Παρατημένες πληγές στο ελληνικό τοπίο!

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Όντως επιβλητικό το παρατημένο, ξεχασμένο και ετοιμόρροπο εργοστάσιο στα μεταλλεία Κίρκης στη Θράκη («Ο θησαυρός της Θράκης»), μέσα σ’ ένα εξαιρετικά όμορφο τοπίο κοντά στην Αλεξανδρούπολη. Γύρω του βρίσκονται τεράστιοι σωροί οξειδωμένων εξορυκτικών αποβλήτων (σκωρίες, στείρα κ.α.) και σκόνη από τοξικά υλικά με εντυπωσιακά υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων που διασκορπίζεται μέσω των ανέμων στο περιβάλλον. Παρά δίπλα, επικίνδυνα απόβλητα εμπλουτισμού, άλλοτε χύμα, άλλοτε μέσα σε πρόχειρες λεκάνες απόθεσης (οκτώ συνολικά). Παρατημένες λεκάνες τελμάτων που διαφεύγουν σε παρακείμενα ρέματα και ύστερα εκβάλλουν κοντά στη θάλασσα της Αλεξανδρούπολης. Χρόνια τώρα. Το κυάνιο που χρησιμοποιήθηκε χωρίς κρατική άδεια είχε επιπτώσεις στο περιβάλλον αλλά και στην υγεία των εργαζομένων και κατοίκων της περιοχής, μέχρι που έκλεισε κι ερημώθηκε το εργοστάσιο.

Τα έργα αποκατάστασης των ρυπασμένων περιοχών του περιβάλλοντα χώρου του Μεταλλείου Κίρκης και η διαμόρφωση ελεγχόμενου χώρου απόθεσης επικινδύνων αποβλήτων είναι επιβεβλημένα – και έπρεπε να είχαν γίνει χθες. Φαίνεται όμως πως έφτασε η ώρα ….έστω και τώρα!

Ρένα Δούρου: Η προσωποποίηση της ανευθυνότητας

Η Ρένα Δούρου και το «αδιέξοδο» στη διαχείριση στερεών αστικών αποβλήτων στην περιφέρεια Αττικής

του Βασίλη Στοϊλόπουλου από την Ρήξη φ. 152

Τα συγκλονιστικά γεγονότα στο Μάτι και στη Μάνδρα θα συνοδεύουν την κα Δούρου για πάντα, όσο και αν η ίδια προσπαθεί ν΄ αποποιηθεί τις ευθύνες της – και μάλιστα με τρόπο άξεστο και ανεύθυνο. Βέβαια, οι δύο αυτές τραγικές περιπτώσεις που προκάλεσαν τον θάνατο τόσων συνανθρώπων μας πήραν την άγουσα για τα δικαστήρια, ενώ πολύ σύντομα θα κριθούν και σε πολιτικό επίπεδο από τους πολίτες της Αττικής, αλλά και της υπόλοιπης χώρας.

Υπάρχει όμως και μια ακόμη ζοφερή πραγματικότητα, που σχετίζεται με τη σημερινή περιφερειάρχη Αττικής και που αφορά άμεσα εκατομμύρια κατοίκων του λεκανοπεδίου, που όμως δεν έτυχε της δημοσιότητας που θα έπρεπε. Ίσως γιατί η δική της αποτυχία σε αυτό το ζήτημα ακολουθεί αυτή των προκατόχων της των άλλων συστημικών κομμάτων, παρότι ο τοξικός της λόγος συχνά τη διαφοροποιεί και ως προς αυτό. Πρόκειται για το κυοφορούμενο «αδιέξοδο» στα θέματα διαχείρισης στερεών αστικών αποβλήτων στην περιφέρεια Αττικής, που έρχεται να προστεθεί στις παραλήψεις, τις διαπλοκές, τις αβελτηρίες και τα λάθη των προηγούμενων, οι οποίοι όντως δεν ευνοούσαν την ανακύκλωση όσο θα έπρεπε και επέλεγαν αναξιόπιστες μεθόδους, που δεν συμβάδιζαν πλήρως με το δημόσιο συμφέρον και τους κοινοτικούς και εθνικούς στόχους. Όμως, η κορύφωση της λανθάνουσας από καιρό «κρίσης των σκουπιδιών» πραγματοποιήθηκε στη θητεία της κας Δούρου και τείνει πλέον προς το αδιέξοδο.

Πίνακας 1. 

Προβλεπόμενες εγκαταστάσεις στην Αττική

(ΜΕΑ=Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων, ΜΕΒΑ=Μονάδα Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων, ΕΜΑΚ= Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κομποστοποίησης, ΧΥΤΑ= Χώρος Υγειονομικής Ταφής Αποβλήτων)

«Προφητεία».

«Προφητεία».

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Η «άγονη» περιοχή που κατέλαβαν συμβολικά σήμερα Κυριακή για λίγες ώρες κάποιο λιγοστοί συμπολίτες μας διαμαρτυρόμενοι για τη συνέχιση της λειτουργίας του «ΧΥΤΑ» στη Φυλή - και για τη συνεπαγόμενη διαχρονική υποβάθμιση της Δυτικής Αττικής - πολύ πιθανόν να αποδειχτεί τους ερχόμενους μήνες και η πιο «πολύτιμη» στην Αττική. Γιατί, σε αυτό το «καταληφθέν» σήμερα οικόπεδο των 300 στρεμμάτων, όπου «αναγκαστικά» λόγω έλλειψης χρόνου κατασκευής νέων υποδομών θα προταθεί για την «επέκταση» του σχεδόν κορεσμένου ΧΥΤΑ Φυλής («γ΄ φάση»), θα δοθεί, πιθανότατα, «η μητέρα των μαχών» για τα περίπου 1,8 εκατομμύρια τόνους/έτος αστικών αποβλήτων της Αττικής.

Σήμερα, η επερχόμενη «κρίση των σκουπιδιών» στην Αττική ουσιαστικά αποσιωπάται από το «όλον πολιτικό σύστημα», ενόψει και της εκλογικής αναμέτρησης, όπως φάνηκε και στο πρόσφατο, θλιβερό «ντιμπέιτ» των υποψηφίων περιφερειαρχών Αττικής. 

Οψόμεθα, λοιπόν, αν και υπνοβάτες!

(Η φωτογραφία είναι από σημερινή ανάρτηση στο fb της κίνησης πολιτών «Δυτικό Μέτωπο»)

«Μην διαβάζεις fake news, μην μοιράζεσαι fake news»!

ΣΠΟΤ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ

Βασίλης Στοϊλόπουλος*: Για τη διαχείριση των αποβλήτων της Αθήνας. Τι κρίμα!

Απάντηση σε ένα άρθρο του κ. Νάσου Ηλιόπουλου για τη διαχείριση αποβλήτων της Αθήνας.

Βασίλης Στοϊλόπουλος* 

Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο συνδυασμό «ΑΘΗΝΑ για την Ελλάδα» με επικεφαλής υποψήφιο δήμαρχο το συγγραφέα και εκδότη Γιώργο Καραμπελιά.

Ένας υποψήφιος δήμαρχος σ’ έναν μεγάλο δήμο με πολλά και σύνθετα προβλήματα σαν και αυτόν της Αθήνας δεν πρέπει κατ’ ανάγκη να είναι βαθύς γνώστης πολύπλοκων τεχνικών ζητημάτων, όπως είναι η διαχείριση αστικών στερεών αποβλήτων. Αυτό που θα περίμενε όμως κάποιος είναι να γνωρίζει τουλάχιστον τις βασικές αρχές και την ιεράρχηση στόχων μιας σύγχρονης και ρεαλιστικής διαχείρισής τους, όπως επίσης και τις πολιτικές προεκτάσεις, αλλά και τις κοινωνικές, οικονομικές και ψυχολογικές της διαστάσεις.

Αντ’ αυτού, διαβάζοντας κανείς το άρθρο του υποψήφιου δημάρχου Νάσου Ηλιόπουλου (ΣΥΡΙΖΑ), «Βρόμικη πόλη ή Αθήνα από την αρχή;» (Εφημερίδα των Συντακτών, 12-3-2019) ξαφνιάζεται δυσάρεστα, σε όλα. Όχι μόνο επειδή δεν βρίσκει πουθενά ρηξικέλευθες ιδέες και καινοτόμες προσεγγίσεις από έναν νέο ηλικιακά υποψήφιο δήμαρχο, αλλά ακόμη και για την εκτυφλωτική λεξιπενία που τον χαρακτηρίζει. Κυρίως όμως για τον κραυγαλέο και ιδεοληπτικό βερμπαλισμό και αναχρονισμό του, που κατά κανόνα είναι συνταγή αποτυχίας, στα χνάρια της «συντρόφισσας» κας Δούρου.

Κατ’ αρχάς προκαλούν αρνητική εντύπωση οι εντελώς άστοχες ορολογίες («φτωχή διαχείριση», «διασπαρμένες δομές», «επανάχρηση») και οι τετριμμένες διατυπώσεις («σύγκρουση με την πολιτική της ταφής των απορριμμάτων», «μάχη για μια Αθήνα από την αρχή», «η Αθήνα δεν μπορεί να εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα» κ.ά.). Διατυπώσεις που υποδηλώνουν ότι, ο προερχόμενος από τον κομματικό σωλήνα του ΣΥΡΙΖΑ υποψήφιος, ακολουθεί με συνέπεια όχι μόνο ένα αποτυχημένο μοντέλο διαχείρισης, αλλά και ότι βρίσκεται όντως για πρώτη φορά στη ζωή του αντιμέτωπος με το πολυδιάστατο και ετεροχρονισμένο αυτό πρόβλημα που ταλανίζει επί δεκαετίες τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας – και κατ’ επέκταση όλη την περιφέρεια Αττικής. Άλλωστε, σε μια αποστροφή του άρθρου, σχεδόν το ομολογεί: «Πρέπει να σκεφτούμε τη διαχείριση των απορριμμάτων από την αρχή». Κι αυτό όταν άπαντες στο λεκανοπέδιου Αττικής γνωρίζουν πως ολόκληρη η περιφέρεια Αττικής βρίσκεται κοντά στο διαχειριστικό αδιέξοδο εξαιτίας μιας σειράς από παραλείψεις, λάθη, αβελτηρίες, πολιτικές σκοπιμότητες, προσωπικές «ατζέντες» κ.λπ., που δεν είναι επί του παρόντος να αναλυθούν.

Όχι άλλα σκουπίδια στη Δυτική Αττική

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να διαβάσεις τη συνέχεια του άρθρου και να ΥΠΟΓΡΑΨΕΙΣ...

Τα σκουπίδια, το ιδιωτικό και το δημόσιο

Του Γιώργου Ρακκά 

Η αντιπαράθεση κυβέρνησης-Δήμων-συμβασιούχων για το ζήτημα των μονιμοποιήσεων καθώς και το υγειονομικό αδιέξοδο που δημιούργησαν οι σωροί των σκουπιδιών από την απεργία της ΠΟΕ – ΟΤΑ έθεσε επί τάπητος ξανά το συνολικότερο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων από την σκοπιά της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Τα τελευταία χρόνια, το ζήτημα αυτό αντιμετωπίζεται στον δημόσιο διάλογο της χώρας υπό την σκοπιά της αντιπαράθεσης κρατισμού και νεοφιλελευθερισμού: Έτσι, το ζήτημα ανάγεται αποκλειστικά στο δίλημμα «ποιός θέλετε να μαζεύει τα σκουπίδια, ο Δήμος ή οι ιδιώτες», και γίνεται μέρος του ευρύτερου πολιτικού διπολισμού που καθορίζει την εγχώρια πολιτική σκηνή.

Έχουμε τονίσει πολλάκις, ότι αυτός ο διπολισμός είναι εξόχως αντιπαραγωγικός. Συγκεκριμένα ως προς το ζήτημα των απορριμμάτων, η εμπειρία των πρόσφατων δεκαετιών από την τοπική αυτοδιοίκηση έχει αποδείξει πως επί του παρόντος δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφανώς, ορθολογικά και αποτελεσματικά κανένας από τους δυο προτεινόμενους τρόπους: Ο κρατικισμός σκοντάφτει πάντοτε στην υπεργραφειοκρατικοποίηση, την αδράνεια, και την εκτόξευση του λειτουργικού κόστους από την ύπαρξη «αντι-οικονομιών» κλίμακας. Ακόμα χειρότερα, μιλάμε για θεσμικούς μηχανισμούς που διαποτίζονται από οργανωτικές λογικές της δεκαετίας του… 1950, οι οποίοι υποστελεχώνονται από ένα προσωπικό που συνήθως είναι άνω των 50 ετών, και διοικούνται από διοικητικούς και πολιτικούς προϊσταμένους ελλιπούς ή ανύπαρκτης συγκρότησης, διαποτισμένους από τις κυρίαρχες κατά την μεταπολίτευση νοοτροπίες κομμάτων καρτέλ, πελατειακών δικτύων και ρεμούλας.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι συνδικαλιστικοί/συντεχνιακοί παράγοντες που καλούνται να κινητοποιηθούν προς υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα θεμελιωδών αγαθών και υπηρεσιών, σχεδόν πάντοτε κινητοποιούνται για τις διεκδικήσεις τους με τρόπο που μεταβιβάζει το κύριο κόστος της κινητοποίησης στην κοινωνία, και όχι στον φορέα της άδικης πολιτικής. Για τα απορρίμματα, επί του προκειμένου, η κυρίαρχη συνδικαλιστική νοοτροπία θέλει τους κινητοποιούμενους να δημιουργούν συνθήκες υγειονομικής ασφυξίας σε μια ολόκληρη πόλη, κρατώντας όμηρους τους κατοίκους της, για να απαντήσουν στις κούφιες υποσχέσεις της κυβέρνησης.