Του Δημήτρη Γ. Μπούσμπουρα
Το κίνημα της αφύπνισης (woke) έγινε γνωστό στην Αμερική με το γκρέμισμα των αγαλμάτων, ιδιαίτερα μετά την δολοφονία του μαύρου Τζορτζ Φλόιντ και τις ταραχές που ακολούθησαν. Σε πολλά μέρη διαδηλωτές γκρέμιζαν αγάλματα ανθρώπων για τους οποίους υπήρχε υπόνοια συμμετοχής στο εμπόριο σκλάβων ή αποδοχής της δουλοκτησίας.
Φάνηκε αρχικά ότι επρόκειτο για ένα φαινόμενο πρόσκαιρο, που αφορά κυρίως στα πανεπιστήμια. Το ρεύμα όμως διαδίδεται και εκτός των πανεπιστημίων και επεκτείνεται στην Ευρώπη και την Αυστραλία. Η ιστορία ξαναγράφεται, ιδωμένη από ένα διαφορετικό πρίσμα. Όλα κρίνονται με τα μέτρα του σήμερα και τα ιστορικά πρόσωπα αξιολογούνται και τιμωρούνται με τις αξίες του σήμερα. Απαιτείται από τους πρωταγωνιστές του παρελθόντος να έχουν τις ίδιες αξίες με αυτές που κυριαρχούν σήμερα. Και κυρίως να έχουν τις σημερινές αξίες περί φύλου, σεξουαλικότητας, φυλής, ηθικής κλπ. Αν δεν έχουν, θα τιμωρηθούν με γκρέμισμα του αγάλματός τους ή με αφαίρεση του ονόματός τους από έναν δημόσιο χώρο, όπως έγινε πρόσφατα στο Εδιμβούργο με τον Σκώτο φιλόσοφο Ντέιβιντ Χιουμ, του οποίου το όνομα διαγράφηκε από ένα κτήριο του πανεπιστημίου, καθώς θεωρήθηκε ρατσιστής!
Πρώτα γίνεται μία επίθεση και καταγγελίες από ακτιβιστές και φοιτητές και στην συνέχεια τα αιτήματα γίνονται δεκτά από κάποιες αρχές που ονομάζονται π.χ. Επιτροπή Ισότητας, Ποικιλομορφίας και Ενσωμάτωσης. Οι αρχές κρίνουν με βάση τα σημερινά κριτήρια και καταδικάζουν. Αν το ρεύμα έρθει και στην Ελλάδα θα καταδικαστεί ο Αριστοτέλης γιατί αποδέχτηκε την ύπαρξη σκλάβων και θα ζητήσουν να απομακρυνθεί από τις πλατείες το άγαλμά του ή από τις αίθουσες των πανεπιστημίων το όνομά του.
