«Σήμερα δεν κρύβεται πια ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι αμερικανοΝΑΤΟϊκή και ευρωενωσιακή και γι΄ αυτό δυνητικά μπορεί να αξιοποιηθούν αν χρειαστεί ζητήματα όπως “μακεδονική” εθνότητα, “μακεδονική γλώσσα”. Εξίσου σοβαρό είναι ότι ευρωατλαντικοί ηγέτες και ο κ. Τσίπρας υποστηρίζουν ότι η συμφωνία αυτή αποτελεί παράδειγμα και οδηγό “λύσης” για το Κυπριακό, το Παλαιστινιακό και στο Αιγαίο» τονίζει η Α. Παπαρήγα.
Αναφορικά με το Αιγαίο σημειώνει ότι ακόμα και αν αποφευχθεί θερμό επεισόδιο δεν δικαιολογείται εφησύχαση του λαού όταν η περιοχή φλέγεται, προσθέτοντας: «Η ένταση στο Αιγαίο είναι όπλο, στα χέρια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, άσκησης εκβιασμών και στο εσωτερικό της κάθε χώρας, ώστε να προετοιμάζονται οι λαοί να δεχθούν αρνητικές για τα συμφέροντα τους “λύσεις”, να δέχονται αδιαμαρτύρητα οι χώρες τους να μετατρέπονται απ΄ άκρη σε άκρη σε αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση εξαπόλυσης πολέμων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε και τη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα έδωσε όλα. Η ΝΔ, το Κίνημα Αλλαγής δεν άνοιξαν το στόμα τους, επιδοκίμασαν. Για τον κ. Βαρουφάκη επίσης δεν υπάρχει θέμα, επικροτεί».
Επισημαίνει, επίσης μεταξύ άλλων, ότι «το Κυπριακό που από τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ έχει “ξεχαστεί” ως πρόβλημα εισβολής κατοχής, οδηγείται από την προμελετημένη διχοτόμηση στη ντεγιούρε. Τσιμουδιά γι΄ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, το ΜΕΡΑ κλπ. Όλοι καλύπτονται πίσω από την θέση περί “δίκαιης και βιώσιμης λύσης” (το προσφιλές τσιτάτο των ιμπεριαλιστών)».
Η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κόμματος σε συνέντευξή της στην ε/φ “Τα Νέα”, αναφέρει ότι το ζητούμενο από τις κάλπες της 7ης Ιουλίου «δεν είναι αν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή συνεργασίας με τα προσωπεία της Κεντροδεξιάς ή Κεντροαριστεράς, αλλά αν ένα μεγαλύτερο μέρος του λαού στείλει ψήφο- μήνυμα χειραφέτησης από την ασφυξία των ψεύτικων διλημμάτων του μονοδρόμου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτοπεποίθησης στην δύναμή του να δώσει δυναμική στον αγώνα για τα οξυμμένα προβλήματα του, ετοιμότητας απάντησης στη νέα βάρβαρη ατζέντα της ΕΕ, να βάλει εμπόδια, να αποσπάσει να διεκδικήσει τα δικαιώματα του».
Τονίζει την αναγκαιότητα ανάδειξης ισχυρής και αποτελεσματικής εργατικής-λαϊκής αντιπολίτευσης με ενίσχυση του ΚΚΕ στην κάλπη και συμπόρευσης νέων δυνάμεων μαζί του στο κίνημα, προσθέτοντας «η εργατική- λαϊκή αντιπολίτευση δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης για την αντιμετώπιση οξυμμένων προβλημάτων, αλλά και της συγκέντρωσης δυνάμεων με λαϊκή επιλογή την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, την εργατική, λαϊκή εξουσία».
Αναφέρει ότι αν το ΚΚΕ το 2012 και το 2015 έμπαινε σε κυβέρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ έχοντας «υποχωρήσει στην πίεση της λαϊκής ελπίδας και αυταπάτης -που είχε προσχεδιασμένα καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ- θα ήμασταν συνένοχοί του» ενώ το χειρότερο θα ήταν ότι «δεν θα είχαν και αυτοί οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν, χάρις στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε έστω και αυτές τις παραχωρήσεις».
Είπε ότι οι διαφορές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «βρίσκονται βασικά στην τακτική προσεταιρισμού, χειραγώγησης και παθητικοποίησης του λαού, των αγωνιστικών δυνάμεων», ενώ ακόμα και όταν παίρνουν τον τόνο οξύτατης πόλωσης «αποτελούν στήριγμα για το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα».
Επισήμανε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «με το δικό του τρόπο ενισχύει την συντηρητικοποίηση, την παθητικοποίηση, τη μοιρολατρία και τον “εκσυγχρονισμένο” αντικομουνισμό».
