητροπολίτες και η εκκλησία ήταν σχεδόν άδεια, καθώς λέγεται ότι οι Τούρκοι σκόπευαν να εξοντώσουν όλους τους Χριστιανούς τη νύχτα του Πάσχα. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας ο Γρηγόριος και οι επίσκοποι πήγαν στους πατριαρχικούς θαλάμους, όπου έφτασε και ο Μέγας Δραγουμάνος Σταυράκης Αριστάρχος. 

Κρυφό Σχολειό. Ιστορικές, πρωτότυπες πηγές 1460-1913

Ιστορικές πηγές από το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας. Τις πηγές μπορείτε να τις δείτε και ξεχωριστά στον ιστοχώρο

https://www.kryfosxoleio.com

https://www.kryfosxoleio.com/post/537

https://www.kryfosxoleio.com/post/cat...

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΑΠΟΔΟΜΗΣΗ....

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΑΠΟΔΟΜΗΣΗ.....όσο απεχθείς είναι οι "πανηγυρικές" εθνικιστικές αερολογιες, τόσο επικίνδυνες είναι οι "νηφαλιες επιστημονικές προσεγγίσεις" μιας "προοδευτικής" ιστοριογραφίας όπου γίνονται χαρμάνι ο ιδεολογισμος, η εκλεκτικότητα, η σκόπιμη σύγχυση, η ανεπαρκής αρετή της Διάκρισης...

ο κ.Μαργαριτης, αίφνης, (δείτε σχετικά άρθρα στο SLPress), που "τεκμηριώνει" ότι η Επανάσταση αρθρωθηκε σε παραδοπιστα ευκαιριακά μπουλούκια που προσέρχονταν στη μάχη είτε υπό εκβιασμούς κ απειλές είτε υπό το κίνητρο της σφαγής προς αρπαγή..

ποτέ , λέει, η Επανάσταση δεν συγκρότησε "Πολιτοφυλακή", μόνιμα στρατιωτικά σχήματα ενός οργανωμένου εθελοντισμού...και για αυτό "δεν άλλαξε το παλιό καθεστώς", λες και το 21 ήταν "κοινωνική επανάσταση"(ούτε πόντο δεν έχουν αποκλίνει οι καινούργιοι τάχα "επιστημονικοποιημενοι" αριστεροί ιστορικοί από τα κορδατικα θεσφατα...)....

βέβαια, ο τρομερός επιστήμων δεν εξηγεί το πώς αυτή η ελεγχόμενη από "προύχοντες" και "λαφυραγωγους καπετάνιους" χυμαδουρα σάρωσε τα στρατεύματα της αυτοκρατορίας επανειλημμένα υποχρεώνοντας το Σουλτάνο να συρθεί στους υποτελείς Αιγύπτιους και την Ευρώπη να αναθεωρήσει κομβικά τη γεωστρατηγική της...

κάτι τσουρμα αρπάγων  της ένοπλης κονόμας διέλυσαν την Υψηλή Πύλη!!..

ούτε ο εκπληκτικός ιστορικός εξηγεί γιατί συγχέει με παιχνίδια λέξεων το εθνικοαπελευθερωτικό 21 με το κοινωνικό 1789 και τα κατά βάση αγροτοκοινωνιικα κινήματα του εθνικοαπελευθερωτικού ρεύματος στη Λ.Αμερικη...ουτε βέβαια εμβαθύνει στη διαλεκτική της ανάδυσης του Νέου Ελληνισμού σε άγριες συνθήκες εθνικής κατάκτησης με κύριο χαρακτηριστικό την κλιμακωτή ανάπτυξη μιας παλλαϊκής αντίστασης με πολλές ιδιομορφίες πολιτισμικής ιδιαιτερότητας (ανέλυε ο δόλιος ο Μαρξ, αλλά οι Μαργαρίτηδες επέβαλαν τον "μαρξισμό της μηχανιστικής εξομοίωσης που αποφασίζουν οι Κεντρικές Επιτροπές)...

ο σπουδαίος προφεσορας "απλώς" πουλάει "διεθνιστική" εθνοαποδομηση πλήρως ευθυγραμμισμένη με το κολπακι να "αποδείξουμε" πολλά "μυστήρια" στον Αγώνα που θα μας "πείσουν" τελικά ότι το "θαύμα του 21" είναι μια "εθνικιστική αφήγηση" και στην ουσία "μας ελευθέρωσαν οι Ευρωπαίοι για δικούς τους λόγους"...ξενοδουλα ρεμαλια σαν τον Καιριδη, δεξιοί παραχαράκτες σαν τους Μαραντζιδη, Καλύβα κ ΣΙΑ, αριστεροί ευρωδουλοι αναθεωρητές σαν Λιάκο, Μαργαρίτη, Ρεπούση, είναι τα σύγχρονα "μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά" ενάντια στην Πατρίδα και τα διαμορφωτικα άθλα της...

εμείς εμμένουμε στο "μύθο" αρνούμενοι ώριμα την "αληθεια' των εθνοαποδομητικων εργαστηριων....

Ζητω το 1821!...  

έργο της αυταπάρνησης του μαζικού αυτοσχέδιου Λαϊκού Απελευθερωτικού στρατού που πολέμησε οργανωμένα κ με συνέπεια "για της πατρίδος την ελευθερία και του Χριστού την.πιστη την αγία"...

από αυτό το άφθαρτο δόγμα εκκινουμε και, ναι, συζητάμε κάθε πτυχή κ λεπτομέρεια πιστοί στην κλασική "γραμμή" του εθνικού μας ποιητή!...

...

ΠΗΓΗ: Σταθόπουλος Νίκος fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε' ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

ΜΕHMET SAIT HALET EFENDI (1761–1822)

Ο Mehmet Sait Halet Efendi είναι ο άγνωστος συμβουλάτορας και υποβολέας του Σουλτάνου που εκτέλεσε τον Αλή Πασά Ιωαννίνων και τον Σεϊχουλισλάμη (Μουσουλμάνο Πατριάρχη) Çerkes Halil Efendi. Ο Halet ήταν εκείνος που κατηγόρησε τον Αλή Πασά για ενέργειες σε βάρος της Αυτοκρατορίας και ο τελευταίος με την σειρά του θεωρήθηκε πως υπέθαλψε τον ξεσηκωμό κατά του Σουλτάνου σε συνεννόηση με το Φανάρι.

Η μεταφορά της κεφαλής του Αλή Πασά στον Σουλτάνο.

Ο δεύτερος, σύμφωνα με Τουρκικές πηγές, ξυλοκοπήθηκε άγρια και υπέκυψε στα τραύματα του επειδή αρνήθηκε να εκδώσει Φετφά / Fatwa ( θρησκευτική διαταγή) για γενική σφαγή κατά των χριστιανών.
Σύμφωνα με τις Τουρκικές πηγές σε έκτακτη συνεδρίαση πού συγκάλεσε ο Σουλτάνος Μαχμούντ Β' λόγω τής Επανάστασης, ο Σεϊχουλισλάμης Çerkes Halil Efendi ήρθε σε έντονη αντιπαράθεση με τον Mehmet Sait Halet Efendi για τα αίτια πού την προκάλεσαν, και τον κατηγόρησε για αυταρχισμό και αυθαιρεσίες και για την τοποθέτηση εγκάθετων τυράννων που εξαγόραζαν βοεβοδαλίκι και καταπίεζαν φρικτά τους κατοίκους (ενδεικτικά ο Haci Ali Haseki (-1795) τών Αθηνών).

Πίνακας τού Γάλλου Jacques-Louis David με θέμα την στέψη του Μεγάλου Ναπολέοντα. Σε λεπτομέρεια διακρίνεται ο Mehmet Sait Halet Efend μεταξύ των ξένων διπλωματών.

Ο Καποδίστριας και η απεξάρτηση από τις αγγλικές υποθήκες

Γράφει ο Ιστορικός ερευνητής Γεώργιος Σκλαβούνος.

Ο Γεώργιος Τερτσέτης, γνωστός από την ηρωική στάση του στη δίκη του Κολοκοτρώνη, μεγάλη επίσης μορφή της Επτανήσου και της Εθνικής Αναγέννησης, μας παραθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα σχετική μαρτυρία για τον Ιωάννη Καποδίστρια:

«Ο Κυβερνήτης προσεκάλεσε διάφορους γερουσιαστές μέσα Ιουλίου του 1831 δια να τους παρακινήσει να φέρουν εις τέλος μερικά νομοσχέδια, τα οποία τους είχε υποβάλλει, μεταξύ των οποίων ήταν και το περί διανομής γης. Εκρατούσε εις το χέρι μίαν εφημερίδα ξένην και μας είπε: “ Ένα άρθρον περί Βολιβάρ μου έδωκε αιτίαν να σας κράξω. Οκνεύετε εις το νομοσχέδιον περί διανομής της γης, διότι δεν θέλετε την διανομήν, όπως την έχω, διότι δεν αγαπάτε την ισότητα.

Θέλετε η διανομή να κατεβαίνει από τους μεγάλους εις τους μικρούς ενώ το σχέδιο μου αποβλέπει τώρα τους μικρούς. Θα έλθει και η δική σας αράδα. Ενεργείτε, ενεργείτε, ενεργείτε όσο είμαι ακόμα ζωντανός. Ημπορεί να έλθετε μίαν ημέραν και να με βρείτε κρύο κουφάρι. Θα έλθει άλλος με τον οποίον δεν θα έχετε την ευκολίαν να εξηγείσθε καθώς με εμένα». (Τερτσέτης στην “Απολογία για τον Καποδίστρια”. Μνημεία της Ελληνικής Ιστορίας, Τόμος Τέταρτος, Τεύχος 1, Σελ. 294,5. Γ. Σκλαβούνος: Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2011).

Επισημαίνω ότι η πρόσκληση του Καποδίστρια στους Γερουσιαστές για το θέμα της διανομής των Εθνικών γαιών γίνεται Ιούλιο του 1831. Συνάντηση στην οποία ο Καποδίστριας προλέγει και προβλέπει τον θάνατό του.

Ο Καποδίστριας και η διανομή εθνικών γαιών