Σχετικά με το Ισραήλ και τον Μπίμπι...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Βγαίνει ο πρέσβης του Ισραήλ και εγκαλει τον δήμαρχο Αθηναίων για τα γκράφιτι που θίγουν τους Εβραίους τουρίστες και μας ενημερώνει πως φεύγουν δυσαρεστημένοι από τη χώρα μας.

Βγαίνει ο ραββίνος Φριζής της Θεσσαλονίκης και απειλεί πως θα συντρίψει οσους Έλληνες καταφέρονται κατά του Ισραήλ(εδώ κλήση με τον νόμο περί ρατσισμου δεν υπάρχει ...).

Και η πολιτική ηγεσία ξύνει τα αχαμνα της... γιατί τόσο μπορεί να κάνει.

Αντί να τους καλέσει και να τους δείξει σε ποια χώρα βρίσκονται 

Ξέρετε όμως,η εξάρτηση από το Ισραήλ είναι τερατώδης και απλώς τώρα είναι στο απόγειο της.

Όπως καμία κομματική παράταξη δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις,αν δεν είναι διατεθειμενη να συγκρουστούν με τους επιτηρητες και "πιστωτές" μιας χώρας χρεοκοπημένης και όχι μόνο οικονομικά.

Η χώρα σήμερα ανήκει "στη σωστή πλευρά της ιστορίας" και αυτό προϋποθέτει αβαβα για τους μακελαρηδες.

Και ας γίνω δυσάρεστος σε αρκετους φίλους μου.

Και αυτό έχει εκκινήσει  δέκα χρόνια πριν.

Θυμίζω πως επί Τσίπρα-Κοτζιά, υπογράφτηκε η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ με τον νόμο Ν. 4398/2016.

Κασσελάκειον Άγος

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μια σειρά στελεχών πρώτης γραμμής ακολουθούμενα και από πολλά στελέχη και μέλη (πραγματικά, όχι σαν τους ψηφοφόρους του Κασσελάκη) διαφώνησαν έντονα με την εκλογή του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μια εκλογή σκάνδαλο, τόσο από την άποψη της διαδικασίας που ακολουθήθηκε, όσο και από την άποψη της ασυμβατότητας του Στέφανου Κασσελάκη με οποιαδήποτε ιδέα αριστεράς. Τα γράψαμε αναλυτικά σε προηγούμενα άρθρα μας (ενδεικτικά εδώ).

Για να μη μιλήσουμε για τα κεφάλαια αγνώστου προελεύσεως και καταγωγής που χρησιμοποιήθηκαν για την προεκλογική εκστρατεία του κ. Κασσελάκη ή για την υποστήριξη σημαντικού μέρους των μέσων της ολιγαρχίας. Ομολογουμένως πολύ παράξενος τρόπος για να εκλέξει τον επί κεφαλής του ένα κόμμα της Αριστεράς.

Η εκλογή του Κασσελάκη, ενός ανθρώπου που συνδέεται και εκπροσωπεί τόσο άμεσα τα αμερικανικά συμφέροντα χωρίς να έχει και καμία σχέση με την αριστερά και με την ελληνική πολιτική και κοινωνία (ίσως να τον προόριζαν για τη ΝΔ, προέκυψε όμως τώρα το κενό στον ΣΥΡΙΖΑ και τον έστειλαν εκεί) συνιστά ένα νέο κρίκο στην αλυσίδα της αποσύνθεσης και του εκφυλισμού της ελληνικής αριστεράς και νέο μεγάλο σταθμό στην πορεία βαθιάς αποικιοποίησης της χώρας. Με την έννοια αυτή ενδιαφέρει το σύνολο του ελληνικού λαού, όχι μόνο τα μέλη και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.Θυμίζουμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν εξέφρασε σχεδόν καμία συγκεκριμένη πολιτική ιδέα προτού εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πλην της ανάγκης διεύρυνσης των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ώστε να εξισωθούν με αυτά που απολαμβάνουν στις ΗΠΑ, ενώ η πρώτη αντίδρασή του στα γεγονότα της Γάζας ήταν η «συμπαράσταση στον λαό του Ισραήλ». Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν αρθρογράφησε με θέσεις καθαρού νεοφιλελευθερισμού στον υπερδεξιό «Εθνικό Κήρυκα» και όταν η «Εφ.Συν» αποκάλυψε τα γραπτά του δεν τα αποκήρυξε, αλλά απάντησε ότι δεν θυμάται τι έγραψε! Ενώ ορθά ο Νίκος Φίλης (Η Ανανεωτική Ριζοσπαστική Αριστερά δεν είναι παρένθεση που θα κλείσει) υπογράμμισε τον συνεκτικό νεοφιλελεύθερο και αντίθετο με τις ιδέες της αριστεράς χαρακτήρα των ιδεών που εξέφρασε μιλώντας -και στην πραγματικότητα δίνοντας εξετάσεις- ενώπιον των Ελλήνων βιομηχάνων.

Διερωτάται κανείς αν η αποστολή του συνίσταται απλώς στη «συντηρητικοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ ή αν αυτό που επιδιώκεται από τις δυνάμεις πίσω του είναι εν τέλει η γελοιοποίηση και ο εξευτελισμός των ιδεών της αριστεράς και γενικότερα της πολιτικής. Αν ό,τι λέμε δεν μας δεσμεύει και μπορούμε να το ξεπούμε αύριο χωρίς συνέπειες, τότε καταργείται πλήρως η πολιτική ως προσπάθεια να οργανώσει μέσω αυτών η κοινωνία τη ζωή της.

Δυστυχώς βέβαια η αρρώστια που σαπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ βαθύτερη, γι’ αυτό και έγινε δυνατή τελικά η μεταγραφή ενός προσώπου όπως ο Κασσελάκης και η ανάδειξή του σε Πρόεδρο μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης, που, υπό την ηγεσία του, είτε, το πιθανότερο, θα διαλυθεί, είτε, το λιγότερο πιθανό, θα αναδειχθεί σε ένα δεύτερο κόμμα τύπου Μητσοτάκη, πυλώνα ενός «δικομματικού μονοκομματισμού», σε Συνασπισμό όχι Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά μάλλον ριζοσπαστικής απάτης.
Από το «Όχι στα Μνημόνια» στο «Ναι σε όλα»

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε κυβέρνηση και εκτινάχθηκε στη θέση που βρέθηκε στην ελληνική πολιτική επειδή είχε σπουδαίες ιδέες για τη χώρα ή για την Ευρώπη, αλλά παρά τις ιδέες που είχε. Αυτό έγινε δυνατό επειδή ο Τσίπρας υιοθέτησε το 2011 τις ιδέες της Σπίθας του Μίκη Θεοδωράκη και άλλων αντιμνημονιακών διανοουμένων για τα Μνημόνια και τις Δανειακές, απορρίπτοντας τις αναλύσεις των οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτινάχθηκε εκλογικά ως το κόμμα του «Όχι», ενός «Όχι» στην υποδούλωση, λεηλασία και καταστροφή της πατρίδας μας. Τις υιοθέτησε μεν τις ιδέες, αλλά δεν τις κατάλαβε, ούτε και ετοιμάστηκε για αυτό που συνεπαγόταν η υιοθέτησή τους. Δεν επεδίωξε να γίνει κυβέρνηση για να εφαρμόσει τις ιδέες του, αλλά χρησιμοποίησε τις ιδέες του για να γίνει κυβέρνηση, όχι για να τις εφαρμόσει, αλλά για να μη τις εφαρμόσει.Πήγε τελικά στους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς νομίζοντας ότι αυτοί θα του λύσουν τα προβλήματα και όχι ο ίδιος, το κόμμα του, ο οργανωμένος λαός και οι σύμμαχοι που θα μπορούσε να έχει διεθνώς. Επιπλέον το κόμμα αυτό έγινε κυβέρνηση χωρίς να έχει καν συγκροτημένη αντίληψη για τη χώρα και το μόνο που όντως κατάφερε ως κυβέρνηση ήταν μια περισσότερο κοινωνική εφαρμογή του Μνημονίου. Την ίδια ώρα βάθυνε αντί να αντισταθεί στην εξάρτηση της χώρας από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, προετοιμάζοντας το όργιο που παρακολουθήσαμε μετά το 2019. (*)

ΤΟ «ΣΚΟΤΕΙΝΟ» ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ ΜΠΕΛΕΡΗ, Ο κ. ΞΥΔΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ

Του Πάνου Πικραμένου 

Ο ανεκδιήγητος πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κύριος Ξυδάκης με τις δηλώσεις του κατά του φυλακισμένου στην Αλβανία δημάρχου Χειμμάρας Φρέντι Μπελέρη αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιληφθεί τη συντριβή του, ούτε το πως απόψεις και θέσεις τον θέτουν εκτός κοινωνίας.

Τι δεν έχει επαρκώς εμπεδώσει ο κ. Ξυδάκης:

- Οι Βορειοηπειρώτες είναι η πιο καταπιεσμένη εθνική μειονότητα της Ευρώπης

- Ειδικά στη Χειμάρρα διαπράττονται σημεία, τέρατα και εγκλήματα από το αλβανικό Κράτος

- Ο κ.  Μπελέρης είναι εκλεγμένος Δήμαρχος που η φυλάκισή του προκάλεσε διεθνή κατακραυγή,  και κυρίως: 

- Ότι το ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ είναι μία ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ

O κ. Ξυδάκης όμως φαίνεται να έχει ανδρωθεί ιδεολογικοπολιτικά, στις εποχές της επταετίας Σημίτη όπου κάποιες σκοτεινές πτυχές της τότε «Ελευθεροτυπίας» και του ΔΟΛ, διαχειρίζονταν την ειδησεογραφία με ιδεολογικό πρόσημο παράγοντας επιθετική Ιδεοληψία. 

Έτσι, εστιάσαμε εμμονικά στον «κίνδυνο της Ακροδεξιάς», θέσαμε εντός εισαγωγικών τα «εθνικά θέματα» και παραβλέψαμε, όπως ακριβώς  ο Νέρωνας του Καβάφη, την επερχόμενη καταστροφή: 

- την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού

-  την απώλεια των εργασιακών δικαιωμάτων μας

Όταν ο Αλέξης αγωνιζόταν κατά των ΗΠΑ… 2015-2023

Γιατί η προσφορά Τσίπρα δεν ήταν μόνο απέναντι στους δανειστές, δεν απομυθοποίησε πολιτικά και ηθικά την αριστερά βάζοντας την υπογραφή στο περισσότερο σκληρό μνημόνιο. 

Προσπάθησε να αποκαταστήσει και αποκαθάρει στα μάτια του Ελληνικού λαού τον ηγεμόνα του καπιταλιστικού στερεώματος την κινητήριο δύναμη του ιμπεριαλιστικού άξονα τις ΗΠΑ 

ΓΕΡΟΜΟΡΙΆΣ 

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Σκηνή πρώτη. 19 Νοεμβρίου 1999. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον επισκέπτεται επίσημα την Ελλάδα. Το Secret Service δεν θέλει την επίσκεψη γιατί θεωρεί τη χώρα μας επικίνδυνη και διατυπώνει επίσημα την εκτίμηση ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει την προστασία του προέδρου. Ο Κλίντον έρχεται και καθώς φτάνει στο Προεδρικό Μέγαρο η Αθήνα έχει γεμίσει καπνούς και χημικά, καθώς στους δρόμους εκτυλίσσονται σκληρές συγκρούσεις της αστυνομίας με τους διαδηλωτές. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένας σχετικά άγνωστος τότε νεολαίος, ο Αλέξης Τσίπρας που ήταν γραμματέας της νεολαίας του Συνασπισμού.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος εκφωνεί έναν ιστορικό λόγο για τα ελληνικά εθνικά ζητήματα, ο οποίος εκτόξευσε τη δημοφιλία του εδώ, αλλά σόκαρε τους προσκεκλημένους του οι οποίοι περίμεναν, καθισμένοι στο μεγάλο τραπέζι σε σχήμα Π του Μεγάρου, κάποιες φιλοφρονήσεις.


Σκηνή δεύτερη. Αργά το βράδυ, μετά το επίσημο δείπνο, μια παρέα Αμερικανών αξιωματούχων πίνει ένα ποτό στην ταράτσα του ξενοδοχείου InterContinental. Ανάμεσά τους ο Τόνι Μπλίνκεν, σημερινός υπουργός Εξωτερικών και τότε υπεύθυνος για την Ελλάδα και την περιοχή στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες, κεντρικό θέμα συζήτησης ήταν τα επεισόδια αλλά και ο λόγος του Έλληνα Προέδρου. Και τα δύο τους είχαν σοκάρει. Ο Κλίντον ακόμη και σήμερα διηγείται την εμπειρία στο ελληνικό Προεδρικό σαν κάτι πρωτόγνωρο…


Σκηνή τρίτη. 20 Νοεμβρίου 1999. Την επόμενη ημέρα ο Κλίντον εκφωνεί την ομιλία με την οποία, για πρώτη φορά, ζητάει συγγνώμη για τη στήριξη στη δικτατορία και τον χειρισμό της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Ανεβαίνοντας τις σκάλες του Air Force One σταματάει και ρωτάει τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, Νικ Μπερνς: «Υπάρχει πολύς θυμός εδώ. Λες όμως να τους έπεισα;».

Θα επιβιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Το crash test του Αιγαίου και η τελευταία ευκαιρία της αριστεράς

Στην εποχή μας το εθνικό συμπίπτει με το λαϊκό 

και το λαϊκό με το εθνικό.
(Δημήτρης Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απειλείται με διάλυση και αποσύνθεση. Το αν θα επιβιώσει, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, ο πιο κρίσιμος όμως (όχι ασφαλώς ο μόνος) από όλους είναι η στάση που θα κρατήσει στην επερχόμενη ελληνο-τουρκική (δηλαδή αμερικανο-τουρκική) διαπραγμάτευση.

Θα σταθεί στο πλευρό του ελληνικού λαού που θέλει, στη μεγάλη του πλειοψηφία, να υπερασπιστεί ό,τι έχει απομείνει από το κράτος του, τα νόμιμα και θεμιτά εθνικά συμφέροντά του, ακόμα και ό,τι λειτουργεί από το δημοκρατικό καθεστώς (που είναι το αντίθετο της ξενοκρατίας); Θα αντιταχθεί ενεργά σε μια πολιτική που είτε θα προκαλέσει νέα και πιο σοβαρή κρίση στις σχέσεις με την Τουρκία, είτε θα οδηγήσει σε παραχωρήσεις που θα καταστήσουν μη βιώσιμο το ελληνικό (και το κυπριακό) κράτος; Μια πολιτική που ενδέχεται να οδηγήσει σε μείζονα εθνική κρίση;

Η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι μια ιστορική, μάλλον και η τελευταία, ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι δεν ήταν ένα απλό πυροτέχνημα.

Ή μήπως θα ταχθεί με διάφορες δικαιολογίες και υπεκφυγές, δια πράξεων ή δια παραλείψεων, ανοιχτά ή με τη μέθοδο της ανοχής και του στρίβειν δια του αρραβώνος, υπέρ των συμφερόντων της Αμερικής και της «συλλογικής Δύσης», που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και επιδιώκουν όχι τόσο τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας και της Κύπρου, όσο την πλήρη κατάργησή τους ως ανεξάρτητων, δημοκρατικών, κυρίαρχων και, εν τέλει, ελληνικών κρατών;

Το επιδιώκουν γιατί χρειάζονται πάση θυσία (της Ελλάδας και της Κύπρου εκτός των άλλων) να «στρατολογήσουν» πλήρως την Τουρκία στον πόλεμο κατά της Ρωσίας και είναι διατεθειμένοι να της δώσουν ό,τι ζητάει. Βλέπετε, η Άγκυρα δεν είναι δεδομένη και προβλέψιμη, όπως είναι οι δικοί μας πολιτικοί και περηφανεύονται μάλιστα για αυτό.

Η αριστερή περιχαράκωση του ΣΥΡΙΖΑ και ο εμβληματικός Νίκος Φί

 

Λυγερού Νεφέλη


Μπορεί η θερινή ραστώνη να μας ωθεί προς άλλες κατευθύνσεις, αλλά οι συζητήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει το δικό τους ενδιαφέρον. «Χάσαμε ως Αριστερά, ενώ επιχειρούσαμε κέντρο» υπογράμμισαν στην εισήγηση τους στην Επιτροπή Σχεδίου Πολιτικής Απόφασης του κόμματος οι Πάνος Λάμπρου και Νίκος Φίλης, αποδομώντας πλήρως την στρατηγική του πρώην προέδρου του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα.

«Η κεντρομόλα πολιτική δεν απέδωσε. Προκάλεσε φυγόκεντρες τάσεις… Χάσαμε εκεί που πλεονεκτούσαμε κοινωνικά, στα λαϊκά στρώματα και στη νεολαία. Το έλλειμμα αξιοπιστίας επιδεινώθηκε από την υποβάθμιση της συλλογικής δημοκρατικής λειτουργίας από τον αρχηγισμό και τα υλικά της δεκαετίας του ‘80… Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απωλέσει επί του παρόντος το αυτονόητο της κυβερνησιμότητας… Το 18% δεν είναι διατηρήσιμο αν δεν υπάρξει άμεση ανάταξη του κόμματος: δημοκρατικές λειτουργίες, προγραμματική ανανέωση, νέα ηγεσία με σεβασμό στην συλλογικότητα και εντέλει αριστερή φυσιογνωμία του κόμματος» ανέφερε μεταξύ άλλων η παρέμβαση τους.

Επί της ουσίας είναι ένα μανιφέστο του “μικρού ΣΥΡΙΖΑ”, αυτού που επιδιώκει την «περιχαράκωση στα Αριστερά», όπως επεσήμανε ο Νίκος Παππάς, ένας εκ των υποψηφίων για την ηγεσία του κόμματος. Όμως, ο Νίκος Φίλης δεν είναι όποιος κι όποιος. Είναι η εμβληματική μορφή και η φωνή του “μικρού ΣΥΡΙΖΑ”, ή ακριβέστερα του “μικρού-μικρού ΣΥΡΙΖΑ”.

Η πορεία του Φίλη έχει σημαδευτεί από μία σειρά αμφιλεγόμενων και προκλητικών δηλώσεων. Τελευταία, η δήλωση του προ των εκλογών στις 25 Ιουνίου, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει ως υποψήφιο κάποιον που στις δηλώσεις του κάνει λόγο για “τουρκική μειονότητα στην Θράκη”, δήλωση που αποτέλεσε “βούτυρο στο ψωμί” της ΝΔ, σχεδόν αντίστοιχη με αυτήν του Κατρούγκαλου για τις εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών, προ των εκλογών του Μαΐου.

Ένα παλαιότερο κείμενο που εξηγεί τις βαθύτερες αιτίες για τη σωστή ανάγνωση του αποτελέσματος των εκλογών. Σχέση έθνους και κοινωνίας.

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΚΕΜΑΛΙΚΩΝ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΦΙΛΟΝΑΖΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

ΦΙΛΗΣ – ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 

_______________________

Παλαιοκομματισμός και “Γενοκτονία”

Εφημερίδα Αυγή 20.08.14

Να αντιμετωπίζεται ως αδίκημα “η άρνηση της Γενοκτονίας των χριστιανών της Ανατολής (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Αρμένιοι και Ασσύριοι)” ζητούν 38 βουλευτές της Ν.Δ. με επιστολή προς τον πρωθυπουργό, επικαλούμενοι απόφαση της Βουλής των Ελλήνων (Φεβρουάριος 1994), με την οποία είχε χαρακτηρισθεί ως Γενοκτονία η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Οι βουλευτές σχολιάζουν ότι σε διαφορετική περίπτωση η Βουλή των Ελλήνων θα αυτοαναιρεθεί.

Πράγματι, με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, η Βουλή είχε προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, η οποία από τότε είχε επικριθεί ότι δεν υπάκουε σε αμερόληπτα επιστημονικά – ιστορικά κριτήρια, αλλά εξυπηρετούσε ψηφοθηρικές – εθνικιστικές σκοπιμότητες.

Ήταν η εποχή που το ΠΑΣΟΚ φαντασιωνόταν την περικύκλωση της Τουρκίας μέσω της συμμαχίας με τους Κούρδους του Οτσαλάν, τους Αρμένιους και τους “χιλιάδες κρυπτοχριστιανούς” που ζούσαν στη Μικρά Ασία.

Δεν τα πίστευε αυτά το ΠΑΣΟΚ, ικανοποιούσε όμως ισχυρά πολιτικά στερεότυπα μιας μερίδας του ποντιακού στοιχείου, που εκπροσωπείτο στο κόμμα από την ομάδα του Μιχ. Χαραλαμπίδη.

Αυτή η “εκπροσώπηση” οδήγησε στην κρίση και στον εξευτελισμό της χώρας με τη σύλληψη του Οτσαλάν.

Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας.

Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”, σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας.

Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. Η απόφαση αναδεικνυόταν σε “αγκάθι” για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ταξίδι πρός τήν λησμονιά

Μανώλης Κοττάκης Ιούν 22, 202

ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ τοῦ 2020 ἤμουν γιά πολλές μέρες σέ ἀνοικτή γραμμή μέ τούς ἀκρῖτες μας στόν Ἕβρο, ὅταν ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν καί ὁ ἀνεκδιήγητος πρώην Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν του Σοϊλού προσπάθησαν νά χρησιμοποιήσουν χιλιάδες παράνομους μετανάστες προκειμένου νά παραβιάσουν τά ἑλληνικά σύνορα καί νά ἀποσταθεροποιήσουν τήν νεοεκλεγμένη κυβέρνηση τῆς ΝΔ.

Ἡ σπουδαία Ἐθνοφυλακή μας ὅμως μαζί μέ τήν Ἀστυνομία καί τίς Ἔνοπλες Δυνάμεις πού ὑπῆρχαν στήν περιοχή, ἕως ὅτου δοθεῖ ἐντολή νά πυκνώσουν οἱ γραμμές τους, χιλιάδες ἄνδρες καί γυναῖκες ἐνήργησαν σπουδαῖα καί ἔδειξαν στό καθεστώς πῶς ἀντιδρᾶ ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία καί τό Ἑλληνικό Ἔθνος ὅταν κάποιος διανοηθεῖ νά τούς ἀπειλήσει. Οἱ ἀγρότες ἐθνοφύλακες ἄναψαν τά ἐκτυφλωτικά φῶτα τῶν τρακτέρ τους μέσα στήν νύχτα καί ἄρχισαν νά πυροβολοῦν ἀδιάκοπα στόν ἀέρα, ὥστε οἱ ἀπέναντι πίστεψαν ὅτι στήν ἄλλη ὄχθη ἦταν παρατεταγμένη στρατιά ὁλόκληρη.

Καί ὄχι τριακόσιοι ἄνθρωποι. Οἱ τριακόσιοι τοῦ Ἕβρου. Ἀλλά ἔτσι ἦταν πάντοτε ὁ Ἕλλην. Παίζει ἄμυνα μέ τό μυαλό, ὅπως γράφει ὁ Νῖκος Τσιφόρος σέ ἕνα ἀπό τά ἀριστουργήματά του. Ἐνῷ οἱ γείτονες παίζουν μόνο μέ τήν ἰσχύ. Ὅσοι παράνομοι μετανάστες ἀψήφησαν τούς προειδοποιητικούς πυροβολισμούς, ἔβρεξαν τά πόδια τους στά ποτάμι καί πέρασαν τά σύνορα, συνελήφθησαν ἀπό τήν Ἐθνοφυλακή καί τόν Στρατό, οἱ ὁποῖοι μέ συνοπτικές διαδικασίες «ἐπέστρεψαν» πεσκέσι τούς εἰσβολεῖς στούς γείτονες.

Μετά τό πρῶτο κρίσιμο εἰκοσιτετράωρο κατά τήν διάρκεια τοῦ ὁποίου ὑπερασπίστηκαν μέ αὐταπάρνηση τά σύνορα οἱ ὀλίγοι ἀκρῖτες, ξύπνησε τό ἑλληνικό Κράτος καί ἔδωσε στούς Τούρκους ἕνα συντριπτικό μάθημα. Οἱ ἀκρῖτες μας μαζί μέ τόν Στρατό καί τήν Ἀστυνομία ὑπερασπίστηκαν κατά τρόπο ὑποδειγματικό τήν γῆ τους, τά σπίτια τους, τήν ἐπικράτειά τους. «Σᾶς ἀνησύχησε, σᾶς φόβισε κάτι;» ρώτησα μερικούς ἀπό αὐτούς ὅταν εἶχε περάσει πιά ὁ κίνδυνος. «Δέν εἴμαστε ἐδῶ γιά νά φοβόμαστε, κύριε Κοττάκη!» μοῦ ἀπάντησαν.

Οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι διατήρησαν τήν ψυχραιμία τους, ὅταν ἐπιχειρήθηκε νά διασυρθεῖ ὁ Ἕβρος ἀπό γερμανικά μέσα ἐνημέρωσης γιά τήν φανταστική «Μικρή Μαρία» τῶν ἀντεθνικῶν ΜΚΟ. Οἱ ἴδιοι κουνοῦν τό κεφάλι καί σήμερα ὅταν ἀκοῦνε τά «εὐαίσθητα» γερμανικά καί βρεταννικά μέσα ἐνημέρωσης νά ἐπιτίθενται πάλι στήν Ἑλλάδα γιά τήν τραγωδία τῆς Πύλου. Διότι δέν εἶναι δυνατόν ἡ Ἑλλάς, τό Λιμενικό της καί οἱ Συνοριοφυλακή της νά φυλοῦν τά σύνορα τοῦ Βερολίνου, τῶν Παρισίων καί τοῦ Λονδίνου στίς θάλασσές μας καί στό ἔδαφός μας, καί τήν ἴδια ὥρα νά τολμοῦν κάποιοι στάς Εὐρώπας νά τῆς κάνουν κριτική γιά τό πῶς πέταξε ἕναν κάβο διάσωσης ἕνας ἄνδρας τοῦ Λιμενικοῦ στό περίφημο ἁλιευτικό.

Συνέντευξη φωτιά του πρέσβη Αϋφαντή στο Σαχίνη

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/53vMyV_N8Cs

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Χριστόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ για τη Β. Ήπειρο: Ομιλεί χωρίς ντροπή για “ελληνικό αλυτρωτισμό” και “εθνοκάθαρση”

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Όπως θα διαπιστωθεί στη συνέχεια, άλλο ένα παράδειγμα οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι Έλληνες, υποτίθεται διεθνιστές, καταλήγουν να υποστηρίζουν τα εθνικιστικά αφηγήματα τρίτων χωρών, είτε αυτά είναι το αλβανικό, είτε το σκοπιανό, είτε το τουρκικό.

Το ζητούμενο είναι εάν αυτό το ιδιότυπο «εθνικό αυτομαστίγωμα» ερμηνεύεται αποκλειστικά και μόνον ως αποτέλεσμα ιδεοληψιών ή χωρούν και άλλου τύπου δυνητικές ερμηνείες. Διότι στην υπόθεση με τη μειονότητα στη Θράκη που απασχόλησε τη δημοσιότητα προεκλογικά, προέκυψαν να παίζουν καθοριστικό ρόλο και ειδικές σχέσεις με πρεσβείες…

Λίγες μέρες λοιπόν μετά την εμπλοκή του στην ομάδα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη συντριπτική πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής που προσυπέγραφε την συμπερίληψη της Σαμπιχά Σουλεϊμάν στα ψηφοδέλτια του κόμματος στις μειονοτικές περιοχές, κι ενώ δεν έχει ακόμα υποχωρήσει ο αρνητικός αντίκτυπος, ο καθηγητής Δημήτρης Χριστόπουλος «ξαναχτυπάει» με άρθρο του στον ιστοχώρο «NEWS 247».Αυτή τη φορά στο στόχαστρό του μπαίνει η περιοχή της Βορείου Ηπείρου και η ελληνική μειονότητα. Κι όλα αυτά ειπώθηκαν, όπως διευκρινίζεται, σε εκδήλωση στο Μεσογειακό Πανεπιστήμιο στα Τίρανα της Αλβανίας, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, μαζί με τον Ιστορικό Λάμπρο Μπαλτσιώτη.

Το να μπει κανείς στη διαδικασία να απαντήσει σε όσα αναφέρει, είναι πολύπλοκη και εξειδικευμένη εργασία. Ο χώρος δεν επαρκεί.

Η απλή αναφορά όμως όσων υποστηρίζει, αρκεί για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι δυστυχώς, αφού η κατηγορία αφορά ελληνικό κόμμα, οι κατηγορίες περί «εθνομηδενισμού» που εξαπολύονται εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελούν… πολιτικές συκοφαντίες, αλλά στηρίζονται στις πεποιθήσεις του σκληρού πυρήνα της ηγεσίας του.

Θράκη: Πῶς μετατρέψαμε σέ ἧττα μία μεγάλη ἐθνική νίκη

Μανώλης Κοττάκης Ιούν 15, 2023

Πρώτη φορά ἐξελέγη μειονοτικός βουλευτής κόντρα στό προξενεῖο – Στήν Ξάνθη οἱ Μουσουλμᾶνοι ψήφισαν ὡς Εὐρωπαῖοι πολῖτες μέ κριτήριο τό εὐρώ καί ὄχι τήν λίρα καί τό Κοράνι

ΕΝ ΑΡΧΗ ἦν τό ρεπορτάζ: Τό τουρκικό προξενεῖο Κομοτηνῆς διακατεχόταν ἀπό πολύ μεγάλο ἄγχος τίς παραμονές τῶν ἐκλογῶν τῆς 21ης Μαΐου. Οἱ πληροφορίες πού τοῦ ἔφθαναν ἀπό τήν ὅμορη πρός τό Μέγαρο Μαξίμου τουρκική πρεσβεία τῶν Ἀθηνῶν, ἀνέφεραν ὅτι ἡ διαφορά μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ θά ἦταν πολύ μεγάλη (κοινό μυστικό μεταξύ πολλῶν δυτικῶν πρεσβειῶν μετά τίς δηλώσεις Κατρούγκαλου) καί, γιά αὐτό, σέ αὐτήν τήν ἀναμέτρηση καί στήν Ροδόπη καί στήν Ξάνθη προσέφυγε σέ ἐπιθετικές τακτικές, πού οὐδέποτε εἶχε ἐφαρμόσει στό παρελθόν, γιά νά διασφαλίσει τήν ἐκλογή τῶν ἐκλεκτῶν του.

Tοῦ Mανώλη Κοττάκη

Πρῶτα «ἐπιτέθηκε» στόν μειονοτικό ὑποψήφιο βουλευτή τῆς ΝΔ Κατραντζῆ, ὁ ὁποῖος στίς ἐκλογές τοῦ 2019 εἶχε λάβει 5.000 ψήφους. Δεδομένου ὅτι ἡ ΝΔ προηγεῖτο συντριπτικά στήν χριστιανική ψῆφο, δέν δοκίμασε νά στηρίξει τήν ἐκλογή του. Τοῦ «ἀφαίρεσε» σχεδόν 3.500 ψήφους, τούς ὁποίους κατηύθυνε στόν μειονοτικό ὑποψήφιο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Φερχάτ Ὀζγκιούρ, ὁ ὁποῖος εἶχε καλύτερες πιθανότητες ἐκλογῆς λόγῳ τῆς ραγδαίας πτώσεως τῆς Ἀριστερᾶς στήν χριστιανική ψῆφο. Γιά νά τό ἐπιτύχει αὐτό, ὁ Κατραντζῆ ἀκύρωσε ὅλες τίς περιοδεῖες του, ἐνῷ οἱ μειονοτικοί ἀντιπεριφερειάρχες πού ἔχουν ἐκλεγεῖ μέ τήν σημαία τοῦ νεοδημοκράτη περιφερειάρχη Χρήστου Μέτιου, νεοδημοκράτες ὑποτίθεται, στήριξαν μέ πάθος τήν ὑποψηφιότητα τοῦ μειονοτικοῦ ὑποψηφίου βουλευτῆ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί ὑπέγραψαν τήν ἀνακοίνωση τῆς Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Μειονότητας κατά τῆς τέως Ὑπουργοῦ!

 Τόν στήριξαν μέ τόσο πάθος ὥστε, ὅταν ἀνέβηκε στήν Κομοτηνή ἡ Ντόρα Μπακογιάννη, τούς κατσάδιασε σέ κλειστή σύσκεψη, πού ἔγινε στήν περιφέρεια. Πρός τιμήν της.

Γιά νά διασφαλιστεῖ ἡ ἐκλογή Ὀζγκιούρ, τό προξενεῖο «ἄδειασε» τήν πιστή σέ αὐτό Σιμπέλ Μουσταφάογλου, πού πολιτεύτηκε μέ τό ΠΑΣΟΚ, καί ἐπιχείρησε νά «πριονίσει» τήν ὑποψηφιότητα τοῦ ἀνυπάκουου «κεμαλικοῦ» Ἰλχάν Ἀχμέτ. Τί κατάφερε; Ἀπό τίς 8.500 ψήφους πού ἔλαβε ὁ Ἰλχάν στίς ἐκλογές τοῦ 2019 «ἔπεσε» στίς 5.000, οἱ ὁποῖες τοῦ ἤρκεσαν, ὅμως, γιά νά ἐκλεγεῖ κόντρα στίς ἐπιθυμίες τῆς Ἄγκυρας. Οἱ ὑπόλοιπες 3.500 ψῆφοι, ἀθροιζόμενες μέ τίς 3.000 τοῦ Κατραντζῆ (6.500 στό σύνολο), προσετέθησαν στίς 5.000, πού ἔλαβε ὁ Φερχάτ Ὀζγκιούρ στίς ἐκλογές τοῦ 2019, καί μέ τήν συνδρομή SMS ψευτομουφτήδων, ἰμάμηδων κ.ἀ. σκαρφάλωσε στίς 12.000, πού ἐπέτρεψαν τήν ἐκλογή του.

Σταύρος Λυγερός - Είναι τόσο ένοχος ο ΣΥΡΙΖΑ για τη Θράκη;

Η απάντηση του πρέσβυ Αϋφαντή ξεβρακώνει την Κουμουνδούρου *

Αϋφαντής Γιώργος

12/06/2023

Μετά το σημερινό μου άρθρο στο SLpress.gr και την συνέντευξή μου στην εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη στον ραδιοσταθμό 984 Κρήτη για την εκλογική συναλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ με το τουρκικό προξενείο και την επιδίωξη της Ντόρας Μπακογιάννη να την αντιστρέψει προς όφελος της ΝΔ, “κύκλοι” του ΣΥΡΙΖΑ διοχέτευσαν μία “απάντηση”, η οποία δεν απαντά στα όσα κατέθεσα, αλλά χύνει δηλητήριο, σε μία προσπάθεια “δολοφονίας χαρακτήρα”. 

Οι “κύκλοι” του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκαν να πουν τίποτα για την “ταμπακιέρα”, για τα όσα δηλαδή ανέφερα στο άρθρο μου στο SLpress.gr. Η υπόθεση στην οποία πολύ συγκεκριμένα αναφέρθηκα, άλλωστε, είναι από τότε γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Όπως είναι γνωστό ότι οι διαφωνίες μου με τις αντιλήψεις που επικρατούσαν στον ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα ήταν η αιτία που αποχώρησα από τη θέση του διπλωματικού συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα, τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επερχόμενου πρωθυπουργού.

Είναι πολλά τα περιστατικά που ανώτατα στελέχη της Κουμουνδούρου μου καταλόγιζαν τότε “εθνικισμό”, επειδή επέμενα να προτείνω θέσεις και δράσεις που υπηρετούσαν το εθνικό συμφέρον. Κι αυτό, όπως απέδειξε και η δίωξη που μου άσκησε αργότερα ο Νίκος Κοτζιάς δεν μου το συγχώρησαν. Όποιος γνωρίζει κάποιον διπλωμάτη και τον ρωτήσει σχετικά θα εισπράξει αποκαλυπτικές απαντήσεις για την εκδικητικότητα και τις αήθεις πρακτικές του τότε υπουργού.

Περί πικρίας

Οι “κύκλοι” του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, μου καταλογίζουν «πικρία». Πικρία όντως έχω για την κατάχρηση της λαϊκής βούλησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και την εξευτελιστική διάψευση των προσδοκιών όσων τον ψήφισαν. Πικρία όντως έχω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, μεταλλάχθηκε με την Συμφωνία των Πρεσπών –στην οποία πρωταγωνίστησαν οι Νίκος Κοτζιάς και Αλέξης Τσίπρας– σε delivery boy του τότε Αμερικανού πρέσβυ Τζέφρι Πάιατ. Για τους λόγους αυτούς, μαζί με εμένα, ένας πολύ μεγάλος αριθμός Ελλήνων έχει πικρία!

Προσωπικά έχω και πρόσθετη πικρία, διότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο υπουργείο Εξωτερικών η λαθραία διακίνηση προσώπων με το εμπόριο βίζας αντί να παταχθεί, κτύπησε ταβάνι! Αυτό μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστό, αλλά τόσο το προσωπικό του υπουργείου Εξωτερικών, όσο και οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν το διπλωματικό ρεπορτάζ έχουν εικόνα, όπως έχουν εικόνα και για πρόσωπα και πράγματα.

Οι “κύκλοι” του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από “πικρία”, μου καταλογίζουν και «οικονομικές ατασθαλίες για βίζες», εξ αιτίας των οποίων με δίωξε πειθαρχικά ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς! Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να με σπιλώσει, θυμήθηκε την πειθαρχική δίωξη που μου άσκησε ο υπουργός, αλλά “ξέχασε” να πει ότι αθωώθηκα πανηγυρικά από το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο για τις βαρύτατες και ανυπόστατες κατηγορίες.

Τι έζησα ως διπλωματικός σύμβουλος του Τσίπρα – Τα “δανεικά” της ΝΔ

Του Γιώργου Αϋφαντή

πρέσβη Επί Τιμή,
πρώην διπλωματικού συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα

"....Η πρόταση για την υποψηφιότητα της Σαμπιχά έγινε από Λαοκράτη Βάση, Λουκά Αξελό και Ρούντι Ρινάλντι.
Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν είχε πίσω της 10 και πάνω χρόνια πάλης, με επίκεντρο τον συνοικισμό Δροσερό στην Ξάνθη, για να εξασφαλισθούν στα παιδιά των Ρομά και ιδίως στα κορίτσια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση στα ελληνικά. Η Σαμπιχά είχε η ίδια ζήσει στο πετσί της την παιδική εργασία και εκμετάλλευση, τον κοινωνικό αποκλεισμό που συνεπάγεται η έλλειψη εκπαίδευσης στην ελληνική γλώσσα, την ιδιαίτερη, λόγω φύλου, καταπίεση που υφίστανται οι Ρομά γυναίκες, συχνότατα θύματα ενδοοικογενειακής βίας αλλά και τις άθλιες συνθήκες ζωής στον εκτός σχεδίου οικισμό του Δροσερού...

...Η αρμόδια Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ενεκρινε με 167 ψήφους υπέρ και 2 αποχές την υποψηφιότητα της εν λόγω ελληνικής συνείδησης μουσουλμάνας Ρομά.
Υπερβολικά καλό για να ήταν αληθινό!
Με απ’ ευθείας παρέμβασή της στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η τουρκική πρεσβεία απαίτησε και πέτυχε να μην συμπεριληφθεί η Σουλεϊμάν Σαμπιχά στους 42 του ευρωψηφοδελτίου!...

...Πέρα από την απ’ ευθείας παρέμβαση του Τούρκου πρέσβυ στο Νίκο Παππά, ως υποστηρικτική χορωδία λειτούργησαν οι Νίκος Φίλης, Νίκος Βούτσης, Μαρία Ρεπούση και Μαρία Γιαννακάκη (οι δύο τελευταίες βουλευτές ΔΗΜΑΡ ακόμη τότε, αλλά διαπραγματευόμενες την προσχώρησή τους στον ΣΥΡΙΖΑ) και οι καθηγητές Δημήτρης Χριστόπουλος και Κώστας Τσιτσελίκης...

....Όλοι αυτοί (εκ παραλλήλου με τον Τούρκο πρέσβυ) είχαν βεβαιώσει “αυθεντικά” τον Αλέξη Τσίπρα ότι η Σαμπιχά Σουλεϊμάν ήταν εθνικιστικό κατασκεύασμα της ΕΥΠ, άρα απαράδεκτη για το ψηφοδέλτιο....

... Ο δε υποψήφιος ευρωβουλευτής Χριστόπουλος είχε προχωρήσει τις αμέσως επόμενες ημέρες σε αναίσχυντη επίθεση κατά της Σαμπιχά, καταγγέλλοντας ότι αποτελεί «μειονότητα μέσα στην μειονότητα» (λόγω ελληνοφροσύνης) και ότι «προσπαθεί τάχα να μας πει ότι η μειονότητα δεν είναι ένα ενιαίο, συμπαγές τουρκικό πράγμα»!
Διαβεβαίωσα αμέσως τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πως γνώριζα μέσα από την υπηρεσία μου στο Υπουργείο Εξωτερικών την πορεία της Σαμπιχά για πάνω από 10 χρόνια και –όπως και άλλοι συνάδελφοί μου– είχα άριστη γνώση ότι ούτε υβρίδιο ούτε υποτακτικό προϊόν της ΕΥΠ ήταν, αλλά αυθεντικό “αγριόχορτο” των κοινωνικών αγώνων στην περιοχή. Εις μάτην!

Συνειδητοποίησα, ακόμη, ότι για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ η άποψή μου ως διπλωματικού του συμβούλου μετρούσε πολύ λιγότερο από ό,τι οι απαιτήσεις και προσφορές του Τούρκου πρέσβυ. Ως ύστατο μέσο προειδοποίησης και διαμαρτυρίας για τον κατήφορο που επέλεξε ο πρόεδρος και οι λοιποί –νεόκοποι τότε– πολιτικοί ταγοί της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να βαδίσουν, υπέβαλα πάραυτα και αμετάκλητα την παραίτηση μου από την θέση του διπλωματικού συμβούλου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επερχόμενου Πρωθυπουργού...
...Η ανακοίνωση της παραίτησής μου έγινε μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2014, οπότε επέστρεψα στο υπουργείο Εξωτερικών και μετά από λίγο τοποθετήθηκα πρέσβυς της Ελλάδας στην Τεχεράνη. Κοντολογίς, έφυγα όταν εισέρρεαν στον ΣΥΡΙΖΑ τα μιλιούνια στελεχών που ανακάλυψαν ότι είχαν κάποιο θείο ή αδελφό της γιαγιάς τους στο ΕΑΜ.

Διαβρωμένο κόμμα Ἑλλήνων καί Ἑλληνοφώνων.

Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».

Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται πολιτική ἀποτέφρωση καί ἀναγέννηση σέ νέο σχῆμα.

ΟΣΑ συμβαίνουν σήμερα στόν ΣΥΡΙΖΑ, κρύβουν δυστυχῶς τό πραγματικό του πρόβλημα. Τό ὁποῖο προεκλογικῶς ἐπισημάναμε σέ σημείωμά μας μέ τόν τίτλο: «Ὑπακούει σέ διεθνῆ κέντρα καί ὄχι στόν ἑλληνικό λαό». Τό πρόβλημα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ὅτι ἡ ἡγετική του ὁμάδα εἶναι βαθιά διαβρωμένη. Καί ἐπίλεκτα μέλη της, κυρίως ἡ ἀγγλοσαξωνική συνισιστῶσα, εἶναι βαθύτατα παραδεδομένη σέ ἐγχώριες δυνάμεις τῆς διαπλοκῆς καί ἄλλα κέντρα.

Σίγουρα δέν ὑπακούει στό ἀρχηγεῖο. Κατά τοῦτο, ἡ λύση γιά τό κόμμα αὐτό εἶναι ἡ διάλυσή του καί ἡ ἐπανίδρυσή του. Ἡ ὑγρασία στά θεμέλιά του δέν καταπολεμᾶται ἀλλιῶς.

Τό περίφημο πολιτικό του brand δέν διασύρθηκε μόνο στίς τελευταῖες ἐκλογές. Διασύρθηκε, ὅταν στελέχη του ἔσπευσαν νά υἱοθετήσουν τίς ψευδεῖς εἰδήσεις γιά τήν δῆθεν νεκρή μικρή Μαρία τοῦ Ἕβρου, χωρίς νά νοιώσουν τήν ἀνάγκη νά ζητήσουν συγγνώμη ποτέ γιά τήν ζημιά πού ἔκαναν στήν Ἑλληνική Δημοκρατία. Διασύρθηκε, ὅταν κόντρα στήν ἐπίσημη ἐξωτερική πολιτική τῆς χώρας μας κατέθεσε τροπολογία στό Εὐρωκοινοβούλιο κατά τῆς χρηματοδότησης τοῦ φράκτη στόν Ἕβρο. Σέ σημεῖο, πού νά διερωτᾶται κανείς ἄν αὐτοί πού τά ἔκαναν ὅλα αὐτά εἶναι Ἕλληνες ἤ Ἑλληνόφωνοι. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ διασύρθηκε ὅταν ὁ Εὐκλείδης Τσακαλῶτος τόνισε σέ Κεντρική Ἐπιτροπή τοῦ κόμματος –καί ἐμεῖς ἀπό αὐτό ἐδῶ τόν προμαχῶνα ἀποκαλύψαμε– ὅτι «δέν πρέπει νά εἴμαστε καί τόσο πατριῶτες ὅσο ἡ ΝΔ στό Αἰγαῖο καί στό μεταναστευτικό». Ἡ φράση αὐτή ἐπιβεβαιώθηκε ἀπό τόν κύριο Τσακαλῶτο σέ ἐρώτηση πού τοῦ ὑπέβαλλα –καθόταν δίπλα μου– στήν τηλεόραση τοῦ «Ἀντέννα» πρό ὀλίγων μηνῶν. Περιέργως ἡ ΝΔ τόν κάλυψε. Δέν ἐξέδωσε ἀνακοίνωση καταδίκης του.

Ἡ διάβρωση πού παρατηρεῖται δέν εἶναι σημερινή. Ἀνάγεται παλαιά, στό συγκλονιστικό 2008. Στίς παραμονές τοῦ βέτο Καραμανλῆ στό Βουκουρέστι. Τότε ἦταν πού συγκεκριμένη ἐσωκομματική ὁμάδα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μέ κείμενό της τάχθηκε ὑπέρ τῶν ἀπόψεων Μπούς γιά τήν ἀναγνώριση τῶν Σκοπίων μέ τό ὄνομα «Μακεδονία». Ὁ θρῦλος ἀναφέρει μάλιστα ὅτι νεαρό τότε στέλεχος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, μέ ἡγετικές φιλοδοξίες σήμερα, μετέβη στά Σκόπια καί ἔκανε πορεία στήν κεντρική πλατεῖα τῆς πόλεως μέ τό σύνθημα «ναί στήν ἀναγνώριση τῆς Μακεδονίας μέ τό συνταγματικό της ὄνομα». Οἱ μισοί ἀπό ὅσους ὑπέγραψαν αὐτό τό κείμενο ἔγιναν ἀργότερα … Ὑπουργοί!

Το προπατορικό αμάρτημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ

Παπασίμος Γεώργιος

Σε προηγούμενο άρθρο μας, αναφερθήκαμε στις αιτίες που προκάλεσαν την μεγάλη εκλογική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο αυτές που περιλαμβάνονται στην κατηγορία των λαθών που έγιναν κατά την προεκλογική περίοδο (αντιφατικό μήνυμα διακυβέρνησης, Πρέσπες Αιγαίου, εισφορές Κατρούγκαλου) όσο και αυτές που εντάσσονται στην κατηγορία της κυβερνητικής περιόδου και εν συνεχεία της περιόδου της αντιπολίτευσης 2015-2019, 2019-2023 (εμμονή στον στενό οικονομισμό, αντί ενός ριζοσπαστικού προγράμματος αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας κατά του παρασιτισμού και στον άκρατο δικαιωματισμό).

Τα παραπάνω ζητήματα αναμφισβήτητα αγγίζουν ένα ευρύ πλαίσιο των αιτιών, που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην πτώση στο 20%. Παραμένει όμως το θέμα είναι για το ποια είναι η ρίζα του προβλήματος, ας πούμε το “προπατορικό αμάρτημα” της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από το οποίο εκπορεύτηκαν οι παραπάνω πολιτικές ανορθογραφίες.

Χωρίς αμφιβολία, η πολιτική ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το παράδειγμα κάκιστης χρήσης ενός γενναιόδωρου δώρου της ιστορίας προς αυτόν, εξαιτίας των συνθηκών της χρεωκοπίας της χώρας το 2010 και της κατάρρευσης του δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, σταδιακά στην ύστερη περίοδο της Μεταπολίτευσης και εκρηκτικά στην έναρξη της χρεωκοπίας το 2010. Τότε που ένα μικρό κόμμα του 4% εκτοξεύτηκε και έγινε κόμμα εξουσίας σε ελάχιστο χρόνο και κυρίαρχος κορμός της ευρύτερης ιστορικής δημοκρατικής παράταξης της χώρας, καλούμενο από τις συνθήκες να αποτελέσει τη σχεδία σωτηρίας της χώρας.

Η πεισματική άρνηση και η αδυναμία της πολιτικής ενσωμάτωσης και πραγματικής έκφρασης των χιλιάδων στελεχών, μελών και ψηφοφόρων που προσήλθαν κάτω από τις σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, στέλνοντας αυτόν στην εξουσία, αποτελεί τη λυδία λίθο για την σημερινή κατάληξη του. Παρά τις επιφανειακές επικοινωνιακές προσπάθειες ουδέποτε υπήρξε η πολιτική ιδεολογική και οργανωτική υπέρβαση του περίκλειστου στενού πυρήνα του 4%, που είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στον καθορισμό της κυβερνητικής ατζέντας την περίοδο 2015-2019, καθώς και αποκλειστικό λόγο στην οργανωτική και κομματική δομή και εξέλιξη αυτού.

Τ.Πάιατ: «Σχέδιο Κοτζιά οι Πρέσπες – Ικανοποιημένοι στη ΝΔ που έλυσαν άλλοι το θέμα γι’ αυτούς

Ισχυρίζεται ότι ο Α.Τσίπρας δεν γνώριζε μέχρι τελευταία στιγμή


Ο τέως πρέσβης των ΗΠΑ στη χώρα μας Τζέφρι Πάιατ αναφέρθηκε στη Συμφωνία των Πρεσπών και «κάρφωσε» τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά.




Στο βιβλίο του Πάιατ, με τίτλο «Μακριά κι αγαπημένοι: 80 χρόνια αμερικανικής διπλωματίας στην Ελλάδα, 1940-2020», ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην χώρα μας, αποκαλύπτοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε ιδέα μέχρι και τελευταία στιγμή για τα σχέδια του Κοτζιά, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης τρίβει τα χέρια του που θα υπέγραφε άλλος αντί για αυτόν.

Από την άλλη, σημειώνει ότι στη Νέα Δημοκρατία παρά τις ενστάσεις που είχαν τότε, σήμερα είναι ικανοποιημένοι που κάποιοι άλλοι υπέγραψαν τη Συμφωνία για αυτούς.

«Από ελληνικής πλευράς ήταν στην πραγματικότητα ένα σχέδιο του Κοτζιά μέχρι την τελευταία πράξη, όταν χρειάστηκε να πάρει την ευθύνη ο Τσίπρας» τονίζει στο βιβλίου του ο Πάιατ και προσθέτει μεταξύ άλλων: «Δεν είχε απήχηση η συμφωνία στη Νέα Δημοκρατία, και είχα κάποιες πολύ έντονες συζητήσεις με ανθρώπους που κατέχουν μεγάλη εξουσία σήμερα, αλλά ξέρω πως σχεδόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι και αρκετά ικανοποιημένοι που το έλυσαν άλλοι το θέμα γι’ αυτούς».

Αναλυτικά τι αναφέρει ο Τ.Πάιατ:

«Νομίζω πως οι ΗΠΑ, η πρεσβεία εδώ, η πρεσβεία μας στα Σκόπια, ο αντιπρόεδρος Πενς και ο Γουές Μίτσελ, έπαιξαν όλοι πολύτιμο ρόλο στο να γίνει πράξη η συμφωνία, με έναν τρόπο που μόνο οι ΗΠΑ μπορούν να παίξουν, γιατί είχαμε σχέσεις εμπιστοσύνης με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Για μένα, ήταν μια περιφανής στιγμή αποτελεσματικής αμερικανικής διπλωματίας.

Τελικά, ήταν τα εμπλεκόμενα μέρη που έπρεπε ν’ αποφασίσουν ότι θα κάνουν τη συμφωνία πράξη, και δίνω πολλά εύσημα στους Ζάεφ και Ντιμιτρόφ, ενώ από ελληνικής πλευράς ήταν στην πραγματικότητα ένα σχέδιο του Κοτζιά μέχρι την τελευταία πράξη, όταν χρειάστηκε να πάρει την ευθύνη ο Τσίπρας.

Πάντα όμως είχα την αίσθηση ότι το σχέδιο ήταν ουσιαστικά του Κοτζιά – φανταζόμουν κομματικές συνεδριάσεις του ΣΥΡΙΖΑ όπου κοίταζαν ο ένας τον άλλον κι έλεγαν: γιατί το κάνουμε όλο αυτό; Πώς βοηθά το κόμμα; Και ο Τσίπρας, προς μεγάλη του τιμή, αναγνώρισε πως ήταν θέμα ιστορικής κληρονομιάς και πως έβαζε την Ελλάδα στον σωστό δρόμο μακροπρόθεσμα. Δεν είχε απήχηση η συμφωνία στη Νέα Δημοκρατία, και είχα κάποιες πολύ έντονες συζητήσεις με ανθρώπους που κατέχουν μεγάλη εξουσία σήμερα, αλλά ξέρω πως σχεδόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι και αρκετά ικανοποιημένοι που το έλυσαν άλλοι το θέμα γι’ αυτούς» αναφέρει στο βιβλίο του, απόσπασμα του οποίου δημοσιεύτηκε στα Νέα.

https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/t-paiat-sxedio-kotzia-oi-prespes-ikanopoiimenoi-sti-nd-pou-elysan-alloi-to-thema-gi-aytous/

ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Για το θέμα της Σουλεϊμάν Σαμπιχά

Προηγήθηκε η άρνηση της Ποντιακής γενοκτονίας.

 Στη συνέχεια  αγνόησε την καταπίεση που ασκεί το τουρκικό προξενείο,  ταυτίστηκε μαζί του στην εξαφάνιση των Πομάκων και των Ρομά ως μειονοτήτων για χάρη του κεμαλικού εθνικισμού.

Στο μεταναστευτικό, μάλλον ο Ερντογάν τους βρήκε στο πλευρό του.

Ούτε μια δήλωση συμπαράστασης για τους χιλιάδες διωκόμενους προοδευτικούς στην Τουρκία, στους φυλακισμένους ηγέτες των Κούρδων!

Όμως, η περίπτωση της Σαμπιχά μας πόνεσε...

Ήταν γυναίκα, φεμινίστρια, προοδευτική, Ρομά, και είχε κάνει πολλά για να βγάλει τις συγχωριανές της στο φως από το γκέτο της καταπίεσης...

Ήταν νωρίς τότε, 2014.

Όταν στο ξεκίνημα ενός νέου κινήματος, αν δεν μπορείς να υπερασπιστείς αυτή τη ΓΥΝΑΙΚΑ, δύσκολα θα σταθείς απέναντι στους δανειστές,  δε θα απελευθερώσεις το λαό σου από τα μνημόνια...

Έτσι αποδέχεσαι το ρόλο του διαχειριστή στη σωφρονιστική αποικία και οι συνέπειες είναι προδιαγεγραμμένες...

Γερομοριάς 

-----------------------------------

Για το θέμα της Σουλεϊμάν Σαμπιχά 

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Με αφορμή το θέμα που έχει προκύψει με τις καταγγελίες για τις θέσεις του προερχόμενου από τη μουσουλμανική μειονότητα εκλεγμένου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ροδόπη, τις δηλώσεις στελεχών του κόμματος κλπ, μια  ιστορία του 2014, της «κομμένης υποψηφιότητας» της Θρακιώτισσας  Σουλεϊμάν Σαμπιχά και μια ανακοίνωση τότε της πολιτικής ομάδας Νέος Αγωνιστής. 

[Ο «Νέος Αγωνιστής» ήταν μια σοσιαλιστική συλλογικότητα, που αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 2010. Μετείχε ενεργά στο αντιμνημονιακό κίνημα την περίοδο 2010-2013 και ήταν συνιδρυτική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, το 2012. Στο συνέδριο ενοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ το 2013-1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-  τέθηκε εκτός ΚΠΕ με ενέργειες του κεντρικού μηχανισμού και πέρασε στην «εκτός των τειχών» κομματική αντιπολίτευση. Αποχώρησε  και τυπικά από τον ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015.  

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την ανακοίνωση-παρέμβαση της πολιτικής ομάδας «Νέος Αγωνιστής» προς στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, στις 23-4-2014. Ήταν μια διαμαρτυρία-αντίθεση προς την ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ, να ακυρώσει την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του, που είχε εγκρίνει πριν από λίγες μέρες την υποψηφιότητα-συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο του κόμματος της μουσουλμάνας φεμινίστριας Ρομά, Σουλεϊμάν Σαμπιχά από την Θράκη, εν όψει των επικειμένων τότε Ευρωεκλογών, Μαϊου 2014. 

Το αναρτώ γιατί νομίζω ότι έχει μια ευρύτερη σημασία και επικαιρότητα, με αφορμή τη ‘συζήτηση’ που έχει ξεσπάσει, καθώς θίγει και κάποια γενικότερα ζητήματα. 

Το πλήρες κείμενο, μαζί και με άλλες παρεμβάσεις, ατομικές και συλλογικές, της περιόδου 2012-2016,  περιλαμβάνεται στο βιβλίου μου, Πορεία Αριστερά. Επισημάνσεις και εκτιμήσεις για την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες ιστορίες… (Γόρδιος, 2016)]. 

Ακολουθεί το απόσπασμα της παρέμβασης του Νέου Αγωνιστή στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, 23-4-2014   

 Για το θέμα της Σουλεϊμάν Σαμπιχά 

Ο δικαιωματισμός, ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός, η θεματολογία των μεταϋλιστικών αξιών, δεν είναι ούτε αριστερή πολιτική, ούτε αριστερή ιδεολογία. Είναι μέρος της φιλελεύθερης ιδεολογίας. Μπορεί να είναι είτε σύμμαχος της αριστεράς, είτε αντίπαλός της. Ανάλογα με τη συγκυρία και την κίνηση της πάλης των τάξεων. Λ.χ. ήταν σύμμαχος της αριστεράς στις δεκαετίες ’30 και ’40 στην πάλη της κατά του φασισμού. Ήταν ενταγμένη ως δευτερεύουσα συνιστώσα στο σοσιαλδημοκρατικό κοινωνικό συμβόλαιο την περίοδο 1945-1985 στους κοινωνικούς σχηματισμούς της δυτικής Ευρώπης, την περίοδο 1974- 1989 στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό.

Την περίοδο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η υποχώρηση του σοσιαλιστικού προτάγματος εμπόδισε τη γόνιμη συνάρθρωση του εργατικού κινήματος με τη θεματολογία των μεταϋλιστικών αξιών της προηγούμενης περιόδου. Απεναντίας ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός έγινε κυρίαρχος ιδεολογικός λόγος σε τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων στην ετεροβαρή κοινωνική συμμαχία τους με την αστική τάξη, την περίοδο της ευμάρειας. Είναι εχθρικός προς τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, καθώς θεωρεί στο πυρήνα του ως ολοκληρωτική κάθε ολοποιητική και ολιστική θεώρηση της κοινωνίας. Η χρήση υπαρκτών ζητημάτων και μορφών καταπίεσης από τον δυτικό ιμπεριαλισμό ως προκάλυμμα στρατιωτικών επεμβάσεων, πορτοκαλί επαναστάσεων κλπ την τελευταία 35ετία είναι κοινός τόπος. Ας μην μπούμε σε επιμέρους αναφορές για γνωστά γεγονότα.   

Ένα τμήμα της ελληνικής αριστεράς, κυρίως της ανανεωτικής αλλά όχι μόνον, λόγω της συνολικότερης υποχώρησης του σοσιαλιστικού προτάγματος την περίοδο από το ’90 και μετά, ταύτισε στην πολιτική του πρακτική κυρίως, αλλά και στην ανάλυσή του, την αριστερά με τον (πολιτισμικό) φιλελευθερισμό, αντανακλώντας τη μεσοστρωματική του προέλευση. Ουσιαστικά ηγεμονεύθηκε από τη φιλελεύθερη ιδεολογία. Η απήχηση του άκριτου ευρωπαϊσμού ειδικά σ’ αυτούς τους χώρους είναι βασική έκφανση αυτής της κίνησης.

ΑμερικανοΝΑΤΟική ...ομοφωνία χωρίς προηγούμενο!

Ριζοσπάστης 2-4 Ιουνίου 

Τσούνις (πρέσβης ΗΠΑ): «Με τους τελευταίους 4 πρωθυπουργούς (σ.σ. συμπεριλαμβανομένου του Τσίπρα) και με 3 διαδοχικούς Προέδρους στις ΗΠΑ είδαμε τη γεωστρατηγική αξία της σχέσης Ελλάδας - ΗΠΑ να επιβεβαιώνεται».


Τσούνις για Καλπαδάκη (διπλωματικό σύμβουλο του Τσίπρα): «Πολύ καλός φίλος (...) ένα από τα πιο έξυπνα μυαλά».

Καιρίδης (ΝΔ) για Καλπαδάκη:«Επαιξε πολύ ουσιαστικό ρόλο (...) δούλεψε άοκνα και πίσω από τις κουίντες, αλλά πολύ ουσιαστικά (...) μέρος της προόδου στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι αποτέλεσμα της δουλειάς του».

Χατζηδάκης (ΝΔ): «Ολα αυτά τα χρόνια, συντελούσης και της Αριστεράς που κυβέρνησε, οι σχέσεις (με τις ΗΠΑ) έχουν εξομαλυνθεί».

Αποστολάκης (ΣΥΡΙΖΑ): «Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο διάστημα της προηγούμενης κυβέρνησης μπήκαν σε πολύ καλό δρόμο (...) μια στρατηγική σχέση που χτίστηκε για να μείνει (...) Καθοριστική η Συμφωνία των Πρεσπών για τις σχέσεις με τις ΗΠΑ».

* * *

Πού όλα αυτά;

Σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων για τα 70 χρόνια της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.

ΑμερικανοΝΑΤΟική ...ομοφωνία χωρίς προηγούμενο!

Φανταστείτε τι έχει να γίνει στην επόμενη Βουλή.

Με τον πόλεμο να «βράζει» και τη χώρα μας να χώνεται όλο και πιο βαθιά.

* * *

Μήνυμα στα «κέντρα εξουσίας» έστειλε ο Τσίπρας από τη Νίκαια

ότι δεν πρόκειται να «τελειώσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά απ' αυτό, ρίγησαν τα ...«κέντρα εξουσίας».

Ο Τσούνις, δυο μέρες νηστικός και άυπνος.

Οι εφοπλιστές, μαύρα πανιά.

Οι φαρμακοβιομήχανοι, τα χάπια τους.

Οι επιχειρηματίες - καναλάρχες, απαρηγόρητοι.

Οταν μιλούν οι πρέσβεις...

Οι πρέσβεις μίλησαν. Και είναι αποκαλυπτικοί. Οχι τόσο για το παρελθόν, όσο για το παρόν και το μέλλον. Αναφερόμαστε στις μαρτυρίες Αμερικανών πρέσβεων που πέρασαν από την Αθήνα τα τελευταία 80 χρόνια και καταγράφονται στο βιβλίο ενός διπλωμάτη των ΗΠΑ (αποσπάσματα δημοσιεύτηκαν στα ΝΕΑ).

* * *

Ο Τζ. Πάιατ, που θήτευσε σε όλη σχεδόν τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, «στάζει μέλι» για εκείνη την περίοδο (πριν ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στο Κίεβο). Η αποστολή του - όπως την περιγράφει - ήταν να πάει ένα βήμα πιο πέρα την ελληνοαμερικανική στρατιωτική συνεργασία και να «επιστρέψουν» οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή της Β. Ελλάδας.

Οπως γράφει, «ήταν όλα ενταγμένα σε ένα σχέδιο αναβίωσης της ιδέας της αμερικανικής παρουσίας. Να μη ζητάμε πια συγγνώμη για τη Σούδα, όπως είχαμε συνηθίσει, αλλά να ενισχύουμε τις στρατιωτικές συνεργασίες μας. Είμαι πολύ περήφανος τόσο για το πώς δουλέψαμε πολλές ελληνικές κυβερνήσεις πάνω σε αυτό, όσο και για το πώς αναβαθμίσαμε τη διευρυμένη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας, ώστε να συμπεριλάβει διευρυμένες ασκήσεις, κυλιόμενες μεταθέσεις στο Στεφανοβίκειο και επιχειρήσεις που κάνουμε στη Λάρισα».

Ο πρέσβης ανακαλεί στη μνήμη την επίσκεψή του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης το 2016. Επιστρέφοντας στην Αθήνα «είπα στον Εβαν Καλπαδάκη, στο γραφείο πρωθυπουργού: Θέλω να προσκληθούν οι ΗΠΑ ως τιμώμενη χώρα το 2018. Πήγα στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο και είπα, τι αηδίες είναι αυτές, είναι δυνατόν η Κίνα και η Ρωσία να τη βγαίνουν στις ΗΠΑ στη Βόρεια Ελλάδα; Θέλω τη βοήθειά σας, θέλω να έρθουν οι καλύτερες εταιρείες μας στην έκθεση του 2018».

Με αυτή λοιπόν την αφετηρία και σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησε η στρατιωτική και επιχειρηματική ...«ανάκαμψη» των ΗΠΑ στη Β. Ελλάδα, που «σφραγίστηκε» με το ΝΑΤΟικό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τη μετατροπή της Θεσσαλονίκης σε στρατιωτικό κόμβο και βέβαια με τις ενεργειακές υποδομές αμερικανικών συμφερόντων που γίνονται στην περιοχή, βάζοντας τον λαό στο επίκεντρο τεράστιων ανταγωνισμών και κινδύνων.

* * *

Το δεύτερο μεγάλο επεισόδιο της θητείας Πάιατ στην Ελλάδα έχει τον τίτλο «Συμφωνία των Πρεσπών». Εδώ ο πρέσβης αποθεώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά τον τότε πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα. Γράφει: «Νομίζω, ξανακοιτώντας την, πως η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν επαναστατική πράξη στην ελληνική εξωτερική πολιτική (...) Αυτό απέδειξαν οι Πρέσπες και η προθυμία του πρωθυπουργού να αναλάβει το πολιτικό κόστος για τη συμφωνία. Ο Τσίπρας προς μεγάλη του τιμή αναγνώρισε πως ήταν θέμα ιστορικής κληρονομιάς και πως έβαζε την Ελλάδα στο σωστό δρόμο μακροπρόθεσμα. Δεν είχε απήχηση αυτή η συμφωνία στη Νέα Δημοκρατία και είχα κάποιες πολύ έντονες συζητήσεις με ανθρώπους που κατέχουν μεγάλη εξουσία σήμερα, αλλά ξέρω πως σχεδόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι και αρκετά ικανοποιημένοι που το έλυσαν άλλοι το θέμα για αυτούς».