Αποχαιρετισμός στον Βαγγέλη Πισσία

Του Γιώργου Κυριακού 

*η οργή που την έλεγαν γαλήνη*

Στη μυριόκαλη πέτρα, στην καρδιά του νοτιά, 

στη Μεγάλη Αλεξάνδρεια ένας ψίθυρος - πόνος,                                

στης μπουνάτσας το χρώμα, στης αλήθειας το κλάμα 

“γκασταρμπάιντερ”, φωνάζεις! τώρα δεν είσαι μόνος.

Τα νερά του ανάβαλου τώρα πια σε μιλάνε 

κι οι στροφές της ανάγκης στον χορό της ημέρας, 

οι πληγές χωρίς καύκαλο ανοιχτές στο φανάρι, 

WADI GAZA, τον ξέρεις, ήταν ένας αέρας.

Mare Nostrum πνιγμένοι κι αν δεν είχες ελπίδα, 

εσύ λάξεψες βράχους με το βλέμμα ανθρωπίσιο, 

στα ποτάμια του χρόνου, στα πηγάδια, στους βάλτους, 

Σενεγάλη πατρίδα πως τον κράταγες ίσιο;

“Βλάπτουν (βλέπεις) κι οι τρεις, την Συρία το ίδιο”, 

σε σκοτάδι βαθύ PAX ROMANA - σαφώς 

πόσο μοιάζουν θαρρώ οι διάττοντες οι λάμψεις, 

αργυρώνητοι μάγοι πώς μας κρύβουν το φως;

Αν η πείνα θολώνει για καθάριο ψωμί 

Αν την λένε αφέλεια, και σπουδή και ρεγάλο

στη βραχνάδα σου ψάχνω του Θεού τα μεράκια 

και του χάρου τα άντερα τώρα δα θα τα βγάλω. 

Μα γελάς; τι να πω στον τρατάρη του δίκιου; 

θα σε δω στην Κερύνεια να μιλάς στο λιμάνι, 

στο καστράκι του Άργους κι από εκεί στο Θολό. 

Μα τι άλλο να θέλει της οργής το χαρμάνι; 

Ποια πλευρά της σελήνης; ποιο στενό καλντερίμι; 

ποια αιτία θα δώσει τη λαλιά στο πουλί;

Ψηλαφίζεις το σύννεφο ούτε αυτό τελειώνει. 

Τα κομμάτια σου δίνεις στη μικρή μας αυλή.

«Έφυγε» ο καθηγητής Βαγγέλης Πισσίας του «Καραβιού για τη Γάζα»

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1947. Γνωστός για την αγωνιστική του στάση από τη δικτατορία μέχρι σήμερα και τις ενέργειές του στο Παλαιστινιακό.

Αριστερός, κινηματικός και ακτιβιστής, φημισμένος για τις γνώσεις του σε θέματα της Μέσης Ανατολής ως Έλληνας Αιγυπτιώτης και ιδιαίτερα γνωστός από την αγωνιστική δράση του στο παλαιστινιακό, με αποκορύφωμα το συντονισμό της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα» το 2011, στα πλαίσια του ευρύτερου διεθνούς κινήματος Free Gaza Movement, ο Βαγγέλης Πισσίας έφυγε από τη ζωή σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου.

Υπήρξε υπέρμαχος της πολιτικής οικολογίας, ενώ συμμετείχε το 2014 και στον αγώνα για την αποτροπή της υδρόλυσης της χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.

Για τη δράση του στο παλαιστινιακό και στα ευρύτερα ζητήματα πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων των λαών της Μέσης Ανατολής έχει γίνει στόχος επίσημων και ανεπίσημων επιθέσεων από την ισραηλινή πλευρά, ιδίως μετά τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο «Ένα Καράβι για τη Γάζα» και τη σύλληψή του από τις ισραηλινές αρχές για το ρόλο του στην αποστολή.

Οι πολιτικοί του φίλοι τον εκτιμούσαν για αυτή την αγωνιστική του στάση από τον αντιδικτατορικό αγώνα της νεότητάς του μέχρι τις μέρες μας και με επίκεντρο το παλαιστινιακό, το συριακό και άλλα μεσανατολικά θέματα, ενώ οι πολιτικοί αντίπαλοι και επικριτές του, μεταξύ των οποίων φυσικά και εκφραστές φιλοισραηλινών απόψεων, του χρεώνουν εξτρεμισμό από τη δική τους πλευρά και προσέγγιση με αφορμή γεγονότα όπως η κατάθεσή του ως μάρτυρα υπεράσπισης στη δίκη του ΕΛΑ υπέρ του ηγετικού της στελέχους Χ. Τσιγαρίδα και τη γενικότερη βοήθεια που προσφέρει η υποστήριξή του στις ανθρωπιστικές αποστολές στη Γάζα.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας υπήρξε καθοδηγητικό στέλεχος οργάνωσης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Είχε συμμετοχή σε διεθνή δίκτυα πολιτικής-ακτιβιστικής δράσης, και διατηρεί σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης στον Αραβικό πολιτικό κόσμο.

Τα θαλάσσια πάρκα, το «διψασμένο» Αιγαίο και το ανατολίτικο παιχνίδι Ερντογάν στη Γάζα-Β.Πισσίας

Ο κ.Βαγγέλης Πισσίας είναι Δρ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και μηχανικός ειδικός στη διαχείριση υδάτινων πόρων. 

Είναι λοιπόν ο πιο ειδικός να μας εξηγήσει τι είναι αυτά τα θαλάσσια πάρκα για τα οποία αντέδρασε η Τουρκία. Να μας πει τι δεν μας λένε γι΄ αυτά.  Επίσης ο κ. Πισσίας μιλά για το τεράστιο πρόβλημα της υδροδότησης νησιών του Αιγαίου και για τη λύση του προβλήματος για την οποία είναι ενήμερες οι ελληνικές κυβερνήσεις! Δεν πρόλαβαν φαίνεται να ασχοληθούν, επιτρέπουν όμως σε άνυδρα νησιά να κατασκευάζονται οικίες ανόητων νεόπλουτων με…πισίνες. 

Το πιο τραγικό είναι ότι την λύση που είχε προτείνει ο κ.Πισσίας και οι συνεργάτες του, την εφάρμοσε ο Ερντογάν, για να υδροδοτήσει την κατεχόμενη Κύπρο. 

Ο κ.Πισσίας έχει ζήσει και εργαστεί στη Λωρίδα της Γάζας. Δεν θα μπορούσαμε να μη συζητήσουμε το συνεχιζόμενο δράμα που εξελίσσεται εκεί με την ανοχή της πολιτισμένης Δύσης. «Τι ακριβώς θέλει το Ισραήλ; Να εξαφανίσει τους Παλαιστίνιους; Ακόμη κι αν χτυπήσουν τη Ράφα, τι θα καταφέρουν; Θα σκοτώσουν ακόμη 20 ή 30.000 ανθρώπους. Όσοι γλιτώσουν θα διεκδικήσουν ξανά την πατρίδα τους». Ο κ.Πισσίας μιλά για την αποστολή βοήθειας που ετοιμάζει η Τουρκία για τη Γάζα και αποκαλύπτει το παιχνίδι που παίζει ο Ερντογάν. Έχει «διαβάσει» πολύ καλά τις κινήσεις και τις προθέσεις των Τούρκων κάτι που δεν φαίνεται να έχουν κάνει στην κυβέρνηση που πουλάει πατριωτισμό μόνο στα λόγια. 

Εντυπωσιακά όσα λέει και για την αυτοκτονική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας σε Μέση Ανατολή και Αφρική, όπου οι τοπικοί πληθυσμοί ψάχνουν Έλληνα αλλά προσκρούουν στον «αρχοντο-χωριατισμό» των ελληνικών κυβερνήσεων που περιορίζουν το ενδιαφέρον τους μεταξύ Βρυξελλών-Βερολίνου-Ουάσινγκτον.

Βαγγέλης Πισσίας, Προσωπική μαρτυρία: Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη – Καράβι για τη Γάζα

🎥 Βαγγέλης Πισσίας, Προσωπική μαρτυρία: Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη – Καράβι για τη Γάζα

από Αντίφωνο

Τα βίντεο που ακολουθούν είναι από μια πρώτη συζήτηση του Βαγγέλη Πισσία με τον δημοσιογράφο Κώστα Ράπτη και τον συνεργάτη του Αντιφώνου, θεολόγο Βασίλη Ξυδιά. 

Πρόκειται για μια σημαντική προσωπική κατάθεση για άγνωστες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μέσα πάντα από το προσωπικό βίωμα του κεντρικού μας συνομιλητή.

Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία –Α΄ μέρος: 

Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη Συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά

Τα παιδικά χρόνια του Βαγγ. Πισσία στην Αίγυπτο: μνήμες από την εκεί ελληνική αριστερά, το κίνημα του Νάσερ, οι σχέσεις του νασερικού καθεστώτος με τους Έλληνες. | Σπουδές στην Ελλάδα. Η πρώτη πολιτικοποίηση: ένας νασερικός στην ελληνική αριστερά. Η δικτατορία, η αντιδικτατορική δράση, οι σπουδές στο εξωτερικό. | Οι πρώτες επαφές με την παλαιστινιακή αντίσταση.

Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία – Β΄ μέρος: 

Ο Βαγγέλης Πισσίας με τον Άρη Λαμπρόπουλο για την Γάζα

Ημερίδα του Δρόμου της Αριστεράς:«Κρίση – Πόλεμος – Ελλάδα: Νέα εποχή και ανάγκη προσανατολισμού»

«Κρίση – Πόλεμος – Ελλάδα: 

Νέα εποχή και ανάγκη προσανατολισμού»

Γιώργος Τασιόπουλος

ΕΠΤΑ ώρες εξαντλητικά πλουραλιστικής, ποιοτικής ενημέρωσης!

Καθημερινά βιώνουμε έναν καταιγισμό προπαγάνδας και παραπληροφόρησης με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Κι όμως, σε καιρό πολέμου η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη!

Στο βίντεο μέσα από διαφορετικές οπτικές όλα όσα δεν γράφονται και δεν επικοινωνούνται για τον πόλεμο της Ουκρανίας.

 Αυτά που κρύβονται για τις επιπτώσεις στη χώρα μας λόγω της Ρωσο-Νατοϊκής σύρραξης, για το γεωπολιτικό ορίζοντα στην νέα πολυπολική σκακιέρα, τον αναβαθμισμένο ρόλο των νεο-Οθωμανών, τους κινδύνους που διαφαίνονται και την διαχρονική αδράνεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος. 

Την ημερίδα διοργάνωσε η εφημερίδα “Δρόμος της αριστεράς” το  Σάββατο 2 Απριλίου, με εξαιρετική επιτυχία, μεγάλη συμμετοχή, πλουραλιστική ενημέρωση και ποιότητα διαλόγου.

Συμμετείχαν οι:

- Γιώργος Αϋφαντής (πρέσβης ε.τ.),  

– Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης (δημοσιογράφος και συγγραφέας)

– Κύρα Αδάμ (δημοσιογράφος)

– Βαγγέλης Πισσίας (Δρ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και ομότιμος καθηγητής)

- Ρούντι Ρινάλντι εκδότης του Δρόμου

- Βασίλης Ασημακόπουλος (πολιτικός επιστήμονας και δικηγόρος, διδάσκων στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης)

- Στέλιος Ελληνιάδης (δημοσιογράφος, εκδότης, μουσικός παραγωγός και σκηνοθέτης-ερευνητής)

-Γιάννης Ραχιώτης (δικηγόρος, μέλος της Παγκόσμιας Οργάνωσης Δημοκρατικών Νομικών)

Ο Β.Πισσίας (Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων) σε συνέντευξή του μιλά για το «Μακεδονικό:Όνομα ή Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης;»

Από:Γιώργος Γκόντζος (ggontzos@yahoo.gr)– 

Παρέμβαση με αφορμή τις εξελίξεις στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ έκανε ο Βαγγέλης Πισσίας,Ομότιμος καθηγητής, Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων,στην εκπομπή «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων.Ο Β.Πισσίας ,ιδιαίτερα γνωστός από την αγωνιστική δράση του στο  παλαιστινιακό, με αποκορύφωμα το συντονισμό της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», στα πλαίσια του ευρύτερου διεθνούς κινήματος Free Gaza Movement ,αναλύει το ακόλουθο άρθρο και απαντά σε ερωτήματα για πτυχές του θέματος.Ακούστε την συνέντευξη και διαβάστε το άρθρο.

Το πρώτο μέρος της συνέντευξης

Το δεύτερο μέρος της συνέντευξης

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ:Όνομα ή Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης;

«Όταν η πόλη στασιάζει 

ουδείς δικαιούται να μένει αμέτοχος»

Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης 

(Δεν ήταν δηλαδή μόνο ο Μέγας Αλέξανδρος, ήταν κι ο Αριστοτέλης Μακεδόνας…)

Στην Θεσσαλονίκη και στην πλατεία Συντάγματος δεν υπήρξε στάση, είναι ίσως ακόμη νωρίς. Όμως υπήρξε μήνυμα μεγάλου πλήθους, βουβό, χωρίς οργή, κραυγές ή ύβρεις. Κάποιοι κατάλαβαν, η κυβέρνηση όχι, γι’ αυτό και έσπευσε, μόνη αυτή, να εκστομίσει την δική της ύβρη.

1. Η ελεγχόμενη, επί του παρόντος τουλάχιστον, εθνικο-πολιτική κρίση που αφορά στο λεγόμενο «μακεδονικό ζήτημα», αναπτύσσεται σε έναν ανθρωπογεωγραφικό χώρο που υπερβαίνει τα όρια της ιστορικής Μακεδονίας (4^ος αιώνας π.Χ.).

Αναζητώντας κανείς τις μεταγενέστερες της ιστορικής-αρχαίας Μακεδονίας ρίζες του μακεδονικού ζητήματος, μπορεί να περιοδολογήσει, υποτυπωδώς, την εξέλιξή του απ’ την εποχή της καθόδου των σλαβικών φυλών (7^ος αιώνας μ.Χ.), την επτά αιώνες αργότερα κατάκτηση από τους Τούρκους (14^οςαιώνας), την πρώτη μεγάλη αντιοθωμανική εξέγερση του Ίλιντεν το 1903, τον Μακεδονικό αγώνα (1904-8), την απελευθέρωσή της από τους Οθωμανούς στη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων (1912-13) και την διανομή της μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας, φτάνοντας στην εποχή ανάδυσης ενός μακεδονιστικού πολιτικού κινήματος (1934)¹ που καταλήγει στην δημιουργία, μετά τον πόλεμο, ενός ομόσπονδου Γιουγκοσλαβικού κρατιδίου² σε εδάφη της μακεδονικής νότιας Σερβίας.

Ελληνική βιομηχανική παραγωγή: μπορεί να υπάρξει στις μέρες μας;

Του Βαγγέλη Πισσία

Ένα κεντρικό σχεδόν υπαρξιακό ερώτημα πλανάται ειδικά τα τελευταία μνημονιακά χρόνια πάνω από τη χώρα. Μπορεί τελικά να υπάρξει βιομηχανική παραγωγή στην Ελλάδα με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί:

– Χωρίς την έλευση μεγάλων ξένων επενδύσεων;

– Χωρίς εγχώρια ιδιωτικά κεφάλαια, χωρίς τραπεζικό χρήμα;

– Με το Χρέος να λειτουργεί ως δαμόκλειος σπάθη και την εξυπηρέτησή του να απομειώνει τα περιθώρια συσσώρευσης-επένδυσης;

– Χωρίς δημόσιες επενδύσεις σε γενεσιουργούς βιομηχανικούς κλάδους ή σε στρατηγικού αναπτυξιακού χαρακτήρα προγράμματα που είναι απαραίτητα για τα να τεθεί η βιομηχανική παραγωγή σε κίνηση;

– Με αυξανόμενα τα εμπόδια που τίθενται από το κράτος στην υλοποίηση μιας βιομηχανικής επένδυσης και με την διαφθορά του ιστού της δημόσιας διοίκησης;

– Με την τόσο υψηλή φορολογία και με ασφαλιστικές εισφορές που επιβαρύνουν το εργασιακό κόστος, ενώ παράλληλα μειώνουν τον πραγματικό μισθό;

– Με ιδιαίτερα ακριβή την τιμή του βιομηχανικού ρεύματος;

Κι ενόσω, στον παγκόσμιο χώρο:

– Η χρηματο-οικονομική σφαίρα ενδυναμώνεται διαρκώς έναντι της πραγματικής-παραγωγικής οικονομικής σφαίρας;

– Η αποβιομηχάνιση των άλλοτε βιομηχανικά αναπτυγμένων χωρών συνεχίζεται και, αντίθετα, συντελείται η εκβιομηχάνιση των αναδυόμενων χωρών;

– Η γεωπολιτική αστάθεια, η όξυνση των αντιθέσεων και οι συγκρούσεις εντείνονται;

– Η μέχρι πρόσφατα προελαύνουσα παγκοσμιοποιητική διαδικασία αμφισβητείται, από κοινωνικές δυνάμεις που (καλώς, αντίθετα με τα πιο πάνω) προσβλέπουν σε μια επαναφορά των εθνικών κρατών στο πεδίο του γενικού συσχετισμού ισχύος;

Να τα ξεριζώσουμε ή όχι ….τ’ αμπέλια;

Tου Βαγγέλη Πισσία*

Δεκαετία του 1970, σε μια από τις λεγόμενες Μεγάλες Σχολές της Γαλλίας, η έδρα της οποίας ακόμη βρίσκεται επί της λεωφόρου Maine, κοντά στην πλατεία Μontparnas έφθασαν οι προδιαγραφές ενός προγράμματος, τμήμα του οποίου ομάδα καθηγητών, ερευνητών και μεταπτυχιακών σπουδαστών κλήθηκε να εκπονήσει άμεσα.

Το πρόγραμμα δεν έφθασε από τις… Βρυξέλλες (άλλες εποχές τότε, προ αλώσεως δηλαδή…), αλλά από την Αλγερία. Αντικείμενο του προγράμματος η ανάλυση ενός καίριου ερωτήματος, τότε καθοριστικού για το νεαρό αυτό κράτος: «να ξεριζώσουμε ή να μην ξεριζώσουμε τ’ αμπέλια;»…

Το πρόγραμμα αφορούσε στα μεγέθη και στους συντελεστές της πραγματικής της οικονομίας, στην αποτίμηση της δυναμικής των παραγωγικών κλάδων, στις συναρτώμενες-παρελκόμενες δράσεις συναφών τομέων, στην ανάλυση των επιρροών και των τάσεων της εσωτερικής και διεθνούς αγοράς. Το πρόγραμμα εξέτασε ακόμη και τις επιπτώσεις -εκπεφρασμένες σε ποσοτικά οικονομικά μεγέθη- από βαθμιαίες μεταβολές στο γεωπολιτικό πλαίσιο.

Κοντολογίς, η απελευθερωμένη χτεσινή αποικία, υπό πραγματικά νέα -κι όχι επιτηδείως νεάζουσα- πολιτική και οικονομική ηγεσία, αναζητούσε τότε τα ριζικά ανατρεπτικά, αλλά συνάμα ρεαλιστικά, αναπτυξιακά της πλάνα. Αυτά που λέμε όλοι μας σήμερα εδώ Plan B, C, κλπ. Σκοπός της να βρει απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούσαν στην απο-αποικιοποίηση της οικονομίας της, να σχεδιάσει και προγραμματίσει την αυτοδύναμη (ενδογενή θα πρέπει να την πούμε σήμερα) ανάπτυξή της, με τρόπο που σύντομα θα της επέτρεπε να σηκώσει κεφάλι και ορθοποδήσει… Κι ας υπήρχε, κάπου στο βάθος, και η μεγάλη εφεδρεία των υδρογονανθράκων…

Σχετικά με την εξουδετέρωση των τοξικών χημικών όπλων της Συρίας, στα Ν.Δ. της Κρήτης

Ιουνίου 2, 2014 από seisaxthiablog

Ο γόνος και το οικοσύστημά του…

Του Βαγγέλη Πισσία*

Όπως λέμε το δέντρο και το δάσος…

Εάν κανείς θέλει να σώσει τα δάση δεν μπορεί να αδιαφορεί για το κόψιμο έστω και ενός δέντρου. Να μην εξετάζει τις αιτίες και εφόσον πρέπει να μην αντιδρά. Πρέπει όμως να ισχύει και το αντίστροφο?.. Πρέπει όποιος ενδιαφέρεται για το ένα δέντρο να ενδιαφέρεται, πολύ περισσότερο μάλιστα, για το δάσος?

Εάν κανείς θέλει να σώσει τα θαλάσσια οικοσύστηματα της Μεσογείου από την καταστροφή δεν μπορεί να αδιαφορεί για τον γόνο και την αναπαραγωγή των ψαριών που υφίστανται την καταστροφικότητα ορισμένων μεθόδων εντατικής υπεραλίευσης. Πρέπει πάλι να ισχύει το αντίστροφο?.. Πρέπει όποιος ενδιαφέρεται για τον γόνο να ενδιαφέρεται και για το θαλάσσιο οικοσύστημα?

Είναι γνωστό πως ένα δάσος ισοδυναμεί με χιλιάδες ή με εκατομμύρια δένδρα, πως για την ακρίβεια ισοδυναμεί με ένα ευρύτερο οικοσύστημα που επιτρέπει την αναπαραγωγή τους και παράλληλα την ύπαρξη και αναπαραγωγή χιλιάδων ακόμη έμβιων οργανισμών. Μεταξύ αυτών και του ανθρώπινου είδους. Είναι ακόμη γνωστό πως το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα θαλάσσια οικοσυστήματα της Μεσογείου που αποτελούνται από ανυπολόγιστο αριθμό ειδών.

Αυτονόητες και απλές συνεπώς οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Αυτονόητες, πολύ περισσότερο, για όσους εκφέρουν επιστημονικό οικολογικό λόγο και δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχει διγλωσσία ή επιλεκτική αφωνία από μέρους τους…