Ο ΟΟΣΑ επισημοποιεί την φτώχεια των Ελλήνων και η κυβέρνηση απαντά: «αστειότητες»…

Η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ έρχεται να γκρεμίσει το παραπέτασμα ωραιοποίησης που επιχειρεί να στήσει η ελληνική κυβέρνηση γύρω από την οικονομική πραγματικότητα. Ενώ η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών διακηρύσσει ανάπτυξη και ευημερία, τα δεδομένα αποκαλύπτουν ένα δυστοπικό τοπίο για τους Έλληνες πολίτες.
Φτωχοποίηση, αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα και βαθιά οικονομική επισφάλεια αποδεικνύουν ότι οι κυβερνητικές πολιτικές απέτυχαν να βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών.

Η ανελέητη πραγματικότητα των αριθμών του ΟΟΣΑ αποκαλύπτει μια αλήθεια που δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από ευφάνταστες δηλώσεις: η κυβέρνηση βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, ενώ η εμπιστοσύνη προς το πολιτικό σύστημα καταρρέει.

Και το κερασάκι στην τούρτα: Το υπουργείο Οικονομικών σε ανακοίνωσή του χαρακτηρίζει την έκθεση «αστειότητες» και ισχυρίζεται πως υπάρχει «μεγάλη βελτίωση», αλλά το πρόβλημα είναι πως η Ελλάδα «ξεκινάει από πολύ χαμηλή θέση εξαιτίας της μακροχρόνιας κρίσης».

Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ

Σε συνολικά 35 χώρες, οι Έλληνες, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, κατατάσσονται μεταξύ αυτών με τις μεγαλύτερες οικονομικές δυσκολίες, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται και στις χώρες με τη μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα αλλά και την υψηλότερη έλλειψη εμπιστοσύνης έναντι της κυβέρνησης.

Το πρόβλημα PISA/ΟΟΣΑ: Λευτέρης Πετρούνιας Vs Μίλτος Τεντόγλου!

Δρ Χριστίνα Βαλανίδου

Το Πρόγραμμα αξιολόγησης-κατάταξης PISA/ΟΟΣΑ επικρίνεται από ερευνητές και ακαδημαϊκούς από όλο τον κόσμο.

Μπορεί ο Ολυμπιονίκης των Κρίκων Λευτέρης Πετρούνιας να διαγωνιστεί και να κερδίσει στο Άλμα εις Μήκος όπως ο Ολυμπιονίκης Μίλτος Τεντόγλου-και αντίστροφα; 

Την ίδια λογική επιβάλλει το PISA/ΟΟΣΑ, με την εξέταση-αξιολόγηση και κατάταξης των εκπαιδευτικών συστημάτων- και ας προσπαθήσουμε να φωτίσουμε ορισμένες πτυχές του προβλήματος.

Κάθε φορά που ανακοινώνονται τα αποτελέσματα της «ταξινόμησης» PISA/ΟΟΣΑ, αρχίζει «φρενίτιδα» ενδιαφέροντος για την παιδεία και για το εκπαιδευτικό σύστημα, από ειδικούς και μη ειδικούς, σε όλα τα επίπεδα! Οι κατηγορίες σε βάρος εκπαιδευτικών και μανθανόντων διανέμονται αφειδώλευτα, στην προσπάθεια τους νυν και πρώην αρμόδιοι, να βρουν «το στόχο», το εξιλαστήριο θύμα, τον υπαίτιο για τη χαμηλή κατάταξη της χώρας!

Προφανώς υπάρχουν προβλήματα στο δημόσιο σχολείο της Κύπρου/της Ε/Κ κοινότητας και χρειάζεται μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για αναβάθμιση της ποιότητας της προσφερόμενης παιδείας, που θα καλλιεργεί στους μανθάνοντες την κριτική σκέψη, τις ανθρωπιστικές αξίες, τη δημοκρατία, την πολιτότητα, την αλληλεγγύη και συναδέλφωση ανάμεσα σε ανθρώπους ανεξάρτητα φυλής χρώματος ή θρησκείας.

Αξιολόγηση PISA: Η παιδεία στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμ

ΡΟΥΣΣΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Τα αποτελέσματα του πρόσφατου παγκόσμιου μαθητικού διαγωνισμού PISA (Program for International Student Assessment) που διεξήχθη υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ, απασχόλησε εκτενώς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα, αλλά απετέλεσε ταυτόχρονα πεδίο συζήτησης και προβληματισμού και σε άλλες χώρες του εξωτερικού αναφορικά με την ποιότητα και αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης.

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης έχει ένα σαφή νεοφιλελεύθερο και υπέρ της παγκοσμιοποίησης οικονομικό προσανατολισμό. Πέραν όμως των μελετών του που άπτονται του οικονομικού ενδιαφέροντος, αναμιγνύεται και σε θέματα εκπαίδευσης με την εκπόνηση μελετών όπως η International Early Learning and Child Well- being Study και παρέχει τεχνογνωσία σε χώρες με σκοπό να βελτιώσουν το εκπαιδευτικό τους σύστημα με απώτερο στόχο την οικονομική ευημερία και ανάπτυξη, λαμβάνοντας πάντα όμως τον ανωτέρω προσανατολισμό.

Η επιρροή που ασκεί ο ΟΟΣΑ στις κυβερνήσεις αναφορικά με τα εκπαιδευτικά συστήματα που αυτές ακολουθούν είναι ιδιαίτερα έντονη. Μέσω του διαγωνισμού PISA ο ΟΟΣΑ έχει αναγορευθεί ως ο παγκόσμιος και “αξιόπιστος” σχολικός επιθεωρητής και ως εκ τούτου είναι σε θέση να υπαγορεύει αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα πάντα με το νεοφιλελεύθερο αφήγημα του.

ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ "ΠΙΤΣΑ-PISA*"

Του Γιώργου Τασιόπουλου

ΣΤΑ ΜΜΕ, στα πρωινάδικα, και στα απογευματινά κουσκούς της tv των δημόσιων σχολιαστών, αλλά και στο e-καφενείο του fb η συζήτηση άναψε!

Η Pisa, ο διεθνής διαγωνισμός που γίνεται με την εποπτεία του ΟΟΣΑ έβαλε σε ανησυχία την ελληνική κοινωνία. Του ΟΟΣΑ που ως μάντρα τις υποδείξεις του επαναλαμβάνουν οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας. Αυτές, που πιστά ακολουθούν οι υπουργοί μας πάνω από μια δεκαετία και ξεθεμελιώνουν με το αίτημα του εκσυγχρονισμού ο,τι απέμεινε από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει ακόμη παιδεία, γνώση, υπηρετεί αξίες και πολιτισμό σύμφωνα με τις ανάγκες και την παράδοση του τόπου!

Οικτίρονται μαθητές και δάσκαλοι για την απελπιστική τους κατάντια, την κατρακύλα που περιέπεσαν ως προς την κλίμακα βαθμολόγησης του διεθνούς διαγωνισμού.

Πιο δυσμενής η θέση στην κατάταξη των Κυπριωτόπουλων!!! Τα Ελληνάκια ανά τον κόσμο ουραγοί, αδυνατούν να ακολουθήσουν την πρόοδο που συντελείται στα εκπαιδευτικά συστήματα όπως προτάσσει η Παγκόσμια Τράπεζα δια του ΟΟΣΑ.

Ως και ο Αρκάς λοιδορεί την κατάντια των παιδιών μας σε αντίθεση με αυτά της εξωτικής Φινλανδίας και άλλων χωρών που πειθαρχούν στις προτεραιότητες του ΟΟΣΑ!

Σας παραθέτω ενα απόσπασμα από τον καθηγητή κ. Μπαμπινιώτη* για θέμα που προσυπογράφω:

«Σχετικά με τα δεκαπεντάχρονα Σιγκαπουριανάκια, Κινεζάκια, Εσθονάκια, Καναδάκια, Φινλανδάκια κ.ά. δεν είναι η κατάκτηση τής μητρικής τους γλώσσας όπου διαπρέπουν! Υπερτερούν στο ότι έχουν μακρά συστηματική  άσκηση και ενασχόληση ειδικά στο πώς λειτουργεί ένα κείμενο και, ακόμη περισσότερο, στο πώς, με ποια τεχνική συντάσσεται η περίληψη ενός κειμένου. Έχουν μάθει  δηλ. να φτιάχνουν την «πίτσα-PISA»! Τι συστατικά τού κειμένου θα διαλέξουν και πώς θα τα συνθέσουν ώστε να «μαγειρέψουν» την πολυπόθητη «πίτσα-PISA». Που δεν ξέρουν να φτιάχνουν τόσο καλά τα Γαλλάκια, τα Ιταλάκια, τα Γερμανάκια, τα Βελγάκια, τα Ολλανδάκια, πολλά άλλα παιδιά προηγμένων χωρών, όπως και τα δικά μας τα παιδιά. Λείπει από τη σχολική στόχευση και προετοιμασία των μαθητών όλων αυτών των χωρών—και τής δικής μας— μια τέτοια … «συνταγή», γιατί η Εκπαίδευσή τους είναι διαφορετικά προσανατολισμένη.

ΟΟΣΑ: ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ

Μόνο στην Ελλάδα παρατηρήθηκε μείωση 0,55% ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες του ΟΟΣΑ ενώ στις υπόλοιπες χώρες οι αυξήσεις κυμάνθηκαν από 1,3% έως 11,3%

πηγή: @OECD - Taxing Wages 2023 (fig 2.2)

Τέσσερα σενάρια για τα σχολεία του μέλλοντος και οι προοπτικές για το εκπαιδευτικό σύστημα

Άγγελος Αλεξόπουλος*

Η άποψη πως η εφαρμογή εκπαιδευτικών πολιτικών είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να αξιολογηθεί έγκαιρα, φαίνεται να είναι διαδεδομένη στην ελληνική κοινωνία. Μιλώντας μάλιστα για ριζικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, πολλοί θα πουν ότι απαιτείται μια ολόκληρη γενιά για να αποδώσουν καρπούς. Εάν αυτό ισχύει, πώς εξηγείται το περίφημο φινλανδικό εκπαιδευτικό θαύμα; Και πώς κατάφερε σε λιγότερο από 10 χρόνια η Εσθονία να σκαρφαλώσει στις πρώτες θέσεις στον διεθνή διαγωνισμό PISA;

Είναι κατανοητό ότι τα αποτελέσματα όποιων πολιτικών βελτίωσης εφαρμοσθούν, δεν θα φανούν εν μία νυκτί. Το θέμα, όμως, στην περίπτωση της Ελλάδος, δεν είναι αυτό αλλά η αποσπασματικότητα με την οποία ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού συστήματος έχει αντιμετωπίσει την σχολική εκπαίδευση. Το επιχείρημα της χρονικής υστέρησης είναι απλά ένα παραπέτασμα καπνού, το οποίο μάλιστα αρχίζει και χάνει την «αγοραστική» του αξία ειδικά στην Γενιά Z, η οποία αναζητάει εναλλακτικούς πόρους, χώρους και τρόπους μάθησης, καθιστώντας το σχολείο μη ελκυστικό αφού παύει να ανταποκρίνεται στην «ατζέντα» τους, στα προβλήματα και στις φιλοδοξίες τους. Μπορεί, λοιπόν, να συγχρονιστεί το σχολείο με τις προτιμήσεις, ανάγκες και συνήθειες των λεγόμενων zoomers; Και εάν ναι, ποιοι μπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστοι πλοηγοί στην προσπάθεια των κεντρικών δημόσιων φορέων εκπαίδευσης προς αυτή την κατεύθυνση;

«Συγχαρητήρια υπουργέ!» Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με επήρεια ΗΠΑ

Η τρέχουσα μεταρρύθμιση του υπουργείου Παιδείας ανοίγει τον δρόμο για την υλοποίηση των αμερικανικών στόχων σχετικά με την εκπαίδευση στην Ελλάδα, όπως περιγράφονται σε Έκθεση Στρατηγικής του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ από το 2018. Οι στόχοι αυτοί αντανακλούν συγκεκριμένες γεωπολιτικές επιδιώξεις, ενώ δεν συνάδουν με τον υφιστάμενο προσανατολισμό της ελληνικής ακαδημαϊκής κοινότητας προς τον ευρωπαϊκό χώρο.

«Συγχαρητήρια υπουργέ! Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνουμε από κοινού σε αυτό το πεδίο, χτίζοντας ευκαιρίες για νέους ανθρώπους στις χώρες μας και βαθαίνοντας τους ακαδημαϊκούς δεσμούς που θα μας βοηθήσουν να οικοδομήσουμε το μέλλον».

Με αυτό το μήνυμα στο Twitter, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ συνεχάρη τη νέα υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως για την ανάληψη των καθηκόντων της, στις 10 Ιουλίου 2019, πρώτη μέρα της στο υπουργείο.

Πρόσφατα, η προσπάθεια του υπουργείου Παιδείας να αναδιαρθρώσει ριζικά την τριτοβάθμια εκπαίδευση κορυφώθηκε με το νομοσχέδιο «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις», που ψηφίστηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 11/2/2021. Το νομοσχέδιο οδήγησε σε αντιδράσεις από την αντιπολίτευση αλλά και από στελέχη της κυβερνώσας παράταξης, από τη σύνοδο των πρυτάνεων, καθώς και από φοιτητές που έχουν διαδηλώσει επανειλημμένα εναντίον του, κυρίως εξαιτίας της θέσπισης σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας αλλά και για άλλες διατάξεις του.

Όπως προκύπτει από μια παράλληλη εξέταση της τρέχουσας μεταρρύθμισης και της πιο πρόσφατης ICS (Integrated Country Strategy) για την Ελλάδα, δηλαδή της Έκθεσης Στρατηγικής του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, την οποία παρουσιάζουμε πιο κάτω, το υπουργείο Παιδείας ανοίγει τον δρόμο για την υλοποίηση των αμερικανικών στρατηγικών στόχων σχετικά με την εκπαίδευση στην Ελλάδα. Οι στόχοι αυτοί αντανακλούν συγκεκριμένες γεωπολιτικές επιδιώξεις — εξ ου άλλωστε και το mention του κ. Πάιατ στον αναπληρωτή γραμματέα Παιδείας και Πολιτισμού του State Department, στο συγχαρητήριο tweet του προς την κ. Κεραμέως.

Την ίδια στιγμή, οι αμερικανικοί στόχοι δεν μοιάζει να βρίσκονται σε συμφωνία με τον υφιστάμενο προσανατολισμό της ελληνικής ακαδημαϊκής κοινότητας προς τον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς πολλά ελληνικά ανώτατα ιδρύματα ετοιμάζονται να συμπράξουν με ευρωπαϊκά στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια». Κρίσιμο στοιχείο της ασυμφωνίας αποτελεί το γεγονός ότι ενώ το αμερικανικό μοντέλο, στο οποίο ανοίγει δρόμο η μεταρρύθμιση Κεραμέως, βασίζεται κυρίως σε συμπράξεις ιδιωτικών πανεπιστημίων, η ευρωπαϊκή πρωτοβουλία ευνοεί τις συμπράξεις δημοσίων.

Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Πιέζοντας για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση»

Η συνέχεια ... 
«Συγχαρητήρια υπουργέ!» Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με επήρεια ΗΠΑ

ΟΟΣΑ/PISA και Παγκόσμια διακυβέρνηση στην εκπαίδευση: Ένα αφήγημα από την πλευρά της «ουραγού Ελλάδας»

του Γιώργου Μαυρογιώργου*

«Η Ελλάδα είναι ο κακός μαθητής της Ευρώπης. Αυτή είναι όλη η αρετή της. Ευτυχώς που υπάρχουν κακοί μαθητές σαν την Ελλάδα που εκφράζουν την πολυπλοκότητα των πραγμάτων. Που εκφράζουν μια άρνηση απέναντι σε μια ορισμένη κανονικοποίηση, γερμανογαλλική και άλλη. Συνεχίστε λοιπόν να είστε κακοί μαθητές και θα παραμείνουμε καλοί φίλοι…»

                                                                (1992, Φελίξ Γκουαταρί. Αναφέρεται από τον Lazzarato (2014 :185)

1.Εισαγωγικά: Γιατί  μας ενδιαφέρουν οι «ουραγοί»;

Προτάσσουμε τη θεωρητική αφετηριακή παραδοχή, σύμφωνα με την οποία στις ταξικές κοινωνίες η εκπαίδευση είναι κρατικός ιδεολογικός μηχανισμός που συμβάλλει στη διευρυμένη αναπαραγωγή των υφιστάμενων κοινωνικών σχέσεων άνισης κατανομής πλούτου, προνομίων, εξουσίας και της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η αναπαραγωγική αυτή λειτουργία αναπροσδιορίζεται, ιδίως μετά το ΄80 -΄90, στο πλαίσιο πολιτικών  «διακυβέρνησης» που αναπτύσσουν υπερεθνικοί διακρατικοί οργανισμοί, με ρυθμιστικές  και κανονιστικές παρεμβάσεις «εξ αποστάσεως», με σκοπό την προώθηση και εμπέδωση  κυρίαρχων και αυταρχικών νεοφιλελεύθερων προταγμάτων στην παγκοσμιοποιούμενη καπιταλιστική αγορά. Σε περιόδους σοβαρής χρηματοπιστωτικής κρίσης (χρεοκοπίας), που διαρκεί πολύ, όπως αυτή που αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα, όπου το χρέος γίνεται και εργαλείο άσκησης πολιτικών «δέους», με τη συνέργεια διεθνών διακρατικών οργανισμών (ΔΝΤ,ΕΕ,ΟΟΣΑ, κ.ά.), οι ασκούμενες πολιτικές στην εκπαίδευση οξύνουν την ένταση των ταξικών διακρίσεων και ανισοτήτων.

Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο κάθε φορά να μελετώνται και να αναδεικνύονται οι τρόποι με τους οποίους θέματα εξουσίας, ιδεολογίας, ελέγχου και διακυβέρνησης ενσωματώνονται σε συγκεκριμένα καίρια πεδία εκπαιδευτικών πολιτικών. Το Project PISA είναι μια μονοπωλιακή -νεοφιλελεύθερης σύλληψης- γενικευμένη εφαρμογή ανταγωνιστικής συγκριτικής αξιολόγησης, σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν είναι μικρή υπόθεση που ξεσηκώνει κι εξασφαλίζει τη συμμετοχή 80 χωρών (στα επίσημα κείμενα αναφέρονται ως «οικονομίες»), που αντιπροσωπεύουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου, και στο οποίο κάθε φορά συμμετέχουν δέκα χιλιάδες σχολεία, με τους εκπαιδευτικούς τους και μισό εκατομμύριο μαθητών.

Μια τέτοια διερεύνηση μάς βοηθάει να κατανοήσουμε τους τρόπους με τους οποίους εκπαιδευτικοί και μαθητές καλούνται να γίνουν πιο αποτελεσματικοί φορείς πολιτιστικής και κοινωνικής αναπαραγωγής. Επιλέξαμε να  σκιαγραφήσουμε το «αφήγημα ΟΟΣΑ/PISA», από την πλευρά αυτών που υφίστανται τη βία των κοινωνικών  ανισοτήτων  και διακρίσεων στην εκπαίδευση και που αντιμετωπίζουν τον διεθνή ανταγωνιστικό διασυρμό τους,  καθώς η χώρα κατατάσσεται σε όλες τις εφαρμογές PISA μιας δεκαπενταετίας (2000-2015) στην τρίτη ομάδα των χωρών της «ουράς». Οι συγκεκριμένοι «ουραγοί», όπως κι οι «άριστοι», είναι κατασκευή του ΟΟΣΑ/PISA, με τις περίτεχνες, αλλά αναξιόπιστες επινοήσεις  συγκριτικής αξιολόγησης των επιδόσεων, τις μετρήσεις, τις στατιστικές αναλύσεις και τις κατατάξεις (Grek, 2009). Δεν έχει τόση σημασία, ποιος κατατάσσεται σε ποια κατηγορία, όσο το ότι υποστηρίζεται ένας ανταγωνισμός πάνω σε ένα δραματικά αναπροσδιορισμένο περιεχόμενο «εκπαίδευσης διά βίου», με επίκεντρο δεξιότητες και ικανότητες που καλύπτουν τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς.

Έχουμε υπόψη μας πως οι ομάδες  των μαθητών που  κατατάσσονταν, όλα αυτά τα χρόνια, στους «ουραγούς» δεν συγκροτούσαν ενιαία κοινωνική κατηγορία δεκαπεντάχρονων μαθητών, από άποψη υλικών συνθηκών, κοινωνικών προνομίων και πολιτισμικών αναφορών. Στην   ανακοίνωση του ΙΕΠ, που είναι ο Εθνικός Φορέας Διαχείρισης PISA, για τα αποτελέσματα του 2015, διαβάζουμε[1]:

Το «λαμπρό» μέλλον που προτείνει η Εκθεση του ΟΟΣΑ για σχολεία και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς

ΕΚΘΕΣΗ ΟΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 2018

«Education for a bright future in Greece»

Ενότητα 2.3 « Change “school units” into schools» (σ. 91-94)

μετάφραση – σχολιασμός: Αδριανή Προκόπη

Η έκθεση του ΟΟΣΑ με τίτλο «Education for a bright future in Greece», στην ενότητα 2.3 (σ. 91-94) αναφέρεται εκτενώς σε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο λειτουργίας του σχολείου καθώς και στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών. Η αλλαγή ορολογίας, από τις σχολικές μονάδες, που σύμφωνα με την έκθεση ως όρος υποδεικνύει «χαμηλά επίπεδα αυτονομίας» (βλ. σ. 64), σε σχολεία, σηματοδοτεί την αλλαγή παραδείγματος και την λειτουργία του σχολείου με όρους επιχείρησης, με «όργανο ίδρυσης» που θα έχει αρμοδιότητες όπως ο διορισμός και η απόλυση του διευθυντή, η επιλογή του προσωπικού, η αξιολόγηση, ο προϋπολογισμός του σχολείου κλπ. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η πρόταση για αντικατάσταση της «ανελαστικής σχέσης εργασίας» των αναπληρωτών με ένα πιο ευέλικτο και φθηνό εργασιακό μοντέλο. Η έκθεση διαφωνεί με το μόνιμο διορισμό τους ως δαπανηρή επιλογή που αναπαράγει τις σημερινές «ακαμψίες» του μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού που δεν αξιολογείται και προτείνει νέες ακόμα πιο ευέλικτες και ελαστικές σχέσεις εργασίας, όπως οι πενταετείς συμβάσεις μειωμένης απασχόλησης και ο κατακερματισμός σε πολλές κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων με διαφορετικές αμοιβές, προφανώς και διαφορετικό εργασιακό καθεστώς. Επιπλέον, προτείνει να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις και των μόνιμων ή έστω των νεοεισερχόμενων εκπαιδευτικών παρ’ όλο που αυτό απαιτεί ριζικές νομοθετικές αλλαγές. Τέλος, η ενότητα περιλαμβάνει προτάσεις για την αλλαγή της δωρεάν παροχής σχολικών βιβλίων με ένα νέο σύστημα δανεισμού τους στο οποίο θα έχει πολύ πιο ενεργό ρόλο η εκδοτική αγορά.

2.3.4. Αλλαγή των «σχολικών μονάδων» σε σχολεία

​Για να εξυπηρετήσουν τους μαθητές τους, οι «σχολικές μονάδες» πρέπει να γίνουν σχολεία – δηλαδή ισχυρά εκπαιδευτικά ιδρύματα, ικανά να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν διδακτικές στρατηγικές, να διενεργήσουν αυτοαξιολόγηση, να σκέφτονται  συνεχώς και να βελτιώσουν τις παιδαγωγικές τους πρακτικές. Αυτή η μετατροπή των σχολικών μονάδων σε σχολεία απαιτεί διάφορα βήματα, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης του ρόλου του διευθυντή και της παροχής περισσότερου ελέγχου στις αποφάσεις στελέχωσης. Η μεγαλύτερη σταθερότητα του προσωπικού των σχολείων (συμπεριλαμβανομένων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών) θα είναι σημαντική για τα σχολεία, καθώς θα εργάζονται πιο αυτόνομα. Φυσικά, κάθε ένα από τα παρακάτω βήματα απαιτεί νομοθετικές αλλαγές και αναγκαία προετοιμασία.

Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εκπαίδευση. Από τις «ντιρεκτίβες» του κεφαλαίου στα «προαπαιτούμενα»

της 

Γιώτας Ιωαννίδου*

Οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση αποτελούν εδώ και αρκετά χρόνια -ήδη από το τέλος της κρίσης των δεκαετιών 70 και 80- αντικείμενο κεντρικής σημασίας για τα καπιταλιστικά κράτη και το κεφάλαιο, αλλά και για τις διαδικασίες και την πολιτική των καπιταλιστικών ολοκληρώσεων. Στο πλαίσιο αυτό, έχει μεγάλη σημασία από τη σκοπιά της παρέμβασης στην ταξική πάλη υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, να λαμβάνουμε υπόψη τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι πολιτικές αυτές μέσα στον χρόνο και παράλληλα να διακρίνουμε τις κεντρικότερες τάσεις που τις χαρακτηρίζουν.

Στην υπόθεση της εκπαίδευσης η κατάσταση στην Ελλάδα επηρεάζεται καταλυτικά και -σε μεγάλο βαθμό- καθορίζεται από την πολιτική που διαμορφώνεται σε διεθνές και ιδιαίτερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Φυσικά, στη συγκεκριμένη μορφή που παίρνουν, τελικά, οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις στην Ελλάδα μεγάλο ρόλο παίζουν οι ειδικές συνθήκες της χώρας, της οικονομίας, του κράτους και της ταξικής πάλης γενικότερα και του εκπαιδευτικού κινήματος πιο ειδικά, ιδιαίτερα μετά την εκδήλωση της δομικής καπιταλιστικής κρίσης και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έχουν δρομολογηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα (με αιχμή, στη χώρα μας, τα μνημόνια). Πρόκειται για αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν το «DNA» της μέχρι τώρα θεωρούμενης εκπαίδευσης. Έχει προηγηθεί μια σταδιακή αλλαγή στους ίδιους τους ορισμούς των εννοιών της γνώσης, της εκπαίδευσης και της εργασίας με κεντρικό στοιχείο την απόδοση καπιταλιστικού κέρδους μέσω της πλήρους προσαρμογής τους στις ανάγκες των επιχειρήσεων και της ανταγωνιστικότητάς τους. Όλα τα παραπάνω θεωρούνται στοιχεία που ανεβάζουν την ανταγωνιστικότητα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιουργώντας την πολυπόθητη «ανταγωνιστική οικονομία της γνώσης» που  επαγγέλλονται τα πολυπληθή ντοκουμέντα της πολιτικής της.

Από το Μάαστριχτ και τη Λευκή Βίβλο προς την ανταγωνιστική οικονομία της γνώσης

Η εκπαίδευση κι η επαγγελματική κατάρτιση ξεκινούν να γίνονται τομείς εκπόνησης ευρωπαϊκής πολιτικής από τη συνθήκη του Μάαστριχτ (1992).  Η «Λευκή Βίβλος» το 1993 αλλά και η «Πράσινη Βίβλος για την Ευρωπαϊκή Κοινή Πολιτική» την ίδια περίοδο σηματοδοτούν μια πιο καθαρή στροφή της εκπαίδευσης προς τις ανάγκες της οικονομίας. «Οι επενδύσεις σε ανθρώπινο κεφάλαιο είναι απαραίτητες για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας»1, έγραφε η πρώτη, ενώ ο Ζακ Ντελόρ την παρουσίαζε λέγοντας ότι «δεν πρέπει να επιμένουμε σε αμετακίνητα κοινωνικά κεκτημένα». Ταυτόχρονα αναπτύσσεται μια έντονη συζήτηση που επιδιώκει να επιβάλει ένα νέο «ευρωπαϊκό» τρόπο σκέψης για τα εκπαιδευτικά πράγματα, με την εκπαίδευση να φέρει την κύρια ευθύνη για την αύξηση της ανεργίας, αφού δεν προετοιμάζει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Η Δια Βίου Μάθηση εμφανίζεται λιγότερο σαν πολιτική εκπαίδευσης και περισσότερο σαν δρόμος μείωσης της ανεργίας – «ενεργητική πολιτική απασχόλησης»- αφού θα είναι ατομική ευθύνη του καθένα που πρέπει να την αναλάβει εφ όρου ζωής, κάνοντας «ανταγωνιστικό» εμπόρευμα την «εργατική του δύναμη» στην αγορά εργασίας αντί να περιμένει παθητικά την επιδοματική, κρατική πολιτική.

Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΟΟΣΑ – Όπλα Ανορθόδοξων Πολέμων της Ουάσιγκτον

Μοχλοί για την επιβολή της επιθυμητής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και της υποταγής (ή ανατροπής) κυβερνήσεων

Την Χρήση τους περιγράφει στρατιωτικό εγχειρίδιο του Πενταγώνου, που αποκάλυψε η ομάδα Wikileaks.

Whitney Webb

Strategic Culture Foundation

|11-2-19

[Πολύτιμο βοήθημα σωστής ανάγνωσης και αξιολόγησης των ειδήσεων, και σχολίων ξένων και ντόπιων ελεγχόμενων ΜΜΕ, για συγκρούσεις, κρίσεις, εξεγέρσεις και ανατροπές, στην σημερινή χαώδη διεθνή ζωή -αλλά και σωστής διάγνωσης για την σημερινή κατάσταση της χώρας- το εκρηκτικό περιεχόμενο του παρόντος άρθρου αποκαλύπτει και τεκμηριώνει, ως αδιάψευστη πραγματικότητα, όσα και η εμπειρία της εθνικής μας συντριβής την τελευταία οκταετία (όπως και οι δεινές εμπειρίες της Κύπρου) είχαν γεννήσει ως υπόνοιες στον νου ορισμένων οξυδερκών πνευμάτων, που ωστόσο, κατά την διατύπωσή τους, προκαλούσαν ορυμαγδό καταδίκης -με την κατηγορία του «συνωμοσιολόγου»- κάθε τολμητία αρνητή της εισαγμένης μαζοχιστικής ερμηνείας του «εμείς τα φάγαμε». Καταγγελίες εγκυρότατων Αμερικανών οικονομολόγων , όπως οι MichaelHuston και o Paul Graig Roberts, για τον ρόλο αυτών των υποχείριων «διεθνών» οργανισμών στην ελληνική καταστροφή, αγνοήθηκαν αφ’ υψηλού από τα λεγόμενα μέσα ενημέρωσης και από αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις υποβολείς τους. Γεγονός που εξηγείται ίσως (;) και από την παράγραφο του αμερικανικού στρατιωτικού εγχειριδίου ανορθόδοξου πολέμου, που αναφέρεται στην συνεργασία και μυστικών υπηρεσιών για τον «εντοπισμό, στο ανθρώπινο πεδίο, στοιχείων προσφερόμενων σε οικονομική δέσμευση»…]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Το « Αμερικανικό Εγχειρίδιο Πραξικοπήματος» που πρόβαλαν πρόσφατα οι Wikileaks προσφέρει την επιβεβαίωση ότι η λεγόμενη «ανεξαρτησία» οικονομικών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ είναι ψευδαίσθηση και ότι αυτοί οι θεσμοί συγκαταλέγονται στα «οικονομικά όπλα» που έχει σε τρέχουσα χρήση η αμερικανική κυβέρνηση για να υποτάσσει χώρες στις θελήσεις της.

Σε διαρρεύσαν στρατιωτικό εγχειρίδιο περί «ανορθόδοξου πολέμου», που πρόσφατα προβλήθηκε στην δημοσιότητα από τους Wikileaks, ο Αμερικανικός Στρατός πιστοποιεί ότι μεγάλοι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί –όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ- χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ ως ανορθόδοξα οικονομικά «όπλα σε περιόδους συγκρούσεως,μέχρι και περιλαμβανομένου του μεγάλης έκτασης γενικού πολέμου», όπως και για την «υπαγόρευση των πολιτικών επιλογών και της συνεργασίας κρατικών κυβερνήσεων».

Το αποκαλυπτικό έγγραφο, επίσημα τιτλοφορούμενο“Field Manual (FM) 3-05.130, Army SpecialOperations Forces Unconventional Warfare” ( Εγχειρίδιο Πεδίου (αγώνα), Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων Ανορθόδοξου Πολέμου), εκδόθηκε αρχικά το 2008 και προβλήθηκε ιδιαίτερα από τους Wikileaks τελευταία σε συσχετισμό με τα γεγονότα στην Βενεζουέλα. Στην αρχική αποκάλυψή του οι Wikileaks το είχαν τιτλοφορήσει «στρατιωτικό εγχειρίδιο αλλαγής καθεστώτων».

Αυτοαξιολόγηση, Νέες Δομές του Εκπαιδευτικού Έργου και Μνημονιακή Αριστερά

 Εκτύπωση

του Χρήστου Ρέππα

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ» ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ Ο.Ο.Σ.Α

Η επίσημη παρουσίαση της τελευταίας Έκθεσης του Ο.Ο.Σ.Α για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στο Υπουργείο Παιδείας από τον ίδιο τον Υπουργό παρουσία της υπόλοιπης ηγεσίας του Υπουργείου και στελεχών του οργανισμού σηματοδοτεί τον προσανατολισμό και τον χαρακτήρα της πολιτικής που ασκεί και θα ασκήσει ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ στην εκπαίδευση και είναι πολιτική με τον ίδιο νεοφιλελεύθερο – μνημονιακό προσανατολισμό που ασκήθηκε σ’ όλη την περίοδο από το 2011 και μετά έχοντας ως ιδεολογική και πολιτική βάση την έκθεση του Ο.Ο.Σ.Α για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα του 2011. Πρόκειται για ένα σκληρό νεοφιλελεύθερο κείμενο που δεν αμφισβητήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ στην ουσία του, αλλά μόνο ως προς την τεχνική του επάρκεια και γι’ αυτό ζητήθηκε απλά η επικαιροποίηση των στοιχείων του. Από ένα τέτοιο αίτημα ο Ο.Ο.Σ.Α όχι μόνο δεν αμφισβητούνταν στο ελάχιστο αλλά του ανοίγονταν με πιο αποτελεσματικό τρόπο η δυνατότητα να ξετυλίξει τη νεοφιλελεύθερη επίθεσή του στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση, τους εκπαιδευτικούς και τα μορφωτικά δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων.

Ο ρόλος του συγκεκριμένου Οργανισμού είναι νομιμοποιημένος στην ελληνική πολιτική σκηνή και οικονομική πραγματικότητα ήδη από την αρχή της διακυβέρνησης ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, με την αποδοχή της λεγόμενης εργαλειοθήκης του, που αποτελεί μνημείο νεοφιλελεύθερου δογματισμού για την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την απελευθέρωση της αγοράς στην εκπαίδευση. Η γραμμή αυτή έγινε δεκτή από τον σημερινό πρωθυπουργό με δηλώσεις πρωτοφανούςιδεολογικής αφασίας στη συνάντηση με τον Ανχέλ Γκουρία, γενικό γραμματέα του Οργανισμού, προσπαθώντας να διαγράψει όλη την κριτική που έχει ασκηθεί στον ρόλο του Οργανισμού από τα κοινωνικά κινήματα και, κυρίως, τους αγώνες που έχουν γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο ενάντια στην πολιτική του. Έτσι, στην τελευταία συνάντηση Τσίπρα – Ανχέλ Γκουρία ο τελευταίος θα εκφράσει την ικανοποίησή του για την μνημονιακή πολιτική που εφάρμοσε σε βάρος του ελληνικού λαού.

ΕΚΘΕΣΗ ΟΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ...

http://www.e-lesxi.gr/t11-epiekthesi-oosa3-arth31

Οι χαμηλοί μισθοί των εκπαιδευτικών θα βλάψουν την ποιότητα της διδασκαλίας, προειδοποιεί ο ΟΟΣΑ

«Αυτοί οι μη ανταγωνιστικοί μισθοί θα κάνουν πολύ πιο δύσκολο να προσελκύσουν τους καλύτερους υποψηφίους στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού»

Αρχείο φωτογραφιών. Getty Images

Η συνεχιζόμενη υποβάθμιση των μισθών των εκπαιδευτικών θα βλάψει την ποιότητα της σχολικής εκπαίδευσης στη Βρετανία, σύμφωνα με ένα από τα σπουδαιότερα εκπαιδευτικά στοιχεία του κόσμου.

Ο Αντρέας Σλίτσερ, επικεφαλής της εκπαίδευσης στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, δήλωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να συνεχίσει να διδάσκει ελκυστικό, προσθέτοντας: «Η ποιότητα της εκπαίδευσης δεν μπορεί ποτέ να υπερβεί την ποιότητα της διδασκαλίας».

Ο κ. Schleicher - ο οποίος κάποτε αποκαλείται "ο σημαντικότερος άνθρωπος" στον τομέα από τον πρώην Υπουργό Παιδείας Michael Gove επειδή τα δεδομένα του χρησιμοποιούνται για τη διαμόρφωση κυβερνητικής πολιτικής σε πολλές χώρες - μίλησε κατά την έναρξη της ετήσιας έκθεσης Εκπαίδευση σε μια ματιά .

Andreas Schleicher, επικεφαλής της εκπαίδευσης, ΟΟΣΑ: «να συνεχίσει να διδάσκει ελκυστική» (Getty)

Το έγγραφο επισημαίνει ένα «σημαντικό μισθολογικό χάσμα» μεταξύ των εκπαιδευτικών και άλλων εργαζομένων με παρόμοια ειδίκευση σε όλες τις 34 χώρες - τις περισσότερες από τις οποίες βρίσκονται στη Δυτική Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική - του ΟΟΣΑ.

"Αυτοί οι μη ανταγωνιστικοί μισθοί θα κάνουν πολύ πιο δύσκολο να προσελκύσουν τους καλύτερους υποψηφίους στο επάγγελμα του διδακτικού προσωπικού", αναφέρει η έκθεση.

Τα στοιχεία της έκθεσης δείχνουν ότι η Αγγλία και η Σκωτία ανήκαν σε πέντε χώρες όπου οι μισθοί μειώθηκαν κατά περισσότερο από 5 τοις εκατό μεταξύ 2008 και 2013. Μόνο η Ελλάδα και η Ουγγαρία επέβαλαν υψηλότερες περικοπές αμοιβών. Κατά μέσο όρο, οι μισθοί εμφάνισαν ελαφρά άνοδο σε πραγματικούς όρους σε ολόκληρο τον ΟΟΣΑ.

ΘΑΥΜΑ! ΠΩΣ Ο ΟΟΣΑ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΔΗΜΙΟΣ …ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ

Υπάρχουν καλές μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση με τις συμβουλές του ΟΟΣΑ;

 Του Χρήστου Κάτσικα

        

    Αύριο, Πέμπτη 19 Απριλίου 2018, στις 11:00, θα παρουσιαστεί η έκθεση του ΟΟΣΑ με τίτλο «Εκπαίδευση για ένα Λαμπρό Μέλλον στην Ελλάδα» στο Υπουργείο Παιδείας (αίθουσα Γαλάτεια Σαράντη).

            Στην εκδήλωση θα μιλήσουν:

    Κώστας Γαβρόγλου, Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων

    Gabriela Ramos, OECD Chief of Staff and Sherpa

    Frank Van Driessche, Head of the Athens Office, Structural Reform Support Service / European Commission

            Θα ακολουθήσει στις 11:40 Συνέντευξη Τύπου με συντονιστή τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας Γιώργο Αγγελόπουλο.

            Σε δήλωσή του σχετικά με τον ΟΟΣΑ και την  Έκθεσή του για την εκπαίδευση στη χώρας μας, ο υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Γαβρόγλου σημείωσε το εξής: «Ο ΟΟΣΑ δεν επιβάλλει πολιτικές. Ο ΟΟΣΑ είναι ένας επιστημονικός Οργανισμός, ξέρουμε την ιστορία του, ο ΟΟΣΑ είναι ένας Οργανισμός στον οποίο συνυπάρχουν διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών προελεύσεων τεχνοκράτες και ο ΟΟΣΑ σε συνεργασία με τις Κυβερνήσεις συντάσσει εκθέσεις. Εγώ νομίζω ότι είναι χρήσιμες αυτές οι εκθέσεις. Άρα δεν είναι ο ΟΟΣΑ ένας Οργανισμός μπαμπούλας που σου λέει “κάνε αυτό, κάνε το άλλο”.

            Τρία χρόνια πριν, στις 12 Μαρτίου 2015, σε συνάντηση με τον Γ.Γ. του ΟΟΣΑ ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε: «Οι μεταρρυθμίσεις που συζητάμε με τον ΟΟΣΑ δεν είναι μεταρρυθμίσεις που κάποιοι μας υποχρεώνουν, είναι αυτές που θέλουμε, που θεωρούμε απαραίτητες για να αλλάξει η Ελλάδα και ζητάμε την τεχνογνωσία ενός οργανισμού εγνωσμένου παγκόσμιου κύρους».

            Παράλληλα, στις 11 Φλεβάρη 2015, η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κάλεσε τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας μαζί με τον Γ.Γ. του ΟΟΣΑ Ανχέλ Γκουρία ανακοίνωσαν τη σύσταση μιας μόνιμης επιτροπής συνεργασίας, με τον πρωθυπουργό να δηλώνει ότι «η Ελλάδα πρέπει να τολμήσει τις μεταρρυθμίσεις που δεν τόλμησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις».

Εργασιακή ανασφάλεια και εντατικοποίηση εργασίας

Γράφει ο Κώστας Μελάς  – 

Η παρατεταμένη κρίση στην αγορά εργασίας έχει διαμορφώσει μια σειρά από αρνητικές εξελίξεις στην ποιότητα της εργασίας με κύρια τη διάχυτη ανασφάλεια. Πιο συγκεκριμένα, με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΟΟΣΑ, τα οποία δείχνουν την εισοδηματική ποιότητα που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, η Ελλάδα βρίσκεται στην 22η θέση.

Η εισοδηματική ποιότητα εκτιμάται, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την κατανομή των εισοδημάτων όσο και την εισοδηματική ανισότητα εντός του εργατικού δυναμικού. Από τα στοιχεία του ΟΟΣΑ προκύπτει ότι στην Ελλάδα η σημαντικότερη συνιστώσα που προσδιορίζει τη θέση της είναι το χαμηλό μέσο εισόδημα, καθώς η χώρα μας ανήκει στη χαμηλότερη κατηγορία μέσων εισοδημάτων μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

Εισοδηματική ποιότητα, μέσο εισόδημα και εισοδηματική ανισότητα στην Ελλάδα και σε χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ

Με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι εργαζόμενοι στη χώρα μας αντιμετωπίζουν έναν συνδυασμό υψηλότερου κινδύνου ανεργίας και χαμηλής εξασφάλισης από την ανεργία. Ο συνδυασμός αυτός οδηγεί στην υψηλότερη εργασιακή ανασφάλεια συγκριτικά με όλες τις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ. Σημειώνουμε ότι ο κίνδυνος ανεργίας σχετίζεται με δύο παραμέτρους: Πρώτον, με το ποσοστό ανεργίας και, δεύτερον, με τη διάρκεια της ανεργίας. Αντίστοιχα, ο βαθμός εξασφάλισης των εργαζομένων από την ανεργία εξαρτάται από το μέγεθος του επιδόματος ανεργίας και την κάλυψη που αυτό επιτυγχάνει.