Ζαπατίστας: ή με τη Φύση ή με τον Καπιταλισμό

Σε τι κατάσταση βρίσκεται το κίνημα των Ζαπατίστας και ποια τα  του; Πως αντιλαμβάνονται τη σχέση των αυτοχθόνων με το περιβάλλον, σε μια περίοδο όπου οι πληγές από την καταστροφή του Αμαζονίου είναι ανοιχτές και η καπιταλιστική δραστηριότητα καταστρέφει ολοένα και περισσότερο τη πηγή ζωής του πλανήτη; Πώς είναι η ζωή στις κοινότητές τους και οι μεταξύ τους σχέσεις; Με ποια κινήματα αλληλεπιδρούν στην παρούσα πολιτική συγκυρία στο Μεξικό;

Ήταν 1η Γενάρη του 1994, η ίδια ακριβώς ημέρα που τέθηκε σε ισχύ η καταστροφική Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής (NAFTA), που για πρώτη φορά γνωρίσαμε τον Ζαπατιστικό Στρατό Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN) που ξεσηκώθηκε στην Τσιάπας του Μεξικό.

Ο αγώνας των ιθαγενών για ισότητα, ελευθερία, αξιοπρέπεια και αυτονομία άρχισε να παίρνει τη δικιά του μορφή μέσα από τις αυτόνομες περιοχές των Ζαπατίστας, όπου ισότιμα γυναίκες και άντρες οικοδομούν εδώ και όλα αυτά τα χρόνια αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες μέσα από τη συλλογική τους δράση.

Ενώ το τελευταίο διάστημα οι Ζαπατίστας κρατούσαν στάση σιγής, με τα νέα τους ανακοινωθέντα μας αιφνιδίασαν ευχάριστα. Τέσσερα νέα ανακοινωθέντα, μεταξύ 10 και 15 Αυγούστου, με την υπογραφή του Υποδιοικητή Γκαλεάνο (μέχρι πρότινος Μάρκος) ήρθαν να ταράξουν τα νερά.

«Οι κοινότητες των Ζαπατίστας (επαν)εμφανίζονται» προανήγγειλε ο Υποδιοικητής και λίγες μέρες μετά, ανακοινώνεται η δημιουργία 11 νέων αυτόνομων περιοχών, εξέλιξη που αποτελεί τομή για το Ζαπατίστικο κίνημα.

Πατρίδα Ζητάμε (Ζαπάτα) - Γιάννης Πουλόπουλος

Το τραγούδι αυτό αναφέρεται στον ηγέτη της Μεξικανικής Επανάστασης του 1910, Εμιλιάνο Ζαπάτα, και είναι αφιερωμένο στο κίνημα των Ζαπατίστας, καθώς και σε κάθε καταπιεσμένο που αγωνίζεται για δικαιοσύνη και ελευθερία.

''Ο Χριστός παγκόσμια συμπόνια δρασκελίζει τη γη"

''Ο Χριστός παγκόσμια συμπόνια δρασκελίζει τη γη"

Κωστής Μοσκώφ

Στη φωτογραφία εκκλησία στην την περιοχή των Ζαπατίστας στο Μεξικό.

H ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ

"Στὴν ἔξοδο τοῦ Σὰν Κριστομπάλ, προστίθεται (στὰ 600 περίπου πρωτοβάθμια καὶ δευτεροβάθμια σχολεῖα) τὸ μοναδικὸ πανεπιστήμιο τῶν Ζαπατίστας, ποὺ ἵδρυσε ὁ Ραϋμοῦντο Σάντσεζ Μπαράζα: Τὸ κέντρο ολοκληρωμένης κατάρτισης τῶν ἰθαγενῶν.(CIDECI). Ὅλα, οἱ σιδηρουργικὲς ἐργασίες γιὰ τὶς σκάλες ἢ οἱ χρωματιστὲς κουρτίνες, εἶναι ἔργα τῶν σπουδαστῶν, διακοσίων νέων ποὺ γόνονται δεκτοὶ κάθε χρόνο γιὰ νὰ καταρτιστοῦν σὲ αὐτόνομα γνωστικὰ ἀντικείμενα: κατασκευὴ παπουτσιῶν, θεολογία, ἢ χρήση γραφομηχανῆς, μέσο πιὸ σίγουρο γιὰ τὴν ἐπεξεργασία κειμένων λόγω τῶν διακοπῶν ρεύματος." (Ἀπὸ ρεπορτὰζ τῆς ἐφημερίδας Monde Diplomatique τοῦ Ἰουνίου).

Μακάρι καὶ σ' ἐμᾶς, νὰ γίνει ἀντιληπτὸ καὶ ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὸν κόσμο ὅτι τὰ Θρησκευτικὰ καὶ ἡ Θεολογία εἶναι γνώσεις πρώτης ἀνάγκης.

ΠΗΓΗ: Κίνημα Χριστιανικής Δημοκρατίας

Κοιτάζοντας τον ορίζοντα: Τρεις γενιές παιδιών Ζαπατίστας…

Η μελέτη αυτή αποτελεί μια σύντομη και στοχαστική έρευνα σε μια σειρά από ιστορικές εμπειρίες στην οποία οι κύριοι παράγοντες είναι τα παιδιά στις κοινότητες των Ζαπατίστας. Πιο συγκεκριμένα, θα εστιάσει στη σημασία της συνοδείας των ενηλίκων και στην πολιτική συμμετοχή των νέων ως πλήρη μέλη των αντιστασιακών κοινοτήτων, των κοινωνικών κινημάτων και των πολιτικών οργανώσεων.

Γεννημένο μέσα από το Σεμινάριο «20 Χρόνια Ζαπατιστικής Εξέγερσης», που πραγματοποιήθηκε στο Αυτόνομο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο (Unidad Xochimilco), το κείμενο αυτό συντάχθηκε με τη βοήθεια πολλών συνεδρίων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων σχετικά με: τη γη και το έδαφος, την εκπαίδευση, την οικονομία, την υγεία, την οικονομία και τους συνεταιρισμούς, το φύλο, την αυτονομία και, φυσικά, τα παιδιά και τους νέους στο ταξίδι του Ζαπατισμού.

Υπό το πρίσμα του σεμιναρίου «Κριτική σκέψη ενάντια στην καπιταλιστική Λερναία Ύδρα», που οργανώθηκε από τους Ζαπατίστας το Μάιο του 2015 το κείμενο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης, για παράδειγμα, ένας αριθμός συμμετεχόντων αναφέρεται, όχι μόνο σε τρεις γενιές Zαπατίστας, αλλά σε πέντε. Στην απογευματινή συνεδρίαση της Τρίτης 5 Μαΐου ο υποδιοικητής Γκαλεάνο υποστήριξε, ότι ο αγώνας των κοινοτήτων των Ζαπατίστας, θα μπορούσε να συνοψιστεί ως μια προσπάθεια, να παρουσιάσουν τα παιδιά με μια επιλογή να είναι «ένα πράγμα ή ένα άλλο».

Ο πυρήνας των ανταρτών - Οι Ζαπατίστας - Μια ματιά στην ιστορία τους

Του Raul Romero (Μετάφραση: Κρυσταλένια Αμπρέου Τσιτσιρίκου)

«… Η ανθρώπινη φύση… έχει μια πεισματική τάση προς την κακή συμπεριφορά… Εκεί όπου αναμένεται λιγότερο, η επανάσταση ξεπηδά και η αξιοπρέπεια ανακαταλαμβάνει το έδαφος. Στα βουνά του Chiapas, για παράδειγμα. Για πολύ καιρό οι αυτόχθονες κάτοικοι του πληθυσμού των Maya παρέμεναν σιωπηλοί. Ο πολιτισμός των Maya είναι μια κουλτούρα υπομονής, ξέρουν να περιμένουν. Μπορεί οι Ζαπατίστας να βρίσκονται στο Chiapas, αλλά είναι παντού. Μπορεί να είναι λίγοι, αλλά έχουν πολλούς πρεσβευτές. Αφού κανείς δε διορίζει τους πρεσβευτές αυτούς, κανείς δεν μπορεί και να τους διώξει. Αφού κανείς δεν τους πληρώνει, κανείς δεν μπορεί και να τους μετρήσει. Μα ούτε και να τους εξαγοράσει.»«Η Πρόκληση»,του Eduardo Galeano

Η 17η Νοεμβρίου του 2013 σημάδεψε την 30η επέτειο από την ίδρυση του Στρατού των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση (τα αρχικά του οποίου είναι EZLN, από την ισπανική ονομασία του: Ejército Zapatista de Liberación Nacional) και την 1η Ιανουαρίου του 2014 οι κάτοικοι των αυτόνομων κοινοτήτων των Ζαπατίστας στην πολιτεία Chiapas του Μεξικό γιόρτασαν τα 20 χρόνια από την πρώτη δημόσια εμφάνισή τους.

Ως φόρο τιμής προς τους άνδρες και τις γυναίκες που δημιούργησαν ηχώ ανά τη γη με την κραυγή τους «ΑΡΚΕΤΑ» (γνωστή από τα ισπανικά «YA BASTA») συνθέτουμε το ακόλουθο κείμενο – διαιρεμένο σε τρία κεφάλαια - το οποίο προσπαθεί να ρίξει μια ματιά στην ιστορία του κινήματος και στους παράγοντες που έδωσαν ώθηση σ’ αυτό. Προκειμένου να συμβεί αυτό, χρησιμοποιήθηκαν πηγές, κυρίως δε γραπτά κείμενα, συνεντεύξεις και ανακοινωθέντα που οι ίδιοι οι νέο – Ζαπατίστας έχουν παράγει και δημοσιεύσει. Πρόθεσή μας δεν είναι να γράψουμε για τους Ζαπατίστας. Οι ίδιοι έχουν αφηγηθεί την ιστορία τους και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι σήμερα. Στόχος μας είναι να συμβάλλουμε στη διάδοση της εμπειρίας τους, η οποία αδιαμφισβήτητα παρουσιάζει την πιο προοδευτική εναλλακτική λύση σε παγκόσμιο επίπεδο. Ελπίζουμε το κείμενο που ακολουθεί να τροφοδοτήσει την ιστορία ενός άλλου πιθανού κόσμου… Αυτού που οικοδομείται τώρα.

Η Αντίσταση της Πολιτοφυλακής - Οι Ζαπατίστας - Μια ματιά στην ιστορία τους

Του Raul Romero (Μετάφραση: Κρυσταλένια Αμπρέου Τσιτσιρίκου)

«Στην Επιτροπή συζητούσαμε όλο το απόγευμα.Αναζητούσαμε τη λέξη για να μπορέσει να πει η γλώσσα ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ, αλλά δεν τη βρήκαμε.Δεν έχει ανάλογη μετάφραση στη διάλεκτο Tzotzil ή στην Tzeltal.Κανείς δε θυμάται πια ότι η λέξη υπάρχει στη διάλεκτο Tojolabal ή στην Chol.» «Η λέξη ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ δεν υφίσταται στην πραγματική γλώσσα», του Υποδιοικητή Marcos

Μέρος 2ο: Η Αντίσταση της Πολιτοφυλακής

«Το Μεξικό είναι πολλά Μεξικό ταυτόχρονα», λέει μια παροιμία, και – ως είθισται – η συμβατική σοφία συνοψίζει σε λακωνικές φράσεις όσα ακαδημαϊκοί κι ερευνητές εκφράζουν σε εκατοντάδες σελίδες. «Το Μεξικό είναι πολλά Μεξικό ταυτόχρονα», όχι μόνο λόγω της ετερογένειας της χώρας, αλλά επίσης, και κυρίως, λόγω της ποικιλίας των λαών που κατοίκησαν και κατοικούν ακόμα το έδαφός του.

Η πολιτεία του Chiapas είναι ένα παράδειγμα αυτής της γεωγραφικής και πολιτισμικής ποικιλομορφίας που χαρακτηρίζει το σύνολο της χώρας. Η ιστορία της συμπυκνώνει την ιστορία πολλών λαών του Μεξικού, καθώς και της Λατινικής Αμερικής: η ιστορία των λαών που κατακτήθηκαν βίαια και η ιστορία των ανθρώπων που αντιστάθηκαν και οι οποίοι σήμερα, περισσότερα από πεντακόσια χρόνια αργότερα, εξακολουθούν να αντιστέκονται, διατηρώντας πολλές από τις παραδόσεις τους.

Σε γενικές γραμμές, η αντίσταση ως συλλογική κοινωνική δράση δίνεται από αυτόχθονες ομάδες ως απάντηση στην εισβολή (ή στις επιχειρήσεις εισβολής) στο έδαφος που κατοικούν. Κατ’ αυτή την έννοια, η αντίσταση μοιάζει περισσότερο με αντίδραση, παρά με δράση, μια πράξη εδαφικής και πολιτιστικής αυτοάμυνας από αυτόχθονες ομάδες έναντι μιας επίθεσης από ξένες δυνάμεις. Οι πράξεις αντίστασης μπορεί να είναι είτε ενεργητικές είτε παθητικές, βίαιες ή μη βίαιες, ένοπλες ή άοπλες, και σχεδόν κάθε φορά η ομάδα ή οι ομάδες που τις ασκούν είναι σε μειονεκτική θέση, το οποίο σημαίνει ότι ο συσχετισμός των δυνάμεων - αριθμητικά ή λειτουργικά - είναι δυσμενής για τις ομάδες αυτές

Δυνατότητα Επιλογής στις Εξαθλιωμένες Μάζες - Οι Ζαπατίστας - Μια ματιά στην ιστορία τους

Του Raul Romero (Μετάφραση: Κρυσταλένια Αμπρέου Τσιτσιρίκου)

Μέρος 3ο: Δυνατότητα Επιλογής στις Εξαθλιωμένες Μάζες

Ο ρόλος της Θεολογίας της Απελευθέρωσης

Κατά τη διάρκεια του πολέμου της κατάκτησης και τη διαδικασία του αποικισμού, υπήρχαν άνθρωποι που κατήγγειλαν τις ωμότητες που διαπράχθηκαν από τους εκπροσώπους του ισπανικού στέμματος σε βάρος των ιθαγενών. Αυτές οι φωνές βρήκαν σημαντική απήχηση στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του Μοναχού Bartolomé de las Casas. Αιώνες αργότερα, κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ανεξαρτησίας, δύο ιερείς, και πάλι, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο: ο Miguel Hidalgo y Costilla και ο José María Morelos y Pavón. Ωστόσο, μόλις κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, ο ρόλος της εκκλησίας και ορισμένων εκπροσώπων της ως αρωγοί στην πορεία κοινωνικών κινημάτων, αναλύθηκε σε βάθος.

Σε μια προσπάθεια να ανανεώσει και να ενισχύσει την Καθολική Εκκλησία, ο Πάπας Ιωάννης ΧΧΙΙΙ συγκάλεσε το Δεύτερο Συμβούλιο του Βατικανού, το οποίο έλαβε χώρα στο διάστημα μεταξύ 1962 και 1965. Κατά τη συνεδρίαση αυτή αρχέγονες διαφορές εντός του καθολικισμού αναδύθηκαν στην επιφάνεια, ιδιαίτερα εκείνες μεταξύ των «συντηρητικών» και των «μοντέρνων». Ως μέλος αυτού του Συμβουλίου, ο Πάπας Παύλος VI - ο οποίος διαδέχτηκε τον Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙΙ μετά το θάνατό του - ζήτησε από το Επισκοπικό Συμβούλιο της Λατινικής Αμερικής να επαναπροσδιορίσει το όραμά του, καθώς επίσης και τις πρακτικές που ακολουθεί για να το υλοποιήσει, και να φανεί πιο αλληλένδετο με την πραγματικότητα που επικρατεί στην ήπειρο.

Σε απάντηση στο αίτημα αυτό, πολλοί ιερείς της Λατινικής Αμερικής κήρυξαν την έναρξη της προετοιμασίας για τη Δεύτερη Γενική Συνδιάσκεψη των Επισκόπων της Λατινικής Αμερικής στην πόλη Medellín της Κολομβίας, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1968. Το συνέδριο είχε παγκόσμιο αντίκτυπο στην Καθολική Εκκλησία, λόγω της σύνθεσής του, των ζητημάτων που έθεσε και των συμπερασμάτων στα οποία κατέληξε.

Την απόφασή του να αποσυρθεί από την ηγεσία του αντάρτικου Στρατού των Ζαπατίστας ανακοίνωσε ο υποδιοικητής Μάρκος

Αποχωρεί από την ηγεσία των Ζαπατίστας ο υποδιοικητή Μάρκος εξαιτίας "εσωτερικών αλλαγών". Σε μήνυμά του αρνήθηκε τις φήμες ότι εγκαταλείπει την αρχηγία για λόγους υγείας. fael Sebastián Guillén Vicente, όπως είναι το πραγματικό όνομά του, γράφει στο γνωστό ειρωνικό στυλ του ότι σε συμφωνία με τη διοίκηση του EZLN "ο Μάρκος παύει να υπάρχει από σήμερα".

Έχοντας πάντα καλυμμένο το πρόσωπό του, ο Κομαντάντε Μάρκος υπήρξε ο εκπρόσωπος των Ζαπατίστας από την ίδρυση του κινήματος για την διεκδίκηση των κοινωνικών δικαιωμάτων των ιθαγενών του Μεξικού που αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού στην Τσιάπας, μια επαρχία με πολύ υψηλά ποσοστά φτώχειας και αναλφαβητισμού.



"Μεταξύ του φωτός και της σκιάς" Τα μήνυμα του Subcomandante Μάρκος

Το κείμενο που ακολουθεί διαβάστηκε από τον Μάρκος το Σάββατο 25 Μαϊου
ημέρα μνήμης για τον Γκαλεάνο, μέρα που είχαν ανακοινώσει οι Ζαπατίστας και είχαν προσκαλέσει εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και ανθρώπους να παραβρεθούν ώστε να ενημερωθούν για τις εξελίξεις σχετικά με την επίθεση και τα σχέδια του Ζαπατιστικού Στρατού.

"Mεταξύ του φωτός και της σκιάς" Τα τελευταία λόγια του Subcomandante Marcos

Σήμερα το πρωί, στο τέλος του αφιερώματος για τον σύντροφο Γκαλεάνο, πάνω από τρεις χιλιάδες Ζαπατίστας των βάσεων στήριξης και των αγωνιστών, μαζί με περίπου χίλια μέλη της Έκτης, άκουσαν τα «τελευταία δημόσια λόγια» του Εξεγερμένου Marcos του EZLN. Έξι ηγέτες της Μυστικής Επαναστατικής Επιτροπής Ιθαγενών, μαζί με τον Moisés και τον Μάρκος, ανέβηκαν στη σκηνή. Παρακάτω περιλαμβάνονται μερικά κομμάτια από τα πέντε μέρη της επιστολής του Μάρκος».

1. Μια δύσκολη απόφαση

"Η μάχη για την ανθρωπότητα και ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό ήταν και είναι δική μας, αλλά και πολλών άλλων από τα χαμηλά στρώματα. Ενάντια στον θάνατο, απαιτούμε τη ζωή, ενάντια στη σιωπή, τα λόγια και τον σεβασμό, ενάντια στην αμνησία, την μνήμη, ενάντια στην ταπείνωση και την περιφρόνηση, την αξιοπρέπεια, ενάντια στην καταπίεση, την εξέγερση, ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία, ενάντια στην επιβολή, την δημοκρατία, ενάντια στο έγκλημα, την δικαιοσύνη.

Αυτονομία Ζαπατίστας

Το ντοκιμαντέρ "Autonomia Zapatista" γυρίστηκε από την ανεξάρτητη ομάδα "Arte-Musica-Video" με τη συμφωνία των Αυτόνομων Αρχών των Ζαπατίστας.
Πρόθεσή του είναι να τεκμηριώσει μέσα από βιντεοσκοπήσεις, μαρτυρίες και συνεντεύξεις την καινούργια πολιτική αντίληψη και πρακτική που χτίζεται, κάτω από την αρχή του «κυβερνώ υπακούοντας», στην εξεγερμένη Τσιάπας. Πρακτική που αποδεικνύει στον κόσμο ολόκληρο την υπαρκτή δυνατότητα της οικοδόμησης άλλων κοινωνικών σχέσεων και ενός νέου τρόπου άσκησης της πολιτικής και της δημοκρατίας.

ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ- Η σιωπηλή κινητοποίηση! ΟΙ ΛΑΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

Η σιωπηλή κινητοποίηση!

21 Δεκεμβρίου 2012. Οι Ζαπατίστας κοινητοποιούνται σιωπηλά. 

Οι κονότητες των Ζαπατίστας πορεύονται σ´όλη την έκταση της Τσίαπα, ένω οι ιθαγενείς ενώνουν όλη την Αμερική με αξιοπρέπεια. Στη πόλη Σαν Κριστόμπαλ Ντε Λας Κάσας,  χιλιάδες έχουν κατακλείσει  σιωπηλά τους δρόμους.  

Δημοκρατία  Ελευθερία  Δικαιοσύνη

Ανάρτηση από : http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr