ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ!!!

«Κι αφού εμείς στην Κύπρο δεν αξιωθήκαμε ν’ αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας, τουλάχιστον να βοηθήσουμε πρέπει εκείνους που αγωνίζονται και για μας εναντίον του τουρκικού κράτους, τους Κούρδους αγωνιστές»

Θεόφιλος Γεωργιάδης.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Στις 10 το βράδυ της 20ης Μαρτίου 1994, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης δολοφονήθηκε από όργανα της τουρκικής ΜΙΤ λίγο πριν φτάσει στο σπίτι του στη Λευκωσία με πέντε σφαίρες στο στήθος και το κεφάλι.

Ωστόσο, δεν ήταν αρκετές για να σβήσουν την μνήμη του μετά από 26 χρόνια. 

Παραμένει αιώνια αθάνατος στη μνήμη Ελλήνων και Κούρδων για τους αγώνες του για την ειρήνη και την απελευθέρωση των λαών της Ανατολικής Μεσογείου.

Το 1988 ο Θεόφιλος ίδρυσε την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν.

Στις 4 Ιουλίου 1994, δολοφονήθηκε ο Τούρκος διπλωμάτης στην Αθήνα Ομέρ Χαλούκ Σιπαχίογλου από την 17η Νοέμβρη.

Στην προκήρυξη που απέστειλε η οργάνωση στα ΜΜΕ υπέγραψε ως «17Ν – Κομάντο Θεόφιλος Γεωργιάδης» θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του νεκρού αγωνιστή και να πάρει εκδίκηση.

Παλαιότερες αναρτήσεις:

• Για τον Θεόφιλο, λόγια του 1994

• Συνέντευξη Θεόφιλου Γεωργιάδη στο ΡΙΚ 24-03-1992

• Ο ΗΡΩΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ! ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ & ΚΟΥΡΔΟΥΣ!!!"

• ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ - Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ Θ Ε Ο Φ Ι Λ Ο Υ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΣΩΠΑΣΕ ΠΟΤΕ...

• Το Νεβρόζ του Θεόφιλου, ο Θεόφιλος του Νεβρόζ
• Πάντα θα έχουμε τον Θεόφιλο. Να χαμογελά με τον «πυρρίχιο» των Κούρδων γύρω από τις φωτιές της λευτεριάς.

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ - Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ Θ Ε Ο Φ Ι Λ Ο Υ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΣΩΠΑΣΕ ΠΟΤΕ...

Στις 21 Μάρτη οι Κούρδοι γιορτάζουν μαζικά την εαρινή ισημερία, το Νεβρόζ, που είναι ταυτόχρονα εθνική γιορτή και πρωτοχρονιά.

Σαν σήμερα 20 Μάρτη, είκοσι οκτώ χρόνια πριν, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες οργάνωσαν την άνανδρη δολοφονία του αγωνιστή της ελευθερίας, του συμπαραστάτη του Κουρδικού λαού και πολέμιου του τουρκικού φασισμού, Θεόφιλου Γεωργιάδη.

Το νήμα της ζωής του Θεόφιλου κόπηκε το βράδυ της 20ης Μαρτίου 1994, αλλά η φωνή του δεν σώπασε ποτέ.

---------------

Με την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την άνοδο της Τουρκικής Δημοκρατίας τη δεκαετία του 1920, ο κουρδικός πολιτισμός, η γλώσσα και τα τελετουργικά καταπνίγηκαν στη διαδικασία οικοδόμησης ενός νέου «τουρκικού» έθνους-κράτους. Μέχρι το 1924, όλα τα κουρδικά σχολεία έκλεισαν και οι εκδόσεις απαγορεύτηκαν. Οι λέξεις Κούρδος και Κουρδιστάν αφαιρέθηκαν από τα ιστορικά βιβλία και λογοκρίθηκαν αμέσως στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Το επόμενο έτος, μια «Έκθεση για τη Μεταρρύθμιση» επέκτεινε τις απαγορεύσεις. Κατά συνέπεια, οι ονομασίες των κουρδικών οικισμών αντικαταστάθηκαν με κατασκευασμένες τουρκικές, παράλληλα με τον «Νόμο Επανεγκατάστασης» του 1934. Ακολούθησαν απαγορεύσεις των κουρδικών ονομάτων στα παιδιά, στα παραδοσιακά κουρδικά φορέματα και χρώματα, ακόμη και στον εορτασμό του Newroz.

https://rojavakurdistan.gr/.../%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83.../

Ανακοίνωση της ΕΔΕΚ για το Θεόφιλο Γεωργιάδη:

https://www.edek.org.cy/.../%CE%A4%CE%BF-%CE%9A%CE%A3-%CE...

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το Νεβρόζ του Θεόφιλου, ο Θεόφιλος του Νεβρόζ

 Ο Θεόφιλος ζει, επιμένει και μας καλεί σε έναν ρωμαλέο αγώνα αξιοπρέπειας: 

Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν.

Αλέκος Μιχαηλίδης

Το Νεβρόζ του Θεόφιλου, ο Θεόφιλος του Νεβρόζ

Έμελλε να «φύγει» τη μέρα του Νεβρόζ, αυτής της συγκλονιστικής γιορτής του Περσικού Νέου Έτους, 20 Μάρτη 1994. Προσηλωμένος και αφιερωμένος στο μανιφέστο της ζωής του: «Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν». Χτυπημένος από τις σφαίρες των πρακτόρων, που νόμισαν πως οι ιδέες πεθαίνουν. Με τη «Φωνή του Κουρδιστάν» στην αγκαλιά του, μέρες που εμείς –πιτσιρικάδες- μαθαίναμε τους Κούρδους στα φανάρια της Πλατείας Ελευθερίας, το μαράζι τους, τον κοινό μας πόνο για τον τουρκικό φασισμό.
Έμελλε να εκτελεστεί τη μέρα του Νεβρόζ, εκεί στη σημερινή οδό Θεόφιλου Γεωργιάδη στην Αγλαντζιά, αφήνοντας παρακαταθήκη ένα μεγάλο μέτωπο αντίστασης στον τουρκικό φασισμό. Αφήνοντας παρακαταθήκη τους τρεις γιούδες του, που κουβαλούν το χαμόγελό του μέχρι και σήμερα. Έλαχε να χτυπηθεί τη μέρα που οι Κούρδοι ανάβουν φωτιές στα βουνά της αντίστασης, για να γιορτάσουν τη «νέα μέρα», την άνοιξη, την Ελευθερία και την Πρωτοχρονιά, από πράκτορες που νόμισαν πως οι ιδέες πεθαίνουν.

 
Έμελλε να «αποχωρήσει» στο Νεβρόζ, όταν οι σύντροφοι Κούρδοι γιόρταζαν την επανάσταση κατά του τυραννικού Ντεχάκ, στα 612 π.Χ., με ηγέτη έναν απλό σιδηρουργό, τον Κάβα. Αφήνοντας παρακαταθήκη το μανιφέστο της ζωής του: «Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν». Και μπολιάζοντας αιώνια, μέσα από τις φωτιές του ανεπανάληπτου Νεβρόζ, τον κοινό, διεθνιστικό, εθνικοαπελευθερωτικό, αντικατοχικό, αντιφασιστικό, αγώνα Κούρδων και Κυπρίων.

Πάντα θα έχουμε τον Θεόφιλο. Να χαμογελά με τον «πυρρίχιο» των Κούρδων γύρω από τις φωτιές της λευτεριάς.

Αλέκος Μιχαηλίδης

Πάντα θα έχουμε τον Θεόφιλο, αδελφέ

Μες στη φουρτούνα της πανδημίας, οι Κούρδοι γιορτάζουν τη «νέα μέρα», την αρχή του νέου έτους, το ξακουστό Νεβρόζ, που έρχεται από πολύ μακριά και κουβαλά 3.000 χρόνια ιστορίας. Στο Κουρδιστάν, το Νεβρόζ συνδέεται και με τα 612 π.Χ., όταν οι λαοί της οροσειράς Ζάγρος (στο σημερινό Ανατολικό Κουρδιστάν, στο βορειοδυτικό Ιράν δηλαδή) εξεγέρθηκαν κατά του τυράννου Ντεχάκ, με ηγέτη έναν απλό σιδηρουργό, τον Κάβα, νίκησαν και απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Το Νεβρόζ –οι Κούρδοι το γιορτάζουν και την 21η Μαρτίου– έχει οριστεί ως εθνική γιορτή για τον κουρδικό λαό, η γιορτή της Άνοιξης, της Ελευθερίας και της Πρωτοχρονιάς. 

Η ιστορία ολοκληρώθηκε; Διάλεξε τη μέρα να θυσιαστεί ο Θεόφιλος. Σαν να ’θελε να συμπληρώσει το κουρδικό Νεβρόζ, έπεσε από τα πυρά των πρακτόρων της ΜΙΤ έξω από το σπίτι του στην ημικατεχόμενη Λευκωσία, στις 20 Μαρτίου 1994. Ένα παιδί από την Ευρύχου, κινητοποίησε τις μυστικές υπηρεσίες του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος και επέβαλε τη «νέα ημέρα» με τη δολοφονία του. Δεν ηττήθηκε. Έκανε βιος τον κοινό αγώνα Κυπρίων και Κούρδων, πότισε καλά τη λεμονιά της λευτεριάς και στέκεται καλά στην κοιλάδα Μπεκάα, με το ντουφέκι του στον ώμο. Καμαρώνει τους τρεις λεβέντες του, που φρουρούν άψογα τη μνήμη του και διαστέλλεται ξεσπώντας, επανερχόμενος κάθε 20 Μάρτη. 

Ήξερε καλά, τη μέρα του θανάτου του, πως δεν θα ησυχάσει αν δεν επιστρέψει ο τελευταίος πρόσφυγας στην Κερύνεια –υπέροχος συμβολισμός η κοντινή του λεωφόρος. 

Πως δεν θα ησυχάσει αν δεν ανάψουν οι φωτιές του Νεβρόζ στο μεγάλο Κουρδιστάν, στα βουνά που αντάμωσε τον Οτσαλάν και τους αντάρτες του.

Πως δεν θα ησυχάσει αν δεν κυριαρχήσει η δικαιοσύνη, αν δεν αγκαλιαστούν συγκινημένες οι μαυροφορεμένες μανάδες της Κύπρου, με τις αντάρτισσες που αντιστέκονται απαράμιλλα στο μαύρο καθεστώς της Τουρκίας, για την ελευθερία του Κουρδιστάν του. 

Πάντα θα έχουμε τον Θεόφιλο. Να μας παρακινεί για τη δική μας «νέα μέρα», παραπέμποντας στις ιαχές των Κούρδων κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. 

Πάντα θα έχουμε τον Θεόφιλο. Να χαμογελά με τον «πυρρίχιο» των Κούρδων γύρω από τις φωτιές της λευτεριάς.

Ο Οτσαλάν, μέσα στις φυλακές του νεοναζιστικού καθεστώτος, ενσαρκώνει και ανασταίνει το τσεγκεβαρικό μανιφέστο: «Πατρίδα ή θάνατος».

«Κι αφού εμείς στην Κύπρο δεν αξιωθήκαμε ν’ αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας, τουλάχιστον να βοηθήσουμε πρέπει εκείνους που αγωνίζονται και για μας εναντίον του τουρκικού κράτους, τους Κούρδους αγωνιστές», σημείωνε άψογα ο δικός μας αντάρτης Θεόφιλος Γεωργιάδης. Και τόσα χρόνια μετά, η αντάρτικη μορφή του Οτσαλάν, μέσα στις φυλακές του νεοναζιστικού καθεστώτος, ενσαρκώνει και ανασταίνει το τσεγκεβαρικό μανιφέστο: «Πατρίδα ή θάνατος».

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Όταν ο «Άπο» δημιουργούσε «Το Μανιφέστο» και τα κύρια καθήκοντα της επανάστασης στο Κουρδιστάν το 1975 ήταν βέβαιος ότι ξεκινούσε έναν μεγάλο και διαρκή αγώνα κατά της τουρκικής καταπίεσης. Όταν στις 27 Νοεμβρίου 1978, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (Πε-Κε-Κε ή PKK) υιοθετούσε το «Μανιφέστο» καθίστατο σαφές ότι ο κουρδικός λαός ξεκινούσε για μια μεγάλη και μάγκικη επανάσταση ενάντια στον τουρκικό φασισμό.

Υπογραφόταν από σύσσωμο τον κουρδικό λαό –οι κομματικές αντιθέσεις έρχονταν δεύτερες– ότι «η επανάσταση θα είναι διπλή, δηλαδή εθνική και δημοκρατική. Η εθνική επανάσταση θα εγκαθιδρύσει πολιτική, στρατιωτική και πολιτισμική δύναμη. Η δημοκρατική επανάσταση θα αγωνιστεί για να εξαφανίσει τις κοινωνικές αντιφάσεις που προέρχονται από την εποχή της φεουδαρχίας. Αυτές οι αντιφάσεις είναι η φεουδαρχική εκμετάλλευση, η οργάνωση κατά φυλές, οι θρησκευτικές κάστες και η σκλαβιά της γυναίκας. Σκοπός της επανάστασης θα πρέπει να είναι να βάλει ένα τέλος σε όλες τις μορφές κυριαρχίας της τουρκικής αποικιοκρατίας και να εγκαθιδρύσει μία ανεξάρτητη οικονομία, καθώς και να αγωνιστεί για την ενότητα του Κουρδιστάν».

Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν δεν πρόλαβε να εφαρμόσει το «Μανιφέστο» του. Τις πρώτες πρωινές της 16ης Φεβρουαρίου 1999 και μετά από μια περιπλάνηση σε Δαμασκό, Αθήνα, Μόσχα, Ρώμη και Ναϊρόμπι, συλλαμβάνεται υπό μυστήριες συνθήκες από Τούρκους πράκτορες και μεταφέρεται στη νησίδα Ιμραλί στη θάλασσα του Μαρμαρά, όπου μέχρι σήμερα φρουρείται από μονάδα στρατιωτικού προσωπικού 1.000 ατόμων. Καθ’ όλη την «οδύσσεια» του Κούρδου ηγέτη, η ελληνική κυβέρνηση Σημίτη διαδραματίζει έναν περίεργο ρόλο, μέχρι που διατάζει τον πράκτορα της ΕΥΠ Σάββα Καλεντερίδη –που βρισκόταν μαζί του στην πρεσβευτική κατοικία στο Ναϊρόμπι– διά μέσου του τότε ΥΠΕΞ Θεόδωρου Πάγκαλου, «να τον πετάξει έξω». Δύο ημέρες μετά τη σύλληψή του, ο Κώστας Σημίτης επιλέγει να δηλώσει: «Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας. Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν».

Για τον Θεόφιλο λόγια του 1994

21 Μαρτίου 2018 10:05

Του Λάζαρου Μαύρου* από τη Σημερινή

Σ Τ Ι Σ  10 το βράδυ της Κυριακής, 20ης Μαρτίου 1994, στην οδό Θουκυδίδη της Αγλαντζιάς, πληρωμένος πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών του τουρκικού κράτους, δολοφόνησε, με πέντε πυροβολισμούς πιστολιού 9 χιλιοστών, τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ΘΕΟΦΙΛΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, στο χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου του, έξω από το σπίτι του.

Στο σπίτι τον περίμεναν να επιστρέψει, η αγαπημένη του σύζυγος, η Ελένη και τα τρία ανήλικα παιδιά τους. Ο Χαράλαμπος, ο Χρίστος κι ο ενός χρονού Θοδωρής.

Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ επέστρεφε από ταξίδι στη Λάρνακα. Από το εκεί αεροδρόμιο είχε παραλάβει τον αφιχθέντα εκείνο το βράδυ, νέο απεσταλμένο του Εθνικού Μετώπου για την Απελευθέρωση του Κουρδιστάν (ERNK), το νεαρό Γιάτο Ρός. Τον είχε αφήσει στα γραφεία της Επιτροπής στην οδό Δοϊράνης της Λευκωσίας και γύριζε σπίτι.

ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ, όπου έπεσε δολοφονημένος ο Θεόφιλος, οι αστυνομικοί, που ερεύνησαν τη σκηνή του εγκλήματος, βρήκαν, βαμμένο από το αίμα του παλληκαριού, το τελευταίο, μέχρις εκείνη τη μέρα, τεύχος του περιοδικού ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, βασικός συντελεστής της έκδοσης του οποίου ήταν ο δολοφονημένος αγωνιστής. Το κρατούσε μαζί με τα κλειδιά του τη στιγμή που κατέβαινε από το αυτοκίνητο και τον πυροβολούσε ο δολοφόνος.

Συνέντευξη Θεόφιλου Γεωργιάδη στο ΡΙΚ 24-03-1992

 

Πρωτοβουλία Μνήμης Θεόφιλου Γεωργιάδη

 · 

Τον προηγούμενο μήνα ανακοινώθηκε συμφωνία διεξαγωγής δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία του ιρακινού Κουρδιστάν, το οποίο προγραμματίστηκε για τον Σεπτέμβριο του 2017. 

Οι εξελίξεις στη γεωγραφική μας περιοχή είναι καταιγιστικές και αφορούν άμεσα χώρες - παράγοντες που σχετίζονται με το Κυπριακό.

Ο Θεόφιλος, 25 χρόνια πριν, έδινε τη δική του μάχη για να πείσει ότι το Κουρδικό αποτελούσε έναν από τους παράγοντες που μπορούσαν να επηρεάσουν την εξέλιξη του Κυπριακού και, ως εκ τούτου, έπρεπε να τύχει της κατάλληλης διαχείρισης και αντιμετώπισης από τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες μας.

Παραθέτουμε, ξανά, τη συνέντευξή του της 24ης Μαρτίου 1992, μέσω της οποίας μπορούν να αντληθούν σημαντικές πληροφορίες για την ιστορική εξέλιξη του Κουρδικού, παρ' ότι έχουν περάσει ήδη 25 χρόνια.

Ο ΗΡΩΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ! ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ & ΚΟΥΡΔΟΥΣ!!!"

Το βράδυ της Κυριακής της 20ης Μαρτίου του 1994, γύρω στις 10:20, έξω από το σπίτι του πυροβολείται άνανδρα πέντε φορές, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, σε μία δολοφονία σχεδιασμένη από το τουρκικό Κράτος.

O Θεόφιλος γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ο πατέρας του, Χαράλαμπος Γεωργιάδης, ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ. Φοίτησε για τρία χρόνια στο Γυμνάσιο Νεαπόλεως, στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, από όπου και αποφοίτησε το 1975.

Μέχρι και τον Ιούλιο του 1974, ο Θεόφιλος με την οικογένειά του διέμενε στη βόρεια Λευκωσία, στο προάστιο Τράχωνας. Από την τουρκική εισβολή και μετά, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και να εγκατασταθούν στις ελεύθερες πια περιοχές της Κύπρου, σαν πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (1977-1981). Έμαθε τη τούρκικη γλώσσα και εξειδικεύτηκε στην τουρκολογία, βαθαίνοντας τις επιστημονικές του γνώσεις με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία.

Το 1988, μαζί με άλλους ίδρυσαν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Τότε, ο λαός των Κούρδων διεξήγε τον δικό του Απελευθερωτικό αγώνα κατά του τουρκικού κράτους, μέσω των ανταρτικών οργανώσεων.