ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ, ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΝΕΞΙΤHΛΑ ΑΠΟ:

Του Όθωνα Ιακωβίδη 

1) Την ένταξη μου, το 2010,  ως ιδρυτικό μέλος στη ΣΠΙΘΑ, εκ των στενών συνεργατών  του Μίκη Θεοδωράκη. Η εμπιστοσύνη και εκτίμηση που μου έδειξε ο μεγάλος αυτός Έλληνας, αποτελεί για μένα το πολυτιμότερο μετάλλιο υπεράσπισης του πατριωτισμού και της Δημοκρατίας.

2) Τα  άρθρα μου, από το 2009 (όποιος θέλει μπορεί να τα βρεί στο  “halithiamou.blogspot.com”)

3) Το βιβλίου μου για τη δημοκρατία «Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ», βρίσκεται και σε δεκάλεπτα βίντεο στο κανάλι μου στο YOUTUBE «12 ΒΉΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ Δημοκρατία», https://www.youtube.com/@12%CE%B2%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1  

4) Το βιβλίο μου ¨Η ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ» που όποιος θέλει μπορεί να το διαβάσει στο

Μαρία Δελιβάνη: σιγή τάφου γύρω από τα εγκληματικά μνημόνια

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Η πρόσφατη συνέντευξη του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς και οι σχετικές δηλώσεις του τραπεζίτη Σάλλα, γύρω από τη δραματική κατάσταση της οικονομίας μας, κίνησαν τα χρόνια λιμνάζοντα ύδατα, γύρω από τον προβληματισμό των εγκληματικών Μνημονίων. Και με ενθαρρύνουν να επιμείνω για πολλοστή φορά γύρω απ’ αυτά.

Έχουν περάσει 15 χρόνια από την επιβολή του πρώτου Μνημονίου, που ακολουθήθηκε και από τα δύο άλλα. Στο διάστημα αυτό οι συνέπειές τους διέλυσαν ολοσχερώς την οικονομία μας, φτωχοποίησαν τη μεσαία και χαμηλότερη τάξη και το χειρότερο, ενθάρρυναν και εμπέδωσαν τα μυθεύματα περί γαλάζιας πατρίδας.

Το περίεργο δεν είναι πως φτάσαμε μέχρις εδώ, καθώς τα ζοφερά αποτελέσματα των Μνημονίων όφειλαν να είναι αναμενόμενα από την αρχή. Αντιθέτως, ανεξήγητη είναι καταρχήν η απόλυτη σιωπή των εκάστοτε αρμοδίων, γύρω από την καταστροφή της χώρας και τις ευθύνες γύρω από αυτήν. Το ίδιο ακατανόητες, και οι συχνές ενθουσιαστικές δηλώσεις τους, για το πόσο καλά πηγαίνει η οικονομία.

Πώς τα Μνημόνια έσωσαν δήθεν την οικονομία μας

Ας δούμε, λοιπόν τη σωτηρία της. 

• Το 2009, όταν ξέσπασε η κρίση, το χρέος της Ελλάδας ανέρχονταν σε 270 δις Ε, ενώ σήμερα υπολογίζεται σε 407 δις Ε. 
• Και ως ποσοστό στο ΑΕΠ, το χρέος τότε ήταν 126%, και βιώσιμο, με βάση τη σχετική βιβλιογραφία, ενώ σήμερα, μετά από 15 χρόνια σωτήριων, υποτίθεται, μέτρων εκτιμάται στο 167%. Η σημαντική του μείωση των τελευταίων ετών οφείλεται κυρίως στον πληθωρισμό. Έτσι, λοιπόν μας έσωσαν τα Μνημόνια, αλλά και χάρις σε αλχημείες επιχειρημάτων, το χρέος που εκλήφθηκε ως καταστρεπτικό το 2009, τώρα, σοβαρά διογκωμένο, εκλαμβάνεται ωστόσο ως βιώσιμο.

Επίσης είναι άξιον απορίας, το πως και το γιατί η ΕΕ καταλήφθηκε από πανικό, σε βαθμό που έσπευσε να καταδικάσει έναν ολόκληρο λαό, με το ελληνικό χρέος των 270 δις, το 2009, μικρό ποσοστό στο συνολικό του Νότου των 2.2 τρισ. Ε., ενώ τώρα που έχει σημαντικά διογκωθεί, όλα καλά.

H πληβειοποίηση εν Ελλάδι

H πληβειοποίηση εν Ελλάδι, 2004-2022.

Μέσος μισθός -35%.

Και συνεχίζεται.

"Μαύρο Δέρμα, Άσπρη Μάσκα"

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

του  Αντώνη Ανδρουλιδάκη*

από το Δρόμο της Αριστεράς

..... Μερικά κρίσιμα στατιστικά στοιχεία

α) Στην 20ετία 2000-2020 η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών στην Ελλάδα ελλάδα έχει αυξηθεί κατά 248%....(Πηγή:OECD)

β) Η η Ελλάδα είναι η πιο καταθλιπτική χώρα στον κόσμο...(Πηγή: Wisevoter)

γ) Η Ελλάδα είναι στην πρώτη θέση των χωρών της Ευρώπης σε ό,τι αφορά το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει στρες 72%

(Πηγή: Gallup Global Emotions Report)

Πολύ περισσότερο δραματικά είναι βέβαια τα σχετικά στοιχεία όσον αφορά τους νέους και τις νέες της χώρας μας που πλήττονται από αγχώδεις διαταραχές, απονοηματοδότηση, κατάθλιψη, αυτοκτονικό ιδεασμό και λοιπά.

Για όσους ασχολούνται, με επιστημονική εντιμότητα, με τις ανθρωπιστικές επιστήμες δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δυτικός κόσμος είναι ένας κόσμος βαρύτατα τραυματισμένος ψυχικά, ακριβώς λόγω της τοξικής καπιταλιστικής κουλτούρας μέσα στην οποία ο δυτικός άνθρωπος ζει και η οποία είναι εντελώς ασύμβατη με τις πυρηνικές  υπαρξιακές ανθρώπινες ανάγκες. 

Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, ένα στα τρία νοικοκυριά (1/3) αντιμετωπίζουν προβλήματα ενδοοικογενειακής βίας, ένα στα πέντε  (1/5) κορίτσια είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ένα στα τρία (1/3) κορίτσια έχουν σκεφτεί την αυτοκτονία, ενώ κάθε χρόνο πεθαίνουν από χρήση ουσιών περισσότεροι άνθρωποι απ' όσοι Αμερικανοί σκοτώθηκαν αθροιστικά στον πόλεμο του Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ μαζί.

Παρά την έκταση τους όμως στα ζητήματα αυτά, αλλά και όλα όσα συναρτώνται με το ψυχικό τραύμα, αντιμετωπίζονται, τόσο στη Δύση γενικά όσο και στην Ελλάδα ειδικότερα, συνήθως ως ατομικές περιπτώσεις άσχετες και ξεκομμένες από το κοινωνικό πλαίσιο που τις προκαλεί.

Πρακτικά αυτό σημαίνει, πώς κάποιος που υποφέρει, για παράδειγμα, από υψηλό στρες ή κατάθλιψη του είναι αδιανόητο συμπεριλάβει - τουλάχιστον - τους αιτιώδεις παράγοντες της κατάστασης του και το πολιτικό -  κοινωνικό - οικονομικό σύστημα, την κυβέρνηση του, την αντιπολίτευση, τα Μνημόνια, την νεοαποικιοκρατία ή την εξάρτηση της χώρας από τον ξένο παράγοντα.

«Μνημόνιο» καί λιτότητα μᾶς ζητοῦν πάλι οἱ Γερμανοί!

Εφημερίς Εστία Μάι 24, 2022

Κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ ἀπό τίς δηλώσεις τοῦ Γερμανοῦ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν Λίντνερ γιά νέο γῦρο ἐνισχυμένης ἐποπτείας τήν στιγμή πού φθάναμε στήν ἔξοδο – Συμπτωματικῶς μετά τήν ἐπίσκεψη Μητσοτάκη στίς ΗΠΑ

ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ γιά λιτότητα καί νέο πρόγραμμα ἐποπτείας στρώνει γιά τήν Ἑλλάδα ὁ Κρίστιαν Λίντνερ, σέ μία ἱστορία κάθε ἄλλο παρά πρωτόγνωρη γιά τόν λαό μας… Ἐπικαλούμενος τήν, ὑπαρκτή, ἀπειλή τοῦ στασιμοπληθωρισμοῦ, ὁ Γερμανός ὑπουργός Οἰκονομικῶν ζητεῖ τώρα περιοριστική πολιτική, ἰδίως δέ, γιά τό χρέος –ὅπου, ὡς γνωστόν, ἡ χώρα μας εἶναι ἐκ τῶν πρωταθλητῶν– διαμηνύει πώς «θά πρέπει νά γίνουμε πιό σκληροί, ὄχι πιό ἤπιοι.»

Προβληματισμό προκαλεῖ, ὅμως, καί ἡ χρονική συγκυρία τῶν δηλώσεων Λίντνερ, οἱ ὁποῖες ἔγιναν πρός τούς “Financial Times”, στό περιθώριο τῆς Συνόδου ὑπουργῶν Οἰκονομικῶν καί κεντρικῶν τραπεζιτῶν τῆς G7, στίς 19 Μαΐου, δύο ἡμέρες, δηλαδή, μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς.

Μέ ἄλλα λόγια, ἕνα 48ωρο μετά τήν ἀποστροφή τοῦ λόγου τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη περί «φανταστικοῦ, ἐκπληκτικοῦ ἀεροπλάνου», τοῦ ἀμερικανικοῦ F-35, οἱ Γερμανοί ἐπιλέγουν νά ἀνοίξουν τήν συζήτηση περί ἑλληνικῆς καί, ὄχι μόνον, οἰκονομίας, σέ ἕνα σχῆμα πού θά μποροῦσε νά συνοψιστεῖ, τρόπον τινά, ὡς ἑξῆς: «Rafale καί F-35 ἐσεῖς; “Μνημόνιο”, ἐμεῖς». Ὑπό τό πρῖσμα αὐτό, ἐξ ἄλλου, ἡ γερμανική πίεσις γιά «στενή» οἰκονομική πολιτική, συνιστᾶ πρόσθετο λόγο ἐπισπεύσεως τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων…

Ἄς δοῦμε, ὅμως, τί δήλωσε ὁ Κρίστιαν Λίντνερ στούς “Financial Times”: στό γενικό πλαίσιο ζητεῖ αὐστηρότερη δημοσιονομική πειθαρχία σέ ὁλόκληρη τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ὑπογραμμίζοντας τόν «πραγματικό κίνδυνο στασιμοπληθωρισμοῦ», καί «γιά αὐτό πρέπει νά δράσουμε ἐπειγόντως.»

Η ληστεία των Ελλήνων μέσω του Υπερταμείου

 

 Το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας, αν όχι όλη, έχει παραχωρηθεί στο Υπερταμείο (ΕΕΣΥΠ) και μάλιστα χωρίς αποτίμηση - με το 3ο Μνημόνιο που επέβαλε την ίδρυση του. Το Υπερταμείο δεν εντάσσεται στο Δημόσιο, αφού δεν ελέγχεται από αυτό - όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα και το ΣΤΕ, με απόφαση του

Η συνέχεια...Η ληστεία των Ελλήνων μέσω του Υπερταμείου

ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΔΡΑΧΜΗ: ΠΟΥ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ Η ΚΑΤΑΡΑ;

ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΔΡΑΧΜΗ: ΠΟΥ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ Η ΚΑΤΑΡΑ; 

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 

στην Κυριακάτική Εστία της 30.04.2022

========================================== 

Με την ευκαιρία των είκοσι χρόνων ζωής του ευρώ, επανέρχομαι στους προβληματισμούς, γύρω από το εθνικό μας νόμισμα, μέσα από την αντικειμενική ματιά της Κυριακάτικης Εστίας. Είχα αποστασιοποιηθεί από το θέμα, εδώ και κάποιο καιρό, καθώς πλήθος ιδεοληψιών το έχουν ουσιαστικά αναγάγει σε Κυριακάτικη «απαγορευμένη συζήτηση», θέτοντας ταυτόχρονα το ευρώ στο απυρόβλητο. Ωστόσο, με τις νέες περιπέτειες της Ευρώπης και κυρίως της πατρίδας μας, το εθνικό μας νόμισμα χτυπά και πάλι την πόρτα μας. 

Να θυμίσω, σύντομα, τη σαθρή κατασκευή του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, και στη συνέχεια να αναφερθώ στις συνέπειές του στην Ευρώπη, στο Νότο της, αλλά και στην Ελλάδα. 

Το ανάπηρο ευρώ 

Η Ευρώπη έσπευσε να δημιουργήσει το ευρώ, χωρίς προηγουμένως να το θωρακίσει με τις απαραίτητες στέρεες βάσεις, για τη λειτουργία του. Όπως δήλωσε ο Jacques Delors «Η Οικονομική και Νομισματική Ένωση υπήρξε θύμα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και είχε μια ήττα που προκλήθηκε από την ανευθυνότητα των ηγετών μας, οι οποίοι θέλησαν να κάνουν νομισματική ένωση, χωρίς οικονομική ένωση». Αυτή η βεβιασμένη δημιουργία του ευρώ το κατέστησε ανίκανο για το ρόλο του, ως κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Πρέπει, δηλαδή, να συνυπάρχει με το Σύμφωνο Σταθερότητας, που αποτελεί το «δεκανίκι» του, όπως το εφεύρε η ΕΕ. Από το Σύμφωνο αυτό αναμένεται η αναπλήρωση του ρυθμιστικού ρόλου της ανεξάρτητης εθνικής κυβέρνησης, που είναι ανύπαρκτη στην Ευρωζώνη. Η έλλειψη αυτή αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς ένα σχετικά μικρό έλλειμμα κράτους-μέλους της Ευρωζώνης προκαλεί εύκολα χρεοκοπία, αν δεν εξασφαλιστεί άμεση χρηματοδότησή του από τις αγορές, όπως συνέβη στην ελληνική περίπτωση. 

Το δεύτερο, ιδιαιτέρως, σκοτεινό σημείο της λειτουργίας του ευρώ αφορά την κατάργηση της δυνατότητας των κρατών-μελών της Ευρωζώνης να υποτιμούν την εξωτερική αξία του νομίσματός τους, σε περίπτωση μείωσης του βαθμού ανταγωνιστικότητάς τους, εφόσον δεν υπάρχουν πια εθνικά νομίσματα. Η ΕΕ, για να αντιμετωπίσει και αυτό το λειτουργικό αδιέξοδο του ευρώ προχώρησε στη δεύτερη εφεύρεση, την εσωτερική υποτίμηση, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην ελληνική περίπτωση, με τα γνωστά δυσμενέστατα αποτελέσματα. Το ευρώ, αφέθηκε να κατασκευαστεί στα μέτρα της Γερμανίας, για να πειστεί να το υιοθετήσει. Έτσι, το Σύμφωνο Σταθερότητας κινείται εντός στυγνού μονεταριστικού περιβάλλοντος, του οποίου η μοναδική επιτρεπτή θέση είναι αυτή της σταθερότητας των τιμών. Στο βωμό της σταθερότητας θυσιάζονται πολύ σπουδαιότεροι στόχοι, όπως της ταχύρρυθμης ανάπτυξης, της πλήρους απασχόλησης και της δικαιότερης κατανομής. Οι δημιουργοί του ευρώ φρόντισαν, να το θωρακίσουν απέναντι στον πληθωρισμό, αφήνοντάς το ωστόσο ευάλωτο απέναντι στην ύφεση, στην οποία βυθίζεται, για δεκαετίες η Ευρώπη, και κυρίως ο Νότος της. 

Οι συνέπειες του ευρώ στον ευρωπαϊκό Νότο 

Ο ευρωπαϊκός Νότος υπέστη από την πρώτη στιγμή, τις αρνητικές συνέπειες της συνύπαρξης, στην ίδια οικονομική ένωση, περισσότερο και λιγότερο προηγμένων οικονομιών Αυτό, ωστόσο, που τσάκισε τις λιγότερο προηγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες είναι, αναμφίβολα, οι σκληροί όροι του Συμφώνου Σταθερότητας. Πρόκειται για τους όρους, που προκάλεσαν τη μόνιμη τροχοπέδη στην ανάπτυξη της Ευρώπης και κυρίως στην μεγέθυνση των οικονομικά ασθενέστερων μελών της. Oι πρωτεργάτες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αγνόησαν παλαιότερες σχετικές προειδοποιήσεις σύμφωνα με τις οποίες, σε μια τέτοια περίπτωση, λειτουργούν ταυτόχρονα δύο φαινόμενα: το πρώτο διευρύνει τις αρχικές αναπτυξιακές διαφορές ενώ το δεύτερο δημιουργεί πόλους έλξης, που διαχωρίζουν αυτόματα τις οικονομίες σε κυρίαρχες και υποτελείς. Να προσθέσω, ακόμη, εδώ τις δυσμενέστατες συνέπειες, που είχε για το Νότο το συνεχές και υψηλό εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, και πόσο επικίνδυνη αποδείχθηκε η ύπαρξη κοινού επιτοκίου για όλα τα κράτη- μέλη, παρά τις σημαντικές διαφορές τους, στον ρυθμό πληθωρισμού. Το κοινό αυτό επιτόκιο είναι, εν πολλοίς υπεύθυνο για τον υπερδανεισμό του Νότου. Τα ευρήματα πρόσφατης έρευνας για τις συνέπειες του ευρώ Το 2019 το ερευνητικό ινστιτούτο CEP της Γερμανίας διενήργησε εμπειρική μελέτη, σχετικά με τις επιπτώσεις του ευρώ στην ανάπτυξη των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Οι ερευνητές μέτρησαν την πραγματική μεγέθυνση κάθε οικονομίας, μεταξύ των ετών 1999-2017 σε σχέση με τη δυνητική.

Ταμείο Ανάκαμψης: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Είναι, σίγουρα, ευχάριστο να προσφέρονται “χρήματα από ελικόπτερο”, ειδικά όταν αυτά προορίζονται για την πλήρως κατεστραμμένη, από τα Μνημόνια, ελληνική οικονομία. Ωστόσο, αν οι όροι, κάτω από τους οποίους θα εξασφαλιστούν αυτά τα χρήματα, εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους πρέπει να αντιμετωπιστούν με σκεπτικισμό. Και συγκεκριμένα, το Ταμείο Ανάκαμψης και το πρόγραμμα που το συνοδεύει, απειλεί την ελληνική οικονομία με μη αντιστρέψιμη επιδείνωση των πολυσύνθετων προβλημάτων της.

Φαίνεται παράλογη, εκ πρώτης όψεως, η μεμψίμοιρη υποδοχή αυτού του δώρου των 18 δισ. ευρώ του Ταμείου προς την Ελλάδα. Ωστόσο, μέσω του “δώρου” δηλώνεται ότι στόχος του είναι να μετατρέψει τη χώρα μας σε μια “νέα Ελλάδα”. Και, συνεπώς, είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε στοιχειώδη υποχρέωση να ερευνήσουμε σε τι, ακριβώς, συνίσταται η νέα οικονομική φυσιογνωμία της Ελλάδας.

Για την Ελλάδα προβλέπονται από το Ταμείο Ανάκαμψης 31,16 δισ. ευρώ από τα οποία τα 18,43 δίνονται ως δώρο, ενώ τα 12,73 ως δάνειο. Τα ποσά αυτά θα διοχετευθούν στη χώρα μας σε διάστημα 5 ετών. Που σημαίνει ότι οι ετήσιες επενδύσεις θα ανέρχονται στο χαμηλό ποσοστό του 3-3.5% του ΑΕΠ. Να υπενθυμίσω ότι η αποτελεσματικότητα, σε όρους ανάπτυξης, είναι απείρως μεγαλύτερη, όταν το ποσό ρίχνεται μια και έξω στην οικονομία, και δεν κατανέμεται χρονικά, όπως στην περίπτωση του Ταμείου.

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας

Το δώρο των 18 δισ. ευρώ, σε πέντε δόσεις δίνεται, λοιπόν, στην ελληνική οικονομία, που:

• Το ΑΕΠ της είναι τώρα κατώτερο κατά 32-38%, σε σχέση με το αντίστοιχο του 2010.
• Έχει κατρακυλήσει στην ουρά των Βαλκανίων, ενώ πριν από την κρίση ήταν στην κορυφή.
• Έχει υποχρεωθεί, στο διάστημα των 11 μνημονιακών ετών, να ξεπουλήσει σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της.
• Έχει ρημαχτεί ο πρωτογενής, αλλά και ο δευτερογενής της τομέας, και φυτοζωεί κυρίως από τον τουρισμό.
• Έχει αποχαιρετίσει περίπου 600.000 νέους της και κατά κανόνα μορφωμένους, καθώς αδυνατούσε να τους εξασφαλίσει αξιοπρεπή απασχόληση.
• Στα δραματικά αυτά χρόνια της θανάσιμης λιτότητας και της αβυσσαλέας υποτέλειας η απουσία επένδυσης, ακόμη και για αντικατάσταση της φθοράς των εγκαταστάσεων παραγωγής, ροκάνισε και την δυνητική της ανάπτυξη.

ΛΑΡΚΟ, ΕΦΚΑ στους ΙΔΙΩΤΕΣ και ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ FB

Μα περισσότερο καταθλίβει ότι το πλιάτσικο συμβαίνει με την ελληνική κοινωνία αδιάφορη, αποστασιοποιημένη από την παράδοση της δημόσιας περιουσίας και του Εθνικού πλούτου της χώρας. Αρνείται να δει την απώλεια!

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για την εμπιστοσύνη των αγορών και τον δανεισμό του κράτους. Σωρεύει χρέη που προστίθενται σε αυτά που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Αδιάφοροι οι νεοΈλληνες για την υποθήκευση μέσω του χρέους της δικής τους ζωής, αυτής των παιδιών τους, και των εγγονών τους.

 
Εκατομμύρια δημοσιεύσεις καθημερινά στο facebook για τον νάρκισσο εαυτό μας.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ για το Υπερταμείο, το ΤΑΙΠΕΔ το ξεπούλημα των λιμανιών, των αεροδρομίων, των αυτοκινητοδρόμων, του λιγνίτη, του χρυσού, του φυσικού αερίου, των βουνών μας που παραδίδονται στις ανεμογεννήτριες των Γερμανών.
Έτοιμη δηλώνει η πολιτεία να αντιμετωπίσει το τσουνάμι της ακριβής εισαγόμενης ενέργειας με επιδότηση της αγοράς ηλεκτρικών συσκευών νέας τεχνολογίας που ενεργειακά καταναλώνουν λιγότερο για να γιγαντωθεί έτσι κι άλλο ο δανεισμός και να μεταφερθεί πλούτος από την χρεοκοπημένη χώρα μας στην ανθηρή γερμανική οικονομία.

Προπαγανδίζεται και επιδοτείται η αγορά ακριβών ηλεκτρικών αυτοκίνητων με πρώτη ύλη πανάκριβο μέταλλο που όμως θα έχει πουληθεί φτηνά μέσω της ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ.

ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ

Η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική επιχείρηση στην ΕΕ που παράγει σιδηρονικέλιο, μέσα από την επεξεργασία δικών της, εγχώριων μεταλλευμάτων, καθώς και ότι η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της το 90% των καταγεγραμμένων κοιτασμάτων νικελίου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα μεταλλεύματα αυτά είναι κοβαλτιούχα, γεγονός που τα καθιστά δυσεύρετα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επίσης, επισημαίνεται ότι η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα χρωμίου που, μαζί με το νικέλιο, είναι τα υλικά που δημιουργούν τον ανοξείδωτο χάλυβα, προϊόν τεράστιας αξίας που αξιοποιείται σε πολλές εφαρμογές και μέχρι σήμερα εισάγεται στη χώρα μας.

ΝΑ σημειωθεί, στη ΛΑΡΚΟ έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία:

Ερώτημα στη Βουλή για το έγκλημα της ΛΑΡΚΟ

Ερώτημα στη Βουλή για το έγκλημα της ΛΑΡΚΟ: Ξεπουλούν τα πάντα ως αντάλλαγμα για τα δάνεια που παίρνουν, για να σπαταλούν τα χρήματα των Ελλήνων για λόγους ψηφοθηρίας. Προφανώς θα ήταν έγκλημα η εξαγωγή ακατέργαστου νικελίου, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό με την Eldorado Gold στις Σκουριές -  αντί να κατεργάζεται στην Ελλάδα, για να γίνει η

2002 – 2022 Ελλάδα: 20 χρόνια ευρώ, 20 χρόνια καταστροφής.

(Η πορεία της χώρας μας, από την ευημερία, με την δραχμή, στην απόλυτη καταστροφή, με το ευρώ).

του Τάσου Αναστασόπουλου

Καθώς φέτος, το 2022, κλείνουν 20 χρόνια, από τότε που η ελληνική οικονομία κατάργησε την δραχμή και την αντικατέστησε, ύστερα από κυβερνητική απόφαση, με το ευρώ ο απολογισμός αυτής της τραγικής και μοιραίας ενέργειας της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη είναι πικρός. Πάρα πολύ πικρός. Η ελληνική οικονομία βίωσε και βιώνει μια τεράστια καταστροφή την οποία, τώρα, πολλοί λένε ότι δεν ανέμεναν.

Είναι σίγουρο ότι η ελληνική κοινωνία, προφανώς, δεν περίμενε αυτή την τραγική εξέλιξη. Άλλωστε, δεν την ρώτησαν, καν και φρόντισαν να της περάσουν την αντίληψη ότι η ένταξη, στην ευρωζώνη, θα έλυνε τα όποια οικονομικά προβλήματα της χώρας και ότι αυτή η ένταξη θα αποτελούσε ευλογία, για τον τόπο.

Έτσι, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αποδέχτηκε το ευρώ και ανέμενε την εκδήλωση των πλεονεκτημάτων του, που η ελίτ του τόπου και η μέγιστη πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με προεξάρχοντες τον Κώστα Σημίτη και την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, διαφήμιζαν, προπαγανδιστικά, πάση δυνάμει.

Όμως, όλοι οι επιφανείς παράγοντες της ελληνικής ελίτ, η οποία, ως γνωστόν, έχει μια πολύ άθλια ποιότητα, γνώριζαν το τί επρόκειτο να ακολουθήσει, με προεξάρχοντα τον, τότε, διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Λουκά Παπαδήμο, αλλά και τους υπόλοιπους. Και φυσικά, αυτό, που επρόκειτο να ακολουθήσει, είναι η παρούσα καταστροφή, η οποία ξεκίνησε με την ευρωζωνική κρίση του 2009 και την ελληνική κρατική χρεοκοπία του Απριλίου – Μαΐου 2010.

Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, αλλά, ήδη, από το 2002, που η χώρα εντάχθηκε στην ευρωζώνη, είχα αντιληφθεί ότι η ελληνική οικονομία, με πρώτο ελληνικό κράτος, είχε υποστεί με την ένταξη της. στην ζώνη του ευρώ, μια αφανή χρεωκοπία, η οποία προέκυψε, απλά και μόνο, από την μετατροπή του ελληνικού δημοσίου χρέους (όπως και του ιδιωτικού χρέους), από δραχμικά – κατά 85% -, που, μέχρι τότε, ήσαν και τα δύο, στο σκληρό ευρώ. Και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην, από το γεγονός ότι η κρίση της ελληνικής οικονομίας άργησε να φανεί. Ενώ εγώ την περίμενα, μετά το 2002, αυτή η κρίση καθυστέρησε και εμφανίστηκε το 2009, με το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, στη Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβριο του 2008 και την βαθιά οικονομική κρίση, που ακολούθησε, σε διεθνές επίπεδο, βρίσκοντας την ευρωζώνη άοπλη και ανίκανη να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο, για το οποίο δεν ήταν, καν, προετοιμασμένη. Αντιθέτως μάλιστα, ήταν δομημένη, έτσι ώστε να διευκολύνει την διεύρυνση της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε, μετά το 2008.

Αλήθεια, πόσο μεγάλο είναι, μέχρι τώρα, το μέγεθος της καταστροφής, που έχει προξενήσει, στην ελληνική κοινωνία, η δωδεκαετής και συνάμα, βαρύτατη οικονομική κρίση, την οποία έφεραν η κρίση του αμερικανικού και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος τον Σεπτέμβριο του 2008 και η εσωτερίκευση της, στην ευρωζώνη, με την μεθοδευμένη εισαγωγή της ελληνικής οικονομίας στο καθεστώς της χρεωκοπίας και των Μνημονίων;

Θα αποπειραθώ, εδώ, στο παρόν δημοσίευμα, να προχωρήσω, σε μια, όσο το δυνατόν, σαφή και συγκεκριμένη καταγραφή αυτής της ζοφερής πραγματικότητας, που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, που πέρασαν, στην οποία εξακολουθούμε να ζούμε και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε, επί πολύ.

Το τεράστιο μέγεθος αυτής της καταστροφής σκοπεύω να καταμετρήσω και να καταγράψω, καταδεικνύοντας τα, επί μέρους, μεγέθη της ζημιάς, που υπέστη η ελληνική κοινωνία, αλλά και την συνολική έκταση της καταστροφής, πριν έλθει η εποχή του κορονοϊού, δηλαδή, έως το 2019.

Βέβαια, οι αναγνώστες θα κρίνουν την προσπάθειά μου αυτή, όμως η απόπειρα που, εδώ, επιχειρώ, δεν θα στηριχθεί, σε υποκειμενικά στοιχεία. Προφανώς, θα περιέχει προσωπικές εκτιμήσεις και υποθέσεις, αλλά, θα στηρίζεται, κυρίως, στην αμείλικτη παρουσία και στην λογική των αριθμών.

"...Η εντονότερη κριτική που δέχτηκε επί προσωπικού στην πολιτική του καριέρα ήταν όταν εμφανίστηκε μαζί με άλλους τρεις ως δανειστής του Ανδρέα Παπανδρέου, προκειμένου να μπορέσει τότε να πληρωθεί η «ροζ βίλα» της Εκάλης και να υπάρξει κάλυψη στο πόθεν έσχες.

Ο Γερμανός ομόλογός του ήταν ο Γιοάχιμ Γκάουκ, με τον οποίο επισκέφτηκαν μαζί το 2014 τις Λιγκιάδες, ένα από τα πολλά χωριά της ευρύτερης περιοχής των Ιωαννίνων όπου κατά την Κατοχή τα γερμανικά στρατεύματα είχαν σκοτώσει και κάψει βρέφη, παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους.

Η δεύτερη θητεία του Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας συνέπεσε πράγματι με μια περίοδο κατά την οποία οι ελληνογερμανικές σχέσεις δοκιμάστηκαν πολύ έντονα και η γερμανική πολιτική τάξη τού αναγνώρισε ότι κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να μη διαταραχθούν.

Ο Κάρολος Παπούλιας με τον Γιόακιμ Γκάουκ

Την περίοδο εκείνη είχε πραγματοποιηθεί μια σειρά από εκδηλώσεις και στο Βερολίνο, στις οποίες είχαν παραστεί ο Κάρολος Παπούλιας, ο Γιόαχιμ Γκάουκ και ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Ροτ, οι οποίοι παραδέχτηκαν τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ζήτησαν συγγνώμη από τα θύματα, αλλά δήλωσαν κατηγορηματικά ότι για τη Γερμανία δεν υφίσταται θέμα αποζημιώσεων προς την Ελλάδα.

Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για τις πολεμικές επανορθώσεις προς την Ελλάδα και είχε προτείνει τη δημιουργία ενός «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το μέλλον, με αντικείμενο την ιστορική επεξεργασία του παρελθόντος», το οποίο στήριξε ο Κάρολος Παπούλιας, αλλά προκάλεσε τις αντιδράσεις του δικτύου των μαρτυρικών δήμων. Επίσης είχε προηγηθεί η παράκληση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών να μην παραστεί στην τελετή της ίδρυσης του «Ταμείου» για να μη συνδέσει την ολοκλήρωση της θητείας του με μια «εθνικά επιζήμια πράξη».

Ο Κάρολος Παπούλιας είχε επικοινωνήσει τότε τηλεφωνικά με τον Μανώλη Γλέζο, στον οποίο είχε πει ότι δεν μπορούσε να μην πάει, αλλά θα έθετε στη Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων και του δανείου, κάτι που τελικά δεν έκανε για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί, απογοητεύοντας τα μέλη της Επιτροπής Διεκδίκησης των Οφειλών. Μάλιστα, προκλήθηκε και μια διπλωματική αναστάτωση όταν ο Γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Ροτ δήλωσε ότι για τη Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων έχει απαντηθεί και δεν υπάρχει κανένα τέτοιο θέμα προς την Ελλάδα και ο Κάρολος Παπούλιας δεν του απάντησε, με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να αναγκάζεται να βγάλει ανακοίνωση με την οποία έλεγε ότι οι ελληνικές θέσεις είναι γνωστές..."

Η συνέχεια... 

Κάρολος Παπούλιας, ένας πολιτικός της εποχής του

Οι δείκτες που προκαλούν ανησυχία στην ελληνική οικονομία

Οι δείκτες που προκαλούν ανησυχία στην ελληνική οικονομία: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αύξηση του ΑΕΠ το τρίτο τρίμηνο του 2021 κατά 13,4% είναι μια πολύ θετικήεξέλιξη για τ

Η χώρα της ανείπωτης ντροπής

Η χώρα της ανείπωτης ντροπής: Δεν είναι δυνατόν μία χώρα που έχει δανεισθεί και σπαταλήσει μέσα σε δύο μόλις χρόνια 41 δις €, που το δημόσιο χρέος της πλησιάζει τα 400 δις € έχοντας ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ της, που το κόκκινο ιδιωτικό της χρέος έχει υπερβεί τα 300 δις € μαζί με τις επιβαρύνσεις, που οι τράπεζες της είναι χρεοκ

Το swap Τσακαλώτου και το κόκκινο ιδιωτικό χρέος

Το swap Τσακαλώτου και το κόκκινο ιδιωτικό χρέος: Κανένας δεν θα ασχοληθεί με την καταστροφική συναλλαγή που μας έχει κοστίσει 6 δις € πεταμένα χρήματα – ενώ η κυβέρνηση θα θριαμβολογεί, ισχυριζόμενη πως η οικονομία μας πηγαίνει τόσο καλά, ώστε η χώρα να μπορεί να αποπληρώνει πρόωρα τις υποχρεώσεις της! Θα ισχυρίζεται δηλαδή πως η οικονομία μίας χώ

ΟΜΠΑΜΑ: Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΙΕΛΥΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ!! ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ!!

ΠΗΓΗ: AlertTV.gr

Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ-02.05.2013

Μίκης Θεοδωράκης / Αθήνα, 27.4.2013

Την επανάσταση δεν την διαπραγματεύεσαι. Την κάνεις! Το ίδιο και την Αντίσταση. Από τη στιγμή που η Αντίσταση κατά του Μνημονίου έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης, δεν είναι πια Αντίσταση αλλά παγίδευση στην λογική του Μνημονίου συμπαρασύροντας και εκμηδενίζοντας το Μέτωπο των χθεσινών αντιμνημονιακών δυνάμεων. Έτσι οι δυνάμεις αυτές από μοχλός πίεσης μετατρέπονται σε ποσοστό εκλογικής επιρροής των παρατάξεων που στηρίχθηκαν στην αντιμνημονιακή φόρτιση ορισμένων τμημάτων του λαού (ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες), για να τα εκφυλίσουν σε εκλογικούς οπαδούς-υποστηρικτές βουλευτικών εδρών παγιδευμένων στο υπάρχον Σύστημα Εξουσίας που τις χρησιμοποιεί σαν βιτρίνα δημοκρατίας και άλλοθι στην αδιατάρακτη κατά τα άλλα και συνεχώς αυξανόμενη καταστρεπτική της πολιτική.

Πράγματι περιμένουμε να ακούσουμε σε ποια περίπτωση τα δύο «αντιμνημονιακά» κόμματα εμπόδισαν την τρικομματική κυβέρνηση-εντολοδόχο της Τρόικα να αλλοιώσει την πολιτική της και σε ποια περίπτωση κατάφεραν να αντιστρέψουν το κλίμα έστω και για ένα φιλολαϊκό μέτρο, ακόμα και το πιο ανώδυνο. Αλλά και στην περίπτωση που αποφασίσουν να υψώσουν τον τόνο μέσα στη Βουλή στοχεύοντας σε λύσεις φιλολαϊκές, με ποιο τρόπο θα τις επιβάλουν, εφ’ όσον μέσα στη Βουλή τα κουκιά είναι μετρημένα, ενώ απ’ έξω από τη Βουλή καταφέρανε το αλλοτινό ζωντανό μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας και αντίστασης να το μεταβάλουν σε έρημο τοπίο…

Δεν κατάλαβαν ακόμα οι ηγέτες της Αριστεράς ότι χωρίς την στήριξή τους πάνω σε ένα ζωντανό μαχητικό λαϊκό κίνημα καταλήγουν να γίνουν άλλοθι δημοκρατικότητας, ιδιαίτερα στη σημερινή Βουλή, που βαρύνεται με σωρεία αντισυνταγματικών πράξεων και που ο μοναδικός της ρόλος είναι να κάνει Νόμους τις εντολές της Τρόικα και να τις ψηφίζει;

Τώρα ορισμένοι άρχισαν να συνέρχονται από τη μέθη της βουλευτικής εξουσίας και να διαπιστώνουν τη γύμνια τους μετά από την καταδίκη σε θάνατο του μαζικού αντιστασιακού κινήματος, δηλαδή του μοναδικού όπλου-στηρίγματος απέναντι στο φρούριο της συστημικής εξουσίας.

Πως η Ελλάδα έγινε παρανάλωμα του πυρός για να σωθούν οι τράπεζες

Η ομιλία πραγματοποιἠθηκε διαδικτυακά στις 21 Ιανουαρίου 2021 απο το Ιnternational Ηellenic Αssociation. Η τ. Πρύτανης Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη αναπτύσσει το θέμα: "Πως η Ελλάδα έγινε παρανάλωμα του πυρός για να σωθούν οι τράπεζες" (Με βάση την επίσημη αποκάλυψη του Barack Obama). 

ΠΗΓΗ: ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τώρα θέλω τα υπόλοιπα...

Από την Εφημερίδα των Συντακτών 8/2/2021 https://www.efsyn.gr/authors/petros-zerbos

Το 2020 ήταν ίδιο με το 2010 – Για το 2021 και 2022 κοιτάξτε το 2011 και 2012

Χιόνης Διονύσης

Συμπληρώνονται έντεκα χρόνια από την επίσημη επιβολή των μνημονίων και φαίνεται ότι μια καινούργια κρίση ξεκινάει με πολλές ομοιότητες με την προηγούμενη. Όπως τότε έτσι και τώρα προηγείται της κρίσης η εποχή της αμεριμνησίας. Η βεβαιότητα δηλαδή ότι το πρόβλημα είναι περιορισμένο και στο τέλος η Ευρώπη  «…δεν μπορεί να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει».

Το 2010 και το 2020 το εξωτερικό χρέος και η εξυπηρέτησή του αποτελεί το κυρίαρχο πρόβλημα αλλά ουδείς ασχολείται. Η αναδιάρθρωση του χρέους αποκλείεται με σθένος καθ’ όλη την διάρκεια του 2010 αλλά και του 2011. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και τις παραμονές της αναδιάρθρωσης (Φεβρουάριος 2012), οι υπεύθυνοι ξόρκιζαν την αναδιάρθρωση, η οποία αφορούσε μόνο υπανάπτυκτες χώρες. Για τους υποστηρικτές της αναδιάρθρωσης έχουν διατυπωθεί βαριές κατηγορίες που δεν θέλω να επαναλάβω.

Την άνοιξη του 2020 ενέσκηψε η πανδημία και προκάλεσε την περιστασιακή κρίση. Στην αρχή προσπαθήσαμε να πείσουμε εαυτούς και αλλήλους ότι πρόκειται περί ενός παροδικού φαινομένου και σύντομα θα έρθει η εκτόξευση της ελληνικής οικονομίας. Σιγά-σιγά αντιλαμβανόμαστε ότι η περιστασιακή κρίση τείνει να μεταβληθεί σε κρίση δεκαετίας, αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια στην ελληνική οικονομία.

Όπως τότε έτσι και τώρα υπάρχει ένα κοινό σημείο: η αδυναμία συνειδητοποίησης του προβλήματος. Όπως τότε έτσι και σήμερα επαφιόμαστε σε υποσχέσεις για γρήγορη επάνοδο στις αγορές και ποταμούς επενδύσεων οι οποίες το 2011, αποδείχθηκαν φρούδες. Όπως τότε, έτσι και τώρα στηριζόμαστε σε υπεραισιόδοξες προβλέψεις.

Ακολουθεί το 2011 όπου το κλίμα αισιοδοξίας των πρώτων μηνών δίνει την θέση του στον προβληματισμό. Αντί για την επαναφορά στις αγορές το πρόβλημα μεγεθύνεται και στα μέσα του 2011 αντιλαμβανόμαστε, τόσο εμείς όσο και οι δανειστές ότι η ήπια αναδιάρθρωση (Ιούλιος 2011, σχέδιο Σόιμπλε) και η ήπια δημοσιονομική προσαρμογή δεν αρκούν.

Ανώμαλη προσγείωση το 2021