Ο Θεόφιλος ζει, επιμένει και μας καλεί σε έναν ρωμαλέο αγώνα αξιοπρέπειας:
Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν.
Αλέκος Μιχαηλίδης
Το Νεβρόζ του Θεόφιλου, ο Θεόφιλος του Νεβρόζ
Έμελλε να «φύγει» τη μέρα του Νεβρόζ, αυτής της συγκλονιστικής γιορτής του Περσικού Νέου Έτους, 20 Μάρτη 1994. Προσηλωμένος και αφιερωμένος στο μανιφέστο της ζωής του: «Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν». Χτυπημένος από τις σφαίρες των πρακτόρων, που νόμισαν πως οι ιδέες πεθαίνουν. Με τη «Φωνή του Κουρδιστάν» στην αγκαλιά του, μέρες που εμείς –πιτσιρικάδες- μαθαίναμε τους Κούρδους στα φανάρια της Πλατείας Ελευθερίας, το μαράζι τους, τον κοινό μας πόνο για τον τουρκικό φασισμό.
Έμελλε να εκτελεστεί τη μέρα του Νεβρόζ, εκεί στη σημερινή οδό Θεόφιλου Γεωργιάδη στην Αγλαντζιά, αφήνοντας παρακαταθήκη ένα μεγάλο μέτωπο αντίστασης στον τουρκικό φασισμό. Αφήνοντας παρακαταθήκη τους τρεις γιούδες του, που κουβαλούν το χαμόγελό του μέχρι και σήμερα. Έλαχε να χτυπηθεί τη μέρα που οι Κούρδοι ανάβουν φωτιές στα βουνά της αντίστασης, για να γιορτάσουν τη «νέα μέρα», την άνοιξη, την Ελευθερία και την Πρωτοχρονιά, από πράκτορες που νόμισαν πως οι ιδέες πεθαίνουν.
Έμελλε να «αποχωρήσει» στο Νεβρόζ, όταν οι σύντροφοι Κούρδοι γιόρταζαν την επανάσταση κατά του τυραννικού Ντεχάκ, στα 612 π.Χ., με ηγέτη έναν απλό σιδηρουργό, τον Κάβα. Αφήνοντας παρακαταθήκη το μανιφέστο της ζωής του: «Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν». Και μπολιάζοντας αιώνια, μέσα από τις φωτιές του ανεπανάληπτου Νεβρόζ, τον κοινό, διεθνιστικό, εθνικοαπελευθερωτικό, αντικατοχικό, αντιφασιστικό, αγώνα Κούρδων και Κυπρίων.
Έμελλε να «πέσει» τη μέρα του Νεβρόζ, σαν αντάρτης πόλης και βουνού, ένας μεγάλος επαναστάτης του αγώνα προς υπεράσπιση της ελευθερίας, της ανθρωπότητας, της δικαιοσύνης. Στέλνοντας περήφανο χαιρετισμό στους Κούρδους αντάρτες, στις γυναίκες Ηπειρώτισσες που κρατούν καλά στα βουνά του Κουρδιστάν, στην Κερύνεια, στη Λευκωσία, στη Μόρφου –απέναντι από τον τόπο του- στην κοιλάδα Μπεκάα και στον φίλο του Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Έμελλε να «φύγει» στο Νεβρόζ, μα δεν έφυγε. Οι ιδέες δεν πεθαίνουν.
Έμελλε να εκτελεστεί τη μέρα του Νεβρόζ, εκεί στη σημερινή οδό Θεόφιλου Γεωργιάδη στην Αγλαντζιά, αφήνοντας παρακαταθήκη ένα μεγάλο μέτωπο αντίστασης στον τουρκικό φασισμό. Αφήνοντας παρακαταθήκη τους τρεις γιούδες του, που κουβαλούν το χαμόγελό του μέχρι και σήμερα. Έλαχε να χτυπηθεί τη μέρα που οι Κούρδοι ανάβουν φωτιές στα βουνά της αντίστασης, για να γιορτάσουν τη «νέα μέρα», την άνοιξη, την Ελευθερία και την Πρωτοχρονιά, από πράκτορες που νόμισαν πως οι ιδέες πεθαίνουν.
Έμελλε να «αποχωρήσει» στο Νεβρόζ, όταν οι σύντροφοι Κούρδοι γιόρταζαν την επανάσταση κατά του τυραννικού Ντεχάκ, στα 612 π.Χ., με ηγέτη έναν απλό σιδηρουργό, τον Κάβα. Αφήνοντας παρακαταθήκη το μανιφέστο της ζωής του: «Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν». Και μπολιάζοντας αιώνια, μέσα από τις φωτιές του ανεπανάληπτου Νεβρόζ, τον κοινό, διεθνιστικό, εθνικοαπελευθερωτικό, αντικατοχικό, αντιφασιστικό, αγώνα Κούρδων και Κυπρίων.
Έμελλε να «πέσει» τη μέρα του Νεβρόζ, σαν αντάρτης πόλης και βουνού, ένας μεγάλος επαναστάτης του αγώνα προς υπεράσπιση της ελευθερίας, της ανθρωπότητας, της δικαιοσύνης. Στέλνοντας περήφανο χαιρετισμό στους Κούρδους αντάρτες, στις γυναίκες Ηπειρώτισσες που κρατούν καλά στα βουνά του Κουρδιστάν, στην Κερύνεια, στη Λευκωσία, στη Μόρφου –απέναντι από τον τόπο του- στην κοιλάδα Μπεκάα και στον φίλο του Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Έμελλε να «φύγει» στο Νεβρόζ, μα δεν έφυγε. Οι ιδέες δεν πεθαίνουν.
ΠΗΓΗ:Αλέκος Μιχαηλίδης
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.