Πόση αναταραχή στον κόσμο! Πόσος θάνατος και θλίψη. Μακάρι αυτός ο μήνας να φέρει καλύτερες ειδήσεις.

Από άρθρο του Φώτη Κόντογλου στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 

Η ανθρώπινη δικαιοσύνη

Πολλές φορές συλλογίζουμαι τι είναι η ανθρώπινη δικαιοσύνη. Πόσοι άνθρωποι είναι εντάξει μ’ αυτή τη δικαιοσύνη, ενώ είναι κακοί και μοχθηροί και μισούν τον αδελφό τους και τον φθονούν και θέλουν το κακό του και πικραίνονται όποτε ακούσουν να λένε καλόν λόγο γι’ αυτόν. Οι τέτοιοι άνθρωποι προσέχουν να μην παραβούνε τον νόμο κ’ έτσι μπορούν να κάνουν κάθε κακή πράξη, σίγουροι κι’ ασφαλισμένοι.

 Υποκριτές περνούνε για ενάρετοι, από φόβο μην τους πιάσει η δικαιοσύνη ενώ μέσα τους είναι σκληροί, άσπλαχνοι.

Πόσοι πάλι, που δεν έχουνε αυτή τη σατανική φρονιμάδα, αλλά παραφέρονται από την ειλικρινή καρδιά τους, κάνουνε κάποια πράγματα απαγορευμένα από τον νόμο, που δεν τον κρατάνε από φόβο, όπως οι πρώτοι, που είπαμε, μα η ψυχή τους είναι καλή και θέλει να κάνει όλο το καλό!

Η κοινωνική ανισότητα και η φτώχεια στο " Έγκλημα και Τιμωρία " του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκυ.

Μαντώ Μαλάμου 

Η φιλόλογος Μαντώ Μαλάμου συζητά με τον Κώστα Παππά στον Ρ/Σ της εκκλησίας της Ελλάδος για την κοινωνική ανισότητα και την φτώχεια στο " Έγκλημα και Τιμωρία " του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκυ.

Η εικαστική επιμέλεια έγινε από το https://antistudio.gr.

Αν δεν το ξέρατε οι “πλούσιοι” στην Ελλάδα είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι!

"...Τα έσοδα από τους αμέσους φόρους ανέρχονται σε 10,2 δις εκ των οποίων μόνο το 10% καταβάλλουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ καταβάλλουν 15% οι εισοδηματίες, 5% οι αγρότες, 38% οι μισθωτοί και 33% οι συνταξιούχοι. Το ΑΕΠ της χώρας μας υπερβαίνει τα 230 δις πλέον 40% από τη μαύρη οικονομία, που καμιά κυβέρνηση δεν μπόρεσε να ελέγξει, αλλά φαίνεται από την επίδειξη πλούτου και τη dolce vita κάποιων και μάλιστα ανέργων....

...Σαφώς είναι απαράδεκτο το 90% των αμέσων φόρων να καταβάλλουν μόνο αυτοί που έχουν σταθερά και δηλούμενα εισοδήματα, τα οποία πλήττονται και από την ακρίβεια, επειδή δεν μπορούν να αναπροσαρμόσουν τα εισοδήματα τους και η Πολιτεία να μη μπορεί να δημιουργήσει αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου για να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και προσπαθεί μόνο με οριζόντια μαχητά τεκμήρια και όχι με πραγματικά, όπως πχ τις μέσω τραπεζικών καρτών δαπάνες, να τη περιορίσει..."

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ

Δόθηκαν σε δημοσιότητα τα οικονομικά στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2023. Τα πλέον ενδιαφέροντα στοιχεία είναι: Υποβλήθηκαν 9.017.477 δηλώσεις εισοδήματος με φορολογητέο εισόδημα 97,5 δις ευρώ και εισπρακτέοι φόροι 10,2 δις. Το 50% δήλωσαν εισόδημα έως 7.680 ευρώ, ενώ μόνο το 10% δήλωσε εισόδημα άνω των 20.842 ευρώ.

Η γνώση και η κατανόηση των διδαγμάτων της ιστορίας αποτελεί βασικό εργαλείο για την κατανόηση και επίλυση πολλών συγχρόνων πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων στη χώρα μας και όχι μόνον. Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται και χώρα που ξεχνά την ιστορία της και δεν διδάσκεται από τα μαθήματα της, δεν έχει μέλλον, τα παραπάνω οικονομικά στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος για το 2023 (όπου τα βάρη σηκώνουν και πάλι μισθωτοί και συνταξιούχοι) μας δίνουν την αφορμή να ανατρέξομε στην ιστορία μας.

Θα συγκρίνομε λοιπόν την Αθηναϊκή Πολιτεία κατά την εποχή του Χρυσού Αιώνα και αμέσως μετά με τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας από την άποψη και μόνο δημόσιων οικονομικών και φορολογίας. Στην αρχαία Αθήνα οι Αθηναίοι πολίτες δεν πλήρωναν άμεσους φόρους, τους οποίους όμως πλήρωναν οι μέτοικοι το “μετοίκιον”, δηλαδή οι ελεύθεροι ξένοι που έμεναν μόνιμα στην Αθήνα και απολάμβαναν ορισμένα πολιτικά δικαιώματα καθώς και οι ξένοι που δεν ήταν μέτοικοι το “ξενικόν”.

Η αδικία στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων - κ. Θανάσης Παπαθανασίου

Περιγραφή

Η αδικία έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και αναφοράς στον φιλοσοφικό και κοινωνικό λόγο απ' αρχής των οργανωμένων κοινωνιών, όταν οι σχέσεις των ανθρώπων άρχισαν να μεταφράζονται και μέσω οικονομικών σχέσεων. 

Με την εμφάνιση αυτής της μορφής κοινωνικών «συμβολαίων» μεταξύ των ανθρώπων, η πλεονεξία και η θέληση για συσσώρευση του πλούτου άρχισε να γίνεται όλο και πιο έντονη. Η Αγία Γραφή, ήδη από την Παλαιά Διαθήκη μας διδάσκει την απάρνηση του άδικου πλούτου και της πλεονεξίας:

 «Ἀγαθὸν τὸ ὀλίγον μετὰ δικαιοσύνης ἢ πολὺ μετὰ ἀδικίας», όπως μας αναφέρεται στην ιστορία του Τωβίτ. Και το κήρυγμα της ακτημοσύνης γίνεται εμφανέστατο μέσα από τα λόγια του ίδιου του Κυρίου μας, ο οποίος μας προτρέπει να δώσουμε τον έναν χιτώνα, αν έχουμε δύο, αλλά και να προσφέρουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στην υπηρεσία του συνάδελφού μας. 

ΠΩΣ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΟΥΣ ΠΡΟΒΙΒΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ

Ἀπέκτησε στὴν πόλη του τὴν φήμη τοῦ Δικαίου ἀνδρὸς χάρη στὴν ὀρθοφροσύνη του καὶ τὴν ἐντιμότητά του, πολέμησε ἡρωϊκὰ στὴν Μάχη τοῦ Μαραθῶνα καὶ τὸν ἑπόμενο χρόνο ἐξελέγη ἄρχων τῶν Ἀθηνῶν. Λόγῳ τῆς ἀντιθέσεώς του στὸ ναυτικὸ πρόγραμμα τοῦ Θεμιστοκλῆ οἱ Δημοκρατικοὶ ἀποφάσισαν νὰ τὸν ἐξορίσουν μὲ τὴν διαδικασία τοῦ ὀστρακισμοῦ (οἱ πολῖτες ἔγραφαν τὸ ὄνομα τοῦ προσώπου ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἐξορισθεῖ πάνω σὲ ἕνα ὄστρακο, δηλαδὴ πάνω σὲ ἕνα κομμάτι ἀγγείου). 

 «Τὴν ὥρα ποὺ ἔγραφαν τὰ ὀνόματα, λέγεται ὅτι κάποιος ἀγράμματος χωριάτης ἔδωσε τὸ ὄστρακο στὸν Ἀριστείδη, γιατὶ αὐτὸν πρωτοσυνάντησε, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ γράψει πάνω του τὸ ὄνομα 'Ἀριστείδης'. Ἐκεῖνος παραξενεύτηκε καὶ τὸν ρώτησε ἂν ὁ Ἀριστείδης τοῦ ἔκανε κάποιο κακό. 'Τίποτα', ἀποκρίθηκε ὁ χωρικός, 'οὔτε τὸν γνωρίζω καθόλου τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ μὲ ἐνοχλεῖ νὰ ἀκούω παντοῦ νὰ τὸν λένε Δίκαιο'. Ὁ Ἀριστείδης δὲν εἶπε τίποτα, ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτό, ἀλλὰ ἔγραψε τὸ ὄνομά του στὸ ὄστρακο καὶ τὸ ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο». (Πλουτάρχου, «Βίοι Παράλληλοι: Ἀριστείδης», 7). 

[«Γραφομένων οὖν τότε τῶν ὀστράκων, λέγεταί τινα τῶν ἀγραμμάτων καὶ παντελῶς ἀγροίκων ἀναδόντα τῷ Ἀριστείδῃ τὸ ὄστρακον ὡς ἑνὶ τῶν τυχόντων παρακαλεῖν, ὅπως Ἀριστείδην ἐγγράψειε. τοῦ δὲ θαυμάσαντος καὶ πυθομένου μή τι κακὸν αὐτὸν Ἀριστείδης πεποίηκεν, ᾿οὐδέν᾿ εἰπεῖν, ᾿οὐδὲ γινώσκω τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ᾿ ἐνοχλοῦμαι πανταχοῦ τὸν Δίκαιον ἀκούων᾿. ταῦτ᾿ ἀκούσαντα τὸν Ἀριστείδην ἀποκρίνασθαι μὲν οὐδέν, ἐγγράψαι δὲ τοὔνομα τῷ ὀστράκῳ καὶ ἀποδοῦναι. τῆς δὲ πόλεως ἀπαλλαττόμενος ἤδη, τὰς χεῖρας ἀνατείνας πρὸς τὸν οὐρανὸν ηὔξατο τὴν ἐναντίαν ὡς ἔοικεν εὐχὴν τῷ Ἀχιλλεῖ, μηδένα καιρὸν Ἀθηναίους καταλαβεῖν ὃς ἀναγκάσει τὸν δῆμον Ἀριστείδου μνησθῆναι».]

Η πείνα θερίζει στη Μαδαγασκάρη, ο Bezos στο διάστημα…

Η πείνα θερίζει στη Μαδαγασκάρη, ο Bezos στο διάστημα…: Τα μάθατε τα νέα; "Ο Μπέζος στο Φεγγάρι"! (good news). "Λιμός στη Μαδαγασκάρη" (not so good news). Θα μπορούσε να είναι και instagr

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ;

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ;

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ...

Κάτι δεν πάει καλά με τους αναλώσιμους φτωχούς στην πανδημία.

Αλήθεια, όλοι οι "επώνυμοι" εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι νοσηλεύονται μόνο στον Ευαγγελισμό; Αν και δημόσιο νοσοκομείο δεν νοσηλεύει κοινούς θνητούς, ασθενείς με κόβιντ; Άλλα νοσοκομεία δεν υπάρχουν για τους επώνυμους;

Οι "κοινοί" θνητοί οι μόνες λέξεις παρηγοριάς που ακούν πριν τη διασωλήνωση είναι: "Θα βρεθεί ΜΕΘ γιατί είναι μόλις 53 χρονών"! Φαίνεται για τους πιο ηλικιωμένους υπάρχει ενεργός ο "Καιάδας"!

Τελικά δεν φτάνει να βρεθεί ΜΕΘ φτωχέ μου! Οι ΜΕΘ χρειάζονται επαρκές, έμπειρο και εκπαιδευμένο προσωπικό σε θαλάμους κατάλληλους και όχι βεβαρημένους από λοιμώξεις.

Πάντως τα ποσοστά θνησιμότητας στον Ευαγγελισμό και σε 2-3 νοσοκομεία ακόμη πρέπει να είναι μηδενικά και ας έχουν νοσηλευτεί "επώνυμοι", υπέργηροι, ανεμβολίαστοι με υποκείμενα νοσήματα.

Θα ήταν πρέπον να δημοσιευθούν κάποια στιγμή τα ποσοστά θνησιμότητας των εισαγόμενων ασθενών με κοβιντ σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας.

Υγ. Μη φανταστείτε πως η διακριτική μεταχείριση σε βάρος των φτωχών υπάρχει μόνο στη δημόσια υγεία. Ανάλογο σύστημα προετοιμάζει η Κεραμέως για το δημόσιο σχολείο. Μέσω πανελλαδικών εξετάσεων από την Στ' δημοτικού παρακαλώ, θα εγγράφονται οι αριστούχοι μαθητές, γόνοι αστών φυσικά, στα καλά σχολεία που θα ενισχύονται οικονομικά για τις επιτυχίες τους ανάλογα, και η φτωχολογιά στα υποβαθμισμένα των δυτικών προαστίων με μειωμένες επιδοτήσεις λόγω κακών επιδόσεων.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

_______****_______

Η ανάρτηση που ακολουθεί από Rachiotis Yiannis

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ;

Την εβδομάδα 18-24/10ου/2021 είχαμε στην Ελλάδα 253 νεκρούς από Covid. Την αμέσως προηγούμενη βδομάδα, 11-17/10ου/2021 είχαμε 240. Τις αντίστοιχες εβδομάδες του 2020, δηλαδή 19-25/10ου και 12-18/10ου/2020, είχαμε 65 & 60 νεκρούς αντίστοιχα. Η ίδια αναλογία υπάρχει και στις άλλες βδομάδες του φθινοπώρου [ πηγή: Johns Hopkins University https://gisanddata.maps.arcgis.com/.../bda7594740fd402994...]

Αν πάρουμε υπ’ όψη ότι

1) πέρυσι τέτοια εποχή το σύνολο του πληθυσμού ήταν ανεμβολίαστο ενώ εφέτος την ίδια περίοδο ανεμβολίαστο είναι το 40%

2) ότι οι θάνατοι φαίνεται να αφορούν σχεδόν στο σύνολό τους το ανεμβολίαστο μέρος του πληθυσμού

3) ότι το ανεμβολίαστο μέρος του πληθυσμού είναι κατά μέσο όρο πολύ νεώτερο του εμβολιασμένου και

4) στατιστικά προκύπτει μέχρι τώρα ότι είναι πολύ πιο έκθετο σε θανατηφόρα κατάληξη της νόσου το πολύ ηλικιωμένο – και πιο εμβολιασμένο- τμήμα του πληθυσμού,

Απελπισία και απελευθέρωση

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου

Δρ. Θεολογίας, εκπαιδευτικός,

αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη»

Απελπισία και απελευθέρωση.

Πανανθρώπινες διαδρομές με τη Βίβλο*.

«Θα πάρω θέση, θα σταθώ στη σκοπιά μου και στην πολεμίστρα μου και θα προσμένω για να δω τι θα μου πει ο Θεός για να πω, και ποια θα πρέπει απάντηση να δώσω στο παράπονο που διατύπωσα» [1].

Προφήτης Αβακούμ: Εκπρόσωπος παραπονούμενων, μα παραπονούμενων απαιτητικών κι ετοιμοπόλεμων. Το ετοιμοπόλεμο μεταμορφώνει την αδρανή υπομονή σε προσδοκία έμπρακτη. Είσαι στην πολεμίστρα, σε θέση πράξης. Και προσδοκάς απάντηση ρηματική και έμπρακτη μαζί. Γιατί ζητάς να αλλάξει  ροή η ιστορία.

«Ως πότε, Κύριε, θα σου φωνάζω για βοήθεια, κι εσύ δεν θα με ακούς; Σου κράζω για την αδικία που επικρατεί, μα εσύ δεν επεμβαίνεις! […] Γιατί παρατηρείς τη δυστυχία χωρίς να κάνεις τίποτα;»(Αβακ. 1: 1-4).

Εμείς τώρα, διαβάζοντας τον Αβακούμ μέχρι τέλους, γνωρίζουμε ότι η απάντηση ήρθε. Αλλά τις ώρες του παραπόνου, τις ώρες της κραυγής, τις ώρες του καμπουριάσματος στην πολεμίστρα, ο παραπονούμενος αναμετριέται με τη σιωπή, με την απουσία, με την απελπισία, χωρίς κάτι εκείνη τη στιγμή να του εξασφαλίζει ότι η σιωπή, η απουσία, η απελπισία δεν θα είναι αιώνιες. Και σιωπή, απουσία, απελπισία σημαίνουν ότι επελαύνει ανενόχλητη στην ιστορία η νομοτέλεια την οποία ορίζει η ισχύς, με όχημα στις ημέρες του Αβακούμ τους Βαβυλώνιους και στις ημέρες της αφεντιάς μας τους νεοφιλελεύθερους,

«αυτό το έθνος το σκληρό κι αδίστακτο, που διασχίζει όλη τη γη, γυρεύοντας να κατακτήσει ξένες χώρες. Είναι φοβεροί και τρομεροί. Νόμος τους είναι του ισχυρότερου το δίκιο» (1: 6-7).

Απέναντι στη δήλωση, τα θύματα και οι αδικημένοι στενάζουν και κραυγάζουν. Η δυνατότητα για παράπονο, για στεναγμούς και για κραυγή, είναι σπουδαία προίκα του ανθρώπου. Είναι μια δυνατότητα, ο άνθρωπος να γίνει πιο ευρύχωρος, ποθώντας ζωή της προκοπής και προσκαλώντας τον άλλον να συμμεριστεί αυτόν τον πόθο. Σαν νήμα μυστικό η κραυγή αυτή ενώνει όλους τους ανθρώπους. Φώναξε γοερά το αίμα του Άβελ (Γεν. 4: 10), στέναξαν κι έκραξαν οι Εβραίοι στη δουλεία της Αιγύπτου (Έξ. 2: 23), κραυγάζει ο μισθός του εργάτη που τον παρακράτησαν τα αφεντικά (Δευτ. 24: 14-15, Ιακ. 5: 4), στενάζει και κραυγάζει η κτίση ολόκληρη, λαχταρώντας την απελευθέρωσή της από τη φθορά (Ρωμ. 8: 19-22), κραυγάζουν δυνατά οι ψυχές των μαρτύρων ζητώντας πίσω το αίμα τους και επαναλαμβάνοντας τον στίχο του Αβακούμ: «Έως πότε, επιτέλους;» (Αποκ. 6: 10). Υψώθηκε στον ουρανό η κραυγή των μαύρων δούλων στην Αμερική κι έγινε spiritual, υψώνεται στον ουρανό το Χαν των Κορεατών, η κραυγή του αδικαίωτου τυραννισμένου [2]. 

Στον πίνακα του Έντβαρντ Μουνκ υπάρχει μόνο η κραυγή [3]. Ανταπόκριση όχι. Σα να μην τίθεται καν το ερώτημα, «έως πότε;». Σα να δηλώνεται με απελπισία, «έτσι είναι, για πάντα». Στον αντίποδα του Μουνκ βρίσκεται ένας αφρικανός σκορπιός. Τον μνημονεύει ένας Έλληνας, ο Καζαντζάκης, σχολιάζοντας την κραυγή μιας φιλάσθενης εξεγερμένης Γερμανοεβραίας, της Ρόζας Λούξεμπουργκ: 

Υπόθεση καθαρίστριας: Πλαστικά κόκκινα γάντια

Της Νίνας Γεωργιάδου

Ο κόσμος των αρίστων έχει μαλακά κι ευαίσθητα χέρια. Τα χέρια του κόσμου των αρίστων είναι συνήθως άφυλα καθώς έχουν τα ίδια λεπτά δάχτυλα, το ίδιο ροζέ δέρμα, τα ίδια περιποιημένα, καθαρά νύχια, ανεξάρτητα απ’ το φύλο και την ηλικία. Σα χεράκια μικρού παιδιού.

Δεν σηκώνουν βαριά αντικείμενα. Ένα στυλό, το τηλέφωνο, ένα κομψό μπρελόκ, ένα ποτήρι σαμπάνια. Το πιο βαρύ πράγμα στα ντελικάτα χέρια του κόσμου των αρίστων, είναι συνήθως το πορτοφόλι. Και πάλι, η συναλλαγή με κάρτα, το μπλοκ επιταγών, η συναλλαγή με άυλους τίτλους. η συναλλαγή γενικά με τίτλους, έχει απαλύνει κι αυτό το βάρος.

Έχουν κι εκείνο το μακρύ νύχι του γυπαετού στο μικρό δαχτυλάκι του δεξιού χεριού που ξέρει να ξύνει τις πληγές αυτών που δεν ανήκουν στον κόσμο των αρίστων και την ανεπιθύμητη φαγούρα στη μύτη. Δε βουτάνε σε σαπουνόνερα, δεν χρησιμοποιούν χλωρίνη, δεν τρίβουν με συρματόβουρτσα, δεν ξεσκατίζουν μωρά και γέρους, δεν ξεφλουδίζουν κρεμμύδια, δεν στουμπάνε σκόρδα, δεν τινάζουν χαλιά.

Τινάζουν, καμιά φορά, το γούνινο γιακά τους από μια νιφάδα χιονιού και ανταλλάσσουν απαλές χειραψίες με άλλα μαλακά κι ευαίσθητα χέρια, έτσι που δεν υπάρχει περίπτωση να πληγωθούν. Δεν υπάρχει πιθανότητα να σκάσουν ή να πάθουν παραμορφωτική αρθρίτιδα.

Στο κρύο φοράνε δερμάτινα γάντια γδαρμένου κάστορα, και σε επίσημες δεξιώσεις, τα λεπτά χεράκια των γυναικών των αρίστων φοράνε κάτι λεπτά δαντελένια γαντάκια, που συνήθως καλύπτουν μόνο το χαμηλό μετατάρσιο των δαχτύλων. Γιατί είναι κρίμα να μη φανούν τα περιποιημένα, σαν πέρλες στρειδιού, νύχια και το μεγάλο, σαν αυγό φιδιού, μπριγιάν στο μεσαίο δάχτυλο. Ακόμα και οι γριές και οι γέροι του κόσμου των αρίστων δεν έχουν τους αντιαισθητικούς λεκέδες των γηρατειών που στιγματίζουν τα χέρια των κοινών γερόντων. Αφαιρούν τις γεροντικές φακίδες με κρυοπηξία ή κάτι τέτοιο και παραμένουν μαλακά κι επιδέξια. Προ πάντων επιδέξια με το αιθέριο του γιασεμιού που σπάει τις αγκυλώσεις. Τόσο επιδέξια, που μοιάζει να είναι και τα δύο χέρια δεξιά.

Συνέντευξη της 53χρονης καθαρίστριας

"Ντρέπομαι, αλλά έτρεμε η ψυχή μου για τα παιδιά μου. Δεν ήθελα να μεγαλώσουν σε ίδρυμα όπως εγώ. Σε χαμόσπιτο έμενα. Τρέχαν νερά από πάνω. Ερχόταν η Πρόνοια και έβλεπε τα παιδιά σε τι κατάσταση ήταν. Δεν ήθελα να βρεθώ σε κατάσταση να μου πάρουν τα παιδιά, να βρεθούν στο ορφανοτροφείο όπως ήμουν κι εγώ. Και έτσι, έκανα αυτό το έγκλημα: Το Ε’ το έκανα ΣΤ’ για μία τάξη…" 

Αυτή η γυναίκα τιμωρήθηκε για την "αποτρόπαια" πράξη της με δέκα χρόνια φυλακή. Αυτός που πλαστογράφησε τα στοιχεία για να μπει η Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε.,αυτός που πλαστογράφησε τα στοιχεία για να μπει η Ελλάδα στο πρώτο μνημόνιο ,αυτός που πλαστογράφησε ένα δημοψήφισμα ,όλοι αυτοί τι τιμωρία χρειάζονται ;

Από το fb του Β. Λαγού

"Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη" , του Βασίλη Ασημακόπουλου

"Οι φορείς της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, εκτός από το να συμμετέχουν στο γενικότερο κλίμα συγκίνησης και καταδίκης της "ανάλγητης δικαιοσύνης", νομοθετούν και κυβερνούν αντίστοιχα. Ας τροποποιήσουν το συγκεκριμένο νόμο για ανάλογες περιπτώσεις και να μην αναπαράγουν έναν απλά καταγγελτικό και βαθιά υποκριτικό σε τελευταία ανάλυση, λόγο".

Ένας στίχος του Σαββόπουλου λέει "η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη" .

Έχει δυστυχώς μεγάλη δόση αλήθειας σε πολλές εκφάνσεις του ελληνικού κράτους είτε στις εσωτερικές του σχέσεις, είτε στις διεθνείς, είτε όταν λειτουργεί ως εργοδότης, ως δανειστής, ως οφειλέτης, ως νομοθέτης, σε σχέση με τα δικαιώματα των πολιτών και τις υποχρεώσεις του, έναντι των εργαζομένων, τις υποχρεώσεις του έναντι του λαού και του έθνους. Η ανάγκη για ένα εθνικό, δημοκρατικό, παραγωγικό, κοινωνικό κράτους δικαίου είναι μείζον αίτημα του καιρού μας στον τόπο μας. 

Από το 2013-14 επί υπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη στο Εσωτερικών, νομίζω, άρχισε ή τότε εντάθηκε ένας επανέλεγχος σε σχέση με τα απολυτήρια, διπλώματα, πτυχία, που αποτελούσαν τυπικά προσόντα διορισμού σε διάφορες κατά καιρούς προκηρύξεις ή διαγωνισμούς του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα, σε ορίζοντα άνω και της 30ετίας, στο πλαίσιο μιας διάχυτης ατμόσφαιρας για το υπεράριθμο - αντιπαραγωγικό δημόσιο και όλη τη σχετική λογοτεχνία (ένα τηλεοπτικό κανάλι που κάνει ιδιαίτερο θόρυβο για την υπόθεση της καθαρίστριας και την αδικία σε βάρος της, τότε πρωτοστατούσε στην διαφήμιση της συγκεκριμένης επιχείρησης). 

Η νυν κυβέρνηση (και) στο ζήτημα αυτό εφάρμοσε την αρχή της συνέχειας της διοίκησης. Με τον τρόπο αυτό ήρθαν στα ποινικά, εργατικά-αστικά ή διοικητικά δικαστήρια της χώρας αρκετές ανάλογες με της καθαρίστριας υποθέσεις. Ως δικηγόρος έτυχε τα τελευταία χρόνια να χειριστώ 2-3 ανάλογες υποθέσεις στην εργατική ή διοικητική τους διάσταση (απόλυση, ανάλογα αν ήταν σε φορέα του στενού δημοσίου μόνιμος υπάλληλος ή του ευρύτερου δημοσίου ή ΙΔΑΧ γενικά). Την ποινική διάσταση που πάντα συνόδευε την εργατική ή διοικητική χειριζόταν συνάδελφος. Υπήρξαν πράγματι διαφορετικές κρίσεις της δικαιοσύνης ανάλογα με την περίπτωση. Πλην όμως διαμορφώθηκε σταδιακά στη Νομολογία των Ποινικών Δικαστηρίων μια ιδιαιτέρως σκληρή ερμηνεία-νομική κατασκευή σε σχέση με την έννοια της κατάχρησης σε βάρος του Δημοσίου στις σχετικές υποθέσεις. Θεωρώ τη συγκεκριμένη ερμηνεία απολύτως εσφαλμένη (όπως και αγωγές - λιγότερο συχνά- που ασκήθηκαν στο πλαίσιο της διεκδίκησης αχρεοστήτων καταβληθέντων ποσών, καθώς η εργασία παρασχέθηκε - το ζήτημα της καταγγελίας της σύμβασης σε μια τέτοια περίπτωση είναι άλλης τάξεως ζήτημα καθώς τίθεται θέμα κλονισμού σχέσης εμπιστοσύνης και πάντα σε σχέση με τη θέση που κατέχει ο εργαζόμενος, η απώλεια όμως της αποζημίωσης απόλυσης ή του εφάπαξ λόγω του ποινικού στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι επίσης μία άδικη κατά τη γνώμη μου παρεπόμενη συνέπεια σ' αυτές τις περιπτώσεις- καθώς και σε περίπτωση αθώωσης του εργαζομένου στο ποινικό λόγω 20ετούς παραγραφής, επειδή δεν υπήρξε αθώωση στην ουσία ο εργαζόμενος αυτός υπάρχει κίνδυνος να μην κερδίσει τελικά ούτε την αποζημίωση ή το εφάπαξ αν κάτι τέτοιο προβλέπεται με ΣΣΕ ). 

Όμως ο νόμος του 1950 ως έχει παρέχει τέτοιες ερμηνευτικές δυνατότητες (έστω και εσφαλμένες κατά τη γνώμη μου). Οι φορείς της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, εκτός από το να συμμετέχουν στο γενικότερο κλίμα συγκίνησης και καταδίκης της "ανάλγητης δικαιοσύνης", νομοθετούν και κυβερνούν αντίστοιχα. Ας τροποποιήσουν το συγκεκριμένο νόμο για ανάλογες περιπτώσεις και να μην αναπαράγουν έναν απλά καταγγελτικό και βαθιά υποκριτικό σε τελευταία ανάλυση, λόγο. Ας τον αφήσουν αυτόν για τους λειτουργούς των ΜΜΕ. Τέλος δεν υπάρχει ευθύνη των οργάνων που αποτελούσαν τις επιτροπές πρόσληψης προσωπικού ; Κατά τα λοιπά συμφωνώ με την ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και καλό είναι η κυβέρνηση να τη διαβάσει με προσοχή και να πράξει τα δέοντα. Τώρα που είμαστε και στη μεταμνημονιακή εποχή...

Vasilis Asimakopoulos

Ανακοίνωση του ΔΣΑ σχετικά με την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση σε βάρος καθαρίστριας

Με αφορμή την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, που καταδίκασε καθαρίστρια σε ποινή κάθειρξης 10 ετών, λόγω πλαστού απολυτηρίου Δημοτικού, πέραν της κραυγαλέας αντίθεσης στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, επισημαίνονται τα κάτωθι:

Η γενεαλογία της έννοιας της επιβίωσης

Γιώργος Ντόκος

Το κακό, η έριδα, ο πόνος , η αρρώστια, ο θάνατος έχουν ονομαστεί από τον μεγάλο θρησκειολόγο Μιρτσέα Ελιάντε τρόμος της ιστορίας. Όλες οι θρησκευτικές και φιλοσοφικές παραδόσεις προσπάθησαν να σταθούν και να απαντήσουν απέναντι στην τάση της φύσης προς τη φθορά, την σχάση και τον θάνατο. Οι περισσότερες παραδόσεις αναφέρονται σε μια παραδείσια κατάσταση πριν από την οποία υπήρχε το χάος. Η πτώση από τον παράδεισο έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της επιβίωσης και της επανάκτησης της χαμένης μακαριότητας.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο: «Χρυσό πρωτόπλασαν το γένος των βροτών ανθρώπων οι αθάνατοι του Ολύμπου. Στην εποχή του Κρόνου, όταν εκείνος δέσποζε στον ουρανό, ζούσαν κι εκείνοι σαν θεοί· ο νους τους ξέγνοιαστος, πάθη και συμφορές μακριά τους, μήτε τα μαύρα γηρατειά τους άγγιζαν· άφθαρτοι κι αναλλοίωτοι, πόδια και χέρια, στις χαρές δοσμένοι, κι ό,τι κακό έμενε απ᾽ έξω. Ακόμη κι όταν πέθαιναν, ήταν ο θάνατός τους ύπνος που τους δάμαζε, κι είχανε όλα τα καλά δικά τους· χωράφια γόνιμα τους έδιναν καρπό από μόνα τους, μεγάλη κι άφθονη σοδειά· κι εκείνοι πράοι, ησυχασμένοι σε έργα ευχάριστα, ευλογημένοι με τα πολλά αγαθά τους» . (Ησίοδος 15, 114-125).  Στη συνέχεια σε μια πτωτική πορεία ακολουθεί το ασημένιο γένος, το χάλκινο γένος, το γένος των ηρώων, γένος δίκαιο και αντρείο, που εξολοθρεύτηκε όμως σε πολέμους και τέλος το πιο δυστυχισμένο γένος είναι το σιδερένιο γένος, το γένος των ανθρώπων.

Κατά τον Ησίοδο πάλι, οι ψυχές των ηρώων και άλλων επιφανών ανδρών μετά τον θάνατό τους μετέβαιναν στα νησιά των Μακάρων που ήταν τόπος των ευτυχισμένων ηρώων, οι οποίοι δεν πεθαίνουν, αλλά εξακολουθούν να ζουν στα νησιά αυτά. Ο παράδεισος αυτός βρισκόταν στην άκρη του κόσμου, στον «Ωκεανόν τον βαθυδίνην», όπως και άλλα μυθικά νησιά, στα πέρατα του δυτικού Ωκεανού. Επίσης Θεοί, ήρωες και Τιτάνες όπως, η Δήμητρα με τα δημητριακά, ο Διόνυσος με το κρασί, ο Προμηθέας με τη φωτιά και ο Ηρακλής με τους άθλους του είχαν ένα ρόλο εκπολιτιστικό. Ήταν οι εκπολιτιστές που ευεργέτησαν την ανθρωπότητα ώστε να μπορέσει να επιβιώσει μέσα στις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες της τελευταίας εποχής.