Η νοητική υστέρηση και οι ”Φόρεστ Γκαμπ” της διαφορετικότητας

Μέχρι να μπω σε τάξη για πρώτη φορά, είχα σαν γενική οδηγία στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου τη συμβουλή των δασκάλων γονιών μου: «Ο καλός εκπαιδευτικός πρέπει να είναι ανυπόκριτος, φυσικός απέναντι στους μαθητές του, χωρίς να επιδεικνύει τις γνώσεις του και να τους καλοπιάνει με βαθμούς που δεν τους αξίζουν για να κερδίσει τη συμπάθειά τους. Πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους με την ειλικρίνειά του και να τους δώσει τα εφόδια που χρειάζονται ώστε να γίνουν ικανοί να σταθούν στα πόδια τους και να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους… ».

Ακολούθησα πιστά αυτόν τον ”κανόνα” στην αρχή και βγήκα κερδισμένη, μέχρι που σκόνταψα στις ”ειδικές περιπτώσεις” μαθητών οι οποίοι δεν καλύπτονταν πλήρως απ’ τις συμβουλές των γονιών μου. Και δεν καλύπτονταν πλήρως γιατί μέσα σ’ αυτούς υπήρχαν και “διαφορετικοί’ μαθητές: Μαθητές με μειονεξία -για παράδειγμα- λόγω νοητικής υστέρησης, τους οποίους εντάσσαμε στην ίδια κατηγορία με εκείνους που είχαν μαθησιακές δυσκολίες.

Οι  της νοητικής υστέρησης όμως απαιτούν περισσότερα σκαλοπάτια προσπάθειας εκ μέρους του εκπαιδευτικού σε κάθε περίπτωση και εποχή, για να μπορεί να τους προσαρμόσει αυτός — με γνώμονα τις δυνατότητές τους -στις απαιτήσεις του σχολείου. Η προσαρμογή φυσικά είναι δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη. Αρκεί ο εκπαιδευτικός να έχει υπομονή, επιμονή και θέληση για εξειδικευμένη προσέγγιση των ”διαφορετικών” παιδιών, καθώς και διάθεση να ανακαλύψει τις κρυφές ικανότητές τους. Ικανότητες που αποκτούν κατά την επαφή τους με ποικίλες πληροφορίες και ερεθίσματα. Ικανότητες που συνδέονται με τη συνειρμική μνήμη σε συνδυασμό με τις εγγενείς, ενστικτώδεις δυνάμεις τους και την ικανότητα πολλών εξ αυτών να αποστηθίζουν.

Η εκπαιδευτική εμπειρία 

Αυτά τα ανακάλυψα εμπειρικά στη ροή του χρόνου, γιατί δεν υπήρχαν στη διάθεση των εκπαιδευτικών δεδομένα των σχολικών επιδόσεών τους υπό μορφή διαγνωστικών τεστ (σταθμισμένων ψυχομετρικών και τεστ αξιολόγησης των ικανοτήτων τους). Το επιπλέον μάλιστα πρόβλημα, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται έως σήμερα, είναι ότι στην περίπτωση των παιδιών με νοητική υστέρηση δεν θεωρείται αυτονόητη η στενή συνεργασία εκπαιδευτικών-γονέων, γιατί πολλοί απ’ τους πρώτους αρνούνται να αποδεχθούν την περιορισμένη πνευματική λειτουργία των παιδιών τους, την ανεπαρκή προσαρμοστική συμπεριφορά τους στο σχολικό περιβάλλον και την αδυναμία τους να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του σχολικού προγράμματος.

Η συνέχεια ΕΔΩ: Η νοητική υστέρηση και οι ”Φόρεστ Γκαμπ” της διαφορετικότητας....

Ένα εκπληκτικό ολιγόλεπτο βίντεο για τον αυτισμό: «Το Ταξίδι της Μαρίας»

Μαρία από την πρώτη στιγμή ήταν η χαρά του σπιτιού μας, αλλά δε μας πήρε πολύ να καταλάβουμε ότι κάτι συνέβαινε

Για να αναπτυχθεί μια καλύτερη γνώση για τον αυτισμό στην κοινωνία, το Ίδρυμα Orange έχει δημιουργήσει 'το ταξίδι της Μαρίας', ένα σύντομο φιλμ από τον καλλιτέχνη Miguel Gallardo, πατέρα ενός κοριτσιού με αυτισμό.

Το ταξίδι της της Μαρίας είναι ένα μικρό ταξίδι στο εσωτερικό κόσμο μίας εφήβου που έχει αυτισμό, ένα ταξίδι γεμάτο χρώμα, αγάπη, δημιουργικότητα και γνησιότητα, που αρχίζει με την κατανόηση από τη μεριά των γονέων της οι οποίοι βλέπουν την κόρη τους να συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο, πριν πάρει την επιβεβαίωση της διάγνωσης: Αυτισμός.

«Η Μαρία από την πρώτη στιγμή ήταν η χαρά του σπιτιού μας, αλλά δε μας πήρε πολύ να καταλάβουμε ότι κάτι συνέβαινε», ξεκινά την αφήγησή του ο μπαμπάς της Μαρίας.

Συμπεριφορικά καί μαθησιακά προβλήματα στά σύγχρονα παιδιά καί ἐφήβους

από   Φώτης Σχοινάς

Τά πιό δύσκολα προβλήματα πού ἔχει νά ἀντιμετωπίσει ὁ σύγχρονος ἐκπαιδευτικός εἶναι τά προβλήματα συμπεριφορᾶς καί οἱ μαθησιακές δυσκολίες τῶν σύγχρονων μαθητῶν. Μέ τό λεκτικό μόρφωμα «προβλήματα συμπεριφορᾶς» ἐννοοῦμε τήν ἔκδηλη ἤ λανθάνουσα ἐπιθετική συμπεριφορά ὁρισμένων παιδιῶν καί ἐφήβων, τήν ἀδυναμία διαχείρισης τῶν ἀρνητικῶν συναισθημάτων τους, ὅπως, π.χ., τοῦ θυμοῦ, τήν ἀδυναμία ἐπίλυσης μέ εἰρηνικό τρόπο τῶν ὅποιων συγκρούσεών τους, τήν ἀδυναμία ἡ λογική νά ἐλέγχει τίς παρμητικές ἐκδηλώσεις τους, τόν ἐκφοβισμό (bullying), τή θυματοποίηση καί τήν ἄσκηση βίας, λεκτικῆς ἤ καί σωματικῆς, στούς συμμαθητές τους. Μέ τό λεκτικό σύνολο «μαθησιακές δυσκολίες» ἐννοοῦμε τό σύνολο τῶν παθογενῶν καταστάσεων πού ἐμποδίζουν τή μάθηση, ὅπως, π.χ., εἶναι ἡ δυσλεξία, ἀλλά κυρίως τήν παγερή ἀδιαφορία τῶν συγχρόνων μαθητῶν γιά τή μάθηση καί τή λεγόμενη Δ.Ε.Π.Υ. (Διαταραχή ἐλλειμματικῆς προσοχῆς/ὑπερκινητικότητα).

Τά συμπτώματα τῆς Δ.Ε.Π.Υ. εἶναι σέ γενικές γραμμές τά ἀκόλουθα: ἡ μαθησιακή ἀπόδοση τῶν μαθητῶν ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἰδιαίτερη ὑφή καί λειτουργία τοῦ ἔργου μέ τό ὁποῖο ἀσχολοῦνται. Ἀκόμη οἱ μαθητές παρουσιάζουν σημαντική δυσκολία νά μάθουν καινούργια πράγματα, παρουσιάζουν ἀδυναμία ἐλέγχου τῆς συμπεριφορᾶς καί ἀδυναμία τροποποίησης τῆς συμπεριφορᾶς, ὥστε νά εἶναι αὐτή κοινωνικά ἀποδεκτή καί νά τούς ἐπιτρέπει τήν ὁμαλή προσαρμογή τους σέ «διαφορετικά» περιβάλλοντα. Ἀκόμη τά παιδιά μέ Δ.Ε.Π./Υ. ἔχουν ἀδυναμία νά ὀργανώσουν καί νά ὁλοκληρώσουν διάφορα πράγματα ἔγκαιρα, ἔχουν διασπασμένη προσοχή, ἀδυνατοῦν νά συγκεντρωθοῦν πέρα τῶν 5 λεπτῶν, ἀδυνατοῦν νά προσηλωθοῦν σέ ἕνα στόχο ἤ καί δραστηριότητα, μεταπηδοῦν ἀπό τή μία δραστηριότητα στήν ἄλλη, δέν ἠρεμοῦν σχεδόν ποτέ, δέν περιμένουν τή σειρά τους, δέν σκέφτονται πρίν ἐνεργήσουν. Δηλαδή ἐνεργοῦν ἐντελῶς αὐθόρμητα καί παρορμητικά, προτοῦ ἡ λογική σκέψη ἐπιβάλλει τούς ὅποιους φραγμούς της. Βεβαίως τά προβλήματα συμπεριφορᾶς καί μαθήσεως τίς συντριπτικά περισσότερες φορές  συνυπάρχουν, ἀλληλοδιαπλέκονται, ἀλληλεπιδροῦν καί ἀνατροφοδοτοῦνται μεταξύ τους.

Τά προβλήματα συμπεριφορᾶς καί οἱ μαθησιακές δυσκολίες ἀποτελοῦν πηγή ἄγχους καί στρές στούς ἐκπαιδευτικούς. Σέ ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης σέ δεῖγμα περίπου 600 ἐκπαιδευτικῶν τῆς συγκεκριμένης περιφέρειας, ἕνα ὑψηλό ποσοστό ἐκπαιδευτικῶν δήλωσε ὅτι τά προβλήματα συμπεριφορᾶς τῶν μαθητῶν (89,1 %), ἡ ἀντιμετώπιση τῶν μαθησιακῶν δυσκολιῶν (83,5 %) καί ἡ ἔλλειψη ἀνταπόκρισης τῶν μαθητῶν (75,9 %) ἀποτελοῦν τούς κύριους παράγοντες πού προκαλοῦν ἄγχος καί στρές στούς ἐκπαιδευτικούς. (Ἠλία Κουρκούτα, Προβλήματα συμπεριφορᾶς στά παιδιά, ἐκδ. Ἑλληνικά Γράμματα, Ἀθήνα 2007, σελ. 33).

Τά χαρακτηριστικά τῶν παιδιῶν μέ μόνιμες διαταραχές συμπεριφορᾶς εἶναι: Πολύ χαμηλές σχολικές ἐπιδόσεις (καί δυσκολίες μάθησης). Ὑψηλά ποσοστά σχολικῆς ἀποτυχίας καί σχολικῆς ἐγκατάλειψης. Φτωχές ἕως ἀνύπαρκτες κοινωνικές σχέσεις.Ὑψηλά ποσοστά συναισθηματικῶν δυσκολιῶν. Συγκρούσεις μέ τούς γονεῖς καί τούς ἐκπαιδευτικούς. Κοινωνική ἀπόρριψη ἤ ἀπομόνωση (Ἠλία Κουρκούτα, ὅ.π.,σελ. 53). Ἡ κατάθλιψη καί τό ἄγχος φαίνεται ἀπό σχετικές ἔρευνες πώς συνδέονται μέ τίς διαταραχές συμπεριφορᾶς, μέ τή διάσπαση τῆς προσοχῆς καί τήν ὑπερκινητικότητα.

«Η εκπαίδευση χρειάζεται χρήματα και το υποσύστημα της Ειδικής Αγωγής πολύ περισσότερα» -

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Σε λίγες μέρες (3 Δεκεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ), θα ξανα-ακούσουμε από χείλη υπευθύνων, βαρύγδουπες διατυπώσεις για την υποστήριξή τους και την ευαισθησία τους σε θέματα σχετικά με την Ειδική Αγωγή και την αναπηρία. Επετειακές δηλώσεις που δεν έχουν κανένα νόημα αν δεν συνοδεύονται με πρακτικές προτάσεις και, κυρίως, λύσεις. Οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και κυρίως οι γονείς, που ζουν επί 24ώρου βάσεως την αγωνία και τις συνέπειες της αναπηρίας, το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους. Η εκπαίδευση χρειάζεται χρήματα και το υποσύστημα της Ειδικής Αγωγής πολύ περισσότερα. Είναι ακριβό αλλά απαραίτητο. Αντίθετα, οι εκάστοτε κυβερνώντες, θέλουν με περικοπές να έχουν βελτιώσεις! Δεν γίνεται, απλά ματαιοπονούν. 

Δεν είναι πολύς καιρός που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ (134960/Δ3-ΦΕΚ Β 5009-27.10.2021) ο κανονισμός λειτουργίας Σ.Δ.Ε.Υ. (Σχολικά Δίκτυα Εκπαιδευτικής Υποστήριξης) και Ε.Δ.Υ. (Επιτροπές Διεπιστημονικής Υποστήριξης).Τα ΣΔΕΥ και ΕΔΥ δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά η νέα ονομασία των έως τώρα ΣΔΕΥ και ΕΔΕΑΥ. Αυτή η «καινοτομία», ιδίως του Υπουργείου Παιδείας, να αλλάζει ονομασίες σε θεσμούς, φορείς, ακόμα και διαδικασίες, είναι φοβερή! Ακόμα φοβερότερο να το θεωρεί πράξη μεταρρυθμιστική! Έχουμε για παράδειγμα τα ΚΔΑΥ που έγιναν ΚΕΔΔΥ, μετά ΚΕΣΥ και τώρα ΚΕΔΑΣΥ. Τους Σχολικούς Συμβούλους που έγιναν Συντονιστές και τώρα Παιδαγωγικοί Σύμβουλοι. Τις Ειδικές Τάξεις που έγιναν Τμήματα Ένταξης για να βοηθήσουν στην ένταξη, μετά στην ενσωμάτωση, μετά στην συνεκπαίδευση, μετά στην ενιαία εκπαίδευση και τελευταία στην συμπερίληψη των ΑμεΑ και των μαθητών με δυσκολίες, για να καταλήξουμε στο «ένα σχολείο για όλους», που κατά την γνώμη μας, αδικεί πρώτα και περισσότερο τα ΑμεΑ. Όλα τα παραπάνω, όσο ανούσια και αν ακούγονται, είναι αλήθεια ότι κρύβουν μικρές ποιοτικές διαφοροποιήσεις που δυστυχώς στην πράξη δεν επέφεραν καμία διαφοροποίηση και καμία βελτίωση. Αντίθετα, κουβαλάνε όλα τα διαχρονικά προβλήματα της Ειδικής Αγωγής με αποσπασματικό τρόπο. Μόνο με «βαφτίσια» δεν παράγεται έργο.

Δείτε εδώ online 70 ταινίες με θέμα την εκπαίδευση για προβληματισμό και συζήτηση

ΑΠ'Ο https://www.prologos.gr/

Urok – Το Μάθημα (2014)

https://www.youtube.com/watch?v=SCIQvmTMQr0

Σενάριο:  Kristina Grozeva, Petar Valchanov, Σκηνοθεσία:  Kristina Grozeva, Petar Valchanov, Πρωταγωνιστούν: Margita Gosheva, Ivan Barnev, Ivan Savov, Διάρκεια: 111′, Κατηγορία: Δράμα

Υπόθεση: Σε μια μικρή βουλγάρικη πόλη, η καθηγήτρια αγγλικών Nadezhda (Ελπίδα στα βουλγάρικα) αναζητεί επίμονα τον κλέφτη ανάμεσα στους μαθητές της για να του διδάξει ένα μάθημα ηθικής. Παράλληλα όμως αντιμετωπίζει με το σύζυγό της (ή μάλλον εξαιτίας του) σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Οι ατυχίες συσσωρεύονται, η μια κακή επιλογή διαδέχεται την άλλη και η ζωή της Nadezhda οδηγείται σιγά-σιγά στα άκρα. Στο τέλος, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ σωστού και λάθους δε θα είναι τόσο ξεκάθαρη.

La education prohibida – Η απαγορευμένη εκπαίδευση (2012)

https://www.youtube.com/watch?v=BPME2GHBe9s

Σενάριο: German Doin, Julieta Canicoba, Veronica Guzzo, Juan Vautista, Σκηνοθεσία: German Doin, Πρωταγωνιστούν: Santiago Magarinos, Amira Adre, Nicolas Valenzula. Διάρκεια: 145΄, Κατηγορία: Ανεξάρτητο Ντοκιμαντέρ

Υπόθεση: Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις, όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ’ οίκον διδασκαλία. Χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια.

Después de Lucía – Μετά τη Λουκία (2012)

https://www.youtube.com/watch?v=D0pveTvIeZw

Σενάριο: Michel Franco, Σκηνοθεσία: Michel Franco, Πρωταγωνιστούν: Tessa Ia, Hernán Mendoza, Gonzalo Vega Jr., Διάρκεια: 103′, Κατηγορία: Δράμα

Υπόθεση: Έξι μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του σε τροχαίο, ο Ρομπέρτο και η έφηβη κόρη του, Αλεχάντρα, κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα μετακομίζοντας στην πόλη του Μεξικού. Πατέρας και κόρη προσπαθούν ο καθένας να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο. Όσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται με μια μάλλον επικίνδυνη παρέα στο καινούριο της σχολείο. Η Αλεχάντρα θα γίνει σταδιακά το θύμα μιας ολοένα και πιο απάνθρωπης συμπεριφοράς από τη μεριά των συμμαθητών της, χωρίς να τολμάει να αντιδράσει ή να μοιραστεί κάτι από την προσωπική της κόλαση με τον πατέρα της.

Monsieur Lazhar – Ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ (2011)

https://www.youtube.com/watch?v=CW4j8yC1MUU

Σενάριο: Philippe Falardeau, Evelyne de la Chenelière, Σκηνοθεσία: Philippe Falardeau, Πρωταγωνιστούν: Mohamed Fellag, Sophie Nélisse, Émilien Néron, Διάρκεια: 94′, Κατηγορία: Δράμα

Υπόθεση: Η ιστορία ενός Αλγερινού πρόσφυγα που πιάνει δουλειά ως δάσκαλος σ’ ένα δημοτικό σχολείο, όπου η προκάτοχος της θέσης του αυτοκτόνησε. Αγαπώντας τη δουλειά του, κάνει τα πάντα για να συμπαρασταθεί στους μικρούς μαθητές και να τους στηρίξει μετά το σοκ της απώλειας της δασκάλας τους. Μόνο που κανείς δεν γνωρίζει ότι κι ο ίδιος μπορεί από στιγμή σε στιγμή να απελαθεί.

ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ...

π.Βασίλειος Θερμός*

Ένα παιδί που σε ολόκληρη την ανάπτυξή του εθίζεται με εικόνες κυρίως να λαμβάνει τα μηνύματα,η εικόνα γίνεται μέρος του είναι του.

Και επομένως το παιδί διαμορφώνει σιγά σιγά μια προσωπικότητα που το κάνει να ενεργεί παρορμητικά.  Δηλαδή,πάρτε ενα μικρό παιδάκι του δημοτικού,ακόμη και του νηπιαγωγείου πιά.  Έχει στα χέρια του ένα τηλεχειριστήριο.  Υπάρχουν 15 κανάλια π.χ.  Έχει τη δυνατότητα,με μια πολύ απλή κίνηση,να αλλάζει συνεχώς κανάλι μέχρι να βρει μια εικόνα που το ικανοποιεί.

Αυτό δημιουργεί με τα χρόνια, όταν επαναλαμβάνεται, μια δομική αλλοίωση στην ψυχή του παιδιού.  Δηλαδή τι;  Κάνει αυτό το παιδί να μην μπορεί να συγκεντρωθεί για πολλή ώρα σε κάτι. Έχουμε πρόβλημα απ' τη συγκέντρωση της προσοχής των παιδιών και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές το έχουν παρατηρήσει,γιατί κυριαρχεί η εικόνα τόσο πολύ.  Γι' αυτό και πάρα πολλά παιδιά δυσκολεύονται να διαβάσουν στο σπίτι και κάνουν άπειρες διακοπές και υφίστανται και οι γονείς όλη την ταλαιπωρία μαζί τους.

Ή, επίσης μια άλλη δομική αλλοίωση πέρα απ' τη διάσπαση της προσοχής,είναι η παρορμητικότητα.Δηλαδή κάνουμε ανθρώπους-δηλαδή,κάνουν τα μέσα ενημέρωσης σήμερα-παρορμητικούς, να ενεργούν χωρίς να σκεφτούν. Διότι η σκέψη είναι κόπος. Η επεξεργασία του ερεθίσματος είναι κόπος.

Αφήστε τις διαφημίσεις, ακόμη και τα δελτία ειδήσεων καθώς περνάνε από ενα πάρα πολύ σημαντικό θέμα,το οποίο θέλει σκέψη και ανάλυση, αμέσως μετά σε ένα κοσμικό γεγονός και εναλλάσουν το ένα με το άλλο,δεν αφήνουν χρόνο για σκέψη και επομένως ουσιαστικά έμμεσα δίνουν το μήνυμα, <<μη στεναχωριέσαι για πολύ, αν αυτό που σου είπα σε στεναχώρησε, υπάρχει το επόμενο με το οποίο θα αλλάξεις διάθεση>>.

Άρα,πως αλλάζω όταν είμαι στεναχωρημένος;  Αλλάζοντας ερεθίσματα,όχι σκεπτόμενος, επεξεργαζόμενος αυτό το οποίο μου συνέβη.  Δηλαδή ουσιαστικά δημιουργούν έναν άνθρωπο που υστερεί στη σκέψη,του λείπει η σκέψη,η οποία είναι πολύτιμη λειτουργία του ανθρώπου.  Μια απ' τις λειτουργίες του βέβαια.

Και κυριαρχούν οι αισθήσεις και η απόλαυση.  Αυτό μακροπρόθεσμα θα δημιουργήσει νέο τύπο ανθρώπου ο οποίος θα λειτουργεί σαν αυτόματο, χωρίς σκέψη, παρορμητικά, με το θυμικό, με τις αισθήσεις και δικαιούται να έχει κάτι και να το έχει αμέσως.

Νοηματική; Κάποτε κι εγώ το είχα για πρόοδο.

Ειδήσεις στη Νοηματική; Κάποτε κι εγώ το είχα για πρόοδο.

Τέτοια είναι η τύφλωση του άσχετου, τόση η προκατάληψη που ούτε για μια στιγμή δε μου είχε περάσει από το νου ότι Κουφός δε σημαίνει αγράμματος κι ότι αντί να παραχωρείται συγκαταβατικά ένα πενταλεπτάκι συνοπτικό με νοήματα, αν όντως νοιαζόμασταν απλώς θα είχαμε υποτίτλους σε όλες τις ειδήσεις.

Δύσκολο;

Και δεν είναι μόνο αυτό. Σήμερα υπάρχουν τα εμφυτεύματα που επιτρέπουν στα περισσότερα κωφά παιδάκια να παρακολουθήσουν φυσιολογικό σχολείο, δηλαδή και να ακούνε και να γράφουν και να μιλάνε. 

Αν εσείς είχατε ένα κουφό παιδάκι θα επιλέγατε να το φυλακίσετε στη Νοηματική; Και όμως στη χώρα μας, εντελώς εξωφρενικά έχουμε 'λόμπι νοηματικής' ανθρώπους που κερδίζουν φυλακίζοντας ανθρώπους μέσα στην κωφότητά τους, περιορίζοντάς τους, κλείνοντάς τους πόρτες επικοινωνίας.

Πριν από πολλά χρόνια σε μια ποιητική εκδήλωση γνώρισα τη Σοφία Κολοτούρου η οποία, ανάμεσα σε άλλους ποιητές, μάς απήγγειλε ποιήματά της. Όχι στη νοηματική βεβαίως αν και η Σοφία δεν ακούει. 

Από τη Σοφία, ποιήτρια από τότε και γιατρό πλέον, έμαθα πολλά για το ζήτημα διότι αγωνίζεται να πέσει το παραπέτασμα της αναπηρίας.

Σας το δίνω με δικά της λόγια για μια πρώτη-πρώτη επαφή με τη σοβαρή αυτή υπόθεση. Παρακαλώ μην προσπεράσετε, έχει ενδιαφέρον κι όχι μόνο επειδή (όπως μου λέει η Σοφία) το οικονομικό κόστος το πληρώνουμε κι εμείς που ακούμε αλλά για το άλλο κόστος το ηθικό, επειδή δεν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε αγκυλώσεις, προκαταλήψεις και οικονομικά συμφέροντα να φυλακίζουν στη σιωπή τους ανθρώπους πλάι μας.

[Ακολουθούν όπως πάντα στο blog, video και σύνδεσμοι για περισσότερα.]

Η συνέχεια ΕΔΩ...

Πότε επιτέλους θα γίνουμε μια χώρα που θα σέβεται τους πολίτες της ..

Εσύ δεν είσαι ο δάσκαλος; Εσύ θα βρεις τη λύση στο πρόβλημα της τάξης σου

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της θητείας μας, εμείς οι εκπαιδευτικοί ερχόμαστε αντιμέτωποι με τμήματα «δύσκολα» ή «προβληματικά» όπως φορές αποκαλούνται. Τμήματα που κανένας συνάδελφος στο σχολείο που υπηρετούμε δεν θέλει να αναλάβει. «Τυχαία» αυτά τα τμήματα μένουν πάντα τελευταία όταν γίνεται η κατανομή των τάξεων στην αρχή της χρονιάς.

Έτσι, όταν κάποιος εκπαιδευτικός έρχεται να διδάξει για πρώτη φορά σε ένα σχολείο, είναι πολύ πιθανόν να αναλάβει ένα τέτοιο τμήμα το οποίο θα έχει μείνει επειδή κανείς άλλος δεν θα έχει θελήσει να το αναλάβει. Βέβαια, αν και ελάχιστες, υπάρχουν περιπτώσεις έμπειρων συναδέλφων  που προθυμοποιούνται να αναμετρηθούν με δύσκολες καταστάσεις χωρίς να φοβούνται το ενδεχόμενο της «αποτυχίας». Συνάδελφοι που βάζουν ως προτεραιότητα το καλό όλης της σχολικής μονάδας και όχι της προσωπικής τους άνεσης.

Αφού κάποιος «καινούριος» αναλάβει ένα τέτοιο τμήμα αρχίζει να ακούει διάφορα σχόλια και συμβουλές είτε από παλιούς συναδέλφους, είτε κι από τον διευθυντή/ντρια της σχολικής μονάδας. Σχόλια όπως : «Πρόσεχε», «Είναι ιδιαίτερη η κατάσταση σε αυτό το τμήμα», ή «υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις σε αυτό το τμήμα». Ακόμα θα σου δώσουν πληροφορίες για το τι έκανε ή ακόμη και τι έπαθε ο προηγούμενος δάσκαλος. Ίσως και συμβουλές για το πως πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου για να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες που θα προκύψουν.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!- «Να μην ξεχνάς να αγαπάς»

«Να μην ξεχνάς να αγαπάς» ονομάζεται το τραγούδι το οποίο ο εκπαιδευτικός Στέργιος Παρίζας  ανέβασε και στην προσωπική του σελίδα στο Facebook με το εξής σχόλιο:

 «Ο μαθητής μου ο Μιχάλης κι εγώ, αποχαιρετούμε τη φετινή σχολική χρονιά τραγουδώντας μαζί ένα τραγούδι που έγραψα για εκείνον. Για όλα όσα μου έμαθε. Το αφιερώνουμε σε όλους εμάς τους μεγάλους και “σοφούς” που πολλές φορές ξεχνάμε τις πιο απλές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες της ζωής. Ευχαριστούμε όσους στάθηκαν δίπλα μας τη φετινή χρονιά, και ειδικότερα την οικογένεια του Μιχάλη.  Καλό καλοκαίρι σε όλους!»
https://www.youtube.com/watch?v=XZlqAJnWk9U

Μουσική - Στίχοι: Στέργιος Παρίζας | Για όλα όσα μου έμαθες....

Ο μικρός μου ο Μιχάλης, είναι καλό παιδί
Ο μικρός μου ο Μιχάλης, είναι ο δικός μου ο μαθητής
Ο μικρός μου ο Μιχάλης, σα βγαίνει στην αυλή
Ο μικρός μου ο Μιχάλης, πετάει σαν πουλί
Ο μικρός μου ο Μιχάλης, έχει πολλούς φίλους
Ο μικρός μου ο Μιχάλης, αγαπάει και τους σκύλους
Ο μικρός μου ο Μιχάλης, χαμογελάει πολύ
Ο μικρός μου ο Μιχάλης, μου κάνει όμορφη τη ζωή!

Αρνητική επικαιρότητα για την Ειδική Αγωγή.

                                       του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Εδώ και αρκετούς μήνες δεχόμαστε το αφήγημα της ανάδειξης της ευαισθησίας, της ιδιαίτερης προσοχής και της προτεραιότητας του χώρου της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΕΑΕ), σύμφωνα με τις εξαγγελίες των υπευθύνων.

Ενώ το υπουργείο επαίρεται για την «ευαισθησία» του, ταυτόχρονα διολισθαίνει συνεχώς σε μια πτωτική πορεία. Ο Ν. 4415/2016 αρ. 48, ανοίγει διάπλατα την πόρτα της ειδικής αγωγής σε εκπαιδευτικούς χωρίς κανένα προσόν. Όλοι τα κάνουν όλα. Είχε προηγηθεί η παρέμβαση για τα Τ.Ε. που στο πνεύμα της συμπερίληψης (τι ωραία ονοματοδοσία!) θέλησε να τα κάνει πιο «ευέλικτα», κάτι όμως που ήταν ήδη μέσα στην φιλοσοφία τους. Πριν λίγο καιρό, ήρθε ο Ν. 4452/2017 που προβλέπει πως για να μοιραστεί ένα τμήμα που περιλαμβάνει μαθητές με διάγνωση από το ΚΕΔΔΥ, θα πρέπει να έχει αποκλειστικά τον ανώτερο αριθμό που προβλέπεται (δηλαδή 25) και συγχρόνως 2 τουλάχιστον μαθητές με αναπηρία ή 5 τουλάχιστον μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και να μην λειτουργεί και Τ.Ε. στο σχολείο αυτό. Αυτά περιελάμβανε η έως τώρα «ευαισθησία» του υπουργείου. Η έκ-πτωση όμως συνεχίζεται. Δεν μιλάμε για τους βεβαιωμένους και ομολογημένους πλέον μηδενικούς διορισμούς αλλά και για σχεδιαζόμενη παρέμβαση στον τρόπο πρόσληψης των αναπληρωτών. Τέρμα η προτεραιότητα όσων έχουν βασικές σπουδές στην Ειδική Αγωγή. Έτσι θεωρούν οι υπεύθυνοι ότι βελτιώνουν τα πράγματα…

Η αρνητική επικαιρότητα συμπληρώνεται με την παρωδία των νέων σεμιναρίων. Είναι η «επιμόρφωση των μόνιμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών χωρίς κατάρτιση ή εξειδίκευση στην ΕΑΕ» που ανακοινώθηκε από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και υλοποιείται από τα ΚΕΔΔΥ, λίγο πριν το Πάσχα, για την χρονιά που τελειώνει σε ένα μήνα!!! Αχ, τι κάνει αυτό το ΕΣΠΑ σε καιρούς μνημονίου…

Στρεβλώσεις και προοπτική των τμημάτων ειδικής αγωγής (μια εναλλακτική προσέγγιση)

Των Παπασακελλαρίου Ηλία, Τσιτσιμπή Γιώργο

1.     Ιστορική αναδρομή

           Στις αρχές της δεκαετίας του '90 οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες[1] οδήγησαν την πολιτεία, στην υιοθέτηση της  πολιτικής της ένταξης των ατόμων με ειδικές ανάγκες, στο κοινωνικό, επαγγελματικό και εκπαιδευτικό πεδίο. Στο  πλαίσιο αυτό υπήρξε σημαντική αύξηση του αριθμού των τμημάτων ένταξης, ενίσχυση των μονάδων ειδικής αγωγής αλλά και  ο σχεδιασμός  νέων υποστηρικτικών δομών όπως τα ΚΔΑΥ[2]. Οι ανάγκες για εκπαιδευτικό προσωπικό αυξήθηκαν, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε προβληματισμός για την καλύτερη εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού που θα στελέχωνε τις παλιές και νέες δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης.

          Το 1993 πάρθηκε μια κρίσιμη – λανθασμένη κατά την άποψή μας - πολιτική απόφαση που αφορούσε την ίδρυση ξεχωριστού Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) στο Βόλο[3].  Η ίδρυση ιδιαίτερου Παιδαγωγικού Τμήματος (ΠΤΕΑ) από το οποίο θα αποφοιτούσαν αποκλειστικά εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, ήταν από μόνη της μια κίνηση που στην πράξη ακύρωνε την ουσία της πολιτικής της ένταξης και της συνεκπαίδευσης (Παπασακελλαρίου, 2007, Λαμπροπούλου & Παντελιάδου, 2000, σ.164).

     Από την πρώτη μέρα υπήρξαν φωνές που τόνιζαν την αντίφαση που περιείχε η συγκεκριμένη απόφαση. Δηλαδή την εποχή της συνεκπαίδευσης, η πολιτεία να χωρίζει τους εκπαιδευτικούς σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Στους εκπαιδευτικούς των συνηθισμένων σχολικών μονάδων (απόφοιτοι των Παιδαγωγικών Τμημάτων) και στους εκπαιδευτικούς της ειδικής εκπαίδευσης (απόφοιτοι του Παιδαγωγικού  Τμήματος Ειδικής αγωγής). Τη στιγμή που στόχος ήταν η ένταξη των μαθητών με ε.ε.α., το υπουργείο Παιδείας προχωρούσε στην από -  ένταξη των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αυτών δηλαδή που καλούνταν να φέρουν σε πέρας τη συγκεκριμένη πολιτική. Για το ίδιο θέμα ο συνάδελφος Παπασπύρου σημείωνε: «υπογραμμίζεται η αντίφαση ότι ενώ προωθείται η ένταξη των μαθητών με Μ.Δ. στο τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα, ταυτόχρονα απο–εντάσσουμε την ειδική αγωγή από την γενική παιδαγωγική και την περιθωριοποιούμε επενδύοντάς την με τα ιμάτια μιας επίπλαστης ακαδημαϊκής αυτοδυναμίας» (Παπασπύρου, 2003, σ. 7).

Επιδημία του Αυτισμού

«Ο καπιταλισμός δημιουργεί την αρρώστια για να πουλήσει τη θεραπεία». Ο όρος αυτισμός προέρχεται από την λέξη Εαυτισμός που σημαίνει «κλεισμένος στον εαυτό», σε μια σιωπή που κραυγάζει από άγχος σα να σου λέει:«Απλά επειδή...

Υπάρχει Επιδημία του Αυτισμού;

Ο Αυτισμός δεν Είναι Ασθένεια Είναι Διαφορετικότητα

«Μέσα στο καβούκι του υπάρχει ολόκληρος ο κόσμος.

Μόνο που δεν είναι έτσι όπως τον βλέπουμε εμείς,

αλλά σπασμένος σε μικρές μικρές ανακατεμένες εικονίτσες.

Τόσες πολλές που χάνεσαι!

Είναι σαν να μην μπορείς να δεις τίποτα ολόκληρο.

Και άντε να τις ενώσεις.

Και εμένα που δεν μου αρέσουν καθόλου τα πάζλ»

Πέτρος Πουλάκης, Ο Αυτός, εκδ. Κάστωρ

Ο όρος αυτισμός προέρχεται από την λέξη Εαυτισμός που σημαίνει «κλεισμένος στον εαυτό», σε μια σιωπή που κραυγάζει από άγχος σα να σου λέει:«Απλά επειδή εγώ δεν μιλάω δεν σημαίνει ότι δεν έχω τίποτα να πω»!!! Αυτό το άτομο δεν θέλει να έχει καμιά επαφή με τους άλλους. Η ομιλία του, οι κινήσεις του, το βλέμμα του δεν μοιάζει με των άλλων, θέλει να είναι μόνο του. Κατά τους επιστήμονες, αυτή η περιγραφή αφορά ανθρώπους με κοινά κλινικά χαρακτηριστικά και διαταραχές της εξέλιξης, στους οποίους οι αιτίες μπορούν να είναι διαφορετικές ή και άγνωστες, να ποικίλλουν από άτομο σε άτομο ή και να συνυπάρχουν. Ακόμη πιο διευρυμένα, είναι μια ψυχική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από τον περιορισμό του ατόμου μέσα στον δικό του κόσμο των ιδεών και της ηθελημένης διακοπής της επαφής του με τον εξωτερικό κόσμο. Είναι η κυριαρχία του εσωτερικού βίου επί της ζωής, με όσο το δυνατόν πιο λίγη επαφή με την εξωτερική πραγματικότητα.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ…

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΞΕΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΕΥΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

1. Κάνε μια ευχή (Ανίατη Μυασθένεια)

2. Φιλαδέλφεια (AIDS)

3. Σαν αστέρια στη γη (Δυσλεξία)

4. Tο αριστερό μου πόδι (Κινητική Αναπηρία)

5. Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού (Κώφωση)

Ειδική αγωγή και λογοτεχνία

(ενδεικτική βιβλιογραφία, προτάσεις και προεκτάσεις)

 

Του Γιώργου Τσιτσιμπή 

Κάθε χρόνο, στις 3 Δεκεμβρίου, γιορτάζουμε και ξαναγιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα των ΑμεΑ. Συνήθως, σ’ αυτές, τις επετειακού χαρακτήρα εκδηλώσεις, κλείνουμε τις «ενοχές μας», ξεμπερδεύουμε με τις «υποχρεώσεις μας» και «αυτοκαθαρμένοι», συνεχίζουμε για τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου. Τα πράγματα όμως συνεχίζουν βασανιστικά ίδια, κυρίως, για τα ίδια τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους. Τι και αν το ΚΕΔΔΥ Καρδίτσας για 3^η χρονιά δεν έχει εκπαιδευτικό πρωτοβάθμιας, τι και αν το ΤΕΕ ειδικής αγωγής Β΄επιπέδου εδώ και 3 χρόνια δεν ιδρύεται και τα παιδιά μένουν σπίτια τους, τι και αν εδώ και χρόνια δεν έχουμε ένα ειδικό σχολείο της προκοπής για τις ανάγκες ολόκληρου νομού … 

Συχνά, για λόγους αυτοπροστασίας ή και αδυναμίας, η ειδική αγωγή δεν ανοίγεται στην κοινωνία. Με την εσωστρέφεια όμως το πρόβλημα επιτείνεται. Υπάρχει αδήριτη ανάγκη τα πράγματα να γίνουν ακριβώς αντίστροφα. Η ειδική αγωγή να ανοιχτεί προς τα έξω, να προκαλέσει την προσοχή της κοινωνίας, να ξεφύγει από την συζήτηση των «μυημένων». Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι η συνύπαρξη, με αποδοχή και σεβασμό, είναι κλειδί για τις ανθρώπινες σχέσεις και πλούτος για το κοινωνικό σύνολο. «Ποτέ ένας κήπος με μόνο ένα είδος, με μόνο ένα χρώμα, δεν είναι ομορφότερος από έναν πολύχρωμο και ποικιλόμορφο».