
ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Ένα λάθος που κάνουν κάποιοι αναλυτές στην λεγόμενη Δύση και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι ότι προσπαθούν να αναλύσουν το τι συμβαίνει με την Τουρκία, τον Έρντογαν και τους Τούρκους μέσα από “δυτικά γυαλιά” χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι σοβαρές τουρκικές ιδιαιτερότητες που δημιουργούν πρόσθετες περιπλοκές.Για να γίνει όμως κατανοητή η ανάλυση των τελευταίων εξελίξεων που σχετίζονται με την πολιτική εξουδετέρωση δια προφυλακίσεως του Δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως Εκρέμ Ιμάμογλου και η εκτίμηση μας για την περαιτέρω πορεία της Τουρκίας, κρίνεται σκόπιμο να αναφέρουμε εντελώς επιγραμματικά κάποιες βασικές παραμέτρους της τουρκικής πραγματικότητας.
Κατ’ αρχήν να πούμε ότι στην Τουρκία η δημοκρατία ήταν πάντοτε … καχεκτική, ενώ η προσπάθεια εκδυτικισμού από το κεμαλικό και μεταπολεμικό καθεστώς απέτυχε και δεν ακούμπησε τις μεγάλες μάζες της τουρκικής κοινωνίας, ιδιαίτερα στην Ανατολία. Πάντοτε υπήρχε ένας υφέρπων ιδεολογικός και πολιτιστικός “πόλεμος” μεταξύ των δυτικότροπων κοσμικών Τούρκων, των λεγομένων “λευκών“ Τούρκων και των ισλαμοσυντηρητικών, που χαρακτηρίζονταν ως “μαύροι“ Τούρκοι, με κοινό όμως παρανομαστή τους τον εθνικισμό, ενώ δίπλα τους βίωνε και το σημαντικό κουρδικό στοιχείο.