Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Στη χώρα που η αστυνομία μιλάει για 150.000 κόσμο στο συλλαλητήριο της πλ.Συνταγματος για τα Τέμπη.

Στη χώρα που οι 12 μάρτυρες για το Noor one θεωρείται ότι πέθαναν από φυσικά αίτια.

Στη χώρα που στις 24 Μαρτίου 2023 ο Κώστας Πρασάς, σταθμάρχης του ΟΣΕ, σκοτώθηκε σε τροχαίο στο Βόλο. 

Στη χώρα που δύο μέρες αργότερα, στις 26 Μαρτίου,  ο  Κωνσταντίνος Χρυσάγης, Διευθυντής Κυκλοφορίας του ΟΣΕ, σκοτώθηκε με την μοτοσυκλέτα του στο Λαγονήσι, λίγες μέρες πριν καταθέσει ότι εξαναγκάστηκε να συμμετέχει στην αλλοίωση των ηχητικών ντοκουμέντων του Σταθμάρχη με τους Μηχανοδηγούς.

Στη χώρα που ο 39χρονος Βασίλης Καλογήρου, γιος της προϊσταμένης της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας Σοφίας Αποστολάκη που είχε πάει να δει την μητέρα του στην Λάρισα, βγήκε για μια βόλτα και βρέθηκε σε Ε μια απόμερη πλαγιά νεκρός.

Στη χώρα που οι "εγκληματολογικες" της υπηρεσίες έστειλαν το "υλικό" από το έγκλημα των Τεμπών για διερεύνηση σε εξειδικευμένη εταιρεία του εξωτερικού, χωρίς όμως να  συμπεριλαμβάνει το βίντεο που δείχνει την εμπορική αμαξοστοιχία να φορτώνεται στον σταθμό της Θεσσαλονίκης, καθώς "απολογούμενοι" ισχυρίστηκαν πως έχει  απωλεσθει μυστηριωδώς.

Στη χώρα όπου ο Καπερνάρος βρίσκει και καταθέτει - μετά από 2 χρονια-"παραπεταμένο" στικάκι (κατά δήλωση του), αλλά η ανακριτική αρχή το δέχεται χωρίς να ζητηθεί  η πρωτογενής μορφή εγγραφής (σκληρός δίσκος).

Στην χώρα που η Λατινοπούλου με τους ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας μπλοκάρει τη συζήτηση για τα Τέμπη στην Ευρωβουλή.

Στη χώρα που ο επίτροπος μεταφορών της Ε.Ε. Τζιτζικωστας δηλώνει ασθένεια ,αναβάλλει τη συνεδρίαση για την υπόθεση των Τεμπών και το ίδιο βράδυ θεαται στον Ρέμο να διασκεδάζει.

Στη χώρα που ανταμείβεται με τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, αυτός που ως πρόεδρος της Βουλής κρατούσε στο γραφείο του τη δικογραφία της Ευρωπαίας Εισαγγελέως για τη σύμβαση 717 και τη δικογραφία για τα Τέμπη και δεν την έδωσε άμεσα ως όφειλε, στα μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής. 

Στη χώρα που η ένωση δικαστών και εισαγγελέων "εγκαλεί" με ανακοίνωση της την ηγεσία της Δικαιοσύνης για την "ανεκτικότητα της" στις κυβερνητικές παρεμβάσεις).

Στη χώρα που το χαμένο στικάκι της λίστας Λαγκάρντ αποτελούσε επιχείρημα επίδοξων πολιτικών κτητόρων στα βουλευτικά έδρανα.

Στη χώρα που από λάθος χειρισμό, σβήστηκε το βίντεο του λιμενικού σώματος  από το σκάφος που προσέγγισε το μοιραίο πλοιάριο στο τραγικό ναυάγιο της Πύλου.

Στη χώρα που οι ηχογραφήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια του ανακριτή της υπόθεσης (ίσως στο μέλλον να δούμε και την "εξαργύρωση"της συναίνεσης του "θύματος").

Μα πρόθεση καμία δεν καταλογίζεται... απλώς ατυχείς συγκυρίες και λάθη ανθρώπινα ταλανίζουν ζωές, αφαιρούν ψυχές και κυρίως υπηρετούν την κυβερνητική ιντελιγκέντσια που νέμεται αυτή τη "κακή χώρα" -κατα δήλωση της ίδιας.

 

Στη χώρα που θεωρεί ατύχημα το έγκλημα στα Τέμπη,

στη χώρα του Ισραηλινου Predator και των τηλεφωνικων υποκλοπων, 

στη χώρα που ταΐζει διαρκώς τη λίστα Πέτσα,

στη χώρα που πανηγυρίζει γιατί συλλαμβάνει τους δολοφόνους του Καραϊβάζ,έστω και αν στη συνέχεια αθωώνονται,

στη χώρα που τα  fοunds δικαιώνονται για το νομιμοφανές των προθέσεων τους εν ριπή οφθαλμού δικής,

στη χώρα που φυλακίζουν την Ηριάννα,τον Θεοφίλου ,τον Ινδιάνο και μετά από 400 μέρες τους αποφυλακίζουν ελλείψει στοιχείων,

σε αυτή τη χώρα που τα κανάλια "βιαιοπραγούν" κατά της οικογένειας Ινδαρε,

 στη χώρα που  η υπόθεση του Noor one μπαίνει στο αρχείο με 12 μάρτυρες νεκρούς και αλλαγή τριών ανακριτών,

στη χώρα που τον Τσαλικιδη (Ceo)της Vodafone τον "αυτοκτονούν"για τις υποκλοπές 

στη χώρα που αρχειοθέτησε την υπόθεση του Γρηγορη Λαμπράκη, 

του Παναγουλη, του Μανδηλαρα, την υπόθεση Πολκ(όλες ακουμπούσαν την εκάστοτε κυβέρνηση),

στη χώρα που συνόδευσε 

τον Χριστοφοράκο τον υιό στο αεροδρόμιο για να διαφύγει,

στη χώρα που θεωρούνται ευεργέτες ο Βαρδινογιάννης,ο Κόκκαλης -Κροκος,οι Λατσηδες και οι Μυτιληναιοι,

στη χώρα που κυκλοφορούν ελεύθεροι Λιγνάδηδεs,Κορκονέοι,παιδοβιαστέs βουλευτέs,

στη χώρα που βούλιαξε απο το πλιάτσικο σε χρηματιστηριο,ολυμπιακούs αγώνεs,στρατιωτικούs εξοπλισμούs,ιατρικούs διαγωνισμούs,

στη χώρα του μονοπωλίου των οικογενειών που μοιράζουν την πίτα σε μέσα ενημέρωσης, ενέργεια,οδικά εργα,

στη χώρα που τη βάλανε στην οικονομική ένωση και στη συνέχεια την εκποίησαν ''για το καλό μαs", 

στη χώρα που η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου (17η στην επετηρίδα ) συστήνει σε μητέρα θύματος των Τεμπών να απευθυνθεί στην εκκλησία για ανακούφιση...    

στη χώρα ... που βρίσκεται μετά από έκρηξη που εξαφάνισε μισή πολυκατοικία,μια νάυλον σάκκουλα με αποτύπωμα του Ρωμανού,

στη χώρα που πας και ζητάς βοήθεια για τη ζωή σου από τους "φύλακες" και χάνεις μετά από λίγο τη ζωή σου , μπροστά στους "φύλακες".

Στη χώρα που μπαίνεις σε ένα τραίνο μα 

" δεν έφτασες ποτέ ".

Στη χώρα που σε πετάνε από έναν καταπέλτη πλοίου "γιατί ήσουν λαθρεπιβατης".

Στη χώρα που σε πετάνε από ένα τρόλλεϋ γιατί δεν είχες εισιτήριο.

Στη χώρα που η ανώτερη εισαγγελική αρχή σου προτείνει τη βοήθεια του μεταφυσικού προς επουλουση των πληγών σου από την απώλεια των οικείων σου.

Στη χώρα που οι Μιχοι καταδικάζονται ευτυχώς από τους 4 ενορκους και αντιτίθενται στην ομόφωνη άποψη των τακτικών δικαστών.

Στη χώρα που αλλοιώνονται οι ομιλίες των υπευθύνων διαχείρισης σιδηροδρομικων δικτύων και το μαθαίνουμε ένα χρόνο μετά.

Στη χώρα που οι αποφάσεις για τους servicers και τα founds βγαίνουν σε 15 ημέρες,στην χώρα που εγκαλειται από τους ευρωπαϊκούς  θεσμούς για την μη απρόσκοπτη λειτουργία της δικαιοσύνης,της ελευθεροτυπίας, 

στη χώρα που υπολείπεται της Μπουρκίνα Φάσο (υπέροχη χώρα)στη σειρά διαφθοράς,

Στη χώρα που εξωνημενοι δημοσιογράφοι μέμφονται τις Μάνες Φύσσα και Καρυστιανου για πολιτικές επιδιώξεις αλλά δεν πράττουν ανάλογα και για την Μπακογιάννη και τη σύζυγο του Μανούσου Βολουδάκη.

Στη χώρα που ο πρωθυπουργός δεν γνωρίζει για τις υποκλοπές των συνεργατών του,εμπιστεύεται πολιτικούς προϊσταμένους που αγνοούσαν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις όπως η σύμβαση 717,δεν γνωριζει για τα σαραβαλιασμενα Canadair που πετάνε,αυτός που δηκτικά μας έλεγε πως δεν είναι αληθές ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ(στην επιδημία),στη χώρα που στέκεται παντα "στη σωστή πλευρά της ιστορίας ", στη χώρα που οι "κακοί" είναι ένας ακτιβιστής παρασκευαστής συσσιτίων Πολυχρονοπούλος) ,

στη χώρα που ένας εκδότης -εφοπλιστής-χορηγος ανεβοκατεβαζει "στα μοντάζ" υπουργούς ,

στη χώρα που " τα περιπολικά δεν είναι ταξί..."

Στη χώρα που κοροϊδεύουν τους εποχικούς πυροσβέστες, στη χώρα που αγοράζουν  Ραφάλ μα όχι ''Canadair'',στη χώρα που παραχωρούν παραλίεs νησιά,αρχαιολογικούs θησαυρούs, στη χώρα που αφήνουν λεύτερους Κορκονέους, Μεσίτες, Διευθυντές εθνικού θεάτρου, στη χώρα που τσιμεντώνουν αρχαίολογικους χώρους, παραχωρούν για 50 χρόνια εθνικούς θησαυρούς,στη χώρα που μπαίνουν φωτιές Μάρτη μήνα σε μέρη που από καιρό έχουν κατατεθεί προτάσεις για εγκατάσταση ανεμογεννητριών (Πιερία Όρη).

Στη χώρα που η τάξη των σύγχρονων Κοτζαμπάσηδων( μεγάλο

εργολάβοι εταιρειών διανομής ρεύματος, μεγάλοτραπεζίτες, ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, δημΙοσιογράφοι), παρέλαβαν τη σκυτάλη από αυτούς που "έσωσαν "😆τη χώρα από την πτώχευση του 2010 αλλά συμπτωματικά είναι οι ίδιοι που πανηγύριζαν σαν καμωνόμασταν - με πιστοποίηση βέβαια-τους ευρωπαϊκούς "εταίρους".

Στη χώρα  που διοργάνωσε τους υπέροχους Olympic games της Γιάννας, ταυτόχρονα με το κρεσέντο της Novartis στα νοσοκομεία και  πολογιστοι συνάμα με τους εξοπλισμούς του Άκη και του Γιάννου  στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς,στη χώρα που το κουμάντο το πήραν οι Μπουρανταδες,οι Λάμπρου,οι Γκοτζαμάνηδες και οι Πουλιοι και το παρέδωσαν στους απογόνους τους με Εθναρχικη εποπτεία.

 Σε αυτή τη χώρα του 41% που πάντα φταίει ο χιονιάς που ήλθε το βράδυ για το φιάσκο της Αττικής οδού,οι αγερηδες που ήταν πρωτοφανείς στην Εύβοια ,στον Έβρο,στη Ροδο,οι φοιτητες για τις δυσχέρειες στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση,οι υγειονομικοί υπάλληλοι για την αγκυλωμενη λειτουργία της δημόσιας υγείας,οι οπαδοί για τη βία στα γήπεδα,στη χώρα που το καρτελ στην ενέργεια το ονοματίζουν "χρηματιστήριο πράσινης ενέργειας”.

Στη χώρα που μοιράζει  "Gold Visa" υπηκοότητας για 250.000 ευρώ αλλά σφυρίζει αδιάφορα στη Πύλο που θαλασσοπνιγονται μικρά παιδιά,

στη χώρα που αδειάζεις τα νησιά σου από οπλικά συστήματα για την Ουκρανία,αλλά για τη γενοκτονία στη Παλαιστίνη μουγκα...

Στη χώρα που δεν "γνωρίζεις"τον Πάτση,αλλά ο γιος του είναι υπεύθυνος των ιδιωτικών δανείων του κόμματος σου.

Στη χώρα που κατηγορείς για το Μάτι την κυβέρνηση αλλά προσλαμβάνεις στη δούλεψή σου ,τους επιτελικούς υπεύθυνους του (Πυροσβεστικής και Αστυνομιας)όπως τον Τσουβαλα και  τον Καλοκουρη,στη χώρα που με στρατιωτικό ελικόπτερο πετάγεσαι από την Αντίπαρο στη παράσταση του εθνικού μας Λιγνάδη-και ας μην "τον είχες ποτέ συναντήσει"-,

στη χώρα που ο αρχηγός κόμματος που χρωστά το κόμμα του 450.000.000 ευρώ σε δάνεια -στα οποία σε μια επταετία τα αύξησε ο νυν αρχηγός κατά 150%-,που οι υπουργοί του χρωστούν 36.000.000 ευρώ σε τραπεζικά δάνεια ,ο έχων 41 ακίνητα, εγκαλει πολιτικό του αντίπαλο γιατί δεν έχει καταθέσει το πόθεν έσχες του…

Σε αυτή τη "κακή χώρα" (κατά δήλωση του νυν πρωθυπουργου της),

το συμβούλιο της φυλακής ανηλίκων της Αυλώνας δεν  ενέκρινε (ομόφωνα...!!!) την είσοδό του Πέτρου Δαμιανου στο κατάστημα προκειμένου να συμμετάσχει στο ετήσιο κοινό μάθημα των μαθητών του με τους φοιτητές του Μεταπτυχιακού Προγράμματος της Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. 

Ενα πρόγραμμα που ξεκίνησε προ δεκαπενταετίας  ,όπου σαν διευθυντής  του σχολείου των φυλακών εγκαινιασε τη συνεργασία με αποτέλεσμα μεταπτυχιακούς μαθητές  σήμερα .

 

Μια απόφαση  απαγόρευσης εισόδου του συμβουλίου εκτός των ορίων εξουσίας του και ανήθικης...όπως τη χαρακτήρισε ο Κύριος Δαμιανός.

Και όπως επεξηγεί...

"Περιέργως η αντίδραση ήταν μόνο για το πρώτο...

Ανήθικη, γιατί επρόκειτο για το άτομό μου...

Με δύο από τα τρία μέλη του συμβουλίου γνωριζόμαστε 25 και 15 χρόνια ...με γνωρίζουν πολύ καλά...

Και εκτός ορίων εξουσίας διότι εδώ πρόκειται για την λειτουργία του σχολείου και όχι της φυλακής. 

Αν ετίθετο θέμα ασφάλειας να το καταλάβω...

Έχει υποχρέωση να επέμβει αν επρόκειτο να εισέλθει στο χώρο έμπορος ναρκωτικών ή καταδικασμένος για παιδοφιλία κτλ...

Αλλά εδώ επρόκειτο για τον δάσκαλο που επί τριάντα χρόνια λειτουργούσε στο συγκεκριμένο σχολείο. 

Για τον δάσκαλο που ξεκίνησε με έναν μαθητή και φέτος φοιτούν 250... 

Ένα δάσκαλο που έχει τη χαρά να έχει 40 φοιτητές, να έχουν περάσει από τα θρανία του πάνω από τρεις χιλιάδες μαθητές, να έχει τη χαρά να βλέπει ότι το έργο του συνεχίζουν επάξια οι σπουδαίοι συνάδελφοί του...

Η τελευταία μεγάλη χαρά...

Ζήτησα και πήρα το πρακτικό της απόφασης...

Ήθελα να δω το σκεπτικό...

Ποια επικίνδυνη κατάσταση θα δημιουργούσα.

Ξέρετε τι αναφέρει;

Ότι... δεν τεκμηριώνεται από τα έγγραφα η αναγκαιότητα της παρουσίας μου στη συγκεκριμένη εκπαιδευτική δράση...(!!!)

Ντροπή... μόνο ντροπή...

Κυρίως για τα μέλη που με ξέρουν δεκαετίες...

Μια απόφαση που εκδόθηκε χθες το απόγευμα, ενώ το αίτημα έγινε στις 30/4 , προφανώς για να μην υπάρχει περιθώριο αντίδρασης με νέα στοιχεία...

Στο ερώτημα μου αν το υπουργείο συμφωνεί πήρα καταφατική απάντηση, χωρίς όμως να μου δοθεί σχετικό έγγραφο...

Πότε άλλωστε να προλάβουν να το ετοιμάσουν...

Αν αληθεύει ότι το υπουργείο ενέκρινε μια τέτοια απόφαση τότε η ντροπή θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη...

Ξέρετε και στο υπουργείο με γνωρίζουν χρόνια πολλά...

Εύχομαι να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο...

Ή να μην συμβαίνει κάτι άλλο...

Και για να ξεφύγουμε από το προσωπικό.

Η απόφαση είναι εκτός ορίων γιατί υποδεικνύει η φυλακή πως θα λειτουργήσει το σχολείο...

Είναι πολύ σοβαρό το θέμα...

Το Σχολείο και το Πανεπιστήμιο αποφάσισαν τον τρόπο του μαθήματος και η φυλακή δεν συμφωνεί...

Όχι γιατί κινδυνεύει η ασφάλεια αλλά...

Η απόφαση επεμβαίνει στην εκπαιδευτική διαδικασία και το αναφέρει, χωρίς ντροπή θα έλεγα εγώ...

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αλλά και του Προστασίας του Πολίτη θα πρέπει να πάρουν θέση...

Παρόλα αυτά έχω θέσει τον εαυτό μου και τη ζωή μου στην υπηρεσία των νέων ανθρώπων που δεν προλάβαμε... εξακολουθώ να ζητώ από την πολιτεία να με "εκμεταλλευτεί"...

Από πέρυσι το καλοκαίρι είμαστε συνεχώς στη συζήτηση... 

... έτσι δεν οδηγούμαστε πουθενά...

Χρειάζεται εγρήγορση...

Αλλά και τόλμη..."

Σε αυτή τη χώρα...που το έρεβος καλά κρατεί...

Με τον Πέτρο Δαμιανό...

____****____

Πώς περιγράφει το γεγονός ο ίδιος ο Πέτρος Δαμιανός  

Συνέβη κι αυτό...!!!

Το συμβούλιο της φυλακής ΔΕΝ ενέκρινε (ομόφωνα...!!!) την είσοδό μου στο κατάστημα προκειμένου να συμμετάσχω στο ετήσιο κοινό μάθημα των μαθητών μας με τους φοιτητές του Μεταπτυχιακού Προγράμματος της Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

 Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε προ δεκαπενταετίας και το 2012 υπογράψαμε με τη Διευθύντριά του την καθηγήτρια Χριστίνα Ζαραφωνίτου Christina Zarafonitou το πρωτόκολλο συνεργασίας που θα βρείτε στις φωτογραφίες. Οι παλαιότεροι φίλοι θα θυμούνται τις ετήσιες αναρτήσεις για το σπουδαίο αυτό γεγονός. Φέτος η προετοιμασία ξεκίνησε πολύ νωρίς από τους τρεις μας, τη κυρία Ζαραφωνίτου, τη κυρία Πέππα Anastasia Peppa ( άξιος συνεχιστής του έργου μου) και μένα. Συνεχίστηκε από τους συναδέλφους των δύο φορέων, τους μεταπτυχιακούς, τους μαθητές μας και σήμερα ήταν όλα έτοιμα για το μάθημα. Ίσως αυτή την στιγμή που σας γράφω να έχει τελειώσει και το δεύτερο μέρος ίσως όχι. Το σίγουρο είναι ότι θα μας ενημερώσουν και θα μας στείλουν φωτογραφικό υλικό τις επόμενες ημέρες. Στις φωτογραφίες, βέβαια, θα λείπω...

Όπως καταλαβαίνετε αντέδρασα έντονα... πολύ έντονα...

Το πρωί στο γραφείο του Διευθυντή της φυλακής...ειχαμε, οφείλω να ομολογήσω διάλογο χωρίς φωνές... μεγάλες...

Θυμάμαι ότι χαρακτήρισα την απόφαση του συμβουλίου εκτός των ορίων εξουσίας του και ανήθικης...

Περιέργως η αντίδραση ήταν μόνο για το πρώτο...

Ανήθικη, γιατί επρόκειτο για το άτομό μου...

Με δύο από τα τρία μέλη του συμβουλίου γνωριζόμαστε 25 και 15 χρόνια ...με γνωρίζουν πολύ καλά...

Και εκτός ορίων εξουσίας διότι εδώ πρόκειται για την λειτουργία του σχολείου και όχι της φυλακής. Αν ετίθετο θέμα ασφάλειας να το καταλάβω...

Έχει υποχρέωση να επέμβει αν επρόκειτο να εισέλθει στο χώρο έμπορος ναρκωτικών ή καταδικασμένος για παιδοφιλία κτλ...

Αλλά εδώ επρόκειτο για τον δάσκαλο που επί τριάντα χρόνια λειτουργούσε στο συγκεκριμένο σχολείο. Για τον δάσκαλο που ξεκίνησε με έναν μαθητή και φέτος φοιτούν 250... 

Ένα δάσκαλο που έχει τη χαρά να έχει 40 φοιτητές, να έχουν περάσει από τα θρανία του πάνω από τρεις χιλιάδες μαθητές, να έχει τη χαρά να βλέπει ότι το έργο του συνεχίζουν επάξια οι σπουδαίοι συνάδελφοί του...

Η τελευταία μεγάλη χαρά...

Ζήτησα και πήρα το πρακτικό της απόφασης...

Ήθελα να δω το σκεπτικό...

Ποια επικίνδυνη κατάσταση θα δημιουργούσα.

Ξέρετε τι αναφέρει;

Ότι... δεν τεκμηριώνεται από τα έγγραφα η αναγκαιότητα της παρουσίας μου στη συγκεκριμένη εκπαιδευτική δράση...(!!!)

Ντροπή... μόνο ντροπή...

Κυρίως για τα μέλη που με ξέρουν δεκαετίες...

Μια απόφαση που εκδόθηκε χθες το απόγευμα, ενώ το αίτημα έγινε στις 30/4 , προφανώς για να μην υπάρχει περιθώριο αντίδρασης με νέα στοιχεία...

Στο ερώτημα μου αν το υπουργείο συμφωνεί πήρα καταφατική απάντηση, χωρίς όμως να μου δοθεί σχετικό έγγραφο...

Πότε άλλωστε να προλάβουν να το ετοιμάσουν...

Αν αληθεύει ότι το υπουργείο ενέκρινε μια τέτοια απόφαση τότε η ντροπή θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη...

Ξέρετε και στο υπουργείο με γνωρίζουν χρόνια πολλά...

Εύχομαι να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο...

Ή να μην συμβαίνει κάτι άλλο...

Και για να ξεφύγουμε από το προσωπικό.

Η απόφαση είναι εκτός ορίων γιατί υποδεικνύει η φυλακή πως θα λειτουργήσει το σχολείο...

Είναι πολύ σοβαρό το θέμα...

Το Σχολείο και το Πανεπιστήμιο αποφάσισαν τον τρόπο του μαθήματος και η φυλακή δεν συμφωνεί...

Όχι γιατί κινδυνεύει η ασφάλεια αλλά...

Η απόφαση επεμβαίνει στην εκπαιδευτική διαδικασία και το αναφέρει, χωρίς ντροπή θα έλεγα εγώ...

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αλλά και του Προστασίας του Πολίτη θα πρέπει να πάρουν θέση...

Παρόλα αυτά έχω θέσει τον εαυτό μου και τη ζωή μου στην υπηρεσία των νέων ανθρώπων που δεν προλάβαμε... εξακολουθώ να ζητώ από την πολιτεία να με "εκμεταλλευτεί"...

Από πέρυσι το καλοκαίρι είμαστε συνεχώς στη συζήτηση... 

... έτσι δεν οδηγούμαστε πουθενά...

Χρειάζεται εγρήγορση...

Αλλά και τόλμη...

Υγ.:1. Ήμουν στην περιφέρεια παρέα με τα εγγόνια μου ήρθα άρον άρον για να συμμετάσχω στο μάθημα που αποκλείστηκα...

Μπαίνω στο σπίτι και τι να δω; Κρανίου τόπος... Κάποιοι με είχαν προλάβει...

Ακόμα δεν έχω συνέλθει με το σπίτι... και τώρα αυτό...

Σαν πολλά δεν μαζεύτηκαν...

Καθαρίζω και ψάχνω...

Λέτε να βρω σακούλες... 

τις χρειάζομαι... 

όλα τα συρτάρια στο πάτωμα και στο κρεβάτι μου...

2.  Ευγενία Ευγενία Λουπάκη σειρά σου. Τη Δευτέρα στην άλλη εκδήλωση με τους μεταπτυχιακούς του ΕΚΠΑ έχεις αποκλειστεί εσύ...

Εγώ όχι. Εκεί είμαι διδάσκων...

3. Οι τελευταίες φωτογραφίες από τά ετήσια μαθήματα. Από το 2010 πέρυσι...

Περισσότερα θα βρείτε στο site  του μεταπτυχιακού...

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/19B1BsEEbu/

https://www.facebook.com/share/p/1Fp1WrW8Td/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πόση αναταραχή στον κόσμο! Πόσος θάνατος και θλίψη. Μακάρι αυτός ο μήνας να φέρει καλύτερες ειδήσεις.

Από άρθρο του Φώτη Κόντογλου στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 

Η ανθρώπινη δικαιοσύνη

Πολλές φορές συλλογίζουμαι τι είναι η ανθρώπινη δικαιοσύνη. Πόσοι άνθρωποι είναι εντάξει μ’ αυτή τη δικαιοσύνη, ενώ είναι κακοί και μοχθηροί και μισούν τον αδελφό τους και τον φθονούν και θέλουν το κακό του και πικραίνονται όποτε ακούσουν να λένε καλόν λόγο γι’ αυτόν. Οι τέτοιοι άνθρωποι προσέχουν να μην παραβούνε τον νόμο κ’ έτσι μπορούν να κάνουν κάθε κακή πράξη, σίγουροι κι’ ασφαλισμένοι.

 Υποκριτές περνούνε για ενάρετοι, από φόβο μην τους πιάσει η δικαιοσύνη ενώ μέσα τους είναι σκληροί, άσπλαχνοι.

Πόσοι πάλι, που δεν έχουνε αυτή τη σατανική φρονιμάδα, αλλά παραφέρονται από την ειλικρινή καρδιά τους, κάνουνε κάποια πράγματα απαγορευμένα από τον νόμο, που δεν τον κρατάνε από φόβο, όπως οι πρώτοι, που είπαμε, μα η ψυχή τους είναι καλή και θέλει να κάνει όλο το καλό!

Η κοινωνική ανισότητα και η φτώχεια στο " Έγκλημα και Τιμωρία " του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκυ.

Μαντώ Μαλάμου 

Η φιλόλογος Μαντώ Μαλάμου συζητά με τον Κώστα Παππά στον Ρ/Σ της εκκλησίας της Ελλάδος για την κοινωνική ανισότητα και την φτώχεια στο " Έγκλημα και Τιμωρία " του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκυ.

Η εικαστική επιμέλεια έγινε από το https://antistudio.gr.

Αν δεν το ξέρατε οι “πλούσιοι” στην Ελλάδα είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι!

"...Τα έσοδα από τους αμέσους φόρους ανέρχονται σε 10,2 δις εκ των οποίων μόνο το 10% καταβάλλουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ καταβάλλουν 15% οι εισοδηματίες, 5% οι αγρότες, 38% οι μισθωτοί και 33% οι συνταξιούχοι. Το ΑΕΠ της χώρας μας υπερβαίνει τα 230 δις πλέον 40% από τη μαύρη οικονομία, που καμιά κυβέρνηση δεν μπόρεσε να ελέγξει, αλλά φαίνεται από την επίδειξη πλούτου και τη dolce vita κάποιων και μάλιστα ανέργων....

...Σαφώς είναι απαράδεκτο το 90% των αμέσων φόρων να καταβάλλουν μόνο αυτοί που έχουν σταθερά και δηλούμενα εισοδήματα, τα οποία πλήττονται και από την ακρίβεια, επειδή δεν μπορούν να αναπροσαρμόσουν τα εισοδήματα τους και η Πολιτεία να μη μπορεί να δημιουργήσει αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου για να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και προσπαθεί μόνο με οριζόντια μαχητά τεκμήρια και όχι με πραγματικά, όπως πχ τις μέσω τραπεζικών καρτών δαπάνες, να τη περιορίσει..."

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ

Δόθηκαν σε δημοσιότητα τα οικονομικά στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2023. Τα πλέον ενδιαφέροντα στοιχεία είναι: Υποβλήθηκαν 9.017.477 δηλώσεις εισοδήματος με φορολογητέο εισόδημα 97,5 δις ευρώ και εισπρακτέοι φόροι 10,2 δις. Το 50% δήλωσαν εισόδημα έως 7.680 ευρώ, ενώ μόνο το 10% δήλωσε εισόδημα άνω των 20.842 ευρώ.

Η γνώση και η κατανόηση των διδαγμάτων της ιστορίας αποτελεί βασικό εργαλείο για την κατανόηση και επίλυση πολλών συγχρόνων πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων στη χώρα μας και όχι μόνον. Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται και χώρα που ξεχνά την ιστορία της και δεν διδάσκεται από τα μαθήματα της, δεν έχει μέλλον, τα παραπάνω οικονομικά στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος για το 2023 (όπου τα βάρη σηκώνουν και πάλι μισθωτοί και συνταξιούχοι) μας δίνουν την αφορμή να ανατρέξομε στην ιστορία μας.

Θα συγκρίνομε λοιπόν την Αθηναϊκή Πολιτεία κατά την εποχή του Χρυσού Αιώνα και αμέσως μετά με τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας από την άποψη και μόνο δημόσιων οικονομικών και φορολογίας. Στην αρχαία Αθήνα οι Αθηναίοι πολίτες δεν πλήρωναν άμεσους φόρους, τους οποίους όμως πλήρωναν οι μέτοικοι το “μετοίκιον”, δηλαδή οι ελεύθεροι ξένοι που έμεναν μόνιμα στην Αθήνα και απολάμβαναν ορισμένα πολιτικά δικαιώματα καθώς και οι ξένοι που δεν ήταν μέτοικοι το “ξενικόν”.

Η αδικία στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων - κ. Θανάσης Παπαθανασίου

Περιγραφή

Η αδικία έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και αναφοράς στον φιλοσοφικό και κοινωνικό λόγο απ' αρχής των οργανωμένων κοινωνιών, όταν οι σχέσεις των ανθρώπων άρχισαν να μεταφράζονται και μέσω οικονομικών σχέσεων. 

Με την εμφάνιση αυτής της μορφής κοινωνικών «συμβολαίων» μεταξύ των ανθρώπων, η πλεονεξία και η θέληση για συσσώρευση του πλούτου άρχισε να γίνεται όλο και πιο έντονη. Η Αγία Γραφή, ήδη από την Παλαιά Διαθήκη μας διδάσκει την απάρνηση του άδικου πλούτου και της πλεονεξίας:

 «Ἀγαθὸν τὸ ὀλίγον μετὰ δικαιοσύνης ἢ πολὺ μετὰ ἀδικίας», όπως μας αναφέρεται στην ιστορία του Τωβίτ. Και το κήρυγμα της ακτημοσύνης γίνεται εμφανέστατο μέσα από τα λόγια του ίδιου του Κυρίου μας, ο οποίος μας προτρέπει να δώσουμε τον έναν χιτώνα, αν έχουμε δύο, αλλά και να προσφέρουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στην υπηρεσία του συνάδελφού μας. 

ΠΩΣ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΟΥΣ ΠΡΟΒΙΒΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ

Ἀπέκτησε στὴν πόλη του τὴν φήμη τοῦ Δικαίου ἀνδρὸς χάρη στὴν ὀρθοφροσύνη του καὶ τὴν ἐντιμότητά του, πολέμησε ἡρωϊκὰ στὴν Μάχη τοῦ Μαραθῶνα καὶ τὸν ἑπόμενο χρόνο ἐξελέγη ἄρχων τῶν Ἀθηνῶν. Λόγῳ τῆς ἀντιθέσεώς του στὸ ναυτικὸ πρόγραμμα τοῦ Θεμιστοκλῆ οἱ Δημοκρατικοὶ ἀποφάσισαν νὰ τὸν ἐξορίσουν μὲ τὴν διαδικασία τοῦ ὀστρακισμοῦ (οἱ πολῖτες ἔγραφαν τὸ ὄνομα τοῦ προσώπου ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἐξορισθεῖ πάνω σὲ ἕνα ὄστρακο, δηλαδὴ πάνω σὲ ἕνα κομμάτι ἀγγείου). 

 «Τὴν ὥρα ποὺ ἔγραφαν τὰ ὀνόματα, λέγεται ὅτι κάποιος ἀγράμματος χωριάτης ἔδωσε τὸ ὄστρακο στὸν Ἀριστείδη, γιατὶ αὐτὸν πρωτοσυνάντησε, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ γράψει πάνω του τὸ ὄνομα 'Ἀριστείδης'. Ἐκεῖνος παραξενεύτηκε καὶ τὸν ρώτησε ἂν ὁ Ἀριστείδης τοῦ ἔκανε κάποιο κακό. 'Τίποτα', ἀποκρίθηκε ὁ χωρικός, 'οὔτε τὸν γνωρίζω καθόλου τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ μὲ ἐνοχλεῖ νὰ ἀκούω παντοῦ νὰ τὸν λένε Δίκαιο'. Ὁ Ἀριστείδης δὲν εἶπε τίποτα, ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτό, ἀλλὰ ἔγραψε τὸ ὄνομά του στὸ ὄστρακο καὶ τὸ ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο». (Πλουτάρχου, «Βίοι Παράλληλοι: Ἀριστείδης», 7). 

[«Γραφομένων οὖν τότε τῶν ὀστράκων, λέγεταί τινα τῶν ἀγραμμάτων καὶ παντελῶς ἀγροίκων ἀναδόντα τῷ Ἀριστείδῃ τὸ ὄστρακον ὡς ἑνὶ τῶν τυχόντων παρακαλεῖν, ὅπως Ἀριστείδην ἐγγράψειε. τοῦ δὲ θαυμάσαντος καὶ πυθομένου μή τι κακὸν αὐτὸν Ἀριστείδης πεποίηκεν, ᾿οὐδέν᾿ εἰπεῖν, ᾿οὐδὲ γινώσκω τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ᾿ ἐνοχλοῦμαι πανταχοῦ τὸν Δίκαιον ἀκούων᾿. ταῦτ᾿ ἀκούσαντα τὸν Ἀριστείδην ἀποκρίνασθαι μὲν οὐδέν, ἐγγράψαι δὲ τοὔνομα τῷ ὀστράκῳ καὶ ἀποδοῦναι. τῆς δὲ πόλεως ἀπαλλαττόμενος ἤδη, τὰς χεῖρας ἀνατείνας πρὸς τὸν οὐρανὸν ηὔξατο τὴν ἐναντίαν ὡς ἔοικεν εὐχὴν τῷ Ἀχιλλεῖ, μηδένα καιρὸν Ἀθηναίους καταλαβεῖν ὃς ἀναγκάσει τὸν δῆμον Ἀριστείδου μνησθῆναι».]

Η πείνα θερίζει στη Μαδαγασκάρη, ο Bezos στο διάστημα…

Η πείνα θερίζει στη Μαδαγασκάρη, ο Bezos στο διάστημα…: Τα μάθατε τα νέα; "Ο Μπέζος στο Φεγγάρι"! (good news). "Λιμός στη Μαδαγασκάρη" (not so good news). Θα μπορούσε να είναι και instagr

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ;

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ;

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ...

Κάτι δεν πάει καλά με τους αναλώσιμους φτωχούς στην πανδημία.

Αλήθεια, όλοι οι "επώνυμοι" εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι νοσηλεύονται μόνο στον Ευαγγελισμό; Αν και δημόσιο νοσοκομείο δεν νοσηλεύει κοινούς θνητούς, ασθενείς με κόβιντ; Άλλα νοσοκομεία δεν υπάρχουν για τους επώνυμους;

Οι "κοινοί" θνητοί οι μόνες λέξεις παρηγοριάς που ακούν πριν τη διασωλήνωση είναι: "Θα βρεθεί ΜΕΘ γιατί είναι μόλις 53 χρονών"! Φαίνεται για τους πιο ηλικιωμένους υπάρχει ενεργός ο "Καιάδας"!

Τελικά δεν φτάνει να βρεθεί ΜΕΘ φτωχέ μου! Οι ΜΕΘ χρειάζονται επαρκές, έμπειρο και εκπαιδευμένο προσωπικό σε θαλάμους κατάλληλους και όχι βεβαρημένους από λοιμώξεις.

Πάντως τα ποσοστά θνησιμότητας στον Ευαγγελισμό και σε 2-3 νοσοκομεία ακόμη πρέπει να είναι μηδενικά και ας έχουν νοσηλευτεί "επώνυμοι", υπέργηροι, ανεμβολίαστοι με υποκείμενα νοσήματα.

Θα ήταν πρέπον να δημοσιευθούν κάποια στιγμή τα ποσοστά θνησιμότητας των εισαγόμενων ασθενών με κοβιντ σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας.

Υγ. Μη φανταστείτε πως η διακριτική μεταχείριση σε βάρος των φτωχών υπάρχει μόνο στη δημόσια υγεία. Ανάλογο σύστημα προετοιμάζει η Κεραμέως για το δημόσιο σχολείο. Μέσω πανελλαδικών εξετάσεων από την Στ' δημοτικού παρακαλώ, θα εγγράφονται οι αριστούχοι μαθητές, γόνοι αστών φυσικά, στα καλά σχολεία που θα ενισχύονται οικονομικά για τις επιτυχίες τους ανάλογα, και η φτωχολογιά στα υποβαθμισμένα των δυτικών προαστίων με μειωμένες επιδοτήσεις λόγω κακών επιδόσεων.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

_______****_______

Η ανάρτηση που ακολουθεί από Rachiotis Yiannis

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ;

Την εβδομάδα 18-24/10ου/2021 είχαμε στην Ελλάδα 253 νεκρούς από Covid. Την αμέσως προηγούμενη βδομάδα, 11-17/10ου/2021 είχαμε 240. Τις αντίστοιχες εβδομάδες του 2020, δηλαδή 19-25/10ου και 12-18/10ου/2020, είχαμε 65 & 60 νεκρούς αντίστοιχα. Η ίδια αναλογία υπάρχει και στις άλλες βδομάδες του φθινοπώρου [ πηγή: Johns Hopkins University https://gisanddata.maps.arcgis.com/.../bda7594740fd402994...]

Αν πάρουμε υπ’ όψη ότι

1) πέρυσι τέτοια εποχή το σύνολο του πληθυσμού ήταν ανεμβολίαστο ενώ εφέτος την ίδια περίοδο ανεμβολίαστο είναι το 40%

2) ότι οι θάνατοι φαίνεται να αφορούν σχεδόν στο σύνολό τους το ανεμβολίαστο μέρος του πληθυσμού

3) ότι το ανεμβολίαστο μέρος του πληθυσμού είναι κατά μέσο όρο πολύ νεώτερο του εμβολιασμένου και

4) στατιστικά προκύπτει μέχρι τώρα ότι είναι πολύ πιο έκθετο σε θανατηφόρα κατάληξη της νόσου το πολύ ηλικιωμένο – και πιο εμβολιασμένο- τμήμα του πληθυσμού,

Απελπισία και απελευθέρωση

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου

Δρ. Θεολογίας, εκπαιδευτικός,

αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη»

Απελπισία και απελευθέρωση.

Πανανθρώπινες διαδρομές με τη Βίβλο*.

«Θα πάρω θέση, θα σταθώ στη σκοπιά μου και στην πολεμίστρα μου και θα προσμένω για να δω τι θα μου πει ο Θεός για να πω, και ποια θα πρέπει απάντηση να δώσω στο παράπονο που διατύπωσα» [1].

Προφήτης Αβακούμ: Εκπρόσωπος παραπονούμενων, μα παραπονούμενων απαιτητικών κι ετοιμοπόλεμων. Το ετοιμοπόλεμο μεταμορφώνει την αδρανή υπομονή σε προσδοκία έμπρακτη. Είσαι στην πολεμίστρα, σε θέση πράξης. Και προσδοκάς απάντηση ρηματική και έμπρακτη μαζί. Γιατί ζητάς να αλλάξει  ροή η ιστορία.

«Ως πότε, Κύριε, θα σου φωνάζω για βοήθεια, κι εσύ δεν θα με ακούς; Σου κράζω για την αδικία που επικρατεί, μα εσύ δεν επεμβαίνεις! […] Γιατί παρατηρείς τη δυστυχία χωρίς να κάνεις τίποτα;»(Αβακ. 1: 1-4).

Εμείς τώρα, διαβάζοντας τον Αβακούμ μέχρι τέλους, γνωρίζουμε ότι η απάντηση ήρθε. Αλλά τις ώρες του παραπόνου, τις ώρες της κραυγής, τις ώρες του καμπουριάσματος στην πολεμίστρα, ο παραπονούμενος αναμετριέται με τη σιωπή, με την απουσία, με την απελπισία, χωρίς κάτι εκείνη τη στιγμή να του εξασφαλίζει ότι η σιωπή, η απουσία, η απελπισία δεν θα είναι αιώνιες. Και σιωπή, απουσία, απελπισία σημαίνουν ότι επελαύνει ανενόχλητη στην ιστορία η νομοτέλεια την οποία ορίζει η ισχύς, με όχημα στις ημέρες του Αβακούμ τους Βαβυλώνιους και στις ημέρες της αφεντιάς μας τους νεοφιλελεύθερους,

«αυτό το έθνος το σκληρό κι αδίστακτο, που διασχίζει όλη τη γη, γυρεύοντας να κατακτήσει ξένες χώρες. Είναι φοβεροί και τρομεροί. Νόμος τους είναι του ισχυρότερου το δίκιο» (1: 6-7).

Απέναντι στη δήλωση, τα θύματα και οι αδικημένοι στενάζουν και κραυγάζουν. Η δυνατότητα για παράπονο, για στεναγμούς και για κραυγή, είναι σπουδαία προίκα του ανθρώπου. Είναι μια δυνατότητα, ο άνθρωπος να γίνει πιο ευρύχωρος, ποθώντας ζωή της προκοπής και προσκαλώντας τον άλλον να συμμεριστεί αυτόν τον πόθο. Σαν νήμα μυστικό η κραυγή αυτή ενώνει όλους τους ανθρώπους. Φώναξε γοερά το αίμα του Άβελ (Γεν. 4: 10), στέναξαν κι έκραξαν οι Εβραίοι στη δουλεία της Αιγύπτου (Έξ. 2: 23), κραυγάζει ο μισθός του εργάτη που τον παρακράτησαν τα αφεντικά (Δευτ. 24: 14-15, Ιακ. 5: 4), στενάζει και κραυγάζει η κτίση ολόκληρη, λαχταρώντας την απελευθέρωσή της από τη φθορά (Ρωμ. 8: 19-22), κραυγάζουν δυνατά οι ψυχές των μαρτύρων ζητώντας πίσω το αίμα τους και επαναλαμβάνοντας τον στίχο του Αβακούμ: «Έως πότε, επιτέλους;» (Αποκ. 6: 10). Υψώθηκε στον ουρανό η κραυγή των μαύρων δούλων στην Αμερική κι έγινε spiritual, υψώνεται στον ουρανό το Χαν των Κορεατών, η κραυγή του αδικαίωτου τυραννισμένου [2]. 

Στον πίνακα του Έντβαρντ Μουνκ υπάρχει μόνο η κραυγή [3]. Ανταπόκριση όχι. Σα να μην τίθεται καν το ερώτημα, «έως πότε;». Σα να δηλώνεται με απελπισία, «έτσι είναι, για πάντα». Στον αντίποδα του Μουνκ βρίσκεται ένας αφρικανός σκορπιός. Τον μνημονεύει ένας Έλληνας, ο Καζαντζάκης, σχολιάζοντας την κραυγή μιας φιλάσθενης εξεγερμένης Γερμανοεβραίας, της Ρόζας Λούξεμπουργκ: 

Υπόθεση καθαρίστριας: Πλαστικά κόκκινα γάντια

Της Νίνας Γεωργιάδου

Ο κόσμος των αρίστων έχει μαλακά κι ευαίσθητα χέρια. Τα χέρια του κόσμου των αρίστων είναι συνήθως άφυλα καθώς έχουν τα ίδια λεπτά δάχτυλα, το ίδιο ροζέ δέρμα, τα ίδια περιποιημένα, καθαρά νύχια, ανεξάρτητα απ’ το φύλο και την ηλικία. Σα χεράκια μικρού παιδιού.

Δεν σηκώνουν βαριά αντικείμενα. Ένα στυλό, το τηλέφωνο, ένα κομψό μπρελόκ, ένα ποτήρι σαμπάνια. Το πιο βαρύ πράγμα στα ντελικάτα χέρια του κόσμου των αρίστων, είναι συνήθως το πορτοφόλι. Και πάλι, η συναλλαγή με κάρτα, το μπλοκ επιταγών, η συναλλαγή με άυλους τίτλους. η συναλλαγή γενικά με τίτλους, έχει απαλύνει κι αυτό το βάρος.

Έχουν κι εκείνο το μακρύ νύχι του γυπαετού στο μικρό δαχτυλάκι του δεξιού χεριού που ξέρει να ξύνει τις πληγές αυτών που δεν ανήκουν στον κόσμο των αρίστων και την ανεπιθύμητη φαγούρα στη μύτη. Δε βουτάνε σε σαπουνόνερα, δεν χρησιμοποιούν χλωρίνη, δεν τρίβουν με συρματόβουρτσα, δεν ξεσκατίζουν μωρά και γέρους, δεν ξεφλουδίζουν κρεμμύδια, δεν στουμπάνε σκόρδα, δεν τινάζουν χαλιά.

Τινάζουν, καμιά φορά, το γούνινο γιακά τους από μια νιφάδα χιονιού και ανταλλάσσουν απαλές χειραψίες με άλλα μαλακά κι ευαίσθητα χέρια, έτσι που δεν υπάρχει περίπτωση να πληγωθούν. Δεν υπάρχει πιθανότητα να σκάσουν ή να πάθουν παραμορφωτική αρθρίτιδα.

Στο κρύο φοράνε δερμάτινα γάντια γδαρμένου κάστορα, και σε επίσημες δεξιώσεις, τα λεπτά χεράκια των γυναικών των αρίστων φοράνε κάτι λεπτά δαντελένια γαντάκια, που συνήθως καλύπτουν μόνο το χαμηλό μετατάρσιο των δαχτύλων. Γιατί είναι κρίμα να μη φανούν τα περιποιημένα, σαν πέρλες στρειδιού, νύχια και το μεγάλο, σαν αυγό φιδιού, μπριγιάν στο μεσαίο δάχτυλο. Ακόμα και οι γριές και οι γέροι του κόσμου των αρίστων δεν έχουν τους αντιαισθητικούς λεκέδες των γηρατειών που στιγματίζουν τα χέρια των κοινών γερόντων. Αφαιρούν τις γεροντικές φακίδες με κρυοπηξία ή κάτι τέτοιο και παραμένουν μαλακά κι επιδέξια. Προ πάντων επιδέξια με το αιθέριο του γιασεμιού που σπάει τις αγκυλώσεις. Τόσο επιδέξια, που μοιάζει να είναι και τα δύο χέρια δεξιά.

Συνέντευξη της 53χρονης καθαρίστριας

"Ντρέπομαι, αλλά έτρεμε η ψυχή μου για τα παιδιά μου. Δεν ήθελα να μεγαλώσουν σε ίδρυμα όπως εγώ. Σε χαμόσπιτο έμενα. Τρέχαν νερά από πάνω. Ερχόταν η Πρόνοια και έβλεπε τα παιδιά σε τι κατάσταση ήταν. Δεν ήθελα να βρεθώ σε κατάσταση να μου πάρουν τα παιδιά, να βρεθούν στο ορφανοτροφείο όπως ήμουν κι εγώ. Και έτσι, έκανα αυτό το έγκλημα: Το Ε’ το έκανα ΣΤ’ για μία τάξη…" 

Αυτή η γυναίκα τιμωρήθηκε για την "αποτρόπαια" πράξη της με δέκα χρόνια φυλακή. Αυτός που πλαστογράφησε τα στοιχεία για να μπει η Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε.,αυτός που πλαστογράφησε τα στοιχεία για να μπει η Ελλάδα στο πρώτο μνημόνιο ,αυτός που πλαστογράφησε ένα δημοψήφισμα ,όλοι αυτοί τι τιμωρία χρειάζονται ;

Από το fb του Β. Λαγού

"Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη" , του Βασίλη Ασημακόπουλου

"Οι φορείς της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, εκτός από το να συμμετέχουν στο γενικότερο κλίμα συγκίνησης και καταδίκης της "ανάλγητης δικαιοσύνης", νομοθετούν και κυβερνούν αντίστοιχα. Ας τροποποιήσουν το συγκεκριμένο νόμο για ανάλογες περιπτώσεις και να μην αναπαράγουν έναν απλά καταγγελτικό και βαθιά υποκριτικό σε τελευταία ανάλυση, λόγο".

Ένας στίχος του Σαββόπουλου λέει "η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη" .

Έχει δυστυχώς μεγάλη δόση αλήθειας σε πολλές εκφάνσεις του ελληνικού κράτους είτε στις εσωτερικές του σχέσεις, είτε στις διεθνείς, είτε όταν λειτουργεί ως εργοδότης, ως δανειστής, ως οφειλέτης, ως νομοθέτης, σε σχέση με τα δικαιώματα των πολιτών και τις υποχρεώσεις του, έναντι των εργαζομένων, τις υποχρεώσεις του έναντι του λαού και του έθνους. Η ανάγκη για ένα εθνικό, δημοκρατικό, παραγωγικό, κοινωνικό κράτους δικαίου είναι μείζον αίτημα του καιρού μας στον τόπο μας. 

Από το 2013-14 επί υπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη στο Εσωτερικών, νομίζω, άρχισε ή τότε εντάθηκε ένας επανέλεγχος σε σχέση με τα απολυτήρια, διπλώματα, πτυχία, που αποτελούσαν τυπικά προσόντα διορισμού σε διάφορες κατά καιρούς προκηρύξεις ή διαγωνισμούς του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα, σε ορίζοντα άνω και της 30ετίας, στο πλαίσιο μιας διάχυτης ατμόσφαιρας για το υπεράριθμο - αντιπαραγωγικό δημόσιο και όλη τη σχετική λογοτεχνία (ένα τηλεοπτικό κανάλι που κάνει ιδιαίτερο θόρυβο για την υπόθεση της καθαρίστριας και την αδικία σε βάρος της, τότε πρωτοστατούσε στην διαφήμιση της συγκεκριμένης επιχείρησης). 

Η νυν κυβέρνηση (και) στο ζήτημα αυτό εφάρμοσε την αρχή της συνέχειας της διοίκησης. Με τον τρόπο αυτό ήρθαν στα ποινικά, εργατικά-αστικά ή διοικητικά δικαστήρια της χώρας αρκετές ανάλογες με της καθαρίστριας υποθέσεις. Ως δικηγόρος έτυχε τα τελευταία χρόνια να χειριστώ 2-3 ανάλογες υποθέσεις στην εργατική ή διοικητική τους διάσταση (απόλυση, ανάλογα αν ήταν σε φορέα του στενού δημοσίου μόνιμος υπάλληλος ή του ευρύτερου δημοσίου ή ΙΔΑΧ γενικά). Την ποινική διάσταση που πάντα συνόδευε την εργατική ή διοικητική χειριζόταν συνάδελφος. Υπήρξαν πράγματι διαφορετικές κρίσεις της δικαιοσύνης ανάλογα με την περίπτωση. Πλην όμως διαμορφώθηκε σταδιακά στη Νομολογία των Ποινικών Δικαστηρίων μια ιδιαιτέρως σκληρή ερμηνεία-νομική κατασκευή σε σχέση με την έννοια της κατάχρησης σε βάρος του Δημοσίου στις σχετικές υποθέσεις. Θεωρώ τη συγκεκριμένη ερμηνεία απολύτως εσφαλμένη (όπως και αγωγές - λιγότερο συχνά- που ασκήθηκαν στο πλαίσιο της διεκδίκησης αχρεοστήτων καταβληθέντων ποσών, καθώς η εργασία παρασχέθηκε - το ζήτημα της καταγγελίας της σύμβασης σε μια τέτοια περίπτωση είναι άλλης τάξεως ζήτημα καθώς τίθεται θέμα κλονισμού σχέσης εμπιστοσύνης και πάντα σε σχέση με τη θέση που κατέχει ο εργαζόμενος, η απώλεια όμως της αποζημίωσης απόλυσης ή του εφάπαξ λόγω του ποινικού στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι επίσης μία άδικη κατά τη γνώμη μου παρεπόμενη συνέπεια σ' αυτές τις περιπτώσεις- καθώς και σε περίπτωση αθώωσης του εργαζομένου στο ποινικό λόγω 20ετούς παραγραφής, επειδή δεν υπήρξε αθώωση στην ουσία ο εργαζόμενος αυτός υπάρχει κίνδυνος να μην κερδίσει τελικά ούτε την αποζημίωση ή το εφάπαξ αν κάτι τέτοιο προβλέπεται με ΣΣΕ ). 

Όμως ο νόμος του 1950 ως έχει παρέχει τέτοιες ερμηνευτικές δυνατότητες (έστω και εσφαλμένες κατά τη γνώμη μου). Οι φορείς της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, εκτός από το να συμμετέχουν στο γενικότερο κλίμα συγκίνησης και καταδίκης της "ανάλγητης δικαιοσύνης", νομοθετούν και κυβερνούν αντίστοιχα. Ας τροποποιήσουν το συγκεκριμένο νόμο για ανάλογες περιπτώσεις και να μην αναπαράγουν έναν απλά καταγγελτικό και βαθιά υποκριτικό σε τελευταία ανάλυση, λόγο. Ας τον αφήσουν αυτόν για τους λειτουργούς των ΜΜΕ. Τέλος δεν υπάρχει ευθύνη των οργάνων που αποτελούσαν τις επιτροπές πρόσληψης προσωπικού ; Κατά τα λοιπά συμφωνώ με την ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και καλό είναι η κυβέρνηση να τη διαβάσει με προσοχή και να πράξει τα δέοντα. Τώρα που είμαστε και στη μεταμνημονιακή εποχή...

Vasilis Asimakopoulos

Ανακοίνωση του ΔΣΑ σχετικά με την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση σε βάρος καθαρίστριας

Με αφορμή την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, που καταδίκασε καθαρίστρια σε ποινή κάθειρξης 10 ετών, λόγω πλαστού απολυτηρίου Δημοτικού, πέραν της κραυγαλέας αντίθεσης στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, επισημαίνονται τα κάτωθι:

Η γενεαλογία της έννοιας της επιβίωσης

Γιώργος Ντόκος

Το κακό, η έριδα, ο πόνος , η αρρώστια, ο θάνατος έχουν ονομαστεί από τον μεγάλο θρησκειολόγο Μιρτσέα Ελιάντε τρόμος της ιστορίας. Όλες οι θρησκευτικές και φιλοσοφικές παραδόσεις προσπάθησαν να σταθούν και να απαντήσουν απέναντι στην τάση της φύσης προς τη φθορά, την σχάση και τον θάνατο. Οι περισσότερες παραδόσεις αναφέρονται σε μια παραδείσια κατάσταση πριν από την οποία υπήρχε το χάος. Η πτώση από τον παράδεισο έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της επιβίωσης και της επανάκτησης της χαμένης μακαριότητας.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο: «Χρυσό πρωτόπλασαν το γένος των βροτών ανθρώπων οι αθάνατοι του Ολύμπου. Στην εποχή του Κρόνου, όταν εκείνος δέσποζε στον ουρανό, ζούσαν κι εκείνοι σαν θεοί· ο νους τους ξέγνοιαστος, πάθη και συμφορές μακριά τους, μήτε τα μαύρα γηρατειά τους άγγιζαν· άφθαρτοι κι αναλλοίωτοι, πόδια και χέρια, στις χαρές δοσμένοι, κι ό,τι κακό έμενε απ᾽ έξω. Ακόμη κι όταν πέθαιναν, ήταν ο θάνατός τους ύπνος που τους δάμαζε, κι είχανε όλα τα καλά δικά τους· χωράφια γόνιμα τους έδιναν καρπό από μόνα τους, μεγάλη κι άφθονη σοδειά· κι εκείνοι πράοι, ησυχασμένοι σε έργα ευχάριστα, ευλογημένοι με τα πολλά αγαθά τους» . (Ησίοδος 15, 114-125).  Στη συνέχεια σε μια πτωτική πορεία ακολουθεί το ασημένιο γένος, το χάλκινο γένος, το γένος των ηρώων, γένος δίκαιο και αντρείο, που εξολοθρεύτηκε όμως σε πολέμους και τέλος το πιο δυστυχισμένο γένος είναι το σιδερένιο γένος, το γένος των ανθρώπων.

Κατά τον Ησίοδο πάλι, οι ψυχές των ηρώων και άλλων επιφανών ανδρών μετά τον θάνατό τους μετέβαιναν στα νησιά των Μακάρων που ήταν τόπος των ευτυχισμένων ηρώων, οι οποίοι δεν πεθαίνουν, αλλά εξακολουθούν να ζουν στα νησιά αυτά. Ο παράδεισος αυτός βρισκόταν στην άκρη του κόσμου, στον «Ωκεανόν τον βαθυδίνην», όπως και άλλα μυθικά νησιά, στα πέρατα του δυτικού Ωκεανού. Επίσης Θεοί, ήρωες και Τιτάνες όπως, η Δήμητρα με τα δημητριακά, ο Διόνυσος με το κρασί, ο Προμηθέας με τη φωτιά και ο Ηρακλής με τους άθλους του είχαν ένα ρόλο εκπολιτιστικό. Ήταν οι εκπολιτιστές που ευεργέτησαν την ανθρωπότητα ώστε να μπορέσει να επιβιώσει μέσα στις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες της τελευταίας εποχής.