Προϋπολογισμός 2025: Μνημονιακή “δημοσιονομική πειθαρχία χωρίς προηγούμενο”

Εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ

Η κατάθεση του προϋπολογισμού στη Βουλή δίνει την ευκαιρία να πεανέλθουμε σε ανάρτησή μας του Αυγούστου 2022, στην οποία παρουσιάσαμε την τελευταία ενισχυμένη αξιολόγηση των “Θεσμών” του Μαϊου 2022 για την ελληνική οικονομία (σελ. 27):

«Η νέα δημοσιονομική πορεία συνεπάγεται κατά μέσο όρο σημαντικά υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα σε σχέση με τα δεδομένα της προηγούμενης δημοσιονομικής παραδοχής [του 2018]. Η επίτευξη και η διατήρηση ενός μέσου πρωτογενούς πλεονάσματος 2,6% για σχεδόν 40 χρόνια είναι εξαιρετικά φιλόδοξη και θα απαιτούσε δημοσιονομική πειθαρχία που δεν έχει προηγούμενο σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της Ε.Ε.».

Το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό του 2025 είναι 2,4%, ως αποτέλεσμα της βασικής μνημονιακής δέσμευσης. Ενώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση εξαπατούν τον ελληνικό λαό ότι τα Μνημόνια έχουν τελειώσει, στην πραγματικότητα εφαρμόζουν μνημονιακούς νόμους και δεσμεύσεις.

Η ακρίβεια τροφοδοτείται από τους υπέρογκους συντελεστές ΦΠΑ, που επιβλήθηκαν από τα Μνημόνια και τροφοδοτούν την αποπληρωμή του επαχθούς μνηνμονιακού χρέους και το προϋπολογιζόεμενο πλεόνασμα.

Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετεί η διάλυση του κοινωνικού κράτους με την κατάργηση ή εκποίηση των κοινωφελών υποδομών. Με διάφορα προσχήματα, όπως η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών που χρησιμοποιείται όχι επιβοηθητικά, αλλά ως δικαιολογία για τη μείωση του προσωπικού της δημόσιας διοίκησης και την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Τα συστημικά ΜΜΕ εξυμνούν την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, όπως οι “αυλητρίδες” που έπαιζαν μουσική κατά την κατεδάφιση των “Μακρών Τειχών” της Αθήνας μετα τη συντριβή της στον Πελοποννησιακό Πόλεμο το 404 π.Χ.

Δὲν τὸν ἤθελαν στὴν Πάντειο, ἐπειδὴ… δὲν μποροῦσε νὰ διδάξει ὑλισμό!

Ἡ ἐκδημία τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ φέρνει στὴ μνήμη τὴν ἐπεισοδιακὴ ἐκλογή του ὡς καθηγητῆ τῆς Παντείου Σχολῆς πρὶν 42 χρόνια. Ἡ ὁποία ἔγινε τελικά, ἀλλὰ ἐπιχειρήθηκε νὰ ἐμποδιστεῖ ἀπὸ ἐκπροσώπους φοιτητικῶν παρατάξεων, σὲ προφανῆ συνεννόηση μὲ εκύκλους καθηγητῶν, μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἦταν ἀσύμβατη ἡ ἰδιότητα τοῦ θεολόγου μὲ αὐτὴ τοῦ καθηγητῆ τῆς φιλοσοφικῆς καὶ ὅτι προϋπόθεση κάποιος νὰ διδάσκει φιλοσοφία, ἦταν νὰ διδάσκει ὑλισμό. Ἐμφάνίστηκαν φοιτητὲς ὅταν ματαιώθηκε ἡ ἐκλογή, άλλὰ ἦταν προφανὴς ἡ σύμπραξη μὲ ὁρισμένους καθηγητές, τοὺς ὁποίους κατονόμαζε τὸ ρεπορτὰζ τῆς “Χριστιανικῆς” τότε. Ἡ καταγγελία αὐτῆς τῆς διαπλοκῆς ἀναδεικνύει τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὴ ἀποτέλεσε προάγγελο ἑνὸς καθεστῶτος ποὺ ἐπικράτησε στὴ συνέχεια. Καὶ συνδυάστηκε μὲ τὴν παρακμὴ τοῦ Φοιτητικοῦ Κινήματος ποὺ ἀκολούθησε.

Η θέση τῆς ΧΔ καὶ τῆς νεολαίας της ΕΧΟΝ βασίστηκε σὲ δύο κατευθύνσεις: Στὴν ἐπιβεβλημένη ὑπεράσπιση τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἐλευθερίας καὶ στὴν ἀντίσταση ἐνάντια στὴν ἀπόπειρα ποὺ ἔγινε στὸ πρόσωπο τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ, νὰ ἀποκλειστεῖ ὁ όρθόδοξος χριστιανικὸς λόγος ἀπὸ τὸν τομέα τῆς Φιλοσοφίας καὶ συνακόλουθα νὰ περιθωριοποιηθεῖ.

Στὶς 28 Ἀπριλίου 1982, ὅταν συνεδρίασαν οἱ καθηγητὲς, ἡ προγραμματισμένη ἐκλογὴ ματαιώθηκε μὲ παρέμβαση δύο μελῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ φοιτητικοῦ συλλόγου τῆς Σχολῆς ποὺ μὲ τὰ τότε δεδομένα ἐλεγχόταν ἀπὸ τὶς φοιτητικὲς παρατάξεις τοῦ ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΠ) καὶ τοῦ ΚΚΕ (Πανσπουδαστική σ.κ.), ποὺ μπῆκαν στὴν αἴθουσα καὶ δήλωσαν ὅτι δὲν θὰ ἀποχωροῦσαν ἂν δὲν ματαιωνόταν ἡ ἐκλογή. .

Τὴν ἐνέργεια αὐτὴ χαρακτήρισε τὸ περιοδικὸ τῆς Ἀριστερᾶς ΑΝΤΙ (19.6.1982) ὡς “Τὸ προκλητικότερο καὶ ἀποκαλυπτικότερο ἴσως περιστατικὸ ἀπερόφραστης ἀστυνόμευσης τῶν προσωπικῶν ἰδεῶν”. ἀφοῦ τὸ επιχείρημα ἦταν “ἡ ἀντίθεση τοῦ Συλλόγου στὴ φιλοσοφικὴ κατεύθυνση ποὺ ἐκπροσωπεῖ ὁ κ. Γιανναρᾶς”

Υποχρέωση του κάθε Χριστιανού ο αγώνας κατά της αυξανόμενης κοινωνικής αδικίαςXristianiki-Admin

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση με αφορμή τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς:

1.Η εφετινή επέτειος της εργατικής Πρωτομαγιάς συμπίπτει με τη ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, των οποίων η αγοραστική δύναμη έχει κατρακυλήσει στην προτελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ελαφρώς ακόμη πάνω από τη γειτονική Βουλγαρία.

Οι εργαζόμενοι πληρώνουν το τίμημα της ακρίβειας στις βασικές υπηρεσίες όπως το ηλεκτρικό ρεύμα. Οι υποδομές της ΔΕΗ, που δημιουργήθηκαν με το υστέρημα του ελληνικού λαού, παραδόθηκαν στους κερδοσκόπους οι οποίοι ασύδοτοι αυξάνουν τις τιμές, ενώ ταυτόχρονα οι υποδομές της πάλαι ποτέ Δημόσιας Επιχείρησης ξεπουλιούνται στους ιδιώτες σε εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας.

 Παράλληλα, ακριβαίνουν τα είδη διατροφής, με λίγους μεσάζοντες να επωφελούνται και να κερδίζουν, ενώ σε απόγνωση βρίσκονται παραγωγοί και καταναλωτές. 

Η μνημονιακή υπερφορολόγηση με τον ΦΠΑ 24% διατηρείται με γελοίες προφάσεις, επιβαρύνοντας κυρίως τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Μια φορολογία άδικη, αφού καμία αναλογικότητα δεν έχει με βάση το ύψος του εισοδήματος. Τον ΦΠΑ διατήρησε αντίστοιχα η Θάτσερ κατά τη θητεία της, όσο ροκάνιζε τους υψηλότερους συντελεστές της αναλογικής φορολογίας για τους πλούσιους.
Παράλληλα, εκτοξεύονται οι τιμές των ενοικίων, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή όσων οικογενειών δεν έχουν δικό τους σπίτι. Τα επίπεδα των ενοικίων είναι πλέον πρωτοφανή και αντιστοιχούν σε ένα τεράστιο κομμάτι του κατώτατου μισθού, ακόμη και προ φόρων.

\
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποιεί στο έπακρο τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Οδηγία 2019/1152 της 20ής Ιουνίου 2019) για ελαστικοποίηση της εργασίας με καταστρατήγηση κατακτήσεων πολλών ετών. Ήδη και η Ελλάδα έχει εκφυλιστεί σε μια χώρα φτηνού εργατικού δυναμικού, ακόμα και για τις θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης: ένα ζευγάρι με δύο παιδιά είχε κατά μέσο όρο καθαρό εισόδημα 33.044 ευρώ το 2021, δηλαδή τόσο χαμηλό όσο και το 2003 και κατά 20.000 ευρώ χαμηλότερο από τον μέσο όρο της Ε.Ε. (53.397 ευρώ).

Η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στη Λισαβώνα της Πορτογαλίας του 2000, έδωσε το πλαίσιο των κατευθύνσεων για την επιβολή των μορφών της «ελαστικής εργασίας» και τη δημιουργία χαμηλόμισθων θέσεων εργασίας μερικής απασχόλησης, με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας και στρατηγικό στόχο τη μείωση του κόστους των εξαγωγών. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων «Χαρτζ» της γερμανικής κυβέρνησης Σρέντερ (Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων) το 2005. Αντίστοιχα, η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στο Πόρτο, επίσης της Πορτογαλίας, το 2021, έχει –εμμέσως πλην σαφώς- βάλει τις βάσεις για την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, μέχρι και το 74ο έτος, παραπέμποντας σε δύο κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θέτουν ως στόχο του 2030 την πρόσβαση σε βασικές ψηφιακές δεξιότητες του 80% των ατόμων από 16 έως 74 ετών, με σκοπό να μπορούν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας σε μια ψηφιακά μετασχηματισμένη Ευρώπη: Το Σχέδιο δράσης της Ε. Επιτροπής (4.3.2021) και την Κοινωνική Δέσμευση του Πόρτο της 7.5.2021. Βεβαίως, όσο το λεγόμενο «κόστος της εργασίας» μειώνεται και το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων ανθρώπων υποβαθμίζεται, τόσο τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνουν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει μάλιστα τεκμηριωμένα τα τελευταία 5 περίπου χρόνια στη χώρα μας, αργά και σταθερά.

Ο χριστιανός επιβάλλεται να μην παραμένει ουδέτερος στην ταξική πάλη και απαθής ενώπιον της κοινωνικής αδικίας, αλλά να παίρνει θέση και να στρατεύεται στο πλευρό των αδυνάτων και των κατατρεγμένων. Αλλιώς, είναι συνένοχος.

Μαρίνος Αντύπας: Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης

 

Σαν σήμερα αργά το βράδυ της 8ης προς 9ης Μαρτίου 1907 έπεσε ο Αντύπας, έγινε το κακό με πισώπλατο βόλι.

"...Με το έργο και το θάνατό του ο Κεφαλονίτης οραματιστής, ιδεολόγος και Χριστιανο-κοινωνιστής αναδείχτηκε σε μάρτυρα του αγώνα των κολλήγων για τα δίκαιά τους. Με το κήρυγμά του αφύπνισε τον καταπιεσμένο αγρότη και τον προετοίμασε να υψώσει αργότερα, στο Κιλελέρ, τη φωνή και τη γροθιά του και να επιβάλλει στις κυβερνήσεις της παράταξης των Φιλελευθέρων, να προχωρήσουν στην αγροτική μεταρρύθμιση κόντρα στις αντιδράσεις των γαιοκτημόνων.

Ο Μαρίνος Αντύπας υπήρξε αδιάλλακτος εργάτης της αβασίλευτης δημοκρατίας. Κοινωνικός αγωνιστής και ταυτόχρονα εθνικός αγωνιστής, οιστρηλατούμενος από τα εθνικά δίκαια των Ελλήνων και τα όνειρά τους περί Μεγάλης Ιδέας. Εκρηκτική φυσιογνωμία, δεινός ρήτορας, συνεπής και ασυμβίβαστος στα πιστεύω του.

Με τη σπορά που άφησε, γίνηκε η εξέγερση του Κιλελέρ.

Ο Μαρίνος Αντύπας, για χρόνια, βρισκόταν ξεχασμένος, γιατί είχε φρόνημα αντίστασης στο σύστημα εκμετάλλευσης, αδικίας και τυραννίας της εποχής του. Γιατί έκανε το δράμα του κόσμου που «στενάζει και συνωδίνει» κάτω από την αυθαιρεσία του τσιφλικά και το κνούτο του επιστάτη δική του υπόθεση.

Γιατί διεκδικούσε το δικαίωμα να διαμορφώνει ο λαός τη μοίρα του και την ιστορία του. Γιατί είχε προσδοκία και θέληση για ουσιαστική αλλαγή και μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Γιατί αγωνιζόταν να πάψει ο λαός να γυρίζει σαν το άλογο, στο μαγγανοπήγαδο της οικονομικής του αθλιότητας. Και όλα αυτά ενοχλούσαν και έφερναν ταραχή στην καθεστηκυία, άρχουσα τάξη.

Όπως, επίσης, το γεγονός ότι οι ιδέες του δεν έμειναν διακηρύξεις και ευχολόγια αλλά πήραν σάρκα και οστά, έγιναν πραγματικότητα στο κτήμα του θείου του Γιώργου Σκιαδαρέση. Αυτό εξανέστησε, εξαγρίωσε και κατετάραξε τους Θεσσαλούς τσιφλικούχους, μερικοί από τους οποίους ήσαν και βουλευτές και τους επιστάτες τους. Πυροδότησε άσπονδο μίσος εναντίον του..."

 

του Ηρακλή Κανακάκη*

Για χρόνια αποσιωπήθηκε ή υποβαθμίστηκε η ζωή και η δράση του. Υποτιμήθηκε η προσωπικότητά του, γιατί από νωρίς εγκατέλειψε τη βολή, την καλοπέραση, την καριέρα, την προσκόλληση στα υλικά αγαθά και μπήκε σε υψηλές έγνοιες, που ήταν ανεπιθύμητες και απευκταίες για το πολιτικό κατεστημένο και την καθεστηκυία βασιλική αξία.
Σκοπός της ζωής του και ασίγαστη επιδίωξή του να ανεβάσει τον κατατρεγμένο, αναγκεμένο και αδικημένο στη βαθμίδα του ανθρώπου, όπως ο Θεός τον έπλασε ελεύθερο και δημιουργικό «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του.
Και τα κατάφερε. Εμψυχωμένος από άγιο ενθουσιασμό που αντλούσε από την πίστη ότι ο Θεός είναι μαζί του, διότι Αυτός έφτιαξε τους ανθρώπους αδέλφια και με φρόνημα ενάντιο σε κάθε μορφή τυραννίας, έγινε ο μεγάλος και φλογερός απόστολος της απελευθέρωσης του κολλήγου. Ο επαναστάτης της αγάπης που τίποτα δεν τον στομώνει: ούτε απειλές ούτε διώξεις και φυλακίσεις.

Η ζωή και οι σπουδές του

Γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Φερεντινάτα, της περιοχής της Πυλάρου στην Κεφαλονιά το 1872. Ήταν, σύμφωνα με μαρτυρίες συγγενών του, το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Σπύρου Αντύπα, αυτοδίδακτου μαρμαρογλύπτη και της Αγκιολίνας Αντύπα. Γαλουχήθηκε με την ιστορία του τόπου του και τα δάκρυα των προγόνων του. Ανδρώθηκε με τις ιδέες της εθνικής ανεξαρτησίας, της αβασίλευτης δημοκρατίας και με το όραμα μίας καλύτερης κοινωνίας, που θα ερχόταν με αγώνα εμπνεόμενο από το χριστιανο-κοινωνισμό.
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του. Συνέχισε, με οικονομικές θυσίες της οικογένειάς του, στο Γυμνάσιο Αργοστολίου. Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών ταξίδεψε στην Αθήνα για να εγγραφεί στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και φοίτησε ως το 1897.
Όντας φοιτητής της Νομικής ήρθε σε στενή επαφή με τους προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς κύκλους της Αθήνας, οι οποίοι άσκησαν σημαντική επιρροή στον ιδεολογικό του προσανατολισμό. Σχετίστηκε, ιδιαίτερα, με τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, που είχε ιδρυθεί στην Αθήνα το 1890 με ηγετική φυσιογνωμία το Σταύρο Καλλέργη.
Δίπλωμα δεν πήρε ποτέ, γιατί δόθηκε ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, σε αγώνες κοινωνικούς, πολιτικούς και εθνικούς και δεν θεώρησε απαραίτητο το πτυχίο της Νομικής.
Το 1896, ως τελειόφοιτους προσχώρησε στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο Αθηνών. Το ίδιο έτος, με το ξέσπασμα της Κρητικής Επανάστασης ο Μαρίνος Αντύπας κατέβηκε εθελοντής αγωνιστής στην Κρήτη, μαζί με άλλους φοιτητές και πιθανότατα το Σταύρο Καλλέργη.

ΜΙΚΡΉ ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΜΕ ΑΦOΡΜΗ ΤΑ 70ΧΡOΝΑ ΤΗΣ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜOΚΡΑΤΙΑΣ»

Του Θανάση Παπαθανασίου

Ήταν βράδυ της παραμονής πρωτομαγιάς του 1976. Για την ακρίβεια, πρέπει να ήταν δυο – τρεις ώρες μετά
τα μεσάνυχτα. Δεν είχαν συμπληρωθεί ακόμη δυο χρόνια από την πτώση της χούντας, και στην ατμόσφαιρα της ελληνικής κοινωνίας δέσποζε η πολιτικοποίηση. Παλιρροιακή και υπερπολύμορφη. Μεταμεσονύκτια ώρα λοιπόν στον Βύρωνα της Αττικής, τρεις μαθητές της Ε’ Γυμνασίου (αντίστοιχης της σημερινής Β΄ Λυκείου) κολλούσαμε στον μαντρότοιχο του σχολείου μας φωτοτυπίες μιας χειρόγραφης αφισούλας για την εργατική πρωτομαγιά. Φυσικά ασπρόμαυρες, μεγέθους Α4, σε λίγα αντίτυπα που τα άντεχε το μαθητικό μας χαρτζιλίκι.
Στην αφισούλα είχα χωρέσει (όλα ζωγραφισμένα και γραμμένα με το χέρι) επάνω μια υψωμένη γροθιά με φόντο έναν σταυρό, δίπλα του μνεία της εργατικής πρωτομαγιάς και από κάτω το απόσπασμα της Καινής Διαθήκης, όπου ο απόστολος Ιάκωβος ξεστομίζει φοβερές απειλές κατά των πλουτοκρατών που στερούν το δίκαιο μεροκάματο από τους θεριστάδες. Η αφισούλα ήταν ανυπόγραφη. Δεν ήταν κάποιας οργάνωσης.

Τον μαντρότοιχο του σχολείου ήδη τον κάλυπτε ένα αδιανόητο κολάζ από πολύχρωμες κομματικές αφίσες. Κενός χώρος, ούτε για δείγμα! Έτσι, κάποιες από τις αφισούλες μας έπεσαν πάνω σε αφίσες του ΕΚΚΕ. Και, ω του θαύματος! Ακριβώς εκείνη τη στιγμή έσκασαν μύτη από τα σκοτεινά τρεις θηριώδεις αφισοκολλητές του ΕΚΚΕ σε φοιτητική ηλικία, κι αυτοί με τον κουβά και τις βούρτσες στο χέρι! Και άρχισε σύρραξη…

Νίκος Ψαρουδάκης: «Διαρκές το δικό σας έγκλημα κύριοι αρεοπαγίτες»

ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΕΣΤΕΛΝΑΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ!

Ο ΝΙΚΟΣ ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ* ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟ 1975

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ηταν Ιούλης του 1975, επί κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητος», του “εθνάρχη” και ιδρυτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Τότε ο Νίκος Ψαρουδάκης* εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στους “ανώτατους δικαστές”, που συντάραξε το πολιτικό κατεστημένο της εποχής, και είχε σαν αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να φυλακιστεί. Το όνομα του, Νίκος Ψαρουδάκης και ο πολιτικός φορέας που ήταν επικεφαλής ονομαζόταν “Χριστιανική Δημοκρατία”.

Αιτία της περιπέτειας του το πρωτοσέλιδο άρθρο του στην εφημερίδα του κόμματος του “Χριστιανική”. Είχε τίτλο «Διαρκές το δικό σας έγκλημα κύριοι αρεοπαγίτες», και υπότιτλο: «Θυσιάσατε τη δικαιοσύνη στη σκοπιμότητα: Χθες για να σώσετε την τυραννία, σήμερα για να σώσετε τους τυράννους!». Ο Νίκος Ψαρουδάκης στο πόνημα του, το οποίο περιείχε “ιερές, θεόπνευστες” ρήσεις, σχολίαζε την τότε απόφαση του Αρείου Πάγου να χαρακτηρίσει το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967, ως στιγμιαίο και όχι ως διαρκές, με συνέπεια να μη λογοδοτήσουν στην αστική “δικαιοσύνη, όλοι όσοι στήριξαν από θέση εξουσίας, την δικτατορία.

Και δεν μασούσε τα λόγια του, ο χριστιανός πολιτικός. «Πολλοί από σας, στη διάρκεια της δικτατορίας, “συνετά” ανθρωπάκια για να μην χάστε τη θεσούλα σας είχατε λουφάξει στο κέλυφος σας κι είχατε μεταβάλει τη νομική σκέψη σε σοφιστεία στήριγμα της ανομίας και του εγκλήματος», έγραφε μεταξύ άλλων,  απευθυνόμενος στους “ανώτερους δικαστές” του Αρείου Πάγου.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι σάλος είχε ξεσπάσει μετά την δημοσίευση του άρθρου. Η κυβέρνηση έσπευσε να εξαφανίσει την εφημερίδα και ο Νίκος Ψαρουδάκης οδηγήθηκε σε δίκη με την κατηγορία της περιύβρισης Αρχής.

70 χρόνια αγώνες με το Ευαγγέλιο κατά της τυραννίας και της κοινωνικής αδικίας

Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2023 το βράδυ στο γραφείο της “Χριστιανικής” στην Αθήνα, η προγραμματισμένη εκδήλωση του εορτασμού των 70 χρόνων της ΧΔ και της “Χ”. Η πρώτη αυτή εκδήλωση είχε θέμα

“70 χρόνια αγώνες με το Ευαγγέλιο κατά της τυραννίας και της κοινωνικής αδικίας”
και επικεντρώθηκε στο κοινωνικό μήνυμα του Ευαγγελίου ως σταθερού σημείου αναφοράς της αντίθεσης των Χριστιανών στην κοινωνική αδικία.

Εισηγήθηκαν ο Άγγελος Καλογερόπουλος και ο διευθυντής της “Χ” Κωνσταντίνος Μπλάθρας, ο οποίος έκανε την εισαγωγή στην εκδήλωση. Παρενέβησαν ο Πρόεδρος της ΧΔ Γιάννης Ζερβός και ο πρώην αντιπρόεδρος Κώστας Καμαριάρης

Η ημέρα εκείνη συνέπεσε με την επέτειο της εκδημίας του ιδρυτή της ΧΔ και της “Χ” Νίκου Ψαρουδάκη. Για το λόγο αυτό έγινε τρισάγιο από τον π. Χρίστο Χριστοδούλου. υπέρ αναπαύσεως του ιδρυτή και των άλλων κεκοιμημένων στελεχών.

Η επόμενη εκδήλωση προγραμματίζεται για τος 29 Νοεμβρίου. Θα επικεντρωθεί στην αναφορά πολιτικών θέσεων που έχουν λάβει η ΧΔ και η “Χ” σε καίρια πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.

Κωνσταντίνος Μπλάθρας: Το μοίρασμα του ψωμιού

Ξεκινούμε σήμερα, συν Θεώ, τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα εβδομήντα χρόνια Χριστιανικής Δημοκρατίας –η «Χριστιανική» προηγήθηκε στα γεννητούρια, έχει γενέθλια τον Μάιο– από τον Νοέμβριο του 1953.
Σχεδιάζουμε να γίνουν εκδηλώσεις, με πρώτη την αποψινή.
Η Χριστιανική Δημοκρατία είναι σήμερα το δεύτερο αρχαιότερο κόμμα στην πατρίδα μας, μετά το ΚΚΕ, η δε «Χριστιανική» είναι κι αυτή σήμερα μια από τις παλαιότερες εφημερίδες, που εκδίδονται για εβδομήντα χρόνια
χωρίς διακοπή, εάν εξαιρέσουμε την υποχρεωτική της σιγή, κατά την περίοδο της Δικτατορίας (1967-1970) και το κλείσιμό της, πάλι από τη Δικτατορία, τον Νοέμβριο του 1973 έως τον Ιούλιο του 1974.

Ποιο είναι το δεύτερο ιστορικά κόμμα στην Ελλάδα;

Ποιος αρχηγός κόμματος* μετά τη Χούντα, ξαναμπήκε στη φυλακή με τη μεταπολίτευση; 

Γιώργος Τασιόπουλος 

Πρώτη εκδήλωση για τα 70χρονα του κινήματος της Χριστιανικής Δημοκρατίας. 

"70 χρόνια αγώνες με το Ευαγγέλιο κατά της τυραννίας και της κοινωνικής αδικίας"

Η εκδήλωση ξεκίνησε με επιμνημόσυνη δέηση για τους κοιμηθέντες αδελφούς του κινήματος. Σαν σήμερα 23 Οκτωβρίου 2006 εκοιμήθη ο ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος Νικόλαος Ψαρουδάκης, δάσκαλος, νομικός.

Ομιλητές ο Άγγελος Καλογερόπουλος εκπαιδευτικός, 

ο Διευθυντής της Χριστιανικής,  Κωνσταντίνος Μπλάθρας θεολόγος , δημοσιογράφος και σκηνοθέτης

 και ο Πρόεδρος του κινήματος Γιάννης Ζερβός, δικηγόρος.

Πριν 70 χρόνια, το Μάιο του 1953, εκυκλοφόρησε η εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ' και στις 29 Νοεμβρίου του ίδιου έτους έγινε η ίδρυση του κινήματος της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΉΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Η Χριστιανική Δημοκρατία είναι το δεύτερο αρχαιότερο κόμμα μετά το ΚΚΕ και η εφημερίδα από τις παλαιότερες ιστορικές εφημερίδες καθώς χωρίς διακοπή εκδίδεται για 70 χρόνια*.

Ο Νίκος Ψαρουδάκης, στη μεταπολεμική εμφυλιακή διαμάχη και το διχαστικό δίλημμα δεξιάς αριστεράς, κατήγγειλε την υλιστική προέλευση και των δύο πόλων αναζητώντας τον τρίτο δρόμο μέσα από το κοινωνικό μήνυμα του χριστιανικού Ευαγγελίου ιδρύοντας τη Χριστιανική Δημοκρατία 

Πρόσφατα από το κίνημα εκδόθηκε το βιβλίο - αφιέρωμα στον χριστιανο-κοινωνιστή επαναστάτη Μαρίνο Αντύπα, "ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ, Ο επαναστάτης της αγάπης", συγγραφέας ο Ηρακλής Κανακάκης.

__________

*Η εφημερίδα βίαια έκλεισε από τη χούντα λόγω των αντιδικτατορικών κειμένων της και ο πρόεδρος - ιδρυτής εστάλη στην εξορία. 

Η λειτουργία της Χριστιανικής Δημοκρατίας απαγορεύτηκε όπως και των άλλων κομμάτων και η έκδοση της εφημερίδας σταμάτησε λόγω της προληπτικής λογοκρισίας, καθεστώς που δεν αποδέχτηκαν ο Ψαρουδάκης και οι συνεργάτες του.

*Ὁ Ψαρουδάκης εξαρχής αντιτάχθηκε στη Δικτατορία επικρίνοντας το 1ο δικτατορικό «Σύνταγμα» του 1968, με το βιβλίο "Κριτική του Συντάγματος υπό το Φως του Χριστιανισμού".

Εργασιακή Ζούγκλα Γεωργιάδη Με Γραμμή Ε.Ε

“Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι ο εργοδότης δεν πρόκειται να απαγορεύσει σε εργαζόμενο να αναλάβει εργασία σε άλλους εργοδότες, εκτός του ωραρίου εργασίας που καθορίζεται με τον εν λόγω εργοδότη, ή να επιφυλάξει δυσμενή μεταχείριση σε εργαζόμενο για τον λόγο αυτό.” Αυτό είναι το περιεχόμενο της παραγράφου 1 του άρθρου 9 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 της 20ής Ιουνίου 2019 “για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση”, στο οποίο βασίστηκε ο Υπουργός Εργασίας κ. Άδωνις Γεωργιάδης για να φέρει προς ψήφιση το δικό του αντεργατικό νομοθέτημα. Η Οδηγία φαινομενικά συντάχθηκε προς όφελος των εργαζομένων, αφού επικεντρώνει και αφιερώνει αναλυτικές έως σχοινοτενείς διατάξεις στη διαφάνεια και στην προβλεψιμότητα των όρων εργασίας. Στον πυρήνα της όμως φέρει τον αληθινό στόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι η επικράτηση της ελαστικής μορφής εργασίας και η κατάργηση κάθε περιορισμού, όπως το οκτάωρο, που διασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Το αποκορύφωμα της διγλωσσίας είναι ότι η κατάργηση του ορίου των ωρών εργασίας δεν επιβάλλεται ευθέως στις κυβερνήσεις, αλλά πλαγίως ως ….απαγόρευση στους εργοδότες να…απαγορεύσουν στους εργαζομένους τους να εργάζονται σε άλλους εργοδότες.

Όπως έχουμε ήδη αναρτήσει και τονίσει σε ανακοίνωσή μας, ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης ανήκει στους ανθρώπους που μπήκαν αμέσως “στο νόημα”, συνδέοντας με τη γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης την αποδιάρθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η γραμμή για ελαστικές εργασιακές σχέσεις πέρασε κυρίως από τη σύνοδο κορυφής της Λισαβώνας του 2000, με πιο γνωστή εφαρμογή της γραμμής αυτής μέσω του προγράμματος μεταρρυθμίσεων “Χάρτζ” της γερμανικής κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών (Σρέντερ)-Πρασίνων. Και εξακολουθεί να περνάει, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της ανεργίας και της συμπλήρωσης του εισοδήματος, αλλά πραγματικό στόχο την κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Είναι γεγονός ότι η οδηγία της Ε.Ε. στο άρθρο 20 ορίζει ότι ” Η παρούσα οδηγία δεν αποτελεί επαρκή αιτιολογία για την υποβάθμιση του γενικού επιπέδου της προστασίας που ήδη παρέχεται στους εργαζομένους εντός των κρατών μελών”. Τίθεται όμως αυτόματα το ερώτημα, εάν όντως το νομοθέτημα προκαλεί κινδύνους χειροτέρευσης της θέσης των εργαζομένων, για ποιο λόγο θεσμοθετήθηκε; Η ρήτρα αυτή, όχι μόνο φιλεργατική δε είναι, αλλά και αποδεικνύει ότι συνειδητά ο ευρωενωσιακός νομοθέτης ανοίγει το δρόμο στην περαιτέρω απαξίωση των συνθηκών εργασίας προς όφελος της οικονομικής Ολιγαρχίας.

O “Αγοράκριτος” Προ Των Πυλών

Εφημερίδα "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ'

“-Καὶ τί τόνδε χρὴ παθεῖν; – Κρατεῖν, ἕως ἕτερος ἀνὴρ βδελυρώτερος αὐτοῦ γένοιτο· μετὰ δὲ ταῦτ᾽ ἀπόλλυται.” (Και ποιά τύχη θα έχει αυτός; – Να κυβερνά, ώσπου να κάνει την εμφάνισή του ένα μούτρο πιο πρόστυχο απ᾽ αυτόν — και τότε σβήνει κι αυτός”.) Αριστοφάνη ” Ιππείς” 133-135 σε μετάφραση Ηλ. Συρόπουλου.

Σύμφωνα με το αριστοφανικό αφήγημα, ο βυρσοδέψης “Παφλαγόνας” , ο δημαγωγός Κλέων, έχει γαντζωθεί στην εξουσία αποσπώντας ως ο αγαπημένος δούλος την ευμένεια του Δήμου, αφήνοντας απέξω τους υπόλοιπους. Και ο μόνος τρόπος για να πέσει, σύμφωνα με χρησμό του Μαντείου των Δελφών, είναι να βρεθεί κάποιος άλλος, χειρότερος από αυτόν στα τερτίπια, άνθρωπος της αγοράς.

Για να πετύχουν να τον ρίξουν, οι αντίπαλοι του Κλέωνα, στρατηγοί Νικίας και Δημοσθένης (ως δούλοι του Δήμου και εκείνοι στην κωμωδία) φέρνουν από το πουθενά τον “αλλαντοπώλη” Αγοράκριτο κι εκείνον άνθρωπο της αγοράς, όπως ο Κλέων. Ως τον πλέον κατάλληλο για να εκτοπίσει από την εξουσία τον “Παφλαγόνα” Κλέωνα.

Φαίνεται πως με παρόμοια λογική -τηρουμένων των αναλογιών-, ο κ. Πολάκης και ο εξάδελφος του κ. Τσίπρα, αναζήτησαν άνθρωπο της εμπιστοσύνης των αγορών προκειμένου να υπάρξει προοπτική ανατροπής του κ. Μητσοτάκη. Και όπως ο αριστοφανικός “αλλαντοπώλης”, εμφανίστηκε από “το πουθενά” ο κ. Κασσελάκης.

Όπως φαίνεται από το αποτέλεσμα του α’ γύρου των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, ένα απρόσμενα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που θεωρούν τον εαυτό τους μέλος του κόμματος, ψήφισε για Πρόεδρο έναν άνθρωπο που απλώς συμπλήρωνε το ψηφοδέλτιο Επικρατείας στην 9η θέση. Αγνόησε ιστορικά στελέχη, βουλευτές και πρώην υπουργούς.

Είχαμε επισημάνει σε προηγούμενη ανάρτηση, σχολιάζοντας την άποψη του κ. Φίλη ότι ο λαός δεν έχει ανάγκη πολιτικούς τύπου Κασσελάκη:

Έγιναν τα κόμματα μπαταχτσήδες;

Η ΧΔ Για Τις Εκλογές Της 25ης Ιουνίου

Σε σχέση με το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: Η αποχή που εκτινάχθηκε στο 47% των εγγεγραμμένων εκλογέων είναι το κύριο χαρακτηριστικό της 2ης κατά σειρά εφετινής εκλογικής αναμέτρησης. Το 10% των εκλογέων που ψήφισε στις 21 Μαΐου δεν ψήφισε την περασμένη Κυριακή, είτε λόγω εφησυχασμού για το προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα, είτε λόγω έλλειψης προσδοκιών και ελπίδων. Για να προστεθεί στο 10-15% που έχει επιλέξει να απέχει μετά την επιβολή των Μνημονίων.
Η εξέλιξη αυτή δεν είναι άσχετη με την πεποίθηση που έχει ριζώσει στους Έλληνες εκλογείς, ότι όποιος και να εκλεγεί θα συμμορφώνεται στις επιταγές των ισχυρών και της γραφειοκρατίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υπαγορεύει τις πιο κρίσιμες και ουσιαστικές αποφάσεις. Το γεγονός αυτό έχει συμβάλει στη σύγκλιση της πολιτικής των κομμάτων εξουσίας, αφού προϋπόθεση για να την ασκήσουν είναι η πιστή συμμόρφωσή τους στη νεοφιλελεύθερη πολιτική η οποία επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και στις ευρωατλαντικές επιλογές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η πραγματικότητα αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό και το «κλειδί» για την ερμηνεία του εφετινού εκλογικού αποτελέσματος και ιδίως του ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας. 

Ο κ. Μητσοτάκης έχει πετύχει να επιβάλει την εικόνα του ως του πλέον αυθεντικού και αποδεκτού εφαρμοστή της προκαθορισμένης πολιτικής, την οποία θα εφαρμόσει όποιος κληθεί να κυβερνήσει, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτό συνέβαλαν σημαντικά:

(α) Η κατάργηση των δημοσιονομικών περιορισμών λόγω και της κρίσης COVID

(β) η τακτική της κυβέρνησης να καταφεύγει -όχι μόνο σε προεκλογικές- πολιτικές χορήγησης επιδομάτων, οι οποίες δημιουργούν σχέση εξάρτησης με τον ψηφοφόρο, αλλά και,

(γ) κατά τεκμήριο, η επανενεργοποίηση του τεράστιου προμνημονιακού δικτύου πελατειακών σχέσεων της κυβερνητικής παράταξης.  Αντίστοιχα, η πραγματικότητα αυτή έρχεται να τιμωρήσει σκληρά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πέτυχε την άνοδο της δύναμής του εμπορευόμενος την ελπίδα του ελληνικού λαού για αντίσταση στις πολιτικές των Μνημονίων.

Οι χριστιανοσοσιαλιστές ως ιστορική συνιστώσα της Αριστεράς

Από  Γιώργος Αλεξάτος

 -

«Όσο υπάρχει δυστυχία στη Γη, είναι αμαρτία να μας διχάζει το τι συμβαίνει στον ουρανό» 

(Ραούλ Φολερό, Γάλλος καθολικός επίσκοπος)

Όσο δεδομένη είναι η διαχρονική σχέση της Εκκλησίας με την κρατική εξουσία και την κυρίαρχη ιδεολογία, άλλο τόσο δεδομένη είναι και η διαχρονική παρουσία αντικαθεστωτικών απόψεων και πρακτικών μεταξύ των θρησκευόμενων.

Σύμφωνα με τους κλασικούς του μαρξισμού, η πίστη στην ύπαρξη ανώτερων πνευματικών δυνάμεων, που δημιούργησαν και επηρεάζουν τον υλικό πραγματικό κόσμο, απορρέει από την άγνοια των φυσικών νόμων και επιδιώκει να καλύψει τα κενά της επιστημονικής γνώσης, δίνοντας  απαντήσεις στην υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου.

Η θρησκευτική πίστη λειτουργεί, έτσι, ως «το όπιο του λαού», κατά την κλασική έκφραση του Μαρξ, ως παρηγοριά μπροστά στις αντιξοότητες της ζωής και την αγωνία του θανάτου. Παράλληλα, χρησιμοποιείται από τις κυρίαρχες τάξεις για την ιδεολογική αποδοχή της εξουσίας τους, είτε γιατί είναι επιβεβλημένη από θεϊκές δυνάμεις είτε γιατί οι αγώνες για την ανατροπή της εντάσσονται στη ματαιότητα του φθαρτού υλικού κόσμου.

Ωστόσο, από τις γραμμές του διεθνούς εργατικού σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος, ακόμη και στις πολιτικές οργανωμένες μορφές του, δεν αποκλείστηκαν και οι θρησκευόμενοι. Υπήρξαν μάλιστα και ρεύματα που επιδίωκαν τον εμπλουτισμό του σοσιαλιστικού απελευθερωτικού αιτήματος με θρησκευτικής προέλευσης αντιλήψεις, έτσι ώστε να εμφανιστούν και σημαντικές τάσεις χριστιανοσοσιαλιστικές, αναρχοχριστιανικές κ.ά. Στις περιπτώσεις αυτές προβάλλονται θρησκευτικές αντιλήψεις περί ισότητας των ανθρώπων, κοινωνικής δικαιοσύνης, κοινοκτημοσύνης των μέσων παραγωγής και των αγαθών κ.λπ.

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στα αναρίθμητα αγροτικά εξισωτικά κινήματα και τις εξεγέρσεις που εμπνέονταν από το χριστιανικό αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και συγκλόνιζαν επί αιώνες τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή Δύση, φτάνοντας μέχρι το κίνημα της «Θεολογίας της Απελευθέρωσης», που από τη δεκαετία του 1960 επηρεάζει την Καθολική Εκκλησία, κυρίως στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Εκεί όπου μεγάλα τμήματα του θρησκευόμενου λαϊκού κόσμου στηρίζουν την Αριστερά, ενώ αριστεροί ηγέτες, όπως ο Τσάβες, ο Μοράλες, ο Μαδούρο κ.ά., δεν δίστασαν να δηλώσουν δημοσίως τη θρησκευτική τους πίστη.

Αναφερόμενοι στην Ελλάδα, είναι γνωστό ότι, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, οι πρώτες σοσιαλιστικές και αναρχικές κινήσεις περιλάμβαναν και χριστιανοσοσιαλιστές.

Στην Πάτρα συγκροτήθηκαν και χριστιανοσοσιαλιστικές οργανώσεις, στο ρεύμα αυτό εντασσόταν ο Μαρίνος Αντύπας και κάποιοι από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης του Εργατικού Κέντρου στον Βόλο κ.λπ.

Από την ίδρυση του ΣΕΚΕ (του μετέπειτα ΚΚΕ), το 1918, η αποδοχή των αθεϊστικών φιλοσοφικών θέσεων του μαρξισμού έθετε σταθερά το ερώτημα της σχέσης των θρησκευόμενων αγωνιστών με το κόμμα.

Η απάντηση ήταν ότι η θρησκευτική πίστη δεν μπορεί να είναι εμπόδιο στην ένταξη αγωνιστών στο κίνημα και το κόμμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν προβάλλονταν συνάμα και οι φιλοσοφικές θέσεις του “διαλεκτικού υλισμού”.

H ιστορική ιδεολογική ταύτιση της Ορθοδοξίας με τον ελληνικό εθνισμό, καθώς και το ό,τι η Εκκλησία δεν κατείχε μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις (τουλάχιστον όχι όσο συνέβαινε με την Εκκλησία στη Δύση) και ο λαϊκός κλήρος ήταν στην πλειονότητά του φτωχός, δεν επέτρεψαν τη διαμόρφωση στην Ελλάδα αντικληρικαλιστικού κινήματος, ανάλογου μ’ αυτό που εμφανίστηκε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Αν και ο συντηρητισμός της Εκκλησίας εκφράστηκε τόσο με την αντιαθεϊστική προπαγάνδα όσο και με ακραίες εκδηλώσεις διώξεων των φορέων προοδευτικών ιδεών, όπως ήταν τα «Αθεϊκά» του Βόλου το 1911 και τα «Μαρασλειακά» το 1925, η Ορθόδοξη Εκκλησία κρατούσε, σε γενικές γραμμές, προσεκτική στάση απέναντι στους κομμουνιστές. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως το 1924 η Ιερά Σύνοδος, που συγκλήθηκε για την καταδίκη του βιβλίου του Γιάννη Κορδάτου «Ο κοινωνικός χαρακτήρας της Επαναστάσεως του 1821», κατέληξε στην απόφαση να αποφύγει μια κατά μέτωπο επίθεση εναντίον των κομμουνιστών, εκτιμώντας πως διέθεταν σημαντική επιρροή στην εργατική τάξη και σε κύκλους διανοουμένων. Εντούτοις, το 1927 εκδόθηκε εγκύκλιος κατά του αθεϊσμού.

Ανακοίνωση Της ΧΔ Για Την Εργατική Πρωτομαγιά

Την 01/05/2023, το Γραφείο Τύπου της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Η Εργατική Πρωτομαγιά προέρχεται από τις πρώτες προσπάθειες των εργαζομένων να διεκδικήσουν ορισμένα θεμελιώδη δίκαιά τους έναντι της εργοδοσίας της εποχής εκείνης, δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Σικάγο του 1886.

Στη χώρα μας, αντίστοιχη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε από εργάτες αλλά και Έλληνες σοσιαλιστές το 1893. Αξιοσημείωτη είναι η επίδραση των χριστιανικών ιδεών στους τότε (μη-μαρξιστές) σοσιαλιστές, εφόσον αυτοί είχαν συνθήματα όπως “εις δι’ έκαστον και έκαστος δι’ ένα”(=Ένας για όλους και όλοι για ένα”!)
Στις μέρες μας, η κατάσταση των ανθρώπων που ζουν από τη δουλειά τους είναι οικτρή και εξοργιστική. 13 ολόκληρα χρόνια μετά την είσοδο στα μνημόνια με τον μοιραίο ΓΑΠ του 44%, η επίσημη ανεργία της χώρας μας βρίσκεται να είναι διπλάσια των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο 11,6%. Για να δοθεί ένα μέτρο σύγκρισης, η ανεργία στη Χιλή το 1973 πριν το πραξικόπημα Πινοσέτ ήταν στο 3% (όσο είναι σήμερα στη Γερμανία), ενώ η επίσημη ανεργία στα επόμενα χρόνια έφτασε το εξαπλάσιο 18.9% του 1982.
Σήμερα, εν έτει 2023, το αφορολόγητο όριο ακόμη βρίσκεται κοντά στις €8500 και ο κατώτατος μισθός μόλις ξανανέβηκε -προεκλογικά- στις ονομαστικές τιμές του 2005.

Η Ελλάδα έχει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανέργων στην Ε.Ε. μετά από την Ισπανία (11.6%) και επίσης έχει 36% του εργατικού δυναμικού της με υψηλότερα τυπικά προσόντα από τις αντίστοιχες δουλειές τους.

Η επίσης μοιραία κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει φροντίσει ώστε η ακρίβεια να ροκανίσει ένα μεγάλο ποσοστό του πενιχρού εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών. Η κυβέρνηση αυτή στάθηκε παντελώς -όχι ανίκανη αλλά- χωρίς θέληση να ελέγξει κατά στοιχειώδη τρόπο τα ολιγοπώλια, τα οποία εκτόξευσαν τις τιμές κατά βούληση, σε ενέργεια και άλλους κρίσιμους τομείς για το λειτουργικό κόστος. Αποτέλεσμα, το ψωμί να έχει 1,20€, το φτηνότερο τυρί τα 7-8€ το κιλό, σε μια αύξηση που φτάνει ως και το 40 ή και 60% σε ορισμένα βασικά είδη. Αποκοίμιζε τον απλό άνθρωπο με προσβλητικούς ισχυρισμούς ότι τάχα δεν ξέρει πώς προκύπτει ο πληθωρισμός (αντιπρόεδρος Άδ. Γεωργιάδης).

Ως Χριστιανοί, το εργατικό ζήτημα είναι κορυφαίας σπουδαιότητας για εμάς. Πρόκειται για ένα δομικό πρόβλημα που έχει το αστικό σύστημα, το οποίο αφήνει τον κάτοχο κεφαλαιουχικής ιδιοκτησίας να αλωνίζει και θέτει τον εργαζόμενο άνθρωπο υπό το “έλεός” του. Σύμφωνα με τον Αγ. Νικόλαο Βελιμίροβιτς, ο καπιταλιστής έχει τη νιχιλιστική νοοτροπία του ακόρεστου πλεονέκτη, όπου καμιά αξία πέραν της αυθαιρεσίας του δεν υπάρχει: «Εγώ ανέκαθεν αισθανόμουν βαθιά περιφρόνηση απέναντι στους αδύναμους καί πεινασμένους ανθρώπους, πού ζητούν μια αλλαγή οικονομική καί νομική, η οποία θα έδινε καί σ’ αύτούς ψωμί καί δικαιώματα τόσα όσα έχει καί κάθε αριστοκράτης». Η παράδοση της Εκκλησίας μιλάει με τα σκληρότερα λόγια για τους πλεονέκτες και αποστερητές του δίκαιου μισθού των εργατών του οποίους εξαρχής θεωρεί ως δολοφόνους: “εκχέων αίμα ο στερών μισθόν μισθίου”.

"ΧΑΡΑΥΓΗ" η παράνομη εφημερίδα της οργάνωσης Χ.Α.Ρ.Α. (Χριστιανική Αντίσταση Ριζική Αλλαγή)

"ΧΑΡΑΥΓΗ" η παράνομη εφημερίδα της οργάνωσης Χ.Α.Ρ.Α. (Χριστιανική Αντίσταση Ριζική Αλλαγή)

Φίλες φίλοι

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Με την ευκαιρία της θλιβερής χθεσινής επετείου της 21ης Απριλίου 1967 παρουσιάζουμε το πρώτο φύλλο της παράνομης ΧΑΡΑΥΓΗΣ το οποίο ανακαλύφθηκε με άλλα φύλλα μαζί με τον ιστορικό πολύγραφο στον οποίο εκτυπωνόταν, επιμελώς φυλαγμένον μέχρι σήμερα και ο οποίος παραδόθηκε στη Χριστιανική Δημοκρατία ΧΔ πριν λίγο καιρό. 

Η ΧΑΡΑΥΓΗ ήταν παράνομη εφημερίδα της οργάνωσης Χ.Α.Ρ.Α. (Χριστιανική Αντίσταση Ριζική Αλλαγή), στην ουσία μελών της ΧΔ, που κυκλοφόρησε 7 φύλλα από τον Φεβρουάριο του 1970 έως τον Απρίλιο του 1971 και η οποία διακινούνταν χέρι με χέρι και πόρτα με πόρτα λαμβάνοντας όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις έτσι ώστε η χουντική Ασφάλεια δεν κατόρθωσε να ανακαλύψει τους χριστιανούς αντιστασιακούς παρόλες τις αναζητήσεις της και τις κλήσεις του Ν. Ψαρουδάκη "δια υπόθεσίν" του.

Αν μεταφερθούμε νοερά στην εποχή εκείνη, διαβάζοντας αυτά τα φύλλα θα δούμε πόσο αυτοί οι αδελφοί διακινδύνευαν με αυτήν την τόσο ριζοσπαστική κριτική στη χούντα γελοιοποιώντας την στα μάτια των αναγνωστών.

Αντώνης Παναγάκης

Το  1ο φύλλο της παράνομης Χαραυγής:

Ολοκληρώθηκαν Οι Εργασίες Του Ι’ (10ου) Συνεδρίου Της ΧΔ

Ολοκληρώθηκαν χτες Κυριακή το απόγευμα στην Αθήνα οι εργασίες του Ι’ (10ου) Συνεδρίου της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με την εκλογή Προέδρου, Αντιπροέδρου και Κεντρικής Επιτροπής και την έγκριση τροποποιήσεων του Καταστατικού. Το Σάββατο εγκρίθηκαν ο πολιτικός και οικονομικός απολογισμός και συζητήθηκαν οι εισηγήσεις της απελθούσης Κ.Ε. για τις πολιτικές εξελίξεις και τη στρατηγική, ενώ τελέστηκε και τρισάγιο στη μνήμη των Προέδρων του Κινήματος, των αειμνήστων Νίκου Ψαρουδάκη και Μανώλη Μηλιαράκη. Έγιναν και ενημέρωση με συζήτηση για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Ανατέθηκε στα αρμόδια όργανα η εξειδίκευση της στάσης του Κινήματος όταν αυτές προκηρυχθούν.

Η ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Κατά την έναρξη των εργασιών, ο απερχόμενος Πρόεδρος Γιάννης Ζερβός τόνισε στην εισαγωγική ομιλία και παρουσίαση των πολιτικών δραστηριοτήτων:

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί

Εἴχαμε προγραμματίσει ἀντὶ γιὰ σήμερα, νὰ ξεκινούσαμε τὶς ἐργασίες μας τὸ Σάββατο 21 τοῦ περασμένου Ἰανουαρίου. Δυστυχῶς ὅμως, ἐκείνη τὴ μέρα, κηδέψαμε τὸν ἀείμνηστο ἀδελφὸ Μανώλη Μηλιαράκη. Δὲν μποροῦμε λοιπὸν νὰ ξεκινήσουμε τὸν πολιτικὸ ἀπολογισμό μας, χωρὶς μιὰ τιμητικὴ ἀναφορὰ σ’ἐκεῖνον.

Ὁ ἀδελφὸς Μανώλης, ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια, ὡς φοιτητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, γνώρισε τὸ Κίνημα καὶ τὸν ἀείμνηστο ἱδρυτή του Νίκο Ψαρουδάκη καὶ στρατεύθηκε σ’ αὐτό, στὴν προδικτατορικὴ ΕΧΟΝ. Τὸν ἔδιωξαν ἀπὸ κάποιο χριστιανικός οἰκοτροφεῖο, ἐπειδὴ εἶχε τὸ θᾶρρος νὰ θέσει τὸ θέμα γιὰ ποιὸ λόγο ἡ τότε συστημικὴ θεολογία σώπαινε σὲ θέματα κοινωνικῆς ἀδικίας.

Μαζὶ μὲ τὸν Λεωνίδα Δρανδάκη κρατοῦσαν τὸ φοιτητικὸ ρεπορτὰζ τῆς ἐφημερίδας μας ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ, ὅσο αὐτὴ κυκλοφοροῦσε στὰ χρόνια τῆς δικτατορίας τῶν συνταγματαρχῶν (1970-73). Μία πηγὴ πρωτότυπης καὶ σὲ βάθος ἐνημέρωσης γιὰ θέματα, ὅπως ἡ ἀστυνομικὴ βία καὶ καταστολή σὲ βάρος τῆς νεολαίας, τὰ ὁποῖα ἐνοχλοῦσαν τὸ δικτατορικὸ καθεστὼς καὶ οἱ ἄλλες ἐφημερίδες ἀποσιωποῦσαν.

Ἄριστος ἐπιστήμονας στὸν τομέα τῆς Φυσικῆς, δάσκαλος, δημοσιογράφος, μὲ ὀξὺ πολιτικὸ αἰσθητήριο, ὁ ἀδελφὸς Μανώλης θὰ μποροῦσε ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ νὰ ἐξαργυρώσει πολιτικὰ τοὺς ἀγῶνες τῆς νεότητάς του. Ἀντὶ γι’ αὐτό, ἔθεσε τὰ πολύπλευρα τάλαντα, μὲ τὰ ὁποῖα τὸν προίκισε ὁ Θεός, στὴν ὑπηρεσία τοῦ πλησίον καὶ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Ἂν καὶ οἰκογενειάρχης, ἀπέρριψε τὴν ἀσφάλεια τοῦ διορισμοῦ στὸ Δημόσιο, προκειμένου νὰ παραμείνει στρατευμένος στὴν ΧΔ καὶ στὴ «Χ».

Ὑπηρέτησε τὸ Κίνημα ὡς διευθυντὴς τῆς ἐφημερίδας, ἀντιπρόεδρος καὶ Πρόεδρος ἀπὸ τὸ 1989 ἕως τὸ 2015 καὶ συνέχισε νὰ τὸ κάνει ἀδιάλειπτα καὶ ἐνεργὰ ὡς ἐπίτιμος Πρόεδρος, μέχρι νὰ τὸν καταβάλει ἡ ὕπουλη καὶ κακὴ ἀσθένεια τῶν καιρῶν μας. Καὶ πάλι, ὄχι χωρὶς νὰ δώσει σκληρὴ μάχη, ὅπως ὁ Διγενῆς στὰ μαρμαρένια ἁλώνια, τὸν ὁποῖο ὑμνοῦνε τὰ δημοτικὰ τραγούδια τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας του, τῆς Κρήτης.

Παράλληλα, μέχρι τὴν τελευταία στιγμή, ἦταν στρατευμένος στὶς ὑποθέσεις τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Κύπρου καὶ τῆς διεκδίκησης τῶν γερμανικῶν ἀποζημιώσεων. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔπεσαν στοὺς ὤμους του βαρύτατα οἰκογενειακὰ προβλήματα ὑγείας, τὰ ὁποῖα μὲ αὐταπάρνηση διαχειρίστηκε, καὶ ἔχασε τοὺς ἀγαπημένους του σύζυγο καὶ τέκνο, παρέμεινε ἐξαιρετικὰ γενναιόδωρος στὴν προσωπική του ζωή, συμπαραστεκόμενος σὲ ὅποιον εἶχε ἀνάγκη.

Ἡ σύναξή μας αὐτὴ τιμᾶ τὴ μνήμη τοῦ ἀδελφοῦ Μανώλη. Καλούμαστε νὰ τὴν τιμήσουμε ὁ καθένας καὶ ἡ καθεμία, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμά του, κάνοντας πράξη στὴν προσωπικὴ καὶ πολιτική μας ζωὴ ὅσα πιστεύουμε. Ἄλλωστε, ὁ πυρήνας τῆς πίστης μας δὲν εἶναι κάποια ἰδεολογία, ἀλλὰ ἡ μίμηση τοῦ παραδείγματος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων του.

Τὸ Κίνημα καὶ ἡ ἐφημερίδα του, κλείνουν τὰ 70 χρόνια δράσης. Παρὰ τὸ γεγονὸς αὐτό, ὁ λόγος τοῦ Κινήματος παραμένει πάντα ἐπίκαιρος. Στὸ βαθμὸ ποὺ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὸν πολιτικό μας ἀγώνα εἶναι τὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.

Σύμφωνα μὲ τὸν Γάλλο δημοσιογράφο, φιλόσοφο καὶ ἀκαδημαϊκὸ Ρεζὶ Ντεμπρέ, δὲν ὑπάρχει πολιτικὴ χωρὶς πίστη, χωρὶς ἀπόλυτα σημεῖα ἀναφορᾶς. Καὶ δὲν ὑπάρχει ἀσφαλέστερο σημεῖο ἀναφορᾶς ἀπὸ τὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ εἶναι πάντα ζωντανό, ἐπίκαιρο καὶ νέο. Σὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα βασίστηκε καὶ ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάσταση, ποὺ ἔγινε «Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τῆς ἐλευθερία».

Ἀπὸ τὸ 1953, ἡ ΧΔ κατάγγελλε ὡς ὑλιστικὰ τὰ κυρίαρχα κοινωνικὰ συστήματα ποὺ μάχονταν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶχαν καθένα μὲ τὸν τρόπο του, τὸ ὑλικὸ συμφέρον καὶ τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀπόλυτο σημεῖο ἀναφορᾶς.

Ὅτι τὰ δὐο αὐτὰ συστήματα εἶναι ἡ ὅψη τοῦ ἴδιου νομίσματος, ἔχει πλήρως ἐπιβεβαιωθεῖ σήμερα. Οἱ μάσκες ἔπεσαν καὶ Δεξιὰ καὶ Ἀριστερὰ συγκλίνουν πολιτικὰ σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ νὰ συγκροτοῦν μαζὶ τὸ λεγόμενο «ἀκραῖο κέντρο». Πίσω ἀπὸ ψευδοπροοδευτικὲς ὡραιολογίες, κρύβεται τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπηρετοῦν πιστὰ τὸν οἰκονομικὸ νεοφιλελευθερισμὸ καὶ τὰ συμφέροντα τῆς διεθνοῦς καὶ ἐγχώριας οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας καὶ βάζουν στὸ περιθώριο ὅλο καὶ περισσότερα κοινωνικὰ στρώματα. Στὴν Ἑλλάδα, ἡ πραγματικότητα αὐτὴ ξεσκεπάστηκε ἰδίως κατὰ τὴ μνημονιακὴ περίοδο

Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν...

Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι. θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν. ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται
καὶ ἡ καρδία ὑμῶν. (Ἀπὸ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, Ματθ. στ’ 14-21)

• Τὸ πιὸ πάνω ἀπόσπασμα συνδέεται μὲ τὴν προτροπὴ γιὰ συγχωρητικότητα μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, σύμφωνα μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ἕνα τρόπο ζωῆς ποὺ ἀποτρέπει τὴν μετατροπὴ τῆς κοινωνίας σὲ ζούγκλα καὶ καταστέλλει ἐν τῆ γενέσει τους κλιμακούμενες συγκρούσεις μὲ ὀδυνηρὰ ἀποτελέσματα.

• Παράλληλα, θέτει τὶς προτεραιότητες μιᾶς «πολιτικῆς οἰκονομίας τοῦ Εὐαγγελίου», ποὺ ἔρχονται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὴν κρατοῦσα, ἡ ὁποία τὸν 19ο αἰώνα εἶχε ὀνομαστεῖ ἀπὸ ὁρισμένους ἐπιστήμονες «πλουτολογία».

ΤO ΧΡOΝΙΚO ΜΙΑΣ ΠΡOΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣΗΣ ΑΠOΦΑΣΕΩΣ

2000 σελίδες σε 8 ημέρες!

Κυκλοφορεῖ μὲ τὸν παραπάνω τίτλο τὸ νέο φύλλο τῆς 16Ης Φεβρουαρίου 2023 τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ». Στὸ κύριο ἄρθρο  τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ τονίζεται, μεταξὺ ἄλλων:

«…Με περισσή υποκρισία, οι λογιστές των Βρυξελλών δηλώνουν ότι φοβούνται πως η παγίωση μιας τέτοιας νομολογίας [της 822/2022 απόφασης τμήματος του Αρείου Πάγου]  θα «διαβρώσει την προθυμία των οφειλετών να συμφωνήσουν σε φιλικές λύσεις αναδιάρθρωσης της οφειλής με τους «σέρβισερς». Οι εν λόγω λειτουργοί του Μαμωνά, λίγο ενδιαφέρονται για την «φιλικότητα» των λύσεων. Προσδοκούν στη διασφάλιση της ασυδοσίας του παρασιτικού κεφαλαίου, το οποίο υπηρετούν πιστά, να αρπάζει τις περιουσίες των πολιτών, που δικαιολογημένα έχουν καταστεί εμπερίστατοι  λόγω των απανωτών κρίσεων οι οποίες έχουν πλήξει την οικονομία. Με δεδομένο ότι μόλις οι «σέρβισερς» «μυριστούν» ακίνητη περιουσία, συνήθως προτείνουν προσχηματικά «ρυθμίσεις» στις οποίες ο δανειολήπτης είναι αδύνατον να ανταποκριθεί..…»

Ο σύνδεσμος του άρθρου και τα πλήρη περιεχόμενα του φύλλου ΕΔΩ

Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία!

Ένας χρόνος κλείνει από την επέτειο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Ο πόλεμος συνεχίζεται, σκορπίζοντας θάνατο και δυστυχία στους άμεσα εμπλεκόμενους πληθυσμούς και όσο παρατείνεται κινδυνεύει να κλιμακωθεί σε παγκόσμιο πόλεμο και πυρηνικό ολοκαύτωμα. Οι συγκρούσεις πρέπει άμεσα να σταματήσουν και να αρχίσουν συνομιλίες για ειρήνη στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Το πιο κάτω πλαίσιο που έχει συμφωνήσει η νεοσύστατη Πρωτοβουλία κατά του Πολέμου στην Ουκρανία -η οποία προετοιμάζει εκδήλωση για την προβολή και ανάλυση των απόψεων αυτών-είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Παραθέτουμε επίσης τις θέσεις που έχουν τεθεί προς ψήφιση στο Ι’ Συνέδριο της ΧΔ για τον πόλεμο της Ουκρανίας και επιστολή 30 Αμερικανών βουλευτών προς τον Πρόεδρο Μπάιντεν με αίτημα τον τερματισμό του πολέμου, η οποία αποσύρθηκε κατόπιν πιέσεων 24 ώρες από την υποβολή της.

 

"....Το πιο κάτω πλαίσιο που έχει συμφωνήσει η νεοσύστατη Πρωτοβουλία κατά του Πολέμου στην Ουκρανία -η οποία προετοιμάζει εκδήλωση για την προβολή και ανάλυση των απόψεων αυτών-είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ(...)

Τελικός σκοπός της πρωτοβουλίας αυτής είναι η συγκρότηση ενός όσο γίνεται ευρύτερου, ακηδεμόνευτου φιλειρηνικού κινήματος στην Ελλάδα και διεθνώς.

Το Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κίνημα Ελλάδας (ΑΣΚΕ), η Δημοκρατική Αναγέννηση, η Ελληνική Χριστιανοκοινωνική Ένωση (ΕΧΕ), η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ), η «Πολιτική Πρωτοβουλία», η Χριστιανική Δημοκρατία και οι εφημερίδες «Δρόμος της Αριστεράς», «Επάλξεις» και «Χριστιανική», συμφωνούν να στηρίξουν τη συγκρότηση Πολιτικής Πρωτοβουλίας κατά του πολέμου στην Ουκρανία, με βάση τούς πιο κάτω άξονες:

1. Την καταδίκη της νατοϊκής και ευρύτερα δυτικής εμπλοκής που έχει προηγηθεί και της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία η οποία επακολούθησε.

2. Την άμεση και χωρίς όρους κατάπαυση του πυρός και αναστολή όλων των κυρώσεων, οι οποίες στρέφονται εις βάρος των λαών.

3. Έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στη βάση των συμφωνιών του Μινσκ, τις οποίες αθέτησε η Δύση αφού τις συνυπέγραψε (ΜινσκΙΙ: Γαλλία Γερμανία), και των αρχών του Διεθνούς Δικαίου. Διατήρηση της ακεραιότητας της Ουκρανίας ως πολυεθνικού κράτους στη βάση της ουδετερότητας και της ευρείας αυτονομίας στις ρωσόφωνες περιοχές και κατάργηση της νομοθεσίας που δημιουργεί διακρίσεις εις βάρος των μη ουκρανικών εθνοτήτων.

Απαγόρευση και διάλυση των παραστρατιωτικών

Όχι στην υποβάθμιση της γιορτής των Τριών Ιεραρχών

Από το Γραφείο Τύπου της ΧΔ

Την υποβάθμιση και περιθωριοποίηση του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών στα σχολεία, καταγγέλλει το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με την ακόλουθη ανακοίνωση:


1. Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας έχει καταδικάσει από τη πρώτη στιγμή την επιλογή της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών στις 30 Ιανουαρίου, το σχολείο να λειτουργεί κανονικά και να πραγματοποιείται το ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθημάτων της ημέρας. Το γεγονός ότι προβλέπεται στο ως άνω πλαίσιο η πραγματοποίηση ολιγόωρων εορταστικών εκδηλώσεων, δεν αναιρεί την ανεπίτρεπτη υποβάθμιση και περιθωριοποίηση της σχολικής αυτής εορτής, η οποία έχει προκληθεί επί Υπουργίας Νίκης Κεραμέως.

2. Η επιλογή αυτή αντιγράφει τη νεοφιλελεύθερη μεθόδευση της κατάργησης της Κυριακής αργίας, με την έναρξη της λειτουργίας των καταστημάτων στις 11 π.μ.. Με βάση την οποία, όλως υποκριτικώς, αφήνεται ένα δίωρο για όσους θέλουν να παραστούν στη Θεία Λειτουργία. Όμως, η αργία στην πράξη καταργείται, και αυτό είναι πρακτική αντιορθόδοξη και αντιχριστιανική, αφού η Κυριακή αργία συνδέεται άμεσα με την αφιέρωση της όλης ημέρας της Ανάστασης στο Θεό. Όπως διευκρινίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, η μέρα αυτή έχει να κάνει με την ξεκούραση και την αναψυχή του ανθρώπου, καθώς και με ποικίλα δυνατά έργα ευποιΐας. Το ίδιο ίσχυε στα σχολεία μας για την 30ή Ιανουαρίου, όσον αφορά στους Τρεις Ιεράρχες, διότι πρόκειται για μια μέρα συλλογικής μνήμης τριών από τους πλέον κορυφαίους αγίους της Ορθόδοξης πίστης μας.