- 10 Νοεμβρίου, 2023
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισαγωγική τοποθέτηση του Κωνσταντή Κυριακού στην παρουσίαση του βιβλίου της Χρύσας Τζιαφέτα «Padre Camilo. Η σκέψη και η δράση του Καμίλο Τόρες» (εκδ.Red N’ Noir), η οποία έγινε στο χώρο βιβλίου «Εκλάμψεις» (Σπύρου Τρικούπη 71, Εξάρχεια).
του Κωνσταντή Κυριακού
«Οταν ήρθε ο αγγελιοφόρος κι ανάγγειλε στο βασιλιά ότι είχαν φέρει τα κεφάλια των απογόνων του Αχαάβ, τότε ο Ιηού διέταξε να τα βάλουν σε δύο σωρούς, κοντά στην είσοδο της πύλης ως το πρωί. Το πρωί βγήκε ο Ιηού και στάθηκε στην πύλη και είπε στο λαό: «Όλοι εσείς είστε αθώοι! Εγώ συνωμότησα εναντίον του κυρίου μου, του βασιλιά Ιωράμ, και τον σκότωσα· αλλά αυτούς ποιος τους σκότωσε; Μάθετε, λοιπόν, ότι κανένας από τους λόγους του Κυρίου εναντίον των απογόνων του Αχαάβ δε θα μείνει ανεκπλήρωτος. Ο Κύριος εκπλήρωσε όλα όσα είχε πει με το δούλο του τον Ηλία». Τότε ο Ιηού σκότωσε όλους όσοι είχαν απομείνει από την οικογένεια του Αχαάβ στην Ιζρεέλ, τους άρχοντές του, τους εμπίστους του και τους ιερείς του. Δε γλίτωσε κανένας.» (Βασιλείων Δ΄ 10:8-11)
Στο παραπάνω απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη φαίνεται έντονα το εκδικητικό πνεύμα του ιουδαϊκού Θεού, όπου και αποτέλεσε τη θεολογική βάση για μια πολύ σημαντική επαναστατική μορφή που έδρασε γύρω στα 1520: τον Γερμανό χριστιανό διαμαρτυρόμενο Τόμας Μύντσερ. Ο Μύντσερ και ο Καμίλο Τόρρες μπορούν να θεωρηθούν κατά έναν τρόπο παράλληλες προσωπικότητες, καθώς και οι δύο τους ήταν ιερωμένοι, εξεγερμένοι ιερωμένοι, που ξεσήκωσαν ο καθένας στην εποχή του τις κατώτερες τάξεις ενάντια στην εξουσία, ξεκινώντας από ένα θεολογικό μετερίζι. Επομένως, δείχνει να υπάρχει μια ιστορική συνέχεια μεταξύ των αγώνων για τη χιλιετή βασιλεία του Θεού πριν τη νεωτερικότητα και της Θεολογίας της Απελευθέρωσης στον 20ό αιώνα, στην οποία κατατάσσουν τον Τόρρες. Βασική ιδέα και στις δύο περιπτώσεις, η σύνδεση της χριστιανικής πίστης με το κοινωνικό ζήτημα και κατόπιν με τους ταξικούς αγώνες. Η εξέγερση νοείται ως θέλημα θεού, σαν μια ιερή πράξη, η μέρα της επανάστασης ως ειμαρμένη και η ίδια η επανάσταση σαν γεγονός ως ένας Μεσσίας, ιδέα την οποία μπορεί να δει κανείς και σε θεωρητικά κείμενα των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, όπως του Γκουστάβ Λαντάουερ στο χώρο του κοινωνικού αναρχισμού και του Βάλτερ Μπένγιαμιν στη μαρξιστική θεωρία.
