Ο νεομάρτυρας ιεραπόστολος π. Δανιήλ Συσόεφ και η σημασία του μαρτυρίου του Daniel Sysoev (αφιέρωμα και video)

Οι χριστιανοί είναι πλάσματα άλλης φύσεως.

Υπάρχει ο Homo Sapiens και o Homo Christian.

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Ο γενναίος παπάς που δολοφονήθηκε μέσα στην εκκλησία,
επειδή αγάπησε πολύ το Χριστό και τους ανθρώπους.

Μνήμη νεομάρτυρα π. Δανιήλ Σισόεφ († 19 Νοεμβρίου 2009)

«Εμείς οι χριστιανοί είμαστε τρομοκράτες, είμαστε μέλη μιας επαναστατικής ομάδας που μάχεται τον άρχοντα του αιώνος τούτου, τον διάβολο. Οι εκκλησίες είναι οι ενδιάμεσοι σταθμοί. Εκεί δεχόμαστε πληροφορίες από την κυβέρνησή μας (τον Χριστό), κωδικούς (Καινή Διαθήκη), ενισχύσεις (Θ. Ευχαριστία) και στήριξη από την κοινότητα. Κατέχουμε πολλές τεχνικές για να κάνουμε τρομοκρατικές επιθέσεις ενάντια στον άρχοντα του αιώνα τούτου.»

π. Δανιήλ Συσόεφ [Daniel Syeesoev] (fr Daniel Sysoev)

Στις 19 Νοεμβρίου 2009 δολοφονήθηκε μέσα στην Εκκλησία στο ναό του Αγίου Θωμά, στη Μόσχα, του οποίου ήταν προϊστάμενός του, ο ιεραπόστολος π. Δανιήλ Συσόεφ σε ηλικία 34 ετών. Τον πυροβόλησαν εξ επαφής στο κεφάλι και στο στήθος. Αν και είχε δεχτεί πολλές απειλές και η δολοφονία του ήταν αναμενόμενη συνέχισε την αποστολή του μεταδίδοντας σε Ρώσους νεοπαγανιστές, μουσουλμάνους, εθνικιστές, προτεστάντες και άλλες ομάδες την αλήθεια της Ορθοδοξίας, αφού πίστευε πως «αν δεν κηρύξουμε σ’ αυτούς το λόγο της σωτηρίας, θα είμαστε άσπλαχνοι».

Ένας αγαπημένος άγιος ιεραπόστολος

Ασφαλώς κανείς δυτικός άνθρωπος δεν αγάπησε τους μουσουλμάνους όσο ο Ρώσος ορθόδοξος ιερέας π. Δανιήλ Συσόεφ. Τους αγάπησε τόσο, ώστε αφοσιώθηκε σ’ ένα τιτάνιο ιεραποστολικό έργο, για να γνωρίσουν τον Ιησού Χριστό όσο το δυνατόν περισσότεροι, όχι μόνο μουσουλμάνοι, αλλά και ακραίοι Ρώσοι νεοπαγανιστές, υπερεθνικιστές, προτεστάντες κ.λ.π.

Στέλιος Κούκος: Ο Νεομάρτυρας Αναστάσιος ο μαρτυρήσας «εκτάκτως» ή σαν έτοιμος από καιρό!

Άγιος Αναστάσιος ο Βούλγαρος / Σπάσος ο εν Θεσσαλονίκη μαρτυρήσας στις 8 Αυγούστου του 1794. (Ψηφιδωτό πάνω από την είσοδο της εκκλησίας του αγίου στο Ράντοβις).

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

O «ωραίος την όψη» Αναστάσιος ήταν 20 χρονών και ήταν Βούλγαρος -Σπάσος ονομαζόταν στα βουλγαρικά. Γεννήθηκε στο Ράντοβιτ της επισκοπής Στρούμιτσας και είχε έλθει στην Θεσσαλονίκη. Εδώ εργαζόταν σε έναν οπλοποιό.

Κάποια μέρα το αφεντικό του, μετά από πολλές πιέσεις, τον έπεισε να μεταφέρει μια ακριβή τουρκική ενδυμασία εκτός πόλεως. Αυτό ήταν παράνομο γιατί έπρεπε να πληρωθούν και οι σχετικοί φόροι. Μετά από πολλές πιέσεις ο Αναστάσιος πείστηκε και ντύθηκε με μια από τις ενδυμασίες που του έδωσε το αφεντικό και ξεκίνησε για να την μεταφέρει εκτός Θεσσαλονίκης.

Όταν έφτασε σε μια από τις πύλες της πόλης οι φρουροί και οι φοροεισπράκτορες του ζήτησαν έγγραφα και αυτός απάντησε πως είναι Τούρκος. Οι Τούρκοι τότε του ζήτησαν να πει το σαλαβάτι, δηλαδή την μωαμεθανική ομολογία και τότε ο Αναστάσιος έμεινε εμβρόντητος. Ήξερε πως μετά από μια τέτοια ομολογία θα τον θεωρούσαν για πάντα Τούρκο.

Και αυτό, βεβαίως, δεν ήταν μέσα στις δικές του προθέσεις! Έτσι, δεν τους έκανε την ομολογία που ήθελαν, πράγμα που εξαγρίωσε τους Τούρκους. Αμέσως τότε τον άρπαξαν βίαια και δέρνοντάς τον τον μετέφεραν στον κεχαγιά. Δηλαδή σε κάποιον τούρκο αξιωματούχο. Αφού ενημέρωσαν τον κεχαγιά περί τίνος πρόκειται αυτός άρχισε να τον προτρέπει βίαια να ασπαστεί τον «τουρκισμό».

Όταν είδε πως δεν μπορούσε να τον κάνει να αλλαξοπιστήσει τον οδήγησε στον πιο πάνω από αυτόν, σε κάποιον αγά. Ο αγάς εφάρμοσε άλλη τακτική απέναντί του καλοπιάνοντάς τον, αρχικά, αλλά όταν είδε κι αυτός πως δεν έπιαναν όλα όσα του πρότεινε άρχισε τους φοβερισμούς.

ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΩΝ Ν Ε Ο Μ Α Ρ Τ Υ Ρ ΩΝ

Στο αποκαλυπτικό βίντεο ο τρόπος των ΝΑΤΟουκρανών οπαδών της Δύσης την εποχή της "ανεκτικότητας και του δικαιωματισμού".

Καμία ανοχή στην πίστη από τους οπαδούς της "πολιτικής ορθότητας"!

Τελεσίγραφο έχει δώσει η ουκρανική κυβέρνηση του Κιέβου  με έγγραφο της Παρασκευής 10 Μαρτίου τη θέλησή της να εκδιώξει έως τις 29 του μηνός τους μοναχούς και τους κληρικούς της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας από τη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.

 Χιλιάδες Ουκρανοί πιστοί συμμετείχαν σε λειτουργίες και λιτανείες για την υπεράσπιση της μονής, με τον ηγούμενό της, μητροπολίτη Παύλο να δηλώνει ότι θα εμμείνουν έως τέλους στην αφοσίωσή τους προς τα ιερά τους.

Οι μοναχοί δίνουν σε πιστούς βιβλία και κειμήλια σε πιστούς για να τα προστατεύσουν σε περίπτωση βίαιης επίθεσης και απόπειρας κατάληψης της Λαύρας από κρατικές ή παρακρατικές ομάδες.

Χορός ''δαιμόνων''(Λαύρα των Σπηλαίων 2023)

Πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί αυτές τις ημέρες στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου για να προσευχηθούν και να αντιταχθούν στην απόφαση του καθεστώτος να διώξει τους μοναχούς από την Λαύρα με την υπερχιλιετή ιστορία.

Στο βίντεο μία νεαρή Ορθόδοξη Ουκρανή προσεύχεται γονατιστή έξω από τα τείχη της Λαύρας στο σημείο όπου οι καθεστωτικοί είχαν συγκεντρωθει για να χορέψουν και να διασκεδάσουν.Πιστεύω ότι το παρακάτω σκίτσο τα λέει όλα.Χορός ''δαιμόνων''

Ο 15χρονος Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας από τη Μονεμβασιά (21 Οκτ) Αέναη επΑνάσταση

Ο ανυποχώρητος έφηβος Άγιος ΙΩΑΝΝΗΣ

ο Μονεμβασιώτης (1758 - 21 Οκτωβρίου 1773)

Ένα πρότυπο για τους σύγχρονους εφήβους/νέους,
αλλά και για όλους και όλες χριστιανούς/νές.
 
Άγιος Ιωάννης ο Αρβανίτης και Νεομάρτυρας 

ο εκ Μονεμβασίας εορτάζει στις 21 Οκτωβρίου 

Ιερά Λείψανα: 

• Η Κάρα του Αγίου και τμήματα χειρών και ποδών βρίσκονται στη Μονή Ζερμπίτσας Σπάρτης.
• Μέρος των Λειψάνων βρίσκονται στο Ναό των Αγίων 40 Μαρτύρων Λαρίσης.
• Μέρος του χειρός βρίσκεται στη Μονή Βουλκάνου Μεσσηνίας.

Nόμους φυλάττων νηστίμου καιρού πόθω,

Ζωήν έθυσας ω Iωάννη μάκαρ.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης (21 Οκτωβρίου) καταγόταν από τα μέρη της Μονεμβασίας. Ο Ιερέας πατέρας του καταγόταν από το χωριό Γεράκι, αλλά ως Εφημέριος τοποθετήθηκε στο γειτονικό χωριό Γούβες, από οπού καταγόταν ή πρεσβυτέρα του και εκεί γεννήθηκε το 1758 και μεγάλωσε ό Ιωάννης. Από μικρός ο Ιωάννης προσπαθούσε να μιμείται τον Ιερέα-πατέρα του στη ζωή του, τον βοηθούσε στις Ακολουθίες της Εκκλησίας και πάντα θυμόταν ότι αυτός ήταν «παπα-γιος» και έπρεπε να προσέχει τη συμπεριφορά του, ώστε να είναι παράδειγμα για τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του.

Αλλά το έτος 1770 οι ορδές του Αλβανού Χατζή Οσμάν, αφού κατέπνιξαν κάθε σημείο ελληνικής αντιστάσεως, έφθασαν και στις Γούβες. Μεταξύ άλλων φόνευσαν και τον πατέρα του Ιωάννη (πού δεν διασώθηκε το όνομα του) και στη συνέχεια αιχμαλώτισαν τον ίδιο και τη μητέρα του και τους μετέφεραν στη Λάρισα.

Οι εν Σαμοθράκη Πέντε Νεομάρτυρες

Τη αυτή ημέρα μνήμη των Αγίων Νεομαρτύρων των εν Σαμοθράκη μαρτυρησάντων ( † Απρίλιος 1835).

Αυτοί οι Άγιοι Μάρτυρες του Χριστού, που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα και υπήρξαν καλλίνικοι, ο Μανουήλ, ο Θεόδωρος, ο Γεώργιος και ο άλλος, ο νεώτερος Γεώργιος, είχαν πατρίδα το νησί Σαμοθράκη, ο Μιχαήλ, όμως, καταγόταν από την μεγαλόνησο Κύπρο, και μαρτύρησαν υπερήφανα κατά τον 19° αιώνα, γι’ αυτούς δε η μαρτυρία έχει ως εξής: Κατά το 1821, έτος κατά την διάρκεια του οποίου επαναστάτησε το ευγενές γένος των Ελλήνων ενάντια στους εξουσιαστές άπιστους Αγαρηνούς, σε πιο πικρή δουλεία περιήλθε και αυτό το νησί της Σαμοθράκης· διότι αυτοί, αφού εισέβαλαν από την Άβυδο και την Τένεδο και άλλους πάμπολλους τόπους, οι μαινόμενοι Αγαρηνοί, μεγάλο μέρος των κατοίκων της, από την μία τους άνδρες τους δολοφόνησαν με μαχαίρι, από την άλλη τις γυναίκες μαζί με τα παιδιά, αφού τους απήγαγαν και με την βία, τους έστειλαν αιχμαλώτους και στην Ανατολή και στην Ευρώπη και στην Αίγυπτο.

Ανάμεσα στην χορεία των αιχμαλώτων αυτών συγκαταλέγονταν και αυτοί· από αυτούς ο Μιχαήλ, έχοντας την μεγαλύτερη ηλικία, αφού καταλήφθηκε από τον φόβο, αρνήθηκε την πατρική ευσέβεια και το σωτηριώδες όνομα του Σωτήρα· οι υπόλοιποι τέσσερις όμως, αφού ως εμπορεύσιμα είδη από τα χέρια των Τούρκων έγιναν δούλοι, υποβαλλόμενοι στην βία των τελευταίων, αντάλλαξαν την αληθινή πίστι με την πλάνη του Μωάμεθ. Από αυτούς ο Μανουήλ πουλήθηκε στην Αίγυπτο, μορφώθηκε σύμφωνα με την παιδεία των Αγαρηνών, όπου είχε μάθει τα αραβικά και είχε μελετήσει και το Κοράνιο, κατέστη γνώστης της Αραβικής διαλέκτου και ακόμη περισσότερο επιδόθηκε στην μελέτη αυτών των γραφών.

Πηγή:http://malkidis.blogspot.gr/

Έχοντας περάσει πιά ικανό χρονικό διάστημα και ενώ η ειρήνη έχει ανατείλει και η Ελλάδα ελευθερώθηκε, οι περισσότεροι από τους Χριστιανούς, που βρισκόταν υπό αιχμαλωσία, απολάμβαναν πιά την ελευθερία τους, άλλοι κρυφά αναχωρούσαν και όλοι πορεύονταν ο καθένας στον τόπο του. Τότε και αυτοί οι πέντε, αφού επανήλθαν στην Σαμοθράκη και έγιναν κάτοχοι της κτηματικής περιουσίας τους ο καθένας, ενώθηκαν με τους Χριστιανούς, αποκηρύσσοντας την πλάνη, την οποία με την βία υπέστησαν σε πρόωρη ηλικία. Με ειλικρινή λοιπόν μετάνοια και θεία επίγνωσι προσμετρήθηκαν και πάλι στο ποίμνιο του Χριστού. Αυτό όμως έγινε γνωστό στους Τούρκους, που κατοικούσαν στην Σαμοθράκη και μέσω αυτών σε αυτούς, που ζούσαν στην Θράκη.

Ο Άγιος Ραφαήλ και το «ενωτικό» συλλείτουργο στην Αγία Σοφία

.

Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν.  Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (εἶχε τήν ἀπατηλή ἐντύπωση ὅτι ἔτσι ἐξυπηρετοῦσε τό ἔθνος, ξεχνώντας ὅτι ὁ μόνος φίλος καί ἀνίκητος σύμμαχος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας Χριστός) γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ἀπεσταλμένου τοῦ πάπα).

Ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ὀργάνωσε τό ἐπίσημο συλλείτουργο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας παρουσίᾳ τοῦ ἀντιπρόσωπου τοῦ πάπα καρδινάλιου Ἰσίδωρου, στά πλαίσια τῆς «ἑνωτικῆς πολιτικῆς» πού ἐφάρμοζε ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά σωθεῖ ἡ Βασιλεύουσα μέ τή βοήθεια τοῦ πάπα, ἀπό τόν ἐξαιρετικά ἀσφυκτικό τουρκικό κλοιό.

Ἐκείνη τήν ἐποχή ὁ πρωτοσύγκελος ἀρχιμανδρίτης Ραφαήλ, ἀλλά καί ὁ διάκονος Νικόλαος βρίσκονταν στήν Κωνσταντινούπολη. Στίς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, ἀνήμερα τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, ἔλαβε χώρα τό συλλείτουργο αὐτό. Ὅμως, ὁ πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δέν θέλησε νά παραστεῖ καί οὔτε καί τόν διάκονό του ἄφησε νά πάει. Γνώριζε πολύ καλά ὅτι αὐτό θά ἦταν προδοσία τῆς Πίστεως, ἐπέλεξε νά πειθαρχήσει στόν Θεό καί ὄχι στόν αὐτοκράτορα.

Ὁ ἀσυγκράτητος θυμός τοῦ Παλαιολόγου

Ὁ αὐτοκράτορας θύμωσε πάρα πολύ καί τιμώρησε μέ ἐξορία τούς δύο ἱερεῖς προσωρινά στήν Αἶνο. Γι’ αὐτό καί ὁ ἅγιος Ραφαήλ ὀνομάζεται καί ὁμολογητής, διότι παράτησε τίς τιμές καί δόξες τοῦ ἀξιώματός του καί δέν ὑπολόγισε τό κόστος τῆς ἐναντίωσής του στόν αὐτοκράτορα, προκειμένου νά ὑπερασπιστεῖ τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῆς αἱρέσεως τοῦ παπισμοῦ.

Τίς τελευταῖες ἡμέρες ὅμως πρίν τόν ἡρωικό θάνατό του ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος, ὅταν δέν ἦρθε ἡ δυτική βοήθεια, κατάλαβε τό τραγικό του λάθος, καί μέσα στήν Ἁγία Σοφία, τήν τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση ἀπό τὸν Θεό καί ἀνθρώπους καί ἥσυχος τήν ἑπομένη, ἔπεσε ὡς ἥρωας καί ἐθνομάρτυς, ἀφοῦ πρῶτα ἐξομολογήθηκε καί κοινώνησε ὡς ἀληθινός ὀρθόδοξος γι΄ αὐτό καί ὁ ἅγιος Ραφαήλ συνήθιζε νά τόν ἀποκαλεῖ μετά τήν ἡρωική θυσία του μέ δάκρυα στά μάτια «ἅγιο αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο».

Αὐτός ἦταν ὁ λόγος λοιπόν πού, ὅταν ἄρχισε ἡ πολιορκία τῆς Βασιλεύουσας ἀπό τούς Τούρκους οἱ δύο ἅγιοι πατέρες βρίσκονταν ἐκτός τῶν τειχῶν της καί μετά πέρασαν στήν Μακεδονία. Ἐκεῖ ἦταν, ὅταν συνέβη ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τήν ἀποφράδα ἐκείνη ἡμέρα Τρίτη 29η Μαΐου 1453, ἀπό τούς ἐπιδραμόντες ἀπό τά βάθη τῆς Ἀσιατικῆς Μογγολίας Σελτζούκους Τούρκους.

Ὁ τελικός προορισμός τους ἦταν ἡ Λέσβος, ὅπου καί μαρτὐρησαν ἐννέα ἔτη μετά, τόν Ἀπρίλιο τοῦ ἔτους 1462 μ.Χ.

Ἅγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν