Χαΐμ Κωνσταντινίδης : «Τη Ζάκυνθο ξέρετε πώς τη λένε στο Ισραήλ; Το νησί των δικαίων...»

ΤΑΣΟΥΛΑ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ

Με τη Μίριαμ γνωρίστηκαν στον στρατό. Για να τη... ρίξει, της τραγουδούσε ζακυνθινές καντάδες. Φωτογραφία: Κλαίρη Μουσταφέλλου.

Στα τέλη της άνοιξης του 1944, τα «πλοία του θανάτου» των Ες-Ες έπλεαν στο Ιόνιο. Στοίβαξαν στα αμπάρια τους 2.000 Εβραίους από την Κέρκυρα, άλλους 400 από την Κεφαλονιά και έβαλαν πλώρη για τη Ζάκυνθο. Αποστολή των Γερμανών ήταν να συγκεντρώσουν όλα τα μέλη της εκεί εβραϊκής κοινότητας, στη συνέχεια να τους αποβιβάσουν στην Πάτρα και να τους φορτώσουν σε τρένα, με προορισμό το Αουσβιτς. Μια-δυο μέρες πριν φτάσουν στη Ζάκυνθο, ο φρούραρχος Πάουλ Μπέρεντς κάλεσε στο γραφείο του τον μητροπολίτη Χρυσόστομο και τον δήμαρχο Λουκά Καρρέρ. «Εχετε 24 ώρες να μου παραδώσετε μια λίστα με τα ονόματα όλων των Εβραίων που ζουν εδώ και με τα περιουσιακά τους στοιχεία», τους προειδοποίησε. Εκείνοι, πράγματι, επέστρεψαν πριν λήξει η διορία με ένα φάκελο. Ο Μπέρεντς τον άνοιξε, αλλά στο χαρτί που περιείχε ήταν γραμμένα μόνο δύο ονόματα: τα δικά τους. «Αν πειράξετε αυτούς τους ανθρώπους, θα πάω μαζί τους και θα μοιραστώ τη μοίρα τους», του είπε στα Γερμανικά ο Χρυσόστομος, ο οποίος είχε σπουδάσει στο Μόναχο.

Ο Γερμανός έμεινε άναυδος. Εστειλε επείγον σήμα στο Βερολίνο, ζητώντας νέες οδηγίες. Οι δύο άνδρες είχαν στο μεταξύ ενημερώσει τον πρόεδρο της εβραϊκής κοινότητας, Μωυσή Γανή, και μια τεράστια επιχείρηση είχε στηθεί: οι εβραϊκές οικογένειες διασκορπίστηκαν στο νησί, σε χωριά και αγροικίες, σε σπίτια Χριστιανών. Στους μήνες που ακολούθησαν μέχρι την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, κανείς δεν βρέθηκε να μιλήσει, να προδώσει το παραμικρό. Και κάπως έτσι η Ζάκυνθος έγινε ο μοναδικός τόπος σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη απ’ όπου ούτε ένας από τους 275 Εβραίους κατοίκους δεν στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Φωτιά και μανιώδης οργή - Αλέξης Ζακυνθινός

.

Πρόκειται για μία συμμορία συνενόχων, οι οποίοι ακολουθούν έναν αρχηγό, τον πρόεδρο Trump που ο καθένας τόσο φοβάται, όσο και περιφρονεί ή απεχθάνεται – ενώ στην πραγματικότητα όλοι τον θεωρούν ανίκανο να κυβερνήσει.

.

«Ολόκληρη η ζωή μου διέπεται από δύο ισχυρά χαρακτηριστικά μου: από την ψυχική μου σταθερότητα και από το γεγονός πως είμαι πραγματικά έξυπνος…. Κατάφερα από έναν πολύ επιτυχημένο επιχειρηματία να αναδειχθώ σε έναν κορυφαίο τηλεοπτικό αστέρα και στην προεδρία των Η.Π.Α. με την πρώτη μου κάθοδο. Νομίζω πως αυτό δεν τεκμηριώνει πως είναι μόνο έξυπνος, αλλά  μία ευφυΐα. Μία ψυχικά σταθερή ιδιοφυία».

.

Άρθρο

Λίγο πριν από τα σύνορα του Μεξικού, στο San Diego, έχουν στηθεί οκτώ «πρωτότυπα» ενός τείχους ύψους εννέα μέτρων, από μπετόν ή μεταλλικά, από τα οποία μπορεί κανείς να βλέπει την άλλη πλευρά – ενώ πίσω από αυτά, η υφιστάμενη οχύρωση των συνόρων μοιάζει με ένα απλό φράχτη ενός κήπου. Με τα συγκεκριμένε μοντέλα ανταγωνίζονται μεταξύ τους έξι κατασκευαστικές εταιρείες, όσον αφορά τη διεκδίκηση του έργου της προστασίας των νοτίων συνόρων των Η.Π.Α. από την κυβέρνηση Trump – ενώ αυτές τις ημέρες υποβάλλονται σε ένα τεστ αντοχής, όπου γίνονται δοκιμές όσον αφορά την ανθεκτικότητα τους σε χτυπήματα με βαριά εργαλεία, στο τρύπημα τους με ειδικές μηχανές, στις δυνατότητες να σκαρφαλώσει κανείς επάνω κοκ.

Οι ιαπωνικές παραδοξότητες

.

από Αλέξης Ζακυνθινός

Ένα δημόσιο χρέος ύψους 250% του ΑΕΠ χρηματοδοτείται εσωτερικά, με μηδενικό επιτόκιο – ενώ οι επιχειρήσεις είναι τόσο μη παραγωγικές, ώστε να πιέζουν τους εργαζομένους τους για συνεχείς υπερωρίες, με αποτέλεσμα είτε να πεθαίνουν από την κούραση, είτε να αυτοκτονούν.

.

Άρθρο

Είναι σε όλους γνωστό πως το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας (περί το 250% του ΑΕΠ, γράφημα) είναι «μη βιώσιμο με τις παρούσες πολιτικές», όπως διατυπώνεται από το ΔΝΤ (πηγή) – με το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας να ευρίσκεται στο 4% του ΑΕΠ της, ενώ δεν φαίνεται να έχει καμία δυνατότητα ανάπτυξης, αφού η ανεργία είναι σχεδόν μηδενική. Εν τούτοις, τα επιτόκια δανεισμού του δημοσίου της είναι από τα χαμηλότερα παγκοσμίως, επειδή το 90% σχεδόν των χρεών της είναι εσωτερικά – χρηματοδοτούνται δηλαδή από τις μεγάλες αποταμιεύσεις των Πολιτών της, από τις εγχώριες τράπεζες, από τα συνταξιοδοτικά ταμεία, καθώς επίσης από την κεντρική της τράπεζα που ανήκει στο κράτος.

Σύμφωνα τώρα με υπολογισμούς, η προσφορά δημοσίων ομολόγων θα υπερβεί την εγχώρια ζήτηση περί τα μέσα του 2020 (πηγή) – γεγονός που σημαίνει ότι, θα κληθούν να συμπληρώσουν το κενό οι διεθνείς επενδυτές, οι οποίοι θα απαιτήσουν υψηλότερα επιτόκια. Εν τούτοις, η καμπύλη των επιτοκίων της Ιαπωνίας δεν αντικατοπτρίζει αυτές τις προοπτικές – αφού η απόδοση των δεκαετών ομολόγων είναι της τάξης του 0%, ενώ των εικοσαετών κάτω του 0,5%.

Η αιτία φαίνεται πως είναι η πεποίθηση των επενδυτών, σύμφωνα με την οποία η χώρα θα βρει κάποιον τρόπο να περιορίσει σταδιακά τα πρωτογενή της ελλείμματα – ενώ η κατοχή χρέους ύψους 70% του ΑΕΠ από την κεντρική τράπεζα δημιουργεί την ελπίδα ότι, θα υπάρξει μία διαδικασία «Bond burning» (όπως αποκαλείται η αντικατάσταση των ομολόγων από νέα που δεν θα λήγουν ποτέ).

Η αντίστροφη μέτρηση επιταχύνεται

.

Αλέξης Ζακυνθινός

Με την οικονομία του πλανήτη εκτός ελέγχου, με το δυτικό σύστημα του χρέους να παραπαίει, καθώς επίσης με το δολάριο να κινδυνεύει, ο πόλεμος των Η.Π.Α. εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας μέσω της Βόρειας Κορέας είναι πιθανότερος από ποτέ.  

.

«Εάν συνενώσουν πολλές χώρες τις δυνάμεις τους, όπως η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν, αρνούμενες να πληρώνουν πλέον φόρο προστασίας και υποτέλειας, τότε η αμερικανική αυτοκρατορία θα καταρρεύσει – μαζί με τη στρατιωτική της πτέρυγα» (πηγή).

.

Ανάλυση

Πριν από ένα έτος οι προβλέψεις για την οικονομία ήταν ξεκάθαρες: Το 2017 θα ήταν η εποχή της αύξησης επιτοκίων παγκοσμίως, καθώς επίσης της απορρόφησης της υπερβάλλουσας ρευστότητας.Σύμφωνα όμως με τη νέα έκθεση της BIS (πηγή), οι προσμονές αυτές ήταν εντελώς λανθασμένες – επειδή οι πληθωριστικές πιέσεις, παρά την άνοδο του ρυθμού ανάπτυξης, αυξήθηκαν ελάχιστα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αγορά εργασίας της Ιαπωνίας η οποία, παρά το ότι εμφανίζει μηδενική σχεδόν ανεργία, πολύ μικρότερη σε σχέση με την εποχή της μεγαλύτερης ανάπτυξης της οικονομίας της (δεκαετία του 1980), οι μισθοί δεν αυξάνονται – ενώ το ποσοστό του πληθωρισμού μειώθηκε ελαφρά!

Την ίδια στιγμή τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού έχουν δημιουργήσει τεράστιες φούσκες στις αγορές ακινήτων εκείνων των χωρών που εμφανίζουν μεγάλη ανάπτυξη – με τις πλέον υπερβολικές αυξήσεις τιμών στην Ευρώπη να διαπιστώνονται στη Γερμανία, στη Σουηδία και στην Ελβετία (χώρες με πλεονάσματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους). Στα υπόλοιπα κράτη του ΟΟΣΑ, η Αυστραλία εμφανίζει μεγάλα προβλήματα, ενώ τα ακίνητα στον Καναδά θεωρούνται αυτά που απειλούνται περισσότερο από μία ραγδαία πτώση των τιμών τους – κάτι που φυσικά δεν επιτρέπει στις κεντρικές τράπεζες να αποφασίσουν τη γρήγορη αύξηση των βασικών τους επιτοκίων.

Στο διπλανό γράφημα φαίνεται η εξέλιξη των πραγματικών τιμών κατοικίας σε ορισμένες χώρες – καθώς επίσης η διαφορετική καταπολέμηση της υπερβολικής ανόδου τους σε κράτη όπως η Μ. Βρετανία και η Ισπανία. Ειδικότερα, η Μ. Βρετανία κατάφερε να ελέγξει την πτώση των τιμών πολύ καλύτερα, επειδή έχει το δικό της εθνικό νόμισμα – ενώ στην Ισπανία οι τιμές κατέρρευσαν, ευρισκόμενες ακόμη κάτω από το επίπεδο της κρίσης (2008). Φυσικά στην Ελλάδα τα πράγματα είναι κατά πολύ χειρότερα αφού τα μνημόνια, σε συνδυασμό με τη δημευτική φορολογία των ακινήτων, οδήγησαν τις τιμές τους στο ναδίρ – ενώ μάλλον η πτώση θα συνεχιστεί όταν ξεκινήσουν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί.

Ο πλάγιος φόρος τραπεζικών συναλλαγών/ του Αλέξη Ζακυνθινού

.

Η προμήθεια που εισπράττουν οι τράπεζες μέσω των POS, μοιάζει πράγματι με μία ακόμη πλάγια και κρυφή φορολόγηση των Ελλήνων – των μικρομεσαίων εταιριών ουσιαστικά, καθώς επίσης των ελευθέρων επαγγελματιών που έχουν επωμισθεί το μεγαλύτερο βάρος της πολιτικής των μνημονίων.

Άποψη

Η είδηση σχετικά με το εξώδικο που απέστειλε ένας ελεύθερος επαγγελματίας της Καλαμάτας στην εφορία της περιοχής του (πηγή: Θάρρος News), μη αποδεχόμενος να εγκαταστήσει μηχάνημα POS στην επιχείρηση του, έχει ασφαλώς ιδιαίτερο ενδιαφέρον ακόμη και αν δεν είναι αληθινή – αφού στηρίζεται στα δικαιώματα του που απορρέουν από το Σύνταγμα, το οποίο ελάχιστοι Πολίτες της χώρας γνωρίζουν. Δυστυχώς παρά το ότι πρόκειται ουσιαστικά για το κοινωνικό συμβόλαιο που έχει συναφθεί μεταξύ αυτών και του κράτους – το οποίο ασφαλώς οφείλει να τηρείται απαρέγκλιτα. Το εξώδικο αυτό αναφέρει τα εξής:

«Με την παρούσα δήλωση σας κάνω γνωστό ότι στην επιχείρησή μου δεν πρόκειται να τοποθετήσω μηχάνημα ΡΟS για τους κάτωθι λόγους:

(1) Με την τοποθέτηση του μηχανήματος ΡΟS αυτόματα γίνεται συνέταιρος και δικαιούχος στις εισπράξεις μου ένα τρίτο πρόσωπο, η τράπεζα, η οποία αρπάζει μέρος του τζίρου μου, δηλαδή με απλά λόγια μέρος της εργασίας και των κόπων μου, χωρίς να έχει συμβάλει καθόλου στα έξοδα λειτουργίας της επιχειρήσεώς μου.

Ουσιαστικά εξαναγκάζεται ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, εν μέσω της τεράστιας οικονομικής ύφεσης που διανύει η χώρα εξαιτίας της απάτης εις βάρος μας από τους κυβερνώντες και τους τραπεζίτες, να προσθέσει ένα επιπλέον έξοδο στην επιχείρησή του, αφού τα μηχανήματα POS ενοικιάζονται από τις τράπεζες, με αποτέλεσμα να μειώνεται ακόμα περισσότερο ο τζίρος της κάθε επιχείρησης, καθώς υπάρχουν προμήθειες για κάθε συναλλαγή που διενεργείται. Όλα αυτά υποχρεωτικά, αποστερώντας μου οιανδήποτε οικονομική πρωτοβουλία.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποδεχτώ αυτό, καθώς υπάρχει ευθεία προσβολή του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, όσον αφορά στην οικονομική μου ελευθερία, η οποία περιορίζεται. Όποιος με υποχρεώσει, συμμετέχει σε εκβίαση και υπεξαίρεση εις βάρος μου. Αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα που αντιμετωπίζονται και με την αυτόφωρη διαδικασία.

Καλώς ήλθατε στην κόλαση του Αμβούργου/του Αλέξη Ζακυνθινού

.

Αυτό που συνέβη τις δύο τελευταίες ημέρες στην ομορφότερη ίσως πόλη της Γερμανίας, ανέκαθεν προπύργιο της αριστεράς, είναι κάτι που δεν θα μπορούσε ποτέ να το φαντασθεί κανείς – ειδικά σε μία χώρα που θεωρείται πρότυπο για την οικονομία του πλανήτη, για την οργάνωση, για τη μεθοδικότητα και για την αστυνόμευση της. Εύλογα επομένως αναρωτιέται κανείς εάν ξεκινήσουν από τη Γερμανία οι επαναστάσεις των αδικημένων από την παγκοσμιοποίηση – ή εάν αποτελέσει το «μαύρο κύκνο» των μελλοντικών εξελίξεων.

Ασφαλώς οι 100.000 διαδηλωτές που βύθισαν την πόλη στην αναρχία και στο χάος κατά τη διάρκεια της G20, οι εκατοντάδες τραυματισμοί αστυνομικών, τα δεκάδες καμένα αυτοκίνητα στους δρόμους, οι λεηλασίες των καταστημάτων, οι εμπρησμοί με βόμβες μολότοφ και οι μάχες σώμα με σώμα, δεν δείχνουν μία χώρα που ευημερεί – ενώ αναδεικνύουν το πρόβλημα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών σε ένα κράτος που οι ομάδες του πληθυσμού δεν είναι λιγότερες από αυτές στις Η.Π.Α. ή στη Μ. Βρετανία.

Ο μονόδρομος της ρήξης

Εάν δεν τηρηθούν οι υποσχέσεις περί μείωσης του δημοσίου χρέους παρά τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα που πέτυχε η Ελλάδα, εντός του 2017, θα υπάρχει πλέον μόνο μία επιλογή στη διάθεση μας: η στάση πληρωμών.

.

του Αλέξη Ζακυνθινού

Όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν (άρθρο), καλώς ή κακώς οι μοναδικές επιλογές της Ελλάδας ήταν οι εξής:

(α) είτε η νέα χρεοκοπία της, καθαρή αυτή τη φορά, για να ξεκινήσει από την αρχή χωρίς τα βάρη του παρελθόντος (χρέη) – όπου οφείλει να επιλέξει εντός ή εκτός του ευρώ (άρα την εσωτερική υποτίμηση ή την πληθωριστική, όσον αφορά την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της),

(β) είτε η υποταγή της στις εντολές των δανειστών βασιλικότερα του βασιλιά, έτσι ώστε να μειωθεί ακόμη περισσότερο το «κόστος λειτουργίας» της (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικό κράτος κλπ.), τα χρέη της (ιδιωτικοποιήσεις), καθώς επίσης να ελαφρυνθούν τα υπόλοιπα – με στόχο να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών και να διενεργηθούν επενδύσεις, οπότε να κινηθεί ξανά η οικονομία της (αύξηση του ΑΕΠ και των δημοσίων εσόδων, άνοδος της παραγωγικότητας των εργαζομένων ως προς το ΑΕΠ κοκ.).

Η προετοιμασία της Βρετανίας για τη σύγκρουση

Του Αλέξη Ζακυνθινού

Στις 7 Μαΐου οι επαναληπτικές εκλογές στη Γαλλία, στις οποίες πιθανολογείται πως θα συμμετέχουν για πρώτη φορά δύο δεξιά κόμματα, ενώ στις 8 Ιουνίου οι πρόωρες στη Βρετανία – η πρωθυπουργός της οποίας εξήγγειλε ξαφνικά την πρόθεση της, γνωρίζοντας πόσο σκληρές θα είναι οι διαπραγματεύσεις εξόδου της χώρας της από την ΕΕ, έχοντας απέναντι τον αιώνιο αντίπαλο της: τη Γερμανία, η οποία θεωρεί από καιρό τώρα πως έχει «ξεπλυθεί» από τα θηριώδη εγκλήματα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η πρωτοβουλία της κυρίας May φαίνεται να οφείλεται σε δύο λόγους: (α) στην ανάγκη να εξασφαλίσει την ισχυρή στήριξη των Βρετανών, όσον αφορά τη σύγκρουση της με τη Γερμανία, η οποία επιχειρεί ξανά την κατάκτηση της Ευρώπης με άλλου είδους όπλα – έχοντας την άποψη πως θα της συμπεριφερθεί ανάλογα με την Ελλάδα (ανάλυση) και (β) στην πρόθεση της να αποκτήσει μία ισχυρότερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από τη σημερινή (έχει μία μικρή πλειοψηφία μόλις 12 εδρών), εκμεταλλευόμενη την αδύναμη θέση της αντιπολίτευσης – αφού, με κριτήριο τις δημοσκοπήσεις, προηγείται με 42% έναντι 27% του αντιπάλου της.

Οι αποδέκτες της εκτόξευσης πυραύλων στη Συρία/του Αλέξη Ζακυνθηνού

Μόλις τρεις ημέρες χρειάστηκε ο αμερικανός πρόεδρος για να διατάξει το βομβαρδισμό της Συρίας, από την ώρα που πληροφορήθηκε τη χρήση χημικών όπλων εκ μέρους της κυβέρνησης της – χωρίς καν να περιμένει την επιβεβαίωση της ενοχής της. Η διαταγή δόθηκε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Κινέζου προέδρου στις Η.Π.Α. – την ώρα του γεύματος που δινόταν προς τιμήν του στο Palm Beach (εικόνα, αριστερά ο κ. Trump και το επιτελείο του, δεξιά ο κύριος Xi Jinping και το δικό του) και χωρίς να τον ενημερώσει προηγουμένως.

Τυχαίο; Προφανώς όχι, αφού κατά πολλούς η επίθεση δεν είχε ως αιτία τη μη επιβεβαιωμένη χρήση χημικών, ούτε τη Ρωσία – αλλά την Κίνα, η οποία είναι η μοναδική χώρα που διεκδικεί την ηγεμονία του πλανήτη, ευρισκόμενη μεταξύ άλλων σε στρατιωτική αντιπαράθεση με την υπερδύναμη στη χερσόνησο της Κορέας. Μπορεί λοιπόν ο κ. Trump να έδειξε φιλικές διαθέσεις στον κινέζο ομόλογο του, αλλά μέσω των πράξεων του τεκμηρίωσε πως είναι αποφασισμένος να συγκρουσθεί μαζί του – ακόμη και στρατιωτικά, εάν απειληθεί η ηγεμονία της χώρας του.

Το γεωπολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας

Η καλύτερη δυνατή συμμαχία για την Ελλάδα, εν όψει των εγχωρίων προβλημάτων, αυτών της Ευρωζώνης, της ΕΕ, καθώς επίσης των διεθνών εξελίξεων, είναι αυτή με τις Ηνωμένες Πολιτείες – ενώ είναι η πλέον συμφέρουσα για τη χώρα μας όσον αφορά ειδικά το θέμα του χρέους.

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ

.

Ανάλυση

Προφανώς για να επιλέξει τον ή τους συμμάχους της η Ελλάδα, εάν υποθέσουμε ότι είναι σε θέση να το κάνει, θα ήταν προηγουμένως υποχρεωμένη να προβλέψει τις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις – σύμφωνα με τις οποίες φαίνεται πως βιώνουμε την προετοιμασία της τελικής σύγκρουσης των Η.Π.Α. με την Κίνα. Η σύγκρουση αυτή είναι ήδη οικονομική, ενώ φαίνεται πως θα εξελιχθεί σε εμπορική και νομισματική – με τελική κατάληξη τη στρατιωτική, εάν και εφόσον δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, καθώς επίσης οι απαιτούμενες συμμαχίες.

Στα πλαίσια αυτά, οι συμμαχίες που προβλέπονται σήμερα είναι αφενός μεν των Η.Π.Α. με τη Ρωσία (όπου η Ιαπωνία θα παραμείνει στο άρμα της υπερδύναμης, αφού οι σχέσεις της με την Κίνα ήταν ανέκαθεν εχθρικές), αφετέρου της Γερμανίας με την Κίνα – παρά το ότι οι δύο αυτές χώρες θεωρούνται ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Η Γερμανία βέβαια θα επιδιώξει την ηγεμονία της Ευρώπης, καθώς επίσης την ανεξαρτητοποίηση της από την υπερδύναμη, ενδεχομένως με τη βοήθεια της Κίνας – η οποία αφενός μεν εξαγοράζει πολλές επιχειρήσεις στην ήπειρο μας, αφετέρου τη θεωρεί ως μία μεγάλη εξαγωγική αγορά της, ικανή να αναπληρώσει εκείνο το μέρος της αμερικανικής κατανάλωσης που πιθανότατα θα χάσει.

Όσον αφορά την πρώτη περίπτωση, η βασική αιτία είναι το ότι τα συμφέροντα της Ρωσίας εξυπηρετούνται καλύτερα από τη συμμαχία της με τις Ηνωμένες Πολιτείες – επειδή, εάν επέλεγε την Κίνα, μόνο ως υποτελής της θα μπορούσε να υπάρξει, αφού θα συνόρευε με μία υπερδύναμη του 1,5 δις ανθρώπων, όταν ο δικός της πληθυσμός είναι μόλις 140 εκ. σε μία τεράστια αλλά πολύ αραιοκατοικημένη έκταση, ειδικά στα κινεζικά της σύνορα. Από την άλλη πλευρά, οι Η.Π.Α. θεωρούν πως εκείνος που θα κερδίσει τη Ρωσία ως σύμμαχο, θα είναι ο τελικός νικητής της αναμέτρησης για την παγκόσμια ηγεμονία – ειδικά όσον αφορά το ενεργειακό και στρατιωτικό σκέλος της.

Η Ευρασία και η νέα τάξη πραγμάτων/ Του Αλέξη Ζακυνθινού

Μακριά από το σημερινό χάος που επικρατεί στη δυτική τριάδα, στις Η.Π.Α., στην ΕΕ και στην Ιαπωνία, η στρατηγική τριανδρία που έχουν σχηματίσει η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν λαμβάνει σημαντικές αποφάσεις που δεν αφορούν μόνο την Ευρασία, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Προφανώς βέβαια αφού πρόκειται για μία τεράστια περιοχή, στην οποία κατοικούν περίπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού της γης ή περί τα 5 δις άνθρωποι.

Η σημαντικότερη εξέλιξη εν προκειμένω αφορά την κατασκευή μεγάλων έργων και δρόμων που θα συνδέουν όλες τις χώρες μεταξύ τους, φτάνοντας έως την άκρη της Ευρώπης (χάρτης). Πρόκειται για μία επένδυση ύψους περί το 1 τρις $ για τα επόμενα δέκα έτη, την οποία έχει προτείνει η Κίνα, ενώ έχουν αποδεχτεί τόσο η Ρωσία, όσο και το Ιράν.

.

Οι κατά συρροή εκβιασμοί

Ασφαλώς οι ευθύνες μας είναι πολύ μεγάλες, αλλά μόνο για την εποχή προ των μνημονίων, αφού από εκεί και μετά ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας οι δανειστές της, εκβιάζοντας τους πάντες, μεταξύ άλλων με τη δραχμή  – κάτι που, εάν δεν το καταλάβουμε, θα οδηγηθούμε στο χάος.

του Αλέξη Ζακυνθινού

.

«Αυτό που πράττουν οι ξένοι με την Ελλάδα είναι σαφές. Αποφάσισαν να τη βάλουν σε ίδρυμα! Όπως κάνουν οι περισσότεροι όταν ένα ανήμπορο, συγγενικό τους πρόσωπο χρειάζεται τη στήριξή τους και δεν βρίσκεται κανείς να το φιλοξενήσει ή να το περιθάλψει. Όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει περιπτώσεις με παππούδες και γιαγιάδες που εξορίζονται σε οίκους ευγηρίας και ακόμη χειρότερα εκείνες όπου άτομα με ειδικές ανάγκες εγκαταλείπονται -με πόνο στην ψυχή- σε δήθεν ειδικές κλινικές γιατί δεν μπορεί κανείς να τους παρέχει τίποτα.

Ο ρατσισμός στη Σουηδία

του Αλέξη Ζακυνθινού

Πρόσφατα η πόλη του Μάλμε αγόρασε 268 διαμερίσματα για να εγκαταστήσει τους νέους μετανάστες πού αφίχθηκαν – όταν την ίδια στιγμή η Σουηδοί Πολίτες στην ίδια πόλη πρέπει να περιμένουν στη γραμμή προτεραιότητας πάνω από τρία χρόνια, για να νοικιάσουν με δικά τους χρήματα ένα διαμέρισμα

.

«Το Rinkeby είναι ένα γκέτο που μένουν Σομαλοί και Τούρκοι. Οι Σουηδοί μπορεί να μην διαμαρτύρονται άμεσα για τους πρόσφυγες, αλλά δεν δέχονται να έχουν οικογένειες προσφύγων στη γειτονιά τους – οπότε και τους αναγκάζουν να μείνουν σε ορισμένα μέρη με αποτέλεσμα την απομόνωση τους και τη δημιουργία γκέτο.

Όσες μαντήλες βλέπει κανείς σε μία ημέρα στο Rinkeby δεν βλέπει σε έναν χρόνο στην Αθήνα. Στο συγκεκριμένο περιστατικό (άρθρο) Αυστραλός δημοσιογράφος με κρυφή κάμερα προσπάθησε να τραβήξει πλάνα, έγινε αντιληπτός και ξυλοφορτώθηκε από καμιά 20αριά νεαρούς Σομαλούς» (Έλληνας που μένει στη Στοκχόλμη).

.

Άποψη

Ένας άνθρωπος μπορεί να κληρονομήσει από τους προγόνους του, μεταξύ άλλων επειδή εργάσθηκαν περισσότερο ενδιαφερόμενοι για τις επόμενες γενιές, υλικά, πνευματικά, κοινωνικά κοκ. αγαθά. Για παράδειγμα σε ατομικό/υλικό επίπεδο ακίνητα ή επιχειρήσεις, σε πνευματικό τα έργα ενός προγόνου που τον καθιστούν υπερήφανο, ενώ σε κοινωνικό/συλλογικό επίπεδο τη δημιουργία ενός κράτους προνοίας – όπως στην περίπτωση των σκανδιναβικών χωρών, μεταξύ των οποίων της Νορβηγίας, όπου οι Πολίτες της έχουν αποφασίσει να συμμετέχουν στα κέρδη από την εξόρυξη πετρελαίου και οι επόμενες γενιές, έχοντας τα τοποθετήσει σε ένα επενδυτικό κεφάλαιο.

Στα πλαίσια αυτά, οι Σουηδοί έχουν κληρονομήσει από τους προγόνους τους σε συλλογικό επίπεδο ένα χαμηλό δημόσιο χρέος, ένα αξιοθαύμαστο κράτος προνοίας, καθώς επίσης ένα πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο, το οποίο διευκολύνει σημαντικά τη συμβίωση μεταξύ τους. Έναντι αυτών των επιτευγμάτων τους έχουν θυσιάσει αρκετά υλικά αγαθά σε ατομικό επίπεδο – κρίνοντας από το μεγάλο ιδιωτικό χρέος τους (γράφημα), καθώς επίσης από το υψηλά ενυπόθηκα δάνεια τους (ανάλυση).

Η σκιώδης οικονομική δικτατορία

Του Αλέξη Ζακυνθινού

Όταν η εξουσία είναι ανώνυμη, αόρατη, ασαφής και απομακρυσμένη όπως, για παράδειγμα, η Τρόικα, οι Βρυξέλλες, η Γερμανία, οι αγορές κοκ., τότε τόσο το άτομο, όσο και η κοινωνία δεν έχουν επίγνωση της υποταγής τους ή της ήττας τους – οπότε δεν εξεγείρονται και δεν αντιδρούν.  

.

«Μόνο μία δημοκρατική, υγιής κοινωνία αναπτύσσει την ικανότητα του ατόμου να σέβεται τους συνανθρώπους του, να εργάζεται δημιουργικά, να παράγει, να μην υπερχρεώνεται, να εξελίσσει τη λογική και την αντικειμενικότητα του, καθώς επίσης να έχει εκείνη την αίσθηση του εγώ, η οποία βασίζεται στην εμπειρία των δικών του παραγωγικών δυνάμεων«.

 .

Άποψη

Οι δυτικές κοινωνίες του 18ου και 19ου αιώνα ήταν αντιμέτωπες τόσο με λογικές, όσο και με παράλογες «εξουσίες», οι οποίες είχαν όμως ένα κοινό γνώρισμα: επρόκειτο για ανοιχτές εξουσίες, όπου όλοι γνώριζαν ποιος διατάζει και ποιος απαγορεύει – ο πατέρας, ο δάσκαλος, το αφεντικό, ο βασιλιάς, ο αξιωματικός, ο Θεός, ο νόμος, η ηθική συνείδηση κοκ.

Οι επιταγές ή οι απαγορεύσεις αυτές μπορεί να ήταν λογικές ή όχι, αυστηρές ή ευέλικτες – ενώ είχε τη δυνατότητα κανείς να υπακούσει ή να μην υπακούσει. Εν τούτοις, γνώριζαν όλοι ότι υπάρχει μία εξουσία, ποια είναι αυτή η εξουσία, τι επιθυμεί, καθώς επίσης τι αποτελέσματα θα είχε η συμμόρφωση με τις εντολές της ή η ανυπακοή.

Σε αντίθεση με τότε, η σημερινή εξουσία είναι μία ανώνυμη, αδιαφανής εξουσία, όλο και πιο αόρατη, όλο και πιο απομακρυσμένη από το άτομο. Κατά παράδοξο δε τρόπο, όλοι συμμορφώνονται με τις επιταγές της – όπως θα έκαναν οι άνθρωποι, σε μία πολύ έντονα απολυταρχική κοινωνία.

Στην πραγματικότητα τώρα, κανένας δεν αποτελεί την εξουσία – αφού η εξουσία είναι συνώνυμη πλέον με τις οικονομικές ανάγκες, με το κέρδος, με τις αγορές, με τους δανειστές, με την χειραγωγημένη κοινή γνώμη, καθώς επίσης με όλα όσα πράττει κανείς, σκέφτεται και αισθάνεται. Οι νόμοι δε αυτής της ανώνυμης εξουσίας είναι το ίδιο αόρατοι, όπως και οι νόμοι της αγοράς – παράλληλα, ακριβώς το ίδιο απρόσβλητοι.

Ποιος μπορεί λοιπόν να προσβάλλει το αόρατο; Ποιος μπορεί να εξεγερθεί κατά του κανενός; Ποιος είναι ο αληθινός εχθρός, για να αντιδράσουν συλλογικά και να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους οι Πολίτες;

Η σκιώδης οικονομική δικτατορία

Όταν η εξουσία είναι ανώνυμη, αόρατη, ασαφής και απομακρυσμένη όπως, για παράδειγμα, η Τρόικα, οι Βρυξέλλες, η Γερμανία, οι αγορές κοκ., τότε τόσο το άτομο, όσο και η κοινωνία δεν έχουν επίγνωση της υποταγής τους ή της ήττας τους – οπότε δεν εξεγείρονται και δεν αντιδρούν.  

.

«Μόνο μία δημοκρατική, υγιής κοινωνία αναπτύσσει την ικανότητα του ατόμου να σέβεται τους συνανθρώπους του, να εργάζεται δημιουργικά, να παράγει, να μην υπερχρεώνεται, να εξελίσσει τη λογική και την αντικειμενικότητα του, καθώς επίσης να έχει εκείνη την αίσθηση του εγώ, η οποία βασίζεται στην εμπειρία των δικών του παραγωγικών δυνάμεων«.

 .

Άποψη

Οι δυτικές κοινωνίες του 18ου και 19ου αιώνα ήταν αντιμέτωπες τόσο με λογικές, όσο και με παράλογες «εξουσίες», οι οποίες είχαν όμως ένα κοινό γνώρισμα: επρόκειτο για ανοιχτές εξουσίες, όπου όλοι γνώριζαν ποιος διατάζει και ποιος απαγορεύει – ο πατέρας, ο δάσκαλος, το αφεντικό, ο βασιλιάς, ο αξιωματικός, ο Θεός, ο νόμος, η ηθική συνείδηση κοκ.

Οι επιταγές ή οι απαγορεύσεις αυτές μπορεί να ήταν λογικές ή όχι, αυστηρές ή ευέλικτες – ενώ είχε τη δυνατότητα κανείς να υπακούσει ή να μην υπακούσει. Εν τούτοις, γνώριζαν όλοι ότι υπάρχει μία εξουσία, ποια είναι αυτή η εξουσία, τι επιθυμεί, καθώς επίσης τι αποτελέσματα θα είχε η συμμόρφωση με τις εντολές της ή η ανυπακοή.

Σε αντίθεση με τότε, η σημερινή εξουσία είναι μία ανώνυμη, αδιαφανής εξουσία, όλο και πιο αόρατη, όλο και πιο απομακρυσμένη από το άτομο. Κατά παράδοξο δε τρόπο, όλοι συμμορφώνονται με τις επιταγές της – όπως θα έκαναν οι άνθρωποι, σε μία πολύ έντονα απολυταρχική κοινωνία.

Στην πραγματικότητα τώρα, κανένας δεν αποτελεί την εξουσία – αφού η εξουσία είναι συνώνυμη πλέον με τις οικονομικές ανάγκες, με το κέρδος, με τις αγορές, με τους δανειστές, με την χειραγωγημένη κοινή γνώμη, καθώς επίσης με όλα όσα πράττει κανείς, σκέφτεται και αισθάνεται. Οι νόμοι δε αυτής της ανώνυμης εξουσίας είναι το ίδιο αόρατοι, όπως και οι νόμοι της αγοράς – παράλληλα, ακριβώς το ίδιο απρόσβλητοι.

Ποιος μπορεί λοιπόν να προσβάλλει το αόρατο; Ποιος μπορεί να εξεγερθεί κατά του κανενός; Ποιος είναι ο αληθινός εχθρός, για να αντιδράσουν συλλογικά και να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους οι Πολίτες;

Το σούπερ σιτάρι της Bayer

Το γερμανικό τέρας προσπαθεί να επιβάλλει τα γενετικά μεταλλαγμένα γεωργικά προϊόντα παγκοσμίως, καθώς επίσης να μονοπωλήσει τον κλάδο, μεταξύ άλλων με τη βοήθεια της κυβέρνησης της χώρας – με καταστροφικές συνέπειες για εκατομμύρια μικρούς γεωργούς, στα κράτη του Νότου.     

.

«Όταν κατηγορούμε τη γεωργική παραγωγή στην πατρίδα μας (190 € ανά στρέμμα), συγκρίνοντας την με αυτή της Ολλανδίας (1.700 € ανά στρέμμα) ή του Ισραήλ (1.290 € ανά στρέμμα), καθώς επίσης τις υψηλές τιμές των εγχωρίων γεωργικών ειδών, συχνά δεν λαμβάνουμε καθόλου υπ’ όψιν την ασύγκριτη ποιότητα των ελληνικών προϊόντων – χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως αιτιολογείται απόλυτα η χαμηλή στρεμματική απόδοση.

Επίσης δεν δίνουμε σημασία στο γεγονός ότι, δεν επιδοτείται η γεωργία μας από το κράτος με τους ύπουλους τρόπους άλλων χωρών, όπως η Γερμανία, αφού μας απαγορεύεται από την ΕΕ – ούτε στον ανταγωνισμό των τιμών των γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων.

Ως εκ τούτου οδηγούμαστε σε λανθασμένα συμπεράσματα, όπως συμβαίνει επίσης σε διαφορετικούς τομείς – μεταξύ άλλων όσον αφορά τη φοροδιαφυγή, στην οποία δεν λαμβάνουμε καθόλου υπ’ όψιν τη νόμιμη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών, τα τεχνάσματα άλλων κρατών (ανάλυση) κοκ.«.

.

Άποψη

Η γερμανική κυβέρνηση, μέσω των υπουργείων Διατροφής & Γεωργίας, καθώς επίσης Παιδείας & Έρευνας, στηρίζει και επιδοτεί την παραγωγή σπόρων από ακατάλληλα σιτηρά, με πολλά εκατομμύρια – τα οποία οδηγούνται, μεταξύ άλλων, στο χημικό της γίγαντα, στη Bayer, η οποία θέλει να απορροφήσει την ανταγωνιστική της αμερικανική εταιρεία Monsanto.

Ήδη πάντως διενεργούνται έρευνες εκ μέρους της Bayer, από πολλά χρόνια τώρα, όσον αφορά την παραγωγή των ονομαζόμενων «υβριδικών σιτηρών» – τα οποία, από την πλευρά του ομίλου έχουν το πλεονέκτημα να εμφανίζουν ανεπιθύμητες ιδιότητες στη δεύτερη γενιά τους, με αποτέλεσμα οι αγρότες να είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν ξανά και ξανά σπόρους, αποκλειστικά από τη Bayer.

Οι γεωπολιτικοί χάρτες του 2017

.

του Αλέξη Ζακυνθινού

Επικαιρότητα

Ο πρόεδρος Trump εξελέγη με την πρόθεση να κηρύξει τον πόλεμο στο καταστημένο της χώρας του – έχοντας απέναντι του το 50% των Αμερικανών, ιδιαίτερα των ισχυρών της πολιτικής, των ΜΜΕ και της Wall Street. Απέναντι του είναι επίσης το σύνολο των δυτικών ελίτ, μεταξύ των οποίων η Γερμανία και η Κομισιόν, εκτός του Καναδά, του Μεξικού κοκ. – οπότε εύλογα λέγεται ότι, θα ήταν πιο εύκολο να είχε κηρύξει τον πόλεμο στην Κίνα και στη Ρωσία.

Με κριτήριο τώρα τόσο τις προεκλογικές του δηλώσεις, όσο και τις πρώτες ενέργειες του, όπως η κατάργηση της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου με τις ασιατικές χώρες (TPP), ενώ θα ακολουθήσει η NAFTA της Βορείου Αμερικής, θα γκρεμίσει από τα θεμέλια το υφιστάμενο σύστημα – ενώ οι αμφιβολίες δεν αφορούν το γκρέμισμα του (αποσυναρμολόγηση), αλλά την ανοικοδόμηση του (συναρμολόγηση) επάνω σε νέες βάσεις, η οποία αποτελεί Ηράκλειο έργο.

Περαιτέρω, οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι ασφαλώς συνώνυμες με τη γεωπολιτική – αφού οι μεν πρώτες εμπερικλείουν τη συμπεριφορά των κρατών μεταξύ τους, ενώ η δεύτερη αφορά τις διεθνείς σχέσεις που βασίζονται στην αλληλεπίδραση ανάμεσα στη γεωγραφία και στην εξουσία. Ακόμη περισσότερο, η γεωπολιτική μας βοηθάει να κατανοήσουμε τις δυνάμεις που θα διαμορφώσουν τη διεθνή πολιτική, καθώς επίσης τους τρόπους που θα το κάνουν – εκτός του ότι προσφέρει τη δυνατότητα προσδιορισμού του τι είναι σημαντικό και τι όχι.

Γεωπολιτικές προβλέψεις

του Αλέξη Ζακυνθινού

Ο πόλεμος εναντίον των μετρητών και η προσέγγιση με τη Ρωσία, συμπεριλαμβάνονται στις προπαρασκευαστικές ενέργειες της τελικής σύγκρουσης των Η.Π.Α. με την Κίνα – η οποία δεν πρόκειται να αποφευχθεί, ακόμη και αν έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής.

.

Ανάλυση

Σε γεωπολιτικό επίπεδο βιώνουμε την προετοιμασία της τελικής σύγκρουσης των Η.Π.Α. με την Κίνα, όπου οι μεν πρώτες επιδιώκουν τη διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, ενώ η δεύτερη διεκδικεί το θρόνο του πλανήτη. Η σύγκρουση αυτή είναι ήδη οικονομική, εμπορική και νομισματική, ενώ θα καταλήξει σε στρατιωτική, όπως συνήθως συμβαίνει – κάτι που όμως αυτή τη φορά θα είναι εντελώς διαφορετικό, λόγω της ύπαρξης των πυρηνικών όπλων, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν εντελώς την υφήλιο, εάν όχι μόνο το ανθρώπινο γένος.

Εάν υπάρξει νικητής, τότε αυτός θα είναι η χώρα που θα καταφέρει να έχει ως σύμμαχο κυρίως τη Ρωσία και δευτερευόντως το Ιράν – με τις Η.Π.Α. σήμερα να έχουν τις καλύτερες προϋποθέσεις, κρίνοντας από την προσέγγιση της νέας κυβέρνησης τους με τη Ρωσία. Πόσο μάλλον όταν και οι δύο χώρες ανακοίνωσαν την αύξηση του πυρηνικού τους οπλοστασίου, χωρίς να ενοχλείται καμία – γεγονός που προβλημάτισε ιδιαίτερα την Κίνα.

Η βασική αιτία είναι το ότι, τα συμφέροντα της Ρωσίας εξυπηρετούνται καλύτερα από τη συμμαχία της με τις Η.Π.Α. – αφού, εάν επέλεγε την Κίνα, αφενός μεν θα έχανε την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης, αφετέρου μόνο ως υποτελής της θα μπορούσε να υπάρξει. Εύλογα αφού θα συνόρευε με μία υπερδύναμη του 1,5 δις ανθρώπων, όταν ο δικός της πληθυσμός είναι μόλις 140 εκ. – σε μία τεράστια αλλά πολύ αραιοκατοικημένη έκταση, ειδικά στα κινεζικά της σύνορα. Το δώρο τώρα, με το οποίο φαίνεται πως θα προσελκύσουν οι Η.Π.Α. τη Ρωσία, θα είναι η Ευρώπη – η οποία θα διαμοιρασθεί μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, με μία συμφωνία τύπου Γιάλτας.

Το μέλλον της υπερδύναμης

του Αλέξη Ζακυνθινού

Οι εργαζόμενοι στις Η.Π.Α. μάλλον δεν θα αμειφθούν με νέες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, αλλά με ένα πρόγραμμα λιτότητας – ενώ, όταν η χώρα βυθιστεί στον πληθωρισμό, τότε θα εμφανισθούν τα προβλήματα των πολιτών της, οι αποταμιεύσεις του 60% των οποίων δεν υπερβαίνουν τα 1.000 $.

«Δυστυχώς οι υποστηρικτές της κυρίας Clinton δεν συνειδητοποίησαν πως το ήμισυ περίπου των  Πολιτών ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, αγωνιζόμενοι να επιβιώσουν.Αδιαφόρησαν εντελώς για τη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία στις Η.Π.Α. που καλύπτεται από τις χειραγωγημένες στατιστικές, για τον τεράστιο αριθμό των αστέγων, για τα 50 σχεδόν εκατομμύρια που ζουν με κουπόνια διατροφής, καθώς επίσης για όλους εκείνους που δεν καταγράφονται από τις επίσημες στατιστικές – έχοντας καταντήσει ζωντανοί πεθαμένοι.

Δεν έδωσαν καμία σημασία στο γεγονός ότι, η προεκλογική εκστρατεία χρηματοδοτείται νόμιμα και παράνομα από τις ελίτ της χώρας, με αποτέλεσμα να διαβρώνεται και να υπονομεύεται η Δημοκρατία – ενώ η αλαζονεία και η έλλειψη αντικειμενικότητας των ΜΜΕ που επίσης χρηματοδοτούνται από τις ελίτ, τους είχε δημιουργήσει την εντύπωση ότι, μπορούν κατά το δοκούν να χειραγωγούν τις μάζες.

Έτσι έχασαν τις εκλογές πανηγυρικά ενώ, το κυριότερο όλων, οι Η.Π.Α. διχάσθηκαν, με τη δημιουργία δύο αντιμαχόμενων στρατοπέδων – γεγονός προκάλεσε έναν εμφύλιο πόλεμο, κρίνοντας από της διαδηλώσεις εναντίον του κ. Trump, καθώς επίσης από τις απειλές αρκετών εκλεκτόρων να μην στηρίξουν την εκλογή του στις 19 Δεκεμβρίου» (πηγή).

Ανάλυση

Ο κ. Trump κέρδισε τις εκλογές με επαναστατικά συνθήματα, όπως το «στεγνώστε το βάλτο» – παρουσιαζόμενος δηλαδή στους Αμερικανούς ως ένας αντίπαλος του κατεστημένου, ο οποίος είναι αποφασισμένος να το πολεμήσει. Έτσι πίστεψαν τα εκατομμύρια των εχθρών του συστήματος ότι, ως πρόεδρος θα εμποδίσει τη διεφθαρμένη ελίτ της χώρας του να τους απομυζεί αχόρταγα (εμείς επίσης).