ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΑ ΧΕΙΛΗ

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Εντύπωση προκαλεί η άγνοια των επιστημονικών συμβούλων, συντακτών της δήλωσής της Προέδρου της Δημοκρατίας για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.
Δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι συνειδητά λειτουργούν ως βαποράκια των γερμανικών επιχειρημάτων, που μόνο ο κατοχικός πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης εξέφραζε στη ανάγκη αναζήτησης της υπερασπιστικής του γραμμή στις δίκες των δοσίλογων. Γιατί κομίζει υπηρεσίες η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στους επίδοξους αναθεωρητές της ιστορικής αλήθειας, όταν αναπαράγει τη λανθασμένη εκδοχή, πως το έγκλημα του Ολοκαυτώματος έγινε ως αντίποινα για την εκτέλεση 77 Γερμανών αιχμαλώτων μετά την μάχη της Κερπινής, πού είναι και η γερμανική εκδοχή για τα συμβάντα στο ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.

Πρώτη λανθασμένη αστοχία, η αναφορά για 441 νεκρούς, όμως η "επιχείρηση Καλάβρυτα" εκείνων των ημερών είχε πάνω από 1.000 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή και οι ίδιοι οι Γερμανοί αναφέρουν στα διασωθέντα επίσημα γερμανικά αρχεία εκείνης της εποχής: "Ετυφεκίστηκαν 695 Έλληνες".

Και η δεύτερη λανθασμένη εκδοχή των γεγονότων είναι ότι η σφαγή των Καλαβρύτων έγινε ως αντίποινα για την εκτέλεση Γερμανών ομήρων. Ενώ έχει αποδειχθεί από επίσημα γερμανικά έγγραφα ότι η σφαγή είχε προαποφασιστεί και δεν γνώριζαν τίποτα για την εκτέλεση ομήρων έως και την ημέρα πού έγινε το ολοκαύτωμα.  Ο Περικλής Ροδάκης στο βιβλίο του για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και στο απόσπασμα που παραθέτουμε στη συνέχεια διαφωτίζει χωρίς να επιδέχεται αμφισβήτηση την ιστορική αλήθεια.

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1941-1944

Η αντίσταση στην επαρχία
Το ολοκαύτωμα

Του Περική Ροδάκη (2η εκδ. Παρασκήνιο 2001, σελ. 251- 257)

Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κανένα από τα έγγραφα των γερμανικών αρχείων της πιο πριν περιόδου, δεν αναφέρεται λέξη για τους περίφημους αιχμαλώτους...
...Η απόφαση για τη σφαγή των Καλαβρύτων πάρθηκε στο Γενικό Επιτελείο της Γερμανίας στα τέλη Οκτωβρίου του 1943. Στις αρχές Νοεμβρίου, η διαταγή αυτή είχε φτάσει και στη γερμανική διοίκηση του Αιγίου και ο πολύς Τεννερ την ανακοίνωσε στον επίσκοπο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο.

Στα γερμανικά αρχεία βρέθηκε η διαταγή που δόθηκε στο Βέλφρινγκεν στις 25 Νοεμβρίου 1943 για την πραγματοποίηση του τρομερού εγκλήματος, της σφαγής των Καλαβρύτων. Η διαταγή σώθηκε ακέραια στα γερμανικά αρχεία και τη δημοσίευσε ο Δημήτριος Κανελλόπουλος στην εφημερίδα 'Μεσημβρινή" και σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Στις 25 Νοεμβρίου 1943 οι αιχμάλωτοι Γερμανοί ζούσαν στην Κλειτορία (Μαζέικα) και συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή τους δια μέσου του Θεόκλητου-Κωνστάντιου.

Καμία απολύτως σχέση δεν έχει το έγκλημα που διέπραξαν οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα με την εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων. Κι όμως η εισήγηση του Ιωάννη Ράλλη προς τους Γερμανούς να δικαιολογήσουν το αποτρόπαιό τους έγκλημα Με την εκτέλεση των αιχμαλώτων κυριάρχησε η καλύτερα επιβλήθηκε από τη μετεμφυλιακή δεξιά μετά την ήττα της Αριστεράς το Δεκέμβριο του 1944.

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ Κ Α Λ Α Β Ρ Υ Τ Ω Ν

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 13/12/1943

"Αν θάψετε την αλήθεια κάτω από τη γη, διογκώνεται εκεί μέσα και συλλέγει τέτοια εκρηκτική δύναμη, ώστε την ημέρα που ξεσπά παρασύρει τα πάντα μπροστά της"

Από το "Κατηγορώ" του Εμίλ Ζολά

_______***_______

Απόσπασμα από το βιβλίο "ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1941-1944. Η αντίσταση στην επαρχία. Το ολοκαύτωμα", του Καλαβρυτινού Ιστορικού Λογοτέχνη Περικλή Ροδάκη*

_____*****_____

- Να συγκεντρωθείτε όλοι στο Δημοτικό σχολείο. Στα σπίτια δεν θα μείνει κανείς. Άντρες γυναίκες και παιδιά. Ο καθένας να πάρει μία κουβέρτα στο χέρι και ψωμί για μία ημέρα.
- Οι άντρες να πάρουν μαζί τους κασμάδες και φτυάρια για να επισκευαστούν οι δρόμοι.
Η φωνή συνεχίζει επίμονα:
- Όλοι στο σχολείο. Να μη μείνει κανείς στο σπίτι. Ούτε γέρος ούτε άρρωστος.
Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα πιο πολύ: να μην μείνει κανένας τα σπίτια... άρα κινδυνεύουμε. Και για να τονίσουν τις διαταγές τους βάζουν με πολυβόλα και όπλα που είχαν τοποθετηθεί γύρω στην πόλη. Έντρομοι οι Καλαβρυτινοί διαπιστώνουν τη δύσκολη θέση που βρίσκονται. Ήξεραν ότι τα
Καλάβρυτα ήταν κυκλωμένα αλλά τα πυρά έφεραν τρόμο. Γερμανοί και Γερμανόντυμένοι περιφέρονται στους δρόμους και φωνάζουν: γρήγορα...
Χτυπάνε πόρτες και απειλούν όποιον μείνει μέσα. Οι δρόμοι γεμίζουν ανθρώπινες σκιές, γιατί μέσα στην πυκνή ομίχλη μόνο σκιές φαίνονται. Μερικοί συζητούν ή και μονολογούν:
- Θα μας σκοτώσουν... Θα κάψουν το χωριό.
Άλλοι πάλι έχουν ακόμα ψευδαισθήσεις.
- Γιατί να μας σκοτώσουν... δεν κάναμε τίποτα.
Κι όλοι τρέμουν. Μοιάζουν μεθυσμένοι από το φόβο... Οι Γερμανοί και οι Γερμανοντυμένοι σαλαχάνε τον αλαφιασμένο κόσμο, όπως οι τσοπάνηδες πού πάνε τα πρόβατα στη στρούγκα. Κι υπάρχουν τόσοι πολλοί τσοπαναραίοι και άγριοι, πιο άγριοι από τους λύκους... Οι λύκοι σφίγγουν το κοπάδι από παντού. Στο δημοτικό σχολείο περιμένουν οι Γερμανοί που κάνουν το διαχωρισμό. Οι καμπάνες εξακολουθούν να χτυπάνε, ενώ τα πολυβόλα από γύρω βάζουν κατά διαστήματα. Όλοι τρέμουν, όχι μόνο από το κρύο που είναι τσουχτερό, αλλά και από το φόβο.
Μπροστά στην είσοδο του σχολείου οι Γερμανοί βάζουν όσους φτάνουν σε σειρά. Και μαζί ξεχωρίζουν τους άντρες από τις γυναίκες. Οι φωνές τους είναι άγριες και οι ψυχές των Καλαβρυτινών παγώνουν. Τα όπλα τους είναι έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο.
Οι άνθρωποι πήγαιναν πιασμένοι χέρι-χέρι με τα παιδιά τους ή τις γυναίκες. Οι γερμαναράδες τους αρπάζουν βία και περνώντας από ένα μέρος τις γυναίκες τις οδηγούν στις αίθουσες του σχολείου και από το άλλο τους άντρες, που μπαίνουν στη σειρά. Με τις γυναίκες βάζουν και τους πολύ γέρους και τα ανήλικα παιδιά, τα κάτω από 13-14 χρονών. Αν κάποιο δείχνει μεγαλύτερο το στέλνουν στους άντρες. Κι αν κάποιο είναι καχεκτικό πάει με τις γυναίκες. Οι γυναίκες μπαίνουν σε δύο αίθουσες του σχολείου. Εκεί στριμώχνονται όλες η μία πάνω στην άλλη.
Τα παράθυρα του σχολείου ήταν ψηλά. Για να δούνε έξω, σήκωναν κάποιες γυναίκες στα χέρια.

-ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ- Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΩΝ* (ΔΙΑΡΚΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ), εκδόσεις Ηρόδοτος (1988)

-ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ-

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ*

(ΔΙΑΡΚΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ), εκδόσεις Ηρόδοτος (1988)

(Περικοπή από τον πρόλογο στην ελληνική έκδοση του Περικλή Ροδάκη).

Η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915-16 έγινε για να αφανιστεί ένας πανάρχαιος λαός που ζούσε πάντα στο χώρο της Μικράς Ασίας, επειδή απέκτησε εθνική συνείδηση και διεκδίκησε την αυτοΰπαρξή του ως έθνος.(...)

Οι Τούρκοι με τον κατώτερο πολιτισμό τους θα είχαν αφομοιωθεί από τις εθνότητες που κατοικούσαν στη Μικρά Ασία αν δεν είχαν αναγνωρίσει αυτές τις εθνότητες σαν κάτι ξεχωριστό και αν δεν διατηρούσαν την αποκλειστική τους κοινότητα.

Ένας από τους εξέχοντες απολογητές του Τουρκισμού και Παντουρκισμού, ο Τεκίν Αλπ, μιλώντας για την αναγνώριση των εθνοτήτων και ιδιαίτερα των χριστιανών Ελλήνων και Αρμενίων γράφει:

"Η δημιουργία των Πατριαρχείων σήμαινε ότι υψωνόταν ένα φράγμα ανάμεσα στους Τούρκους και τους χριστιανούς υπηκόους τους. Διαφορετικά θα έπρεπε να έχουμε υποταχτεί πνευματικά πριν από πολλά χρόνια".

Οι Τούρκοι δεν ήταν δυνατό να αφομοιώσουν τους κατοίκους της Μικράς Ασίας στο δικό τους πολιτισμό! Έτσι, διασώθηκαν οι ίδιοι αφού διαμόρφωσαν μία αποκλειστική κοινωνία(...)

Στο δεύτερο μισό του 19ου αι. οι εθνικές ιδέες αγκαλιάζουν όλους τους λαούς της Βαλκανικής. Η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε ανακατώσει του λαούς που ζούσαν στη Βαλκανική κατά τέτοιον τρόπο, που όταν αναπτύχθηκε η εθνική συνείδηση ήταν αρκετά ασαφής ο χώρος που η κάθε εθνότητα διεκδικούσε για δική της πατρίδα.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να εκραγεί. Αυτό που σημειώνεται στη Βαλκανική εμφανίζεται και στους Αρμένιους στη Μικρά Ασία, που οι Τούρκοι τους λογαριάζουν πάντα ως περισσότερο πιστούς στην εξουσία τους. Οι Αρμένιοι πρώτοι από τους λαούς (εθνότητες) της Μικράς Ασίας δέχονται την επίδραση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης και απαιτούν κάποια εθνική αποκατάσταση στη μορφή της αυτονομίας. Αυτό ήταν που έβαλε φωτιά στα μυαλά των Τούρκων(...)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ

To χρυσάφι του Μίδα 614

Ο Τσιγάντες, οι λίρες και η προδοσία στην Αθήνα του 1943

Του Κωνσταντίνου Μαυρίδη από τη Ρήξη φ. 97

Το 1953, ένα έκτακτο στρατοδικείο δικάζει μια μεγάλη ομάδα στελεχών του ΚΚΕ για κατασκοπεία. Ανάμεσα στους κατηγορούμενους είναι ο μετέπειτα γραμματέας του κόμματος, Χαρίλαος Φλωράκης, ο Κώστας Λουλές, ο Λεωνίδας Τζεφρώνης και ο συγγραφέας Περικλής Ροδάκης. Οι κατηγορίες είναι βαρύτατες και επισύρουν την ποινή του θανάτου και ο βασιλικός κατήγορος δεν χάνει την ευκαιρία να στολίζει τους κατηγορούμενους με τα κλασικά επίθετα της εποχής όπως «αναρχοκομμουνιστοσυμμορίτες», «προδότες του έθνους», κ.λπ. Στο δικαστήριο έχει προσέλθει ως μάρτυρας κατηγορίας κάποιος ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας, ο οποίος, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον βασιλικό επίτροπο, συνεχίζει το στόλισμα των κατηγορουμένων με πληθώρα κοσμητικών επιθέτων αναλόγου ύφους. Κάποια στιγμή, ο Περικλής Ροδάκης δεν αντέχει άλλο το υβρεολόγιο και απευθύνει τον λόγο στον αστυνομικό: «Έχεις το θράσος να μας αποκαλείς προδότες; Εσύ δεν πρόδωσες τον Τσιγάντε για τις λίρες και η γυναίκα που τηλεφώνησε στους Ιταλούς δεν είναι τώρα η σύζυγός σου;» Με το άκουσμα των παραπάνω, ο μάρτυρας κατηγορίας σωριάζεται αναίσθητος και το δικαστήριο διακόπτει τη συνεδρίαση καθώς έχει επικρατήσει χάος.

Δημήτρη Γκιώνη: “ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ”

Σεπτεμβρίου 2, 2013 από seisaxthiablog

Γεντί – Κουλέ (Ν. Ζαχαριάδης), Συγγρού (Χαϊτάς – Μπεζεντάκος), Αβέρωφ, Αίγινα, Βούρλα.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Δημήτρη Γκιώνη Οι μεγάλες αποδράσεις – Διαβάστε το

«Η θρασύτατη δραπέτευσις των 27 κομμουνιστών προκαλεί γενικήν κινητοποίησιν. ΕΙΚΟΣΙΤΡΕΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΥΘΡΟΥΣ ΔΡΑΠΕΤΑΣ. Ενώ τα σύνορα προς τας χώρας του παραπετάσματος ελέγχονται αυστηρώς, μονάδες του στόλου και της Βασιλικής Αεροπορίας ερευνούν την θαλάσσιαν περιοχήν από του Σαρωνικού μέχρι της Κρήτης.Ενεργούνται συνεχείς έρευναι. Εγένοντο 300 συλλήψεις υπόπτων διατην απόδρασιν των ερυθρών».

ΧΑΙΡΕ,ΠΕΡΙΚΛΗ ΡΟΔΑΚΗ.

«Στύξ» Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα Πελοποννήσου. 

Οι παρά τους μύθους, ιστορικοί διάδρομοι, οδήγησαν τον Περικλή Ροδάκη σε οράματα για την αξία της ζωής και την αγάπη γι’ αυτήν απ΄ όλους τους ανθρώπους όπου γης. Τον έφεραν σε μια φοβερή αναμέτρηση με τους μηχανισμούς εκείνους που διέπουν τους αγώνες των ολίγων και ελεύθερων, από δεσμά και πίστη σε «αξιώματα». Στην πιο καίρια ηλικία του αναμετρήθηκε με την καταδίκη του σε θάνατο (στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου) και νίκησε όχι πρόσκαιρα αλλά διαχρονικά, όχι διότι επέζησε μέχρι την 18η Απριλίου 2013, αλλά διότι το ύστερο συγγραφικό, ιστορικό και λογοτεχνικό έργο του, όσον αφορά, την προσωπική 90χρονη πορεία του, έδειξε τη μεγάλη αξία του ανθρώπου που φέρνει σε μικρή απόσταση τη σχέση «νοείν –λέγειν και πράττειν». Ο όμως διάδρομος της ζωής αλάθητος, όλους μας οδηγεί στο νομοτελειακό αποτέλεσμα. «Αφήνω γεια στους άρχοντες, γεια σας και χαρά σας. Βλέπεις εκείνο το βουνό, το παραχιονισμένο, εκεί βάλτε τον τάφο μου εκεί βάλτε το μνήμα.» Τελευταία πράξη και ύστατο χαίρε, αθάνατος, για τον Περικλή Ροδάκη στους Άνω Λουσούς Καλαβρύτων, εκ μέρους και του ποντιακού ελληνισμού που έδωσε το παρών τιμώντας τον, με το δημώδες τραγούδι «Αφήνω γεια στους άρχοντες…) από τη φωνή και τη λύρα του Πόντιου μουσικού

( της ορχήστρας «Ρωμάνα» της Ελληνικης Κλασσικής Μουσικής) Χρόνη Αμανατίδη, το απόγευμα του Σαββάτου της 20ης Απριλίου 2013.  

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΡΟΔΑΚΗΣ : Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, Η ΓΝΩΣΗ, ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Μια μικρή αναφορά στη προσωπικότητα και το έργο του Περικλή Ροδάκη (που έφυγε για το νέο μεγάλο του ταξίδι) έκανε ο Βασίλης Αντωνίου. Δανείζομαι από το κείμενό του: 

Σε όλη τη ζωή του (ο Περικλής Ροδάκης) υπήρξε ένας ακέραιος πολίτης, ένας μαχητής της εθνικής αντίστασης που έκανε «τις ιδέες του πράξη και την πράξη αίρεση βίου σφυρηλατημένη στα πέτρινα χρόνια του λαού μας στα κελιά της εθνικής υποτέλειας και υποκρισίας» όπως είπε σε τιμητική εκδήλωση προς τιμήν του από τον Ποντιακό ελληνισμό, πριν ένα χρόνο ο συγγραφέας Κ. Χατζηαντωνίου, Ιστορικός, δοκιμιογράφος και πεζογράφος. 

«Ο Περικλής Ροδάκης έδωσε το παρών στους εθνικούς και λαϊκούς αγώνες της δεκαετίας του 1940 και πλήρωσε τον έμπρακτο πατριωτισμό του με χρόνια διώξεων, φυλακής και βασανισμών. Είκοσι χρόνια συνολικά από τη ζωή του τα πέρασε στα σκοτεινά κελιά. Κι όμως. Μοιάζει απίστευτο αλλά αυτόν τον άνθρωπο που αποτελεί ζωντανό σύμβολο των αγώνων του ελληνικού λαού, πολιτεία αλλά και φορείς που θέλουν να δηλώνουν φορείς της λαϊκής και δημοκρατικής συνείδησης του λαού μας, δεν τον τίμησαν, όπως έπρεπε. Και η απορία μεγεθύνεται, όταν σταθεί κανείς μπροστά στο τεράστιο συγγραφικό έργο του, έργο ιστορικό, λογοτεχνικό, κοινωνιολογικό, μεταφραστικό. Πενήντα χρόνια τώρα, από το 1963 όταν εμφανιζόταν στην ελληνική βιβλιογραφία με το συμπλήρωμα στην περίφημη Πολιτική Ιστορία του Ασπρέα, ο Ροδάκης με συνέπεια εργάζεται για τον φωτισμό της νεοελληνικής συνείδησης με ζήλο δασκάλου του γένους. Αν ξεφυλλίσει κανείς βέβαια τα βιβλία του θα κατανοήσει γρήγορα γιατί οι κατεστημένες πολιτικές και πολιτισμικές δυνάμεις της δεξιάς αλλά και της αριστεράς θέλησαν να αποσιωπήσουν το έργο του. Είναι ένας δάσκαλος ενοχλητικός. Αυτός όμως είναι κι ο επαρκής λόγος, ο ικανός και αναγκαίος για να διασωθεί στο χρόνο αυτό το έργο σε αντίθεση με τα ψεύτικα έργα μιας μεταπολίτευσης που με πάταγο καταρρέει στις ημέρες μας αλλά και σε σχέση με έργα παλαιότερα, εγκεφαλικά και ανιστόρητα που πάσχιζαν να στριμώξουν το ελληνικό θαύμα μέσα στα ιερά βιβλία κάποιων θεωριών». 

«Ο Περικλής Ροδάκης ήταν ο άνθρωπος που σε ένα τέταρτο της ώρας όταν τον συναντούσες, μπορούσε να σου πει όλη τη διαδρομή και την εξέλιξη των λαών παγκοσμίως αλλά ειδικά στη Μεσόγειο, ειδικά στην περιοχή της Μικράς Ασίας της Μεσοποταμίας όπου έγιναν μεγάλες επαναστάσεις των ανθρώπων… Οι δημοκρατίες, οι κοινωνίες που διοικούνται με ένα χρηστό τρόπο, τιμούν τους άριστους. Αυτό δεν το παρατηρεί κανείς στην Ελλάδα.Στην Ελλάδα δεν τιμούνται οι άριστοι. Η γνώμη μου είναι ότι το Ελληνικό Πανεπιστήμιο εδώ και πολύ καιρό, τον Περικλή έπρεπε να τον εντάξει οργανικά με πολλούς τρόπους… Ο Περικλής είναι από τους ανθρώπους που υπερβαίνουν το χρόνο» είπε ο Μιχ Χαραλαμπίδης στην ίδια εκδήλωση. 

O Περικλής Ροδάκης γεννήθηκε στη Λυκούργια Καλαβρύτων το 1923. Στην κατοχή πήρε μέρος στην Αντίσταση. Για τη δράση του διώχτηκε από το μεταδεκεμβριανό κράτος, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο (1947). Το 1952 απολύθηκε από τις φυλακές με το Ν. 2058 για να σταλεί σχεδόν κατευθείαν στο Μακρονήσι φαντάρος. Το Δεκέμβριο του 1953 απολύθηκε από το Μακρονήσι με κίτρινο απολυτήριο και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, αλλά μόνο για λίγο. Συλλαμβάνεται για κατασκοπεία με τη μεγάλη ομάδα των στελεχών του ΚΚΕ (Φλωράκη, Λουλέ, Τσεφρώνη, Καρά κ.λπ.). Το 1955 μαζί με 27 άλλους δραπετεύει από τη φυλακή των Βούρλων, για να πιαστεί 4 μήνες αργότερα. Το 1960 αθωώνεται στο στρατοδικείο για να μείνει όμως άλλα δυο χρόνια φυλακή σαν συνέπεια της δραπέτευσης, για να αποφυλακιστεί τελικά αρχές του 1962. Με την επιβολή της δικτατορίας αρχίζουν πάλι οι διώξεις. Συλλαμβάνεται και κρατείται στις φυλακές ως τις 28/8/1973. Συλλαμβάνεται επίσης στα γεγονότα του Πολυτεχνείου αλλά κρατείται λίγο αυτή τη φορά. 

Έχει γράψει πολλά βιβλία ιστορικό-κοινωνικού περιεχομένου.

«Εφυγε» ο αγωνιστής της Αριστεράς Περικλής Ροδάκης

Ο Περικλής Ροδάκης, εξαιρετική μορφή της εθνικής αντίστασης, ’40-’44, και του αντιδικτατορικού αγώνα, ’67-’74, άνθρωπος των γραμμάτων με πολύ ευρύ πεδίο, πέθανε χθες σε ηλικία 90 ετών, έπειτα από πολύχρονη ταλαιπωρία με την υγεία του. Εχει αφήσει πλούτο συγγραφικό με πολιτικά κείμενα, με κοινωνικά θέματα, με δοκίμια σε ποικίλα ζητήματα.

Ηταν από τους δραπέτες από τις φυλακές Βούρλων των 1953, όπου ήταν κρατούμενος για την αντιστασιακή και μεταπολεμική, τον καιρό του εμφυλίου, πολιτική δράση του.

Οι σύντροφοί του και οι συγκρατούμενοί του στις φυλακές θυμούνται τον γελαστό Περικλή, με το χιούμορ και τις ιστορίες του, τον καλόκαρδο και ανοιχτό σε όλους, με τη δυνατή, σταθερή φωνή και τον ελεύθερο λόγο.

Η πολιτική κηδεία του θα γίνει αύριο στις 10 π.μ. στον αύλειο χώρο του Κοιμητηρίου του Αγίου Βασιλείου, στο Περιστέρι. Και η ταφή στη συνέχεια στο χωριό Ανω Λουσοί, Σουδενά Καλαβρύτων.

Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr

Οι Σλάβοι στην Πελοπόννησο Του Περικλή Ροδάκη, Συγγραφέα -Ιστορικού

			Από την εφημερίδα'Στύξ' ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ      http://www.styga.gr
	Σ' αυτό το χώρο (μεταξύ του Αίμου-Δούναβη), που προηγούμενα ζούσαν εξελληνισμένοι ή εκρωμαϊσμένοι λαοί, δεν έμεινε τίποτα από την παλιά πολιτιστική παράδοση μια και μετακινήθηκαν οι πληθυσμοί. Οι νέοι κάτοικοι, τα σλαβικά φύλα, ανέπτυξαν εδώ δική τους γλώσσα και δικό τους πολιτισμό. Φυσικά οι Σλάβοι δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους προς το βυζαντινό κράτος. Δε διαφύλαξαν τα σύνορα. Αντίθετα μάλιστα ήρθαν σε επαφή με τους πέρα από το Δούναβη ομοφύλους τους και τους Αβάρους και όλοι μαζί εισέβαλαν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και την ερήμωσαν φτάνοντας ως την Πελοπόννησο. Έτσι για ένα διάστημα κυριάρχησαν στον Ελλαδικό χώρο. Τι σημαίνει όμως αυτό το «κυριάρχησαν»; Ακριβώς για τούτη την περίοδο μιλάει ο Φαλμεράγιερ όταν λέει ότι η Ελλάδα εκσλαβίστηκε. Τονίζουμε για άλλη μία φορά ότι παρά τις καταστροφές που προκάλεσε η αβαροσλαβικλή επιδρομή, ο ελληνικός πληθυσμός δεν αφανίστηκε. Οι ομάδες των Αβαροσλάβων που κυριάρχησαν, αριθμητικά ήταν ελάχιστες έναντι του πληθυσμού που επέζησε. Με την δύναμη των όπλων και κρατώντας βασικά ορεινά σημεία υπέτασσαν τα γύρω χωριά και τα υποχρέωναν να τους πληρώνουν φόρους. Ήταν και παρέμειναν ως το τέλος ένα είδος στρατού κατοχής. Πολλές από τις επιμέρους ομάδες έφερναν μαζί τους και τα κοπάδια τους και τις οικογένειές τους και εγκαταστάθηκαν σε ορεινές περιοχές, από όπου ασκούσαν την κυριαρχία τους στο γύρω χώρο. Κυριαρχούσαν πάνω στον ελληνικό πληθυσμό. Γενικά οι ομάδες των Αβαροσλάβων εκδιώχτηκαν από το βυζαντινό στρατό. Στον ελλαδικό χώρο έμειναν μικρές μόνο ομάδες, ποιμένες στα ορεινά σημεία. Αυτές οι ομάδες που έμειναν αφομοιώθηκαν στον ελληνικό κορμό, ύστερα από αρκετά χρόνια. Και τότε, αυτές οι βαρβαρικές ομάδες θα ξεχάσουν και την γλώσσα τους και τις παραδόσεις τους και θα μάθουν τα νεοελληνικά. Και παράλληλα θα ενταχθούν στις νεοελληνικές παραδόσεις και στον αντίστοιχο πολιτισμό. Αν είχαν αφανίσει τους Έλληνες- όπως ισχυρίζεται ο πολύς Φαλμεράγιερ- πώς θα επικρατούσε η νεοελληνική γλώσσα και πώς θα εξαφανιζόταν το σλαβικό στοιχείο;

Αρχείο Ολοκαυτώματος - Επιστολή του κ. Περικλή Ροδάκη

Επιμέλεια ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS - Ημ.δημοσίευσης:Τετάρτη, 20 Μαρτίου 2013 - 2:10:00 μ.μ.

Η χαριστική βολή στη Ράχη του Καππή
[Φωτογραφία 13.12.1943 από Γερμανικά Αρχεία]

ΜΝΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ Νο 181 - μέρος 4ο

τα κείμενα και οι φωτογραφίες διέπονται από τη Νομοθεσία περί Πνευματικών Δικαίωμάτων 
copyright Ιστορικό Αρχείο Κανελλόπουλου 
Φως στα ντοκουμέντα του Ιστορικού Αρχείου του Δημ.Κανελλόπουλου για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα

-34-

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ κ. ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ

Η εκτέλεση των Γερμανών έγινε την επομένη της φρικιαστικής σφαγής υπερχιλίων Καλαβρυτινών [ΑΥΓΗ 1959]

Επιστολή του κ. Περικλή Ροδάκη στην ΑΥΓΗ

Σε απάντηση των όσων ισχυρίσθη ο κ. Κανελλόπουλος στην Βουλή, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα χιτλερικά κτήνη για την καταστροφή των Καλαβρύτων, ο πολιτικός κρατούμενος των φυλακών Αβέρωφ κ. Περικλής Ροδάκης, μας απέστειλε, με δικαιολογημένη καθυστέρηση, την παρακάτω επιστολή: Η εκτέλεση των Γερμανών «αιχμαλώτων» από τους αντάρτες έγινε την επομένη του απαίσιου εγκλήματος της σφαγής των υπερχιλίων Καλαβρυτινών από τα χιτλερικά κτήνη και δεν έχει καμιά απολύτως σχέση μ’ αυτή.

Ο Διοικητής της 117 Jager Division Υποστράτηγος Von Le Souiz που διέταξε 
την UNTERNEHMEN KALAWRITA και το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

Οι Γερμανοί πληροφορήθηκαν αόριστα για την εκτέλεση των «αιχμαλώτων», την τέταρτη μέρα μετά τη σφαγή των Καλαβρύτων και επαλήθεψαν την πληροφορία κατά την όγδοη ήμερα. Είναι καταπληχτικό να ακούγονται μέσα στην Ελληνική Βουλή και από το στόμα του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως λόγια σαν εκείνα του κ. Κανελλοπούλου, που προσπάθησε με ανύπαρκτα και ανόητα επιχειρήματα να δικαιώσει τα χιτλερικά εγκλήματα στ’ όνομα ενός δήθεν «γενικότερου συμφέροντος» και να επιρρίψει την ευθύνη αυτών των εγκλημάτων σε εκείνους που πολέμησαν τον κατακτητή. Πέρα όμως από την ανίερη αυτή προσπάθεια που κάνει κάθε τίμιο Έλληνα να αγανακτεί, υπάρχουν τα γεγονότα, που κανένας δεν θα μπορέσει να σβήσει όσο και αν πασχίσει και όση συκοφαντία και αν χρησιμοποιήσει. Κι αυτά τα γεγονότα πρέπει να γίνουν γνωστά στο λαό γιατί στο μεταξύ πέρασαν πολλά χρόνια και συνέβησαν τόσα πολλά που, ή σκόπιμα διαστρεβλώθηκαν η αποσιωπήθηκαν και ξεχάστηκαν, για να εξυπηρετηθεί το μένος των κρατούντων εναντίον των αγωνιστών της Εθνικής Αντιστάσεως.

Βρισκόμαστε στα τέλη του 1943. Οι Γερμανοί μετά την κατάρρευση της Ιταλίας ανέλαβαν την πρώτη ευρεία εκκαθαριστική επιχείρηση στη Βόρεια Πελοπόννησο. Τα στρατεύματά τους ξεκίνησαν από την Πάτρα, Αίγιο, Κιάτο, Κόρινθο, Άργος, Τρίπολη και Πύργο, με τελική κατάληξη το Χελμό. Θα έκαναν εκκαθαρίσεις των περιοχών που βρίσκονταν μπροστά τους και θα στρίμωχναν τα αντάρτικα τμήματα στο Χελμό για να τα εξοντώσουν. Το Χελμό τον υπολόγιζαν πάντα σαν το κέντρο των ανταρτών, γιατί η Επαρχία Καλαβρύτων ήταν τελείως ελεύθερη από τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 1943 και τα Καλάβρυτα το κέντρο, η πρωτεύουσα, όπως θα λέγαμε, της ελεύθερης περιοχής. Όλοι οι Έλληνες ξέρουν τι θα πει εκκαθαριστική επιχείρηση των Γερμανών: Φωτιά, αρπαγή και σκότωμα. Όλα τα χωριά που πάτησαν το πόδι τους θρηνούσαν νεκρούς. Έφτασαν στους Ρωγούς πολύ πριν να μπουν στα Καλάβρυτα. Και είναι φυσικό οι πράξεις τους εδώ να μην έχουν καμιά σχέση με τους αιχμαλώτους που είχαν πιαστεί από το Σεπτέμβριο και τότε βρισκόντουσαν στα Μαζέικα (Κ. Κλειτοριά). Απομόνωσαν το χωριό, μάζεψαν τους άντρες και όπως στα Καλάβρυτα τους εκτέλεσαν. Η διαφορά είναι ότι το χωριό ήταν μικρό και τα θύματα λίγα σε σχέση με τα Καλάβρυτα. Όπως βλέπουμε, το έγκλημα ήταν προετοιμασμένο από πριν, γιατί στους Ρωγούς δεν έγινε τίποτα που να δικαιολογεί, όπως ισχυρίσθηκε ο κ. Κανελλόπουλος, την πράξη τους. Ο μόνος λόγος ήταν ότι εδώ κοντά είχε γίνει μια μάχη και εξολοθρεύτηκαν 130 Γερμανοί.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΡΟΔΑΚΗ

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΡΟΔΑΚΗΣ: ΜΙΑ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ-ΕΠΙ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΤΟΥ-ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΡΛΩΝ-ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΕΠΙ 23 ΧΡΟΝΙΑ-ΙΔΡΥΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ 9.000 ΤΟΜΩΝ-ΠΟΛΥΣΧΙΔΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΕ ΕΡΓΟ ΔΕΚΑΔΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ-ΜΕ ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΒΡΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΑΚΗ

                                                                          

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΡΛΑ (Ε)-Περικλής Ροδάκης

Τίτλος :		ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΡΛΑ (Ε)
Θέμα :		ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Συνεντεύξεις

Περικλής Ροδάκης (δραπέτης από τις φυλακές των Βούρλων) Θέλω να μου πείτε κύριε Ροδάκη εσείς γιατί είχατε συλληφθεί; Για παράβαση 375. Εγώ ήμουν φυλακή. Βγήκα από την φυλακή με πήγανε κατευθείαν στο Μακρονήσι. Μετά το Μακρονήσι γύρισα εδώ στις 2 του Δεκέμβρη του 1953. Γύρισα εδώ από το Μακρονήσι. Έμεινα εδώ, δούλευα, στην αρχή πήγα στον δρόμο και δούλεψα εργάτης στο Λυκαβηττό επάνω που φτιάχναμε αυτά και μετά πήγα στα βιβλία. Είχα κάνει την μετάφραση τότε «Ένα το κύμα» του Έρεμπουρ, έβγαλε την «Ιστορία της Ανθρωπότητος». Και στα Βούρλα πότε βρίσκεστε; Τώρα θα ακούσεις. Με πιάσανε στην διάρκεια που έκανα αυτή την δουλειά έχει έρθει εδώ ο Τσεφρένης και αυτοί, έχω συνδεθεί με την παράνομη οργάνωση εγώ που έφτιαχνα, που είχαμε φτιάξει εδώ και σε μια στιγμή θα μας πιάσουν όταν είχαν προκηρυχθεί δημοτικές εκλογές και εμείς συνεργαζόμαστε με Κατσώτα.