Του Γαβριήλ Σακελλαρίδη
Εφ. ΝΕΑ Σαββατοκύριακο 5-6 Απριλίου
Η πολιτική ρευστότητα που παρατηρείται, ειδικά μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη είναι πρωτοφανής.
Δεν είναι λίγοι όσοι κάνουν ιστορικές μεταφορές στο 2012, όταν η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης προκάλεσε ένα εντυπωσιακό εκλογικό αποτέλεσμα.
Η διαρκής πτώση των ποσοστών της κυβέρνησης, αλλά τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ και η άνοδος κομμάτων με φαινομενικά «αντισυστημικό» χαρακτήρα περιγράφουν τη νέα συνθήκη.
Τ έ σ σ ε ρ ε ι ς π α ρ α τ η ρ ή σ ε ι ς από την σκοπιά της Αριστεράς:
Π ρ ώ τ ο, πριν από λίγους μήνες, στις ευρωεκλογές παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη αποχή του εκλογικού σώματος από την διαδικασία με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ως μία απόσυρση των ψηφοφόρων από την πολιτική συμμετοχή. Πριν λίγες βδομάδες, είχαμε τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις στην πρόσφατη ιστορία, με βαθιά πολιτικό χαρακτήρα, όπου συμμετείχαν περίπου 1 στους 10 πολίτες του γενικού πληθυσμού της χώρας.
Το αποτύπωμα αυτών των κινητοποιήσεων μένει να αποδειχτεί αν ήταν απλά συγκυριακό ή αν μιλάμε για επιστροφή της πολιτικής μέσω άλλων ατραπών.
Δ ε ύ τ ε ρ ο, τα κόμματα που δείχνουν να κεφαλαιοποιούν την λαϊκή δυσαρέσκεια (Πλεύση Ελευθερίας και Ελληνική Λύση) δεν είναι παραδοσιακά κόμματα με προγραμματικές αναλύσεις και επεξεργασίες.
Δεν έχουν τα χαρακτηριστικά της εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, αλλά παρόλα αυτά φαίνεται ότι -προς το παρόν- τα πηγαίνουν καλύτερα από κόμματα που ευαγγελίζονται ότι διαθέτουν τέτοια.
