Η μακρά αποσύνθεση του παλιού, η οδυνηρή γέννηση του νέου

Του Γιώργου Καραμπελιά

Ένα ερώτημα που επανέρχεται διαρκώς από πολλούς, νεώτερους κυρίως αλλά και παλαιότερους, φίλους είναι το γιατί, μπροστά στην απόλυτη παρακμή του πολιτικού συστήματος, δεν έχει δημιουργηθεί ένα πολιτικό εγχείρημα ικανό να απαντήσει στις αγωνίες πολλών ανθρώπων. Και παρ’ ότι, πολλές φορές, έχουμε προσπαθήσει να εξηγήσουμε το γιατί, μοιάζει, εξαιτίας της επείγουσας ανάγκης για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού υποκειμένου, να μην καλύπτονται όσοι θέτουν επιτακτικά αυτό το ερώτημα. Γι’ αυτό και θα προσπαθήσω να δώσω εκ νέου μια απάντηση η οποία εμπεριέχει και καινούργια στοιχεία. Εξάλλου, έτσι θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε και σε γενικότερα ερωτήματα που τίθενται σχετικά με τη μεταπολίτευση και την περιοδολόγησή της.

ΚΑΙ ΟΙ ΚΕΜΑΛΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΖΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟ ΧΑΒΑ ΤΟΥΣ...

Αναδημοσίευσηαπό:http://blogvirona.blogspot.gr

 

Η σημασία της εκλογικής νίκης του αντιεθνικιστή Ακιντζί

 

 

Του Νάσου Θεοδωρίδη

Την ιδια στιγμή που η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εγκλωβισμένη σε μια ΑΔΙΕΞΟΔΗ εθνικιστική λογική, η εκλογική νίκη του Μουσταφά Ακιντζί στη Βόρεια Κύπρο με το σαρωτικό 60.5% αποτελεί την πιο δραματική εξέλιξη στην κοινότητα μετά την εξέγερση του 2002-03 που τερμάτισε την για δεκαετίες απόλυτη κυριαρχία του Ραούφ Ντενκτάς.Για μια ακόμα φορά η επέμβαση των τουρκοκυπριακών μαζών στις εξελίξεις, σπάζει τα αδιέξοδα που συντηρούσε η αντιπαράθεση πολιτικών που στόχο είχαν την νίκη στο παιγνίδι επίρριψης ευθυνών αντί την ανεύρεση διεξόδων. 
Σε μια εξέλιξη που τίποτε δεν προμήνυε πριν από λίγους μήνες, η τουρκοκυπριακή κοινότητα βάζει τον συντηρητικό εθνικιστή Έρογλου στο περιθώριο και αναπτερώνει με γρήγορο και αποφασιστικό τρόπο τις ελπίδες στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Αποδεικνύοντας ξανά ότι οι εθνικιστικές ιαχές και πατριωτικές κορόνες επιτυγχάνουν μόνο την συντήρηση των αντίστοιχων πολιτικών στην άλλη πλευρά και σκοτώνουν την ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων.

Σχόλιο του στρατηγού Δημήτρη Αλευρομάγειρου το οποιο και προσυπογράφουμε

Στήριξη Αναστασιάδη – Έρογλου

Με μία “προσεκτική διακήρυξη” οι παρακάτω υπογράφοντες, στηρίζουν ουσιαστικά το από του παρελθόντος Φεβρουαρίου ε.ε. έγγραφο Αναστασιάδη – Έρογλου που ουσιαστικά οδηγεί σε λύση χειρότερη εκείνης του άθλιου σχεδίου Ανάν,
Και ναι μεν όσοι εκ των υπογραψάντων είχαν ταχθεί το 2004 με το απαράδεκτο σχέδιο Ανάν, συνεχίζουν με την σημερινή διακήρυξη να το στηρίζουν, οι άλλοι όμως που είχαν σαφώς ταχθεί εναντίον του, τι έπαθαν σήμερα και συνυπογράφουν μαζί τους;;;;

Καλούμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις στους κόλπους των οποίων ανήκουν οι παρακάτω και ιδία τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αλέξη Τσίπρα, αλλά και εκείνες που είχαν ταχθεί τότε ενάντια στο θανάσιμο σχέδιο Ανάν να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους σε σχέση με το παρακάτω Δούριο ψήφισμα.

Δ.Αλευρομάγειρος

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ»

Τον Ιούλιο συμπληρώνονται 40 χρόνια από το διπλό έγκλημα στην Κύπρο, το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, με αποτέλεσμα μια τραγωδία, που ακόμα διαρκεί, με την προσφυγοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων του νησιού, το δράμα των αγνοουμένων, την κατοχή του 37% του εδάφους της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και την de facto διχοτόμησή της.

ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

[ΟΙΣΤΡΟΣ: το κείμενο αυτό περιέχει μερικές αλλαγές και προσθήκες σε σχέση με αυτό που αναρτήθηκε χτες ]


του Λευτέρη Ριζά

Το πρώτο ήταν αυτό της «Διακήρυξης της Πρωτοβουλίας για το έτος Κύπρου 14». Το σχολιάσαμε προχτές [1]. Γράφαμε ότι «Ουσιαστικά η Διακήρυξη στηρίζει τη γραμμή Αναστασιάδη. Πιο συγκεκριμένα το έγγραφο Αναστασιάδη-Ερόγλου του παρελθόντος Φεβρουαρίου, το οποίο οδηγεί σε λύση χειρότερη του σχεδίου Ανάν» και «ότι τη Διακήρυξη αυτή υπογράφουν βουλευτές, στελέχη, παράγοντες και διανοούμενοι που είχαν στηρίξει το σχέδιο Ανάν».

Η «Διακήρυξη» και η πρωτοβουλία για το «Έτος Κύπρου 2014» ως φαίνεται δεν βρήκε σύμφωνους πάρα πολλούς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και πολύ καλά έκαναν να θελήσουν να εκφράσουν τη διαφωνία τους αυτή, ανοιχτά και με το γνωστό σε αυτές τις περιπτώσεις τρόπο: Έγραψαν ένα δικό τους κείμενο, σε αντιπαράθεση με αυτό της «Διακήρυξης» και κάτω από αυτό «μάζεψαν» κι αυτοί υπογραφές: σε πρώτη φάση 62. Όλοι ανήκοντες στον ΣΥΡΙΖΑ: βουλευτές, υποψήφιοι βουλευτές ή νομάρχες, στελέχη και μέλη του. Βέβαια ανάμεσα τους και ο Γιάννης Θεωνάς που στο μεταξύ είχε προλάβει να υπογράψει και την «Διακήρυξη» (πρέπει δηλαδή να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση ή άγνοια του Κυπριακού σε βάθος). Η «Διακήρυξη» υπογράφτηκε από εκπροσώπους όλου του ανανικού φάσματος: δηλαδή και από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και «ανένταχτους» διανοούμενους.

Το δεύτερο αυτό κείμενο έχει τίτλο: «40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΧΗ - 10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΝ - ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ Η ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΥΠΡΟΥ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ». Από πουθενά, σύμφωνα με το κείμενο, δεν προκύπτει ότι υπάρχει διαφορά ουσίας, αντιπαλότητα, με το κείμενο της «Διακήρυξης» [την οποία είχα επισυνάψει στην εναντίον της κριτική μου. Το ίδιο θα επισυνάψω στο τέλος και το δεύτερο κείμενο].

ΔΥΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

του Λευτέρη Ριζά

Το πρώτο ήταν αυτό της «Διακήρυξης της Πρωτοβουλίας για το έτος Κύπρου 14». Το σχολιάσαμε προχτές [1]. Γράφαμε ότι «Ουσιαστικά η Διακήρυξη στηρίζει τη γραμμή Αναστασιάδη. Πιο συγκεκριμένα το έγγραφο Αναστασιάδη-Ερόγλου του παρελθόντος Φεβρουαρίου, το οποίο οδηγεί σε λύση χειρότερη του σχεδίου Ανάν» και «ότι τη Διακήρυξη αυτή υπογράφουν βουλευτές, στελέχη, παράγοντες και διανοούμενοι που είχαν στηρίξει το σχέδιο Ανάν».

Η «Διακήρυξη» και η πρωτοβουλία για το «Έτος Κύπρου 2014» ως φαίνεται δεν βρήκε σύμφωνους πάρα πολλούς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και πολύ καλά έκαναν να θελήσουν να εκφράσουν τη διαφωνία τους αυτή, ανοιχτά και με το γνωστό σε αυτές τις περιπτώσεις τρόπο: Έγραψαν ένα δικό τους κείμενο, σε αντιπαράθεση με αυτό της «Διακήρυξης» και κάτω από αυτό «μάζεψαν» κι αυτοί υπογραφές: σε πρώτη φάση 62. Όλοι ανήκοντες στον ΣΥΡΙΖΑ: βουλευτές, υποψήφιοι βουλευτές ή νομάρχες, στελέχη και μέλη του. Βέβαια ανάμεσα τους και ο Γιάννης Θεωνάς που στο μεταξύ είχε προλάβει να υπογράψει και την «Διακήρυξη» (πρέπει δηλαδή να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση ή άγνοια του Κυπριακού σε βάθος). Η «Διακήρυξη» υπογράφτηκε από εκπροσώπους όλου του ανανικού φάσματος: δηλαδή και από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και «ανένταχτους» διανοούμενους.

Κυπριακό: τα πράγματα χειροτερεύουν

του Λευτέρη Ριζά

Για το Κυπριακό έχουμε αναρτήσει στον ΟΙΣΤΡΟ πάρα πολλά άρθρα. Όποιος θέλει τα βρίσκει πολύ εύκολα ρίχνοντας μια ματιά στα περιεχόμενα του. Έχουμε ιδιαίτερα ασχοληθεί με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό. Τα δύο πρόσφατα μου, κριτικές στον κ. Π. Τριγάζη και την κ. Ρένα Δούρου ουσιαστικά επαναλάμβαναν και απλά επικαιροποιούσαν τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στο Κυπριακό. Μόνο που εδώ κάτι μου είχε διαφύγει, κακώς, κάκιστα. Τι δηλαδή; Ότι ποια οι παρεμβάσεις των δύο στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσονταν στην «πρωτοβουλία» για το «Έτος Κύπρου 2014».

Όπως είχα αναφέρει στο κατά κ. Δούρου άρθρο μου, η «πρωτοβουλία» ανήκει στην Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΚΟΕ) και στο Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ). Πρόεδρος του «Παρατηρητηρίου» είναι ο κ. Π. Τριγάζης. Συνεπώς η ιδεολογική-πολιτική κατεύθυνσης της πρωτοβουλίας σχετικά με το κυπριακό πρόβλημα, τη φύση του και τη λύση του, στα πλαίσια της «Πρωτοβουλίας», είναι έντονα επηρεασμένη από τον κ. Π. Τριγάζη – διάβαζε τις απόψεις ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό. Οι απόψεις της Ομοσπονδίας κι αυτές καθορίζονται από τους κυπριακούς κομματικούς συσχετισμούς, που εύκολα αναγνωρίζονται στις αποφάσεις της.

Η όλη Διακήρυξη της «Επιτροπής για το Έτος Κύπρου 14» είναι εμποτισμένη από τις απόψεις που εκφράζανε ο κ. Π. Τριγάζης και η κ. Ρένα Δούρου, και στις οποίες άσκησα κριτική. Ουσιαστικά η Διακήρυξη στηρίζει τη γραμμή Αναστασιάδη. Πιο συγκεκριμένα το έγγραφο Αναστασιάδη-Ερόγλου του παρελθόντος Φεβρουαρίου, το οποίο οδηγεί σε λύση χειρότερη του σχεδίου Ανάν [1].

Η κ. Ρένα Δούρου για Κυπριακό

του Λευτέρη Ριζά
 

 Εκτός από τις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό, τα όσα σταθερά υποστηρίζει ο κ. Πάνος Τριγάζης και πρόσφατα και η κ. Νάντια Βαλαβάνη – πάντα μέσα στη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και της λύσης που προτείνει: Διζωνική –Δικοινοτική Ομοσπονδία, έχουμε και την κ. Δούρου.

Στη χθεσινή ΑΥΓΗ (17-7-14) έκανε την εμφάνιση της κι αυτή για το Κυπριακό. Η Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΚΟΕ) και το Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ), ανακήρυξαν το 2014 ως «Έτος Κύπρου». Μια πρωτοβουλία που μένει να δούμε πόσο αξιέπαινη θα αποδειχθεί. Τι αποτελέσματα θα προκύψουν από τις δράσεις της. Η κ. Δούρου, λοιπόν, βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει την συμπαράσταση της σε αυτή την πρωτοβουλία – ουδέν κακό – και να προσθέσει και την δική της άποψη για το Κυπριακό ζήτημα και την λύση του.

«Σαράντα χρόνια ανεκπλήρωτης Δικαιοσύνης. Σαράντα χρόνια περιφρόνησης κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου από την πλευρά της κατοχικής δύναμης, της Τουρκίας. Και όλων εκείνων που κλείνουν ηθελημένα τα μάτια τους μπροστά στο συνεχιζόμενο έγκλημα της εισβολής και της κατοχής του 37% του νησιού». Έτσι ξεκινάει η Αττικάρχης μας. Αποφεύγει στη συνέχεια να διερωτηθεί: Γιατί επί σαράντα χρόνια παραμένει ανεκπλήρωτη η Δικαιοσύνη και γιατί επί σαράντα χρόνια η κατοχική δύναμη [σ.σ. προσέξετε: κατοχική δύναμη] της Τουρκίας περιφρονεί κάθε έννοια διεθνούς δικαίου; Στην περίπτωση μας τα πρώτα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Υπογραμμίζω τα πρώτα. Το γιατί το έχω εξηγήσει αλλού (1). Ποιες δυνάμεις και ποια συμφέροντα επιτρέπουν επί σαράντα χρόνια στην Τουρκία να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις αποφάσεις του ΟΗΕ; Και μάλιστα ενάντια σε αυτές να ανακηρύσσει και ανεξάρτητο κράτος τα κατεχόμενα; Σε αυτό πέφτει βαριά σιωπή από πλευράς κ. Δούρου. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να πάει παρακάτω.

Αναγκαία αποκατάσταση της αλήθειας

του Λευτέρη Ριζά

Στο χθεσινό κείμενο μου – «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ… ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ….ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΑΜΕ;» - υπέπεσα σε ένα ασυγχώρητο, για μένα, σφάλμα. Έγραψα «Ρίξετε σήμερα μια ματιά στις εφημερίδες της αριστεράς. Δεν θυμούνται την επέτειο. Ξεχάσανε». Λάθος, «λαθότατο».

Στην ΑΥΓΗ ο γνωστός αντι-ιμπεριαλιστής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Πάνος Τριγάζης έγραψε μέγα άρθρο με τίτλο «Ώρα για νέα εκστρατεία αλληλεγγύης». Σε αυτό αναθυμάται πώς «Σαν σήμερα, πριν σαράντα χρόνια, παιζόταν η πρώτη πράξη της κυπριακής τραγωδίας, με το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας του Ιωαννίδη και της ΕΟΚΑ Β', που είχε στόχο την ανατροπή και την εξόντωση του Προέδρου Μακαρίου». Για να συνεχίσει κλαυθμυρίζοντας «Ήταν πολύ χαλεποί καιροί τότε, διότι στη διεθνή σκηνή κυριαρχούσε ο ψυχρός πόλεμος και στη Μέση Ανατολή η κατάσταση ήταν εκρηκτική, όπως και σήμερα». Δεν ξεκαθαρίζει γιατί και σήμερα, που δεν κυριαρχεί ο ψυχρός πόλεμος, η κατάσταση είναι εκρηκτική. Δηλαδή κυριαρχεί όχι ο ψυχρός πόλεμος αλλά μάλλον ο θερμός στην περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής – ακόμα και μέσα στην ίδια την πρώην ΕΣΣΔ.

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ 'Η ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ; ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ!

(Σάββ. 5/7/14 - 15:16)                          Αναδημοσίευση από :http://www.iskra.gr/

Του ΝΕΣΤΟΡΑ ΝΕΣΤΟΡΙΔΗ

Μετά τις ευρωεκλογές άνοιξε ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον διάλογος μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ γύρω από διάφορα θέματα, τα περισσότερα των οποίων είναι καίριας σημασίας, όπως η σχέση ηγεσίας-κόμματος. Ένα από αυτά τα ζητήματα είναι και η εκφορά ενός «εθνικού», «πατριωτικού» λόγου. Ο διάλογος αυτός είναι διαρκής μέσα στην Αριστερά και επ’ αυτού θα ήθελα να παραθέσω κάποιες σκέψεις και την άποψη μου.

Κατ’ αρχάς θα συμφωνήσω με τον σ. Δημοσθένη Παπαδάτο στο σημείο που λέει πως η εκφορά «ταξικού» ή «πατριωτικού» λόγου δεν είναι ζήτημα γούστου. Είναι ζήτημα του πώς αντιλαμβανόμαστε τις αντιθέσεις (στην Ελλάδα) σήμερα και του πώς προσδιορίζουμε τον τακτικό και τον στρατηγικό μας στόχο. Αν δεν τοποθετήσουμε έτσι το σκεπτικό μας, τότε κάθε άλλη απάντηση θα διακατέχεται αναγκαστικά από έντονο άρωμα «γούστου».

ΣΕ ΤΙ ΧΩΡΑ ΖΟΥΜΕ;

Πριν μπούμε στο ερώτημα περί αντιθέσεων θα πρέπει να εξετάσουμε το πού βρισκόμαστε. Είναι γνωστή η μεγάλη συνεισφορά του Λένιν στην συγκεκριμένη συζήτηση. Είναι εκείνος που μπόρεσε να θεωρητικοποιήσει το σχήμα του ιμπεριαλισμού, να το τοποθετήσει με μαρξιστικό τρόπο και τελικά να πει πως ο ιμπεριαλισμός είναι το έσχατο στάδιο του καπιταλισμού. Να σημειώσουμε πως το έργο του Λένιν δεν διακατέχεται από κανενός είδους δογματισμό, καθώς ο ίδιος παίρνει στοιχεία από μελετητές που ουδεμία σχέση είχαν με το μαρξισμό, ενώ η συνεισφορά του αναγνωρίζεται και από αστούς θεωρητικούς (ίσως όχι τόσο όσο εκείνη του Μαρξ, γιατί ο Λένιν πραγμάτωσε και μία επανάσταση, προκαλώντας τη μήνη των απανταχού ιμπεριαλιστών), σε σημείο που να έχει προταθεί για το Νόμπελ Οικονομίας από το αμερικάνικο περιοδικό «Counterpunch».

Κείμενο συμβολής στελεχών της Σοσιαλιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής

Η νέα πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά τις τελευταίες αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές, απαιτεί και προϋποθέτει την ύπαρξη ενός συνολικού πολιτικού σχεδίου από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και με τη μορφή «οδικού χάρτη». Είναι απαραίτητη η διαμόρφωση μιας σαφούς στρατηγικής στα πλαίσια της οποίας προφανώς και θα υπάρχει η δυνατότητα τακτικών ελιγμών ανάλογα με τη συγκυρία και τα δεδομένα της κάθε περιόδου. Ένα τέτοιο συνολικό σχέδιο πρέπει σαφώς να περιλάβει το ενδεχόμενο εκλογών το Φθινόπωρο του 2014 και να προσδιορίσει ενδιάμεσους στόχους και σταθμούς, το ενδεχόμενο εκλογών την Άνοιξη του 2015 και τους αντίστοιχους στόχους ή και τη μετάθεση των εκλογών στο τέλος του 2015 ή ακόμα και τον Ιούνιο του 2016.

Το κείμενο που ακολουθεί δεν φιλοδοξεί και δεν θα μπορούσε άλλωστε να καλύψει αυτή την ανάγκη. Επιδιώκει απλά να συμβάλει, με κρίσιμες κατά την άποψή μας επισημάνσεις, στη διαμόρφωσή του. Δεν θα ασχοληθεί με επισημάνσεις και σχολιασμούς που έχουν ήδη γίνει, ακόμα και σε εκείνες τις περιπτώσεις που δεν συμφωνούμε.

Α. Σχολιασμός για το εκλογικό αποτέλεσμα

Γενικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να απειλείται από όμορα ή αντίπαλα κόμματα. Αντίθετα έχει εισροές από παραπλήσιες δυνάμεις. Η μεγαλύτερη διαρροή του είναι προς το Ποτάμι με 4.9% της δύναμής του ή 1.3% του εκλογικού σώματος. Έχει όμως εισροές από τη ΔΗΜΑΡ 20.6% της δύναμής της ή 1.28% του εκλογικού σώματος, από την Ελιά 25.3% της δύναμής της ή 3.1% του εκλογικού σώματος και από το ΚΚΕ 16.3% της δύναμής του ή 0.7%. Σε αυτές τις συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποφασίσει αν πρέπει να επιδιώξει την περαιτέρω συρρίκνωση των όμορων χώρων σε συνάρτηση με την ανάγκη πολιτικών συμμαχιών, άμεσα ή μεσοπρόθεσμα.

Αριστερά χωρίς πατρίδα

Δημοσίευση: Φύλλο 218 - 14/6/2014

Μια ενοχλημένη μεταμοντέρνα χαύνωση

Του Νίκου Λάιου*

Patria ο muerte! Venceremos! (Πατρίδα ή θάνατος! Θα νικήσουμε!) Ο συνηθισμένος ληκτικός χαιρετισμός λόγων και επιστολών του Τσε Γκεβάρα. Σαν αχώριστα παιδιά ορμούσαν οι δυο διαβεβαιώσεις στα ανθισμένα ξέφωτα της χειραφέτησης. Κι αναρριγούσαν οι αγρότες κι οι εργάτες της Κούβας και όλων των χωρών που δυναστεύονταν από βαριούς χιονιάδες.

Στη σημερινή ελλαδική Αριστερά είναι πολλοί που έχουν ζεστοτυλίξει, σε αφίσες και μπλουζάκια με σιδηροτυπίες του Τσε, μόνο το δεύτερο παιδί. Το Venceremos. Όποιος καταφέρνει χρόνο για Facebook, σκοντάφτει πάνω στις αμέριστες ηλεκτρονικές φροντίδες πολλών πατεράδων και μανάδων.

Αναγυρεύοντας το Patria ο muerte

Άφαντο το πρώτο παιδί. Για λόγους συντομίας ίσως.

Η νεκρανάσταση του σημιτισμού; - Το Κυπριακό και πάλι ρυθμιστής

Του Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη φ. 103

Με την ανακοίνωση του περίφημου Κοινού Ανακοινωθέντος, άρχισε και ένας σφοδρός εσωτερικός αγώνας στον ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση που θα τηρήσει η αξιωματική αντιπολίτευση απέναντι στις μείζονες εξελίξεις στο Κυπριακό.
Αυτή τη φορά το τοπίο είναι αρκετά διαφορετικό από τους συσχετισμούς που επικρατούσαν εντός του τότε ΣΥΝ, κατά την εποχή του σχεδίου Ανάν.
Τότε, η πλειοψηφία του κομματικού μηχανισμού τασσόταν υπέρ του σχεδίου, ενώ μειοψηφούσαν εκείνοι που το κατήγγειλαν σφόδρα. Αντίθετα ήταν τα πράγματα στην εκλογική βάση. Σύμφωνα με σφυγμομετρήσεις της εποχής, ένα 60%-65% τασσόταν αναφανδόν κατά του σχεδίου, με τους υποστηρικτές να μειοψηφούν. Εν τέλει, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο ΣΥΝ είχε πάρει τότε απόφαση να στηρίξει το σχέδιο Ανάν –γεγονός που προκάλεσε τη γενική κατακραυγή και αποτέλεσε έναν από τους μείζονες παράγοντες για την εσωκομματική κρίση που εκδηλώθηκε λίγο αργότερα. Το γεγονός ότι αυτή η κρίση οδήγησε στην ανάληψη της ηγεσίας του ΣΥΝ από τον Αλέκο Αλαβάνο, κύριο υποστηρικτή του ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, λέει πολλά για το πόσο επέδρασε τότε το Κυπριακό στις εξελίξεις. Είχε προηγηθεί ένα ισχνό 3,26% στις εκλογές του Μαρτίου 2004, ποσοστό που καταφανώς έχει σχέση με τη στάση που τήρησε το κόμμα στο Κυπριακό.

ΔΗΛΩΣΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ, ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ Π.Γ. ΚΑΙ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ

Η αυριανή επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου πραγματοποιείται στον απόηχο των πρόσφατων δηλώσεων Ερντογάν: 

«Για μας, η Θράκη έχει ιδιαίτερη σημασία και έννοια. Η Θράκη ταυτόχρονα είναι Θεσσαλονίκη, ταυτόχρονα είναι Κομοτηνή, ταυτόχρονα είναι Ξάνθη, ταυτόχρονα είναι Deliorman (Ντόμπρουτζα), είναι Kircaali (Καρτζαλί, πόλη της Βουλγαρίας), είναι Vardar (Βαρδάρης) και, αν πάμε πιο πίσω, Θράκη είναι ταυτόχρονα Σκόπια, Πρίστινα, Prizren (Πρίζρεν στο Κόσοβο), είναι Σαράγεβο. Η Θράκη είναι η ζωντανή κοινή ιστορία μας στην Ευρώπη. Είναι εκπρόσωπος του παρελθόντος μας σ' αυτή τη γεωγραφία. Σήμερα, στη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, στο επίκεντρο των σχέσεών μας βρίσκεται η Θράκη μας με την Αδριανούπολη, το Τεκίρνταγ, το Κιρκλάρελι και βέβαια την Κωνσταντινούπολη», 

αλλά και της συνέντευξης Ευάγγελου Βενιζέλου στην εφημερίδα Σαμπάχ: 

«Η συνέχιση της προσέγγισης είναι ζωτικής σημασίας. Έχουμε πολύ εποικοδομητικές σχέσεις. Βεβαίως και έχουμε γνωστά προβλήματα που έχουν να κάνουν με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Υπάρχουν, το βάρος της ιστορίας, οι παρεξηγήσεις και άλλα προβλήματα. Όμως, στρατηγική μας επιλογή είναι η προσέγγιση και συνεχίζουμε με επιτυχία, με τους διαύλους διαλόγου που παραμένουν ανοιχτοί. Οι Τούρκοι και οι Έλληνες επιχειρηματίες βλέπουν το Αιγαίο ως μία θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας. Το Αιγαίο έχει γίνει μία τουριστική αγορά. Στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο έχουμε κοινές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις. Εδώ και 13 χρόνια είμαστε απολύτως στο σωστό δρόμο. Αυτό είναι δική μας στρατηγική επιλογή.....Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι για μας μία στρατηγική επιλογή. Μοιραζόμαστε μία κοινή τύχη. Έχουμε ανάγκη από μία Τουρκία σταθερή, ανεπτυγμένη, ευρωπαϊκή, που δεν αισθάνεται την ανάγκη να εξάγει προβλήματα. Όταν έγινα Υπουργός Εξωτερικών, μετέβην πρώτα στην Κύπρο και στη συνέχεια στην Άγκυρα. Πραγματοποιήσαμε με τον κ. Νταβούτογλου πολύ ξεκάθαρες και εποικοδομητικές συνομιλίες. Οι Ατατούρκ και Βενιζέλος εγκαινίασαν μια περίοδο της ειρήνης μετά τον πόλεμο. Τώρα θα πρέπει, χωρίς πόλεμο, να εγκαθιδρύσουμε την ειρήνη. Και το casus belli δεν έχει, πλέον, νόημα. Έχουμε για τις δύο χώρες οικονομική προοπτική και όχι μόνο στα θέματα του Αιγαίου και της Υφαλοκρηπίδας».

Η παράθεση των δύο αποσπασμάτων καταδεικνύει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την διολίσθηση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στις επιδιώξεις της νεο-Οθωμανικής στρατηγικής. Ο κατήφορος από τους εφαρμοστές Μνημονίου στην Ελλάδα δεν σταματά στους δανειστές-«εταίρους» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεχίζει, στην ίδια αδιέξοδη κατεύθυνση, οδηγώντας την ελληνική πλευρά σε ένα σταδιακό αφοπλισμό με τελικά θύματα τον ελληνικό και κυπριακό λαό. Αυτό τον στόχο υπηρετούν οι δύο μέχρι τώρα κοινές συνεδριάσεις των Υπουργικών Συμβουλίων Ελλάδας-Τουρκίας, καθώς και η τρίτη, η οποία, όπως έχει επίσημα εξαγγελθεί, προετοιμάζεται από την επίσκεψη Νταβούτογλου.

Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος (ο ίδιος που, διαδοχικά, ως Υπουργός Δικαιοσύνης υπήρξε συντάκτης του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ως Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης του Τσοχατζόπουλου στην Βουλή, ως Υπουργός Οικονομικών απέκρυψε για ένα χρόνο την λίστα Λαγκάρντ, ως Υπουργός Άμυνας «μερίμνησε» ώστε το Πολεμικό μας Ναυτικό να διαθέτει σήμερα ένα μόλις αξιόπλοο υποβρύχιο) είναι τώρα ο Υπουργός Εξωτερικών που επιδιώκει «επίλυση» του Κυπριακού με χιαστί τετραμερή διαπραγμάτευση, αναγνωρίζοντας έμπρακτα το ψευδοκράτος ως επίσημο συνομιλητή της Ελλάδας. 

Είναι προφανές πού οδηγεί η πολιτική αυτή, που βαθύτατα υποτιμά τις δηλωμένες προθέσεις και την σταθερά αναθεωρητική στάση της Τουρκίας στην προσπάθεια της υλοποίησης ενός σαφούς σχεδίου που εφαρμόζεται ήδη στην Κύπρο, δοκιμάζεται στο Αιγαίο και θεωρεί τερματικό σταθμό τη Θράκη.

Είναι, επίσης, προφανές ότι το δίδυμο Βενιζέλου-Σαμαρά είναι απολύτως αναξιόπιστο και ανεπαρκές να χειριστεί υπεύθυνα τα εν λόγω εθνικά ζητήματα.

Ως Έλληνες Αριστεροί θεωρούμε ότι όλες οι δημοκρατικές, πατριωτικές δυνάμεις που αγωνίζονται για το γκρέμισμα των μνημονίων, για την σωτηρία του τόπου, την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία πρέπει ενωμένες να σταθούμε απέναντι στις απαράδεκτες αυτές μεθοδεύσεις.

Αθήνα, 12/12/2013

ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ

Λουκάς Αξελός, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Αγνή Καλογερή, βουλευτής Σάμου του ΣΥΡΙΖΑ

Ρούντυ Ρινάλντι, μέλος Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ

Ελένη Σωτηρίου, μέλος Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ

Χρήστος Καραμάνος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρίνα Μπρέστα, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρία Χατζησταυράκη, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Άβα Μπουλούμπαση, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Μανώλης Μούστος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρία Τριανταφύλλου, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ

Βασίλης Χατζηλάμπρου, βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ