Η κοινωνική ανισότητα και η φτώχεια στο " Έγκλημα και Τιμωρία " του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκυ.

Μαντώ Μαλάμου 

Η φιλόλογος Μαντώ Μαλάμου συζητά με τον Κώστα Παππά στον Ρ/Σ της εκκλησίας της Ελλάδος για την κοινωνική ανισότητα και την φτώχεια στο " Έγκλημα και Τιμωρία " του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκυ.

Η εικαστική επιμέλεια έγινε από το https://antistudio.gr.

«Έτρεμε έβγαζε αίμα από το στόμα» - Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Οδηγία στους ανωτέρους»

«Έτρεμε έβγαζε αίμα από το στόμα»

«Ήρθε το παιδί μου από τη δουλειά, 

δούλευε σε ένα σουβλατζίδικο κι έκανε διανομή με το ποδηλατάκι του. 

Ήρθε από το σουβλατζίδικο και δεν καταλάβαινα. 

Άρχισε και μου πέταγε την μπλούζα, δεν καταλάβαινα τι έκανε. Λέω “παιδάκι μου, τι έχεις;”. 

Δεν μπορούσε να μιλήσει. Δεν μίλαγε. Παίρνουμε τηλέφωνο τον γιατρό και λέει “μάλλον είναι θερμοπληξία αλλά τροχάδην να τον πάτε στο νοσοκομείο. Βάλτε του πετσέτα στο μέτωπο και να τον πάτε στο νοσοκομείο».

»»Καλέσαμε το ασθενοφόρο αλλά μέχρι να έρθει, το παιδί μου δεν καταλάβαινε τίποτα.

 Έτρεμε, έβγαζε αίμα από το στόμα και δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον.

 Στη συνέχεια ήρθε το ασθενοφόρο, τον πήραμε και τον πήγαμε στο νοσοκομείο. Εκεί παθαίνει την πρώτη καρδιακή ανακοπή και μετά τον επανέφεραν. Παθαίνει και δεύτερη και τελείωσε.

 Δεν πρόλαβε τίποτα το παιδάκι μου. Εκείνη την ημέρα εργαζόταν στο σουβλατζίδικο» είπε συγκλονισμένη η μητέρα του 46χρονου.

               ______***______

Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Οδηγία στους ανωτέρους» 

                      — 

Ένα ποίημα για τον Άγνωστο Εργάτη (απόσπασμα)

"...Μα ωστόσο

διαταγές θα ‘πρεπε ίσως να δοθούν

και για μιαν άλλην επιτέλους τελετή που να τιμά

τον Ά γ ν ω σ τ ο Ε ρ γ ά τ η

απ’ τις κοσμοπλημμυρισμένες πολιτείες των ηπείρων.

Κάποιον μέσ’ απ’ τ’ ανθρώπινο το κουρνιαχτό

που τη μορφή του κανένας δεν τη πρόσεξε

που η μυστική του ύπαρξη πέρασε απαρατήρητη

που ποτέ τ’ όνομά του δεν ακούστη καθαρά.

Ένας τέτοιος άνθρωπος θα ’πρεπε,

για ολονών μας το καλό,

να τιμηθεί με σοβαρή μια τελετή,

μ’ ένα ραδιοφωνικό μήνυμα

«Στον Άγνωστο Εργάτη»

και

με σταμάτημα κάθε δουλειάς από την ανθρωπότητα όλη

πέρα για πέρα στον πλανήτη."

Γερομοριάς 

https://www.google.com/amp/s/www.ethnos.gr/greece/amp/271825/xalkidasygklonizeihmhteratoydianomeapoypethaneapothermoplhxiaerothmatagiathnanakoinoshtoynosokomeioy

Στο καρναβάλι της Κοινωνικής Δικαιοσύνης

Δημήτρης Κωστάκος

20 Φεβρουαρίου Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Σοβαρά. Τσεκαρισμένο. Μέσα στις Απόκριες και στο Καρναβάλι.
Το μοιράζομαι:


20 Φεβρουαρίου Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Σοβαρά. Τσεκαρισμένο. Μέσα στις Απόκριες και στο Καρναβάλι. Οι κάθε λογής αρμόδιοι, ωστόσο, έχουν φορέσει εδώ και καιρό την μάσκα της «κοινωνικής ευαισθησίας».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η Κοινωνική Δικαιοσύνη εμφανίσθηκε ως έννοια ήδη από την αρχαιότητα, καθώς ο Αριστοτέλης σε σχετική ρήση του στα «Πολιτικά» αναφέρει ότι «όπως ο άνθρωπος είναι το ανώτερο απ’ όλα τα όντα όταν φτάνει στην τελειότητά του, έτσι, όταν σπάζει τη σχέση του με τον νόμο και τη δικαιοσύνη, γίνεται το χειρότερο απ’ όλα».

Η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, προσδιορίζει την Κοινωνική Δικαιοσύνη ως «στόχο δημόσιας πολιτικής που σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κατανέμονται οι πόροι. Η ισότητα μπορεί να θεωρηθεί ότι ταυτίζεται με την κοινωνική δικαιοσύνη…».

Στη χώρα μας, όμως, ακόμη και τα «μέτρα στήριξης των πολιτών», περιλαμβάνουν την κοινωνική αδικία και ανισότητα:Τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα καταβάλλουν εξωφρενικά υψηλή έμμεση φορολογία κατά την αγορά των προϊόντων, ώστε να θησαυρίζουν τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές. Από τα χρήματα των φτωχών, ελάχιστο μέρος επιστρέφεται ως «έκτακτη ενίσχυση» για να αγοράσουν στην συνέχεια και πάλι είδη πρώτης ανάγκης επιβαρυμένα με έμμεσο φόρο.
Η -κατά τα άλλα – δωρεάν υγεία εξοντώνει οικονομικά τους ασθενέστερους.
Η «κοινωνική κατοικία» μοιράζει δημόσια γη σε ιδιώτες προκειμένου να κατασκευάσουν κατοικίες τις οποίες στην συνέχεια θα ενοικιάζουν στους νέους με χαμηλό εισόδημα.
Όσο για τις τράπεζες, ας μην ανοίξουμε το θέμα. Γνωστό το πόσο οδυνηρό είναι. Οδυνηρά γνωστό.

Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει ότι:Περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες βρέθηκαν στο όριο της φτώχειας το 2021, πριν την κορύφωση της πληθωριστική κρίσης.

Μέτρια έως και σοβαρή ανεπάρκεια τροφής αντιμετώπισαν 624.000 άνθρωποι, ενώ αποκλειστικά σοβαρή ανεπάρκεια τροφής 156.000.
Ειδικότερα, 645.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να παραλείψουν τουλάχιστον ένα γεύμα ή έφαγαν λιγότερο από όσο θεωρούσαν ότι είχαν ανάγκη.

1 στους 3 εργαζομένους (779.665 ή 35,9%) σε όλο τον ιδιωτικό τομέα με 479,14 ευρώ μεικτά (416 ευρώ καθαρά)!!

Ραγδαία φτωχοποίηση των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα!

Κυριαρχεί ο τύπος του «εργαζόμενου πένητα» («working poor»)

Ιδού τα αποκαλυπτικά στοιχεία του ΕΦΚΑ!

Με το υπ’αριθ.πρωτ. 101912/2022 έγγραφό του ο ΕΦΚΑ ανακοίνωσε τα στοιχεία απασχόλησης για τον μήνα Ιανουάριο 2021, τα οποία είναι ανησυχητικά για το μέλλον των μισθών, αλλά και των συντάξεων. Διότι, όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, το Ασφαλιστικό είναι συνάρτηση του Εργασιακού και η αγορά εργασίας επηρεάζει δραστικά τις εισφορές στα Ταμεία και το μέλλον των συντάξεων.

Από τον Πίνακα 2 με τίτλο «Κατανομή της απασχόλησης, του ημερομισθίου και του μέσου μισθού των ασφαλισμένων ανά τύπο απασχόλησης»  που παραθέτουμε, καταδεικνύεται ότι 1 στους 3 εργαζόμενους σε όλο τον ιδιωτικό τομέα (το 35,9%) λαμβάνει μηνιαίο μισθό ΜΟΝΟ 479,14 ευρώ (μεικτά) ή 416 ευρώ καθαρά.

Ειδικότερα, από τον Πίνακα 2 στη σελίδα 7 τής Έκθεσης του ΕΦΚΑ, που παραθέτουμε παρακάτω, προκύπτουν και τα εξής στοιχεία:

-2.168.847 ήταν το σύνολο των ασφαλισμένων στον ιδιωτικό τομέα,

-1.421.518 ήταν το σύνολο των ασφαλισμένων με πλήρη απασχόληση (64,1%),

-779.665 ήταν το σύνολο των ασφαλισμένων με μερική απασχόληση (35,9%),

-1.243,53 ευρώ (μεικτά) ήταν ο μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης,

-479,14 ευρώ (μεικτά) ήταν ο μέσος μισθός μερικής απασχόλησης.

Από τα ανωτέρω στοιχεία του ΕΦΚΑ προκύπτει η βίαιη φτωχοποίηση των εργατοϋπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα. Η μείωση ή το «πάγωμα» των μισθών τού Ιδιωτικού Τομέα αποτελεί σχέδιο βίαιης αναδιανομής τού πλούτου σε βάρος τής Εργατικής Τάξης.

Πως οι οικονομικές ανισότητες ροκανίζουν την δημοκρατία

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Η δημιουργία των ανεξέλεγκτων ανισοτήτων κατανομής εισοδήματος και πλούτου αναγνωρίζεται, γενικώς πια, ως η δυσμενέστερη συνέπεια της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο, μέχρι πριν από λίγο, ο προβληματισμός, γύρω από τις ανισότητες αυτές, περιορίζονταν σχεδόν ολοκληρωτικά στο πεδίο κοινωνικών και όχι οικονομικών, ή και θεσμικών συνεπειών. Στο άρθρο αυτό θα φέρω στο προσκήνιο ορισμένες πτυχές του προβλήματος των ανισοτήτων κατανομής.

Αυτές γίνονται ήδη ευρύτερα γνωστές, παρότι ήταν ανέκαθεν καταλυτικής σημασίας και υψηλού βαθμού επικινδυνότητας για την ποιότητα ζωής, τις επιλογές και το μέλλον των σύγχρονων κρατών. Ειδικότερα, οι ανισότητες κατανομής εισοδήματος και πλούτου, πέρα από ένα κριτικό σημείο, που έχει προ πολλού ξεπεραστεί στο εσωτερικό των σύγχρονων προηγμένων οικονομιών, θέτουν σε κίνδυνο την ανάπτυξη, τη δημοκρατία, αλλά και την ίδια την επιβίωση των φτωχότερων στρωμάτων.

Οι συχνές κρίσεις των τελευταίων δεκαετιών στις σύγχρονες οικονομίες (που συνυπάρχουν τελευταίως με υπερβολικά χαμηλά επίπεδα επιτοκίου και σε αρκετές περιπτώσεις αρνητικά), μπορεί να εξηγηθούν μέσα από τις επίμονες ανισορροπίες της αποταμίευσης που υπερβαίνει την κατανάλωση και της συνολικής δαπάνης που υπολείπεται της παραγωγής.

Οι ανισορροπίες αυτές, που συνδέονται με τις, χωρίς προηγούμενο, ανισότητες κατανομής εισοδήματος και πλούτου, αναζωπυρώνουν τους φόβους για την έλευση του σταδίου μόνιμης οικονομικής στασιμότητας, όπως αυτό αναπτύχθηκε από τον Άλβιν Χάνσεν και επικαιροποιήθηκε από τον Λώρενς Σάμερς. Οι δικαιολογημένοι φόβοι για την ύπαρξη θετικής συνάρτησης, ανάμεσα στις ανισότητες κατανομής και στον περιορισμό του ρυθμού οικονομικής μεγέθυνσης, απασχόλησαν εδώ και καιρό τους οικονομολόγους. Όμως μόνο πρόσφατα επιβεβαιώθηκαν από αποτελέσματα σχετικών ερευνών.

Ανάπτυξη και ανισότητες

Συγκεκριμένα, έρευνα του ΔΝΤ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, σε περίπτωση που το εισόδημα των 20% πλουσιότερων αυξάνει κατά 1%, ο ρυθμός ανάπτυξης επιβραδύνεται κατά 0,08% στα προσεχή πέντε χρόνια. Αντιθέτως, σε περίπτωση που αυξάνει το εισόδημα των 20% φτωχότερων κατά 1%, ο ρυθμός ανάπτυξης ανέρχεται κατά 0,38% τα επόμενα πέντε χρόνια.

Γροθιά στο στομάχι το σκίτσο του Solomon.

του Άρη Δάγλα

Γροθιά στο στομάχι το σκίτσο του Solomon.

Όλο αυτό το διάστημα του "εγκλεισμού" των παιδιών και της αναστολής λειτουργίας των σχολείων, μιλάμε για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση (που εξαρτάται κυρίως από την πρωτοβουλία ορισμένων φιλότιμων δασκάλων) θεωρώντας αυτονόητη την άνεση όλων των γονέων να εφοδιάσουν τα παιδιά τους με τα απαραίτητα για αυτόν τον σκοπό. 

Καθενας από μας σίγουρα γνωρίζει περιπτώσεις παιδιών που στερούνται τα βασικά και δεν έχουν πρόσβαση σε Η-Υ. 

Εστιάζοντας στο θέμα της πανδημίας μας διαφεύγει ότι οι συνέπειές της, δεν είναι το ίδιο επώδυνες για όλους. Ακόμα και εδώ υπάρχουν οι κοινωνικές ανισότητες και μάλιστα οξυμένες. 

Για να μην ξεχνιόμαστε...

Νέα Υόρκη: Η ακραία φτώχεια κρατά ανοιχτά τα σχολεία, παρά τον κορονοϊό

Στις αρχές αυτής της εβδομάδας, η Νέα Υόρκη ήταν η πολιτεία με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση κρουσμάτων του κορονοϊού στις ΗΠΑ (πλέον είναι η δεύτερη, πίσω από την πολιτεία της Ουάσινγκτον). Ένα από τα πρώτα μέτρα που έχουν ληφθεί για τη μείωση της εξάπλωσης του κορονοϊού, όπου κι αν εμφανίστηκε μέχρι στιγμής, είναι το κλείσιμο σχολείων και λοιπών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.Όμως οι αρχές της πόλης της Νέας Υόρκης όχι μόνο δεν έχουν κλείσει κανένα από τα δημόσια σχολεία, αλλά το θεωρούν και ως ένα από τα τελευταία μέτρα που πρόκειται να πάρουν. Δεν είναι πιο χαζοί από τους κυβερνώντες σε άλλες περιοχές του κόσμου, αλλά έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο πρόβλημα.

Δεν ξέρουν τι να κάνουν με τα περίπου 114.000 παιδιά που φοιτούν στα δημόσια σχολεία της πόλης και είναι άστεγα.

Όπως αναφέρουν σε ρεπορτάζ τους οι New York Times, η πόλη της Νέας Υόρκης έχει το μεγαλύτερο σύστημα δημόσιων σχολείων στη χώρα. Περίπου 750.000 εκ των μαθητών είναι φτωχοί, με 114.000 από αυτούς να είναι άστεγοι. Αυτό σημαίνει ότι το σχολείο, για έναν πολύ μεγάλο αριθμό μαθητών, είναι το μοναδικό μέρος όπου μπορούν να έχουν σωστή διατροφή, να τους παρέχεται βασική ιατρική μέριμνα, ακόμα και να πλύνουν τα βρώμικα ρούχα τους.

Αν και πολλά σχολεία εκτός της μητροπολιτικής Νέας Υόρκης, στα σαφώς λιγότερο φτωχά προάστια, έχουν κλείσει, όπως και αρκετά πανεπιστημιακά ιδρύματα, τα δημόσια σχολεία της πόλης παραμένουν ανοιχτά, διακινδυνεύοντας μία εκρηκτική έξαρση κρουσμάτων του κορονοϊού.

ΗΠΑ: ΤΟ ΑΊΜΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΏΝ ΕΊΝΑΙ ΠΛΈΟΝ ΜΑΖΙΚΆ ΕΞΑΓΏΓΙΜΟ ΠΡΟΪΌΝ

Οι ΗΠΑ είναι μια από τις μόνες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου που πληρώνει τους ανθρώπους που δίνουν αίμα, το περισσότερο από το οποίο πωλείται στο εξωτερικό — το 70% του πλάσματος σε ολόκληρο τον κόσμο πηγάζει από την Αμερική. Καθώς οι εμπορευματοποιημένες αιμοδοσίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το αίμα αποτελεί πλέον το 2% των εξαγωγών της χώρας, περισσότερο από όσο το καλαμπόκι ή η σόγια.

Αναμένεται περισσότερη ανάπτυξη στα «προϊόντα αίματος», σύμφωνα με έναν αναλυτή ο οποίος πανηγύριζε για την αύξηση της τάξης του 13% μεταξύ 2016-2017.

Σύμφωνα με μία έρευνα, ο μέσος «πωλητής αίματος» βγάζει περίπου το ένα τρίτο του εισοδήματός του από το αίμα. Η Κάθριν Έντιν του πανεπιστημίου Πρίνστον έχει αποκαλέσει την εμπορική βιομηχανία αίματος ως «η πηγή που κρατά ζωντανούς τους φτωχούς των 2 δολαρίων την ημέρα».

Συνεντεύξεις του Mintpress News με πωλητές αίματος αποκαλύπτουν «ένα μείγμα ανάπηρων, άστεγων, ανύπαντρων γονέων και φοιτητών», που περιγράφουν ένα σύστημα τυχαίων και αρπακτικών πληρωμών, οι οποίες κυμαίνονται ευρέως από μέρα σε μέρα.

Η χρόνια αφαίμαξη προκαλεί ληθαργία και νοητικές βλάβες. Οι απελπισμένοι Αμερικανοί επιτρέπεται να δίνουν αίμα δύο φορές την εβδομάδα, 104 φορές τον χρόνο. Όμως η απώλεια τόσου πλάσματος μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν ερευνηθεί. Περίπου το 70% των πωλητών αίματος παρουσιάζει επιπλοκές υγείας. Οι πωλητές έχουν λιγότερη πρωτεΐνη στο αίμα τους, κάτι που τους θέτει σε κίνδυνο για λοιμώξεις και παθήσεις του ήπατος και των νεφρών.

Η... αβάσταχτη αγωνία των πλουσίων Του Τάσου Παππά

Του Τάσου Παππά

Από σήμερα και για τρεις μέρες στο Νταβός, οι πάρα πολύ πλούσιοι, οι πολύ πλούσιοι αυτού του κόσμου και οι πολιτικοί που τους υπηρετούν, και με φανατισμό ιερομόναχου πολεμούν κάθε ιδέα που προσπαθεί να πείσει τους κατοίκους του πλανήτη ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», θα συζητήσουν μεταξύ τυρού και αχλαδίου για την κλιματική αλλαγή και τις ανισότητες.

Θα εκφράσουν την αγωνία τους, θα καταθέσουν τις ανησυχίες τους και για το ένα θέμα και για το άλλο, θα διατυπώσουν κάποιες ακίνδυνες για τα συμφέροντά τους προτάσεις και θα διαλυθούν ησύχως, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για τον επόμενο χρόνο, στην ίδια ειδυλλιακή τοποθεσία, με την ίδια πάνω-κάτω ατζέντα, αφού τα προβλήματα δεν θα έχουν λυθεί.
Θα επιστρέψουν στις χώρες τους με τα ιδιωτικά αεροσκάφη τους για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους, δηλαδή να εκμεταλλεύονται το σύμπαν, να αβγατίζουν τις έτσι κι αλλιώς θηριώδεις περιουσίες τους, να παρκάρουν τα υπερκέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους και για ξεκάρφωμα θα κάνουν μερικές δωρεές, μπας και εξασφαλίσουν μια θέση στον Παράδεισο -αν υπάρχει τέτοιος- ελπίζοντας ότι θα ξεγελάσουν τον Πανάγαθο στο μέγα δικαστήριο όπου θα προσέλθουν. Μα είναι τα πράγματα τόσο άσχημα; Είναι και παραείναι.
Δεν το λένε μόνο οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, οι αναρχικοί και οι πιστοί που ακολουθούν κατά γράμμα τη διδασκαλία των ιδρυτών των θρησκειών τους, το λένε και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, καθήκον των οποίων είναι να προστατεύουν τους έχοντες, ωστόσο φοβούνται ότι η αχαλίνωτη απληστία των οικονομικά ισχυρών και η πολιτική των υποταγμένων σ’ αυτούς κυβερνήσεων μπορεί να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να σηκώσουν κεφάλι οι πληβείοι. Σήμα κινδύνου εξέπεμψε το ΔΝΤ (δεν ελέγχεται από μπολσεβίκους) λόγω της ανισότητας και της χρηματοπιστωτικής αστάθειας. 

Η ατυχία του να πεθάνεις μια άσημη, φτωχή γριά χωρίς instagram

Η Μαρούλα Κυριάκου εξαφανίστηκε και βρέθηκε αργότερα νεκρή την ίδια περίοδο σχεδόν με τη Νάταλι Κρίστοφερ. Κι εκεί σταματά κάθε ομοιότητα

Γράφει ο Μαρίνος Νομικός.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη, πιο υποκριτική μαλακία από τη φράση “στον θάνατο όλοι είμαστε ίσοι”. Πέρα από τις αγνές προθέσεις όποιου την ξεστομίζει, συνήθως για να παρηγορηθεί για την κατώτερη σε σχέση με άλλους ζωή που ζει ή απλά για να πετάξει μία φιλοσοφική μπούρδα περί ισότητας μπροστά στον Θεό, ματαιότης ματαιοτήτων κλπ. Η αλήθεια είναι πως ούτε στον θάνατο είμαστε ίσοι όπως και ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού στο hardcore πορνό που προηγείται και που ονομάζουμε “ζωή”. Ναι όλοι λυπόμαστε για την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής όμως το μέγεθος της απώλειας εκτός από την οικειότητα (πονάς περισσότερο για έναν γνωστό σου παρά για 10.000 που σκοτώθηκαν από σεισμό στο Πακιστάν) προσμετρώνται κι άλλες παράμετροι που υπήρχαν μεν ενδόμυχα αλλά πλέον εκφράζονται ανοιχτά μέσω της κοινωνίας της πληροφορίας: η δημοτικότητα, η διαδραστικότητα και η εμπορικότητα. Γιατί ναι μεν ΚΑΘΕ απώλεια ανθρώπινης ζωής προκαλεί θλίψη αλλά ας μην γελιόμαστε, κάποιες απώλειες προκαλούν λίγο μεγαλύτερη από άλλες (δεν μιλάω για τους οικείους αλλά για το απρόσωπο, γενικότερο σύνολο). Κι αυτό γιατί πουλάνε περισσότερο ακόμα κι όταν αυτός που μακαρίζεται δεν είναι το τυπικό σελέμπριτι.

Η Νάταλι Κρίστοφερ, Αγγλίδα, μόνιμη κάτοικος Κύπρου, λαμπρή επιστήμονας (αστροφυσικός) και αυτό που λέμε ενεργή πολίτης με συμμετοχή σε μισή ντουζίνα εθελοντικές οργανώσεις και γκρουπ για κοινωνικά ζητήματα όπως η επαναπροσέγγιση, ο ρατσισμός, η γυναικεία ενδυνάμωση. Επίσης νέα, όμορφη, δραστήρια, fit και έσφυζε από ζωή όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες της από το insta που κατέκλυσαν το διαδίκτυο.

ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ...

ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΑΕΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ, Η ΠΕΙΝΑ, ΟΙ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ, ΟΙ ΑΝΑΛΓΗΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ...

H Φτώχεια Μπορεί να Αλλάξει τον Εγκέφαλο με Πολύ Άσχημο Τρόπο

Τα παιδιά των φτωχών, μάλλον θα συνεχίσουν να φτωχαίνουν. Γνωρίζουμε ήδη ότι οι φτωχοί φτωχαίνουν. Και όταν μεγαλώνεις φτωχός, αυξάνονται οι πιθανότητες να είσαι φτωχός και ως ενήλικας. Όμως οι νευροεπιστήμονες έχουν ξεκινήσει να βλέπουν αυτήν την τάση υπό ένα νέο πρίσμα, καθώς μελετούν τις επιδράσεις της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, κατά τα παιδικά χρόνια. 

Οι επιστήμονες διερευνούν εδώ και χρόνια τον τρόπο που το εισόδημα, ο πλούτος, το κύρος και η εκπαίδευση –δηλαδή, το κοινωνικοοικονομικό στάτους ή αλλιώς SES– σχετίζεται με άλλα αποτελέσματα. Βλέπουν σταθερά ότι τα άτομα με υψηλότερο SES, τα καταφέρνουν καλύτερα από ό,τι τα άτομα με χαμηλότερο SES στα τεστ ευφυΐας και στις σχολικές επιδόσεις. Σε μια έρευνα διαπιστώθηκε ότι ο μέσος όρος IQ μιας ομάδας παιδιών από φτωχές μητέρες αστικών κέντρων ήταν μονάχα 80 (ο μέσος όρος για όλες τις ηλικίες είναι 100).

 

Καθώς μειώνεται το εισόδημα των γονέων, το ίδιο συμβαίνει και με τις δυνατότητες των παιδιών στην ανάγνωση και τη μνήμη. Μια έρευνα διαπίστωσε ότι οι επιδόσεις σε τεστ αξιολόγησης μνήμης των ατόμων που περνούν ολόκληρη τη ζωή τους στη φτώχεια, είναι κατά 20% χαμηλότερες από των παιδιών που δεν υπήρξαν ποτέ φτωχά. Οι γλωσσικές ικανότητες σχετίζονται επίσης με το SES. Μια κλασική έρευνα έδειξε ότι το λεξιλόγιο των τρίχρονων παιδιών από οικογένειες επαγγελματιών ήταν διπλάσιο, σε σχέση με παιδιά των οποίων οι οικογένειες ζούσαν με επιδόματα της Πρόνοιας.

ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΜΠΑΝΓΚΛΑΝΤΕΣ:

 Χιλιάδες παιδιά – «σκλάβοι» ράβουν ρούχα για την Δύση για 0,28 ευρώ τη μέρα! (ΦΩΤΟ)

Φωτογραφίες από την τραγική πραγματικότητα χιλιάδων παιδιών στο Μπαγκλαντές που εξαναγκάζονται να εργάζονται ατελείωτες ώρες, κάτω από εξουθενωτικές συνθήκες, για να κατασκευάσουν ρούχα για τη Δύση, δημοσιεύει η Daily Mail.

Παρά τις συνεχείς καμπάνιες και τον αποτροπιασμό, που οδήγησαν στην βελτίωση προδιαγραφών ασφαλείας στα εργοστάσια, υπάρχουν μη καταγεγραμμένα εργοστάσια που δεν έχουν επιθεωρηθεί.

Εκεί κατασκευάζονται κυρίως ενδύματα για την τοπική και ινδική αγορά, αλλά και γνωστών διεθνών ετικετών, μέσω υπεργολαβιών, κάτι που καθιστά δύσκολο για τις επιχειρήσεις να γνωρίζουν από πού προέρχονται.

Ο φωτογράφος Κλαούντιο Μοντεσάνο Κασίγιας μέσα από τη δουλειά του αποκαλύπτει τόσο τη συγκλονιστική έλλειψη ελέγχων ασφαλείας μέσα σε μερικά άναρχα εργοστάσια στη Ντάκα όσο και τις εξαντλητικές ώρες που εργάζονται τα παιδιά εκεί για 0,28 ευρώ την ημέρα.

Σε χώρους μέσα στις βιοτεχνίες τα παιδιά τρώνε, κοιμούνται και κάνουν μπάνιο ενώ παίρνουν «ρεπό» μισή μέρα την εβδομάδα…

Σύμφωνα με το βρετανικό δημοσίευμα, υπολογίζονται σε 7.000 οι ανεπίσημες βιοτεχνίες στο Μπαγκλαντές που δεν υπόκεινται σε ελέγχους  ασφαλείας.

Ένα άτυπο εργοστάσιο περιλαμβάνει ένα δωμάτιο με 15 ραπτομηχανές, συνήθως χωρίς εξόδους κινδύνου, σχέδια για πυρασφάλεια ή πυροσβεστήρες.

Τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να πάνε στο σχολείο, καθώς είναι επιφορτισμένα με εργασίες όπως κέντημα, βαφή υφασμάτων και καθαρισμό μηχανημάτων.

«Μέσα στα εργοστάσια ενδύματος οι εργαζόμενοι δουλεύουν 6 στα 6 και τις μισές ημέρες της εβδομάδας από την αυγή μέχρι το σούρουπο για τον κατώτατο μισθό. Κοιμούνται μέσα σε αυτά ή νοικιάζουν δωμάτια δίπλα σε αυτά», λέει ο φωτογράφος.

«Έρχονται από τα χωριά στις πόλεις αναζητώντας απασχόληση και ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή», προσθέτει.

Εγώ, ο χωρίς Ε9, χαμογελάω και προχωρώ σε πείσμα όλων. Εγώ, ο βρωμιάρης, άστεγος. Ο σπουδαγμένος με βιογραφικό

«H ζωή που είχα αφήσει»

Ένας νέος άνθρωπος, ένας πωλητής της «σχεδίας», ο Νίκος Σέρβος, στο τεύχος #49 του περιοδικού (Ιούνιος 2017) αφηγούνταν περιστατικά από τη ζωή του στο δρόμο, μοιραζόταν σκέψεις και διατράνωνε την επιθυμία να συνεχίσει να χαμογελά και να υπάρχει.

«Είναι στιγμές που θες να φωνάξεις, να διαμαρτυρηθείς και ν΄αλλάξεις ανθρώπους, συμπεριφορές και νοοτροπίες. Την κοινωνία ολάκερη. Κι απλά κάθεσαι, παρατηρείς και σκέφτεσαι.

"Ω, σκέψη, πού με παρασύρεις;" αναρωτιέσαι. Στο παρελθόν; Στο μέλλον; Δεν τα πειράζεις αυτά, δεν αλλάζουν. Τώρα ζω, σήμερα. Και τι να κάνω; Απλά γράφω σκέψεις περίεργες στο χαρτί. Περίεργος κι εγώ μια ζωή, στην πράξη. Άλλωστε, ο δρόμος της περιέργειας οδηγεί στο παλάτι της σοφίας.

Κι εγώ σοφός; Μάλλον πλούσιος σ’ εμπειρίες που βαραίνουν το νου και τη ψυχή. Άχρηστες μπροστά σ’ αδιάφορους, απίστευτες μπροστά σε άπιστους Θωμάδες. Κι εγώ; Αόρατος μπροστά σε ζωντανούς. Και γνωριμίες πλούσιες. Καθηγητές κι εθισμένοι, βουλευτές και χαμένοι ιερείς και κολασμένοι. 

Και λες: "Προλαβαίνω στα τριάντα πέντε ν’ αλλάξω". Δεν αλλάζει ο κόσμος με μιας. Εγώ αλλάζω. Κι αν αλλάξω εγώ, θα έχει αλλάξει και ένα μικρό κομμάτι του κόσμου. Φοράς το γιλέκο και ελπίζεις. Άδικα; Μήπως είναι καλύτερα να πάρω τη "μαλακία" που πουλάω και να ψοφήσω στο παγκάκι μου; Ένα παγκάκι που άνθρωποι έφτιαξαν κι άνθρωποι κάθονται, κοιμούνται, ζουν.

«Εμπρός! Να ληστεύσουμε την φτώχεια μας!»- Άννα Στάικου

Πλησιάζουν οι γιορτές κι εγώ ετοιμάζω, την 8η κατά χρονική σειρά, αναμέτρησή μου με το τέρας που λέγεται «φτώχεια, γραφειοκρατία και ανάμεσά μας η μόνιμη ληστεία»

Οι ουρές αιτημάτων σε δημόσιους χώρους –παραμονές γιορτών- θυμίζουν θλιβερά εθελοντικά θυσιαστήρια. Στοίβα οι άνθρωποι αρθρώνουν με λογική, δίκαια συνήθως αιτήματα σε πρόσωπα που έχουν από φόβο αδρανοποιηθεί και αυτομάτως αμύνονται με σιδερένιες αρνήσεις. Για να μετατρέψουν την άρνηση σε κάτι χαριτωμένο, ρίχνουν συνεχείς ευθύνες στον αδύναμο, τον άνεργο, τον φτωχό.

Βαρέθηκα. Κοντεύουμε να μετατραπούμε σε σελίδες του μυθιστορήματος του Φραντς Κάφκα. Από κεί που βροντοφώναζαν ότι είμαστε λέξεις του Συντάγματος αυτής της έρμης χώρας, καταντήσαμε να είμαστε πεταμένα γραμμάτια ανεξόφλητα. Κάτι δηλαδή σαν το βάρος που θα πρέπει να πεταχτεί.

Στο τέλος θα οφείλουμε και συγγνώμες που δεν έχουμε αυτοακυρωθεί.

Όλα να τα αντέξουμε δεν λέω, αλλά αντοχή με παράνοια δεν ονομάζεται αντοχή. Ονομάζεται παραμόρφωση.

Ποιος αντέχει την κατά κόρον ληστεία με βαναυσότητα και ύπουλο τρόπο;;

Η απάντηση κανονικά είναι ΟΥΔΕΙΣ. Αλλά αν το ομολογήσεις, πας στο επόμενο βήμα που είναι ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;;

Σιωπή στα πέριξ…. Τόση πυκνή σιωπή σαν κοιμητήριο της Μ. Παρασκευής.

Όμως εγώ ετοιμάζω αναμέτρηση με τους διαδρόμους, τις δαιδαλώδεις διαδρομές, τους παγερούς εντεταλμένους, το μπέρδεμα και το ανακάτωμα των εξόδων κινδύνου με εισόδους επίσης κινδύνου.

Έχω έτοιμο χάρτη. Ξέρω τις αρνήσεις, αλλά με ύφος Δον Κιχώτη θα αιτηθώ το δίκαιο των αιτημάτων μου. Θα αποδείξω και φέτος λίγο πριν την επέλαση των γιορτών ότι το σφαλερό ληστρικό σύστημα είναι θανατερό. Δεν θα φέρω αποτέλεσμα , αλλά για άλλη μια φορά θα ξεφορτωθώ τον Σάντο Πάντσο από τα σπλάχνα μου.

Το ξεφόρτωμα του Σάντσο είναι ήδη μια μεγάλη νίκη.

Εάν δεν μπορείς να αναμετρηθείς με τον ληστή έξω σου, τουλάχιστον να αναμετρηθείς με τον ληστή μέσα σου.