Με την επικύρωση συμφωνίας με την πρόσφατα μετονομασθείσα Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, η Ελλάδα αναγνώρισε σιωπηρά την ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας. Και όμως έχει αρνηθεί την ύπαρξη της μακεδονικής μειονότητας για δεκαετίες, λέει η Μαρία Μαργαρόνη. Θα αλλάξει κάτι τώρα;
Ο κ. Φωκάς, 92 ετών, στέκεται κατ 'ευθείαν ως δόρυ στα μαύρα δερμάτινα μπρουτζάκια και το γαλάζιο γαλάζιο του, που μόλις άφησε το έμβολο και το ελεφαντόδοντο που έφερε από τη Ρουμανία ο παππούς του πριν από έναν αιώνα. Το μυαλό του και η μνήμη του είναι τόσο έντονα όσο η στολή του.
Ένας συνταξιούχος δικηγόρος, ο κ. Φωκάς μιλάει τον άψογο επίσημο Έλληνα με μια ξεχωριστή γλώσσα: η μητρική του γλώσσα είναι μακεδονική, μια σλαβική γλώσσα που σχετίζεται με τη βουλγαρική και μιλάει εδώ και αιώνες σε αυτό το τμήμα των Βαλκανίων. Στο σύγχρονο σπίτι του γιου του σε ένα χωριό στη βόρεια Ελλάδα, με οδηγεί στην οδυνηρή ιστορία της μη αναγνωρισμένης σλαβικής μειονότητας της Ελλάδας.
Ο κ. Φωκάς φροντίζει να τονίσει από την αρχή ότι είναι πατριώτης εθνικής Μακεδονίας και Έλληνας. Έχει βάσιμους λόγους να υπογραμμίσει την αφοσίωσή του: για σχεδόν έναν αιώνα, οι εθνοτικές Μακεδόνες στην Ελλάδα υπήρξαν αντικείμενα υποψίας και, κατά περιόδους, διώξεις, ακόμη και επειδή η παρουσία τους αρνήθηκε σχεδόν από όλους.