Μισθοί – κέρδη – ανάπτυξη, με φόντο το… «δίλημμα»!

Του Γιάννη Τόλιου

Με τις εξαγγελίες Α. Τσίπρα και Κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, το οικονομικό πρόβλημα με τις κοινωνικές του προεκτάσεις (μισθοί, συντάξεις, φορολογία, κοινωνικές δαπάνες, ανεργία, κά), βγήκε και πάλι στο προσκήνιο. Κύρια επιδίωξη των δύο αρχηγών (ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ), ήταν δημιουργία εντυπώσεων και καλλιέργεια προσδοκιών ότι διαθέτουν την ….«καλύτερη» οικονομική στρατηγική στη μεταμνημονιακή περίοδο. Στόχος ο εγκλωβισμός των λαϊκών στρωμάτων στις επερχόμενες εκλογές, στο «δίλημμα» Τσίπρας ή Μητσοτάκης.

Δεν υπάρχει «διέξοδος» με Λιτότητα και Επιτροπεία

Ασφαλώς σε επίπεδο «διακηρύξεων», μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ υπάρχουν σημαντικές διαφορές, όπως και σε επί μέρους θέματα. Από μια άποψη αποτελούν προϋπόθεση για να εμφανίζεται πειστική η «αντιπαλότητα» τους.! Ωστόσο συγκλίνουν στη γενικότερη «στρατηγική» της οικονομικής πολιτικής, που έχει ως βάση το νεοφιλελεύθερο μοντέλο και αποτελεί την ψυχή του νέου άτυπου Μνημονίου που σηματοδοτεί συνέχιση της Λιτότητας και Επιτροπείας. Χαρακτηριστικό ότι και οι δύο αρχηγοί, παρά τις φραστικές «κόντρες» στα ψηφισμένα μέτρα, δεσμεύονται ότι δεν θα προβούν σε «μονομερείς ενέργειες», αλλά σαν ….καλοί μαθητές θα εφαρμόσουν τις υποδείξεις των υπερεθνικών αφεντικών. Όμως έξοδος από τα Μνημόνια, χωρίς κατάργηση Λιτότητας και Επιτροπείας δεν μπορεί να υπάρξει. Θα περιοριστούμε σε τρία ζητήματα για γίνει πιο εμφανής η διαπίστωση μας.

Το «Μακεδονικό», με βάση το «πατριωτικό-εθνικό-ταξικό-διεθνιστικό», στην πολιτική της Αριστεράς

Του Γιάννη Τόλιου*

Εισαγωγή.

Το λεγόμενο «Μακεδονικό» και ειδικότερα η εκκρεμότητα της οριστικής ονομασίας της FYROM ή ΠΓΔΜ (Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονία), έχει μετατραπεί και πάλι σε κεντρική πολιτική ζωή. Οι επικυρίαρχες δυνάμεις (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) επιδιώκουν λύση που να ενδυναμώνει τη γεωπολιτική τους επιρροή στα Βαλκάνια (ένταξη FYROM σε ΝΑΤΟ και ΕΕ) με αιχμή την Ρωσία. Η κυβέρνηση και τα κόμματα του Μνημονιακά τόξου, χωρίς να αμφισβητούν την ευρω-ατλαντική επικυριαρχία, προσπαθούν με τακτικισμούς και παλνιδρομήσεις να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη.

Από την άλλη η Αριστερά, στις διάφορες εκφάνσεις της, ταλαντεύεται ανάμεσα σε εθνικό-πατριωτικές ή ταξικο-διεθνιστικές προσεγγίσεις, που κατά κανόνα έχουν έντονα στοιχεία μονομέρειας της μιας ή άλλης πτυχής του προβλήματος. Η σωστή θεώρηση του «Μακεδονικού» επιβάλλει τη διαλεκτική εξέταση του στα πλαίσια του «πατριωτικού-εθνικού-ταξικού-διεθνιστικού». Το συγκεκριμένο πλαίσιο εκτός από την καθαρά θεωρητική-κοινωνιολογική πτυχή, έχει στενή σχέση με την εξωτερική πολιτική της χώρας, την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία, καθώς την πολιτική συμμαχιών της Αριστεράς, η οποία στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, σχετίζεται άμεσα με την ανατροπή των Μνημονίων, την αποδέσμευση από την επιτροπεία του ευρωσυστήματος και τη σοσιαλιστική προοπτική.1 Στο παρόν σημείωμα θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τις προϋποθέσεις, μιας φερέγγυας και βιώσιμης λύσης του λεγόμενου «Μακεδονικού», συνδυάζοντας τα στοιχεία του «πατριωτικού-εθνικού-ταξικού-διεθνιστικού».!

1.Τι είναι πατριωτισμός;

Η ιστορική θεώρηση των εννοιών, είναι προϋπόθεση για να μη μιλάμε γενικά και αφηρημένα για σύνθετα κοινωνικά ζητήματα. Ειδικότερα η έννοια του «πατριωτισμού», προηγείται χρονικά του «εθνικού», του «ταξικού» και «διεθνιστικού». Να θυμίσουμε τη γνωστή ρήση του Αισχύλου στην αρχαία Ελλάδα, τότε που δεν είχε ακόμα εμφανιστεί η έννοια του έθνους: «Ίτε παίδες ελλήνων ελευθερούτε πατρίδα…».2 Ο πατριωτισμός είναι ηθική και πολιτική αρχή, που συνδέεται με την αγάπη και την αφοσίωση στην πατρίδα, την υπερηφάνεια για το παρελθόν και το παρόν της, η έμπρακτη υπεράσπιση των συμφερόντων της. Ο εθνικός μας ποιητής Γ.Ρίτσος στη «Ρωμιοσύνη» γράφει χαρακτηριστικά: «τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας».! Ο «πατριωτισμός» κατά το Λένιν, «είναι από τα πιο βαθιά αισθήματα, εδραιωμένα από τους αιώνες και τις χιλιετηρίδες των μεμονωμένων πατρίδων».3 Το περιεχόμενο του πατριωτισμού στις ταξικές κοινωνίες, αποκτά ερμηνείες ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Ειδικότερα με την ανάπτυξη του καπιταλισμού και την συγκρότηση των «εθνικών κρατών», έχουμε την εμφάνιση των «εθνικών συμφερόντων», τα οποία η αστική τάξη ταυτίζει με τα δικά της συμφέροντα.

ΕΠΤΑ “ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ” ...ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Μετά την ψήφιση του νόμου καρατόμησης των συντάξεων και του πλαισίου νέων φορολογικών μέτρων ύψους 5,4 δις, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προωθεί με διαδικασίες «εξπρές» την ψήφιση νέου Πολυνομοσχεδίου, προϊόν υποταγής στις εντολές των υπερεθνικών αφεντικών (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΜΣ). Η εφαρμογή του νέου Ν/Χ ανοίγει το δρόμο σε ….«επτά θανάσιμα αμαρτήματα», ίσως χειρότερα κι απ’ αυτά της «κόλασης του Δάντη».! Με το σχεδιαζόμενο πολυνομοσχέδιο θεσμοθετείται ο «αυτόματος μηχανισμός» περικοπής μισθών-συντάξεων. Εξειδικεύει τα βάρβαρα φορολογικά μέτρα σε βάρος των εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων. Επιταχύνει το ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσίας. Ανοίγει δρόμο στη λεηλασία από ξένα funds κατοικιών και περιουσιών. Παραδίδει τον έλεγχο της «Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων» (ΓΓΔΕ) σε εξωθεσμικούς μηχανισμούς υπό τον έλεγχο υπερεθνικών κέντρων και «λόμπυ» πολυεθνικών εταιριών. Όλα αυτά συνοδεύονται από μια ακατάσχετη «σεναριολογία» αντιμετώπισης τάχα του χρέους και μιας «αναπτυξιολογίας» που θυμίζει πρώτο Μνημόνιο. Τώρα πλέον σύμφωνα με τον πρωθυπουργό και το οικονομικό του επιτελείο, οι ρυθμοί ανάπτυξης….. «θα μας αφήσουν έκπληκτους».!!

 1. Η «δαμόκλειος σπάθη» του αυτόματου μηχανισμού

Με το νέο Ν/Σ προωθείται η δημιουργία ενός «ειδικού μηχανισμού» (λεγόμενος «κόφτης»), αυτόματης περικοπής συντάξεων, μισθών, κοινωνικών δαπανών, απολύσεις στο δημόσιο, κά, στο όνομα της εξασφάλισης «πλεονασμάτων» στον κρατικό προϋπολογισμό για πληρωμή τόκων και χρεολυσίων στους δανειστές. Ο ελληνικός λαός για μια ακόμα φορά θα γίνει ιδιόμορφο «πειραματόζωο», δεδομένου ότι ανάλογος μηχανισμός δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα της ΕΕ και προφανώς θα αποτελέσει «πρότυπο» και για άλλες.

ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ, ΕΘΝΙΚΟ, ΤΑΞΙΚΟ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ*

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ**

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ιστορική θεώρηση των εννοιών είναι προϋπόθεση για να μη μιλάμε γενικά και αφηρημένα εκτός τόπου και χρόνου. Το «έθνος» και οι «τάξεις» δεν υπήρχαν πάντα, ούτε θα υπάρχουν πάντα.! Η σχέση «πατριωτικού-εθνικού-ταξικού-διεθνιστικού», εκτός την καθαρά θεωρητική κοινωνιολογική πτυχή, συνδέεται στενά με την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και την πολιτική συμμαχιών της Αριστεράς, η οποία στην τρέχουσα συγκυρίας της χώρα μας σχετίζεται με την ανατροπή των Μνημονίων, την αποδέσμευση από την επιτροπεία του ευρωσυστήματος και τη σοσιαλιστική προοπτική.

1. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ;

Η έννοια του «πατριωτισμού» προηγείται χρονικά του «εθνικού», του «ταξικού» και «διεθνιστικού». Να θυμίσουμε τη γνωστή ρήση του Αισχύλου στην αρχαία Ελλάδα τότε που δεν είχε ακόμα εμφανιστεί η έννοια του έθνους: «Ίτε παίδες ελλήνων ελευθερούτε πατρίδα…».¹ Ο πατριωτισμός είναι ηθική και πολιτική αρχή, που συνδέεται με την αγάπη και αφοσίωση στην πατρίδα, την υπερηφάνεια για το παρελθόν και το παρόν της, η έμπρακτη υπεράσπιση των συμφερόντων της. Ο εθνικός μας ποιητής Γ. Ρίτσος στη «Ρωμιοσύνη» γράφει χαρακτηριστικά: «τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας».! Ο «πατριωτισμός» κατά το Λένιν «είναι από τα πιο βαθιά αισθήματα, εδραιωμένα από τους αιώνες και τις χιλιετηρίδες των μεμονωμένων πατρίδων».² Το περιεχόμενο του πατριωτισμού στις ταξικές κοινωνίες αποκτά ερμηνείες ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Ειδικότερα με την ανάπτυξη του καπιταλισμού και την συγκρότηση των «εθνικών κρατών», έχουμε την εμφάνιση των «εθνικών συμφερόντων», τα οποία η αστική τάξη ταυτίζει με τα δικά της συμφέροντα.

2. ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΕΘΝΟΣ» ΚΑΙ «ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ»;

Στην πορεία της κοινωνικής εξέλιξης έχουμε την εμφάνιση ιστορικών μορφών κοινωνικής συμβίωσης (γένος, φυλή, ενώσεις φυλών, εθνότητα, έθνος), ενώ στις ταξικές κοινωνίες έχουμε παράλληλα την εμφάνιση τάξεων, κοινωνικών στρωμάτων και το λαό. Ειδικότερα το «γένος», αποτελούσε κοινωνικο-παραγωγική ομάδα ανθρώπων που ενώνονταν μεταξύ τους με δεσμούς αίματος (πρωτόγονη κοινότητα).» Με τη σειρά της η «φυλή», εμφανίστηκε με τη συνένωση διαφόρων «γενών» που εξουσίαζε μια ορισμένη περιοχή και τη γη της. Στην πορεία με τη στερέωση της εδαφικής κοινότητας, την εδραίωση οικονομικών δεσμών, τη διαμόρφωση στοιχείων κοινής ψυχοσύνθεσης, συγγένειας γλώσσας και καταγωγής, έχουμε τη συνένωση φυλών σε «εθνότητες». Η εθνότητα εμφανίστηκε στην περίοδο κατάρρευσης του πρωτόγονου κοινωνικού συστήματος. Ο Ένγκελς σημειώνει ότι «στα ομηρικά έπη βλέπουμε τις ελληνικές φυλές να είναι ήδη στην πλειονότητα των περιπτώσεων ενωμένες σε μικρές εθνότητες…».³