Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου (Κ) και ο Πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ (Frank-Walter Steinmeier) (Α), εύχονται κρατώντας ένα ποτήρι κρασί κατά τη διάρκεια της παράθεσης επίσημου δείπνου προς τιμήν του δεύτερου, στο Προεδρικό Μέγαρο, Αθήνα, Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ 31/10/2024
Είχα διακινδυνεύσει από νωρίς την πρόβλεψη ότι η επίσκεψη Σταϊνμάγερ στην Αθήνα δεν θα σηματοδοτούσε κάποια αλλαγή της γερμανικής στάσης στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων, αφού από συγνώμες έχουμε χορτάσει.
Δυστυχώς έκανα λάθος. Γιατί αυτή η επίσκεψη, που σχεδιάστηκε εξ αρχής ως πρόκληση και όχι ως χειρονομία φιλίας, πρόδωσε μια σκλήρυνση της γερμανικής πλευράς που θεωρεί πλέον ότι έχει μία μοναδική ευκαιρία να στείλει το ζήτημα των ελληνικών επανορθώσεων στα αζήτητα της ιστορίας.
Οι Γερμανοί έχουν καταλάβει ότι απέναντι τους έχουν χαμηλής στάθμης υπαλλήλους. Μαριονέτες και μάλιστα ακούρδιστες. Που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ούτε για να προτάξουν κοινή εθνική γραμμή σε ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας.
Η κυρία Σακελλαροπούλου, ανίδεη εντελώς από διπλωματία, διάβασε ένα σκονάκι με μια χαλαρή ατάκα για τις αποζημιώσεις που της είχε γράψει κάποιος παρατρεχάμενος κι όταν ο έμπειρος Γερμανός πρόεδρος πήρε την πάσα και…κάρφωσε στο καλάθι, απλά έμεινε άγαλμα.
“Η Ελλάδα δεν πολέμησε ποτέ την Αλβανία”… Τα πρώτα «ινστιτούτα διεθνών σχέσεων» εμφανίστηκαν στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 80, σε μια προσπάθεια, απολύτως θεμιτή, να στηθούν ερευνητικές «δεξαμενές σκέψης» που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν υποβοηθητικά προς την διαμόρφωση μιας εθνικής εξωτερικής πολιτικής.
Στην πορεία ωστόσο ξέφυγαν από την αρχική τους αποστολή και κατέστησαν εντεταλμένοι φορείς «προσαρμογής» της ελληνικής διπλωματίας στο ευρωατλαντικό diktat, υποκαθιστώντας συχνά το υπουργείο εξωτερικών και υπαγορεύοντας πολιτική γραμμή σε κυβερνήσεις και κόμματα εξουσίας.
Ειδικά το ΕΛΙΑΜΕΠ με το οποίο ασχολούμαστε πάλι σήμερα αποτελεί βασικό πυλώνα επεξεργασίας και «εκπόνησης» εξωτερικής πολιτικής στο μέτωπο με την Τουρκία και τα Βαλκάνια, με τις απόψεις των μελών του να φιλοξενούνται συχνά-πυκνά σε «έγκυρες» εφημερίδες των Αθηνών.
Όλως τυχαίως οι απόψεις αυτές με ελαφρές φραστικές αποκλίσεις συμπλέουν σε ένα ευρωατλαντικό πρίσμα θεώρησης των πραγμάτων με το οποίο η Ελλάδα οφείλει να συμβιβαστεί, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές επιλογές που πιθανόν να υπαγορεύουν τα εθνικά της συμφέροντα. Η οπτική γωνία του ΕΛΙΑΜΕΠ στις διεθνείς και περιφερειακές εξελίξεις που αφορούν την χώρα μας, όπως έγραψα και την περασμένη Κυριακή, είναι αμιγώς ευρωπαϊκή. Όχι εθνική. Και αυτό έχει να κάνει πιθανόν με τις πηγές χρηματοδότησης του Ιδρύματος που εκτείνονται πλέον έξω από τα σύνορα της χώρας κατά το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού του.
Δεν θα μπω στον πειρασμό να απαριθμήσω τους ευγενικούς χορηγούς που άλλωστε δεν είναι κρυφοί και ξεκινούν από ξένες πρεσβείες, μέχρι διεθνείς οργανισμούς όπως το Ίδρυμα Σόρος, ακόμη και πολυεθνικές εταιρείες ή μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις.
Ενδεικτικά θα σας αναφέρω ότι τις παραμονές των πρόσφατων Ευρωεκλογών το ΕΛΙΑΜΕΠ, «με την στήριξη της εταιρείας ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ» αναλώθηκε σε μεγάλη επικοινωνιακή καμπάνια πληρωμένων καταχωρίσεων προκειμένου να εξηγήσει στους ψηφοφόρους «τι διακυβεύεται στις κάλπες» (σε απλά ελληνικά…τι δεν πρέπει να ψηφίσουν).
Ο πολιτικός συντάκτης , αρθρογράφος και συγγραφέας Γιώργος Χαρβαλιάς, μιλώντας στον 98.4 , αναφέρεται στις επικίνδυνες για τα εθνικά συμφέροντα , προσωπικές στρατηγικές με μικροκομματικό υπολογισμό, σε κρίσιμα θέματα που θα έχουν αντίκτυπο, όπως η εισήγηση της άλλοτε ΥΠΕΞ Ντόρας Μπακογιάννη στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το Κοσσυφοπέδιο, που έχει ήδη δημιουργήσει πληθώρα αντιδράσεων στη Σερβία, αλλά και την Κύπρο.
Ο Γιώργος Χαρβαλιάς, μιλάει ακόμη για τις προκλήσεις της Τουρκίας σε όλα τα πεδία έναντι του Ελληνισμού και την περίεργα εξευμενιστική στάση μας , όταν ακόμη και στη συνάντηση για τα ΜΟΕ στο ελληνικό υπουργείο Άμυνας οι τουρκικές προκλήσεις δεν σταμάτησαν.
Ακόμη πιο κραυγαλέα είναι η είδηση περί πιέσεων για αποστολή αντιαεροπορικών αμυντικών συστημάτων στην Ουκρανία, αφού η διάψευση όπως λέει δια στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου , είναι αόριστη και γενικόλογη.
Ο Γιώργος Χαρβαλιάς κάνει λόγο ακόμη για ωμές παρεμβάσεις της Γερμανίας όχι μόνο στην ενεργειακή ατζέντα της Ελλάδας, αλλά όπως λέει ακόμη και στο κλίμα των ευρωεκλογών , παραπέμποντας στη δράση του Γερμανού πρεσβευτή στην Αθήνα, ο οποίος όπως αποκάλυψε σε ομιλίες προς τους νέους , τους καλεί να αποφύγουν στις εκλογές τα λεγόμενα αντισυστημικά κόμματα.
🔴 Δεν συνηθίζω να εκθειάζω βιβλία και μάλιστα συναδέλφων. Υπάρχουν όμως φορές που πρέπει να γίνονται εξαιρέσεις! Ειδικά όταν στις σελίδες τους ανακαλύπτεις εξηγήσεις για όσα «παράξενα» των ημερών μας συζητούμε εδώ μέσα. Όπως και άγνωστες πτυχές γεγονότων που σε αιφνιδιάζουν.
🔴 Τις μέρες αυτές έπεσε στα χέρια μου η 4η έκδοση του βιβλίου «Γιαβόλ! Αιμα, Λήθη και Υποτέλεια» του Γιώργου Χαρβαλιά. Βρήκα το χρόνο να το…ξεκοκκαλίσω και αποτολμώ την εξαίρεση προτείνοντας το ως το απόλυτο ανάγνωσμα της ανάπαυλας των διακοπών σε όσους «ψάχνονται» για τους εξής λόγους:
🔴 Αποδομεί με εξαιρετική τεκμηρίωση όλους τους μεταπολεμικούς μύθους περί «δημοκρατικής Γερμανίας» που τάχα αποναζιστικοποιήθηκε και ξέχασε τις γεωστρατηγικές της φιλοδοξίες. Αποδεικνύει ότι η ατιμώρητη Γερμανία που σήμερα παραδίδει μαθήματα «ηθικής» ουδέποτε πλήρωσε τα πολεμικά της χρέη. Και εξηγεί πώς σήμερα έφτασε να κάνει κουμάντο στην ΕΕ και να ρυθμίζει τις ζωές μας.
🔴 Αναδεικνύει έξοχα το ελληνικό case, από τον Οθωνα ως τις μέρες μας, την υποτέλεια και τον δωσιλογισμό. Αφηγείται με καθηλωτικό τρόπο τα φρικτά εγκλήματα της Κατοχής, αλλά και αντικρούει με στοιχεία την προσπάθεια επαναχάραξης της ιστορίας εις βάρος της εθνικής αντίστασης. Και βέβαια προτάσσει το ζήτημα των αποζημιώσεων.
🔴 Είναι μια ασυνήθιστα επιμελημένη σκληρόδετη πολυσέλιδη έκδοση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό σε πέντε παραρτήματα(εξ ου και η τσουχτερή τιμή των 33 ευρώ), πλην όμως παρά το…βαρύ παρουσιαστικό και το δύσκολο θέμα που πραγματεύεται διαβάζεται ευχάριστα και μαρτυρά πως ο… άνθρωπος ξέρει να γράφει!
🔴 Κυρίως όμως, το βιβλίο του Γιώργου Χαρβαλιά είναι σημαντικό και εξόχως επίκαιρο γιατί φλερτάρει διαρκώς με την πικρή διαπίστωση ότι ο ναζισμός ανταμώνεται στις μέρες μας με την Παγκοσμιοποίηση από την πίσω πόρτα. Κι ο νοών νοείτο. Αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε!
Ο Γιώργος Χαρβαλιάς στις Αντιθέσεις και το Γιώργο Σαχίνη μιλά για το βιβλίο του και το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας στη χώρα μας, τις ελληνογερμανικές σχέσεις και τη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων.
83 Χρόνια από την Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου του 1941, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου "ΓΙΑΒΟΛ! ΑΙΜΑ , ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ", Γιώργος Χαρβαλιάς, σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη με αρχειακό υλικό ντοκουμέντο, που αποδεικνύουν το σύνθετο και το διφορούμενο των Ελληνογερμανικών σχέσεων, με απόρρητα αρχεία για την προπολεμική τους διαπλοκή, τις δωσιλογικές σχέσεις της Κατοχής και την μεταπολεμική ατιμωρησία παραγότων και οικονομικών κολοσσών, που δημιούργησαν σχέσεις υποτέλειας και εξάρτησης με αποκορύφωμα την μεταπολεμική αφωνία για τις καταστροφές στην Ελλάδα από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο διαχρονικά.
Οι Γεωπολιτικές- Οικονομικές - Πολιτικές και Κοινωνικές προεκτάσεις, από τον μεταπολεμικό ρόλο της Γερμανίας και το αποτύπωμα τους σε Ελλάδα , Ευρώπη και Παγκόσμια -Λησμονημένα περιστατικά από το δράμα της Κατοχής στην Αθήνα όπως ο βανδαλισμός του Πανεπιστημίου Αθηνών από τους Ναζί και η δολοφονία ενός στρατηγού-ήρωα στα σκαλιά της Αθηναϊκής Λέσχης - Ειδικό παράρτημα για το «Ελληνικό Ολοκαύτωμα» και τις πρωτοφανείς γερμανικές ωμότητες στους μαρτυρικούς τόπους που βαφτίστηκαν «πολεμικά αντίποινα» από τους σύγχρονους παραχαράκτες της Ιστορίας - Αναψηλάφηση της ατιμωρησίας που επιφυλάχθηκε σε Γερμανούς εγκληματίες πολέμου και Έλληνες δωσίλογους
- Τα απόρρητα αρχεία του ΔΣ της Eλληνικής Siemens στο διάστημα 1938-1946 που αποδεικνύουν την προπολεμική της διαπλοκή και την μεταπολεμική της ατιμωρησία με αποκορύφωμα τον εξωδικαστικό συμβιβασμό των ημερών μας.
- Αποκαλύψεις για το πώς οι Ναζί ολιγάρχες της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας ξανάχτισαν μεταπολεμικά τις αυτοκρατορίες τους
- Ιστορικός Αναθεωρητισμός-Στρατηγικές φιλοδοξίες σημερινής Γερμανίας-Ουκρανικό και διεθνείς παράγοντες
- Η Ελλάδα στην Γεωπολιτική αβεβαιότητα σήμερα και ο παράγοντας Τουρκία
Στην εκπομπή παρεμβαίνει ο Πρέσβης ε.τ Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος για την πρωτοβουλία του με την "Σιωπηλή Συγκέντρωση Υπενθύμισης", έξω από την Γερμανική Πρεσβεία της Αθήνας, 83 χρόνια από την Γερμανική Εισβολή στην Ελλάδα
Οι εκδόσεις Πεδίο παρουσιάζουν το βιβλίο του Γιώργου Χαρβαλιά, Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια Η άγνωστη ελληνογερµανική ιστορία με αντικείμενο τον ρόλο της Γερμανίας στο χθες και το σήμερα απέναντι στην Ευρώπη, την Ελλάδα και την Τουρκία, καθώς και το ανοιχτό κεφάλαιο των πολεμικών επανορθώσεων.
✅ Στην εκδήλωση παρευρίσκεται και μιλάει ο πρώην πρωθυπουργός ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, που προλογίζει την έκδοση.
Για το βιβλίο μιλούν:
✅ Μαρία Νεγρεπόντη-∆ελιβάνη, πρώην πρύτανης ΠΑΜΑΚ
✅ Νίκος Βασιλειάδης, επίκουρος καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Τμήμα ∆ιεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΑΜΑΚ
✅ Βασίλης Βιλιάρδος, οικονομολόγος και συγγραφέας Τη συζήτηση συντονίζει ο διευθυντής ειδήσεων του «ΒΕΡΓΙΝΑ-tv» Ανδρέας Σταματόπουλος, ενώ χαιρετισμό θα απευθύνουν:
Συζητώντας με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Γιώργο Χαρβαλιά για την ιστορία των ΕλληνοΓερμανικών σχέσεων μα και ιστορική και πολιτισμική φύση του Γερμανικού έθνους όπως και τις διασταυρώσεις του με τις θεωρίας Ευγονικής, Κοινωνικού Δαρβινισμού, της σύγχρονης φυσιογνωμίας της Παγκοσμιοποίησης.
Ένας υπόγειος άξονας από τις δύο Πλευρές του Ατλαντικού, ενώνει μέσα από την επιστήμη, τις ιδεολογίες, την ευγονική, τον κοινωνικό δαρβινισμό, το χρήμα και την εξουσία της Ελίτ εδώ και έναν αιώνα, που καθιστά την Γερμανική ηγεμονία, ένα διαχρονικό σχέδιο που αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις ιστορικές συγκυρίες.
Δευτέρα 20/3/2023 - 8:00' μμ Παρουσίαση του βιβλίου «ΓΙΑΒΟΛ!», του Γιώργου Χαρβαλιά, στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου
Το βιβλίο ορόσημο για τις ελληνο-γερμανικές σχέσεις. Ο Γιώργος Χαρβαλιάς ξετυλίγει με συναρπαστικό τρόπο το νήμα μιας άγνωστης ιστορίας και αναψηλαφεί τα λησμονημένα πολεμικά χρέη, την παλινόστηση των Ναζί, τις μεθόδους οικονομικής επιβολής στην Ευρώπη και τις αθέατες όψεις του δωσιλογισμού. Μια αποκαλυπτική ιστορική έρευνα που φτάνει μέχρι το σήμερα, καταρρίπτοντας μύθους για το πρόσωπο της "καλής Γερμανίας" και φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο το κρίσιμο ζήτημα των αποζημιώσεων.
Στην εκδήλωση παρίσταται ο πρώην πρωθυπουργός ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ο οποίος προλογίζει την έκδοση.
Για το βιβλίο μιλούν:
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, τέως Πρόεδρος της ∆ημοκρατίας και ακαδημαϊκός ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΡΡΑΚΗΣ, ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, πρώην μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης και πληρεξούσιος στο ∆ιεθνές ∆ικαστήριο για την υπόθεση Γερμανία κατά Ιταλίας, Ελλάδα παρεμβαίνουσα ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΖΗΣ, ομότιμος καθηγητής γεωπολιτικής του ΕΚΠΑ ΑΡΗΣ ΡΑΔΙΟΠΟΥΛΟΣ, διπλωμάτης και συγγραφέας του βιβλίου Η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΤΑΜΟΥΛΗ, δικηγόρος και διαχειρίστρια του «ΑΙΕΣ-Αρχείο Ι.Ε. Σταμούλη» για την υποστήριξη της Υπόθεσης του ∆ιστόμου
Χαζεύοντας τα πλάνα από το μουσουλμανικό κορωνο-πάρτυ στην πλατεία Συντάγματος,η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό του μέσου, ανυποψίαστου, Ελληνα, προδίδει το στοιχείο μιας μουδιασμένης έκπληξης: «Βρε που βρέθηκαν όλοι αυτοί;…».
Δυστυχώς η ερώτηση είναι λάθος. Γιατί έχει καταστεί προ πολλού ανεπίκαιρη. Το σωστό ερώτημα που θα έπρεπε να απευθυνθεί στους «αρμόδιους» είναι: «Πόσους έχουμε από δαύτους;». Και φυσικά κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει, ενώ πολύ φοβούμαι, ότι δεν θα μας διαφωτίσει ιδιαίτερα η νέα «απογραφή», ειδικά με τον κωμικοτραγικό τρόπο που διεξήχθη.
Το «πόσοι» λοιπόν είναι ένα βασικό ζητούμενο. Αν μαζεύτηκαν τρείς-τέσσερις χιλιάδες με ένα «σφύριγμα» για να «διασκεδάσουν», πόσοι θα μαζευτούν με ένα κάλεσμα του μουεζίνη για έναν άλλο «ιερότερο» σκοπό;
Το γεγονός ότι οι συγκεντρωμένοι ήταν μουσουλμάνοι, τουλάχιστον στην συντριπτική τους πλειονότητα, δεν επιδέχεται συζήτησης.
Φάνηκε από το ότι στο «πάρτι» δεν υπήρχε γυναίκα ούτε για δείγμα, αφού, σε αντίθεση με όλο τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, οι μουσουλμάνες δεν συμμετέχουν στα…αυθόρμητα γλέντια των ανδρών. Μένουν σπίτι, ή βγάζουν τα μωρά με τα καρότσια, πάντα βεβαίως, «ευπρεπώς ενδεδυμένες».
Ως προς την εθνικότητα των «καρναβαλιστών», δεν θα έπαιρνα όρκο. Ασφαλώς κυρίαρχη «συνιστώσα» ήταν οι Πακιστανοί, αφού αυτοί αποτελούν την πιο «εξωστρεφή» ομάδα των αλλόθρησκων μουσαφιραίων στο αθηναικό κέντρο και παρελαύνουν συχνά-πυκνά, διαθέτοντας και «εκπροσωπούσα αρχή»: Έναν περίεργο «κοινοτάρχη» που τους κατευθύνει και μιλάει για λογαριασμό τους στα κανάλια, ζητώντας από τις ελληνικές αρχές να «σβήσουν τα πρόστιμα».
Ένα άλλο ασαφές σημείο θα έλεγα ότι είναι το νομικό «στάτους», όσων κατέκλυσαν την Πλατεία Συντάγματος. Ελληνες υπήκοοι; Ας γελάσουμε. Μία λέξη στα ελληνικά ήξεραν και το όνομα του πρωθυπουργού…Μήπως «εργαζόμενοι» με προσωρινή άδεια παραμονής; Μετανάστες σε καθεστώς «διεθνούς προστασίας»; Αιτούντες άσυλο; «Ασυνόδευτα προσφυγόπουλα»; Η απλώς λαθραίοι;
Είναι πραγματικά ανατριχιαστική η υποχθόνια γερμανική επιθετικότητα που εκδηλώνεται το τελευταίο διάστημα εις βάρος της Πολωνίας.
Και μάλιστα στο όνομα των «δημοκρατικών θεσμών», του «κράτους δικαίου» και διάφορων άλλων τέτοιων βαρύγδουπων, που χρησιμοποιούνται επιλεκτικά από τις Βρυξέλλες-κατ’ εντολήν πάντα του Βερολίνου-για να αναδειχθεί σε διεθνή παρία μία μεγάλη και ιστορική ευρωπαική χώρα.
Το έγκλημα της δεξιάς πολωνικής κυβέρνησης, είναι απλώς ότι υπηρετεί την εθνική της αποστολή. Σέβεται τον εαυτό της, τους πολίτες που την εξέλεξαν μεγαλοπρεπώς για δεύτερη φορά, και τα συμφέροντα του κράτους. Ένα δεύτερο…έγκλημα των Πολωνών είναι ότι αποτελούν ένα πολύ ομοιογενές έθνος. Από τους 38,5 εκατομμύρια κατοίκους της σημερινής Πολωνίας, το 95% δηλώνουν «νέτα-σκέτα» Πολωνοί.
Πρόσφατα η Πολωνική δικαιοσύνη, που επίσης φαίνεται να στέκεται στο ύψος της αποστολής της, αποφάσισε πως όταν το εθνικό συμφέρον το απαιτεί(βλέπε λαθρομετανάστευση), οι τοπικοί νόμοι υπερτερούν του «ευρωπαικού δικαίου», ότι κι αν λέει αυτό.
Αφορμή για την κόντρα ήταν ο τρόπος διορισμού δικαστών στα πειθαρχικά συμβούλια, όπου οι Βρυξέλλες απαιτούσαν να έχουν λόγο! Το Πολωνικό ανώτατο συνταγματικό δικαστήριο όμως, τόλμησε να αμφισβητήσει την υπεροχή του ευρωπαικού έναντι των εθνικών δικαίων.
Αυτό για την γερμανική λογική «τα δικά μου δικά μου-τα δικά σου, επίσης δικά μου» είναι ανεπίτρεπτο. Το δικό τους ανώτατο συνταγματικό δικαστήριο, επιτρέπεται να αμφισβητεί ευρωπαικά μέτρα οικονομικής αλληλεγγύης στους ασθενέστερους, όπως η «ποσοτική χαλάρωση», αλλά οι άλλοι δεν επιτρέπεται π.χ. να προστατεύουν τα σύνορα τους!
Οσες τηλεδιασκέψεις και διαγγέλματα αν κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ακόμη και τον Σωτήρη Τσιόδρα να στήσει …Ελ Σιντ στη πλατεία Συντάγματος, είναι βέβαιό ότι δεν θα μπορέσει να ακυρώσει το μοιραίο αυτογκόλ στην δεύτερη, εντελώς αποτυχημένη φάση διαχείρισης της πανδημίας.
Η έκρηξη στον αριθμό των κρουσμάτων και η εκτίναξη της καμπύλης του Covid-19 στη χώρα έγινε εξαιτίας της αλόγιστης απελευθέρωσης των διασυνοριακών μετακινήσεων και της μαζικής εισόδου ξένων υπηκοόων στην χώρα. Ας μην κοροιδευόμαστε.
Ασφαλώς το φαινόμενο της αναζωπύρωσης δεν είναι μόνο ελληνικό. Είναι διεθνές. Όμως στην Ελλάδα το κοντράστ είναι έντονο και ιδιαίτερα απογοητευτικό, καθώς, χάρις στην συνετή διαχείριση της πρώτης φάσης, τα κρούσματα είχαν σχεδόν εξαλειφθεί. Κατά γενική παραδοχή των ειδικών, ο κορωνοιός είχε «μηδενίσει» στις αρχικές εστίες μετάδοσης, όπως η Αττική.
Η αρχική επιτυχημένη υγειονομική διαχείριση έγινε επειδή βρέθηκαν μερικοί σοβαροί άνθρωποι, διακεκριμένοι επιστήμονες που σε αντίθεση με τους πολιτικούς τσαρλατάνους στην Ελλάδα ξέρουν τη δουλειά τους και εξήγησαν στον κ. Μητσοτάκη τι θα συνέβαινε, αν άφηνε την κατάσταση στην τύχη της.
«Εμείς δεν είμαστε Γερμανία που έχει ΜΕΘ και στο τελευταίο χωριό. Τα κρεβάτια είναι ελάχιστα κι έτσι και φρακάρουν οι μονάδες, οι συγγενείς των ασθενών θα παίζουν ξύλο. Θα υπάρξει τεράστια κατακραυγή και θα πέσει η κυβέρνηση»…
Το πήρε το μήνυμα ο πρωθυπουργός και υιοθέτησε την σκληρή συνταγή, μαντρώνοντας τους Ελληνες, ακόμη και σε σημείο υπερβολής. Από την πρώτη εκείνη φάση του εγκλεισμού, δεν έλειψαν τα στοιχεία της πολιτικάντικης διαχείρισης, με τις πληρωμένες καμπάνιες ενημέρωσης και τα είπα-ξείπα π.χ. για την αξία της μάσκας στην πρόληψη. Και ένα άλλο εξαιρετικά αρνητικό χαρακτηριστικό ήταν η δραματική απουσία δειγματοληπτικών τεστ, που βαφτίστηκε τάχα μου «επιστημονική άποψη».
Εκ του αποτελέσματος όμως, το πράγμα πήγε καλά. Μέχρι που ο Κυριάκος, πανικόβλητος από τις επιπτώσεις του lock down αποφάσισε να …σώσει τον τουρισμό. Η παρτίδα της φετινής σεζόν βεβαίως, δεν σωζόταν και τσάμπα να προσφέραμε τις διακοπές στους ξένους. Γι αυτό και έπρεπε να στοχεύσουμε σε «λίγους και καλούς», υγειονομικά τσεκαρισμένους. Το εξήγησαν σημαντικοί παράγοντες του κλάδου, όπως ο Γιάννης Ρέτσος. Ο Αδωνις και ο Θεοχάρης όμως, ήξεραν καλύτερα…
Το «ελευθέρας» στους Ευρωπαίους μπατιροτουρίστες και κατά δεύτερο λόγο στους Βαλκάνιους εποχικούς εργάτες γης, ήταν το τραγικό αυτογκόλ της κυβέρνησης, που πάει τώρα να φορτώσει την έκρηξη των κρουσμάτων, στους γάμους, τα πανηγύρια και τις…λιτανείες.
Η κυβέρνηση, άνοιξε τις πύλες εισόδου ανεξέλεγκτα, χωρίς να υποχρεώσει τους επισκέπτες να κάνουν τεστ ανίχνευσης κορωνοιού πριν πατήσουν σε ελληνικό έδαφος. Πολύ αργότερα κι όταν το κακό είχε γίνει, επέβαλε το τεστ, αλλά μόνο στους…δεύτερης κατηγορίας τουρίστες! Στους Βαλκάνιους. Α! Και στους Αμερικανούς, που ξοδεύουν τα διπλάσια από τους Ευρωπαίους στην Ελλάδα.
"...Συμπέρασμα: Αν δεν είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τα ιερά και τα όσια της ιστορίας μας, καλό θα είναι να μην την παραχαράσσουμε, προσπαθώντας να φορτώσουμε τα βάρη της προάσπισης σε άλλους πιο ισχυρούς. Το Βυζάντιο ουδέποτε λάτρεψαν οι Κουτόφραγκοι, πολύ δε περισσότερο οι Ούννοι. Μην περιμένουμε από αυτούς να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά…"
Συναγωνίζονταν σε έλλειψη πάθους οι δηλώσεις των ξένων κυβερνήσεων και φορέων για την βεβήλωση της Αγίας Σοφίας. Με πιο χυδαία αυτή του γερμανικού υπουργείου εξωτερικών, που-προσοχή-δεν έγινε αυτεπαγγέλτως, αλλά έπειτα από ερώτηση του Αθηναικού Πρακτορείου και σύμφωνα με την οποία το Βερολίνο «εκφράζει την λύπη του» γιατί το μνημείο, «δεν θα χρησιμοποιείται πλέον αποκλειστικά ως μουσείο».
Τα συλλυπητήρια λοιπόν ήταν λίγο χλιαρά. Λογικό είναι. Καλά-καλά στην ίδια την Ελλάδα το ζήτημα δεν πολύ…χώρεσε στην πολιτική ατζέντα. Προηγήθηκε ο δεκάρικος του Κυριάκου Μητοτάκη, στο γεφύρι της Πλάκας, τα εγκαίνια του Κυριάκου στο …«μακέτο» της Κασσιόπης, η υπέρκομψη εμφάνιση της Μαρέβας στο δείπνο με την Σακελλαροπούλου, οι νέες βόμβες Καλογρίτσα και βεβαίως η συζήτηση για το αν πρέπει να απαγορευθούν τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου.
Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στο μέτωπο της ελληνοτουρκικής «αντιπαράθεσης κυριαρχίας», χωρίς να αποκλίνουν από το μοτίβο μιας διαρκούς διολίσθησης διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων από εθνικά κεκτημένα, έχουν πάρει μια επικίνδυνη ποιοτική διάσταση που επαναφέρει μοιραία την κουβέντα για την «φινλανδοποίηση» της χώρας μας, στο άρμα της Αγκυρας.
Η επιχείρηση υφαρπαγής τμήματος ελληνικής ΑΟΖ με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, η έμπρακτη τουρκική αμφισβήτηση της κυπριακής υφαλοκρηπίδας, η αναβάθμιση των παραβιάσεων με πτήσεις πάνω από χερσαία τμήματα της Δυτικής Θράκης, αλλά και η συνειδητή υποχωρητικότητα της σημερινής κυβέρνησης με προσχηματικές ματαιώσεις ακόμη και προγραμματισμένων στρατιωτικών ασκήσεων, σε συνδυασμό με την μεθοδευμένη επαναφορά των σκέψεων περί «διεθνούς διαιτησίας», καθιστά, δυστυχώς, άκρως επίκαιρη αυτή την συζήτηση.
Κι αφήνω στην άκρη το επεισόδιο των τελευταίων ημερών στον Εβρο που αν αποδειχτεί ότι αφορά κατάληψη ελληνικού εδάφους, χωρίς να ακουστεί «μπαμ»…ζήτω που καήκαμε.
Θα επιχειρήσω λοιπόν, σε τρία διαδοχικά κυριακάτικα άρθρα να εξηγήσω τι σημαίνει και τι συνεπάγεται η έννοια της Φινλανδοποίησης και πώς αυτή προσαρμόζεται στην ελληνική περίπτωση, προσφέροντας μια ερμηνεία για τα βαθύτερα αίτια του συνδρόμου «ενδοτισμού» που διακρίνει διαδοχικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης καθώς και κάποιες σκέψεις για την πιθανή ανάσχεση του.
Κατ’ αρχήν όμως είναι απαραίτητη μια μικρή ιστορική αναδρομή…
Στις 30 Νοεμβρίου του 1939 είκοσι σοβιετικές μεραρχίες με περίπου μισό εκατομμύριο στρατιώτες εισέβαλλαν κατά μήκος μιας μεθοριακής γραμμής χιλίων χιλιομέτρων στο έδαφος της Φινλανδίας νομίζοντας ότι θα κάνουν έναν ευχάριστο, υγιεινό περίπατο.
Ο Ρωσο-φινλανδικός πόλεμος των 105 ημερών, γνωστός και ως «Χειμερινός Πόλεμος», αποτέλεσε μια πικρή εμπειρία για τις ένοπλες δυνάμεις της ΕΣΣΔ, πλήττοντας σοβαρά την εικόνα του Κόκκινου Στρατού.