Σταύρος Λυγερός - Το μεγάλο δίλημμα για Χεζμπολάχ - Ιράν

Ενα πρόσωπο, δύο γενιές Αντίσταση

της Λαμπρινής Θωμά

«Είμαι περήφανος για το λαό μας, για την εξέγερση. Δύο φορές έχω νοιώσει έτσι, έχω νοιώσει ότι η ζωή μου δεν πήγε χαμένη. Το 2000, που απελευθερώσαμε τη χώρα μας απο την Ισραηλινή κατοχή, και αυτές τις δύο εβδομάδες που απελευθερώσαμε την κοινωνία μας από τις σεκταριστικές συγκρούσεις».

«Εδώ, στο χώρο που βρίσκεσαι, πριν 32 χρόνια, το 1987, μεσούντος του πολέμου, οργανώθηκε η σημαντικότερη κίνηση για την Ειρήνη. Από δω ξεκίνησαν πολλές δράσεις κατά του πολέμου, γιατί εδώ συγκεντρωνόμασταν Λιβανέζοι από όλες τις πλευρές, όλες τις σέχτες, κομμουνιστές και κονφεξοναλιστές, άντρες, γυναίκες, διανοούμενοι, ηγέτες και μέλη των εργατικών συνδικάτων, εδώ βρισκόμασταν για να οργανωθούμε, να τελειώσει ο πόλεμος.

Και ήμασταν εμείς πίσω από μία από τις σημαντικότερες διαδηλώσεις του πολέμου, το 1987. Όταν, Λιβανέζοι κι από τις δύο πλευρές της Βηρυτού, γιατί στον πόλεμο, όπως ξέρετε, υπήρχαν δύο Βηρυτοί, η Ανατολική (Χριστιανική κυρίως) και η Δυτική Βηρυτός (Μουσουλμανική κυρίως), συναντηθήκαμε στην Πράσινη Γραμμή. Ήταν πολλά τα σακιά άμμου εκεί, με τα νύχια μας τα σκίσαμε… Μου έλεγε ο Λαχντάρ Μπραχίμι [Lakhdar Brahimi – κορυφαίος Άραβας διπλωμάτης], που είναι πια φίλος μου, μου έλεγε πως «πριν την διαδήλωση, όταν μιλούσαμε για το Λίβανο, όλοι οι Άραβες ηγέτες έλεγαν, δεν γίνεται τίποτε στο Λίβανο, οι Λιβανέζοι θέλουν να σφάζονται μεταξύ τους, ξεχάστε τους. Μετά τη διαδήλωση, (που εκατοντάδες χιλιάδες Λιβανέζοι συναντηθήκαμε στην Πράσινη Γραμμή), όλοι μιλούσαμε για το Λίβανο και τι μπορούμε να κάνουμε”. Από αυτό ξεκίνησε η διαδικασία επίτευξης της συμφωνίας της Ταϊφ [για τη λήξη του εμφυλίου], που επιτεύχθηκε δύο χρόνια αργότερα».

Ο Μααν Μπασούρ μιλάει για την μεγάλη κινητοποίηση και απεργία του 1987, αργά και χαμογελαστά. Ο παππούς της εξέγερσης, μιλά λες, στα εγγόνια του, σώζει προφορικά την παράδοση της αντίστασης. Νέστορας. Η σκέψη του οργανωμένη και η θέση του ξεκάθαρη: είναι με το λαό, με τους εξεγερμένους. Και το χρωστάει και στην Ελλάδα λέει – η ταινία “Ζ” κι ο Λαμπράκης καθόρισαν τη στάση του στη ζωή.

«Είμαι περήφανος για το λαό μας, για την τωρινή εξέγερση. Δύο φορες έχω νοιώσει έτσι, έχω νοιώσει ότι η ζωή μου δεν πήγε χαμένη. Το 2000, που απελευθερώσαμε τη χώρα μας απο την Ισραηλινή κατοχή, και αυτές τις δύο εβδομάδες που απελευθερώσαμε την κοινωνία μας από τις σεκταριστικές συγκρούσεις».

Πίνει αργά τον καφέ του και σε κοιτάει στα μάτια. Οι ερωτήσεις σχεδόν δεν χρειάζονται. Η εμπειρία του είναι εμφανής, όπως και η ψυχραιμία με την οποία αντιμετωπίζει τα γεγονότα. Χωρίς να κρύβει τα αισθήματά του.

«Όλα είναι στα χέρια του λαού»

Αναζητώντας τη μεγάλη εικόνα και όσα περιμένουν στο αύριο, με το Μααν Μπασούρ, από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων που οδήγησαν στη λήξη του εμφυλίου του Λιβάνου, παναραβιστή σοσιαλιστή και διανοούμενο, και με τον εκτελεστικό Διευθυντή του Διεθνούς Φόρουμ για Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη, Ναμπίλ Χαλάκ. Συνεντεύξεις στη Λαμπρινή Θωμά. Ανταπόκριση από τη Βηρυττό.

Λαμπρινή Θωμά

Δείχνει κουρασμένος, πιο γερασμένος. Ο κλιματισμός δε δουλεύει, συναντιόμαστε σε μπλακ άουτ, μες στην κάψα του μεσημεριού. Πριν αρχίσουμε να μιλάμε, δίνει, στα αραβικά, οδηγίες σε πέντε άνδρες, σαραντάρηδες με εξηντάρηδες. Φεύγουν και μου λέει πως πάνε να δούνε τον υπουργό Εσωτερικών. «Θέλουμε να τον δούμε, μπορούμε να προσφέρουμε χρήματα για τη στέγαση οικογενειών που έχουν μείνει άστεγες. Έχει άδεια επιπλωμένα διαμερίσματα, δωμάτια ξενοδοχείων άδεια… Υπάρχουν. Από την επομένη της έκρηξης ζητάμε να δούμε κάποιον γι’ αυτό, στείλαμε μηνύματα στον πρωθυπουργό, στον υπουργό Εσωτερικών. Δεν μας μιλούσαν μέχρι σήμερα.».

Ολα ον δε ρεκορντ. «Δεν έχω να κρύψω κάτι». Ο Μααν Μπασούρ, από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων που οδήγησαν στη λήξη του εμφυλίου του Λιβάνου, γνωστός παναραβιστής σοσιαλιστής, διανοούμενος και ακτιβιστής, πρώην γραμματέας του Αραβικού Εθνικού Κογκρέσσου, σήμερα συντονιστής λαϊκής οργάνωσης. Επεδίωξα με κάθε τρόπο να του μιλήσω γιατί πέρισυ, με όλη τη νεολαία στους δρόμους, περήφανος και γελαστός μου είχε πει μια φράση που την έβλεπα αυτές τις τελευταίες τρεις μέρες παντού. Μου είχε πει, «φυσικά, υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα συνειδητοποίησης στους δρόμους, αλλά, κι αυτό είναι ξεκάθαρο, όσα συμβαίνουν αποτελούν έκφραση όλου του λαού του Λιβάνου. Βεβαίως υπάρχουν εχθρότητες μεταξύ σεχτών, αλλά όλοι οι λιβανέζοι είναι εκεί. Άντρες, γυναίκες, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, σιίτες, σουνίτες, δρούζοι, άθεοι… όλοι. Πολλοί, όταν κοιτούν το Λίβανό μας, βλέπουν χριστιανούς, μουσουλμάνους.. Εμείς βλέπουμε τους Λιβανέζους σαν ένα λαό, έναν ενωμένο λαό, και αυτό που συμβαίνει τώρα το αποδεικνύει».

Τότε, το είπε για τις διαδηλώσεις. Τώρα αυτή η κουβέντα ταίριαζε γάντι πάλι, σε όσα έβλεπα στους δρόμους, που δεν τους γεμίζουν φωνές και γροθιές και χοροί, αλλά συντρίμμια. Τον ρωτάω ξανά για αυτό το λαό, για αυτά τα παιδιά με τις σκούπες, με τα φτυάρια, που γράφουν χιλιόμετρα για να ξανακάνουν την πόλη να είναι η Βηρυττός τους.

«Έχουμε υπέροχο λαό και άθλιες κυβερνήσεις. Αυτές έχουν και την ευθύνη για την αποθήκευση του νιτρικού αμμωνίου στο λιμάνι τόσα χρόνια. Ομως, κάποιος το χρησιμοποίησε και προκάλεσε την καταστροφή, δεν ήταν κάτι έτσι στα ξαφνικά αυτό που έγινε. Όχι, δεν είναι μόνο η εγκληματική αμέλεια των κυβερνήσεων, δεν αρκεί για να το εξηγήσει αυτό. Στο Λίβανο πάντα πρέπει να ρωτάς παραπέρα. Μας έχουν σε εμπάργκο και καταστρέφεται το λιμάνι. Καταστρέφεται η μεγαλύτερη αρτηρία μας, και βεβαίως και η βασική αρτηρία της Συρίας. Γιατί, και για τη Συρία πρόκειται για καταστροφή, και μη ξεχνάμε το Νόμο του Καίσαρα [που προβλέπει αποκοπή της Συρίας από κάθε βοήθεια].. Ομως, τον τελικό λόγο τον έχει η έρευνα που διεξάγεται. Νομίζω ότι, αν φανεί ότι πίσω κρύβεται το Ισραήλ, το Ισραήλ θα πληρώσει το τίμημα».

Το Βυζαντινό Κόμμα του Λιβάνου – Αποκλειστική Συνέντευξη του Rodrigue Khoury στο Olympia.gr !

Αναρτήθηκε από τον/την macedoniahub στο Ιουνίου 23, 2013

Το Levant Party (Ελληνικά: Κόμμα της Εγγύς Ανατολής, Αράβικα: Mashreq Party) ξεκίνησε την δημιουργία του ως ένα γκρουπ νέων ανθρώπων με όραμα ένα καλύτερο αύριο. Μόλις το 2012 αναγνωρίστηκε από την Κυβέρνηση του Λιβάνου και πλέον είναι και επίσημα καταχωρημένο κόμμα. Στο Λίβανο δια του συντάγματος οι Ελληνορθόδοξοι δικαιούνται 14 θέσεις στη Βουλή. Μέχρι σήμερα αυτές οι θέσεις καλύπτονταν από Ελληνορθόδοξους μέσω διαφόρων κομμάτων που συνήθως δεν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της Ελληνορθόδοξης κοινότητας. Αυτό γέννησε και την ανάγκη για ένα τέτοιο κόμμα. Ολες οι πληθυσμιακές ομάδες που αποτελούν το Λίβανο έχουν δικό τους κόμμα, όπως ακόμα και δικό τους τηλεοπτικό δίκτυο. Τώρα πολλοί πολιτικοί και άλλοι Ελληνορθόδοξοι δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για να ενταχθούν στο νέο κόμμα από όλες τις μεριές της χώρας. Εντύπωση προκαλεί ή ευρεία αποδοχή όλων των κομμάτων, πραγματοποιώντας συναντήσεις, όπως το ίδιο ισχύει και με τους πρέσβεις διαφόρων χωρών.