Το χρονικό του μακεδονικού ζητήματος

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ
τεύχος 2351

Μέρος Τρίτο: Η γλώσσα ως τεκμήριο εθνικής ταυτότητας

Στη διάρκεια του ελληνικού Διαφωτισμού, η ιδέα της ελληνικής παλιγγενεσίας αναπτύχθηκε έχοντας ως βασικό πυρήνα προβληματισμού τα κριτήρια που συγκροτούν την ελληνικότητα και οριοθετούν την Ελλάδα ως χώρο. Το κριτήριο της γλώσσας θεωρήθηκε αναπόσπαστα συνδεδεμένο με αυτό της εθνολογικής καταγωγής. Η διαφοροποίηση των εθνοτήτων στον χώρο της Βαλκανικής, κυρίως στο γλωσσικό, προκύπτει αβίαστα. Βέβαια, υπήρχαν κάποιες περιοχές, το βασικό χαρακτηριστικό των οποίων ήταν η πολυγλωσσία. Αλλά και πάλι, οι γλώσσες διαχωρίζονται σε διαλέκτους καθώς και σε τοπικά ιδιώματα, έτσι που κάθε γλώσσα διέθετε δικούς της συμπαγείς γεωγραφικούς πυρήνες. Αυτό, ωστόσο, ήταν ευδιάκριτο για τις άλλες γλώσσες της Βαλκανικής, όπου γλώσσα και λαός είχαν το ίδιο όνομα. Με την ελληνική γλώσσα τα πράγματα δυσκόλευαν λόγω του ότι η εξάπλωσή της υπερέβαινε κατά πολύ τα γεωγραφικά όρια μέσα στα οποία γινόταν ευρεία και αποκλειστική χρήση της. Σε αυτό συνέτειναν αρκετοί λόγοι, κυρίως κοινωνικοί, θρησκευτικοί και οικονομικοί. Όπου προέκυπταν γλωσσικές διαφορές, αυτές μετατρέπονταν σε εθνικές.

Το κριτήριο της γλώσσας υπήρξε αναπόσπαστα συνδεδεμένο με αυτό της εθνολογικής καταγωγής, όπως και με τους εθνικούς αγώνες.

Στη Βαλκανική, ο προβληματισμός για την καταγωγή των εθνών αποτελούσε ένα ζήτημα που απασχολούσε ιδιαίτερα τους λαούς της, καθώς αυτό είναι ένα ιστορικό εργαλείο για τη χειραφέτησή τους.

Πράγμα που το βλέπουμε ήδη στο παρόν μας με το θέμα των Σκοπίων μετά την πρόσφατη Συμφωνία των Πρεσπών, στην οποία μια βασική παράμετρος είναι η λεγόμενη μακεδονική γλώσσα, που κατά συνέπεια υποδηλώνει και μακεδονική εθνότητα.

Όπως είδαμε, η γλώσσα είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο για τη συγκρότηση εθνικής ταυτότητας και τη σφυρηλάτηση της εθνικής συνείδησης. Η γλώσσα, ωστόσο, που τα Σκόπια βάφτισαν ως μακεδονική δεν διαθέτει προϊστορία, σε πλήρη και εκκωφαντική αντίθεση με αυτό που συμβαίνει με όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Δεν διαθέτει παρελθόν και πρόκειται για ένα προϊόν τεχνικής «επεξεργασίας» και όχι φυσικής εξέλιξης.

Η λεγόμενη «μακεδονική» γλώσσα, τόσο λεξιλογικά όσο γραμματικά και συντακτικά, είναι μία διάλεκτος της βουλγαρικής με επιμειξία πολλών σερβικών, τουρκικών, ελληνικών και αλβανικών στοιχείων. Ο καθηγητής Νικόλαος Ανδριώτης τονίζει ότι πρόκειται για σλαβικό ιδίωμα, το οποίο σχετίζεται με τη βουλγαρική. Στην ουσία, η λεγόμενη «μακεδονική» γλώσσα είναι ένα τοπικό ιδίωμα, ένα μείγμα των διαλέκτων που ομιλούσαν οι κάτοικοι των περιοχών Βέλες, Πρίλεπ, Κίτσεβο και Βιτωλίων (Μοναστήρι). Το ιδίωμα αυτών των περιοχών ήταν και το πιο οικείο στην πλειονότητα των κατοίκων της Ψευδομακεδονίας. Τα μακεδονικά πρωτοεμφανίζονται ως «επίσημη» γλώσσα στις 2 Αυγούστου του 1944 από την τότε νεοϊδρυθείσα Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της «Μακεδονίας».

25/1/23. Αποφράδα ημέρα 4 χρόνια μετά. Δεν ξεχνούμε ποια ονόματα ξεπούλησαν τη Μακεδονία.

25 Ιανουαρίου 2023. Αποφράδα ημέρα σήμερα. Τέσσερα χρόνια από την κύρωση του αίσχους από το Κοινοβούλιο. Πιο κάτω θα δείτε όλα τα ονόματα των 11 βουλευτών εκτός του ΣΥΡΙΖΑ που κύρωσαν τη Συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή. Οι 9 μεταγράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ προερχόμενοι από 5 διαφορετικά κόμματα και οι 2 εγκατέλειψαν την πολιτική!

Πρώτα όμως η αποκάλυψη ενός βιβλίου Σκοπιανών που συνεχίζουν την προπαγάνδα τους για «εθνική μειονότητα» εντός Ελλάδς με κάθε τρόπο. Ακόμα και με βιβλία μαγειρικής!

Πριν από μία εβδομάδα περίπου, σε κάποιο βιβλιοπωλείο βλέπω στο ράφι μαγειρικής ένα βιβλίο με τίτλο Macedonia. Κάτω μάλιστα υπήρχε η ταμπελίτσα «Greece». Εκεί βρισκόταν 5-6 βιβλία ελληνικής μαγειρικής. Το παίρνω και βλέπω το όνομα Κατερίνα Νίτσου. Ωραία, λέω. Να μία ωραία έκδοση με συνταγές από τη Μακεδονία! (πρώτη εικόνα το εξώφυλλο και δεύτερη το ράφι)

Το ανοίγω και βλέπω έναν χάρτη με τα Σκόπια στο κέντρο να γράφει «Βόρεια Μακεδονία». Ωχ. Λέω. Πρόβλημα. (εικόνα 3).

Ὀψοποιῶν μαγγανεῖαι

Μανώλης Κοττάκης Μάι 25, 2022

ΔΙΑΒΑΖΩ σέ ἔγκυρες ἱστοσελίδες…

… οἱ ὁποῖες συνήθως ἀπηχοῦν τήν ἀτμόσφαιρα πού ἐπικρατεῖ στό Μέγαρο Μαξίμου, ὅτι ὑπάρχει προβληματισμός στό ἐσωτερικό τῆς Κυβέρνησης γιά τίς ἐκλογικές ἐπιδόσεις τοῦ κόμματος στήν βόρειο Ἑλλάδα, ἡ ὁποία θεωρεῖται μαύρη τρῦπα στήν ἐπιρροή τῆς Νέας Δημοκρατίας (ἡ ὁποία ἐμφανίζεται νά ἀνακάμπτει σέ ἐθνικό ἐπίπεδο.) Καί ὅτι σύντομα ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θά περιοδεύσει ξανά στήν περιοχή. Γιά τόν λόγο αὐτό μάλιστα ὅρισε νέο πρόεδρο στήν νομαρχιακή ἐπιτροπή τοῦ κόμματος, τόν κύριο Ἰωακείμοβιτς, ἐνῶ ἀνέθεσε στόν ἔμπειρο στενό του συνεργάτη γραμματέα Ὀργανωτικοῦ τῆς Νέας Δημοκρατίας, Στέλιο Κονταδάκη, νά ἐποπτεύει τήν ὀργάνωση τῆς Θεσσαλονίκης. Ὡς αἰτία γιά τήν ἀπόκλιση τῶν ποσοστῶν τῆς Νέας Δημοκρατίας στόν Βορρᾶ σέ σύγκριση μέ τήν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα ἀναφέρεται τό γεγονός ὅτι σέ αὐτήν τήν εὐαίσθητη περιοχή τῆς ἐπικρατείας τά ποσοστά συμπάθειας πρός τήν Ρωσσία εἶναι αὐξημένα. Μακάρι νά ἦταν μόνον αὐτό. Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτό.

Τήν Πέμπτη τό μεσημέρι φθάνοντας στήν Θεσσαλονίκη στά διόδια τῶν Μαλγάρων εἶδα ὅτι στέκονταν νέες κοπέλλες μέ ποντιακές φορεσιές καί μοίραζαν κεριά στούς διερχόμενους ὁδηγούς τῶν Ι.Χ. αὐτοκινήτων στή μνήμη τῶν χιλιάδων προγόνων τους –πού αὐτή τή μέρα δολοφονήθηκαν ἀπό τά στρατεύματα τοῦ Κεμάλ καί ἐκδιώχθηκαν ἀπό τίς πατρογονικές ἑστίες τους. Δύσκολο γιά τήν Ἀθήνα νά καταλάβει πόσο βάθος κρύβει αὐτή ἡ ἐνέργεια πού εἴδαμε μέ τά μάτια μας στά διόδια. Ἄν τό καταλάβαινε δέν θά διαβάζαμε τήν ἴδια μέρα ὅτι κομματικά στελέχη τῆς Νέας Δημοκρατίας στήν ΕΑΒ ἐξέδωσαν ἀνακοίνωση-ὕβρη πρός τά θύματα τῆς Γενοκτονίας καί ὑποστήριξαν μέ αὐτήν ὅτι ἡ Γενοκτονία τῶν Ποντίων ὀφειλόταν στόν ἀπελευθερωτικό ἀγῶνα τῶν Τούρκων!

Τό Σάββατο τό πρωί μιλῶντας στόν δεύτερο σέ ἀκροαματικότητα ἐνημερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό τῆς πόλης, τό ράδιο Metropolis, ἀκροατής μοῦ ὑπενθύμισε μία δήλωση πού ἔκανε πρό μηνός ἡ Ντόρα Μπακογιάννη τήν ὁποία –δυστυχῶς γιά τήν Νέα Δημοκρατία– ὄχι μόνο δέν τήν ξέχασαν ἀλλά τήν θυμίζουν διαρκῶς στή βόρεια Ἑλλάδα. Μία δήλωση πού ἀφοροῦσε τόν πόλεμο. Σύμφωνα μέ αὐτήν, ὅποιος δέν καταδίκασε τήν ρωσσική εἰσβολή, χωρίς ἀστερίσκους, καί δέν τάχθηκε στήν σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας, εἶναι ψεκασμένος καί ρωσσόφιλος. Ἡ δήλωση αὐτή φόρτισε καί ἐνόχλησε πολῖτες πού στίς προηγούμενες ἐκλογές τοῦ 2019 ψήφισαν τήν Νέα Δημοκρατία. Δέν σχολίασα εἰδικῶς τήν δήλωση τῆς κυρίας Μπακογιάννη, παρατήρησα ὅμως ὅτι σύμφωνα μέ τήν τελευταία μέτρηση τοῦ Εὐρωβαρόμετρου ἡ ὁποία βεβαίως φυσικά καί ἀπεκρύβη ἀπό τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως, τό 66% τῶν Ἑλλήνων διαφωνεῖ μέ τούς χειρισμούς τῆς Κυβέρνησης στόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας. Ρωσσόφιλοι τό 66%; Ψεκασμένοι τό 66%;

Μᾶλλον κάποιο λάθος πρέπει νά ἔχει γίνει. Τό ἀπόγευμα τίς ἴδιας μέρας συνάντησα σημαντικό τοπικό παράγοντα ὁ ὁποῖος ἐκ τῆς θέσεώς του γνωρίζει ἀρκετά γιά τήν ἀθέατη συνεισφορά τοῦ ἐπιχειρηματία Ἰβάν Σαββίδη στήν οἰκονομία τῆς πόλης. Μπορεῖ στήν Ἀθήνα ἐμεῖς νά τόν θεωροῦμε «διάβολο», καί ἀρκετά πρωτοσέλιδα νά προαναγγέλλουν οἰκονομικούς ἐλέγχους στίς ἐπιχειρήσεις του καί πίεση γιά τήν ἀποχώρησή του ἀπό τήν Ἑλλάδα, ὡστόσο στήν καρδιά τῆς Μακεδονίας ὁ Ἕλληνας ὁμογενής ἀντιμετωπίζεται ὡς «ἄγγελος». Μοῦ διηγήθηκαν πῶς βοήθησε μυστικά χωρίς νά τό μάθει κανείς ποτέ τό Νοσοκομεῖα τῆς πόλης ἱδρύοντας μονάδες ἐντατικῆς θεραπείας, πῶς βοήθησε μυστικά τόν σύλλογο τυφλῶν ὅταν ἐκεῖνος τοῦ κατέθεσε ἕνα αἴτημα γιά τήν σήμανση στούς δρόμους, πῶς βοήθησε χιλιάδες Πόντιους καί Μακεδόνες νά βροῦν δουλειά ὅταν ἐκεῖνοι χτυποῦσαν ἀθηναϊκές πόρτες καί τίς εὕρισκαν κλειστές.

"CARA...ΒΕΡΟΙΑ!" του Δημήτρη Μάρτου

CARA...ΒΕΡΟΙΑ!

Δημήτρης Μάρτος

Η τάση κάποιων Ελλήνων πανεπιστημιακών να ευθυγραμμίζονται με νεοθωμανικές παραχαράξεις της ιστορίας και η αφέλεια της ενδοξολογίας μας, όπως αποτυπώνεται σε σχόλιο τοπικού σάιτ, σχετικά με το όνομα της Βέροιας: «Η πόλη της Βέροιας κατά το ένδοξο παρελθόν της είχε πολλά και διαφορετικά ονόματα», προκάλεσαν τη συγγραφή αυτού του άρθρου.

Ως προς το πρώτο: Ένας υποβόσκων νεοθωμανισμός προσπαθεί να διαβρώσει την εθνική πνευματικότητα των Ελλήνων. Μέσα από συνέδρια, ερευνητικά προγράμματα και κοινές ανακοινώσεις, παγιδεύει Έλληνες και Δυτικοευρωπαίους επιστήμονες σε νεοθωμανικές αναγνώσεις της ιστορίας, όπως ότι «οι κοινωνίες στα χρόνια των Οθωμανών ήταν δυναμικές», ότι οι λαοί «ζούσαν ειρηνικά», με «συνεργασία», ακόμη και με «ισονομία». Προσπαθώντας να εξωραΐσουν τη μνήμη της τουρκοκρατίας συσκοτίζουν τις ρατσιστικές, φοβικές και άκρως καταπιεστικές διακοινοτικές σχέσεις και γελοιοποιούν την ιστορική επιστήμη, με το να βαφτίζουν την οθωμανική αυτοκρατορία «πολυπολιτισμικό παράδεισο». Υιοθετούν ονομασίες του κατακτητικού-οθωμανικού λεξιλογίου, όπως, πχ, για τη Βέροια, το ψευδωνύμιο «Karaferye», που προέρχεται από τις αλώσεις της (1386-1448).

Ως προς το δεύτερο: Η Βέροια δεν είχε «πολλά και διαφορετικά ονόματα»· είχε και έχει ένα και μόνο όνομα. Από την πρώτη γραπτή αναφορά που έχουμε γι’ αυτήν από τον Θουκυδίδη (432πΧ), μέχρι σήμερα, λεγόταν Βέροια και γύρω από αυτό το αιώνιο όνομα αναπτύχθηκαν διάφορες ηχητικές, γραμματολογικές και μεταφραστικές παραφθορές. Εκτός από μία: αυτή του Karaferye. Με βάση αυτό το ψευδωνύμιο προσπαθεί να επεκτείνει στο χρόνο και το χώρο την ασχήμια του το Τουρκικό κράτος.

Είναι γνωστό ότι από πάθη συμφώνων, όπως από β σε φ ή μπ και φωνηέντων, όπως από οι σε ι και οε, δημιουργούνται μετεξελίξεις στην προφορά λέξεων. Ακόμη και από μεταφραστικές μεταγραφές, όπως του ελληνικού ι ή οι, σε λατινικό e ή οe, δημιουργούνται νέες αποδόσεις, όπως συμβαίνει με το Berea ή Beroea. Ακόμη δημιουργούνται και γραμματολογικές ασυμφωνίες, όπως του ελληνικού β, με το λατινικό b ή v κλπ.

Έτσι, οι γραμματολογικές, φωνολογικές και μεταφραστικές αποδόσεις της Βέροιας, όπως: Βέργια, Φέροια, Beria, Beroea, Beroia, Berroia, Berea, Boor, Veria, Veroia, Verria, Veriya κλπ, ή οι επιτιμητικές προθηματικές παραφθορές: Karaveria, Karaferia, Karaferye, Karaferiya κλπ, ή και οι εγκωμιαστικές επιθετικές παραφθορές: Cara Veria, Cara Fheria κλπ, επιβεβαιώνουν ότι το όνομά της άντεξε στο χρόνο απέναντι στις αλλοιώσεις που προκάλεσαν διάφοροι κατακτητές και ταξιδιώτες.

Το τουρκικό kara (καρά)

Το Karaferia έχει διαφορετική προέλευση από το Karaferye. Παράγεται από την προσθήκη στο Βέρια ή Φέρια (μεταγραφή του Β σε Φ) του προθηματικού επιθέτου kara, που, στην περίπτωσή μας, χαρακτηρίζει την πόλη ως μαύρη-σκοτεινή. Το kara προκαλείται είτε ως αρνητικός χαρακτηρισμός του αντιστασιακού πνεύματος της πόλης, η οποία αντιστάθηκε σθεναρά στις τουρκικές ορδές και μόνο με προδοσία κατακτήθηκε, είτε ως περιβαλλοντική επιτίμηση: βροχερή, ομιχλώδης, με πολλά δάση πέριξ, που της προσέδιδαν μια σκοτεινότητα. Πιο πιθανό να είναι ενισχυτικό μιας αρνητικότητας, λόγω της αντίστασής της στους Τούρκους. Ίσως, έτσι ερμηνεύεται το ότι οι Χριστιανοί ενίοτε το αναπαρήγαγαν ως θετικότητα.

Το Karaferye προέρχεται από το όνομα του Τούρκου αξιωματούχου Kara Ferye, που πρώτος αναρριχήθηκε στα τείχη της πόλης κατά την πρώτη άλωσή της (1386) και έγινε διοικητής της. Η αναφορά σ’ αυτόν γίνεται από τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή (1668) και ενδεχομένως να είναι υπαρκτό πρόσωπο. Το Karaferye, όμως, δεν αποτελεί μια ηχητική ή γραμματολογική παραφθορά τoυ ονόματος της Βέροιας· πρόκειται για άλλο όνομα, που δεν επικαλούνταν ούτε και οι Οθωμανοί. Χρησιμοποιείται μετά τη δημιουργία του τουρκικού κράτους, το 1923, στα πλαίσια μια ιμπεριαλιστικής πνευματικότητας· ότι η πραγματική ιστορία της πόλης αρχίζει από την ημέρα της κατάκτησής της από τους Οθωμανούς.

Κώστας Παπαϊωάννου: Η κληρονομιά του Αλέξανδρου

Απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο του Κώστα Παπαϊωάννου, (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2014)

Από το Άρδην τ. 97, Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2014

Έξι αιώνες μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, ένας Έλληνας από την Αίγυπτο, παίρνοντας το όνομα του Καλλισθένη, του συντρόφου του μεγάλου Μακεδόνα, συγκέντρωσε σε μια ενιαία αφήγηση όλους τους θρύλους που το όνομα του Αλεξάνδρου είχε απελευθερώσει στην ελληνιστική Ανατολή, μεταμορφώνοντας τον κατακτητή της Ασίας σε ένα είδος μάγου που έβγαινε από τις Χίλιες και μια νύχτες.

Η χωρίς προηγούμενο διάδοση του μυθιστορήματος του ψευδο-Καλλισθένη δείχνει καθαρά την τεράστια εντύπωση που προκάλεσε σε όλο τον κόσμο η μορφή του Αλεξάνδρου. Μέσω της λατινικής μετάφρασης του Ιούλιου Βαλέριου (4ος αι.) και εκείνης του αρχιερέα Λέοντα (Νάπολη, 10ος αι.), το Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου, συμπληρωμένο με τις μυθοπλασίες της Historia de Proeliis και της Επιστολής του Αλέξανδρου στον Αριστοτέλη, έγινε γνωστό σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και αναπαράχθηκε σε πολλές γλώσσες, φτάνοντας μέχρι την Ισλανδία. Παρομοίως, και οι ανατολικοί λαοί μετέγραψαν στις γλώσσες τους την αφήγηση του ψευδο-Καλλισθένη, εμπλουτίζοντάς την με παραλλαγές που ο αλεξανδρινός μύθος είχε γεννήσει στην Ανατολή. Έτσι, για τους Αιγυπτίους, ο Αλέξανδρος υπήρξε ο γιος του τελευταίου Φαραώ, Νεκτανεβώ Β΄, ενώ οι Πέρσες Φιρντουζί (10ος αι.) και Νιζαμί (12ος αι.) τον είχαν μεταβάλει σε απόγονο του οίκου των Αχαιμενιδών, δηλαδή σε εθνικό ήρωα του Ιράν. Υιοθετημένος από την εσχατολογική ιουδαϊκή φιλολογία, ο Αλέξανδρος είναι επίσης παρών στο Κοράνι, όπου αναφέρεται ως Ισκαντέρ Δουλ-Καρνεΐν («Αλέξανδρος Δικέρατος»), σε ανάμνηση του γιου του θεού Άμμωνα, που ήταν στολισμένος με τα δύο κέρατα του πατέρα του. Ανάλογα χαρακτηριστικά βρίσκουμε στις αναρίθμητες μεταφράσεις του Μυθιστορήματος του Αλέξανδρου, στη συριακή, αρμενική, κοπτική, αιθιοπική, τουρκική, μαλαϊκή, σιαμέζικη και λοιπές γλώσσες. Ακόμα και σήμερα, οι οικογένειες των ευγενών του Μπαντακσάν, στις υπώρειες του Ιντοκούς, ισχυρίζονται πως κατάγονται από τον Αλέξανδρο, ενώ οι Καφίρ των ορέων του Νουριστάν θεωρούν πως είναι πρόγονοι των στρατηγών και των στρατιωτών του. Παρομοίως, ο πρόεδρος Σοεκάρνο –αλλά και οι παλαιοί Ολλανδοί κυβερνήτες– είχαν μεταμορφωθεί από τους κατοίκους της Ιάβας σε απογόνους του μεγάλου Ισκαντέρ Αγκούνγκ…

Άγαλμα του Βούδα, ελληνο-βουδιστικής τεχνοτροπίας, από το Βασίλειο της Ghandara, στο σημερινό Πακιστάν (1ος-2ος αι. μ.Χ.).

Η εθνική ταυτότητα των αρχαίων Μακεδόνων

Ο Αλέξανδρος εισβάλλει στην Ιταλία. Μικρογραφία από τον κώδικα Peniarth 481.

Ο πανελληνισμός του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η εθνική του αυτο-αντίληψη

Απόσπασμα από την έρευνα του Alexander Harmantas, Αρχαία μακεδονική εθνική ταυτότητα: Μια μελέτη με βάση τις βιβλιογραφικές πηγές από τον 5ο π.Χ. ως το 2ο μ.Χ. αιώνα, Βασιλικό Παν/μιο του Κίνγκστον, 2017.

Αν τελικά δεν γνωρίζουμε πολλά σε σχέση με την αυτο-αντίληψη των Μακεδόνων ως συλλογική εθνοτική ομάδα, τι μπορούμε να συμπεράνουμε για τη συνολική τους πολιτιστική κληρονομιά; Είναι δυνατόν να περιγράψουμε την κατάκτηση της Αιγύπτου και της Εγγύς Ανατολής σαν μια, ουσιαστικά, ελληνική κατάκτηση; Ίσως, η πιο προφανής προσέγγιση που θα επιτρέψει να απαντήσουμε τα παραπάνω ερωτήματα είναι η θέση του ίδιου του Αλέξανδρου· πραγματικά, δεν θα έπρεπε να βρούμε κάποια σημαντική διατύπωση μακεδονικής ταυτότητας στον πιο φημισμένο Μακεδόνα όλων των εποχών; Είδαμε ότι οι υπάρχουσες πηγές για τον Αλέξανδρο είναι αρκετά μεταγενέστερες και δεν μας προσφέρουν πάντα μια ξεκάθαρη άποψη για τις στάσεις και τις απόψεις των συγχρόνων του απέναντι στον ίδιο και τους Μακεδόνες συμπατριώτες του. Ωστόσο, όλες οι πηγές μας συμφωνούν στην στάση του Αλέξανδρου να εμφανίζει την κατάκτηση της Ανατολής σαν ένα θεμελιακά ελληνικό θρίαμβο. Το μέσο με το οποίο επικοινωνούσε αυτή την άποψη ήταν ο πανελληνισμός, που μπορεί να αποδοθεί κάπως ελεύθερα ως η ελληνική πολιτισμική ή πολιτική ενότητα. Στην περίπτωση του ένδοξου Μακεδόνα κατακτητή, μια κατάλληλη περιγραφή του πανελληνισμού θα μπορούσε να είναι η ιδέα ότι διάφορες πόλεις-κράτη θα μπορούσαν να γίνουν πλουσιότερες χάρη στην ένωσή τους στον κοινό στόχο της κατάκτησης όλης, ή έστω μέρους, της περσικής αυτοκρατορίας. Έστω κι αν δεν μπορεί να παραληφθεί το εγγενές πολιτικό στοιχείο αυτής της πολιτικής, είναι εντούτοις προφανές ότι η σχέση του Αλέξανδρου με τον πανελληνισμό υπερέβαινε τα αμιγώς πολιτικά κίνητρα, δεδομένης της αργεαδικής του καταγωγής, καθώς και της γνήσιας κλίσης του προς το ομηρικό ήθος. Ως υποτιθέμενος απόγονος του Ηρακλή (μέσω του Φιλίππου) και του Αχιλλέα (μέσω της μητέρας του, Ολυμπιάδας), ο Αλέξανδρος κατά πάσα πιθανότητα δεν αμφέβαλλε για την «ελληνικότητά» του. Πράγματι, η προώθηση του πανελληνισμού δεν δίνει απλώς έμφαση στην ελληνική του ταυτότητα, αλλά τον ταυτίζει με τα ελληνικά ηρωικά ιδεώδη και, συνεπώς, ενέχει μεγάλη σημασία για τον ίδιο σε προσωπικό επίπεδο.

«Τιμάμε τους ήρωες που ”έπεσαν” για να μην παραδοθεί η Μακεδονία»

22 Ιουλίου 1943: Οι Ηρωίδες Λίλη και Σταθοπούλου αψηφούν τα γερμανικά τανκ και πέφτουν νεκρές

Ένας λαός υψώνεται, άμα μάθει να μη φοβάται την αλήθεια.

 - Δημήτρης Γληνός

Ο μήνας Ιούλιος είναι σημαδιακός για την ελληνική Μακεδονία, για την Ελλάδα ολόκληρη, καθώς τον Ιούλιο του 1943, στην μαύρη περίοδο της Γερμανικής Κατοχής διοργανώθηκαν μερικές από τις πιο συγκλονιστικές μαχητικές εκδηλώσεις, που γνώρισε αυτός ο τόπος, ανατρέποντας τα σχέδια για την επέκταση της βουλγαρικής φασιστικής Κατοχής στη Μακεδονία.

Στις 22 Ιουλίου 2018 , συμπληρώνοντα 75 χρόνια από το μεγάλο συλλαλητήριο της 22 Ιουνίου 1943. Τότε που ο Αθηναϊκός Λαός, κινητοποιημένος απλό το ΕΑΜ, εξεγέρθηκε και με ορμή και όγκο πρωτοφανή σε μια μοναδική στιγμή πολιτικής αντίστασης, στην κατεχόμενη από τους ναζί Ευρώπη βροντοφώναξε "ΟΧΙ" στην παράδοση της Μακεδονίας στους Βούλγαρους φασίστες. Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους προσπάθησαν να καταστείλουν την αντιφασιστική και πατριωτική διαδήλωση και το δέντρο της λευτεριάς ποτίστηκε με το αίμα 15 νέων μαρτύρων και 50 τραυματιών.

Παναγιώτα Σταθοπούλου ετών 17

Στη διασταύρωση των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου μία 17χρονη Επονίτισσα, η Παναγιώτα Σταθοπούλου, προσπάθησε με το σώμα της να ακινητοποιήσει ένα άρμα. Ένας Γερμανός, μέλος του πληρώματος, την πυροβόλησε και τη σκότωσε. Την ίδια στιγμή, η 19χρονη φοιτήτρια της Γαλλικής Ακαδημίας, Κούλα Λίλη επιτέθηκε στον οδηγό του άρματος με το τακούνι του παπουτσιού της, αλλά έπεσε κι αυτή νεκρή από τα πυρά του πληρώματος.

Σήμερα, 75 χρόνια μετά από αυτό το συλλαλητήριο που πέτυχε να ματαιώσει τα σχέδια της προσάρτησης της Μακεδονίας και της Θράκης, η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού αντιτίθεται στην αποστασία από την ιστορία, τη μνήμη και τους αγώνες, με την αντισυνταγματική και καταστροφική για τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα "Συμφωνία των Πρεσπών" που προσπαθεί να μας επιβάλει το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε. και η Κυβέρνηση των πρόθυμων που σφετερίζεται το όνομα της Αριστεράς.

Επιλέγουμε να τιμήσουμε τους νεκρούς, στις 24 Ιουλίου 2018, στην επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Γιατί δημοκρατία δεν είναι οι φιέστες και η δεξιώσεις, αλλά ο σεβασμός της βούλησης της πλειοψηφίας και της αλήθειας των Λαϊκών Αγώνων.

Ό,τι κατάκτησε ο λαός μας το κέρδισε με ποτάμια αίματος, με συνεχείς αγώνες και κινητοποιήσεις. Τίποτε δεν χαρίστηκε. Αψευδής μάρτυρας η ιστορία, που καταγράφει τους αγώνες για Ελευθερία, αλλά και τα τραγούδια του τόπου μας, που εκφράζουν τον πόνο και τη λύπη.

Τότε η Λαϊκή Αντίσταση αναπτυσσόταν ραγδαία, και στην ανακοίνωση από τους Γερμανούς ναζί, ότι θα πραγματοποιηθεί επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής και πέρα από τον Στρυμόνα, ως τον Αξιό ποταμό, προχωρώντας έτσι σε άμεση παράδοση στους Βούλγαρους φασίστες του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής Μακεδονίας αλλά και σημαντικών τμημάτων της Θράκης ΞΕΣΠΟΥΝ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ.

Η ανακοίνωση του ΕΑΜ αρχίζει ως εξής: «Η Μακεδονία ολόκληρη παραδόθηκε στη βουλγαρική θηριωδία…» και καταλήγει: «Να ενωθούμε σε ένα πανεθνικό, παλλαϊκό μέτωπο για τη σωτηρία της Μακεδονίας, για το ξεσκλάβωμα της χώρας»! Ανάλογη είναι και η ανακοίνωση του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ στον παράνομο Ριζοσπάστη (18/7/43) που κατέληγε: «… Ζήτω η Ελληνική Μακεδονία και η Δυτική Θράκη! Ελεύθερη, ανεξάρτητη, ακέραια, λαοκρατούμενη Ελλάδα!».

Στις προετοιμασίες για τη μεγάλη κινητοποίηση κατά της βουλγαρικής αποκρουστικής επέκτασης πρωτοστατούν οι αξέχαστοι Ηλέκτρα Αποστόλου (δολοφονήθηκε ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούλη του 1944, στην Ειδική Ασφάλεια), ο Βασίλης Εφραιμίδης, η Παναγιώτα Σταθοπούλου και πολλοί άλλοι νεολαίοι. Η μεγάλη ώρα πλησιάζει. Οι νέοι, οι νέες, οι ανάπηροι, ο λαός θα γράψουν ιστορία. Απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες λαού είναι: οι έφιπποι Ιταλοί καραμπινιέροι, οι Γερμανοί ναζί με βαρύ οπλισμό και άρματα, ντόπιοι δωσίλογοι, γερμανοθρεμμένοι προδότες, μπάτσοι του Ράλλη. Η λαοθάλασσα με τα ουρανομήκη συνθήματα που δονούν τους αθηναϊκούς δρόμους δημιουργούν αμηχανία και προς στιγμήν δισταγμό στο προαναφερόμενο εχθρικό εσμό των ενόπλων. Οι ιαχές: «Κάτω τα χέρια από την Ελληνική Μακεδονία!», «Έξω οι Βούλγαροι κατακτητές», «Απεργία γενική», «Θάνατος στους προδότες!», κυριαρχούν.

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΗ Η ΜΕΡΚΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ - ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΕΣΠΕΣ

"Επιτροπή για διενέργεια δημοψηφίσματος σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών"

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΗ Η ΜΕΡΚΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΕΣΠΕΣ

Η επίσκεψη Μέρκελ στην Ελλάδα αποτελεί κορύφωση των παρεμβάσεων που επιχειρεί απροκάλυπτα ο διεθνής παράγοντας, δια του ευρωϊερατείου, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, προκειμένου να επιβάλει στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό την αποδοχή της συμφωνίας των Πρεσπών.

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σέρνει την Ελλάδα, ως κράτος χειραγωγούμενο, να υπογράψει μια συμφωνία που απειλεί να επισφραγίσει μια επαίσχυντη υποχώρηση απέναντι στον αλυτρωτισμό των Σκοπίων και να «βαλκανοποιήσει» σε μόνιμη βάση τη Βόρεια Ελλάδα με αντάλλαγμα την αναστολή της μείωσης των συντάξεων και ολιγόμηνες καθυστερήσεις στην εφαρμογή επαχθών μνημονιακών δεσμεύσεων. Θέλοντας να τη φέρει άμεσα στην ελληνική Βουλή για κύρωση, μεθοδεύει τετελεσμένα που θέτουν κίνδυνο το μέλλον της χώρας και διχάζουν τον λαό, ενώ επιδίδεται σε αήθεις συναλλαγές στη Βουλή για να εξασφαλίσει την ευτελή πλειοψηφία των 151 βουλευτικών ψήφων.

Ήδη ο Ζάεφ δίνει ρεσιτάλ «ψευδομακεδονισμού» αξιοποιώντας την αναγνώριση γλώσσας και υπηκοότητας που του παραχώρησε η Ελλάδα και προετοιμάζει την έκδοση εκατοντάδων χιλιάδων διαβατηρίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Κάτι που αποτελεί προάγγελο για το τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον σε σχέση με το ίδιο το όνομα των Σκοπίων ως «Μακεδονίας».

Για την ολοκλήρωση και επιστασία αυτών των διαδικασιών έρχεται στην Ελλάδα η κα Μέρκελ, η οποία κομίζει έναν διπλωματικό μποναμά όμοιο σε καταστροφικότητα με τις οικονομικές πολιτικές που μας επέβαλε τα τελευταία δέκα χρόνια.

Και η παρουσία της δεν συνδέεται μόνο με τη στήριξη μιας κυβέρνησης την οποία και χειραγωγεί, αλλά αποσκοπεί και στην πίεση στα υπόλοιπα κόμματα, βουλευτές και θεσμούς, ώστε να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη επικύρωση της συμφωνίας, υποχρεώνοντας την αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ να προβάλουν συμβολική και μόνο αντίδραση.

Ο ελληνικός λαός, όμως, θα συνεχίσει να κινητοποιείται μαζικά απέναντι σε εκείνους που είναι έτοιμοι να παραδώσουν τις τύχες αυτής της χώρας, την ιστορία, την ταυτότητα, και την ακεραιότητά της. Απέναντι στους εκβιασμούς Μέρκελ, Αμερικανών και ΝΑΤΟ, διεκδικεί το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για την κύρωση ή όχι αυτής της συμφωνίας με δημοψήφισμα. Και δεν είναι δυνατόν οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ να έχουν ήδη εκφραστεί με δημοψήφισμα επί της συμφωνίας και να μη παρέχεται το αντίστοιχο δικαίωμα στους Έλληνες πολίτες.

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΔΑΣ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΥ

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

Επιτροπή για διενέργεια δημοψηφίσματος σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών

Αθήνα 8 Ιανουαρίου 2019

ΚΑΠΕΤΑ ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ: Ο ΜΕΣΣΗΝΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ Ή ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Βασίλης Ραφαηλίδης – Μακεδονία είναι οι Μακεδόνες

Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς την ιστορία των λαών της Βαλκανικής, αν ήδη δεν έχει κατανοήσει την ιστορία των Μακεδόνων, του σπουδαιότερου λαού των Βαλκανίων. 

Άλλωστε, χωρίς τους Δωριείς Μακεδόνες είναι βέβαιο πως σήμερα δεν θα υπήρχε ίχνος ελληνικού πολιτισμού στη γεωγραφική περιοχή που λέγεται Ελλάδα. Διότι ο ελληνικός πολιτισμός, αφού έκανε το γύρο του τότε γνωστού κόσμου με τους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επέστρεψε στην κοιτίδα του όχι ακριβώς ως ελληνικός, δηλαδή ιωνικός, αλλά ως ελληνιστικός.

Ήδη η γραμματολογική διαφορά ανάμεσα στις καταλήξεις -ικός (ελληνικός) και -ιστικός (ελληνιστικός) δηλώνει από μόνη της τη σημαντική διαφοροποίηση που υπέστη ο ελληνικός πολιτισμός της κλασικής περιόδου, αυτός δηλαδή που διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο απ’ το ένα από τα τέσσερα ελληνικά φύλα, τους Ίωνες της Μικράς Ασίας και τους ομοφύλους τους της Αττικής. Αν, λοιπόν, ο ελληνικός πολιτισμός διά των Μακεδόνων «περιόδευσε» τουλάχιστον στο μισό του τότε γνωστού κόσμου και επηρέασε ένα μεγάλο πλήθος λαών πολύ απομακρυσμένων απ’ τη Μακεδονία, είναι φυσικό να επηρέασε ακόμα περισσότερο λαούς βαρβαρικούς, εγκαταστημένους κοντά στη Μακεδονία.

Όπως και νάναι πάντως, ο ελληνικός και ο ελληνιστικός πολιτισμός δεν είναι το ίδιο πράγμα. Για να γίνει κατανοητή η διαφορά ανάμεσα στον ελληνικό και τον ελληνιστικό πολιτισμό, πρέπει κατ’ αρχήν να επισημάνουμε τη γραμματολογική διαφορά ανάμεσα στις καταλήξεις -ικός και -ιστικός, που και οι δυο αφορούν επίθετα. Όμως, τα επίθετα με κατάληξη σε -ιστικός, παράγονται από ρήματα σε -ίζω, και τα ρήματα σε -ίζω δηλώνουν πράξη επηρεασμού. Αντίθετα, στην ελληνική γλώσσα η κατάληξη -ικός (ανδρικός, παιδικός, στρατιωτικός κ.λπ.) δηλώνει ιδιότητα. Έτσι, ελληνικό είναι αυτό που προσιδιάζει στους Έλληνες, που είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Ελλήνων, που είναι ίδιον των Ελλήνων και κανενός άλλου λαού. Ενώ η κατάληξη -ιστικός, που υπάρχει σε επίθετα παραγόμενα από ρήματα σε -ίζω δηλώνει σχέση.

Χρυσή τομή και θεϊκοί αριθμοί κρυμμένοι στο ανάκτορο του Φιλίππου του Β΄

Π. Καρβουνόπουλος

Όταν ο Γιάννης Αντωνίου, καθηγητής μαθηματικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και επί σειρά ετών συνεργάτης του Νομπελίστα φυσικοχημικού Ιλία Πριγκοζίν, είδε την απεικόνιση του ανακτόρου του Φιλίππου του Β΄, το οποίο αναστηλώνεται στις Αιγές, ήταν σίγουρος από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό δημιούργημα φτιαγμένο με τη χρυσή τομή.

«Βλέποντάς το, ως άνθρωπος, με κατέλαβε ένα αίσθημα γαλήνης, αρμονίας και μέθεξης. Ως μαθηματικός, αντιλήφθηκα καθαρά με το μάτι, χωρίς να το μετρήσω με χάρακα, ότι επρόκειτο για ένα ορθογώνιο με λόγο πλευρών 1,62. Αυτό σημαίνει ότι η μικρότερη πλευρά του ορθογωνίου είναι περίπου το 62% του μήκους της μεγάλης. Αυτός είναι ο χρυσός λόγος στον οποίο έχουν αποδοθεί από την αρχαιότητα θεϊκά χαρακτηριστικά» εξηγεί με νόημα στο ΑΠΕ- ΜΠΕ.

Για τη χρυσή τομή μιλούσε λίγες μέρες νωρίτερα στο κοινό η προϊσταμένη της εφορίας αρχαιοτήτων Ημαθίας, αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, κατά το επίσημο άνοιγμα του ανακτόρου για το κοινό. «Όλο το κτίριο είναι σχεδιασμένο με χρυσές τομές. Δηλαδή όλες οι αναλογίες μέχρι τα ύψη του κτιρίου είναι 1,62, που είναι η χρυσή τομή. Γι’ αυτό, όταν το κοιτάμε μας φαίνεται όμορφο, μας αρέσει η πρόσοψη αυτή. Είναι αυτό που βρήκε ο Πυθαγόρας, είναι ο Θεός κατά Πλάτωνα, αυτό που συνέχει το σύμπαν και όντως το συνέχει. Πώς το ξέρει; Δεν το ξέρω. Το ξέρει όμως» ήταν τα ακριβή της λόγια.

Η θεϊκή υπόσταση της χρυσής τομής

Και είναι αυτή η θεϊκή υπόσταση της χρυσής τομής που απασχολεί από τα αρχαία χρόνια τους επιστήμονες από διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα. «Ο άνθρωπος αποδίδει θεϊκά χαρακτηριστικά σε κάτι συνήθως για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δεν μπορεί να το περιγράψει, ο δεύτερος ότι το παρατηρεί παντού και ο τρίτος ότι δεν κατανοεί το λόγο της ύπαρξής του. Στην περίπτωση του χρυσού λόγου, της χρυσής τομής, η συγκεκριμένη αναλογία πληροί αυτές τις τρεις προϋποθέσεις» διευκρινίζει ο κ. Αντωνίου.

Στ.Λυγερός: Η εγκληματική άγνοια για τα Σκόπια

Η ονοματολογία και η σύγχυση της με την ιστορική αναφορά στην αρχαία Μακεδονία που ταυτίζεται καθαρά γεωγραφικά με την Ελλάδα, οδηγούν σε τραγελαφικές καταστάσεις την Ελληνική πολιτική σκηνή που είναι σχεδόν έτοιμη να προχωρήσει σε ένα εγκληματικό εθνικά λάθος.

Ο Σταύρος Λυγερός μιλώντας στο Ράδιο 98,4 διευκρίνισε ότι γεωγραφικά σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας οι κάτοικοι της επιμερίζονται σε εθνότητες και που όντως τα Σκόπια είναι ένα μικρό γεωγραφικά τμήμα της.

Η Μακεδονία όμως σήμερα πρόσθεσε, δεν αποτελεί εθνολογική βάση για κανέναν αλλά ένας ευρύτερος γεωγραφικά εντοπισμός για τους λαούς που κατοικούν , με την Ελλάδα γεωγραφικά να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της.

Παραδίδεις ὄνομα; παραδίδεις ἔδαφος

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

Δημοσιεύω ένα παλαιό άρθρο μου, του 2010, στο πολυτονικό, για την Μακεδονία, με κάποιες ελάχιστες αλλαγές. Στο επικείμενο συλλαλητήριο πρέπει να «κατεβούν» όλοι οι ακόμα ζωντανοί Έλληνες. Να σκιαχτούν οι προδότες…

«Ἦταν δύο σύγγαμβροι ἀπό τήν Κύμη τῆς Εὐβοίας, ὁ συνταγματάρχης Ἱωάννης Παπακυριαζῆς καί ταγματάρχης Ἰωάννης Βελισσαρίου. Καί οἱ δύο λεβέντες. Τά ἀνδραγαθήματα τους ὑπῆρξαν ἀπό τά φωτεινότερα δείγματα ἀτομικῆς γενναιότητος. Οἱ δύο αὐτοί συγγενεῖς εἶχαν τσακωθῇ… σάν σύγγαμβροι πού ἦσαν. Στήν μάχη τοῦ Κιλκίς εὑρέθηκαν οἱ μονάδες τους νά πολεμοῦν πλάϊ–πλάϊ καί ὁ συναγωνισμός των δύο τσακωμένων ἔφθασε φυσικά στό ἀποκορύφωμα. Στήν τελευταία μάχη, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πάγκαλος, ἐπῆλθε τό δρᾶμα: “…Ἤρξατο τότε σφοδρότατος καταιγισμός πυρός, κατά τήν διάρκειαν τοῦ ὁποίου οἱ 6 λόχοι τοῦ Βελισσαρίου, προχωροῦντες ταχέως ἔφθασαν εἰς ἀπόστασιν ἐφόδου ἀπό τῆς πρώτης γραμμῆς τῶν βουλγαρικῶν ὀρυγμάτων. Καί εἶδoν τό ἀλησμόνητον θέαμα τῆς ἐφόδου τῶν 6 εὐζωνικῶν λόχων τοῦ Βελισσαρίου, οἱ ὁποῖοι καθ’ ἅς εἶχαν ὁδηγίας ὑπό τοῦ διοικητοῦ των, ἔβαλον αἰφνιδίως ταχύτατον ὁλιγόλεπτον πῦρ ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ, μετά τό οποῖον ὥρμησαν ἀκάθεκτοι καί μέ βροντώδεις ἀλαλαγμούς ἐναντίον τῶν ἐπί τῆς πρώτης ὀφρύος του λόφου βουλγαρικῶν χαρακωμάτων.

Γ. Κοντογιώργης: Σύνθετο όνομα αλλά κλειδί το τέλος του Αλυτρωτισμού

Το θέμα της ονομασίας και μάλιστα σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό, με παράλληλες πολιτειακές αλλαγές στο εσωτερικό των Σκοπίων , που θα βάζουν τέλος σε θέματα ιστορικού και πολιτικού αλυτρωτισμού, είναι η πρόοδος στο θέμα, λέει ο καθηγητής το Πάντειο Γιώργος Κοντογιώργης, στο Ράδιο 98,4 και στο Γιώργο Σαχίνη, σημειώνοντας πως το πρόβλημα δεν είναι τα Σκόπια, αλλά η υπονόμευση μιας εθνικής στρατηγικής στο βωμό της μικροκομματικής  ψηφοθηρίας, στην Αθήνα που οδηγεί σε άκρατο εμπόριο εθνικισμού και εθνομηδενισμού.

Η ανέκδοτη επιστολή του Δ.Δημητρίου (Καπετάν Νικηφόρος) προς την εφημερίδα «ΛΕ ΜΟΝΤ» -Στο όνομα της ηθικής και του δικαίου και του φυσικού νόμου, επιχειρούμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας

Από:Γιώργος Γκόντζος

(ggontzos@yahoo.gr)— 

Ο Πέτρος Δημητρίου γιος του Δημήτρη Ν.Δημητρίου (Ο Δημήτρης Δημητρίου ή Καπετάν Νικηφόρος (1921-2000) ήταν Έλληνας στρατιωτικός που πολέμησε ενάντια στην Γερμανική εισβολή στην Ελλάδας και διακεκριμένος καπετάνιος στις τάξεις του ΕΛΑΣ) μετά από επικοινωνία  μαζί του, απέστειλε προς δημοσίευση στην ιστοσελίδα του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ιωαννίνων , την ανέκδοτη επιστολή του πατέρα του προς την εφημερίδα «ΛΕ ΜΟΝΤ», στις 27-Μαΐου 1992.

Το κείμενο είναι το ακόλουθο :

Δημ. Ν. Δημητρίου – Νικηφόρος

Συνταγματάρχης ε.α.

Τσακύρογλου 8 – Ν. Σμύρνη

Αθήνα – 171.22

τηλ. ………….. 27 Μαΐου 1992

Προς την εφημερίδα “Λε Μοντ” – Παρίσι

(Μέσω των εφημερίδων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης).

Αξιότιμε Κύριε Διευθυντά,

Το να σε αδικούν οι περιφρονητές των αξιών της ανθρωπότητας, προκαλεί ευνόητη οργή. Το να σε αδικεί όμως κάποιος, που του ανήκει τιμητικό παρελθόν ως προς τις αξίες αυτές, είναι τελείως άλλο πράγμα. Γι’ αυτό, εμείς οι Έλληνες, μείναμε κατάπληκτοι από το τελευταίο άρθρο της εφημερίδας σας κατά της χώρας μας.

Κατηγορείτε την πατρίδα μας ότι δημιουργεί προβλήματα στον κόσμο. Επειδή κάνουμε τι; Επειδή αρνούμαστε στους σκοπιανούς το δικαίωμα, όχι μόνο να σφετεριστούν ένα αποκλειστικά ελληνικό όνομα της Ιστορίας για το Κράτος τους, που δεν υπήρχε έως χθες, αλλά και να διακηρύσσουν μέσα από το συνταγματικό τους χάρτη, ότι αποσκοπούν στο διαμελισμό της Ελλάδας; Πόσο θα μας εκτιμούσατε, αν μέναμε αδιάφοροι απέναντι σε μια τέτοια πρόκληση; Ζείτε, οι Γάλλοι, μέσα σε συνθήκες μέγιστης εθνικής ασφάλειας. Οι Έλληνες, όμως, ζούμε σε περιοχή υψίστου κινδύνου να υποστούμε τις συνέπειες μιας νέας γενοκτονίας εναντίον μας. Όλες οι περιοχές γύρω μας υπήρξαν στο παρελθόν τόποι τέτοιων τραγωδιών κατά του ελληνισμού. Ποιος λοιπόν αποτελεί στην περίπτωση αυτή πρόβλημα για τον κόσμο; Εμείς, οι Έλληνες, που απειλούμαστε με το μέγιστο κακό της ζωής ή όσοι απεργάζονται το κακό αυτό, καθώς και όσοι αδιαφορούν γι’ αυτό; Η Γαλλία θεωρήθηκε από πολλούς πρόβλημα για τον κόσμο όταν πολεμούσε κατά των Βιετναμέζων ή κατά των Αλγερινών. Είναι όμοιο σήμερα το πρόβλημα της Ελλάδας απέναντι των σκοπιανών; Πού είναι ο κόσμος του Β΄ Π. Π., αν δεν τον βρίσκουμε πρώτα στις σελίδες του Μοντ; Πόσο ιερότερες, από την δική μας αγωνία και το δικό μας δίκηο, είναι οι απαιτήσεις των σκοπιανών εναντίον μας; Η Γαλλία, μαζί με το λαμπρό της παρελθόν, έχει και ένα βαρύ ιστορικό ευθυνών για όσα υπέστη ο Ελληνισμός σε διάφορες ιστορικές εποχές. Γιατί να θέλει ο Μοντ να σπρώξει τη χώρα του σε συμπεριφορά νέας τέτοιας ενοχής εναντίον μας ; Δεν έχει σήμερα η Γαλλία Ουγκώ να μας υπερασπιστούν;

Τα προπαγανδιστικά ψεύδη για την Μακεδονία

Ένα κατατοπιστικότατο και συνοπτικό άρθρο (παρά την μικρή σύγχυση ως προς το ιδίωμα), που καταρρίπτει τις αριστερές ανοησίες (και όχι μόνον), οι οποίες βγήκαν πάλι στην επιφάνεια.

ΔΕΕ

Ένα προπαγανδιστικό ψέμα 

της Κομμουνιστικής Διεθνούς…

Του Θανάση Κ.

«Αν δεν καταλάβουμε το πρόβλημα, δεν πρόκειται ποτέ να το λύσουμε…». Δεν το είπε κανένας «σοφός». Το αναγνώρισαν όλοι οι σοφοί της Ιστορίας. Κάποιοι μάλιστα διακήρυξαν, πώς πολλές φορές, το να ορίσεις το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο από το να το λύσεις…

Σχετικά με το Σκοπιανό, κάποιοι πιστεύουν ακόμα πως το πρόβλημα ξεκίνησε τάχα, όταν διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία και μία από τις ομόσπονδες δημοκρατίες της θέλησε να ανακηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος (όπως και όλες οι υπόλοιπες).

Χρησιμοποιώντας το (εσωτερικό) όνομα που είχε από πριν, ως τμήμα της Γιουγκοσλαβίας. Από πριν, λέει…

Από πότε «πριν»;

Εδώ είναι αυτό που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δουν. Και προσπαθούν να επιβάλουν σε ένα ολόκληρο λαό – τους Έλληνες – την απόλυτη «τύφλωση».Όμως ευτυχώς οι Έλληνες ξέρουν…

Ξέρουν πια την αλήθεια. Τουλάχιστον γι’ αυτό…

* Ξέρουν – αλήθεια πρώτη - πως η περιοχή αυτή της Γιουγκοσλαβίας ΔΕΝ λεγόταν «Μακεδονία» από πάντα! 

Η Γιουγκοσλαβία δημιουργήθηκε μετά το Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1918, ως «ένωση του Βασιλείου των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων». 

Στην ιδρυτική τους διακήρυξη αναφέρονται αναλυτικά οι επιμέρους περιοχές (όπως το Μαυροβούνιο) και οι εθνότητες που την συναποτελούσαν, αλλά δεν αναφέρεται πουθενά ούτε «έθνος Μακεδόνων», ούτε περιοχή «Μακεδονίας»!

Δεν υπήρχαν αυτά, τότε – μόλις το 1918. Πολύ αργότερα «εφευρέθηκαν»…

Ο όρος «Μακεδονία» δεν λειτουργεί

Της Dr Svetlana Broz*

Παρότι ο παππούς μου, Γιόζιπ Μπροζ Τίτο, έδωσε το όνομα «Μακεδονία» σε μία από τις έξι δημοκρατίες που συνιστούσαν τη Γιουγκοσλαβία, είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η κίνηση δεν είχε σκοπό να δημιουργήσει αλυτρωτικές διεκδικήσεις προς τις γειτονικές χώρες, με τις οποίες η Γιουγκοσλαβία ανέπτυξε φιλικές σχέσεις και γόνιμη συνεργασία.

Επί πολλά χρόνια, οι αρχές των Σκοπίων παρουσιάζαν χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», επεκτείνοντας «τα γεωγραφικά και εθνοτικά σύνορα της» στη Βουλγαρία, την Αλβανία και την Ελλάδα. Είναι αυτό το μοντέλο της περιφερειακής συνεργασίας που οι φίλοι μας στα Σκόπια διακηρύττουν, ότι θα ακολουθήσουν;

H Ευρωπαϊκή Ένωση, τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής κοινότητα έχουν επενδύσει σημαντικό πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο και έχουν καταβάλει μεγάλες προσπάθειες όσον αφορά την ειρήνευση και τη διατήρηση της ειρήνης στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την ανθρωπιστική βοήθεια στα Βαλκάνια. Αυτό δεν ήταν μάταιο. Είναι προφανές ότι οι διεθνής κοινότητα επιδιώκει ένα κλίμα σταθερότητας, συνεργασίας και συγκατάθεσης, σε μία περιοχή, όπου το μέλλον είναι συνδεδεμένο με την ανάπτυξη.

Όπως είναι ευρέως γνωστό, σύμφωνα με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η χώρα έγινε δεκτή ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, λαμβάνοντας προσωρινά την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», εν αναμονή της επίλυσης των διαφορών σχετικά με το όνομα της.

Θα ονομασθούν τα Σκόπια «Δημοκρατία Κεντρικής Βαλκανικής»;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων.

Στο ιστολόγιο mignatiou.com διάβασα την αποκάλυψη του δημοσιογράφου Δημήτρη Απόκη ότι δεν αποκλείεται τα Σκόπια να ονομασθούν «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής». Κάτω από την είδηση δημοσιεύεται δήλωση του Αντώνη Σαμαρά στον ίδιο δημοσιογράφο, με την οποία ο πρώην Πρωθυπουργός επισημαίνει ότι το όνομα αυτό δεν είναι απορριπτέο, αλλά γενικώς πρέπει να είμαστε προσεκτικοί απέναντι στον αλυτρωτισμό των Σκοπίων.

Το θέμα ανακινείται λόγω των αμερικανικών πιέσεων προς τους Σκοπιανούς. Οι ΗΠΑ επιθυμούν να εντάξουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ κατά την επόμενη σύνοδο της Συμμαχίας στις 11 και 12 Ιουλίου 2018. Γνωρίζουν, όμως, ότι η Ελλάς δεν πρόκειται να συναινέσει, αν δεν λυθεί το ζήτημα του ονόματος. Αν τελικά οι ΗΠΑ πείσουν τα Σκόπια να δεχθούν ένα όνομα χωρίς τον όρο «Μακεδονία», αυτό θα αποτελέσει επιτυχία του ελληνικού λαού, ο οποίος έστειλε μήνυμα προς όλες τις κυβερνήσεις από το 1991 μέχρι σήμερα. Δεν είμαι βέβαιος ότι οι Σκοπιανοί θα δεχθούν την ονομασία «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής», πάντως είναι η πρώτη φορά που φαίνεται έστω και ένα μικρό φωτάκι στον ορίζοντα για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Υπάρχουν και άλλες εξελίξεις που μπορούν να επηρεάσουν το πρόβλημα του ονόματος. Θυμίζω:

Ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων και η προσγείωση απο την φαντασίωση

 

του Νίκου Μέρτζου από την ιστοσελίδα anixneuseis.gr

Είναι ευοίωνο το γεγονός ότι οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδος-Σκοπίων απεφάσισαν να συστήσουν κοινή ομάδα ειδικών επιστημόνων η οποία θα αφαιρέσει από τα σχολικά βιβλία όσα σημεία τους γαλουχούν τις νέες γενεές με τον επιθετικό Αλυτρωτισμό εναντίον της Ελλάδος. Κλειδί είναι το όνομα Μακεδονία. «Είναι το όχημα του αλυτρωτισμού σε βάρος της Ελλάδας» δήλωσε ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου πριν 25 χρόνια. Όλα τα σχολικά βιβλία των Σκοπίων διδάσκουν μέχρι και σήμερα ότι δήθεν: * Οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες. * Τον Μακεδονικό Αγώνα 1903-1908 διεξήγαγαν κατά των Ελλήνων οι Μακεδόνες και όχι οι Βούλγαροι κομιτατζήδες. * Υπό τους Οθωμανούς υπήρχε μια (ανύπαρκτη στα οθωμανικά Αρχεία) «Ενιαία Μακεδονία» την οποία στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913 κατέκτησαν και διεμέλισαν οι κατακτητές της Έλληνες, Βούλγαροι και Σέρβοι. * Η Βαρντάρσκα Μακεντόνια «απελευθερώθηκε από τον ζυγό των Σέρβων χάρις στους αγώνες των Μακεδόνων» και το 1991 ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη «Δημοκρατία της Μακεδονίας», «η οποία είναι το μοναδικό ελεύθερο τμήμα της Ενιαίας Μακεδονίας και έχει το καθήκον να μεριμνά για τους υπόδουλους Μακεδόνες των γειτονικών της Κρατών». * «Το 52% της Ενιαίας Μακεδονίας είναι η Εγκέϊτσκα (Αιγαιατική) Μακεντόνια την οποία η Ελλάδα το 1923 αποίκισε με Έλληνες πρόσφυγες της Ανατολής και νόθευσε την εθνική ομοιογένεια των Μακεδόνων». * «Οι Αιγαιάτες Μακεδόνες πολέμησαν για να απελευθερώσουν την Εγκέϊτσκα Μακεντόνια το 1941-1944 κατά την Κατοχή και το 1944-1949 κατά τον Ελληνικό Εμφύλιο. Όταν ηττήθηκαν, κατέφυγαν στην ελεύθερη Μητέρα Μακεδονία που τους χορήγησε πολεμική σύνταξη για την συμμετοχή τους στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα ενάντια στους Έλληνες κατακτητές». * «Στην Εγκέϊτσκα Μακεντόνια μέχρι σήμερα ζουν ακόμη άλλοι 250.000 Αιγαιάτες Μακεδόνες στους οποίους η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει αλλά υποχρεούται να αναγνωρίσει ως εθνική μακεδονική μειονότητα».

Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου: Μια 16χρονη δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα

Για την ηρωική αυτή δασκάλα που 16 χρονών πήγε να διδάξει στους σλαβόφωνους Έλληνες ενός χωριού της άνω κοιλάδας του Στρυμώνα, δεν έχουν γραφτεί πολλά. Την ανακάλυψα μέσα από μια αναζήτηση φωτογραφιών για τις δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα και έμεινα άναυδη για την μεγάλη προσφορά της. Η Φωτεινή δεν έδωσε την ζωή της για την πατρίδα, όπως άλλες δασκάλες που αναφερθήκαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις (δες στο τέλος του άρθρου τους συνδέσμους), είχε όμως μια σημαντικότατη δράση στο χωριό που διορίστηκε. Ας δούμε περισσότερα για αυτή την άξια Ελληνίδα δασκάλα και ας τιμήσουμε την μνήμη της, με αυτή την ελάχιστη αναφορά στο έργο της.

Ξεχωριστή θέση στην ιστορία του Σταρτσόβου (βλέπε παρακάτω για το ηρωικό χωριό), κατέχει η ηρωίδα δασκάλα Φωτεινή Αλατά Παπαδημητρίου.

Στις 13-11-1901 διορίστηκε μέσω του Μητροπολίτη Μελενίκου, σε ηλικία μόλις 16 ετών η  Φωτεινή Αλατά στη θέση της δασκάλας του χωριού. Η ίδια της επέλεξε αυτή τη θέση αν και ήταν παράτολμη αυτή της η κίνηση. Οι κάτοικοι τη δέχτηκαν με ενθουσιασμό καθώς ένα μικρό κοριτσάκι δέχτηκε να διδάξει τα παιδιά τους και κατ’ επέκταση και τους ίδιους τα Ελληνικά.