Όπου φτωχός κι η μοίρα του

Όπου φτωχός κι η μοίρα του

ή Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται;

του Γιάννη Θωμά (Γίγας)

Τον καιρό που πρωτομπήκαμε ≪στην ευρωπαϊκή οικογένεια≫ η Ήπειρος αποτελούσε την φτωχότερη περιφέρειά της, μοιραζόμενη την τελευταία θέση με την Ανδαλουσία. Δεκαετίες μετά, σήμερα, μπορεί να μην βρίσκεται στον πάτο της κατάταξης, λόγω της μεγάλης διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με νέες χώρες αλλά παραμένει μέσα στις φτωχότερες. Και σε απόλυτα νούμερα, η Ήπειρος είναι φτωχότερη από τότε κι από ποτέ.
13η από το τέλος ανάμεσα σε 350 περιφέρειες της Ε.Ε.!

Οι όλο και λιγότεροι Ηπειρώτες που παραμένουν στις εστίες τους (η Ήπειρος ερημώνει), μοχθώντας στον τόπο τους τίμια, νιώθουν τη σήψη και την παρακμή.
Βλέπουν κάποιους γύρω τους, διαχρονικά, να δραπετεύουν στους τεχνητούς παραδείσους της κομματικής ρεμούλας
(και διακομματικής ελέω γερμανοκρατίας) προσπαθώντας να καλύψουν τη γύμνια τους με τα ράκη του συλλογικού πλούτου. Πλούτου που καταλεηλατείται, όπως και σε κάθε γωνιά της Πατρίδας μας.

Βλέπουν οι τίμιοι άνθρωποι της Ηπείρου, δεκαετίες τώρα, τους τοπικούς ≪αρχοντοχωριάτες≫ να δημιουργούν στρατούς εξαρτημένων μέσα από μια αναδιανομή λείας, τύπου ≪ένα μου, ένα σου, ένα μου≫ και την εμφανιζόμενη ως κεντρική εξουσία να σχεδιάζει, εξωτικές, μεγάλες δήθεν, επενδύσεις ληστρικού χαρακτήρα, καταστρέφοντας την σχέση του Ηπειρώτη με τον πλούτο του και τον πολιτισμό του.

Παρασιτικές εξουσίες πουλάν στα Γιάννενα κούφιο κοσμοπολιτισμό (πολλές φορές κεκαλυμμένη τουρκοφιλία) κι ενώ εχθρεύονται μεν την ηπειρωτική ταυτότητα, απομυζούν δε τον πλούτο που η σχέση με αυτή δημιουργεί.

Τον θησαυρό ενός τρισχιλιόχρονου πολιτισμού στη γη που μας φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες χρόνια τώρα, βασισμένου στην κατανόηση της Ηπειρωτικής φύσης, στον σεβασμό σ΄αυτήν και την πνευματικότητα που γεννά, απειλούν να καταστρέψουν μοιραίοι καριερίστες της κομματοκρατίας.

Ο/Η Ηπειρώτης/ισσα για αιώνες θρησκεύεται και χτίζει, βαθαίνει, ταξιδεύει, λύνει προβλήματα, συνθέτει και αντιστέκεται.
Η κατανόηση, στον τόπο του, του θαύματος της δημιουργίας τον έκανε δημιουργό και βάθυνε την ανθρωπιά του.

+ ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (7 Ιανουαρίου 193 - 12 Δεκεμβρίου 2008)

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ!!!

Ας γεμίσει, η ελεύθερη Κύπρος, η Κυπριακή Δημοκρατία, με αυτή την αφίσα.

ΞΑΝΑ στο '21 με τον ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΓΑ, τον ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΤΣΑΡΟ, τον ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

ΞΑΝΑ στο '21 με τον ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΓΑ, τον ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΤΣΑΡΟ, τον ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

Γερομοριάς

Ευχαριστώ τον αγαπημένο και τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη Yiannis Gigas που έδωσε Ν Ο Η Μ Α στις ευχές για το νέο έτος! 

Γιατί τα χρώματα του Γιάννη Γίγα δεν είναι από το καβαλέτο, όπως ο Θεόφιλος πριν τη κάθε πινελιά εμβαπτίζει τον χρωστήρα του στην ψυχή του λαού μας με τις αποχρώσεις της φύσης της ελληνικής πατρίδας!

______****_______

Η διαμαρτυρία του συμπατριώτη μου Μιχάλη Κατσαρού σε δύσκολους χρόνους στέρησης ελευθερίας, επίκαιρη όσο ποτέ:

«Υστερόγραφο» 

Μιχάλης Κατσαρός

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί -καθώς διαβάστηκε- ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο. 

Πριν διαβαστεί όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

Η διαθήκη μου για σένα και για σε χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους. 

Αλλάξανε φράσεις σημαντικές ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς τη νέα βουή στα δάση τον άνεμο τον σκότωσαν – τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα ποιος είναι αυτός που πνίγει.

Και συ λοιπόν στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις από φωνή από τροφή από άλογο από σπίτι στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος: 

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν...

______****_______

Ας μεθύσουμε "με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα", στίχοι του Κωστή Παλαμά που γράφτηκαν λίγο πριν το έπος του '40, ας μεθύσουμε να ξαναβρούμε την ψυχή μας για να αλλάξουμε ρότα.

Πίσω ξανά στο '21...

200 χρόνια πίσω για να κινήσουμε μπροστά, να σηκώσουμε άγκυρα, με ραγισμένα τα ύφαλα, μα με τα ξάρτια ορθά και με πανιά φτερούγες ανοιγμένες τα όνειρα Εκείνων!!! 

Ας μεθύσουμε ξανά απ' τ' αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!!!

______****_______

«Ως μία βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί μας και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση…».

(Θ. Κολοκοτρώνης)

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του.

– Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. – Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν».

«…Κι’ αν είμαστε ολίγοι…παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν, κι΄όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν…».

«…Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι’ αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι’ όλοι μαζί και να μη λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί….».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

«Κι’ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι. Ότι σ΄αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΓΑΣ - ΠΡΟΣΩΠΑ – prosopa.art

Είναι οικουμενική πρακτική, γνωστή σε όλες τις εποχές και όλα τα έθνη, κεντρική σε όλες τις λαϊκές παραδόσεις, να τιμώνται ορισμένες εξέχουσες προσωπικότητες που έχουν αγωνιστεί για τη πατρίδα ως δικαιοσύνη, ελευθερία και αλήθεια, αντηχώντας τις προσπάθειες των λαών τους και την ιδιαίτερη ταυτότητά τους.

Αυτή η παράδοση κάθε άλλο παρά άγνωστη είναι στην Ελλάδα. Από την εποχή του Πλουτάρχου και νωρίτερα, μέχρι σήμερα, σ’ όλη τους την ιστορία, οι Έλληνες θεωρούσαν τον ακέραιο άνθρωπο και τον βίο του άξιο παρατήρησης, τιμής και μίμησης. Η εικόνα του προσώπου και ο παραδειγματικός βίος ομοεθνών και αλλόφυλων προκαλούσε τον νου και την καρδιά τους.

Ο παγκόσμιος ενωτικός χαρακτήρας του βίου των ηθικών προσώπων-προτύπων, ηρώων, άξιων τιμής και μίμησης υπερβαίνει μεν αλλά ενισχύεται- ενσαρκώνεται δε, από τα τοπικά παραδείγματα. Από αυτό γίνεται κατανοητό ότι όχι μόνο δεν είναι αντιφατική η σύζευξη εθνικού-διεθνικού αλλά όταν η διττή αυτή πραγματικότητα του γνήσιου ηρωισμού γίνει αντιληπτή μπορεί να εμπεδωθεί ως αποτελεσματική άμυνα απέναντι σε επιθέσεις βάρβαρης και στρεβλής δήθεν οικουμενικότητας όπως ο ιμπεριαλισμός και οι διάφορες μορφές του.

Η ενότητα “Πρόσωπα” έχει ως στόχο να δημιουργήσει και παρουσιάσει μια εικαστική σειρά από προσωπικότητες, που θεωρούνται τόσο από τους λαούς τους, όσο και σε διεθνές επίπεδο ως παράδειγμα, άξιο της τιμής, του θαυμασμού.

Επιλέξαμε σαν Έλληνες ζωγράφοι την δική μας οπτική γλώσσα της ελληνικής εικονογραφίας, έκφανσης της ορθόδοξης “θεολογίας του προσώπου”, βιώνοντάς την ως προνομιακό τρόπο έκφρασης, ικανό να ξεπερνά μέσω της ειλικρίνειας και της απλότητας, τα πολιτισμικά εμπόδια στην απεικόνιση και προβολή των ηρωικών αρχετύπων. Αρχέτυπα που ανάστησαν και από αυτά αναστήθηκαν τα έθνη της γης συντελώντας κατά περίπτωση στην αναγωγή της σε “Κόσμο”.

Η ιστοσελίδα με έργα του Γιάννη Γίγα: https://prosopa.art/

Ο Γιάννης Γίγας όπως τον παρουσιάσαμε σε παλαιότερη ανάρτησή μας ξεκίνησε από τα δεκατέσσερά του χρόνια να ασπάζεται τις ιδέες της γαλλικής και της ευρωπαϊκής επανάστασης στις τέχνες: το μοντερνισμό, τον ντανταϊσμό, το σουρεαλισμό και τα κινήματα Αντιτέχνης. 

Είναι Πετροπουλιώτης, γέννημα-θρέμμα των δυτικών προαστίων. Στο Περιστέρι συναντήθηκε με μια ομάδα, ελευθεριακών κομμουνιστών, έκανε στέκι του την πλατεία όπου γίνονταν πολύ ωραίες συζητήσεις. Ενημερωθήκαμε, όπως έλεγε για πολλά πράγματα, στρατευτήκαμε νωρίς, και λίγα χρόνια μετά κατέληξα αναρχοχριστιανός.

 Παλαιότερες αναρτήσεις στο ΓΕΡΟΜΟΡΙΑ για τον χρωμο-κράτη Γιάννη Γίγα

 http://geromorias.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%99%CE%93%CE%91%CE%A3

Γ. Γίγας: O διεθνούς φήμης Έλληνας… «χρωμοκράτης» μιλάει στην karfitsa

Γιάννης Γίγας: Αγιογραφώντας πρότυπες μορφές του αντιαποικιοκρατικού Αγώνα

συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή

Η συνέντευξη με τον ζωγράφο Γιάννη Γίγα έγινε στον Πολιτιστικό Χώρο «Φραντσίσκο ντε Μιράντα», στο ισόγειο του κτιρίου της Πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Αθήνα*, όπου φιλοξενείται η έκθεσή του Αμύντορες Λαοφόροι: Το εικονοστάσι του αντιαποικιακού αγώνα. Ο Γιάννης Γίγας απεικονίζει μέσα από την τέχνη της αγιογραφίας μεγάλους αγωνιστές που με την πάλη τους έχουν καταστεί σύμβολα – από τον Σιμόν Μπολιβάρ και τον Εμιλιάνο Ζαπάτα ως τον Πατρίς Λουμούμπα και τον Τσε Γκεβάρα. Με την ευκαιρία, ας σημειώνουμε ότι ο Βενεζουελάνος Φραντσίσκο ντε Μιράντα ήταν ο πρώτος Λατινοαμερικάνος επαναστάτης που επισκέφθηκε την Ελλάδα, λίγο πριν ξεσπάσει η Επανάσταση του 1821. Ο Μιράντα υπήρξε πραγματικός φιλέλληνας κι αυτό διακρίνεται πολύ καθαρά στο ημερολόγιό του, όπου αποτυπώνει με οξυδέρκεια προς τα πού θα πήγαινε η κατάσταση αλλά και ποιες ήταν οι διαθέσεις των άσπονδων Ευρωπαίων «φίλων» της Ελληνικής Επανάστασης. Με δυο λόγια, ο χώρος είναι ιδανικός για τη φιλοξενία της συγκεκριμένης έκθεσης!

Τα έργα σας φαίνεται ότι πηγάζουν άμεσα από τη βυζαντινή τέχνη. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που σας ώθησε στην τεχνική της αγιογραφίας;

Ξεκίνησα από τα δεκατέσσερά μου χρόνια να ασπάζομαι τις ιδέες της γαλλικής και της ευρωπαϊκής επανάστασης στις τέχνες: το μοντερνισμό, τον ντανταϊσμό, το σουρεαλισμό και τα κινήματα Αντιτέχνης. Έτυχε, ως μαθητής, να έχω φιλίες με μεγαλύτερους, φοιτητές τότε. Είμαι Πετροπουλιώτης, γέννημα-θρέμμα των δυτικών προαστίων. Στο Περιστέρι υπήρχε μια ομάδα, οι ελευθεριακοί κομμουνιστές, τους οποίους εμείς γνωρίσαμε ως άτομα αρχικώς και μετά πηγαίναμε στην πλατεία όπου είχαν στέκι και γίνονταν πολύ ωραίες συζητήσεις. Ενημερωθήκαμε για πολλά πράγματα, στρατευτήκαμε νωρίς, και λίγα χρόνια μετά κατέληξα αναρχοχριστιανός.

5 ΜΑΪΟΥ 2017-Σαν σήμερα πεθαίνει ο Ιρλανδός ήρωας Μπόμπυ Σαντς μετά από απεργία πείνας.

Σαν σήμερα 05.08.1981, πεθαίνει ο Ιρλανδός ήρωας Μπόμπυ Σαντς μετά από απεργία πείνας. Λεπτομέρειες της εικόνας των Ιρλανδών απεργών πείνας που αναρτούμε μπορείτε να δείτε εδώ:

  http://prosopa.eu/?page_id=317

The ten Irish martyrs (… – 1981)

Those who wear their blankets as shroud and fasted in the name of freedom, the ten Irish martyrs of H-Block, that died in 1981.

"Η Βαϊφόρος της Λαμίας"

Πίνακας του λαϊκού ζωγράφου Χρήστου Καγκαρά.

«Τίνος µοιάζει το µωρό (2018);»

Του Γιάννη Γίγα* από την karfitsa.gr 

Αρχίζει να καταλαγιάζει ο χαρούµενος θόρυβος από τις ευχές και τα τραγούδια για τα γεννητούρια του νέου έτους 2018.Το νεογνό, παιδί του εικοστού πρώτου αιώνα και της δεύτερης δεκαετίας του, είναι από τα στερνοπούλια τους διότι όπως όλοι γνωρίζουµε κάθε φαλλοκράτης αιών έχει το συνήθειο να αραδιάζει µε κάθε δεκαετία ακριβώς δέκα τέκνα κι έπειτα να της δίνει δρόµο για να συνεχίσει µε µιαν άλλη, νέα, ακριβώς τα ίδια µέχρι το τέλος του βίου του. Το βρέφος αφού συνέβαλε αρχικώς στον θόρυβο όπως όλα τα βρέφη σώπασε, εστίασε το βλέµµα του και µας κοίταξε κατάµατα.

Πως σου προκαλεί δέος και αµηχανία αυτή η µατιά των µωρών! Σκέφτεσαι συχνά ποιος ή τι είναι πίσω από αυτό το βλέµµα … θέλει κάτι; Τι θα γίνει σαν µεγαλώσει; Τι σχέση θα έχετε; τι µπορεί να έχει για ‘σένα;  Ευτυχώς που υπάρχουν οι ρουτίνες για να δραπετεύει κανείς από την αµηχανία του! Το λοιπόν ας αναρωτηθούµε «Τίνος µοιάζει το µωρό;» Που πάει να πει για τους φυσιογνωµιστές “τι µπορώ να περιµένω από αυτό;”

Κοίτα φάτσα! Είναι παιδί των γονιών του το δίχως άλλο. Του υπερφίαλου και γκατζετάκια 21ου αιώνα του Νεοϊµπεριαλιστή που πήρε εργολαβία την παλινόρθωση της αποικιοκρατίας και µόλις ακόµα στην εφηβεία του έχει ήδη αιµατοκυλίσει τον κόσµο. Υπάρχει από τώρα στην έκφραση του τζούνιορ µια ιδέα λουσάτου κρετινισµού. Σαφώς κι έχει κι απ’ τη µάνα του. Αυτή η µέγαιρα δεκαετία που όλο σε κρίση βρίσκεται, από την πρώτη µέρα του γάµου της, µέχρι τώρα έχει αραδιάσει το ένα µοχθηρό κωλόπαιδο πίσω από το άλλο. Τύφλα να ‘χουν οι Ντάλτον. Πως να γλιτώσει τούτο το δύσµοιρο (κι εµείς από αυτό) από το πανίσχυρο στριγγλογονίδιό της; Έχει κι αυτό το κεφάλι οχτάρι σε σχήµα φασολιού… Τι άλλο από αιµατηρή και γενοκτόνα λιτότητα µπορεί να φέρει τούτο το όσπριο;

Από που εν(ξ)ημερώνεσαι βρε φίλε;

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

27 April - 21 June 2017

Embajada de la Republica Bolivariana de Venezuela  
Charitos 6, 10675, Kolonaki (Athens, Greece) 
Phone: 210-6729169

 Πληροφορίες, φωτογραφίες & κείμενα από την έκθεσή μας, η οποία συνεχίζεται μέχρι 21 Ιουνίου Δευτέρα-Παρασκευή 09:00-17:00.

http://67.225.209.93/~nouvakis/venezuela.html

Από που εν(ξ)ημερώνεσαι βρε φίλε; 

του Γιάννη ΓΙΓΑ*

Ο είκαστικός ΓΙΓΑΣ συμετέχει με το έργο του στην Εικαστική Έκθεση "MUDIA" στον ΠολιτιστικόΧώρο "Φρανσίσκο ντε Μιράντα"

Την 30η Απριλίου του 2011 ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες ξεκινά ένα φιλόδοξο σχέδιο που ονομάζεται “Gran Misión Vivienda” (Μεγάλη Αποστολή Κατοικία). 

Συγκεκριμένα σχεδιάζει να χτίσει και να αποδώσει στον άστεγο ή στεγασμένο σε καλύβες λαό 2.000.000 σπίτια σε 7 χρόνια. Το σχέδιο δεν εγκαταλείφθηκε από τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο που τον διαδέχτηκε. Και όχι μόνο αυτό. Επεκτείνοντας το σχέδιο βάζει το στόχο των 3.000.000 σπιτιών μέχρι το 2019.

Τι γίνεται άραγε με αυτό το σχέδιο;

Σήμερα έξι χρόνια μετά, με τα πλήγματα που έχει υποστεί η οικονομία της χώρας (λόγω των τιμών πετρελαίου), η κυβέρνηση έχει καταφέρει να κατασκευάσει και παραδώσει 1.510.299 κατοικίες. 

Και όχι μόνο αυτό. Στην Βενεζουέλα που κάποτε κυριαρχούσαν (όπως συνήθως στην Λατ. Αμερική) τα μεγάλα τσιφλίκια Άγγλων "ευγενών", αμερικανικών πολυεθνικών κλπ καθαρμάτων, η αναδόμηση της γης, που πάλι ξεκίνησε από τον Κομαντάντε Τσάβες και συνεχίζεται ακόμα, έχει ως αποτέλεσμα την παραχώρηση 789.126 τίτλων ιδιοκτησίας γης στον μη προνομιούχο λαό.

Οι ταμπέλες μπερδεύουν, προσπέρασέ τες !

Ένα χιουμοριστικό στιγμιότυπο από την 1η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του Άρδην.

Γ. Γίγας: O διεθνούς φήμης Έλληνας… «χρωμοκράτης»

Συνέντευξη του Γιάννη Γίγα στην @karapanagiotidu, αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα www.karfitsa.gr

«Όχι δεν είμαι στις αντεργκράουντ περιπτώσεις ανήκω σε μία παράδοση που είναι η πρωτοπορία των τελευταίων… 2500 ετών»

«Η ορθόδοξη θεολογία του “προσώπου” έχει σημαδέψει την πνευματική παράδοση αυτού του λαού και αυτού του τόπου. Σ΄αυτή τη διαδικασία σύνθεσης “κουκούλες”, “καπέλα”, “κράνη”, “ποδίτσες”, “χαρτογιακάδες”, “πορτοφόλια” και λοιπά αξεσουάρ είναι άχρηστα, επικίνδυνα και αντικοινωνικά…» λέει στην karfitsa ο βραβευμένος διεθνούς φήμης εικαστικός Γιάννης Γίγας που δηλώνει «αναρχικός χωρίς κουκούλα» και ότι «η δημιουργικότητα αλλά και η αίσθηση της ιστορίας, είναι τα δύο χαρακτηριστικά που κάνουν τον άνθρωπο ιδιαίτερο ον…»

-Επαναστάτης, αντάρτης, αναρχικός χωρίς… κουκούλα, εικαστικός, ζωγράφος, Έλληνας, χριστιανός… Ποιο σας εκφράζει καλύτερα;

-Είναι μια πολύ καλή παράθεση κάποιων εκ των κυριότερων στοιχείων που συνθέτουν την προσωπική μου ταυτότητα. Θα ήθελα να παραθέσω μερικά ακόμη από τα μικρά και τα μεγάλα που με συγκροτούν: Ηπειρώτης, Πετροπουλιώτης, αντιιμπεριαλιστής, Σαλονικιός, κομίστας, συλλέκτης στιγμών και μικροπραγμάτων, “καραμπελιάς’’, σύντροφος, “προβοκάτορας”, γιος, σύζυγος, πατέρας, αδελφός, θείος, ανιψιός, συμπαίκτης, μαθητής, φίλος και πρώτα απ΄ όλα ζωντανός άνθρωπος. Ο άνθρωπος, όπως λέει κι ο υπέροχος Αμίν Μααλούφ στο βιβλίο του “Φονικές Ταυτότητες” (σε μετάφραση του Θ. Τραμπούλη) είναι μια συγκρότηση ζωντανών – παλλόμενων ταυτοτήτων που δεν μένουν στατικές. Άλλοτε αναπτύσσονται ή φουσκώνουν κι άλλοτε μαραζώνουν ξεχασμένες. Μπορεί κάποιες να φαίνονται αντιφατικές, αντίθετες. Όμως κάθε άνθρωπος κι αυτό υπογραμμίζει κι ο συγγραφέας φέρνοντας τον εαυτό του σαν παράδειγμα, είναι ένα εξαίρετο δείγμα συγχώνευσης αντιθέτων, πολλές φορές, υποταυτοτήτων. Όσο πιο δημιουργικός είναι κάποιος στη συνθετική αυτή κατεύθυνση, τόσο πιο ευτυχισμένος και πιο “ άνθρωπος” γίνεται. Κατά τη διαδικασία , ξεσκαρτάρει κάθε εγωισμό που τον εμποδίζει να “συνθέσει” και γεμίζει το κενό με τον “άλλον”. Έτσι η ταυτότητα γίνεται σχέση και η σχέση ταυτότητα. Η δημιουργικότητα αλλά και η αίσθηση της ιστορίας, είναι τα δύο χαρακτηριστικά που κάνουν τον άνθρωπο ιδιαίτερο ον. Δίνουν επίσης στον κάθε ένα μας τη δυνατότητα να υπάρξει ως μια μοναδική περίπτωση μέσα σε μια κοινωνία. Αυτό εκφράζει, μεταξύ άλλων σημαντικών, η ορθόδοξη θεολογία του “προσώπου”, που έχει σημαδέψει την πνευματική παράδοση αυτού του λαού και αυτού του τόπου. Σ΄ αυτή τη διαδικασία σύνθεσης “κουκούλες”, “καπέλα”, “κράνη”, “ποδίτσες”, “χαρτογιακάδες”, “πορτοφόλια” και λοιπά αξεσουάρ είναι άχρηστα, επικίνδυνα και αντικοινωνικά. Πάντως αν πρέπει να “τιτλοφορηθώ” είμαι ακόμα αυτός που κάποτε οι φίλοι ονομάτισαν. Είμαι ο Γίγας, ο διεθνούς φήμης Έλληνας χρωμοκράτης.

Ο εικαστικός Γιάννης Γίγας μιλάει για τη νέα του ατομική έκθεση

Ο εικαστικός Γιάννης Γίγας μιλάει για τη νέα του ατομική έκθεση

Η γκαλερί ΑΔ παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Γιάννη Γίγα έως τις 30 Ιουλίου 2016. Με αυτή την αφορμή, ο εικαστικός Γιάννης Γίγας μίλησε στην κάμερα του Culture Now για τα έργα που απαρτίζουν την αναφερόμενη έκθεση και τις ιστορίες που "αφηγούνται", καθώς και για την τέχνη του. Όπως μας είπε και ο ίδιος, η θεματική υποενότητα που τον απασχολεί τα τελευταία τρία χρόνια "έχει να κάνει με την ιστορία των Ελλήνων μεταναστών και των Ελλήνων εργατών στις αρχές του 20ου αιώνα". Μία περίοδος που "έχει πολλά να μας διδάξει και γι' αυτό που ζούμε σήμερα αλλά και γι' αυτό που μας περιμένει αύριο"! | Πληροφορίες: www.adgallery.gr

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Γιάννης Γίγας και ο άγνωστος ήρωας του – έκθεση ζωγραφικής από 24 Ιουνίου

Ἄνθρωπος καὶ λέων συνοδεύοντες
Ὥδευέ ποτε λέων σὺν ἀνθρώπῳ. Ἕκαστος δὲ αὐτῶν τοῖς λόγοις ἐκαυχῶντο. Καὶ δὴ ἐν τῇ ὁδῷ ἦν ἀνδρὸς στήλη πετρίνη λέοντα πνίγοντος. Ὁ δὲ ἀνὴρ ὑποδείξας τῷ λέοντι ἔφη∙ «Ὁρᾷς σὺ πῶς ἐσμεν ὑμῶν κρείττονες». Κακεῖνος εἶπεν ὑπομειδιάσας∙ «Εἰ λέοντες ᾔδεισαν γλύφειν, πολλοὺς ἂν ἄνδρας εἶδες ὑποκάτω λέοντος».
Αισώπου Μύθοι*

Από το Art22

Την ατομική έκθεση του Γιάννη Γίγαντα παρουσιάζει η γκαλερί ΑΔ από τις 24 Ιουνίου ως τις 30 Ιουλίου.
Μέσω της Ιστορίας και της τέχνης διαπραγματευόμαστε επεισόδια του παρελθόντος. Στοχεύουμε στην κατανόηση του παρόντος και στην αποκάλυψη του μέλλοντος αναδομώντας τετελεσμένα γεγονότα. Η επιλογή της ακολουθίας των γεγονότων και η αναδόμησή της στηρίζεται στην έρευνα των αρχείων με οδηγούς την ιδεολογία αλλά και το ένστικτο και την φαντασία. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που για αρκετούς ιστορικούς η Ιστορία θα έπρεπε να συγκαταλέγεται μεταξύ των τεχνών και όχι των επιστημών.
Επί μακρές ιστορικές περιόδους το έργο τέχνης είχε ακριβώς την ίδια λειτουργία ανάπλασης και μεταφοράς εμπειριών και ιδεών με σκοπό την κοινωνία τόσο του αισθητού όσο και του υπεραισθητού κόσμου. Αυτήν άλλωστε την λειτουργία της τέχνης έχουμε υπ’ όψιν μας όταν  αναφερόμαστε σε κατηγορίες όπως πολιτική, θρησκευτική κλπ. Ιστορία και τέχνη έχουν μια σχέση αρχαία που συγκρότησε ταυτότητες και συλλογικότητες.

“Ο ΑΙΝΟΛΑΜΠΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ”

Ο Επικήδειος Λόγος της μάνας του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου μελοποιημένος από τον Γιώργο Θεοφάνους και ερμηνεία της Μαρινέλλας από την παράσταση ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΟΥ.

Η εικόνα “Ο ΑΙΝΟΛΑΜΠΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ” ζωγραφίστηκε το 2012 από τους Γίγα και Π. Κούβαρη και ανήκει στη σειρά “Πρόσωπα” και τον κύκλο τον αφιερωμένο στον αντιαποικιοκρατικό αγώνα της Κύπρου και της ΕΟΚΑ.

Στίχοι-Αντώνιος Αυξεντίου

Οι άγιοι της Μεγάλου Αλεξάνδρου δια χειρός Γιάννη Γίγα…!

“Η Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δρόμους της Αθήνας. Αν ήταν τραγούδι, θα ήταν το Ολαρία Ολαρά του Σαββόπουλου. 

Ξεκινάει από την πλατεία Καραϊσκάκη, τέμνει την Ιερά Οδό και καταλήγει στις ράγες της Κωνσταντινουπόλεως, συνδέοντας έτσι δύο σταθμούς του μετρό, Μεταξουργείο και Κεραμεικό, και ενώνοντας όχι δύο, αλλά περισσότερους κόσμους. Είναι ένας δρόμος με γιαπιά κι ερείπια, νεοκλασικά και πολυκατοικίες, πορνεία και σχολεία, εμπορικά και δημόσιες υπηρεσίες, σούπερ μάρκετ και ψιλικατζίδικα, αράβικα καφενεία και εναλλακτικά μπαρ, σαντουιτσάδικα και ρεστοράν, μεζεδοπωλεία και χώρους τέχνης, όπου κυκλοφορούν κάτοικοι κι επισκέπτες, θαμώνες και περαστικοί, εργάτες και φοιτητές, μετανάστες και τουρίστες, λαός και κολωνάκι. Ένας δρόμος με πολλή κίνηση, πολλή ζωή και πολλή αμαρτία. Έχει όμως και τους αγίους του.

Φωτο:Axis Ataxis

Τους πέτυχα ένα απόγευμα στο νούμερο 111, στο μεζεδοπωλείο Σαλαντίν. Ήταν εκεί ο Σιμόν Μπολιβάρ, ο Φράνκ Ζάππα, η Κιού Τζίν κι ο Σαλαντίν αυτοπροσώπως. Σε ένα τραπέζι καθόταν κι ο εμπνευστής και δημιουργός τους, ο Γιάννης ο Γίγας. Πιάσαμε την κουβέντα.