Μάαστριχτ 1992, Τα ατέλειωτα γενέθλια

10 Έλληνες ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι περιγράφουν την Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992. Δημοκρατία, Οικονομία, Γραφειοκρατία, Εθνική Κυριαρχία και Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση μπλέκονται μέσα στο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ Μάαστριχτ 1992, Τα ατέλειωτα γενέθλια.

Μάαστριχτ 1992, Τα ατέλειωτα γενέθλια: Επιφυλακτικοί βορειοευρωπαίοι και «ευρωλάγνοι» Έλληνες, Ep02

Η εμπειρία των 25 χρόνων από τη συνθήκη του Μάαστριχτ

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στις 7 Φλεβάρη 1992, πριν ακριβώς από 25 χρόνια, ένας υπουργός Εξωτερικών που λεγόταν Σαμαράς υπέγραψε μια συνθήκη. Ήταν η συνθήκη του Μάαστριχτ, που μιλούσε για «4 ελευθερίες», την εξής μία: Την ελευθερία (βλέπε: ασυδοσία) κίνησης του κεφαλαίου. 

Μετά, λίγους μήνες αργότερα, η συνθήκη αυτή επικυρώθηκε από την ελληνική Βουλή. Την ψήφισαν άπαντες (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός) πλην «Λακεδαιμονίων» (ΚΚΕ). 

Μετά ακολούθησαν το «σύμφωνο σταθερότητας» και η ΟΝΕ ή άλλως πως σήμερα αποκαλούμενα έτσι: «Σύμφωνο για το ευρώ». Και μετά ήρθαν αυτά που περιγράφονται στους πίνακες του JoDi.

Αναγκαία επισήμανση: 

Το διαρκές μνημόνιο του ιμπεριαλιστικού νεοφιλελευθερισμού ή ας θυμηθούμε το ξεχασμένο Μάαστριχτ

Του Δημήτρη Ναπ. Γ.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, επίσημα γνωστή ως Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπεγράφη στις 7 Φεβρουαρίου 1992, και αποτελεί την τρίτη κατά σειρά συνθήκη με την οποία ολοκληρώθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως σύγχρονος θεσμός, ύστερα από τη Συνθήκη της Ρώμης και την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986). Στην Ελλάδα, υπέρ της συνθήκης τάχτηκαν τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, και καταψήφισε μόνο το ΚΚΕ, ενώ υπεγράφη από τον Υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά και τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας Ευθύμιο Χριστοδούλου.

Στην ουσία, αποτελεί το διαρκές μνημόνιο του ιμπεριαλιστικού νεοφιλελευθερισμού, έπειτα από την κατάρρευση του πρώην ανατολικού μπλοκ και την κυριαρχία της αμερικανικής παγκοσμιοποίησης. Ταυτόχρονα, το «Μάαστριχ» έδωσε απρόβλεπτη ώθηση στο ΝΑΤΟ. Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης δεν πληρούσαν τους περιοριστικούς όρους της Συνθήκης, λόγω των ασθενικών οικονομιών τους ή των εύθραυστων νομικών και χρηματοπιστωτικών οργανισμών τους, για να ενταχθούν άμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι ήλθε σαν αντιστάθμισμα η επέκταση της αμυντικής κοινότητας του ΝΑΤΟ προς ανατολάς με την ένταξη κρατών της Κεντρικής Ευρώπης

Στο οικονομικό πεδίο, η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αποτελεί την θεσμική κατοχύρωση της ακραίας αυτοκρατορικής παγκοσμιοποίησης και την υπαγωγή της Ευρώπης σε αυτήν. Αντιγράφουμε, από το βιβλίο του ιστορικού Νίκου Ψυρούκη, «Καπιταλισμός. Από την κρίση στην σήψη»: α.εξάλειψη της μονιμότητας στην εργασία, β.διαρκής μεταφορά των εργαζομένων από πόλη σε πόλη, από επαρχία σε επαρχία, γ.αδιάκοπη αλλαγή επαγγέλματος, μια κι αυτό απαιτεί και η αδιάκοπη εξέλιξη της καπιταλιστικής τεχνολογίας, δ.μερική ή ολική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (ο κάθε άνθρωπος μπορεί ή αναγκάζεται από τα πράγματα να συνάπτει ατομική σύμβαση εργασίας, ε.ελαστικοποίηση των ωρών εργασίας (θεσμοθέτηση του ωρομισθίου και της μερικής απασχόλησης, στ. επιμήκυνση της ηλικίας(μια και ο μέσος όρος ζωής ανέβηκε), ζ.μικτή ασφάλιση(κρατική και μη κρατική ή και μονάχα μη κρατική) και η.ελεύθερη εισαγωγή φτηνών εργατικών χεριών από άλλες χώρες.