Μπορεί να φταίει το νερό για την εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου;

Του Γιώργου Αδαλή

... και αι φυσικά, χώρες που εισάγουν παραδοσιακά ρεύμα από γαλλικά πυρηνικά εργοστάσια, όπως η Ισπανία, η Ελβετία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο κλαίνε με μαύρο δάκρυ.

Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο για τη Γαλλία (και για άλλα κράτη που διαθέτουν πυρηνικά εργοστάσια), προκειμένου να προστατεύσει τον υδροφόρο ορίζοντά της, φέτος να κλείσει τους μισούς της πυρηνικούς αντιδραστήρες και να σπεύσει να προμηθευτεί τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου (LNG) για να καλύψει το μεγάλο κενό στο ενεργειακό της μείγμα. Κι ενώ διαθέτει ήδη τέσσερις τερματικούς σταθμούς LNG προσανατολίζεται στην άμεση κατασκευή άλλων δύο. Σύμφωνα με στοιχεία που διαθέτω, έχει ήδη διπλασιάσει τα φορτία LNG που εισάγει από διάφορες χώρες, μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ.

Το πρόσθετο πρόβλημα των Ευρωπαίων στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας το είδε βέβαια ο Πούτιν και έσπευσε να ανακοινώσει μια νέα παύση της ροής φυσικού αερίου μέσω του Nord Stream 1 τo τριήμερο 29-31 Αυγούστου, επικαλούμενος εργασίες συντήρησης. Και σε συνδυασμό με την παύση των αμερικανικών παραδόσεων κατά 20% λόγω της έκρηξης στο Freeport του Texas, φτάσαμε αυτή την εβδομάδα η τιμή του αερίου του αμερικάνικου δείκτη natgas να καταγράψει ρεκόρ 15ετίας (10$/mmbtu), ενώ η τιμή του ευρωπαϊκού δείκτη αερίου (TTF) αντί να χαλιναγωγηθεί, όπως διαβεβαίωναν οι Βρυξέλλες, κατέγραψε νέα υψηλά (321,7 €/Mwh)...

Όλη η ανάρτηση...

Μπορεί να φταίει το νερό για την εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου;

Ο αμύθητος ενεργειακός θησαυρός που κρύβει και η ελληνική ΑΟΖ

..... Ενεργειακός θησαυρός στην Ανατολική Μεσόγειο

Τα πολύ πιθανά αποθέματα φυσικού αερίου της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου –σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις– διαμορφώνονται συνολικά σε 48 τρισ. Μ3. Κατά χώρα η κατανομή έχει ως εξής:

• Ελλάδα 27 τρισ Μ3.
• Κύπρος (κατά την εταιρεία Spectrum) 4 τρισ Μ3
• Ισραήλ (κατά την δική του Γεωλογική Υπηρεσία) 8 τρισ. Μ3
• Αίγυπτος (κατά την Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ – USGS Technical Report 2010) 9 τρισ Μ3.

Σημειώνεται ότι δεν συμπεριλαμβάνονται τα αποθέματα φυσικού αερίου στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, ήτοι νότια των νήσων Κάσου, Καρπάθου, Ρόδου και Καστελλόριζου. Δεν συνεκτιμώνται, επίσης, τα αποθέματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στο Ιόνιο, στη χερσαία Δυτική Ελλάδα και στον Θερμαϊκό. Το 80% αυτών των ποσοτήτων είναι εξαγώγιμα προς την Ευρώπη, την Άπω Ανατολή και τις ΗΠΑ και ας φαίνεται το τελευταίο προς το παρόν αδύνατο.

Στις ανωτέρω εκτιμήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στον κόλπο της Σύρτης και πολύ πλησίον των θαλασσίων οικοπέδων νοτιοδυτικά της Κρήτης. Αυτή η ποσότητα των 48 τρισ Μ3 φυσικού αερίου καθιστά την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου την μεγαλύτερη λεκάνη φυσικού αερίου στον κόσμο. Εάν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις, τα αποθέματα φυσικού αερίου της Κύπρου και Ελλάδας ανέρχονται σε 31 τρισ Μ3. Για λόγους σύγκρισης και επειδή χρησιμοποιείται ως μέτρο και το κυβικό πόδι, σημειώνουμε ότι ένα Μ3 είναι κάτι περισσότερο από 35,315 κυβικά πόδια.

Δυνάμει ανταγωνιστής της Ρωσίας

Εάν οι εκτιμήσεις επιβεβαιωθούν στην πράξη, το γεγονός ότι ο ενεργειακός θησαυρός στο μεγαλύτερο μέρος του προοπτικά θα πάει στην ευρωπαϊκή αγορά, μας καθιστά δυνάμει ανταγωνιστές της Ρωσίας, την στιγμή που στα σχέδια της ΕΕ είναι η απεξάρτηση από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους, ειδικά μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Αναλυτικότερα, η έκταση των 10 στόχων στα δύο τεράστια οικόπεδα που είχαν παραχωρηθεί στην κοινοπραξία ExxonMobil, Total και ΕΛΠΕ είναι 2.000 km2 (όσο ο νομός Χανίων) ήτοι 20 φορές μεγαλύτερη από τον στόχο του κοιτάσματος “Ζορ”.

Αν αυτοί οι στόχοι έχουν την πληρότητα σε φυσικό αέριο που έχουν οι στόχοι των κοιτασμάτων “Ζορ” και “Καλυψώ” τότε οι αναμενόμενες ποσότητες θα είναι της τάξης των 16 τρισ. Μ3, ήτοι περισσότερο φυσικό αέριο από όσο έχουν αθροιστικά οι ΑΟΖ Αιγύπτου και Κύπρου. Πάντα κατά τις εκτιμήσεις, το χειρότερο σενάριο είναι ότι οι ποσότητες φυσικού αερίου σ’ αυτές τις δύο περιοχές να ανέρχονται όχι σε 16 τρισ. Μ3, αλλά μόνο σε 2 τρισ. Μ3.

Όλη η ανάρτηση...Ο αμύθητος ενεργειακός θησαυρός που κρύβει και η ελληνική ΑΟΖ

Οι Γερμανοί “ενταφιάζουν” την ελληνο-κυπριακή ΑΟΖ

Ἡ «Ἑστία» ἀποκαλύπτει τήν μελέτη τοῦ Ἱδρύματος Ἐπιστήμης καί Πολιτικῆς (SWP), συμβούλου τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν – Μεθοδεύουν διάσκεψη Μεσογείου μέ τήν Ἄγκυρα παροῦσα

ΜΕΤΑ τήν ἀπόσυρση τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ἀπό τόν ἀγωγό EastMed, ἕνας δεύτερος κόλαφος γιά τήν ἐνεργειακή πολιτική τῆς χώρας μας ἔρχεται ἀπό τήν Γερμανία. Διαφαίνεται ἐν ὀλίγοις σαφής πρόθεσις νά βάλουν τήν Τουρκία στά σχέδια γιά ἐνεργειακές διασυνδέσεις στήν περιοχή, τόσο στά ὑποθαλάσσια καλώδια μεταφορᾶς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος ὅσο καί στά προγράμματα ἀγωγῶν μεταφορᾶς ὑδρογόνου. Παραλλήλως ἡ σημασία τοῦ κυπριακοῦ φυσικοῦ ἀερίου ὑποβαθμίζεται στόν βωμό τοῦ ὑποτιθεμένου προγράμματος «πράσινης» μεταβάσεως τῆς Εὐρώπης. Αὐτά προκύπτουν ἀπό τίς πρόσφατες «ἀναλύσεις ἐπικαιρότητος» τοῦ Ἱδρύματος Ἐπιστήμης καί Πολιτικῆς (SWP) τοῦ Βερολίνου, οἱ ὁποῖες ἀπηχοῦν σχεδιασμούς τῆς γερμανικῆς καγκελλαρίας γιά εὐρωπαϊκά καί διεθνῆ ζητήματα. Σημειώνεται ὅτι τό SWP συνεργάζεται μέ τό Ἵδρυμα Mercator καί εἶναι σύμβουλος γιά τό γερμανικό Ὁμοσπονδιακό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν.

«Ἡ ΕΕ θά πρέπει νά συνηγορήσει ἔναντι τῶν διεθνῶν ἐπιχειρήσεων καί τῶν κρατῶν τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ὑπέρ τῆς βραχυπρόθεσμης παύσεως καί πρός τό παρόν ἐγκαταλείψεως τῶν ἐρευνῶν γιά φυσικό ἀέριο στά ἀνοικτά τῆς Κύπρου» ἀναφέρει συγκεκριμένα τελευταία ἀνάλυσις τῶν ἐρευνητῶν τοῦ Ἱδρύματος Μόριτζ Ράου, Γκύντερ Σέουφερτ καί Κρίστεν Βέστφαλ. Τιτλοφορεῖται μάλιστα: «Ὁ χῶρος τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου στό ἐπίκεντρο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐνεργειακῆς μεταβάσεως». Πλέον ἐνδεικτικός ὅμως εἶναι ὁ ὑπότιτλος: «Βαθιά ριζωμένες ἀντιπαλότητες καί νέες δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ Ἑλλάδας, Τουρκίας καί Κύπρου».

Αὐτό πού δέν προσδιορίζεται στόν τίτλο ἀλλά διαφαίνεται ἀπό τίς πρῶτες κιόλας παραγράφους τῆς μελέτης εἶναι ἡ «ἀξιοποίησις» τῆς εὐρωπαϊκῆς πράσινης πολιτικῆς (τήν ὁποία ἀσμένως ἔχει ἐναγκαλισθεῖ ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις) γιά νά δικαιολογηθοῦν κινήσεις, οἱ ὁποῖες οὐσιαστικῶς ἐνταφιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα καί κυρίως τήν θεσμοθετημένη ἀπό τό διεθνές Δίκαιο τῆς Θαλάσσης δυνατότητα κηρύξεως καί ὁριοθετήσεως ΑΟΖ. Ἡ παράγραφος πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἀποκαλυπτική: «Προκειμένου νά καλυφθεῖ ἡ ηὐξημένη ζήτησις γιά οἰκολογικό ρεῦμα στήν Εὐρώπη, τό εὐρωπαϊκό, τό ἀφρικανικό καί τό μεσανατολικό ἠλεκτρικό δίκτυο θά μποροῦσαν νά συνδεθοῦν μεταξύ τους μέσῳ τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. Ταυτοχρόνως, ἡ περιοχή διαθέτει τό δυναμικό ὑποστηρίξεως τῆς ΕΕ γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας ὑδρογόνου. Αὐτή ἡ ἐπαναξιολόγησις τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ἀπό ἐνεργειακῆς οἰκονομικῆς ἀπόψεως δημιουργεῖ νέες οἰκονομικές προοπτικές καί περιθώρια πολιτικῆς δράσεως στά κράτη τῆς περιοχῆς. Σέ αὐτό τό πλαίσιο, οἱ διενέξεις περί θαλασσίων ΑΟΖ μεταξύ Ἑλληνοκυπρίων καί Τουρκοκυπρίων, καθώς καί μεταξύ τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας, θά ἔχαναν μεγάλο μέρος τῆς δυναμικῆς τους. Ὡστόσο, ὑπάρχει ὁ κίνδυνος κωλυσιεργίας ὅσον ἀφορᾶ τήν ἀνάπτυξη τῶν ἀνανεώσιμων πηγῶν ἐνέργειας (ΑΠΕ) καί τῆς διασυνδεσιμότητας στήν Ἀνατολική Μεσόγειο ἐξ αἰτίας βαθιά ριζωμένων ἀντιπαλοτήτων». Τό γερμανικό Ἵδρυμα παραβλέπει τήν οὐσία τῶν ἀντιπαλοτήτων, ἀγνοεῖ ὅτι ἡ μισή Κύπρος τελεῖ ὑπό κατοχήν καί ἀνησυχεῖ μόνον γιά τήν «κωλυσιεργία» πού μπορεῖ νά ἐπιφέρουν τά ἐθνικά θέματα τῶν κρατῶν τῆς περιοχῆς (ἐν προκειμένῳ τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου) γιά τίς δικές τους γεωπολιτικές φιλοδοξίες τίς ὁποῖες παραλλάσσουν ὑπό τόν μανδύα τῶν εὐρωπαϊκῶν σχεδιασμῶν «πράσινης» μεταβάσεως.

Οι αντοχές της Ευρώπης και το ρωσικό φυσικό αέριο

Πηγή φώτο

Του Γιάννη Μανιάτη από το προφίλ του στο facebook

Στη ρωσο-ουκρανική κρίση λόγω Κριμαίας, αρχές 2014, η Ελλάδα είχε την προεδρία της ΕΕ. Ο κίνδυνος διακοπής της ροής ρωσικού Φυσικού Αερίου (Φ.Α.) προς Ελλάδα και Βουλγαρία ήταν προ των πυλών, με το βαρύ χειμώνα σε εξέλιξη. Ως προεδρεύων του Συμβουλίου Υπουργών Ενέργειας, συναντήθηκα με το Διευθύνοντα Σύμβουλο της Gazprom Αλεξέι Μίλλερ. Μετά τη δίωρη συνάντησή μας, είχε διαμορφωθεί η πρόταση να βοηθηθεί χρηματοδοτικά από την ΕΕ η τότε Ουκρανική κυβέρνηση, ώστε να δώσει προκαταβολή περίπου 200 εκατ. € στη Ρωσία, έναντι του συνολικότερου ποσού που (κατά τη Ρωσία) χρωστούσε, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος άμεσης διακοπής της ροής αερίου. Την επόμενη μέρα, συγκάλεσα έκτακτη τηλεφωνική διάσκεψη των υπουργών ενέργειας της ΕΕ-28, με την παρουσία του αρμόδιου επιτρόπου, προκειμένου να συζητήσουμε τη συγκεκριμένη πρόταση.

Στο ξεκίνημα της συζήτησης, μετά τη δική μου εισαγωγή, οι πρώτοι υπουργοί τοποθετήθηκαν θετικά. Στη συνέχεια όμως, υπήρξε από συγκεκριμένη πλευρά (δεν μπορώ να γίνω πιο συγκεκριμένος), κάθετη αντίρρηση, με το επιχείρημα ότι θα έπρεπε η Ουκρανία να λύσει μόνη της το πρόβλημα. Στο εύλογο σχόλιο μου, ότι προφανώς λόγω οικονομικής αδυναμίας της Ουκρανίας αυτό δεν μπορούσε να συμβεί, η ανταπάντηση ήταν να πουλήσει το δίκτυο Φ.Α. της, με αποκάλυψη ότι υπάρχουν ήδη τουλάχιστον 3 ενδιαφερόμενες ιδιωτικές εταιρείες. Την οργισμένη αντίδραση μου, ότι θεωρώ τη συγκεκριμένη πρόταση απαράδεκτη και αρνούμαι να τη βάλω για συζήτηση, να ζητήσουμε από μια χώρα να πουλήσει σε εποχή κρίσης, ένα από τα βασικότερα περιουσιακά στοιχεία του λαού της, ενώ ως ΕΕ έχουμε υποσχεθεί να τη στηρίξουμε, την αποδέχτηκε τελικά η μέγιστη πλειοψηφία των υπουργών ενέργειας που συμμετείχαν.

Το παραπάνω συμβάν είναι μόνο ένα από τα πολλά που συμβαίνουν σε ταραγμένες εποχές και περιοχές.

Η τρέχουσα κρίση για άλλη μια φορά βρήκε αδιάβαστη την ΕΕ. Μόλις πριν λίγες μέρες άρχισε να μιλά η ηγεσία της με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, τον εμίρη του Κατάρ και το Αζερμπαϊτζάν, για διαφοροποίηση των προμηθειών φυσικού αερίου. Οι 141 υπόγειοι αποθηκευτικοί χώροι Φ.Α. της Ευρώπης (σύμφωνα με την CEDIGAZ), κινδυνεύουν να αδειάσουν, αφήνοντας τα κράτη – μέλη στο έλεος του χειμώνα. Αρχές Ιανουαρίου είχαν 54% πληρότητα και πιθανά στο τέλος Φεβρουαρίου να φτάσουν στο 20-25%, πολύ κοντά στα τεχνικά ελάχιστα για την ομαλή και ασφαλή λειτουργία τους. [Η Ελλάδα δυστυχώς ενώ έχει έτοιμη από το 2013-4, τη μελέτη ανάπτυξης της υπόγειας αποθήκης φυσικού αερίου στη Νότια Καβάλα, ακόμη ψάχνεται να βρει πως θα προκηρύξει το σχετικό διαγωνισμό].

34 χρόνια χωρίς γεωτρύπανο στην Ελλάδα - Τα πιστοποιημένα κοιτάσματα περιμένουν

Κονοφάγος Ηλίας

Επί μισό αιώνα περίπου η Ελλάδα ζει και τρέφεται αποκλειστικά από εισαγωγές υδρογονανθράκων και αυτό παρ' ότι εδώ και πολλά χρόνια οι πάντες γνωρίζουν ότι υπάρχουν σημαντικές προοπτικές δημιουργίας εγχώριου ορυκτού πλούτου κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Σύμφωνα δε με πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν, η Ελλάδα, παρά τα πιστοποιημένα κοιτάσματα που διαθέτει, είχε την έβδομη μεγαλύτερη ενεργειακή εξάρτηση στην ΕΕ των 28 χωρών (73,6%) και την τρίτη υψηλότερη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη μετά την Κύπρο (96,2%) και την Τουρκία (74,9%).

Η εξάρτηση αυτή το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί σημαντικό πλούτο και θέσεις εργασίας στο εξωτερικό. Σήμερα, όμως, συνολική απαίτηση είναι η κατά προτεραιότητα δημιουργία εγχώριου ορυκτού πλούτου --ιδιαίτερα κοιτασμάτων φυσικού αερίου-- μέσω προσέλκυσης επενδύσεων για εξορύξεις. Πρόσφατα ο Έλληνας πρωθυπουργός ανέφερε με έμφαση ότι το φυσικό αέριο τις επόμενες δεκαετίες θα αποτελέσει το στήριγμα της πράσινης ενέργειας, αντικαθιστώντας το κλείσιμο των ρυπογόνων λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Αλλά η ανάδειξη εγχώριου ορυκτού πλούτου κοιτασμάτων φυσικού αερίου εξαρτάται από τις δυνατότητες προσέλκυσης επενδύσεων πετρελαϊκών εταιρειών στην Ελλάδα. Επ' αυτού:

Πρώτον, το 2011 αναθεωρήθηκε ο Νόμος 2289/96 υδρογονανθράκων της χώρας μας με το Νόμο 4001 ο οποίος προσέθεσε νέες τεχνικές, οικονομικές και νομικές ρυθμίσεις για την προσέλκυση επενδύσεων έρευνας και παραγωγής κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Μέσω του Νόμου αυτού ιδρύθηκε νέος κρατικός φορέας προσέλκυσης επενδύσεων έρευνας και παραγωγής κοιτασμάτων υδρογονανθράκων η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ Α.Ε.).

Δεύτερον, ο νόμος αυτός, παρ' ότι περιέχει ιδιαίτερα φορολογικά κίνητρα προς τους ξένους επενδυτές (μείωση φόρου από 40% στο 25%), επί του πρακτέου δεν προσέφερε στον κρατικό φορέα ΕΔΕΥ την αναγκαία τεχνική και οικονομική ευελιξία για να μπορεί να προσελκύσει πιο εύκολα ένα γεωτρύπανο και να μπορεί κατ΄αυτόν τον τρόπο έμπρακτα να πιστοποιήσει την ύπαρξη ελληνικών υποθαλάσσιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων. Αν γινόταν αυτό, θα απογείωνε τόσο το παγκόσμιο επενδυτικό ενδιαφέρον των εταιρειών πετρελαίου όσο και την οικονομία της χώρας μας.

Τρίτον, να υπενθυμίσουμε ότι μόνο μέσω πιστοποίησης αποθεμάτων υδρογονανθράκων με γεωτρήσεις μία εταιρεία μπορεί να ανακοινώσει ύπαρξη ή ανακάλυψη αποθεμάτων υδρογονανθράκων στο Χρηματιστήριο.

Ο ρόλος της ΕΔΕΥ

Δεν θα αναλύσουμε εδώ για ποιο λόγο δεν υπήρξαν γεωτρήσεις Ελλάδα τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια. Θα απαιτούσε πολλές σελίδες ιδιαίτερα περίπλοκης ανάλυσης. Γι' αυτό θα σταθούμε αποκλειστικά στο τι πρέπει να γίνει από τώρα και στο εξής για να μπορέσουμε μετά 34 ολόκληρα χρόνια να δούμε εκ νέου ένα πλωτό γεωτρύπανο στην χώρα μας. Για να μπορέσουμε να το δούμε θα απαιτηθεί σύντομα το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να αναβαθμίσει από επιχειρηματική άποψη την ΕΔΕΥ, ώστε να μπορέσει έμπρακτα να παίξει τον ρόλο, για τον οποίο έχει ιδρυθεί.