Οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας συνεχίζονται από εκεί όπου σταμάτησαν τον Μάρτιο του 2016 με ευθύνη της Άγκυρας. Πότε θα επανεκκινήσουν; «Προσεχώς» λέει το ελληνικό ΥΠΕΞ. Με ποια ατζέντα; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Κατ’ αρχάς να πούμε ότι, ύστερα από 60 «παρτίδες» διερευνητικών επαφών, πολλά έχουν μπει στο τραπέζι από την τουρκική πλευρά. Και πολλά, σύμφωνα με τα κατά καιρούς ρεπορτάζ, υποτίθεται ότι έφτασαν ένα βήμα πριν από τη διευθέτησή τους. Μόνο που η διευθέτηση αυτή δεν ήταν μια απλή υπόθεση, καθώς οι τουρκικές απαιτήσεις γίνονταν όλο και περισσότερες με συνέπεια να μην είναι πολιτικά διαχειρίσιμες από καμιά ελληνική κυβέρνηση.
Κάτι ανάλογο αναμένεται ότι θα συμβεί και τώρα, καθώς η Τουρκία έχει απλώσει πάρα πολύ τραχανά, τον οποίο έχει σαφώς διακηρύξει ότι δεν θα πάρει πίσω. Συνεπώς είναι εύλογος και αυτονόητος ο φόβος ότι, αργά ή γρήγορα, τα βαριά χαρτιά των τουρκικών διεκδικήσεων θα πέσουν στο τραπέζι.
«Γκρίζες ζώνες»
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι, ενώ η Ελλάδα διακηρύσσει πως οι μόνες διαφορές που μπορεί να συζητηθούν είναι ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας, του εύρους των χωρικών υδάτων και των ΑΟΖ των δύο χωρών, η Τουρκία έχει άλλη «αντίληψη» επί του θέματος, αφού δεν συζητάει αυτά τα θέματα εάν δεν προηγηθεί η διαπραγμάτευση επί της αμφισβητούμενης (από την ίδια) κυριαρχίας νησίδων και βραχονησίδων.
Με τον τρόπο αυτόν αμφισβητεί ελληνική κυριαρχία σε τμήμα του Αιγαίου και καθιστά σχεδόν αδύνατη μια διαπραγμάτευση για το θέμα της υφαλοκρηπίδας.
ΑΟΖ
Ένα δεύτερο μεγάλο ζήτημα που μπορεί να τορπιλίσει κάθε δυνατότητα του όποιου διαλόγου να καταλήξει σε συμφωνία είναι η αμφισβήτηση της επήρειας των ελληνικών νησιών στον καθορισμό ΑΟΖ, καθώς η Τουρκία επιδιώκει έως και τον μηδενισμό της επήρειάς τους.