Η μία από τις τάξεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η άλλη από την ΛΑ.Ε.(πριν ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ).
«Ο κόσμος που εξεγείρεται κατά των δικτατόρων δεν έχει τίποτα καλό να περιμένει από τις επεμβάσεις. Το καθεστώς του Άσαντ μπορεί να βρει την ευκαιρία να σαλπίσει ακόμη πιο δυνατά τον “αντιιμπεριαλισμό” του, για να κουκουλώσει τις σφαγές.»
Ένα απόσπασμα από το άρθρο της Εργατικής Αλληλεγγύης το 2013 με τίτλο «Όχι πόλεμο στη Συρία«Και αυτή είναι η νέα παγίδα που έρχεται με την νέα και ύπουλη ρητορική που εκφράζουν φιλοδυτικές και φιλοιμπεριαλιστικές «Αριστερές» δυνάμεις για να δικαιολογήσουν ή να κρύψουν την αλήθεια για το τι συμβαίνει σε χώρες στις οποίες έχουν επέμβει ήδη οι Ιμπεριαλιστές.
Όλο αυτό το βασίζουν στο ότι τα αντανακλαστικά της κοινής γνώμης δουλεύουν απόλυτα σε στρατιωτικές επιθέσεις που δεν μπορούν να αποσιωπηθούν αλλά ταυτόχρονα αδυνατούν να αντιδράσουν σε κάτι που για να το βρεις χρειάζεται έρευνα και ψάξιμο.Έτσι πετυχαίνουν από την μία να ακούγονται αρεστοί και οικείοι με τον επαναστατικό και αντιιμπεριαλιστικό τους λόγο και από την άλλη να κρύβουν κάτω από το χαλί το έργο των Ιμπεριαλιστών.
Το ΣΕΚ(Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στο πλευρό των «εξεγερμένων» μισθοφόρων της Δύσης και των χωρών επιρροής της.Στήριξε την Αραβική Άνοιξη και την ψευτοεπανάσταση της Συρίας που στήθηκε για να ρίξει τον ενοχλητικό,για την Δύση, Άσαντ
«Το καθεστώς Άσαντ βρέθηκε αντιμέτωπο με μια επανάσταση και έκανε την επιλογή να χρησιμοποιήσει ολόκληρη τη στρατιωτική του πυγμή για να την καταστείλει. Ο εξεγερμένος κόσμος συνέχιζε να οργανώνεται σε επίπεδο γειτονιάς και περιοχής, αλλά οι ένοπλες ομάδες των ανταρτών άρχισαν να παίζουν όλο και πιο κεντρικό ρόλο για να υπερασπίσουν τις απελευθερωμένες περιοχές από την ανακατάληψη του καθεστώτος.»
