Τελικά, ποιο είναι το μήνυμα αυτών των εκλογών;

Του Δημήτρη Καζάκη 

Η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη μπόρεσε τελικά να κερδίσει αυτοδυναμία με 158 έδρες. Όσες είχε και στο προηγούμενο κοινοβούλιο. Μόνο που τις κέρδισε με μια πολύ σημαντική μείωση ψήφων. Με 2.251.618 ψήφους τον Ιούλιο του 2019, η ΝΔ είχε ποσοστό 39,85% και 158 έδρες. Ενώ σ’ αυτές τις εκλογές με πάνω από 138 χιλιάδες λιγότερες ψήφους, η ΝΔ κατέκτησε ποσοστό 40,55% και 158 έδρες.

 Η διαφορά αυτή δεν οφείλεται μόνο στον εκλογικό νόμο, αλλά και στην αυξημένη αποχή. Στις εκλογές αυτές σε σχέση με τις αντίστοιχες της 21ης Μαΐου, συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία πάνω από 794 χιλιάδες λιγότεροι ψηφοφόροι. Δηλαδή, το 7,67% του εκλογικού σώματος, όπως αυτό εμφανίζεται στις εκλογές της 25ης Ιουνίου.

Πρόκειται για ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων που πήγαν να ψηφίσουν στις εκλογές της 21ης Μαΐου, αλλά δεν προσήλθαν στις κάλπες της Κυριακής. Η αποχή ήταν αυτή που έκρινε τελικά τα αποτελέσματα, αλλά και την αυτοδυναμία.

Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, όλοι έχασαν ψήφους με εξαίρεση τη Νίκη. Το κόμμα Σπαρτιάτες κατόρθωσε να εισέλθει στο κοινοβούλιο με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής του Ιουνίου 2019 αυξημένους κατά 76 χιλιάδες, που τους άντλησε κατά κύριο λόγο από τον συρφετό της εξωκοινοβουλευτικής ακροδεξιάς, η οποία γνώρισε πρωτοφανή συντριβή.

Χαρακτηριστικό της συντριβής αυτής είναι και το γεγονός ότι τα κόμματα που συνασπίστηκαν υπό την επιχειρηματική ομπρέλα του κ. Εμφιετζόγλου με τίτλο Πατριωτικός Συνασπισμός είχαν ως άθροισμα ψήφων στις εκλογές της 21ης Μαΐου άνω των 90 χιλιάδων. Ενώ στις εκλογές της 25ης Ιουνίου μπόρεσαν όλοι μαζί να συγκεντρώσουν μόλις και μετά βίας 26 χιλιάδες. Χωρίς να ξεχνάμε τις 48 χιλιάδες ορφανές ψήφους του ακροδεξιού σχήματος Κρανιδιώτη-Τζήμερου της 21ης Μαΐου.

Επομένως, οι ψήφοι των Σπαρτιατών δεν συνιστούν κανενός είδους έκπληξη. Απλά συσπειρώθηκαν οι ψήφοι της παραδοσιακής ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Τίποτε το περισσότερο. Κι επομένως δεν συνιστούν κανενός είδους «στροφή», όπως λένε ποικίλοι αναλυτές για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Τι ψηφίζουμε στις εκλογές της 25ης Ιουνίου;

Του Δημήτρη Καζάκη 

Οι εκλογές αυτές δεν είναι ορόσημο, ούτε καμπή, διότι τα βασικά τους γνωρίσματα έχουν ήδη αποφασιστεί στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Λειτουργούν περισσότερο ως επαναληπτικές, τόσο στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου, όσο και στις επιδιώξεις των κομματικών σχηματισμών.

Ποιο λοιπόν είναι το επίδικο ζήτημα αυτών των εκλογών; Να αναδειχθεί μια άλλη, ριζικά διαφορετική πατριωτική-δημοκρατική διακυβέρνηση; Όχι. Να μπει στη βουλή μια ή περισσότερες δυνάμεις ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, που δεν θα επιτρέψει να περάσουν τα χειρότερα; Όποιος έχει σώας τα φρένας, ξέρει πώς αυτό κρίθηκε ήδη στις εκλογές της 21ης Μαΐου.

 

Επομένως τι απομένει; Η αυτοδυναμία του Μητσοτάκη. Κι όπως μας πληροφορεί ένα πρόσφατο δημοσίευμα της γερμανικής Handelsblatt (9/6/2023) «οι επενδυτές ποντάρουν σε ακόμη μια θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη». Ας τους χαλάσουμε λοιπόν τα σχέδια. Ας μην τους επιτρέψουμε να τα έχουν όλα δικά τους.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πρώτα και κύρια με το να πάμε να ψηφίσουμε. Ο Μητσοτάκης και οι επενδυτές του, ποντάρουν στην αύξηση της αποχής. Όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο πιο εύκολα θα πετύχουν το πολυπόθητο ποσοστό της αυτοδυναμίας.

Δεύτερο, να ψηφίσουμε κατά προτίμηση τα κόμματα που βρίσκονται στο κατώφλι της εισόδου στη Βουλή. Κι αυτά είναι η Νίκη, η Πλεύση της Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ακόμη και το Μέρα 25 του Γιάννη Βαρουφάκη. Όσο μεγαλύτερο ποσοστό πετύχουν τα κόμματα αυτά για να εισέλθουν στο κοινοβούλιο και όσο μικρότερο ποσοστό οδηγηθεί στα κόμματα της «χαμένης ψήφου», δηλαδή στα κόμματα ειδικού σκοπού – όπως τα είχαμε κατονομάσει προεκλογικά της 21ης Μαΐου – τόσο πιο δύσκολα θα μπορέσει να επιτευχθεί η αυτοδυναμία του Μητσοτάκη.

Επίσης βοηθώντας να μπουν κόμματα σαν το Νίκη, τη Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ακόμη και το Μέρα 25, μάλιστα με όσο το δυνατόν υψηλότερα ποσοστά, τόσο πιο πολιτικά ασταθής θα είναι η οκτακομματική βουλή που θα προέλθει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Τόσο πιο βραχύβια ίσως αποδειχθεί. Με την προϋπόθεση βέβαια την ανάδειξη μιας ουσιαστικής κοινωνικής αντιπολίτευσης, εκτός κοινοβουλίου, η οποία θα αποδειχθεί στην πράξη αρκετά συνεπής, ενωτική και πολιτικά συνεκτική προκειμένου να δημιουργηθούν οι κοινωνικοπολιτικές βάσεις για μια άλλη, πατριωτική-δημοκρατική διακυβέρνηση της Ελλάδας.

Γιατί όμως αυτά τα συγκεκριμένα κόμματα; Διότι συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες εισόδου, αφενός και αφετέρου, τουλάχιστον όσον αφορά το Νίκη και την Πλεύση, δεν έχουν δοκιμαστεί ως αντιπολίτευση κι επομένως η είσοδός τους στη βουλή θα χαλάσει τις ήδη κατεστημένες ισορροπίες. Ιδίως αν πάρουν υψηλότερα ποσοστά απ’ εκείνα του Βελόπουλου και του ΚΚΕ.

Ενώ μεγάλη επιτυχία των εκλογών θα θεωρήσω την τυχόν επιβεβαίωση της «πρόβλεψης» της Le Monde diplomatique (10/6/2023) που θέλει το ΣΥΡΙΖΑ να οδηγείται στο 5%. Η τύχη του κόμματος Νταλέμα είναι ότι κάτι καλύτερο αξίζει και στο κόμμα Τσίπρα.

Θέλετε να μάθετε ποια είναι η πραγματική κατάσταση της οικονομίας σήμερα; Αξίζει να ακούσετε τον πρόεδρο του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη στην εκπομπή Kontra 24

«Το Ε.ΠΑ.Μ. χαράζει τον δρόμο για μια Ελεύθερη και Ανεξάρτητη Ελλάδα». 

Ο πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης στην εκπομπή KONTRA 24 με τον δημοσιογράφο Αιμίλιο Λιάτσο, τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 27 Οκτωβρίου ‎2017 και για 2 ώρες στο Kontra Channel, μιλάει για την οικονομία και απαντάει για όλα τα καυτά ζητήματα της σημερινής πραγματικότητας:

- Γερμανικές εκλογές και αποχωρών πρώην γερμανός υπουργός οικονομικών, από την πρωτοκαθεδρία της Ε.Ε.

- Νέα γερμανική κυβέρνηση και Ελληνικό ζήτημα.

- Σχέδια δανειστών για επιμήκυνση του Ελληνικού χρέους, τα προσεχή έτη.

- Αγελαία αγορά και πρακτικές κερδοσκόπων.

- Βασικές αιτίες χρεοκοπίας της χώρας.

- Μυθεύματα περί παύσης των μνημονίων για την Ελλάδα, προς τα τέλη του 1918.

- Διαρκής συρρίκνωση εισοδημάτων και επιπτώσεις στην οικονομία μιας χώρας, από αυτήν την τακτική.
- Στήριξη μικρομεσαίου επιχειρηματία, ως βάση ανάτασης και ανάταξης της χώρας, με προοπτική ανάπτυξης.
- Ελληνικές χρεοκοπίες διαχρονικά και διαχείριση παρελθουσών κυβερνήσεων.

- Προοπτική Πατριωτικής Συνεργασίας για την ανατροπή και την απαλλαγή από την νέα κατοχή.

- Διπλό νόμισμα και επιπτώσεις επιβολής του.

- Σεισάχθεια για τους πολίτες.

- Κούρεμα καταθέσεων, "Capital Control" και τραπεζικό μορατόριουμ.

- Ανεξάρτητες αρχές, υπεράνω Συντάγματος και Νομοθεσίας.

- Εξοκοινοβουλευτικοί πολιτικοί σχηματισμοί και δημοσκοπήσεις.

- Επόμενη ημέρα κατόπιν ανατροπής.

- Εκλογικό σύστημα και απλή αναλογική.

- Υπερυπουργείο Οικονομικών στις Βρυξέλλες.

- Ηλεκτρονικός τρόπος δημιουργίας χρήματος.

- Εμπάργκο και κυρώσεις σε διεθνές επίπεδο.

Αξίζει να τον ακούσετε.

Θα χάσεις τα πάντα από τις τράπεζες γιατί είσαι στρατηγικός κακοπληρωτής!

Του Δημήτρη Καζάκη

Συνάντηση του φερόμενου ως Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με επιχειρηματίες της Μαγνησίας στις 11 του μηνός. Το τι μπούρδα, το τι ανοησία ακούσαμε περί «παραγωγικού μοντέλου», περί «επενδύσεων», περί «καινοτομιών» και τα λοιπά, δεν λέγεται. Ο κ. Τσίπρας έχοντας κατακτήσει το ρεκόρ του πλέον αμόρφωτου πολιτικού που πέρασε ποτέ από τον πρωθυπουργικό θώκο της Ελλάδας έως σήμερα – τον συναγωνίζεται επάξια ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά θεωρώ ότι ο κ. Τσίπρας, ως επαγγελματίας αριστερός από τα γεννοφάσκια του, τον κερδίζει στα σημεία – είναι ιδανικός να εκφέρει με απίστευτη χυδαιότητα, αυτό που του υποδεικνύουν οι άνωθεν κι έξωθεν υποβολείς του.

Προσέξτε λοιπόν τι είπε για τους πλειστηριασμούς, αυτός που κάποτε προκειμένου να τον ψηφίσει ο κακομοίρης φώναζε «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»:

Γιατί θέλουν να εμφανίσουν την Ελλάδα σε τροχιά εικονικής ανάπτυξης;

Του Δημήτρη Καζάκη

Τα μάθατε; Η οικονομία της Ελλάδας μπήκε σε αναπτυξιακή τροχιά. Βεβαίως! Μας το διαβεβαιώνει η ίδια η κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρη Παπαδημητρίου. «Η οικονομία βρίσκεται εκτός κινδύνου και έχει εισέλθει σε τροχιά ανάκαμψης και αυτό δεν αφορά μόνον τον τουρισμό, τη βιομηχανία, τις εξαγωγές ή τις ξένες άμεσες επενδύσεις, φορά και κλάδους που μέχρι πρότινος υποφέρανε εξαιτίας της δημοσιονομικής και εισοδηματικής λιτότητας, όπως είναι οι κατασκευές, το εμπόριο ή άλλες υπηρεσίες. Κυρίως, όμως, αφορά την δημιουργία 260.000 καθαρών θέσεων απασχόλησης στο διάστημα αυτής της διακυβέρνησης και τη μείωση της ανεργίας σχεδόν κατά 5.5 ποσοστιαίες μονάδες».

Τάδε έφη ο κύριος υπουργός κατά την ομιλία του στο περιφερειακό αναπτυξιακό συνέδριο της Θεσσαλίας στις 10 του μηνός. Και δεν τον πήραν με τις ντομάτες. Εκείνες τις σάπιες που προορίζονται για τις χωματερές. Βλέπετε το ακροατήριο δεν ήταν απλός κόσμος της δουλειάς, αλλά παρατρεχάμενοι, ημέτεροι και λοιποί αυτού είδους.

Μας το διαβεβαιώνει επίσης και το ΔΝΤ, το οποίο αναθεώρησε προς τα πάνω την πρόβλεψή του για το δείκτη του ΑΕΠ στην Ελλάδα.

Μη γελάτε. Όχι, δεν είναι για γέλια. Ούτε θα πρέπει να ξεπερνάτε αυτές τις δηλώσεις αδιάφορα. Μα θα μου πείτε, λένε ψέματα. Ναι, είναι αλήθεια, ψεύδονται ως εκεί που δεν παίρνει. Γιατί; Το σκεφτήκατε;

Τι θέλουν να πετύχουν; Ποιόν θέλουν να ξεγελάσουν; Εσάς, εμάς, δηλαδή τους απλούς πολίτες που βιώνουν την αλήθεια καθημερινά; Ίσως κι αυτό, μιας και η ανθρώπινη βλακεία είναι ενδημική και ακαταμάχητη. Όλο και κάποιον θα βρουν για να πιστέψει αυτές τις ανοησίες.

Όμως το κύριο δεν είναι αυτό. Αν ήταν μόνο για να ξεγελάσουν τα γνωστά υποζύγια που τους πιστεύουν και ύστερα αυτοκτονούν δια της ψήφου, δεν θα χρειάζονταν τόσα πολλά.

Δεν μας μένει τίποτε άλλο, εκτός από το ιστορικό μας δικαίωμα σε τούτη τη χώρα.

του Δημήτρη Καζάκη

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και των συνενόχων του οδήγησε τη χώρα σ’ ένα νέο μνημόνιο. Αυτή τη φορά χαρακτηρίζεται επίσημα ως «Συμπληρωματικό μνημόνιο συμφωνίας», το οποίο έρχεται να συμπληρώσει το 3ο μνημόνιο που ψήφισαν τα κόμματα του δωσιλογισμού (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) τον Αύγουστο του 2015.

Είναι η τρίτη επικαιροποίηση μνημονίου, που επίσημα επιβάλλεται στη χώρα από το 2010. Κι όπως πάντα οι συμφωνίες της εκάστοτε κυβέρνησης με τους δανειστές συνάπτονται πίσω από κλειστές πόρτες και εν αγνοία των Ελλήνων πολιτών. Η μυστική διπλωματία του υποταχτικού και του υπόδουλου στο απόγειό της. Το πιο απόλυτο καθεστώς στους μηχανισμούς της ΕΕ.

Και πώς γνωστοποιήθηκε στον ελληνικό λαό η επάρατη νέα συμφωνία; Με το γνωστό τρόπο. Με...
διαρροή στον τύπο από το Βερολίνο. Φυσικά πρόκειται για την επίσημη εκδοχή της συμφωνίας κι όχι για τα πρωτόκολλα και τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, που συνοδεύουν πάντα τέτοιου τύπου «διαπραγματεύσεις» μυστικής διπλωματίας.

Μήπως δημοσιοποιήθηκε επίσημα η συμφωνία, ακόμη και τώρα μετά τη διοχέτευσή της στον τύπο από το Βερολίνο; Όχι βέβαια. Η συμφωνία παραμένει μυστική, μαζί με τις επισυναπτόμενες «τεχνικές εκθέσεις» και ποικίλα άλλα μυστικά πρωτόκολλα, που καθορίζουν το αλισβερίσι κάτω από το τραπέζι.

Να είσαστε απολύτως σίγουροι. Ο λόγος που οι σύνοδοι της ΕΕ δεν δημοσιοποιούν πεπραγμένα και πρακτικά είναι για έναν και βασικό λόγο. Η εξαγορά, το αλισβερίσι στο παρασκήνιο και το δούναι-λαβείν κάτω από το τραπέζι έχει αποκτήσει καθεστώς χειρότερο από την εποχή της μοναρχικής καμαρίλας. Η τωρινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, ενδιαφέρεται να διαπραγματευτεί μόνο για τις δικές της μίζες από το ξεπούλημα και την λεηλασία του τόπου μας, όπως και για την πολιτική της επιβίωση με τις πλάτες των Βρυξελλών και του Βερολίνου.

Όταν η βλακεία και η κακοήθεια χρησιμοποιείται ως επιχείρημα των «ειδικών» υπέρ του ευρώ…

του Δημήτρη Καζάκη

Ξέρετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ ένα γαϊδούρι και σ’ έναν ειδικό καθηγητή «καλλικέ-λαδου έδρας»; Η διαφορά βρίσκεται στον ορι-σμό του γαϊδάρου, δηλαδή τον όνου, που έδινε ο μέγας φυσιοδίφης, εγκυκλοπαιδιστής και δια-φωτιστής του 18ου αιώνος, Βιφόν, δια χειρός Εμμανουήλ Ροΐδη: «Κατά τον ένδοξον φυσιοδίφην, ο όνος ήθελεν είναι το ωραιότερον των ζώων, αν δε ήτο άσχημος.»

Το ίδιο συμβαίνει και με τον ειδικό καθηγητή της «καλλικέλαδου έδρας» εκ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου: Ήθελεν είναι το σοφότερον των ζώων, αν δεν ήτο προκλητικά άσχετος. Κι όμως διακατέχεται από τέτοια μανία κατά πάσης αλήθειας «αυτοφώτου ως τα οπίσθια των πυγολαμπίδων», όπως έγραφε ο Ροΐδης, που δεν νιώθει καμιά ντροπή όταν ξεστομίζει τις μεγαλύτερες χοντράδες, τις πιο μεγάλες ανοησίες.

Η μόνη αδιαμφισβήτητη ικανότης του εν λόγω καθηγητή είναι να ανεβάζει με όσα ισχυρίζεται την πίεση εκάστου φυσιολογικού ανθρώπου σε επίπεδο κρίσεως εγκεφαλικού. Προφανώς ο κ. καθηγητής απευθύνεται πρωτίστως στους ομοίους του. Δηλαδή, σε τύπους ανάλογου βάθους....

γνώσεων, ήθους και επιπέδου, υμνητές ή θηρευτές ακαδημαϊκών τίτλων άνευ περιεχομένου και φυσικά ένθερμους θεράποντες κάθε λογής άθλιων σκοπιμοτήτων.

Καθώς έχει ανάψει η αναμέτρηση γύρω από το νόμισμα, δηλαδή για την τύχη της χώρας, βγήκε κι ο κ. καθηγητής για να μας προσφέρει τα φώτα του ως ειδικός. Χαίρε τύφλα βαθιά! Τίτλος του ακαδημαϊκού επιθέματος; «Επιστροφή στη Δραχμή»: Ο μύθος και 15 σοβαρά προβλήματα. Του Περικλή Γκόγκα, Αναπληρωτή Καθηγητή Οικονομικής Ανάλυσης και Διεθνών Οικονομικών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. (http://www.huffingtonpost.gr/perikli…/-15-_8_b_15486714.html)

Τι ακριβώς ψήφισαν οι Γάλλοι;

του Δημήτρη Καζάκη

Ο Μακρόν κέρδισε το 23,75% των ψήφων, ενώ η αντίπαλός του, Λεπέν, κέρδισε 21,53%, σύμφωνα με το Reuters. Ο Ρεπουμπλικάνος Φρανσουά Φιγιόν και ο ανεξάρτητος υποψήφιος της αριστεράς Ζαν ΛικΜελανσόν κέρδισαν 19,91% και 19,64% αντίστοιχα. Ενώ ο υποψήφιος του άλλοτε κραταιού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Μπενουά Χαμόν συγκέντρωσε μόλις το 6,35% των ψήφων. Το υπόλοιπο 8,82% των ψήφων μοιράστηκαν οι υπόλοιποι 6 υποψήφιοι για την Γαλλική προεδρία.

Κατάρρευση του παραδοσιακού δικομματισμού

Τι δείχνουν τα αποτελέσματα; Καταρχάς μια εντυπωσιακή κατάρρευση του παραδοσιακού δικομματισμού, όπου κυριαρχούσαν για δεκαετίες δυο εναλλασσόμενα κόμματα στην προεδρική εξουσία. Αφενός, το κεντροδεξιό κόμμα, το οποίο κατάγεται από την πάλαι ποτέ Γκολική δεξιά, την οποία ένωσε το 2002 ο τότε πρόεδρος Ζαν Σιράκ σε UMP (Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα). Μετά την αποτυχία του Σαρκοζί έναντι του Ολάντ στις προεδρικές του 2012 και το ξεφτίλισμα που υπέστη...
η κεντροδεξιά χάρις στον petit Napoléon -όπως άρεσε στον Σαρκοζί να τον χαρακτηρίζουν τα ΜΜΕ και οι φίλοι του, χωρίς ίσως να γνωρίζει ότι έτσι επίσης αποκαλούσαν τον Λουδοβίκο Βοναπάρτη όσοι ήθελαν να τον ειρωνευτούν, όταν αυτός αυτοανακηρύχθηκε από Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας σε Αυτοκράτορα Ναπολέων ο 3ος το 1852- το κόμμα αυτό άλλαξε ονομασία σε Les Républicains (Ρεπουμπλικάνοι), μπας και διασωθεί. Του κάκου. Για πρώτη φορά το κόμμα της κεντροδεξιάς, από την εποχή ουσιαστικά του Ντε Γκολ, δεν μπόρεσε να μπει καν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Μερικά ιστορικά διδάγματα από την 21η Απριλίου για σήμερα...

του Δημήτρη Καζάκη

Την 21η Απριλίου 1967 επιβλήθηκε στρατιωτική χούντα. Επρόκειτο για νεοφασιστικό καθεστώς, με βάση το οποίο, τόσο η εγχώρια ιθύνουσα τάξη, αλλά και ο «ξένος παράγων» -πρώτα και κύρια οι ΗΠΑ- επιχείρησαν να αναμορφώσουν εκ βάθρων το μετεμφυλιακό καθεστώς που κατέρρεε. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος χρεώνει την πολιτική ευθύνη για το πραξικόπημα στον «ανένδοτο» που κήρυξε ο Γεώργιος Παπανδρέου μετά ακριβώς από τις εκλογές του 1961. Τι περίφημες εκλογές που έχουν ορθώς καταγραφεί στην ιστορία, ως «βίας και νοθείας» και έφεραν στην κυβέρνηση την ΕΡΕ του Καραμανλή με τελείως πλασματικό 52%.

Έχει δίκιο ο Κανελλόπουλος, αλλά για ριζικά διαφορετικούς λόγους απ’ αυτούς που επικαλείται. Ο «ανένδοτος» τίναξε στον αέρα την κοινοβουλευτική προσωπίδα του μετεμφυλιακού κράτους, το οποίο από κάθε άποψη είχε τα χαρακτηριστικά ενός «διττού κράτους» -όπως το προσδιόριζε ο Ερνστ Φράνκελ το 1941 ερμηνεύοντας το ναζιστικό καθεστώς. Ο Φράνκελ διαπίστωνε ότι το ναζιστικό καθεστώς αποτελείται, στην πραγματικότητα, από δύο διαφορετικά κράτη- το ένα «κανονιστικό» και το άλλο «προνόμιο τη εξουσίας».

Στο πρώτο, η διοικητική και δικαστική γραφειοκρατία λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες. Στο...
δεύτερο, το Κόμμα, και ειδικότερα η Γκεστάπο, λειτουργούν χωρίς ουσιαστικό νομικό περιορισμό. Το δεύτερο, βέβαια, διέθετε πλήρη δύναμη για να αντικαταστήσει αυθαίρετα το πρώτο σε οποιοδήποτε ζήτημα ή σε όλα.

Τέτοιο «διττό κράτος» ήταν και το κράτος της μετεμφυλιακής περιόδου. Εξωτερικά, επρόκειτο για ένα καθεστώς περιορισμένου κοινοβουλευτισμού υπό βασιλική αιγίδα. Ενώ εσωτερικά λειτουργούσε ένα άλλο κράτος, που συχνά την εποχή εκείνη χαρακτηριζόταν και ως «παρακράτος», όπου κυριαρχούσε η αυθαιρεσία των κατασταλτικών μηχανισμών, φανερών και κρυφών, με δράση συμμοριών και τη διατήρηση ενός περίπλοκου συστήματος εκτοπίσεων, εξοριών, φυλακών για πολιτικούς κρατούμενους και τόπους «ανανήψεως», στο όνομα της «εθνικής ασφαλείας» έναντι του «κομμουνιστικού κινδύνου».

Τι κρύβεται πίσω από την απόφαση να μεταφερθούν «πρόσφυγες» στην Κρήτη

Του Δημήτρη Καζάκη

Κατανοώ απόλυτα όσους βιοπορίζονται από το βρώμικο και τρισάθλιο εμπόριο πόνου και δυστυχίας με αντικείμενο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Είναι απολύτως λογικό να ωρύονται εναντίον οποιουδήποτε εναντιώνεται στη βιομηχανία του σύγχρονου δουλεμπορίου, που διευθύνουν οι Ευρωπαίοι από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο σε συνεργασία με τον αυτοδιορισθέντα πρόσφατα Σουλτάνο εκ Τουρκίας. Αλλά να μας εγκαλούν γιατί δεν συμμεριζόμαστε τον δικό τους πρόστυχο, άτιμο και εξαγοράσιμο ανθρωπισμό, ε, αυτό πια ξεπερνά κάθε όριο.

Ποιός είναι φασίστας και ρατσιστής;

Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Φασίστας και ρατσιστής είναι όποιος αποδέχεται το καθεστώς της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Όποιος θεωρεί απολύτως φυσιολογικό να ισοπεδώνονται ολόκληρες χώρες, να ξεριζώνονται λαοί μόνο και μόνο για υπάρχουν τεράστιες πληθυσμιακές ροές προς εξυπηρέτηση ιμπεριαλιστικών και αποικιοκρατικών συμφερόντων.

Φασίστας και ρατσιστής είναι όποιος αποδέχεται τη προσφυγιά και τη μετανάστευση ως αντικείμενο εμπορίου από διάφορα και ποικίλα δίκτυα, ΜΚΟ και δουλεμπόρους. Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που όλοι αυτοί οι δήθεν ευαίσθητοι και ανθρωπιστές διαδήλωσαν για τα δεκάδες χιλιάδες ανήλικα που χάθηκαν μέσα στην ΕΕ μετά την διάσωσή τους από τη θάλασσα; Πότε διαδήλωσαν ενάντια στα κυκλώματα trafficking που χάρις στην απουσία εθνικών πολιτικών με διεθνή συντονισμό για την εξάρθρωσή τους, γνωρίζουν απίστευτη άνοδο χάρις στη διαχείριση των προσφύγων και μεταναστών από ΜΚΟ και κυκλώματα «εθελοντών»;

Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους θαλασσοπνιγμένους, αλλά δεν λένε κουβέντα για τα θύματα των δουλεμπόρων. 

Σε τι μας χρειάζονται τα σύνορα;

του Δημήτρη Καζάκη

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το αντίδοτο στην άνοδο του εθνικισμού στην Ευρώπη, δήλωσε ο Jean-Claude Juncker, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την Δευτέρα που μας πέρασε.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους στην Media Academy Alpbach, είπε: «Πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στον εθνικισμό, έχουμε το καθήκον να μην ακολουθήσουμε τους λαϊκιστές, αλλά να εμποδίσουμε τη λεωφόρο των λαϊκιστών."

Ανέφερε επίσης τα λόγια του πρώην Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, που «έλεγε ότι "αν στον εθνικισμό προσθέσεις τον εθνικισμό θα καταλήξεις σε πόλεμο." Αυτό εξακολουθεί να ισχύει γι 'αυτό πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στον εθνικισμό».

Και κατέληξε δηλώνοντας: «Τα σύνορα είναι η χειρότερη εφεύρεση που έγινε ποτέ από τους πολιτικούς". Η αλληλεγγύη πρέπει να δοθεί στους πρόσφυγες και τα παιδιά τους, πρόσθεσε.

Δεν γνωρίζω αν ο κ. Γιούνγκερ ήταν νηφάλιος όταν έκανε αυτές τις δηλώσεις. Αν και γενικά δεν το συνηθίζει. Είναι κι αυτός σαν τον σφετεριστή του βυζαντινού θρόνου Φωκά, που σε κάθε ευκαιρία ο λαός της Βασιλεύουσας του τραγουδούσε: «Πάλι τὸν καῦκον ἔπιες, πάλιν τὸν νοῦν ἀπώλεσας».

Ποιός κινδυνεύει να καταρρεύσει από το Brexit, η Βρετανία, ή η ΕΕ;

Ιουνίου 17, 2016 από seisaxthiablog

Δημήτρης Καζάκης 

Καθώς η ψήφος υπέρ της εξόδου από την ΕΕ στη Βρετανία αποκτά δυναμική επικράτησης, οι διεθνείς αγορές αρχίζουν και παραπαίουν. Τα διεθνή αρπακτικά εκδίδουν ανακοινώσεις επικείμενης «καταστροφής» σε περίπτωση εξόδου. Μια ψήφος ναι την επόμενη εβδομάδα στο λεγόμενο Brexit θα ήταν μια «οικονομική καταστροφή για το Ηνωμένο Βασίλειο και πολιτική καταστροφή για την ΕΕ,» δήλωσε ο πρόεδρος της Deutsche Bank AG, Paul Achleitner σε δείπνο το βράδυ της Τετάρτης στη Νέα Υόρκη από το Αμερικανικό Συμβούλιο για τη Γερμανία.

Άλλοι ηγέτες γνωστών τραπεζικών γιγάντων που έπαιξαν και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια ύφεση, ο πρόεδρος της JPMorgan Chase & Co., Jamie Dimon και της HSBC Holdings Plc, Stuart Gulliver, έχουν εκδώσει, επίσης, προειδοποιήσεις εναντίον μιας πιθανής εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ μετά το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου. Τα στελέχη τους έχουν προβλέψει αναταράξεις της αγοράς, μακροχρόνια αβεβαιότητα για το Ηνωμένο Βασίλειο και περικοπές στις θέσεις εργασίας του χρηματοπιστωτικού κλάδου του Λονδίνου, αν οι χρηματιστικές επιχειρήσεις μεταφέρουν δράσεις τους στην Ήπειρο.

Έχει καμιά σημασία να ασκούμε εθνική κυριαρχία σαν χώρα;

Ιουνίου 13, 2016 από seisaxthiablog

 Δημήτρης Καζάκης

Το σίγουρο είναι ότι ζούμε σε περίοδο πλήρους παραλογισμού. Δείτε με τι απλότητα συζητούν όλοι τους για το πώς χάθηκε η εθνική κυριαρχία της χώρας υπό το καθεστώς των μνημονίων. Λες και πρόκειται για κάτι εντελώς δευτερεύων. Σαν να βγήκαμε στη βροχούλα χωρίς ομπρέλα. Ε, θα βραχούμε κάπως, αλλά μετά θα στεγνώσουμε και έτσι όλα μέλι-γάλα.

Η θεωρία αυτή στην πιο χυδαία της εκδοχή διατυπώθηκε από την κ. Βαγενά, η οποία δήλωσε αρχικά: «Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Εδώ η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε.»

Μετά το σάλο που ξεσήκωσαν οι δηλώσεις της, η εν λόγω βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε: «Πριν καιρό, συνάντησα δυο γυναίκες στα Φάρσαλα. Και μου είπαν: «Μην στενοχωριέσαι μωρέ Άννα. Εδώ αντέξαμε τόσα. Αντέξαμε κατοχές. Θα τα πάρουμε πίσω». Αυτά τα λέει ο υγιής κόσμος και όχι τα φαρμάκια. Λυπάμαι πολύ αν μένουμε στις λέξεις. θεωρεί ποτέ κανείς ότι είχαμε εθνική κυριαρχία; Πότε είχαμε εθνική κυριαρχία σε αυτό τον τόπο; Γιατί είμαστε υποκριτές;»

Μια δημοσκοπική έρευνα γνώμης, η οποία δεν πρόκειται να συζητηθεί στα ΜΜΕ

Του Δημήτρη Καζάκη 

Προφανώς όλοι έχετε ακούσει τις περίφημες δημοσκοπήσεις των εγχώριων διαπλεκόμενων εταιρειών να μας λένε ότι οι Έλληνες είναι υπέρ του ευρώ και της ΕΕ με συντριπτικά ποσοστά. Κάθε φορά που δημοσιεύεται μια τέτοια δημοσκόπηση, γίνεται πρώτο θέμα στα γνωστά μέσα μαζικής εξαχρείωσης για να μας πείσουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πάσχει από μια ιδιάζουσα μορφή οξύτατου σαδομαζοχισμού.

Δείτε όμως ποια είναι τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα μιας άλλης έρευνας, την οποία είναι σίγουρο ότι δεν θα την κάνουν θέμα τα διαπλεκόμενα κανάλια και ΜΜΕ. Πρόκειται για την έρευνα της Pew Research Center που εδρεύει στην Ουάσινγκτον και δημοσιεύθηκε χθες Τρίτη 7/6. Η έρευνα αυτή αφορούσε σε πάνω από 10.000 άτομα σ’ όλη την Ευρώπη και έδειξε ότι οι ψηφοφόροι από την Ιταλία και την Πολωνία έως την Ελλάδα και τη Σουηδία έχουν χάσει την πίστη τους στην ΕΕ.

Ας δούμε επιγραμματικά τα ευρήματα. Οι απόψεις υπέρ της ΕΕ έχουν πάρει την κάτω βόλτα σ’ όλες τις χώρες μέλη. Η πιο εντυπωσιακή πτώση παρατηρείται στην Γαλλία από 69% υπέρ το 2004 στο 38% υπέρ το 2016. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η πτώση στην Ελλάδα όπου όσοι δηλώνουν υπέρ της ΕΕ, ή «μένουμε Ευρώπη», σύμφωνα με το γνωστό σύνθημα, βρίσκεται μόλις στο 27%!

ΣΧΌΛΑΣΕ ΤΟ ΠΑΝΗΓΎΡΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΉ ΕΞΕΤΕΛΈΣΘΗ...

Του Δημήτρη Καζάκη

Τα «μάζεψαν» οι αγρότες από το Σύνταγμα. Η παράσταση έλαβε τέλος. Η πολιτική ζωοπανήγυρις του κ. Μπούτα με παράτες και γραφικότητες, που ανέλαβε να οργανώσει το ΚΚΕ, κέρδισε τις επιδοκιμασίες όλων των μέσων μαζικής εξημέρωσης. Κι έτσι mission accomplished, όπως ίσως να είπαν και τα μεγάλα αφεντικά στο παρασκήνιο.

Τι ακριβώς παίχτηκε; Εδώ και πάνω από μια εβδομάδα οι ηγεσίες της ΝΔ, του ΚΚΕ και της κυβέρνησης έψαχναν ένα τρόπο να «ξεφουσκώσουν» τα μπλόκα. Να μην επιτρέψουν την κλιμάκωση των αγροτικών κινητοποιήσεων. Όλοι τους έτρεμαν τη στιγμή που τα χωριά θα αποφάσιζαν να κατέβουν και τότε, ποιός θα μπορούσε να ελέγξει την αγροτιά;

Άλλωστε τα περισσότερα μπλόκα στήθηκαν από τους γνωστούς αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ και του ΚΚΕ, για τα μάτια του κόσμου, όχι για να κινητοποιηθούν οι αγρότες, αλλά για να μην κινητοποιηθούν. Για να μην υπάρξουν ανεξάρτητα συντονιστικά που θα ένωναν τον αγροτόκοσμο στη βάση αιτημάτων εναντίον του καθεστώτος κατοχής, εναντίον του ξεκληρίσματος των αγροτών.

Έτσι εξαρχής οι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ και του ΚΚΕ έδωσαν μάχη να μην υπάρξει κανενός είδους ενότητα των αγροτών. Έφτιαξε ο καθένας το ταμπούρι του στο μπλόκο που έλεγχε κομματικά και δεν επέτρεψε να σμίξει ο αγροτόκοσμος κάτω από κοινά αιτήματα, σε μια ενιαία κοινή κινητοποίηση. Και φυσικά με κανένα τρόπο δεν ήθελαν να διατυπωθούν αιτήματα πέρα από την απόσυρση του λεγόμενου αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου.

Ούτε η χούντα δεν τόλμησε να παραδώσει το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ…

Tου Δημήτρη Καζάκη

Με μια πρωτοφανή κίνηση ενδοτισμού και υποτέλειας άνευ ιστορικού προηγουμένου, η κατοχική κυβέρνηση της χώρας παρέδωσε το σύνολο του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ. Κάτι που αρνήθηκαν όλες οι κυβερνήσεις να κάνουν από την εποχή της πρώτης ελληνοτουρκικής κρίσης τη δεκαετία του ’60.

 Μάλιστα, τον Ιούνιο του 1967 το αίτημα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ να δοθούν στρατιωτικές διευκολύνσεις στο Ισραήλ για την διεξαγωγή του πολέμου εναντίον της Αιγύπτου, απορρίφθηκε ακόμη κι από την χούντα. Η χούντα τότε φοβήθηκε τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού και δεν προχώρησε σε επίσημες εκχωρήσεις.

Κάτι που έχει κάνει σήμερα η κυβέρνηση Τσιπροκαμμένου, η οποία όχι μόνο έχει υπογράψει συμφωνία στρατιωτικών διευκολύνσεων με το Ισραήλ, παραχωρεί τώρα ολόκληρο το Αιγαίο στο ΝΑΤΟ.

Να θυμηθούμε ότι το αίτημα πρωτοδιατυπώθηκε δημόσια στις αρχές αυτής της εβδομάδας από την Μέρκελ και τονΝταβούτογλου κατά τη διάρκεια επίσκεψης της πρώτης στην Τουρκία. Χωρίς να ρωτήσει κανένας την Ελλάδα, συνήλθε η σύνοδος του ΝΑΤΟ, η οποία απεδέχθη το αίτημα με τον κ. Καμμένο να υπογράφει κατόπιν εορτής σαν γιουσουφάκι.

Κι έτσι ναυτική δύναμη του ΝΑΤΟ κατευθύνεται άμεσα στο Αιγαίο για να συνδράμει – υποτίθεται – στην ανάσχεση της δράσης των δικτύων διακινητών προσφύγων μεταξύ Τουρκίας-Ελλάδας, ανακοίνωσε ο γ.γ. της Συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ μετά την ολοκλήρωση της συνόδου των Βρυξελλών. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του αμυντικού στρατιωτικού οργανισμού που αναλαμβάνει ανάλογη αποστολή αναγνώρισης και παρακολούθησης.

Η κυβέρνηση έχει διακοσμητικό ρόλο...

Του Δημήτρη Καζάκη

Όλο και περισσότεροι κλάδοι και επαγγέλματα παίρνουν τον δρόμο της παλλαϊκής κινητοποίησης. Τα κοράκια του καθεστώτος καλούν τον οργισμένο λαό σε πολιτικό διάλογο με την κυβέρνηση. Σε ποιόν πολιτικό διάλογο; Με ποιόν; Τι εξουσία κατέχει η κυβέρνηση; Ουδεμία!

Δεν αποφασίζει αυτή, αλλά οι δανειστές και οι θεσμοί τους. Να τι ψήφισαν τον περασμένο Αύγουστο οι 223 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι: "Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους." ΝOMOΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 4336 (ΦΕΚ Α' 94/14-08-2015) ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ Γ σελ.1014

Καταλάβατε τι λέει; Ότι η κυβέρνηση - οποιαδήποτε κυβέρνηση μνημονίων - έχει παραχωρήσει το δικαίωμά της να αποφασίζει η ίδια για την πολιτική της. Οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, τίποτε δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα χωρίς να συμφωνήσουν, χωρίς να δώσουν έγκριση οι δανειστές. Κατανοητό;

Το έχετε ακούσει αυτό από κανέναν άλλον. Το έχετε ακούσει από το ΚΚΕ, ή κάποιον άλλο γιαλαντζί επαναστάτη της αριστεράς; Όχι, βέβαια. Το έχει αναδείξει κανένας άλλος αντιμνημονιακός; ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνυπέγραψαν κοινή δράση για το ασφαλιστικό. Τους είδατε να αναδεικνύουν ως κορυφαίο ζήτημα αγώνα την παραπάνω κατοχική δέσμευση; Όχι, βέβαια.

Ο Σόρος και η διεθνής συντάντηση των Παρισίων για το μνημόνιο με διπλό νόμισμα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Με τον ερχομό του νέου σωτήριου έτους 2016, νάσου κι ο γνωστός μας Σόρος. Σε συνέντευξή του στη Γερμανική Wirtschaftswoche (4/1/2016) εστίασε το ενδιαφέρον του στην Ελλάδα. Απολύτως φυσικό από την στιγμή που η χώρα μας έχει ριχτεί στα σκυλιά, ή ορθότερα στους γύπες της παγκόσμιας αγοράς κεφαλαίων. Κι αυτός, ένας από τους μεγαλύτερους γύπες, ένα είδος μαυρόγυπα των αγορών, δεν θα μπορούσε να αδιαφορήσει.

Το ενδιαφέρον για την Ελλάδα

Μπορεί ο ίδιος να αυτοχαρακτηρίζεται ως «κερδοσκόπος με την καλή έννοια του όρου» - ακιρβώς όπως λέμε παράσιτο αλλά καλής ράτσας - αλλά το σημαντικότερο είναι αυτό που λέει για την Ελλάδα. «Όταν η ελληνική κρίση ξέσπασε για τα καλά το 2009 η ΕΕ υπό την αρχηγία της Γερμανίας βοήθησε μεν, αλλά η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλλει υψηλό τίμημα», τονίζει ο Τζορτζ Σόρος προσθέτοντας: «Της ζητήθηκε να καταβάλλει υπερβολικά υψηλά επιτόκια καθιστώντας αδύνατη την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους. Δυστυχώς οι Γερμανοί επανέλαβαν το λάθος και κατά τις τελευταίες διαπραγματεύσεις. Επέβαλαν και πάλι όρους που θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την χρεοκοπία. Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει ποτέ τα χρέη της».

Στο ερώτημα αν η Ελλάδα θα είχε ενδιαφέρον ως τόπος επένδυσης για ιδιώτες ο Τζορτζ Σόρος είναι κατηγορηματικός: «Όχι, όσο η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωζώνης. Με το ευρώ η χώρα δεν θα μπορέσει ποτέ να συνέλθει, γιατί η συναλλαγματική ισοτιμία είναι υπερβολικά υψηλή και η χώρα δεν είναι ανταγωνιστική». Εδώ είναι το ζουμί.

Όταν το ταξικό γίνεται άλλοθι προδοσίας

Του Δημήτρη Καζάκη

Τι σημαίνει πατριωτικό και τι ταξικό καθήκον; Μπορεί να διαχωριστεί το ένα από το άλλο; Ναι, μόνο στα μυαλά των παραθρησκευτικών οργανώσεων της αριστεράς και της δεξιάς. Το ταξικό δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ ξεχωριστά από το εθνικό και πατριωτικό καθήκον από την σκοπιά των καταπιεσμένων στρωμάτων του λαού. Αυτός ο δύσμοιρος ο Καρλ Μαρξ, που τόσο έχουν ασελγήσει πάνω του ιδίως όσοι εμφανίζονται ως οι πιο ακραιφνείς του οπαδοί, έγραφε ότι η ιδιαιτερότητα της εργατικής τάξης στον καπιταλισμό βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί ως τάξη σαν μια «απλή άθροιση ομώνυμων μεγεθών, το ίδιο περίπου όπως οι πατάτες μέσα σ’ ένα σακί αποτελούν ένα σακί με πατάτες.» Ο Μαρξ έγραφε επίσης ότι «εφόσον εκατομμύρια οικογένειες ζουν κάτω από οικονομικές συνθήκες ύπαρξης, που ξεχωρίζουν τον τρόπο της ζωής τους, τα συμφέροντά τους και την κουλτούρα τους από εκείνες των άλλων τάξεων και τις αντιπαραθέτουν εχθρικά μ’ αυτές, συνιστούν μια τάξη. Στο βαθμό όμως που υπάρχει μόνο μια τοπική συνάφεια των συμφερόντων τους, όπως συμβαίνει ανάμεσα στους μικρούς αγρότες, και δεν δημιουργείται καμιά αίσθηση κοινότητας, κανένας εθνικός δεσμός και καμιά πολιτική οργάνωση, τότε δεν συγκροτούν τάξη.»

Με άλλα λόγια για να συγκροτηθεί μια τάξη, ιδίως η εργατική τάξη, χρειάζεται να υπάρχει συγκροτημένος λαός και έθνος που έχει θέσει στην βάση συγκρότησής του την δημοκρατία. Η εργατική τάξη είναι η μόνη που από τη φύση και τη θέση της στην αστική κοινωνία μπορεί να συγκροτηθεί αφεαυτού της σε τάξη αναδεικνύοντας την κοινότητα των συμφερόντων της, τους πανεθνικούς δεσμούς της και το δικό της πολιτικό κίνημα.

Οι αφανείς επιτυχίες των μνημονίων...

Σύμφωνα με τα στοιχεία των ληξιαρχείων στην Ελλάδα η σιωπηρή γενοκτονία που συντελείται εναντίον των Ελλήνων συνιστά ένα ακόμη success story των μνημονίων. Για το πρώτο 8μηνο του 2015, οι θανάτοι ανήλθαν σε 87.270 και οι γεννήσεις σε 63.750. Με άλλα λόγια το δημογραφικό έλλειμμα για τον πληθυσμό της Ελλάδας έφτασε αισίως τους 23.520.

Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ ελλείμματος ανάμεσα σε θανάτους και γεννήσεις για ολόκληρη την περίοδο μετά το τέλος του πολέμου. Μήπως είναι κάτι συγκυριακό; Όχι. Πρόκειται για ένα...μόνιμο χαρακτηριστικό, που παρατηρείται συστηματικά από το 2011 και μετά. Δηλαδή στα χρόνια επιβολής των μνημονίων. Τυχαίο; Κάθε άλλο.

Δείτε τι συμβαίνει. Το 2011 εμφανίζεται δημογραφικό έλλειμμα σε βάρος των γεννήσεων της τάξης των 4.671. Ο λόγος είναι απλός. Οι γεννήσεις εκείνη τη χρονιά μειώνονται δραστικά κατά 8.338 έναντι του 2010, ενώ οι θάνατοι αυξάνουν κατά 2.015 έναντι του προηγούμενου έτους.

Το 2012 τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Οι θάνατοι αυξάνουν κατά 5.589 έναντι του 2011, ενώ οι γεννήσεις πέφτουν εντυπωσιακά κατά 6.057. Το αποτέλεσμα ήταν το δημογραφικό έλλειμμα να εκτιναχθεί στους 16.297 για το 2012.