Η ΝΕΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ… ΔΙΑΡΡΟΗ !

 

Νίκος Σίμος 

Λίγους μόνο μήνες χρειάστηκε το νέο Αμερικανικό  νεοσυντηρητικό κυβερνητικό  επιτελείο του κ Τράμπ,  για να αποκαλύψει σε όλο τον κόσμο - και περισσότερο σε εκείνους που διατυμπάνιζαν στην απανταχού Δύση  την «φιλειρηνικότητα» της κυβέρνησης των Ρεπουμπλικάνων του κ Ντόναλντ Τράμπ  – τις πραγματικές προθέσεις των ΗΠΑ και το νόημα του συνθήματος των Αμερικάνων  «Τραμπιστών»  - Make America Great Again -  που είναι η πολιτική στόχευση των νεοσυντηρητικών ενοίκων του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον  και  ταυτόχρονα  αποτελούν  ένα καλό εργαλείο στα χέρια των οιωνοί νεοφεουδαλιστών, που αναζητούν την αναμέτρηση με τις νέες μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη αντί παντός τιμήματος . 

ΣΤΗΝ  ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΗΣ  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΥΣΤΟΠΙΑΣ   Ο ΜΟΝΟΠΟΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 

Είχα από καιρό, μέσα από την αρθρογραφία μου, επισημάνει ότι η νέα Αμερικανική εξουσία θα αξιοποιηθεί από τους σχεδιαστές της παγκόσμιας δυσμορφίας  που «οραματίζονται»  την φεδουοποίηση του πλανήτη, για λογαριασμό των πρωταγωνιστών του δυτικογενούς παγκοσμιοποιητικού εγχειρήματος, που ξεκίνησε από την πτώση του τείχους του Βερολίνου και κάλπασε ανέλεγκτα μετά την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας

 

Ο μετασχηματισμός της παραγωγικής οικονομικής βάσης στον άλλοτε Δυτικό κόσμο  στην αντίστοιχη δυσμορφική έκφανση της χρηματοπιστωτικής οικονομίας  και η επέκεινα  αναμενομένη ψηφιοποίησή της έχει στόχο την θεμελίωση της κατοχής του παγκόσμιου πλούτου – φαινόμενου και πραγματικού – στα χέρια λίγων που θα έχουν στην κατοχή τους τον πλανήτη και την μοίρα δισεκατομμυρίων ανθρώπων

Η τεχνολογική πρόοδος αξιοποιείται σαν όπλο υποταγής της ανθρώπινης δραστηριότητας και επιδιώκει να θέσει τον άνθρωπο στο περιθώριο της ιστορικής εξέλιξης, μετατρέποντας  τον κόσμο σε φέουδο των λίγων επίδοξων - δυτικογενούς προέλευσης -  νεοφεουδαρχών,  που διακατέχονται από μια έντονα προβαλλόμενη νεοναζιστική, κοινωνιοπαθή νοοτροπία, η οποία  εκφράζεται από το διαβόητο WEF (Παγκόσμιο  Οικονομικό Φόρουμ) στο Νταβός, που κάποιοι – σωστά κατά την γνώμη μου - αποκαλούν «φωλιά των εχιδνών»!   

Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟ ΡΩΣΟΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΡΓΕΙ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ…

Νίκος Σίμος 

Το δεύτερο τηλεφώνημα στις 19 Μαρτίου μεταξύ του Αμερικανού και του Ρώσου προέδρου «διανθίστηκε» από την καλά μεθοδευμένη νεοσυντηρητική προπαγάνδα, σαν περίπου η απαρχή της συμφωνίας των δυο μεγάλων δυνάμεων - που κατά την ίδια προπαγάνδα θα …μοιράσουν τον κόσμο – για την διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία 

Ασφαλώς και δεν πρόκειται περί αυτού 

Στο διάρκειας 2,5 ωρών τηλεφώνημα μεταξύ του κ Τράμπ και του Βλαδίμηρου Πούτιν υπήρξαν σαφείς διπλωματικές αοριστίες, το γνωστό ευχολόγιο περί του τερματισμού της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης και επι της ουσίας ΠΕΡΑΝ ΤΟΥΤΟΥ ΟΥΔΕΝ!

Η Ρωσική διπλωματία είναι επιφυλακτική όσο και προσεκτική απέναντι στον Αμερικανικό παράγοντα, που επιδιώκει μια συμφωνία που να ικανοποιεί τις δικές του στοχεύσεις και τα επιχειρηματικά συμφέροντα των παγκοσμιοποιητικών επενδυτικών κολοσσών που θέλουν την Ουκρανία αποικία, μέσα από την οποίαν επιζητούν να απομυζήσουν τον πολύτιμο για την τεχνολογική Αμερικανική βιομηχανία ορυκτό πλούτο ή τουλάχιστον αυτόν που απομένει στα εδάφη που δεν έχουν ακόμα καταληφθεί από τον Ρωσικό στρατό. 

Ο Ρώσος πρόεδρος με διπλωματική μαεστρία απέφυγε να δεσμευτεί σε μια εκεχειρία χωρίς προϋποθέσεις και στην ουσία έσυρε τον πολιτικά άπειρο Τράμπ σε μια «ομοφωνία» πολιτικής αοριστίας και παράτασης των συνομιλιών έως ότου εξεταστούν τα πάγια σοβαρά και διαχρονικά προβλήματα που η κορύφωσή τους δημιούργησε την ανάγκη της ΕΣΕ και ενός επώδυνου, κατ’ ουσία εμφυλίου, πολέμου μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας  

Είναι διατυπωμένη η άποψη του υπογράφοντος το παρόν σημείωμα ότι αυτή την ώρα στο δυτικό στρατόπεδο, των πολλαπλά ηττημένων, παίζεται ένα παιχνίδι που βασίζεται σε ένα κυρίαρχο αφήγημα, αυτό της ατζέντας 2030 και ένα παραπληρωματικό που έχει όμως τον ίδιο στόχο: 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟ…

Η προσπάθεια του Μιχάλη Χαραλαμπίδη…

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Ήταν 13 του Μάρτη του 2000, πριν 25 ακριβώς χρόνια, όταν μέσα από την πολιτική πρωτοβουλία του κορυφαίου ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη, επιχειρήσαμε να δώσουμε μια πρόταση πολιτικής διεξόδου στον κατήφορο της χώρας που βούλιαζε τότε στα εκσυγχρονιστικά σκάνδαλα και στην επίπλαστη ευμάρεια με δανεικά, που δέκα χρόνια αργότερα τα πληρώσαμε με την δουλεία ενός εκατονταετούς χρεοστασίου

Η «Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση» έρχονταν στο φαύλο πολιτικό σκηνικό της χώρας όχι σαν κόμμα διαμαρτυρίας, αλλά σαν πολιτικός φορέας αναγέννησης και αλλαγής που επιδίωκε να κινητοποιήσει δημιουργικά τις πολλές δυνατότητες της χώρας και της κοινωνίας της

Επιδίωκε να είναι μια πολιτική πρωτοβουλία με αρχές και σχέδιο εξόδου από τον βάλτο του πολιτικού μεταπρατισμού που για δεκαετίες, με ελάχιστες περιόδους εξαίρεσης, βυθίζονταν η χώρα.

Επιδίωκε να αποτελέσει τον πολιτικό φορέα αφύπνισης και έγερσης μιας κοινωνίας βαθιά διχασμένης και ταυτόχρονα βαθιά απογοητευμένης, αφού η πολιτικοκοινωνική δυναμική της ανατροπής του καθεστώτος της πολιτικομεταπρατικής προχουντικής φαυλότητας – αυτό που στην ουσία «γέννησε» την χούντα του 1967 και χαρακτήριζε την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο – είχε ατονήσει και η πολιτική ζωή της χώρας ξαναζούσε τα παρακμιακά φαινόμενα της κομματοκρατίας, που έβλεπε το κράτος και την εξουσία σαν λάφυρο, θυσιάζοντας τις προοπτικές αυτού του τόπου στην λογική της συναλλαγής και των εξυπηρετήσεων.

Ήταν πάγια πολιτική άποψη του υπογράφοντος αυτές τις γραμμές εκφρασμένη ήδη από την δεκαετία του ’80 ότι μεταπολίτευση στην χώρα δεν υπήρξε κατ’ ουσία ποτέ

Αυτό που το εθελόδουλο πολιτικομεταπρατικό σύστημα ονόμασε «μεταπολίτευση» ήταν η κατ’ ουσία παλινόστηση της προχουντικής φαυλότητας, με τις ίδιες πολιτικές οικογένειες αναβαπτισμένες στο κλίμα της εποχής, αλλά με την ίδια νοοτροπία και τους ίδιους μηχανισμούς που κινητοποιήθηκαν για την ανακατάληψη του κράτους

Την αλλαγή στην «φρουρά» της εθελόδουλης εξουσίας την σηματοδότησε η ουσιαστική και τυπική παράδοση του κράτους στον Καραμανλή από τον στρατηγό της χούντας Γκιζίκη τον Ιούλιο του 1974, αφού είχε προηγηθεί ένα παρασκήνιο συνεννοήσεων με τον «αυτοεξόριστο» αρχηγό της γνωστής προχουντικής ΕΡΕ, των «εθνικοφρόνων» και των παρακρατικών μηχανισμών της, των οποίων η δράση ήταν γνωστή και στον ίδιο

Όλα αυτά πάντα και πάντοτε μακριά, δυστυχώς και διαχρονικά, από την λαϊκή συμμετοχή και έγκριση

Έτσι μετά το επώδυνο «διάλειμμα» της στρατοκρατικής χούντας επιχειρήθηκε η αναβίωση του εμφυλιοπολεμικού κλίματος – από το διάδοχο σχήμα της ΕΡΕ που άλλαξε όνομα σαν κόμμα – ΝΔ το είπαν – όχι όμως και νοοτροπία

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΝΕΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Νίκος Σίμος

Αχαρτογράφητα νερά η συνολική πολιτική του - «one man show» - προέδρου των ΗΠΑ κ Τράμπ

Είναι ομολογημένα δύσκολο  να καταλάβει κανείς  τις αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ, που κατακλυσμιαία καλύπτουν την διεθνή ειδησεογραφία από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων του

Η μια στομφώδης και βαρύγδουπη  δήλωση αναιρεί την άλλη δικαιώνοντας αυτό που υποστηρίζω από την αρχή της πρώτης του θητείας ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ανερμάτιστο άνθρωπο που αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η επικοινωνία και όχι η ουσία της πολιτικής με την οποία έχει τουλάχιστον χαλαρή σχέση 

Η παρουσία του στο προεδρικό αξίωμα των ΗΠΑ  είναι η επιτομή της πολλαπλής και πολυεπίπεδης  παρακμιακής πορείας της άλλοτε υπερδύναμης στην οποία τα παγκοσμιοποιητικά κέντρα έχουν τον πρώτο λόγο και στην γεωπολιτική και στην γεωστρατηγική και στην γεωοικονομική στόχευση της σε οπισθοχώρηση άλλοτε πλανητικής υπερδύναμης 

Σταχυολογώντας τις αντιφατικές και ασυνεπείς δηλώσεις του που τροφοδοτούν την καθημερινή ειδησεογραφία  επιλέγω  το τελευταίο μεγάλο νέο που γεννούν οι νέες δηλώσεις του, ανερμάτιστου πολιτικά, νεοσυντηρητικού  Τράμπ 

Σε δήλωση προς  τα Αμερικανικά ΜΜΕ  ο κ Τράμπ  «περνά τον Ρουβικώνα»

  με μια  δήλωση ωμού εκβιασμού προς την Ρωσία με την οποία, κατά τα άλλα,  θέλει … διαπραγμάτευση ειρήνης!

Στις 7/3/2025 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τράμπ δηλώνει στα Αμερικανικά ΜΜΕ:

Η ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ «ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΙΛΙΑΣ» ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΙΣΣΙΝΤΖΕΡ»

Η  ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ   «ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΙΛΙΑΣ»  ΤΟΥ  ΤΡΑΜΠ  ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ  ΤΟ «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΙΣΣΙΝΤΖΕΡ»

Νίκος Σίμος 

 Από την αρχή της εκλογής και της επακόλουθης  δεύτερης θητείας του κ Ντόναλντ Τράμπ  στο αξίωμα του προέδρου της άλλοτε υπερδύναμης των ΗΠΑ, είχα εκφράσει τις ισχυρές επιφυλάξεις μου σε σχέση με την προωθούμενη προπαγάνδα από τα  μέσα ενημέρωσης και τους απανταχού της Δύσης πολίτες - υποστηρικτές  ενός ιδιότυπου συντηρητισμού που πρεσβεύει ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ και που η εκλογή του απλά επιβεβαιώνει την γενική  πολιτικοιδεολογική  ένδεια και την ουσιαστική πολιτειακή παρακμή που σωρεύεται στο «στρατόπεδο των ηττημένων» αυτού του καπιταλιστικού κύκλου στον άλλοτε δυτικό κόσμο 

Η απανταχού ακροδεξιά ενδεδυμένη την λεοντή του «πατριώτη» -  που κατά την γνώμη μου καμία σχέση δεν έχει με την ουσία της έννοιας του πατριωτισμού -  εκμεταλλευόμενη την κοινωνική απόρριψη  της αντικοινωνικής , παράλογης και αντιανθρώπινης ατζέντας που προώθησε το WEF και υιοθετήθηκε από μια εκμαυλισμένη «αριστερά» και μια ιδεολογικά παράλυτη και αποσαρθρωμένη «σοσιαλδημοκρατία» στον άλλοτε δυτικό κόσμο, επιχειρεί να παρουσιάσει τον κ Τράμπ  και το δημιούργημα του νεοταξισμού τον  κ  Έλον Μάσκ, σαν τους «αρχάγγελους» της ειρήνης και της κάθαρσης 

Ασφαλώς και δεν πρόκειται  περί  αυτού.

Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ «ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΕΞΙΑΣ» - ΔΥΣΤΟΠΙΑ 2.0

Νίκος Σίμος 

Η « Διεθνής Δεξιά» αντεπιτίθεται εκμεταλλευόμενη την ήττα και το συνεπαγόμενο κοινωνικοπολιτικό  κενό, που άφησαν και αφήνουν οι υπαγορευμένες - από τα παγκοσμιοποιητικά κέντρα εκείθεν του Ατλαντικού - πολιτικές  των εκμαυλισμένων υποτιθέμενων προοδευτικών πολιτικών παρατάξεων ανά τον άλλοτε δυτικό κόσμο

Οι παγκοσμιοποιητές και οιωνεί νεοφεουδάρχες, ο Σόρος – εκ των κορυφαίων «μπροστινών» της διαρκούς και διευρυμένης δυστοπίας που βιώνει ο πλανήτης -  και οι ανά τον κόσμο επιρροές τους, χειραγώγησαν  με δυστοπικά για την ανθρωποκεντρική υφή των κοινωνιών «ψευτοιδεολογήματα»  την δυτικότροπη «αριστερά» και την αντίστοιχη «σοσιαλδημοκρατία”, που με την σειρά τους είναι υπεύθυνες για  τον ιδεολογικοπολιτικό παρακμιακό  κυκεώνα, μέσα από τον οποίο οδήγησαν τις κοινωνίες  του άλλοτε δυτικού κόσμου στην «πολιτική αγκαλιά» της Δεξιάς και ακροδεξιάς διεθνούς και στα κενόλογα αφηγήματά της, που δεν έχουν άλλο στόχο παρά να μετατοπίσουν το κέντρο βάρους των μεγάλων 

κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων του καταρρέοντος  - και γι’ αυτό επικίνδυνου για την παγκόσμια ειρήνη –  χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού  και να αλλάξουν τις προτεραιότητες της ίδιας όμως ατζέντας που οδηγεί στον ίδιο στόχο…την νέα μορφή φεουδαρχίας, που με πολιτικοοικονομικό όπλο της τον νεοαγγλοσαξονισμό,  θέλει την απόλυτη κυριαρχία στον πλανήτη σε βάρος της παγκόσμιας κοινωνίας.

ΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

«ΕΝΩΜΈΝΗ»  ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ  ή «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ» ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ; 

 ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ  ΣΩΣΊΒΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΚΟΤΖΑΜΠΑΣΙΣΜΟΎ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Νίκος Σίμος 

Οι μεγάλες συγκεντρώσεις πολιτών στις πόλεις της χώρας και των Ελλήνων του εξωτερικού και όχι μόνο  σε πρωτεύουσες του κόσμου με σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο» και με αφορμή την μεθοδευμένη από καιρό επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών δείχνει ότι οι νεοέλληνες αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική και πολιτειακή  καθίζηση της χώρας είναι συστημική 

Ο κ Μητσοτάκης σε συνέντευξη σε πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικό σταθμό επιχείρησε και νέες κυβιστήσεις 

Μετά την εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ ξεκίνησε το Μητσοτακικό επιτελείο  μια επικοινωνιακή καμπάνια πολιτικού πανικού,  στην προσπάθεια του να προσεγγίσει την νέα Αμερικανική ηγεσία, με κυβιστήσεις γύρω από την woke ατζέντα - η οποία τώρα αποκηρύσσεται μετά βδελυγμίας και με στόχο την προσωπική διάσωση του Μητσοτάκη, που φαίνεται ότι είναι σε δυσμένεια από την νέα Αμερικανική ηγεσία, όπως και το σύνολο σχεδόν των Ευρωπαϊκών ηγεσιών που ακολούθησαν πιστά το παγκοσμιοποιητικό σχέδιο ελέγχου και υποταγής των Δυτικών κοινωνιών στον παραλογισμό της «νέας τάξης πράγματων»

ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ «ΗΤΤΗΜΕΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ»

Νίκος Σίμος

Η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ αναλαμβάνει σε ελάχιστο χρόνο επίσημα και θα βρεθεί στο τιμόνι μιας υπό εξέλιξη οικονομικής παρακμής, την οποία ο ίδιος ο Τράμπ  έχει επισημάνει πολλές φορές  

Η νομισματική πολιτική που ακολουθήθηκε μετά το τέλος του κανόνα του χρυσού είναι ο πυρήνας της στρατηγικής  που κατέστησε τις ΗΠΑ υπερδύναμη, στην ουσία μια νεοαποικιακή αυτοκρατορία και αυτήν ακριβώς θέλει να «αναστήσει» ο μεγαλόστομος Τράμπ.

To «υπερβολικό νομισματικό προνόμιο» των ΗΠΑ - που έδωσε η κατάργηση του κανόνα του χρυσού - έδωσε ταυτόχρονα τη δυνατότητα στην άλλοτε υπερδύναμη:

 Πρώτον, να «νομισματοποιεί» το χρέος της, δηλαδή να εκδίδει απεριόριστη ποσότητα νομίσματος και να «απορροφά» έπειτα, την πλεονάζουσα ποσότητα, το διεθνές χρηματοπιστωτικό και εμπορικό σύστημα, χωρίς οι ΗΠΑ να κινδυνεύουν από πληθωριστικές εκρήξεις, αφού για παράδειγμα, στην ενεργειακή αγορά του πετρελαίου η ζήτηση του αμερικανικού νομίσματος ήταν και παραμένει- επι της ουσίας - υποχρεωτική.

Δεύτερον, η κατάργηση του κανόνα του χρυσού, έδωσε την δυνατότητα ακόμα και μέσα από δημοσιονομικά και εμπορικά ελλείμματα  να μην επηρεάζεται η Αμερικανική οικονομική ανάπτυξη.

Τρίτον, να έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί το νόμισμά της σαν γεωπολιτικό  και γεωοικονομικό «όπλο», επιβάλλοντας κυρώσεις σε όποια χώρα θεωρούσε εχθρική. 

«Είναι ο Τραμπ μια άλλη προσέγγιση της δυτικότροπης δυστοπίας»; Νίκος Σίμος

Η «δύσκολη κληρονομιά» του 2024 μεταβιβάστηκε ήδη στην νέα χρονιά – Ο πόλεμος συνεχίζεται παντού και σε κάθε επίπεδο – Η Δυτικότροπη δυστοπία ηττάται στα σημεία, αλλά δεν έχει χάσει τον πόλεμο .

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Από τους τελευταίους μήνες του 2024 έρχεται η «κληρονομιά» του δύσκολου και παγκόσμια επικίνδυνου 2025 και όσοι έχουν ελπίδες ότι κάτι θα αλλάξει στον νέο χρόνο, προς την κατεύθυνση της συνεννόησης και της ειρήνης φοβάμαι θα απογοητευτούν.

Τρίζει συθέμελα το πολιτικό προκάλυμμα της δυτικότροπης δυστοπίας των «ευγονιστών» κροίσων του άλλοτε δυτικού κόσμου, που εξακολουθούν να απολαμβάνουν τις σκανδαλώδεις φοροελαφρύνσεις – στις ΗΠΑ κυρίως – στην βάση των οποίων οφείλουν την αμύθητη περιουσία τους

Ένα – ένα τα «πουλέν» του δυστοπικού φόρουμ του Νταβός και των οιωνεί νεοφεουδαρχών του κόσμου χάνουν τα διφορούμενα πολιτικά ερείσματά τους, τόσο μέσα στο ίδιο το σύστημα που τους στήριζε όσο – και πολύ περισσότερο – στην κοινωνία που τους ανέχτηκε στα δυστοπικά πειράματά τους

Ο Μακρόν έχει την χαμηλότερη κοινωνική και πολιτική αποδοχή σαν πρόεδρος της Γαλλίας.

Η κυβέρνηση του δυστοπικού Σόλτς είναι σε απόλυτη αποδρομή με βέβαιη την ήττα στις επερχόμενες Γερμανικές εκλογές (εκτός αν συμβεί η, δυστοπικά λελογισμένη, εκτροπή τύπου Ρουμανίας, αν και το «αναμενόμενα πλειοψηφικά» διάδοχο CDU δεν διαφέρει ουσιαστικά σε πολλά)

«Μην απορείτε»! Ο Νίκος Σίμος γράφει για όσα έγιναν στη χώρα από το 2010, αλλά και για όσα έρχονται

Συγκινημένος εύζωνας της Προεδρικής Φρουράς που συμμετείχε στην στρατιωτική παρέλαση για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στην Θεσσαλονίκη, Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2024. (ΡΑΦΑΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ/EUROKINISSI)

ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΤΕ!

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Στην Ελλάδα, στην αέναη πια αποικία χρέους, το 2010 συντελέστηκε πείραμα.

Ένα πείραμα που αποτελούσε το προοίμιο της τελευταίας πράξης του σχεδίου, κόντρα στην ανθρωποκεντρική διάσταση της εξέλιξης στον πλανήτη, με στόχο την «κατοχή» του από μια ασήμαντη μειοψηφία κροίσων, που σώρευσαν πλούτο, το εμπράγματο μέρος του οποίου σπατάλησαν και συνεχίζουν να σπαταλούν με στόχο την «ιδιοκτησία του κόσμου».

Το πείραμα αυτό είχε σαν βάση την νεοφεουδαρχική αντίληψη του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και επιβλήθηκε μέσω του εύηχου, πλην αντικοινωνικού, «συμφώνου σταθερότητας».

Ένα πείραμα που με εκκίνηση την Ελλάδα είχε στόχο και αφορούσε τον Νότο της Ευρώπης, την οικονομική ακύρωση και εξάρτηση δηλαδή αυτής της Ευρωπαϊκής γεωοικονομικής ζώνης, στην κατεύθυνση της νεοφεουδαλιστικής αντίληψης της μετακοινωνίας και που για την Χώρα μας πήρε τραγικά χαρακτηριστικά

Από το 2010 η Χώρα λειτουργεί απροκάλυπτα σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας και ταυτόχρονα για λογαριασμό λίγων οικογενειών ημεδαπών νεοκοτζαμπάσηδων και των παρατρεχάμενών τους, που συγκεντρώνουν πλούτο σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία και σηκώνει το βάρος του κοινωνικοοικονομικού αφανισμού που της επέβαλαν οι μνημονιακές συμβάσεις αέναης δουλείας.

Είμασταν και παραμένουμε ο πειραματικός σωλήνας στον οποίο «προνομιακά» θα δοκιμαστούν όλα τα δυστοπικά σχέδια της «κοινωνίας του 1%».

Τώρα – όπως από το 2015 έλεγα στους ραδιοφωνικούς “Αναστοχασμούς” στην ΕΡΤΟΠΕΝ – η εξέλιξη αυτού του σχεδίου θα απλωθεί σε όλη την ήπειρο, με πρόσχημα την «σωτηρία του πλανήτη», μόνο που αυτή η σωτηρία θα αφορά αποκλειστικά τον άλλοτε Δυτικό κόσμο, αφού ο υπόλοιπος κόσμος αρνήθηκε τις λογικές των οιωνεί νεοφεουδαρχών και της «δεξαμενής διαστροφικής σκέψης» που είναι και παραμένει το διαβόητο WEF (οικονομικό φόρουμ Νταβός)

Μπορεί να ηττηθεί η Ρωσία; Νίκος Σίμος

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Κάποιοι «μεγαλόσχημοι» του δυστοπικού στρατοπέδου της – «άγριας» πλέον – Δύσης ισχυρίζονται ότι δεν μας ενδιαφέρει η Ουκρανία, η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί!!!

Πως όμως θα ηττηθεί η στρατιωτική υπερδύναμη του 21ου αιώνα;

Μια τέτοια δύναμη για να την φθείρεις πρέπει να αναλώσεις πόρους

Πόσους πόρους πρέπει να εξαντλήσει η Δύση για να φθείρει την Ρωσική υπερδύναμη;

Υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι τόσοι, ώστε να φθείρεις μια δύναμη, της οποίας το βάθος της τεχνολογίας των όπλων της εν πολλοίς αγνοείς σαν συλλογική Δύση;

Η απάντηση είναι πως όχι, δεν υπάρχουν ανεξάντλητοι πόροι, ούτε καν διαθέσιμοι στο μεσοπρόθεσμο μέλλον για την Δυτική οικονομία, που καταρρέει και παραγωγικά και χρηματοπιστωτικά.

Πως θα φθείρεις μια υπερδύναμη όταν οι οικονομίες της (άλλοτε) Δύσης είναι σε προοδευτική κατάρρευση, αφού έγιναν εξάρτημα της τυχοδιωκτικής Αμερικανικής πολιτικής;

Διαθέτοντας ,αφρόνως, οικονομικούς πόρους δισεκατομμυρίων, πως θα αντισταθμίσεις τις οικονομικές απώλειες όταν οι αγορές σου – μέσα από την ολέθρια ενεργειακή πολιτική και την προφανή διάθεση να βγάλεις εκτός αγοράς τον ενεργοτροφοδότη (Ρωσία) της Ευρώπης – κυριολεκτικά και μεταφορικά παγώνουν;

Το χρηματοπιστωτικό – παγκοσμιοποιητικό «πάρτι» του φαινόμενου χρήματος φαίνεται ότι τελείωσε, φαινόταν δηλαδή από καιρό για όσους μπορούσαν να το δουν και κυρίως να το ερμηνεύσουν!

Τελείωσε το «πάρτι» του φαινόμενου πλούτου και παρόλα αυτά οι παγκοσμιοποιητές επιμένουν στο συγκρουσιακό σχέδιό τους, με στόχο την τελική αναμέτρηση με τις δυνάμεις που αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία τους

Επιλέγουν στις καίριες πολιτικές θέσεις πολιτικούς – ενέχυρα, προκειμένου να μην διαταραχθεί η πορεία που κατατείνει στην αναμέτρηση με τις Ευρασιατικές δυνάμεις, που σωρεύουν εμπράγματο πλούτο και τους αμφισβητούν

Ο απερίγραπτος πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας και εκ των «πολιτικών ενέχυρων» της νέας φεουδαρχίας, νέος ΓΓ του ΝΑΤΟ Mark Rutte, είπε σε συνέδριο στις Βρυξέλλες ότι παρόμοια γεγονότα με τα ουκρανικά θα μπορούσαν επίσης να συμβούν στο έδαφος των χωρών της συμμαχίας, και ως εκ τούτου κάλεσε τις χώρες του ΝΑΤΟ να ενισχύσουν την άμυνα, να ξοδέψουν περισσότερα για την ασφάλεια και να στραφούν στη σκέψη εν καιρώ πολέμου.

Έφτασε στο σημείο αυτός, ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, να προτείνει τη διοχέτευση μέρους των κονδυλίων που προορίζονται για συντάξεις και κοινωνικές παροχές στην Ευρώπη στην παραγωγή όπλων, καθιστώντας σαφές ότι οι στρατιωτικές δαπάνες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας θα πρέπει να υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ, μια θέση που ανέπτυξε πρόσφατα κατά την ομιλία του στο ευρωπαϊκό γραφείο του Carnegie Endowment.

«Γιατί η ειρήνη δεν θα έρθει με τον Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ»-Νίκος Σίμος

Μια οπτική των εκκολαπτόμενων προτάσεων του επιτελείου Τράμπ για τον πόλεμο στην Ουκρανία – Η γεωπολιτική στην Μ Ανατολή, με την αιφνιδιαστική και αρνητική εξέλιξη του Συριακού ζητήματος

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Ακόμα δεν ανέλαβε καθήκοντα ο νεοεκλεγής πρόεδρος των ΗΠΑ και άρχισαν να αχνοφαίνονται τα σημάδια της επιβεβαίωσης, όσων κατέδειξαν ψύχραιμα και δίχως φανατισμούς, το ανερμάτιστο και το αίολο των προεκλογικών εξαγγελιών που εκστόμισε ο ιδιόρρυθμος και επικίνδυνος για την παγκόσμια ειρήνη μεγιστάνας ακίνητων Τράμπ

Όχι μόνο δεν φαίνεται διατεθειμένος να συμβάλλει στην ύφεση των επικίνδυνων για την παγκόσμια ειρήνη εντάσεων, αλλά τουναντίον, εξ’ όσων δηλώνει με το γνωστό «αργκό» πολιτικό του ύφος, φαίνεται ότι μάλλον οδεύουμε με την προεδρία του σε καθολική όξυνση, σε όλα τα ανοιχτά – από τους νεοαγγλοσάξονες και τους συμμάχους τους – μέτωπα

Με επιτελεία που περιλαμβάνουν, εκτός των άλλων, συγγενείς και φίλους, σε ένα άκρως ετερόκλητο συνονθύλευμα, επεξεργάζεται πολιτικές που στην ουσία θα αποτελέσουν συνέχεια της ασκούμενης Αμερικανικής εξωτερικής (νεοαγγλοσαξονικής) πολιτικής και ίσως και μια εξέλιξη της – επι τα χείρω – σε πολλά από τα ανοιχτά ζητήματα που η ηττημένη «Συλλογική Δύση» έχει ανοίξει, πάντα υπό την καθοδήγηση του «βαθέως Αμερικανικού κράτους» και όσων εμφανώς ή αφανώς το στηρίζουν ποικιλότροπα.

ΤΟ ΡΩΣΟΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Προεκλογικά είχε υποστηρίξει ο κ Τράμπ, ότι εντός 24ωρου(!) θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία

Αυτό βέβαια – καταλαβαίνει ο κάθε λογικός άνθρωπος ότι – δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, εκτός αν παρασκηνιακά είχε συμφωνήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ με τον Ρώσο ηγέτη Πούτιν, που στην ουσία και στους τύπους είναι ο ηγέτης της χώρας που κερδίζει τον πόλεμο

Τώρα και μετά την εκλογή του φαίνεται ότι αυτή η θέση του ήταν αίολη, ανερμάτιστη και πολιτικά «συνθηματολογική», χωρίς ουσιαστική βάση και χωρίς καμία προηγούμενη μελέτη και πολιτική επεξεργασία

Όπως η Wall Street Journal αναφέρει, οι συνεργάτες του Τράμπ έχουν καταθέσει ήδη τις προτάσεις τους επί του ζητήματος

Τι λέει για παράδειγμα μια εκ των προτάσεων;

Όπως το δημοσίευμα της WSJ αναφέρει η πρόταση περιλαμβάνει την καθυστέρηση της ένταξης του Κιέβου στο ΝΑΤΟ για τουλάχιστον 20 χρόνια, με αντάλλαγμα να συνεχίσει η Ουάσιγκτον να προμηθεύει την Ουκρανία με όπλα!

Το σχέδιο θα προβλέπει την παγίωση της πρώτης γραμμής όπως είναι σήμερα και τη δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στα ανατολικά, ενώ παραμένει ασαφές ποιος θα εποπτεύει την αποστρατικοποιημένη ζώνη μήκους 1.300 χιλιομέτρων.

Στο άρθρο της η WSJ αναφέρει ότι η Ουάσιγκτον θα απαιτούσε από τους Ευρωπαίους συμμάχους να στείλουν δικά τους στρατεύματα.

Το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία το ανέλαβαν δυο σύμβουλοι του νεοεκλεγέντος προέδρου Τράμπ, ο απόστρατος στρατηγός Κιθ Κέλογκ και ο Φρέντ Φλέιτζ.

ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΙΣΧΥ ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΟ ΔΕΣΜΟ ΔΥΣΤΟΠΙΑΣ

Νίκος Σίμος

Για τους Αμερικανούς πλέον ο πόλεμος στην Ουκρανία θεωρείται χαμένος.

 Η Ρωσία νίκησε στο πεδίο και τα όπλα της συλλογικής Δύσης και του ΝΑΤΟ «κάηκαν» στο μέτωπο, δείχνοντας σε όλο τον κόσμο την σοβαρή τεχνολογική υστέρηση των οπλικών συστημάτων της Βορειοατλαντικής συμμαχίας έναντι των Ρωσικών.

Ακόμα και οι βαλλιστικοί πύραυλοι μεσαίου ή και μεγάλου βεληνεκούς( Storm Shadow και Scalp), δεν είναι ικανοί να αλλάξουν την κατάσταση στο πολεμικό πεδίο, όπου η Ρωσία προελαύνει κατακτώντας χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και περιορίζοντας συνεχώς τον υποχωρούντα άτακτα Ουκρανικό στρατό και τους ΝΑΤΟϊκους μισθοφόρους, που έχουν εκατοντάδες απώλειες ημερησίως εδώ και μήνες! 

  

Ήδη η νότια ζώνη του Donetsk βρίσκεται στην κυριολεξία ένα βήμα πριν την ολική κατάρρευση, οι Ρώσοι θα πάρουν γρήγορα 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα μετά την πτώση του Kurakhove

Είναι τέτοια η προέλαση των Ρωσικών στρατευμάτων που ανάγκασε δημόσια τον Γερμανό στρατηγό Helmut Ganser να ομολογήσει ότι ήταν  επιχειρησιακό λάθος της Ουκρανίας η επίθεση στο Kursk … οι Ρώσοι νίκησαν συμπεραίνει ο στρατηγός!

 Ο Ουκρανικός στρατός χρησιμοποιήθηκε από τους νεοαγγλοσάξονες, αλλά το ΝΑΤΟ  ηττήθηκε! 

Όποια μορφή προπαγάνδας κι ‘αν χρησιμοποιηθεί για να ωραιοποιήσει την ήττα,  όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η «συλλογική Δύση» ηττήθηκε στην Ουκρανία. 

Ο ηττημένος Ουκρανός Πρόεδρος  Zelensky έκανε μια πρόταση, κατάπαυση πυρός 

«Αναστήθηκε» ο ναζισμός ή κάποιοι τον κρατούσαν χρόνια σε «ιστορική νάρκη»;

Νίκος Σίμος 

Kοντά στο μέσον του περασμένου αιώνα ο Ναζισμός υπήρξε το «πολιτικό» μέσον της καπιταλιστικής αναδιάταξης.

Τον χρησιμοποίησαν αυτοί, που σήμερα κόπτονται για την «Δημοκρατία της κοινωνικής υποταγής»  ή την  « παγκόσμια νεοφεουδαρχική κολεκτίβα των ανθρώπων- ζόμπι», όπως ακριβώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτό που επιχειρούν να επιβάλλουν στον πλανήτη, με τον εύηχο τίτλο της «μεγάλης επανεκκίνησης» 

Στις μέρες μας τα ναζιστικά σύμβολα, οι νοοτροπίες και οι μέθοδοι,  καθώς και η «πολιτική λογική»  του ναζισμού, που χρησιμοποίησε με λαϊκίστικα και μαρξιστοφανή πολιτικά επιχειρήματα και τότε το κοινωνικό μεσόστρωμα, προκειμένου να βρεθεί στην εξουσία,  χρησιμοποιούνται και τώρα, στις μέρες μας, για την «νέα μορφή»  του καπιταλισμού - την νεοφεουδαλιστική του τροπή ή παράφραση δηλαδή - από αυτούς, που τότε ήταν οι  «νικητές» του «Δευτέρου» στον κόσμο πολέμου.

  Σήμερα είναι οι ηττημένοι από την ίδια την στρέβλωση της καπιταλιστικής μορφής του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτισμού και την οικονομία του φαινόμενου χρήματος  που οι ίδιοι δημιούργησαν, σε έναν κόσμο που έσπαγε τις ψυχροπολεμικές ισορροπίες, μετά από μια μακρά περίοδο εξαναγκασμένης ειρήνης.

Σήμερα αυτές οι ελίτ της εξουσίας και του χρήματος  ζητούν, από τις δυτικές κοινωνίες, να πληρώσουν την ήττα τους, γιατί ήταν και είναι ιστορικά ανήθικες!

Γνώριζαν  πάντα ιστορικά να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε  «χέρια λίγων»  και τα χρέη που δημιουργούσε η αδηφάγος καπιταλιστική τους επέκταση,  στις πλάτες των λαών

Ο Χίτλερ και ο εθνικοσοσιαλισμός γενικότερα, και στις δυο κυρίαρχες εκφάνσεις του (ναζιστική και φασιστική), ήταν για τις δυτικές ελίτ της εξουσίας και του χρήματος, το σύμβολο και ταυτόχρονα το μέσον της καπιταλιστικής αναδιάταξης. 

ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΟΔΕΥΟΥΝ ΣΕ ΧΑΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΑΒΥΣΣΟ!

Η «λάθος πλευρά της ιστορικής εξέλιξης»  θα είναι μοιραία για την Γηραιά Ήπειρο και την Ελλάδα

Νίκος Σίμος

 Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Κάποιοι μιλούν για το χάος που έρχεται στην Ευρωπαϊκή ήπειρο

Τελευταία η κ Λαγκάρντ της ΕΚΤ μίλησε για ζοφερές μέρες που έρχονται, σε σχέση με το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη, εξ’ αιτίας της ζοφερής οικονομικής κατάστασης στην οποία εισέρχεται η Ευρωζώνη

Το καμάρι της Γερμανίας, ο μεταποιητικός τομέας, βιώνει μια βαθιά υπαρξιακή κρίση.

Οι εξελίξεις για την οικονομία της Γερμανίας δεν προμηνύουν τίποτε θετικό για το ευρώ και την Ευρωζώνη.

Οι ΕΚΤ σε έκθεσή της (20/11) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για νέα κρίση χρέους και τις επιπτώσεις από τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής οικονομίας στο ενδεχόμενο ενός εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ που θα πυροδοτήσει η αύξηση των δασμών.

Καθώς το ευρώ... δεν διαθέτει ένα.. υπουργείο Οικονομικών, το λογικό είναι να επικρατήσει η λογική της επικράτησης του ισχυρότερου και της διάλυσης αυτού που έχει αποκληθεί ευρωπαϊκό εγχείρημα.

 

 Αυτό που περιγράφει η έκθεση της ΕΚΤ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής ετών, που ευνόησε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που χώρισε και δίχασε την Ευρωπαϊκή ήπειρο, λειτούργησε σε βάρος της παραγωγικής οικονομίας της Ευρωζώνης,  υιοθετώντας  την πολιτική της «Νέας Τάξης Πράγματων», που υπαγόρευε ενσυνείδητους και αντιεπιστημονικούς   «οικονομικούς ερασιτεχνισμούς»  και ολέθριες λογικές, που έχουν σχέση με την καταστροφή της παραγωγικής οικονομικής βάσης της γηραιάς ηπείρου.

Πολιτικές υποδειγμένες και επιβαλλόμενες από τα «παγκοσμιοποιητικά κέντρα» που οφείλονται εν πολλοίς στους λαμπίτσες, που κατέλαβαν τις ολιγαρχικού τύπου εξουσίες, σε μια Ευρώπη υποθηκευμένη από την συνθήκη της ύπαρξής της σαν Ενωμένη, οδηγώντας την στα μονοπάτια της δυτικότροπης «παγκοσμιοποίησης»  και στο «γνήσιο τέκνο» αυτής την εκκολαπτόμενη Νέα Φεουδαρχία, όπως επιτάσσουν οι παρανοϊκές στοχεύσεις των θεωρούμενων  «ιδιοκτητών του κόσμου».

Οδεύοντας προς την τελική αναμέτρηση στον πλανήτη; Νίκος Σίμος

Βρισκόμαστε λίγο πριν την «τελικά αναμέτρηση»; 

Και ποιοι θα αναμετρηθούν θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ύπαρξη του πλανήτη;

 Ερωτήματα που μέχρι πρόσφατα τοποθετούνταν στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας, σήμερα με όσα γίνονται , μοιάζουν ρεαλιστικά.

 Συγκρούονται δυο κόσμοι, οι αξίες των οποίων πλέον είναι τελείως διαφορετικές και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική προσέγγιση τους. 

Ο Νίκος Σίμος αρθρογραφεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και πολλά από τα άρθρα του μπορούν να χαρακτηριστούν προφητικά. Η οπτική του σε θέματα γεωπολιτικής έχει μεγάλο ενδιαφέρον. 

Στη συνέντευξη του στο militaire channel, περιγράφει τους δύο αντίπαλους κόσμους που οδεύουν προς την τελική αναμέτρηση. 

«Η προμήθεια από τη Δύση και η χρήση των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από τους Ουκρανούς δεν είναι αρκετή για να αντιστρέψει την πορεία του πολέμου. Ο ρωσικός στρατιωτικός εξοπλισμός, όπως για παράδειγμα τα αεροσκάφη, έχει ήδη διασκορπιστεί και μεταφερθεί σε αεροδρόμια και εγκαταστάσεις πιο μέσα στη Ρωσική επικράτεια, αφού οι Ρώσοι θεωρούσαν πιθανή μια τέτοιας μορφής απόφαση από πλευράς ΗΠΑ και ΝΑΤΟ», λέει ο κ.Σίμος και προσθέτει ότι «το σκεπτικό της ηττημένης στο πολεμικό μέτωπο «συλλογικής Δύσης» είναι ότι, τα όπλα αυτά μπορεί να δώσουν στην Ουκρανία κάποιο πλεονέκτημα, σε μια εποχή που τα ρωσικά στρατεύματα κερδίζουν έδαφος στα ανατολικά της χώρας και το ηθικό είναι χαμηλό. Η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε αρνηθεί επί μήνες να επιτρέψει στην Ουκρανία να πλήξει τη Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, φοβούμενη την κλιμάκωση της σύγκρουσης, που μπορούσε και τυπικά να μας φέρει στην έναρξη του Γ’ Παγκόσμιου πολέμου …

«Η απόφαση Μπάϊντεν ανοίγει τον δρόμο για την τελική αναμέτρηση»

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΓΙΑ ΧΡΗΣΗ ΠΥΡΑΥΛΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΕΛΗΝΕΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Οι ΗΠΑ, δια του απερχόμενου προέδρου Μπάιντεν, που τυπικά βρίσκεται στον Λευκό Οίκο μέχρι την ορκωμοσία Τράμπ, επέτρεψαν για πρώτη φορά στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για να πλήξει στόχους εντός της Ρωσίας.

Η απερχόμενη κυβέρνηση Μπάιντεν έδωσε το «πράσινο φως» στο Κίεβο να μπορεί να χρησιμοποιήσει πυραύλους ATACMS αμερικανικής κατασκευής για «περιορισμένα»  πλήγματα εντός της Ρωσίας.

Στο παρελθόν και για την αποφυγή γενικευμένου πολέμου η Ουάσινγκτον είχε  αρνηθεί να επιτρέψει τέτοια πλήγματα

Η σημαντική αλλαγή πολιτικής έρχεται δύο μήνες πριν ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν παραδώσει την εξουσία στον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είναι επιφυλακτικός απέναντι στη στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ουκρανία.

Η Ουκρανία χρησιμοποιεί τους ATACMS, εναντίον ρωσικών στόχων στο κατεχόμενο ουκρανικό έδαφος για περισσότερο από ένα χρόνο. Έχει χρησιμοποιήσει τους ATACMS για να πλήξει αεροπορικές βάσεις στην κατεχόμενη χερσόνησο της Κριμαίας και στρατιωτικές θέσεις στην περιοχή Ζαπορίζια.

Αλλά οι ΗΠΑ δεν επέτρεψαν ποτέ στο Κίεβο να χρησιμοποιήσει τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς στο εσωτερικό της Ρωσίας  μέχρι τώρα.

Οι βαλλιστικοί πύραυλοι ATACMS της Lockheed Martin είναι από τους ισχυρότερους που έχουν παρασχεθεί μέχρι στιγμής στην Ουκρανία, με βεληνεκές έως και 300 χιλιόμετρα (186 μίλια).

Η Ουκρανία είχε υποστηρίξει ότι το να μην της επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα εντός της Ρωσίας ήταν σαν να της ζητείται να πολεμήσει με το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη της.

Η αλλαγή πολιτικής φέρεται να έρχεται ως απάντηση – πρόφαση στην πρόσφατη ανάπτυξη Βορειοκορεατικών στρατευμάτων για την υποστήριξη της Ρωσίας στη συνοριακή περιοχή του Κουρσκ, όπου η Ουκρανία κατέχει έδαφος από τον Αύγουστο.

Η προμήθεια και η χρήση των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από τους Ουκρανούς  δεν είναι αρκετή για να αντιστρέψει την πορεία του πολέμου. Ο ρωσικός στρατιωτικός εξοπλισμός, όπως για παράδειγμα τα αεροσκάφη, έχει ήδη διασκορπιστεί και μεταφερθεί σε αεροδρόμια και εγκαταστάσεις πιο μέσα στη Ρωσική επικράτεια, αφού οι Ρώσοι  θεωρούσαν πιθανή  μια τέτοιας μορφής απόφαση από πλευράς ΗΠΑ και ΝΑΤΟ .

ΟΙ ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Νίκος Σίμος

Η Ευρώπη εισπράττει τα επίχειρα της πρόσδεσής της στο άρμα της Δυτικής δυστοπίας.

Η βουλιμική και δουλική προς τα λόμπι συμπεριφορά των Ευρωπαίων πολιτικών, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πολύ κατώτεροι των ιστορικών περιστάσεων που υπαγορεύει ο ταραγμένος αιώνας που διανύουμε και που πρόθυμα  έσπευσαν, σχεδόν εντολοδοχικά,  να προσαρμόσουν τα «πλάνα αφηγήματα» της παγκοσμιοποίησης στην ΕΕ, οδήγησαν την - χρηματοπιστωτικά και μόνο - ενωμένη Ευρωπαϊκή κολεκτίβα σε πολιτικές επίπλαστης ευμάρειας (1993-2008) και σε δραματικές μεταβολές την 15ετια 2009-2024, στην οποία οι οικονομίες των  χωρών μελών του Νότου της Ευρωζώνης, θυσιάστηκαν για να διασωθεί το χρηματοπιστωτικό Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, που απειλούνταν με κατάρρευση, μετά το ξέσπασμα της κρίσης της φούσκας των ακινήτων στις ΗΠΑ, που μεταδόθηκε σαν χρηματοπιστωτική κρίση γρήγορα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία του άλλοτε Δυτικού κόσμου.

Τώρα έρχεται «η ώρα του ταμείου» για την χρηματοπιστωτική κολεκτίβα της ΕΕ, η ώρα των αρνητικών αποτελεσμάτων των πολιτικών, που διέλυσαν και αποσάθρωσαν την Ευρωπαϊκή οικονομία αφού προσδέθηκαν άκριτα στο άρμα της δυτικότροπης παγκοσμιοποίησης,  του χρηματοπιστωτισμού και του «φαινόμενου»  πλούτου, δηλαδή του πλούτου που δεν εδράζεται σε εμπράγματες οικονομικές αξίες,  αλλά προέρχεται από την τυχοδιωκτική έκφανση του χρηματιστηριακού χρηματοπιστωτισμού, των υπερτιμημένων μετοχών και του χρηματιστηριακού παίγνιου των ισοτιμιών των fiat νομισμάτων και των ασφαλίστρων κινδύνου.

Έχω βαθύτατη την πεποίθηση ότι, το ενοποιητικό εγχείρημα στην Ευρώπη ( με εκκίνηση την συνθήκη του Μάαστριχτ), υπαγορεύτηκε και υποδείχθηκε από τους πέραν του Ατλαντικού παγκοσμιοποιητές, που προετοίμαζαν μεθοδικά το έδαφος για την ύπαρξη μιας παγκόσμιας απολυταρχίας, όπου οι λίγοι, συγκεντρώνοντας μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πλούτου  και κατευθύνοντας μέσω ενεργούμενων προσώπων την πολιτική, θα πετύχαιναν να εξουσιάσουν ακόμα και την ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, μέσα από ένα ψυχότροπο σχέδιο που χαλκεύεται σε βάρος της Παγκόσμιας κοινωνίας εδώ και πολλά χρόνια.   

Ο κ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ ΕΙΝΑΙ Ο 47ος ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ …ΚΑΙ TΩΡΑ ΤΙ;

Νίκος Σίμος 

Η νίκη του Ντόναλντ Τράμπ και η επάνοδός του στην προεδρία - της σε αποδρομή και πολλαπλή παρακμή υπερδύναμης - των ΗΠΑ δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία, παρότι τα επι ενεχύρω παγκοσμιοποιητών ΜΜΕ ήθελαν ένα εκλογικό ντέρμπυ, επιχειρώντας να τονώσουν την έτσι κι αλλιώς προβληματική υποψηφιότητα της Καμάλα Χάρις.

Το καπιταλιστικό αδιέξοδο  των ΗΠΑ με την εκτεταμένη αποπαραγωγικοποίηση, την προκλητικά εμφανή οικονομική χρηματοροή δισεκατομμυρίων δολαρίων για την επίτευξη γεωστρατηγικών επιδιώξεων, αγνοώντας την εσωτερική οικονομική κατάσταση της χώρας,  που είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγήσει τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα σε καθεστώς δύσκολης διαβίωσης αφ’ ενός και το γεγονός ότι η βασική ατζέντα του προεκλογικού αγώνα της κ Χάρις ήταν στηριγμένη στην παραλογία της woke ατζέντας, του ιδιότυπου δικαιωματισμού  των ΛΟΑΤΚΙ παραβλέποντας τις επείγουσες ανάγκες του μέσου Αμερικανού πολίτη αφ’ ετέρου, ήταν οι βασικές παράμετροι που έδωσαν την νίκη στον κ Τράμπ και στο κίνημα των Αμερικανών Τραμπιστών πρωτίστως και δευτερευόντως στους Ρεπουμπλικανούς στους οποίους είναι ενταγμένος ο κ Τράμπ. 

Η προσπάθεια να χειραγωγηθεί η Αμερικανική κοινωνία και προεκλογικά από τους Δημοκρατικούς  στην κατεύθυνση μιας κοινωνίας ανάποδων και παράλογων εννοιών, που χτυπούσαν την βάση παραδοσιακών αρχών που συγκρατούν την έννοια της οικογένειας και της κοινωνίας, με εξόφθαλμες, παράλογες και κοινωνικά προκλητικές επιδείξεις, όπως για παράδειγμα η ανάδειξη σαν κοινωνικού προβλήματος τις δημόσιες τουαλέτες των τρανσέξουαλ πολιτών, η πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση εκατομμυρίων Αμερικανών για την οποία η κ Χάρις δεν είχε πρόταση για την καλυτέρευσή της, εξόργισε και κυριολεκτικά έσπρωξε εκατομμύρια ψηφοφόρους στο στρατόπεδο Τράμπ.

   Ακόμη και άνθρωποι υπέρ της LGBTQ+ κοινότητας, φεμινιστές, στράφηκαν κατά όλης αυτής της ανούσιας μπουρδολογίας σε έναν κόσμο που αυτή τη στιγμή έχει πραγματικά μεγάλα προβλήματα και βρίσκεται ένα βήμα μακριά από την κατάρρευση.

Γενικότερα, ως μήνυμα προς το Δημοκρατικό Κόμμα, η επιστροφή του Ντόναλντ Τράμπ στον Λευκό Οίκο αντιπροσωπεύει επίσης μια αποκήρυξη των woke πολιτικών, είτε πρόκειται για θέματα τράνς, είτε φεμινοναζισμού, είτε με τον ρόλο των γονέων και την παραδοσιακή οικογένεια ως κεντρικό παραδοσιακό ζήτημα αρχών της αμερικανικής ζωής.

Η νίκη των Ρεπουμπλικανών και του κινήματος Τράμπ και τα αποτελέσματα των εκλογών για τη Γερουσία, μαζί με την αναμενόμενη πολύ δυνατή παρουσία στη Βουλή, αντιπροσωπεύουν ένα μήνυμα αλλαγής και απόρριψης του δυστοπικού μοντέλου κοινωνίας  που προωθούσαν με εμμονή οι Δημοκρατικοί, που είχαν καταστεί πολιτικό ενέχυρο στα χέρια των επίδοξων νεοφεουδαρχών.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 5ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

Νίκος Σίμος

Οι Αμερικανικές εκλογές και ότι πιθανόν τις ακολουθήσει, προκαλεί ιδιαίτερη προσοχή και ανησυχία σε όσους αντιλαμβάνονται τις ασταθείς ισορροπίες του νέου δυστοπικού κόσμου, του οποίου  βιώνουμε στην εξέλιξη του όλοι, με ποιο εμφανή τα δείγματα στον άλλοτε δυτικό κόσμο.

Η αλήθεια είναι ότι οι εκλογές της 5/11/2024 ίσως είναι οι κρισιμότερες εκλογές στην ιστορία της – άλλοτε – υπερδύναμης και τούτο γιατί η κατάσταση των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά δύσκολη και στο γεωοικονομικό επίπεδο και στο γεωπολιτικό παγκόσμια. 

Ήταν και παραμένει μια χώρα «εργαλείο» στα χέρια των επινοητών της παγκοσμιοποίησης, που χρησιμοποιήθηκε απροκάλυπτα σαν αιχμή του δόρατος των δυστοπικών και κοσμογονικών αλλαγών που επιχειρήθηκαν, τόσο στο επίπεδο της πολιτικής, όσο και στο επίπεδο της οικονομίας παγκόσμια, με κατεύθυνση την «παγκόσμια διακυβέρνηση», μια μορφή σύγχρονης φεουδαρχίας, που αποτελούσε το όραμα των δημιουργών του «παγκοσμιοποιητικού» επινοήματος, με άλλα λόγια των κατόχων του χρήματος και του πλούτου που απομυζήθηκε από την παγκόσμια κοινωνία για σχεδόν 2,5 αιώνες!!!  

Η παγκοσμιοποίηση,  ή αλλιώς, η επιχειρούμενη  «νέα φεουδαρχία»  θέλει τον πλανήτη μια παγκόσμια κολεκτίβα, στην οποία αποδρομούνται όλα τα μέχρι σήμερα παραδεκτά δεδομένα που συγκροτούν τις παραδοσιακές έννοιες που  αποτέλεσαν τις βάσεις για την ανθρωποκεντρική εξέλιξη της ιστορίας.  

Θέλει καλά ελεγχόμενες κολεκτίβες, χωρίς εθνολογικά χαρακτηριστικά, με απολύτως ελεγχόμενη ροή χρήματος και άρα απόλυτα ελεγχόμενη οικονομία παρασιτικού επιπέδου, γιατί ο δυναμισμός της παραγωγικής οικονομίας δημιουργεί πεδία ανεξαρτησίας στους ανθρώπους και αυτό αποτελεί τον απόλυτο εχθρό του νεοφεουδαρχικού εγχειρήματος.

 Θέλει κοινωνίες «χυλό», στις οποίες οι μέλλοντες άνθρωποι μετατρέπονται σε ανθρωποειδή όντα, δίχως συνείδηση ή με συνείδηση απόλυτα κατευθυνόμενη από το κέντρο της  φεουδαρχικής διακυβέρνησης, που αποκλήθηκε εύηχα «παγκόσμια διακυβέρνηση».